Search results

Sosyo-politik gelişmişlik; toplumsal, ekonomik ve meka nsal o zellikler açısından; eg itim, sag lık,
altyapı, iletişim, ulaşım, konut, çevre gibi temel hizmetlerin sunulma du zeyinin, asgari standartların
u stu nde olması olarak tanımlanmaktadır. Sosyo-politik gelişmişlig e ilişkin deg erlendirmeleri o znel
ve nesnel olarak iki grupta kategorize edebiliriz. Kişisel deg erlendirmeler temel alınarak
gerçekleştirilen yaklaşımlar o znel yaklaşım, bilimsel açıdan o lçu lebilen veriler temel alınarak
gerçekleştirilen yaklaşımlar nesnel yaklaşım olarak tanımlanmaktadır. Gelişmişlig in o lçu lmesine
yo nelik gerçekleştirilen çalışmalarda farklı sonuçlar elde edilse de o znel go stergelerin de
gereklilig inin nesnel go stergelerden daha az olmaması yo nu nde go ru ş birlig i bulunmaktadır. Bu
dog rultuda çalışmada uluslararası kuruluşlar, uluslararası şirketler ve ulusal kuruluşların sosyopolitik gelişmişlik o lçu mlerinde kullandıkları endeksler tanıtılmıştır. Endekslerin belirlenmesinde
literatu r taraması yo ntemi kullanılmıştır. Sosyo-politik gelişmişlik kavramı altında deg erlendirilen
çevre go stergeleri bu tu nleşik sosyal politika kapsamında incelenmiştir.

Modern politik düşüncenin en önemli köşe taşlarından birisi olarak kabul edilen Leviathan'ın genel yorumu, onun ve inşa etmiş olduğu politik kuramın mutlakiyetçi, mekanik-materyalist ve rasyonalist bir aklın yaratımı olduğu şeklindedir. Bu kabul, literatürde öylesine bir yaygınlığa sahiptir ki, aksi yöndeki argümanları kendisini ifade etmesi bir hayli güçtür. Bununla beraber bu genel kabulün dışına çıkabilmiş ve Leviathan'a orijinal ve sıra dışı bir yorum getirmiş olan Oakeshott, bugüne kadar en radikal ve en özgün Hobbes yorumcusu olarak istisnai bir yer işgal etmektedir. Oakeshott'ın yeni Leviathan'ı; aklın yerine iradeyi temel alan, mutlakiyetçi bir duruştan ziyade sınırları hukukun üstünlüğüyle belirlenen, ahlaki değerlerle örülü, yapay ve en önemlisi liberal bir görünüme bürünmüştür. Bu yeni Leviathan'ın ayak izlerini takip etmek hem politika bilimi literatüründeki farklı bir Hobbes yorumunu karşımıza çıkarması hem de Oakeshott'ın, sivil birliktelik teorisinin ve liberal argümanlarının özünün ve kaynağının Hobbes'ta aranmasının gerekliliğini ortaya koyması açısından dikkate değerdir. Bu izlek aynı zamanda Oakeshott'ın düşün dünyasının ve kavrayışının da ipuçlarını barındırması açısından da önemlidir. Dolayısıyla Oakeshott'ın düşün dünyasını anlayabilmek öncelikle Oakeshott'ın Leviathan'ını veya Hobbes'un politik felsefesinin liberal yorumunu açığa çıkarmaktan geçmektedir

Bu çalışmanın amacı, çevre sorunları ile ilgili politik desteğin temel belirleyicisi olarak siyasal güven başta olmak üzere diğer sosyopolitik ve demografik unsurların etki düzeylerini incelemektir. Özellikle bireylerin çevreci eğilim ve güven seviyesi ile politik destekleri arasındaki ilişki düzeyinin ülkeler arasında nasıl değişim gösterdiği ve geliştirilen politikaların nasıl farklılaştığı akademik ve politik alanda tartışılan konulardandır. Siyasal güven yanı sıra bireylerin sosyal güven düzeyi, demokrasiye atfedilen önem ve postmateryalist değerlere yatkınlık gibi politik ve kültürel unsurlar; cinsiyet, eğitim ve gelir düzeyi gibi demografik etmenler çevresel politik destek üzerinde belirleyici etkisi olmaktadır. Bu kapsamda 7. Dalga Dünya Değerler Araştırmaları (2017-2021) anketi sonuçları dikkate alınarak çevresel politik destek üzerinde etkili olan unsurlar Lojistik Regresyon Analizi ile tespit edilmektedir. Çalışma sonucunda siyasal güven ve sosyal güven başta olmak üzere sosyopolitik ve kültürel bileşenlerin demografik etmenlerden daha fazla çevre hususundaki politik destek üzerinde açıklayıcı bir etki düzeyine sahip olduğu tespit edilmiştir. Bu minvalde siyasal ve sosyal güven düzeyi yüksek olan ülkelerde çevreci eğilimlerde daha yüksek çıkmaktadır.

Politika, toplumsal ilişkilerde önemli bir dağıtım mekanizmasıdır. Ancak tek başına, soyut bir olgu da değildir. Yöneten-yönetilen unsurlarının yanı sıra bu iki unsura etki eden faktör ve aktörlerin de sürece dahil olduğu gözlemlenmektedir. Bu temel karakterlerle ortaya konulan politik iletişim faaliyeti son yarım asırda çok çeşitli kaynaklarla yürütülmektedir. Söz konusu iletişim faaliyeti, politik sinema ile de yüzünü göstermektedir. Nasıl ki politika tüm yaşamları yakından etkileme kapasitesini bünyesinde barındırmaktadır; sinema da benzer şekilde aslında gündelik hayatın temel bir parçasıdır. Bu yüzden iki temel insan faaliyeti kimi zaman kolkola da yürümektedir.
Politik iletişim ve sinema ilişkisi içinde bir alt tür olarak politik gerilim de kendisine önemli bir yer bulmaktadır. Bu alt türün önemli temsilcilerinden birisi Constantinos (Costa) Gavras'tır. Gavras, çeşitli politik gerilim filmleriyle, yöneten-yönetilen ilişkisinde söylenilmeyi söylemeyi, eleştirilemeyeni eleştirmeyi uhdesine almış bir senarist ve yönetmen olmuştur. Bu makalede Gavras, 1969 yılında yönettiği 'Z' filmi örneğinde derinlemesine incelenmektedir. Gavras sineması, 'Z' filmi de olmak üzere tipik ürünlerinde, popüler kitle kültürünün algılarını dikkate alarak, bu seyirci algısının temel niteliklerini yok saymadan politik kaygılar dahilinde mesajını sinemalaştırmaya çalışmıştır.

Dijital medya siyasal iletişim alanında yaygın olarak tercih edilmekte, politik reklamlara ilişkin analizler önem kazanmaktadır. Bu çalışma; 2015 Genel Seçim döneminde siyasi partilerin YouTube üzerinden paylaşıma sundukları reklam videolarında kolektif kültür ve inançla ilgili hangi egemen söylem ve sembollere yer verdiğini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Analiz kapsamında, Türkiye'de Haziran – Kasım 2015 tarihilerinde gerçekleştirilen siyasal seçim kampanya sürecinde TBMM'de grubu bulunan 4 siyasi partinin YouTube'a yüklemiş oldukları ve en çok izlenen reklam videoları, Van Dijk'in eleştirel ideolojik çözümleme kategorileri; Arthur Asa Berger'in çok modlu söylem çözümlemesi yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Bulgular, her siyasi partinin seçim videolarında konjonktüre uygun bir temayı çeşitli sembol, mitler, renk ve müzikle harmanlayarak seçmen kitlesinin beğenisine sunduklarını ortaya koymuştur.

Öğretim programlarında "okuryazarlık" kavramı kapsamında becerilere yer verilmektedir. Bu becerilerden biri de sosyal bilgiler dersi öğretim programında yer verilen politik okuryazarlık becerisidir. Politik okuryazarlık becerisi temelde bireylerin topluma aktif katılımını sağlamayı, kendilerini özgürce ifade etmelerini, haklarını bilmelerini ve savunmalarını amaçlayan bir beceridir. İnsan sosyal bir varlık olup, çevresiyle sürekli etkileşim halinde olduğundan politik okuryazarlık becerisinin gerektirdiği niteliklere sahip olmalıdır. Bu araştırmada da bireylerin politik okuryazarlık kapsamındaki niteliklere ne ölçüde sahip olduğu tespit edilmeye çalışılmıştır. Araştırma, öğretmen adaylarının politik okuryazarlık becerilerini ölçmek amacıyla yapılmış olan betimsel bir araştırmadır. Çalışmanın araştırma grubunu 2021-2022 yılı eğitim - öğretim döneminde bir üniversitede öğrenim gören sekiz farklı bölümdeki toplam 279 dördüncü sınıf öğretmen adayı oluşturmuştur. Araştırmanın kapsamına uygun olarak "Politik Okuryazarlık Ölçeği" veri toplama aracı olarak kullanılmış ve öğretmen adaylarına çevrimiçi olarak uygulanmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler doğrultusunda öğretmen adaylarının politik okuryazarlık becerilerinin "katılıyorum" düzeyinde olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Öğretmen adaylarının bölümlerine, medyadan siyasetçi paylaşımlarına ve siyasi haberleri takip etme durumlarına göre politik okuryazarlık beceri düzeyleri arasında anlamlı farklılıklar olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Kadınların toplumlar içerisindeki nüfuslarına kıyasla siyasi temsildeki oranları çok düşük düzeyde kalmaktadır. Kadınların sayısal olarak nüfusları ile orantılı bir şekilde siyasete katıl(a)mamaları, demokrasilerde bir temsiliyet sorunu oluşturmaktadır. Aynı zamanda bu durum, kadınların en temel insan hakları içerisinde yer alan seçme ve seçilme haklarından da tam olarak faydalanamadıkları anlamına gelmektedir. Literatürde kadınların neden daha fazla sayılarla siyasete katılmaları gerektiğine
odaklanan çalışmalar yer almaktadır. Birbirinden teorik ve metodolojik yöntemleri bakımından farklılaşan bu çalışmalar, kadınların siyasete neden daha fazla oranda katılmaları gerektiğine farklı cevaplar sunmaktadır. Bu çalışma ise, kadınların demokrasilerde nicel ve nitel temsilleri üzerine yapılan çalışmaları kadın temsilinin anlamı bakımından incelemekte ve mevcut literatüre eleştirel bir analiz sunmaktadır. Çalışmada kadınların sayısal olarak karar alma ve yasa yapma mekanizmalarında
yer almalarının demokrasi ve kadın temsili için ne anlama geldiği, kadınların nitel temsillerinden ne beklendiği ve bu beklentilerin kadın temsiline olan etkileri, kadınların nicel ve nitel temsil arasında nasıl bir ilişki olduğunu tartışmaktadır.