Search results

Günümüzde uluslararası ilişkiler alanında etkisini artırmak isteyen ülkeler askeri ve ekonomik girişimlerin maliyetlerinden kaçınmak ve iletişimin gücünü kullanarak halkları ikna etmek amacıyla yumuşak gücü ve algı yönetimi stratejilerini kullanmayı tercih etmektedirler. İran'ın bölgesel duruşunda ve algı yönetimi ile etki alanını genişletmesinde Şii jeopolitiği önemli bir yere sahiptir. Orta Asya'nın kilit taşı olarak değerlendirilen Afganistan, tarihi İpek Yolu'nun da ikiye ayırdığı jeopolitik önemi yüksek olan bir ülke olarak dikkat çekmektedir. Afganistan'da yaşanan gelişmelerin etkileri, bulunduğu bölge itibarıyla kendi sınırları dışında da hissedilmiş, bu nedenle birçok ülke Afganistan ile ilgili gelişmelere kendi politikalarında da yer vermiştir. Bu ülkelerden birisi de İran İslam Cumhuriyeti'dir. Afganistan'a sınır komşusu olan İran, bölgesel etki alanını genişletme ve ulusal güvenliğini sağlama gayretleri çerçevesinde Afganistan'da sosyal, siyasi, ekonomik ve güvenlik alanlarında etkinlik göstermeye çalışmaktadır. Bunu yaparken çeşitli enstrümanlar kullanmaktadır. İran bu faaliyetlerinde etnik, mezhepsel, kültürel ve coğrafi yakınlıktan faydalanmaya çalışmaktadır. Çalışmanın temel amacı ABD'nin 2021 yılında Afganistan'dan çekilme kararı ile yönetimi ele geçiren 2. Taliban döneminden önce İran'ın Afganistan'da Şiilik üzerinden uyguladığı algı yönetimi stratejilerini analiz etmektir. Çalışma içerisinde algı yönetimi unsurları ele alınarak, İran'ın çok çeşitli yumuşak güç unsurlarından biri olan Şiiliğin kültürel, dinî ve siyasî boyutu üzerinden kurumlar ve şahısların Afganistan üzerinde oluşturduğu etki alanı incelenecektir.

A developmental state is both a theoretical construct and a description of the political economy of certain nations, primarily in East Asia, over a specified time period. Theoretically, a developmental state is a particular type of state with a high degree of autonomy and solid institutional competence, allowing it to undertake a series of effective state-interventionist policies in pursuit of developmental objectives. Statism and state autonomy underpin the conceptual framework of the developmental state. The developmental state defied the neoclassical orthodoxy in development economics. Despite lacking the attributes of the mainstream neoclassical consensus in development economics and facing an uphill battle from such institutions, developmental states in various regions of the world have achieved high levels of economic growth. This study seeks to investigate the developmental state trajectories of Mauritius in relation to vital elements of developmental states. In an effort to do so, this study poses the following question: "What accounts for Mauritius' development state success in Africa?". By looking at the link between institutional building and economic performance, the study finds that Mauritius has replicated key developmental state institutions, including embedded and autonomous bureaucracy, making it one of Africa's most successful developmental states.

The facet of territorial and military ambitions began to lose its importance with the states starting to specialize in high value-added and intangible assets. Richard Rosecrance endeavored to formulate a novel development method for these relatively small-scale states. Instead of developing an immense domestic manufacturing capacity with traditional production methods, these 'virtual' states have followed a knowledge, artificial intelligence, and innovation-based development that emphasizes investment, high added value, and the mobility of intangible assets. Although some states did not wholly fit into the virtual state framework within the scope of Rosecrance's definition, they carried some of its characteristics. This study claims that Qatar, which has succeeded in establishing a sphere of influence beyond its borders and population, has some virtual state characteristics by merging its rich hydrocarbon resources with technology and innovation. After a theoretical review, the study claims that Qatar's virtual state characteristics have considerably mitigated the deleterious effects of the embargo imposed on Qatar by four Arab countries in 2017. The final part expands the Qatar-Turkey relationship that comes to the forefront as the field of applying these characteristics from an economic and financial perspective, contrary to the prevailing ideology and politics-based studies in the literature.

This study analyses the early years of cooperation between Türkiye and the United States (US) in the field of security and defence by utilising US government documents and the secondary sources that heavily depend on primary sources. It emphasizes the link between the elements of the strategic context in which the US developed its approach to the defence of the Middle East and the American interest
in developing defence ties with Türkiye. The major outcomes of Turkish-American cooperation were American support for Türkiye against the Soviet Union in 1946, the provision of American military assistance in 1947, the modernization of the Turkish military, the construction of military bases on Turkish territory, American support for Turkish membership in NATO and Turkish willingness to conduct its
relations with the Middle East in coordination with the West. This study reveals that those outcomes reflected for the most time American political and strategic preferences. For this reason, the typical characteristics of those relations between great powers and small states can be observed in Turkish-American security relations during their formative years.

The agenda for the fight against corruption has become a prominent part of the relationships of international organizations with nation-states. This article analyses the fight against corruption as a vital topic in Turkey's bid for European Union (EU) membership. It also assesses the EU's approach and framework for the candidate countries. For this purpose, qualitative document analysis is carried out on 80 EU documents on Turkey for the years between 1998 and 2021, based on process tracing. The analysis demonstrates that corruption is a persistent issue in Turkey across multiple fields. Progress is still slow, and Turkey is far from fulfilling the membership requirements for the fight against corruption. The EU has advocated for political will and a new strategy to address corruption in Turkey, focusing on institutional capacity and governance, international commitments, the fight against
clientelism and political corruption, and the independence of the judiciary.

Bu çalışmanın amacı, Boko Haram terör örgütü ve Orta Afrika'da bölgesel güvenlik sorunlarının ortaya çıkmasındaki temel faktörleri, güvenlik sorunlarını, küresel ve bölgesel aktörlerin yaklaşımını analiz etmektir. Boko Haram, özellikle Nijerya'da faaliyet gösteren bir terör örgütüdür ve yıllar içinde Orta Afrika bölgesine genişleyerek bölgesel güvenlik endişelerini artırmıştır. Sınırların geçişkenliği, yoksulluk, işsizlik, devlete karşı güvensizlik ve bölgesel terörist gruplar arasındaki bağlantılar, örgütün Orta Afrika'da yayılmasının temel faktörleridir. Bu yayılma, kitlesel nüfus yer değiştirmelerine, ekonomik bozulmalara ve topluluklar arası gerilimlere yol açmıştır. Birleşmiş Milletler (BM) ve Orta Afrika Ülkeleri Ekonomik Topluluğu (Economic Community of Central African States – ECCAS) gibi küresel ve bölgesel aktörler, Boko Haram'a karşı istihbarat ve güvenlik iş birliğini artırmış ve uluslararası düzeyde çeşitli ortaklıklar kurulmuştur. Ancak, Boko Haram'ın Orta Afrika'da oluşturduğu tehdit, bölgesel ve uluslararası düzeyde koordineli bir mücadeleyi gerektirmektedir. Bu tehdide karşı yapılan askeri operasyonlarla birlikte, uzun vadeli istikrar için yoksulluk, eğitimsizlik ve çatışmanın nedenleriyle mücadele edilmesi stratejik öneme sahiptir.

Çalışmada Afrika'nın Sahel Bölgesi'nde bulunan iki devlet olan Nijer ve Mali'nin kırılgan devletler kapsamında analizleri yapılacaktır. İkinci Dünya Savaşı'nın bitmesine müteakip bağımsızlıklarını kazanan iki ülkenin sınırları dâhilinde meşruiyetlerini etkin olarak tesis edemedikleri değerlendirilmektedir. Çalışmanın amacı Nijer ve Mali devletlerinin 2006 yılından itibaren ekonomik ve güvenlik indekslerinin karşılıklı olarak korelasyonu ve bu korelasyondan çıkan sonuçlar kapsamında ekonomik göstergelerin güvenlik araçları üstündeki etkisi olup olmadığını ortaya çıkarmaktır. Çalışmada teorik çerçeve olarak Immanuel Wallerstein'ın Dünya Sistemleri Teorisi'nden faydalanılmıştır. Makalede nitel araştırma yöntemleri kullanılarak, tarihsel sınırlılık 2006-2022 yılları arasını kapsayacaktır. Ayrıca Barış Fonu (Fund For Peace) indekslerinden ve Dünya Bankası ve Küresel Terörizm Endeksi gibi ilgili belgeler ile literatür taranmıştır. Devletlerin kırılganlık durumları genel olarak farklı parametreler kullanılarak ölçülmesi ve teamül olarak ekonomik kazanımların her devlet için olumlu bir etkisinin olduğu algısına rağmen çalışmada Nijer ve Mali devletlerinin genel kanının aksi yönde bir davranış gösterdiği, dolayısıyla ekonomik kazanımların güvenlik unsurunun elde edilmesi için tek başına yeterli olmayacağı bulgusuna ulaşılmıştır.