Search results

The collective memory of feminist movements, like that of nation‐states, is comprised of 'invented traditions' and embodied in 'lieu de mémoire' (sites of memory). This essay considers national and international examples of collective memory, including International Women's Day, showing how celebrations of historical events and commemorations of the past were used to cement group cohesion and define boundaries of inclusion and exclusion. The essay proposes a typology of collective memory and examines the implications of the attenuation of memory in contemporary society.

Inspired by their American and Danish counterparts, some five hundred
Dutch women organized a national exhibition devoted to "Women's Labor"
in 1898. The event took place near The Hague, lasted three months, and
attracted over 90,000 visitors. The conscious and political focus on
women's labor intended to show the ways in which women contributed to the
Dutch nation and advocated decent employment for women as a prerequisite
for citizenship. Many forms of women's labor were depicted, such as
factory girls working behind machines and women from the East Indies
demonstrating arts and crafts. At the exhibition conferences, teachers,
social workers, and nurses spoke about their professions. This article
tells the story of how the women's movement in a small, Western nation
with a large colonial empire used an exhibition to put women's social
position on the political agenda. In doing so, Dutch women transformed
the public sphere.

Sociology - Ondanks hun uiteenlopende afkomst, cultuur en godsdienst vinden West-Europese jongeren het land waar zij wonen belangrijk. Toch voelen vooral autochtone jongeren een historische verbondenheid: in Nederland meer dan in Frankrijk en Engeland, en jongens meer dan meisjes. Dat blijkt uit de WRR-Verkenning Nationale Identiteit en meervoudig verleden van prof.dr. Maria Grever en dr. Kees Ribbens van de Erasmus Universiteit Rotterdam. Grever en Ribbens vroegen ruim 670 leerlingen van 14 tot 18 jaar in Rotterdam, Londen en Lille in hoeverre zij zich vereenzelvigen met het land waarin zij wonen. Welke rol speelt de nationale geschiedenis hierbij? Grever en Ribbens onderzochten in hoeverre Nederlandse, Britse en Franse leerlingen van 14 tot 18 jaar zich identificeren met hun woonland. Zij gaan er hierbij van uit dat er niet één verleden is, maar dat mensen van generatie op generatie allerlei culturele codes overdragen, die in verhalen en herinneringen lang kunnen doorwerken. De onderzoekers gingen na welke betekenis de nationale identiteit voor de jongeren heeft. Ondanks de diversiteit aan achtergronden vinden die allemaal hun woonland belangrijk, al geldt dit sterker voor autochtonen dan voor allochtonen. Dat verschil in betrokkenheid geldt ook de historische interesse. Historische verbondenheid met het woonland - zoals nationale trots - leeft vooral bij autochtonen, in Nederland meer dan in Frankrijk en Engeland. In het algemeen voelen autochtone meisjes die 'nationale trots' minder dan jongens. De verschillen zijn het grootst op het terrein van de godsdienst. Geschiedenis van de godsdienst scoort het hoogst bij veel allochtone groepen, met uitzondering van de Surinaamse en Antilliaanse jongeren. Autochtone jongeren identificeren zich daar nauwelijks mee, al hadden Nederlandse jongeren hier wel weer meer interesse voor dan hun Engelse en Franse leeftijdgenoten. Bij Turkse en vooral Marokkaanse jeugd is er sterke culturele identificatie met de islam. Opvallend is dat, hoewel de onderzochte groepen zich nauwelijks Europeaan of wereldburger voelen, ze wel in Europese geschiedenis en vooral in wereldgeschiedenis geïnteresseerd zijn.

Frontmatter -- Contents -- Acknowledgments -- Abbreviations -- Introduction -- 1. Feminists and the Public Sphere -- 2. An Illustrated Women's Conference -- 3. A Panorama in the Dunes -- 4. The Exhibition Experience -- 5. Colonialism on Display -- 6. Exhibition in Print and Visual Impressions -- 7. Creating a Counterpublic -- 8. After the Summer -- Notes -- List of References -- Index