Search results

Irak'ta yaklaşık bin yıllık Türk iktidarından sonra Türkmenler, modern Irak'ın kurulmasıyla birlikte kendilerini yönetimin tamamen dışında bulmuştur. 1926 Yılından günümüze değin iktidara gelen Irak yönetimleri, Türkmenleri bir tehdit olarak algılamış ve Türkmenlerin yaşadığı bölgelerdeki zengin petrol yatakları sebebiyle Türkmen bölgelerinin Türkiye'ye tekrar bağlanacağı endişesini taşımıştır. Bu sebeple Türkmenleri sindirmek, eritmek ve yok etmek adına insan haklarına aykırı yönde politikalar izlemiştir. Türkmenler, Irak yönetimlerinin uyguladığı insanlık dışı politikalar karşısında kendilerini uzunca bir müddet korumak adına kabuklarına çekilmiştir. 1991 Körfez Savaşı ile birlikte gasp edilen haklarını almak, insanca ve adil bir şekilde yaşamak adına hızlıca siyasal örgütlenme yoluna gitmişlerdir. 1926 Yılından günümüze farklı evrelerden geçen ve pek çok badire atlatan Türkmen siyaseti çok önemli yollar kat etmiştir. Türkmen siyaseti hala daha birçok engel ve sorunla mücadele etmeye devam etmektedir. Henüz önemli başarılar kazandıklarını söyleyemesek de 1991'den bu yana 28 yıllık bir süreçte siyasi örgütlenme adına çok büyük bir yolu aşmışlardır. --- Iraqi Turkmens that after nearly a thousand years of Turkish rule in Iraq find themselves completely out government with establishment of modern Iraq. From 1926 to the present, Iraq governments perceive Turkmens as a threat and be worried about that Turkmen regions are reconnected to Turkey due to rich oil resources in these regions. Therefore, these governments follow politics against human rights that assimilate, exterminate and destroy the Turkmens. Turkmens are isolated themselves for a long time against inhuman politics applied by Iraq go-vernments. With 1991 Gulf War, they have entered the path of political organization to take their seized rights and to live in a humanly and fairly. Turkmen politics that passing through different stages from 1926 to present and overcome difficulties progress quite. Turkmen poli-tics still continue to struggle with many obstacles and problems. Although we cannot say that they have achieved significant achievements yet, they have gone a long way of political organ-ization in the 28 years since 1991.

Siyasi karar tahakküm-yönetim- strateji ilişkilerini içerir ve kendine has bağımsızlaşma yeteneği vardır. Siyasi kararın egemenlikle rabıtası norm ihdasıyla konumlandığından norm ve istisna eksenleri ayrıntılandırılmış, istisnayı dışlamanın asliliği vurgulanmıştır. Aydınlanmacı tezde normların hakikati temsili, özneler arasındalığılığı üzerinde durulmuş Rawls'un düzeltme girişimine değinilmiştir. Müzakereci ve kararcı tezlerin rasyonal addedilmeyen unsurların siyasi kararlara sızışı bakımından farklılaşmaları irdelenmiştir. Schmitt'in reddettiği norma yakınlık ve meylettiği istisna kuramının ulus muhtevasından gelen tarihi sabiteleri dışlayıcı yapısına buna mukabil liberal tezlerin siyasi karar mimarisi bakımından tam yapısızlaştırmayı hedeflediğine ve Rawls'un nötrleştirici tutumuna değinilmiştir. Düzenlemeci teknik baskınlaştıkça siyasi kararların normla tek biçimli cevap üretimine dönüştüğü, istisna kuramının deneyim ağırlıklı teknikte dirençle karşılandığına değinilmiştir. Siyasi kararın üst limitte egemenlikle olan rabıtasına nazaran neyin norm olduğu ya da istisnai olanla, iç limitte neyin rasyonal olmadığına dair dışlamalarla belirlendiği vurgulanmıştır. ; Political decisions which have an independent nature of their own involve the inter-relationships among domination, administration and strategy. Taking into consideration the approach that establishes the relationship between political decision and sovereignty through instutionalization of norms, exceptions and norms are delineated and exclusion of exceptions is emphasized with regards to Schmitt and Agamben-Benjamin. The representation of reality through norms in the Enlightenment thought and the inter-subjectivity ofthe norms with regards to Habermas is elaborated while the additional revisions brought upon by Rawls are discussed. The differentiation of negotiator and decision maker (as in Schmitt) theories are thoroughly scrutinized with respect to their relevant analysis of infiltration of political decisions by factors which are regarded as irrational. The theories of Schmitt which disregard norm-centric approaches and lean towards theexception-centric theories (which exclude historical constants arising from national content) are mentioned. Rawl's neutralization approach is examined in view of theliberal theories aiming to destructuralize political decision architecture along the abovementioned lines. It is mentioned that, as the regulatory technique becomes more dominant, political decisions take the shape of jurisprudencial uniform answers. It is also discussed that the exceptions approach meets more resistance in experiential processes. What is relevant as norm in view of the relationship between political decision and its upper limits, sovereignty, is also considered. Additionally, it is mentioned that the exceptional factors are determined through the exclusion of what is regarded as "off-limits", namely irrational.