Anti-American Trauma and Nostalgia for Communism in the Italian Memory War as Presented in Giorgio Gaber's Work
Although the contemporary Italian memory war originally stems from a debate around the trauma of the 1943-1945 civil war between Italian Fascists and the Resistance, it's almost equally crucial aspect remains that of the two conflicting narratives of the early Cold War period (1945-1948). One of those is the dominant memory pattern, imposed by the ruling Christian Democratic Party (pro-American and anti-Communist), opposed by the alternative and marginalized view promoted by the Communists (anti-American and pro-Communist). Giorgio Gaber (1939-2003), a famous Italian cantautore (singer-songwriter), is one the exponents of anti-American trauma and nostalgia for communism within the latter narrative. In his two famous texts, America and Some used to be Communists, he offers precious insights into these aspects of his generation's own memory and their ancestors' post-memory of the post-war period.
Już George Waszyngton miał wyrazić często przywoływane później przez Amerykanów życzenie, by na wzór Stanów Zjednoczonych Ameryki powstały również Stany Zjednoczone Europy. W rzeczywistości idea ta narodziła się zapewne wśród europejskich federalistów w XIX w., realne kształty mogła zaś przybrać dopiero u progu zimnej wojny. Dokonana wówczas przez administrację Harry'ego Trumana redefinicja globalnych interesów USA oraz ich roli w świecie prowadziła w konsekwencji nie tylko do wsparcia, ale wręcz zdecydowanego promowania koncepcji ekonomicznej, politycznej i militarnej integracji europejskiej. Kierując się mieszanką pobudek idealistycznych i pragmatycznych waszyngtońska elita oceniała, że zjednoczona w oparciu o amerykańskie wzorce Europa federalna z jednej strony przezwycięży w ten sposób swe odwieczne problemy (rywalizacja narodowa i marnotrawienie potencjału ekonomicznego), z drugiej zaś - odciąży USA od części odpowiedzialności za losy świata zachodniego. W miarę normalizacji sytuacji w Europie Zachodniej po II wojnie światowej jej przywódcy wykazywali jednak coraz mniejszy entuzjazm wobec amerykańskich planów federacji, na co Waszyngton reagował coraz bardziej stanowczymi groźbami pozbawienia Europy swego parasola ochronnego. Dopiero ostateczna klęska projektów EWO i EWP spowodowała zmianę polityki administracji Eisenhowera, oznaczającą pogodzenie się ze zmierzchem idei federalistycznej oraz triumfem funkcjonalizmu. ; It was George Washington who many authors claim first expressed the wish, often reported by Americans, that "one day, on the model of the United States of America a United States of Europe will come into being". In fact, the idea seems to have been launched by 19th century European federalists, yet it could not materialize until the dawn of the Cold War. Not only did the Truman administration's reappraisal of US global security interests and its role in the world lead to their support, but to their relentless promotion of Europe's economic, political and military integration. Out of their mixed idealistic and pragmatic motivation, the Washington establishment argued that, if united along the American model, a federal Europe would overcome its traditional problems (national rivalries and wasting its economic potential) while, on the other hand, it would also reduce US responsibility for the well-being of the Western world. However, as post-war normalization set in, the leaders of Western Europe grew increasingly skeptical of American federalist visions, while Washington responded with ever more resolute threats of withdrawing its forces from Europe. It was not until the ultimate failure of the EDC/EPC project that the Eisenhower administration modified its European policy, coming to terms with the end of federalism and the triumph of functionalism.
Już George Waszyngton miał wyrazić często przywoływane później przez Amerykanów życzenie, by na wzór Stanów Zjednoczonych Ameryki powstały również Stany Zjednoczone Europy. W rzeczywistości idea ta narodziła się zapewne wśród europejskich federalistów w XIX w., realne kształty mogła zaś przybrać dopiero u progu zimnej wojny. Dokonana wówczas przez administrację Harry'ego Trumana redefinicja globalnych interesów USA oraz ich roli w świecie prowadziła w konsekwencji nie tylko do wsparcia, ale wręcz zdecydowanego promowania koncepcji ekonomicznej, politycznej i militarnej integracji europejskiej. Kierując się mieszanką pobudek idealistycznych i pragmatycznych waszyngtońska elita oceniała, że zjednoczona w oparciu o amerykańskie wzorce Europa federalna z jednej strony przezwycięży w ten sposób swe odwieczne problemy (rywalizacja narodowa i marnotrawienie potencjału ekonomicznego), z drugiej zaś – odciąży USA od części odpowiedzialności za losy świata zachodniego. W miarę normalizacji sytuacji w Europie Zachodniej po II wojnie światowej jej przywódcy wykazywali jednak coraz mniejszy entuzjazm wobec amerykańskich planów federacji, na co Waszyngton reagował coraz bardziej stanowczymi groźbami pozbawienia Europy swego parasola ochronnego. Dopiero ostateczna klęska projektów EWO i EWP spowodowała zmianę polityki administracji Eisenhowera, oznaczającą pogodzenie się ze zmierzchem idei federalistycznej oraz triumfem funkcjonalizmu. ; It was George Washington who many authors claim first expressed the wish, often reported by Americans, that "one day, on the model of the United States of America a United States of Europe will come into being". In fact, the idea seems to have been launched by 19th century European federalists, yet it could not materialize until the dawn of the Cold War. Not only did the Truman administration's reappraisal of US global security interests and its role in the world lead to their support, but to their relentless promotion of Europe's economic, political and military integration. Out of their mixed idealistic and pragmatic motivation, the Washington establishment argued that, if united along the American model, a federal Europe would overcome its traditional problems (national rivalries and wasting its economic potential) while, on the other hand, it would also reduce US responsibility for the well-being of the Western world. However, as post-war normalization set in, the leaders of Western Europe grew increasingly skeptical of American federalist visions, while Washington responded with ever more resolute threats of withdrawing its forces from Europe. It was not until the ultimate failure of the EDC/EPC project that the Eisenhower administration modified its European policy, coming to terms with the end of federalism and the triumph of functionalism.
Dieser vom Europahaus in Paris herausgegebene Text, der von engagierten Europäer/innen aus Frankreich, Deutschland, Luxemburg und Polen gemeinsam erarbeitet wurde, wendet sich an alle, die europäische Bildung im Bereich von Schule, Jugendbildung und Erwachsenenbildung vermitteln. Er gliedert sich in drei Hauptkapitel. 1) Von den Ursprüngen über die griechisch römischen Wurzeln, das Mittelalter, das Christentum, die Renaissance, die Religionskriege, die dynastischen Kriege zur Entstehung des modernen Staates, den Nationalismus, den Imperialismus hin zum Paradigmenwechsel, also der Geschichte des europäischen Einigungsprozesses. 2) Die Werte Europas, insb. Freiheit, Verantwortung, Demokratie, Solidarität, Würde des Menschen und Nichtdiskriminierung, die Charta der Grundrechte der Europäischen Union als Rahmen für politische Optionen. 3) In Europa leben behandelt die repräsentative und partizipative Demokratie, die Zivilgesellschaft, die Sozialpartner sowie Informationsstellen und Bildungsstätten, die Einrichtungen sowohl des Europarates (ER) wie die der Europäischen Union (EU), die Befugnisse und Entscheidungsprozesse der EU, sowie konkrete Errungenschaften. Dazu gibt es eine Auswahlbibliographie und Hinweise auf ausgesuchte Materialien für Bildung und Unterricht insbesondere auch auf Internetquellen. Der gleiche Text liegt auch in Englisch, Französisch und Polnisch vor: http://ebb-aede.eu/Material/Web_Neuerscheinung_2012.pdf (DIPF/Autor)
