Search results

The proposed article aims to analyze artistic practices located in everyday life and localities where art opens a venue for expressing climate narratives and affords spaces of support in the experience of climate grief by women and girls. In the analyzed case, artivistic practices effectively alleviate the symptoms of climate grief and help to come to terms with the loss of a predictable and normal world. Artivistic practices are analyzed within the methodological frame of care pedagogy and its categories: care, generation, emancipatory dialogue, and psycho-educational practices. Artivism as an artistic-therapeutic practice breaks the "culture of silence," opens the space for climate narratives as a socially and personally significant issue, for climate emotions and comfort in the experience of losing the world. The analyzed artistic practices are carried out in a specific social and biographical context. They are intertwined with the relationships of care taken by women over women. In caring relationships, artivism also becomes a practice of caring for others and caring for oneself. Key-words: women, artivism, refugees, climate change, solastalgia

Celem artykułu jest omówienie najistotniejszych dyskursów definiujących
katastrofę klimatyczną: denializm, zrównoważony rozwój, ekologię głęboką,
dyskursy apokaliptyczne oraz koncepcję głebokiej adaptacji. Dyskursy te
analizowane są jako narracje o tożsamości ludzi żyjących w czasch
globalizacji zagrożeń środowiskowych.

Social construction of the body and the performative magic: Pierre Bourdieu's sociological theory in performance studiesPerformance studies are a developing field of social science which draws on the insights of sociology, ethnography, cultural studies, cultural anthropology, theatre studies and communication studies. The object of performance studies is human activity seen as expression which constitutes the process of production and reproduction of subjectivity. In this text the author analyses Pierre Bourdieu's sociological theory from the perspective of performance studies: of questions about social agency, understood as constructing the subject within a specific field of power. The author focuses particularly on the following aspects of individual and collective practices as described by Pierre Bourdieu: spatial practices, bodily practices, and masculine domination. Społecznie konstruowane ciała i performatywna magia: Teoria socjologiczna Pierre'a Bourdieu w badaniach performatywnychPerformatyka jest rozwijającą się dziedziną badań społecznych, która korzysta z dorobku socjologii, etnografii, studiów kulturowych, antropologii kulturowej, teatrologii, studiów nad komunikowaniem. Przedmiotem badań performatywnych jest aktywność ludzka rozumiana jako ekspresja, która stanowi proces wytwarzania i reprodukowania podmiotowości. W niniejszym tekście autorka analizuje teorię socjologiczną Pierre'a Bourdieu w perspektywie performatyki: pytań o społeczną sprawczość rozumianą jako konstruowanie podmiotu w określonym polu władzy. Szczególnemu namysłowi autorka poddaje następujące aspekty indywidualnych i zbiorowych praktyk opisane przez Pierre'a Bourdieu: praktyki przestrzenne, praktyki cielesne, męska dominacja.

W artykule zanalizowano ideę cyborgizacji w perspektywie społecznej z punktu widzenia społecznej wyobraźni oraz edukacyjnych projektów. Ukazano konteksty zaistnienia idei cyborgizacji i naświetlono typy refleksji konstytuujące współczesne dyskursy technologiczne i ich wpływ na życie społeczne i edukację. Najważniejszą częścią artykułu jest ukazanie potencjalnego wpływu nowoczesnych technologii na edukację oraz zarysowanie debaty dotyczącej cyberdzieci.

Artykuł analizuje dyskursy "ponoszących porażkę chłopców", które to krążą w zachodnich mediach, a także ich związek z polityką i praktyką, ostatecznie kształtując politykę szkolnictwa. Autorka bada także, czym jest kryzys męskości, jaka jest polityka płci i dlaczego idea paniki moralnej dostarcza krytycznego narzędzia analitycznego do analizy obecnych debat na temat płci, demokracji, równości, seksualności i edukacji w Polsce.

Tekst dotyczy pojmowania pedagogiki krytycznej z perspektywy istotnej codzienności oraz tego jakie formy obiera ona w kontekście obecnych badań i rozważań. Autorka zderza ze sobą także obecne pojmowanie pedagogiki krytycznej z rozumieniem jej w połowie lat 90 wieku XX.

Der Beitrag analysiert die Geschlechterverhältnisse zur Zeit des systempolitischen Wandels in Polen auf zwei Diskursebenen: der Medienebene (Tagesschauberichte der wichtigsten Sender) und der Erfahrungsebene von Frauen und Männern aus unterschiedlichen Generationen. Die ausgewählten Beispiele dafür sind zwei zentrale Events: Die "Manifa" (Abkürzung von "manifestacja"; ähnlich dem deutschen "Demo"), eine jährlich von Feministinnen am Sonntag vor dem 8. März veranstaltete Demonstration, und der "Frauentag", der im öffentlichen Diskurs als "vom Kommunismus verseuchtes Fest" gilt. Die beiden Ereignisse symbolisieren zwei konkurrierende Formen, wie im öffentlichen Raum und in den Medien über Frauen gesprochen wird (Godzic 1999; Graff 2005). Hintergrund der "Manifa" sind die Forderungen nach Freiheit und mehr Rechten für Frauen, die Feiern zum 8. März hingegen stehen im Zeichen der traditionellen polnischen Verehrung von Frauen (Mythos der Mutter-Polin). ; "Manifa" and International Women's Day in the media and awareness of generation groups This article aims to analyze post-transformation (post-1989) changes in gender relations in Poland in two areas: the media (TV), and the experience of women and men of different generations. The focus is on two events: "Manifa" [Manifestation] (organized on the Sunday before 8 March each year since 2000) and International Women's Day ("contaminated" with communism, but still celebrated in private). These events, and particularly the way they are dealt with in the media, indicate that the public area (public discourse) includes two competitive discourses on women: a new discourse of rights and freedom, and the old, traditional discourse of adoration.

"Der Beitrag analysiert die Geschlechterverhältnisse zur Zeit des systempolitischen Wandels in Polen auf zwei Diskursebenen: der Medienebene (Tagesschauberichte der wichtigsten Sender) und der Erfahrungsebene von Frauen und Männern aus unterschiedlichen Generationen. Die ausgewählten Beispiele dafür sind zwei zentrale Events: Die 'Manifa' (Abkürzung von 'manifestacja'; ähnlich dem deutschen 'Demo'), eine jährlich von Feministinnen am Sonntag vor dem 8. März veranstaltete Demonstration, und der 'Frauentag', der im öffentlichen Diskurs als 'vom Kommunismus verseuchtes Fest' gilt. Die beiden Ereignisse symbolisieren zwei konkurrierende Formen, wie im öffentlichen Raum und in den Medien über Frauen gesprochen wird (Godzic 1999; Graff 2005). Hintergrund der 'Manifa' sind die Forderungen nach Freiheit und mehr Rechten für Frauen, die Feiern zum 8. März hingegen stehen im Zeichen der traditionellen polnischen Verehrung von Frauen (Mythos der Mutter-Polin)." (Autorenreferat)

Podczas pierwszej, drugiej i trzeciej fali zakażeń koronawirusem w Polsce autorzy prowadzili badania empiryczne online inspirowane teoretycznym potencjałem socjologii codzienności oraz socjologii katastrof. Jednym z problemów, który ujawnił się podczas realizacji tego projektu, była kwestia zmieniających się relacji ludzi i zwierząt, zmian zachowań zwierząt podczas lockdownu oraz zmian w zakresie zachowania ludzi wobec zwierząt. Interpretacje wyników badań przedstawione w tym artykule dotyczą dwóch sfer: sfery domowej – i zwierząt, które w niej zamieszkują oraz przestrzeni miejskiej – i zwierząt wolnożyjących (także zwierząt bezdomnych, porzuconych). Wyniki badań, zdaniem autorów, przyczyniają się do poszerzenia wiedzy o ludzko-zwierzęcej rodzinności oraz wiedzy o ekosystemach miejskich i możliwościach ich kulturowo-przyrodniczej eksploracji.

Głównym celem prezentowanego artykułu jest przekazanie wiedzy o potencjale edukacyjnym kultury cyfrowej, infrastruktury m-learningowej i jej treści edukacyjnych w obszarze wczesnej edukacji. Tekst prezentuje wzorce uczenia się, poznania i działania dzieci w ramach nauki i socjalizacji tak i w rodzinie, jak i w szkole oraz gotowości nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej do uwzględniania podstaw edukacji cyfrowej w ich praktykach zawodowych. Wyniki badań są niezwykle istotne dla pedagogiki wczesnej edukacji, innowacyjnej pedagogiki, cyfrowego nauczania i socjologii edukacji w Polsce.