Search results

Research Objective: The article is to present select aspects of changes in American party system and institutional environment that influenced 2016 election results and to analyze probable consequences of those results for further evolution of the said systems.Research Problem and Methods: The article focuses on causes of the party establishment's loss of control over the nominating process, long-term determinants of Donald Trump's general election victory and perspectives for reorientation of Republican Party line towards the "Jacksonian tradition."Process of Argumentation: Primary campaigns and their outcomes are analyzed in the light of scholarship findings on internal operating mechanisms of American political institutions (primarily legislatures and political parties). Causes of interparty shifts in electoral support are considered qualitatively on the basis of historical trends and examples. Potential consequences of Donald Trump's victory are analyzed against institutional rules (primarily legal norms) determining feasibility of his electoral platform.Research Results: A claim of causal relationship between institutional reforms directly or indirectly weakening traditional hierarchical relationships in American politics and loss of establishment control over primaries, which facilitated Donald Trump's nomination and led to weakening of Hillary Clinton's campaign, has been preliminarily substantiated. Stable patterns of electoral behaviors that partially explain Republican candidate's victory in general elections have been indicated.Conclusions and Recommendations: 2016 American presidential election results are a product of multiple factors and but-for causes. Not insubstantial among them, although receiving little recognition in the campaign commentary, were institutional conditions (such as weakening of party leadership) and stable patterns of electoral behavior (favorable view of political outsiders and inclination towards alternation in power). ; Cel naukowy: Celem artykułu jest przedstawienie wybranych aspektów zmian amerykańskiego systemu partyjnego i instytucjonalnego, jakie wpłynęły na wynik wyborów 2016 r., oraz przeanalizowanie, jakich konsekwencji tego wyniku należy oczekiwać dla dalszej ewolucji wspomnianych systemów.Problem i metody badawcze: Artykuł koncentruje się na przyczynach utraty kontroli establishmentu partyjnego nad procesem prawyborów, długoterminowych uwarunkowaniach zwycięstwa Donalda Trumpa w wyborach powszechnych oraz perspektywach reorientacji programowej Partii Republikańskiej w kierunku tzw. tradycji jacksonowskiej.Proces wywodu: Przebieg i wyniki prawyborów w obydwu partiach analizowane są w świetle ustaleń literatury dotyczących mechanizmu funkcjonowania amerykańskich instytucji politycznych (w szczególności legislatur i partii politycznych). Z kolei przyczyny przesunięć poparcia wyborczego między partiami rozpatrywane są w ujęciu jakościowym na podstawie przykładów i trendów historycznych. Wreszcie potencjalne konsekwencje zwycięstwa D. Trumpa analizowane są w odniesieniu do reguł instytucjonalnych (przede wszystkich prawnych) determinujących możliwości realizacji programu prezydenckiego.Wyniki analizy naukowej: Uprawdopodobniono tezę o istnieniu związku przyczynowego między reformami instytucjonalnymi bezpośrednio lub pośrednio osłabiającymi tradycyjne mechanizmy hierarchiczne w polityce amerykańskiej a utratą kontroli nad procesem nominacyjnym przez establishmenty partyjne, która umożliwiła zwycięstwo D. Trumpa i osłabiła H. Clinton. Wskazano na stabilne historyczne wzorce zachowań wyborczych, częściowo wyjaśniające zwycięstwo kandydata republikanów w wyborach powszechnych.Wnioski, innowacje, rekomendacje: Wynik wyborów prezydenckich w USA w 2016 r. był rezultatem splotu wielu czynników. Nie bez znaczenia były również niedostrzegane w bieżących komentarzach uwarunkowania instytucjonalne (jak osłabienie kierownictwa partyjnego) oraz stabilne wzorce zachowań amerykańskiego elektoratu (przewaga "outsiderów" – kandydatów spoza polityki federalnej czy inklinacja ku alternacji władzy).

Rozwój koncepcji amerykańskiego systemu obrony przeciwrakietowej jest procesem sięgającym w swej historii epoki zimnej wojny. Szybki rozwój techniki wojskowej i skomplikowana sytuacja polityczna na arenie międzynarodowej sprawiły, iż groźba ta była jak najbardziej realna. Odpowiedzią na narastające zagrożenie stały się kolejno tworzone programy Nike-Zeus, Nike X, Sentinel oraz Safeguard. Przełomem w tworzeniu coraz to nowocześniejszych systemów obrony stał się podpisany 26 maja 1972 roku w Moskwie roku "Układ między Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ograniczeniu systemów obrony przeciwrakietowej". Powrót do idei stworzenia systemu obrony przeciwrakietowej nastąpił za prezydentury Ronalda Reagana i trwa do dzisiaj. Zmianie uległy jednakże zadania stojące przed takim programem. Po zakończeniu zimnej wojny i upadku ZSRR zagrożenia nie stanowiło już jedno wrogie państwo komunistyczne, lecz tzw. "państwa zbójeckie. Rozmowy na temat rozmieszczenia "tarczy antyrakietowej" w Polsce i Czechach wywołały protest w Rosji, która obawia się zbliżenia infrastruktury amerykańskiej do swoich granic, co znacznie skomplikowało proces negocjacyjny. Dodatkową trudność spowodowała decyzja Kongresu, który przyznanie pieniędzy na projekt uzależnił od podpisania z krajami europejskimi odpowiednich umów międzynarodowych, a także zmiana partii rządzącej w Polsce. Przyszłość amerykańskiego systemu obrony przeciwrakietowej zależeć będzie przede wszystkim od wyniku wyborów prezydenckich, które odbędą się w USA w listopadzie tego roku. Podejście kandydatów ubiegających się o ten urząd jest różne i od tego, kto zwycięży, zależeć będą dalsze losy koncepcji obrony strategicznej. ; Развитие концепции американской системы противоракетной обороны – это процесс, корни которого исходят к эпохе холодной войны. Быстрое развитие военной техники и сложная политическая ситуация на международной арене делали реальными многие угрозы. Ответом на возрастающие угрозы было соз- дание программ Nike-Zeus, Nike X, Sentinel и Safeguard. Переломом в гонке за всё более современными системами обороны стал подписанный 26 мая 1972 года в Москве «Договор между Союзом Советских Социалистических Республик и Соединёнными Штатами Америки об ограничении систем противоракетной обороны». Возвращение к идее создания системы противоракетной обороны наступило во времена президентуры Рональда Рейгана и продолжается по сей день. Изменились однако задачи стоящие перед такой программой. После окон- чания холодной войны и развала СССР опасность уже не представляет одно вражеское коммунистическое государство, а так называемые «государства оси зла». Переговоры на тему размещения «противоракетного щита» в Польше и Чехии вызвали протест России, которая опасается приближения американ- ской инфраструктуры к своим границам, что значительно осложнило перего- ворный процесс. Дополнительные осложнения вызвало решение Конгресса, который признание финансирования проекта сделал зависимым от подписания с европейскими странами соответствующих международных договоров, а также смена правящей партии в Польше. Будущее американской системы противора- кетной обороны, прежде всего, будет зависеть от результатов президентских выборов в США, которые состоятся в ноябре этого года. Подход к проблеме кандидатов на этот пост остается разным и от того, кто победит, будет зависеть дальнейшая судьба концепции стратегической обороны. ; The development of the concept of American National Missile Defence (NMD) system is a process rooted in the time of the Cold War. The fast development of military technology and the complex political situation on international stage made the threat of attack real. The response to the permanently escalating threat have been a succession of programmes: Nike-Zeus, Nike X, Sentinel, and Safeguard. The breakthrough in the development of increasingly modern defence systems was the Treaty Between the United States of America and the Union of Soviet Socialist Republics on the Limitation of Anti-Ballistic Missile Systems signed on 26th May 1972 in Moscow. The return to the idea of developing a missile defence system took place under Ronald Reagan. Even though the programme has continued to this day, its objectives have changed. With the conclusion of the Cold War and the fall of the USSR, the threat was no longer a single enemy communist state but the so-called 'rogue states'. The talks on the deployment of the elements of the NMD system (the so-called 'US missile shield') in Poland and Czech Republic resulted in a protest from Russia fearing the approach of American infrastructure to own borders, which greatly complicated the negotiations process. Additional obstacles arose when first US Congress made signing appropriate international agreements with the European states the condition for awarding the money to the project, and later the governing party in Poland changed. The future of the American system of missile defence system will primarily depend on the results of the Presidential Elections that will be held in the US this November. The positions of US presidential candidates on the NMD system varies, and it is on the winner of the presidential race that the future of strategic defence hinges.

There are about 2.2 million prisoners in the USA. It is generally viewed that this number is a result of a too severe penal system connected with the introduction of the absolute intolerance for drug crimes policy. But not only gang members and drug dealers are doing time in prison, this system also applies to war veterans. In 2012, there were 181,500 veterans behind bars, especially participants of the recent wars. Most of them face problems with addiction or struggle with permanent unemployment, homelessness or psychological disorders. This phenomenon is alarming because veterans as a privileged group have a social, medical, education cover and all capabilities not to break the law. Veterans as former soldiers, disciplined and well familiar with criminal law, who received ethics and international humanitarian law training courses, from practical point of view should not break the rules stated by the legal system. The image of former veterans who served their country, totally disagree with penitentiary statistics. Recent years have shown that military service, especially in the area of conflict, may become a double-edged sword, and in fact veterans may pose a threat to society.

W Stanach Zjednoczonych osadzonych w zakładach karnych jest około 2,2mln osób. Utrwalił się pogląd, że jest to wynik zbyt surowego systemu wymierzania kar związany z wprowadzeniem polityki bezwzględnej nietolerancji dla narkotyków. Wyroki odsiadują nie tylko członkowie gangów czy handlarze narkotyków, inkarceracja dotyczy również weteranów wojennych. W 2012 r. z powyższej liczby osadzonych penalizacja dotknęła 181,5tys. byłych mundurowych, zwłaszcza uczestników ostatnich wojen. To głównie weterani pozbawieni stałego zatrudnienia, dachu nad głową lub uzależnieni, zmagający się z problemami natury psychologicznej. Zjawisko jest o tyle niepokojące, że weterani jako grupa uprzywilejowana pod względem socjalnym, osłony medycznej czy edukacji posiadają wszelkie możliwości i narzędzia do tego, aby nie wchodzić w konflikt z prawem. Weterani jako byli żołnierze, zdyscyplinowani i doskonale znający przepisy karne, szkoleni z zasad etyki i prawa humanitarnego konfliktów zbrojnych, z praktycznego punktu widzenia nie powinni łamać zasad dyktowanych przez wymiar sprawiedliwości. Wizerunek byłego funkcjonariusza publicznego, pełniącego służbę na rzecz własnego kraju, kłóci się zupełnie ze statystykami penitencjarnymi. Wydarzenia ostatnich lat pokazały, że służba wojskowa, zwłaszcza w rejonie konfliktu może się stać obosiecznym mieczem, a weterani stanowić mogą zagrożenie dla społeczeństwa.

American NationalismThe phenomenon of American nationalism dates back to the pioneer times of the Pilgrims and Founding Fathers, who established first social and political relations creating origins of a future developed country. Throughout the past centuries the term "nationalism" from an American perspective was tangled to various definitions and sometimes official politics of the state. American nationalism was first represented by faithful Protestant settlers who believed strongly in a God's destined society. Based on that the first definition was coined by John Winthrop in his "City upon a Hill" – an idea of a land liberated from evil in all of its emanations, which is not distant and follows the will of an Absolute. One of the Founding Fathers – Thomas Paine in his Common Sense – developed Winthrop's idea and presented Americans as people with unlimited abilities. American writers and first colonists believed in a Biblical promised land that offered them unlimited potential of self-growth. This strength of self-consciousness paved the way for a scientific term of superpatriotism. Coined by Michael Parenti, this term encompasses both democratic ideas of Alexis de Tocqueville and vision of a self-made man, who is the organizer of American statehood. American nationalism also derives from the ideology of Americacentrism, with its roots in the 19th century concept of Manifest Destiny, proclaiming a nation that is endowed with an eternal right to secure the world for democracy. This idea led to a long term debate in American political and social life as the United States became more and more involved in international affairs since the beginning of the 20th century. In sum, the idea of American nationalism is the result of the American melting pot of religious, cultural and specific historical circumstances that built this nation.

The American program BMD has been formally regarded as the greatest –alongside NATO enlargement to the East – challenge to the security of the Russian Federation since the establishment of the state at the end of 1991. However, due to the modernization omissions taken place in the last quarter of a century in Russia (in contrast to the impressive technological leap made in China) – particularly with regard to the economic sphere – in fact it can be a much greater potential challenge for the Russian economy, geopolitics and prestige than for its defense capabilities. Hence, an ambitious attempt of response consisting in pushing through the costly weapons programs can be – paradoxically – the same trap as an attempt to maintain parity in response to the mythical program SDI from the Soviet Union. Sufficient, in terms of the military effectiveness (deterrence effect), and at the same relatively cheapest cost, the answer is to keep Russia's strategic nuclear forces to present a quantitative ceiling. In the long term, decisive for the future position and strength of the country as well as its "attractiveness" and "attraction" in the international sphere will be a significant increase ofthe economic potential, especially in the sphere of high technologies and industries responsible for meeting the wider consumption. This type of strategy has led to the unprecedented development of China. ; Publikacja recenzowana ; Amerykański program BMD jest formalnie postrzegany jako największe – obok rozszerzania NATO na Wschód – wyzwanie dla bezpieczeństwa Federacji Rosyj-skiej od chwili powstania państwa w końcu 1991 r. Jednak ze względu na mające miejsce w ciągu ostatniego ćwierćwiecza w Rosji zaniechania modernizacyjne (w odróżnieniu od imponującego skoku technologicznego dokonanego w Chinach) – zwłaszcza w odniesieniu do sfery gospodarczej – faktycznie może on stanowić znacznie większe potencjalne wyzwanie dla rosyjskiej ekonomii, geopolityki i prestiżu niż dla jej zdolności obronnych. Stąd próba ambitnej odpowiedzi, polegającej na forsowaniu kosztownych programów zbrojeniowych, może być – paradoksalnie – taką samą pułapką, jak próba utrzymania parytetu w odpowiedzi na mityczny program SDI ze strony ZSRR. Wystarczającą pod względem efektywności militarnej (efektu odstraszania), a przy tym relatywnie najtańszą ekonomicznie odpowiedzią jest utrzymywanie przez Rosję strategicznych sił jądrowych na obecnym pułapie ilościowym. W długofalowej perspektywie de-cydujące dla przyszłej pozycji oraz siły tego państwa, a także jego "atrakcyjności" i "siły przyciągania" w przestrzeni międzynarodowej będzie znaczące podniesienie potencjału gospodarczego, zwłaszcza w sferze wysokich technologii oraz w branżach odpowiedzialnych za zaspokojenie szeroko rozumianej konsumpcji. Tego typu strategia doprowadziła do bezprecedensowego rozwoju Chin.

Uchwalenie Konstytucji Federalnej w 1848 roku było istotne dla kształtowania systemu politycznego Szwajcarii. Współczesne brzmienie Konstytucji Federalnej Konfederacji Szwajcarskiej uchwalono w 1999 roku. Obecnie system tego kraju można określić mianem parlamentarno komitetowego (system konwentu). Ze względu jednak na jego specyfikę, objawiającą się w głównie w dużej roli kantonów, jest określany także jako parlamentarno-kantonalny. Artykuł podzielono na sześć części: uwarunkowania historyczne i instytucjonalne, podziały socjopolityczne, założenia i funkcjonowanie szwajcarskiego federalizmu, system partyjny i "formuła magiczna", główne instytucje ustrojowe oraz instrumenty i procedury. W badaniach zastosowano podejście instytucjonalno-prawne, analizę systemową oraz analizę historyczną. W toku badań wykazano, że istotnym elementem systemu jest duża niezależność i samodzielność kantonów, a także gmin. Czynnikiem determinującym kształt partii politycznych i podział socjopolityczny Szwajcarii jest przede wszystkim jej wielokulturowość. Zasadniczymi instrumentami demokratycznymi w tym państwie są: referendum, inicjatywa ludowa, zgromadzenie ludowe.