Search results

anemon ; During the second half of the 1980s and the first half of the 1990s, oneof the most important political actors that shape the Turkey-Syria relations ispossible to say Turgut Özal. Özal's quest to establish good relations withneighboring countries and to resolve political disputes by developing economicrelations has directly affected Turkey-Syria relations. Turkey-Syria relations, which are tense due to the PKK presence in Syria and water problem, were triedto be overcome with high-level mutual visits under the leadership of Özal andthe protocols of security and economic cooperation signed. The concrete stepstaken during the Özal period are important in terms of the fact that the twosides have allowed them to negotiate the problems, even though they do notresult in a lasting cooperation between the two countries. In this study, theso-called Turgut Özal period in the 1983-1993 period, Turkey-Syria relationsare followed by what kind of course is discussed. These years have passed intohistory as a period in which disputes prevailed in Turkey-Syria relationsdespite all the concrete initiatives. ; 1980'lerinikinci ve 1990'ların ise ilk yarısı boyunca Türkiye-Suriye ilişkilerine yönveren en önemli siyasal aktörlerden birinin Turgut Özal olduğunu söylemekmümkündür. Özal'ın komşu ülkelerle iyi ilişkiler kurma ve siyasiuzlaşmazlıkları ekonomik ilişkiler geliştirerek çözme arayışı Türkiye-Suriyeilişkilerini doğrudan etkilemiştir. Suriye'deki PKK varlığı ve su sorunu gibinedenlerle gergin seyreden Türkiye-Suriye ilişkileri, Özal'ın öncülüğündegerçekleşen karşılıklı ziyaretler ve imzalanan güvenlik ve ekonomik işbirliğiprotokolleri ile aşılmaya çalışılmıştır. Özal döneminde atılan somut adımlariki ülke ilişkilerinde kalıcı bir işbirliğine neden olmasa da taraflarınsorunları müzakere edebilmelerine olanak tanımış olması bakımından önemlidir.Bu çalışmada Turgut Özal dönemi olarak adlandırılan 1983-1993 dönemindeTürkiye-Suriye ilişkilerinin nasıl bir seyir izlediği ele alınmaktadır. Sözkonusu yıllar, tüm somut girişimlere rağmen Türkiye-Suriye ilişkilerindeuzlaşmazlıkların hakim olduğu bir dönem olaraktarihe geçmiştir. ; 522833

Suriye'de
iç savaşın başlamasının ardından yaşanan sürece paralel olarak bir anda
uluslararası kamuoyunun gündemine oturan Kürtler, Suriye tarihinde en fazla
ayrımcılığa ve baskıya maruz kalmış topluluklardan biridir. Fransız manda
yönetimi döneminde kültürlerini ve dillerini yaşatma konusunda görece iyi
koşullara sahip olan Kürtler, 1946 yılında Suriye'nin bağımsızlığını
kazanmasının ardından ülkenin en önemli sorunlarından birinin öznesi haline
gelmiştir. Bu durumun ortaya çıkmasında 20. yüzyılın ikinci yarısı ile birlikte
Kürtlere yönelik uygulanmaya başlanan ayrımcı ve dışlayıcı devlet
politikalarının temel rolü oynadığını söylemek mümkündür. Kürtlerin vatandaşlık
haklarını ellerinden alan, kültürel ve dilsel faaliyetlerini engelleyen,
siyasal ve toplumsal alana katılımlarını kısıtlayan politikalar, Kürt meselesini
ülkenin en önemli sorunlarından biri haline getirmiştir. Bu çalışmada
Suriye'nin Kürt meselesinin nasıl ortaya çıktığı ve iç savaşa kadarki süreçte
nasıl bir gelişim sergilediği devlet politikaları üzerinden incelenmektedir.
Böyle bir incelemenin iç savaşın başlamasının ardından Kürtlerin bulunduğu
pozisyonu anlama adına önemli ipuçları barındırdığını söylemek mümkündür.

Türkiye-Suriye ilişkilerinin son 40 yıllık seyrine
baktığımızda en önemli kırılma anlardan birinin 1998 yılının Ekim ayında
yaşandığını söylemek mümkündür. 1990'lı yılların ilk yarısında imzalanan
güvenlik protokollerine rağmen Suriye'nin PKK faaliyetlerine desteğini sürdürmesi
ve Abdullah Öcalan'ın Suriye topraklarında ikamet ediyor olması, 1998
sonbaharında iki ülkeyi savaşın eşiğine getirmiştir. Ekim 1998 Krizi'nin Adana
Mutabakatı'nın imzalanması ile son bulması, iki ülke ilişkilerinde yeni bir
dönemin kapılarının aralanmasına neden olmuştur. Bu çalışmada PKK
faaliyetlerinin Türkiye-Suriye ilişkilerinde oynadığı inşa edici rol, Ekim 1998
Krizi üzerinden analiz edilmektedir. Ekim 1998 Krizi'nin Suriye yönetiminin PKK
faaliyetlerine destek vermeyeceğini resmen taahhüt ederek sonlanması, iki ülke
ilişkilerinde uzlaşmazlıktan her alanda işbirliği dönemine geçişin başlangıç
noktası olmuştur. Bu nedenle Ekim 1998 Krizi'ni bir kırılma noktası olarak
değerlendirmek mümkündür.

11 Eylül 2001 günü gerçekleşen saldırılar, ABD ve Amerikan halkı için dünyanın değiştiği gün olarak tarihe geçmiştir. Yaklaşık üç bin sivilin hayatını kaybettiği bu olaydan kısa bir süre sonra Amerikan dış politika anlayışı radikal bir değişim yaşamıştır. Dış politikanın ilke ve önceliklerinin büyük ölçüde değiştiği bu yeni dönemde, George W. Bush ve ekibi daha saldırgan ve tek yanlı bir yönetim sergilemeye başlamıştır. Bu çalışmanın amacı, radikal bir değişimin yaşandığı Bush dönemi Amerikan dış politika anlayışını teorik açıdan analiz etmektir. Bu analiz, Jack Snyder'in uluslararası politikanın ve aşırı yayılmacılığın üç büyük teorisinin varsayımlarını sentezlediği "büyük birleşik teori" temel alınarak yapılmıştır. Analizin sonucuna göre, Snyder'in özellikle Hitler Almanyası'nın dış politika anlayışını açıklamada kullandığı teorisi, 11 Eylül saldırıları sonrası Bush Dönemi ABD dış politikasının nasıl bir eğilim sergilediğini en başarılı şekilde açıklayan teoridir. ; The attacks taken place on September 11, 2001 went down in history as a day that the world changed for the U.S. and the U.S. people. In the wake of these attacks, during which more than three thousand civilians died, the U.S. foreign policy understanding went through a radical change. During this new period, when the principles and priorities of foreign policy changed to a large extent, George W. Bush and his team started to adopt a more aggressive and unilateral orientation. The objective of this study is to make a theoretical analysis of the U.S. foreign policy understanding of the Bush Era, a period of radical change in foreign policy. We will try to carry out this analysis based on the "grand unified theory", in which Jack Snyder synthesized hypotheses from three grand theories of international relations and over- expansionism. We argue that Snyder's theory, which he used to explain the foreign policy understanding of Hitler's Germany, is the most successful theory in explaining the tendency of the U.S. foreign policy restructured after the September 11 attacks.