Search results

U tekstu se razmatra kako se kroz nedavni razvoj evropskog istraživačkog prostora oblikuju novi vrednosni okviri i perspektive diskursa javne naučne politike. U osnovi poduhvata za analizu diskursa javnih naučnih politika je izazov koji se tiče procenjivanja nenaučnih, neekonomskih ciljeva, odnosno onoga što obuhvata okvir javnih vrednosti. Ovaj rad se stoga ne bavi toliko samim praksama naučnih istraživanja i funkcionisanja evropskog istraživačkog prostora, već više analizom načina na koji su postavljeni ključni pristupi, principi i vrednosti kojima je on pozicioniran u dokumentima naučne politike EU. Analiza dokumenata ukazuje na načine na koji su problemi evropske naučne politike izraženi u diskursima, odnosno u konceptualnim okvirima koji definišu polje javnih politika u oblasti naučnih istraživanja i inovacija poput "društva znanja", "nauke za društvo i sa društvom", "odgovornog istraživanja i inovacija", "otvorene nauke", itd. Suštinski, reč je o istraživačkoj kulturi, tj. vrednostima i normama koje podupiru sistem naučnog istraživanja, a koje se tiču svih aspekata istraživanja, karijera istraživača, kao i pozicije samog naučnog sektora u evropskom naučnom "ekosistemu". Semantičkom "igrom" akronima ERA (European research area) u radu se preispituje da li nove naučne politike najavljuju novu eru, odnosno novi početak za Evropski istraživački prostor, i u kojoj meri će na tom putu opstati javne vrednosti nauke, odnosno nauka kao javno dobro.

The first section of this paper discusses a public diplomacy concept within the international relations paradigm shift that takes place in a radically changed global environment. Public diplomacy is analyzed primarily through cultural aspects in relation to other concepts such as propaganda and 'nation branding'. The second part is dedicated to identification of the key problems that the Republic of Serbia is facing regarding conceptualization and implementation of public and cultural diplomacy. It analyzes the institutional framework and effects of international Serbian policies up to now. It points to the need for long-term synchronous involvement of different actors in the field of public and cultural diplomacy of the Republic of Serbia, in order to promote not only its political positioning and reputation in the world, but for the sake of strengthening its economic and other development resources. Recognition of public and cultural diplomacy as an effective long-term means of building the reputation and position of the Republic of Serbia in international relations is extremely important. It means to articulate the need to design a new cultural concept, which would be built into a system of values that traces the path of Serbian development. The basic question, therefore, in terms of conceptualization of public and cultural diplomacy, remains the question of the narrative. This is the new and the old question of all questions: 'Who are we, where are we going and where do we want to go?'.