Search results

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie stanu współpracy między Polską a Stanami Zjednoczonymi na przestrzeni ostatnich kilku lat. Od początku lat 90. współpraca polsko-amerykańska odbywa się w kilku obszarach: wojskowym, politycznym i gospodarczym. Bliskie relacje sojusznicze między tymi partnerami są kluczowe dla utrzymania architektury bezpieczeństwa w Europie Środkowej i przeciwdziałania imperialnej polityce Rosji. Intensyfikacja współpracy w obszarach wojskowym, politycznym i gospodarczym nastąpiła po 2015 roku i zmianach politycznych w Polsce. Kolejnym impulsem do zacieśnienia współpracy była agresja Rosji na Ukrainę, która rozpoczęła się w lutym 2022 roku.

The aim of the article is to present the U.S. policy towards the situation on the border between Venezuela and Colombia in recent years. The main reason for the U.S. involvement was the humanitarian crisis in that area. The causes of the migrant crisis include the Maduro regime's curtailment of democracy, the sharp drop in oil prices and demand on international markets, and the popular revolt. One of the consequences, besides the obvious, humanitarian ones, unfavorable from the perspective of international security and U.S. interests, is the attempt to destabilize the situation in Colombia and undermine its role in the inter-American world. Colombia is a traditional and loyal U.S. ally in the region. Apart from humanitarian considerations from the perspective of U.S. interests, its activity is dictated by economic, political and strategic reasons related to regional security.

Zarówno Stany Zjednoczone, jak i Unia Europejska prowadzą aktywną politykę wobec państw Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Od początku lat 90. XX wieku jednym z istotnych elementów działań politycznych tych dwóch ważnych aktorów sceny międzynarodowej są inicjatywy, mające na celu wspieranie procesów demokratyzacyjnych. Unia Europejska i Stany Zjednoczone są autorami szeregu programów polityczno-gospodarczych, których beneficjentami są państwa regionu. W artykule przeanalizowano i porównano najważniejsze programy autorstwa Stanów Zjednoczonych [United States Agency for International Development (USAID), Human Rights and Democracy Fund, Middle East Partnership Initiative (MEPI), The Greater Middle East Initiative oraz Broader Middle East and North Africa Initiative (BMENAI)] i Unii Europejskiej [Europejska Inicjatywa na Rzecz Demokracji i Praw Człowieka (od 2007 roku Europejski Instrument na Rzecz Demokracji i Praw Człowieka), Partnerstwo Eurośródziemnomorskie oraz Europejska Polityka Sąsiedztwa]. ; MENA is a very important region in US and EU foreign policy. Since the beginning of the 1990s, one of the crucial aspects of political involvement has been promoting democracy in the MENA region. This article presents and compares US and EU programs supporting the efforts to expand democracy in MENA countries. The main US initiatives are the following: United States Agency for International Development (USAID), Human Rights and Democracy Fund, Middle East Partnership Initiative (MEPI), The Greater Middle East Initiative as well as Broader Middle East and North Africa Initiative (BMENAI). The EU's programmes are: European Initiative for Democracy and Human Rights, Euro-Mediterranean Partnership and European Neighbour Policy. Both actors use similar methods but they have different approaches to achieve the goals of these initiatives.

Zarówno Stany Zjednoczone, jak i Unia Europejska prowadzą aktywną politykę wobec państw Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Od początku lat 90. XX wieku jednym z istotnych elementów działań politycznych tych dwóch ważnych aktorów sceny międzynarodowej są inicjatywy, mające na celu wspieranie procesów demokratyzacyjnych. Unia Europejska i Stany Zjednoczone są autorami szeregu programów polityczno-gospodarczych, których beneficjentami są państwa regionu. W artykule przeanalizowano i porównano najważniejsze programy autorstwa Stanów Zjednoczonych [United States Agency for International Development (USAID), Human Rights and Democracy Fund, Middle East Partnership Initiative (MEPI), The Greater Middle East Initiative oraz Broader Middle East and North Africa Initiative (BMENAI)] i Unii Europejskiej [Europejska Inicjatywa na Rzecz Demokracji i Praw Człowieka (od 2007 roku Europejski Instrument na Rzecz Demokracji i Praw Człowieka), Partnerstwo Eurośródziemnomorskie oraz Europejska Polityka Sąsiedztwa]. ; MENA is a very important region in US and EU foreign policy. Since the beginning of the 1990s, one of the crucial aspects of political involvement has been promoting democracy in the MENA region. This article presents and compares US and EU programs supporting the efforts to expand democracy in MENA countries. The main US initiatives are the following: United States Agency for International Development (USAID), Human Rights and Democracy Fund, Middle East Partnership Initiative (MEPI), The Greater Middle East Initiative as well as Broader Middle East and North Africa Initiative (BMENAI). The EU's programmes are: European Initiative for Democracy and Human Rights, Euro- Mediterranean Partnership and European Neighbour Policy. Both actors use similar methods but they have different approaches to achieve the goals of these initiatives.

Przez okres zimnej wojny i bezpośrednio po jej zakończeniu, aż do wydarzeń z 11 września 2001 r. kraje Afryki Północnej, z wyjątkiem Egiptu, były traktowane marginalnie przez kolejne administracje amerykańskie. Artykuł dotyczy miejsca krajów Maghrebu w polityce zagranicznej USA w latach 90 – tych XX wieku. Do głównych problemów związanych z obszarem Afryki Północnej, które skupiały uwagę Waszyngtonu w ostatniej dekadzie ubiegłego wieku należały: konflikt między Algierią i Marokiem o Saharę Zachodnią oraz kryzys polityczny w Algierii i implikacje międzynarodowe wynikające z tego konfliktu. Autor podejmuje próbę odpowiedzi na dwa główne pytania: jakie były cele polityki zagranicznej USA wobec krajów Maghrebu w latach 90 – tych XX wieku? Jakie instrumenty polityki zagranicznej Stany Zjednoczone wykorzystywały w stosunkach z Algierią, Marokiem i Mauretanią? ; During the Cold War and in the 1990s, Maghreb states, with the exception of Egypt, were treated marginally by successive US administrations. The situation changed after the terrorist attacks took place in New York and Washington D.C. in September 2001. The paper presents the main political problems in relations between the United States and Maghreb states in the 1990s. These main problems were: the political crisis in Algeria, and the political and military conflict between Morocco and Algeria over Western Sahara. From the US point of view the most important were the implications of these events for the international relations.

THE ATTITUDE OF THE UNITED STATES TOWARDS THE BORDER DISPUTE BETWEEN ITALY AND YUGOSLAVIA AT THE BEGINNING OF THE 50s OF THE 20TH CENTURYFollowing the II World War, Italy and Yugoslavia occupied a special place in the foreign policy of the United States. The border dispute between Italy and Yugoslavia which dated back to the turn of the 40s and the beginning of the 50s of the 20th c., was yet another example of the international crisis in Europe at the time of the cold war. The article presents the activities of the American politicians undertaken towards Italy and Yugoslavia which aimed at incorporating these countries into the structures of Western European democracy. In the case of Italy, the above initiative of the American diplomacy proved to be successful and it led to the entry of the Italian republic into NATO, as well as the European economic and political structures. In the case of the other party participating in the dispute over Triest, i.e. Yugoslavia, the American presidents Truman and Eisenhower tried to take advantage of the crisis in the Yugoslav-Soviet relations, so as to win over marshal Tito and make him cooperate. Having decided to make concessions towards Yugoslavia with regard to the territorial claims made by marshal Tito, the Americans wished to achieve the superior goal: namely that of weakening the Socialist bloc by detaching Yugoslavia from it and making it join the West. The author evaluates the American policy towards Italy and Yugoslavia whose background was a territorial dispute over borderline territories. The main actors on the American political scene were forced to make some very difficult and delicate choices with regard to both parties participating in the above conflict.

Przez okres zimnej wojny i bezpośrednio po jej zakończeniu, aż do wydarzeń z 11 września 2001 r. kraje Afryki Północnej, z wyjątkiem Egiptu, były traktowane marginalnie przez kolejne administracje amerykańskie. Artykuł dotyczy miejsca krajów Maghrebu w polityce zagranicznej USA w latach 90-tych XX wieku. Do głównych problemów związanych z obszarem Afryki Północnej, które skupiały uwagę Waszyngtonu w ostatniej dekadzie ubiegłego wieku należały: konflikt między Algierią i Marokiem o Saharę Zachodnią oraz kryzys polityczny w Algierii i implikacje międzynarodowe wynikające z tego konfliktu. Autor podejmuje próbę odpowiedzi na dwa główne pytania: jakie były cele polityki zagranicznej USA wobec krajów Maghrebu w latach 90-tych XX wieku? Jakie instrumenty polityki zagranicznej Stany Zjednoczone wykorzystywały w stosunkach z Algierią, Marokiem i Mauretanią? ; During the Cold War and in the 1990s, Maghreb states, with the exception of Egypt, were treated marginally by successive US administrations. The situation changed after the terrorist attacks took place in New York and Washington D.C. in September 2001. The paper presents the main political problems in relations between the United States and Maghreb states in the 1990s. These main problems were: the political crisis in Algeria, and the political and military conflict between Morocco and Algeria over Western Sahara. From the US point of view the most important were the implications of these events for the international relations.

American Foreign Policy towards Low Interest Region at the Beginning of the 21st Century. Case Study of Maghreb States The Mediterranean Area is a very important region at the contemporary international relations. Since 2001 the United States have established closer relations with North African countries. There are two main goals of the American foreign Policy towards Maghreb: one of the main goal of this cooperation is searching for the alternative way of supplying the United States by African gas and oil. Algeria, Libya and Nigeria are one of the biggest holders and exporters of these natural minerals. Nowadays, U.S., European countries and Russia are in rivalry for Liquefied Natural Gas (LNG) and oil contracts with the African partners. The winner of this compete will keep control of the whole market of minerals and from the political, economic and strategic point of view will be stronger in the future. The second one is supporting by Maghreb countries U.S. counter-terrorism military operation Active Endeavour.

<p>W wyniku zakończenia zimnej wojny Stany Zjednoczone stały się hegemonem w międzynarodowych stosunkach politycznych. Niniejszy artykuł dotyczy głównych aspektów interesu narodowego USA w ostatniej dekadzie 20 wieku. Jest to analiza głównych założeń polityki zagranicznej USA podczas prezydentur George'a W.H. Busha i Billa Clintona. Deklaracje obu polityków pokazały, że Europa Środkowa i Bałkany są bardzo ważne dla interesów USA. Rzeczywistość polityczna i zaangażowanie USA zweryfikowała te stanowiska. Administracje prezydentów Busha i Clintona umiejscowiły priorytety polityki USA w innych regionach świata: np. w Panamie, Iraku. Dla prezydenta Clintona najważniejsze zadania związane były z rozwojem międzynarodowej współpracy gospodarczej np. z Japonią czy Unią Europejską. Wobec regionu Europy Środkowej i Bałkanów Stany Zjednoczone zaktywizowały się przy procesie rozszerzenia NATO oraz poprzez zaangażowanie dyplomatyczne i militarne w czasie konfliktu na Bałkanach.</p>