Search results

AbstractMusic, as a form of public discourse, invariably becomes a social science field that is considered more in the postmodern era when the boundaries are blurred. This study examines the political and cultural links between the emergence of the heavy metal genre and Turkish democracy. There are correlations between the prevalence of heavy metal in Turkey and the country's social and political transition in the 1990s and the search for a new path. The main argument here is that, among the country's tense democratization efforts and social problems, the heavy metal genre also indirectly carries the distinct traces of a different political search for the youth of the 1990s, although not directly. Democratic politics is a process established by daily life with the direct influence of societal interactions, and Turkish politics, and cultural life, in this case, heavy metal, include important notions in this remarkable manner. The main point symbolized by metal music in Turkey was its lyrical and artistic ability to express different points of view loudly enough against the uniform religious and nationalist culture that could be offensive, while other mainstream ranges such as pop and arabesque music didn't mind this issue.

Popülizm hakkında, demokrasilerin otoriterleşmesi tartışmasıyla ilgi kurularak, hem teorik açıdan hem de çeşitli ülke örnekleriyle pek çok çalışma yapıldı. Önceki dönemlerde genellikle Latin Amerika üzerinden anlaşılan bu tartışma, Avrupa kanadında ise aşırı-sağ eğilimlerle birlikte ele alınmaktadır. Bu çalışmada farklı olarak sol-popülist eğilimler sahip Syriza'nın ve Podemos'un partileşme ve hükümet ortağı olma süreçleri aktarılmıştır. Çalışmada öncelikle sağ ve sol-popülizmin teorik zeminleri ve söylemsel farklılıkları, yakın dönem çalışmalara odaklanarak, genel çerçevesiyle analiz edilmiştir. Devamında iki parti üzerinden solpopülist siyasetin hükümet deneyimi anlatılmıştır. Çalışmanın temel sorusu, sol popülist eğilime sahip hareketlerin partileşme ve hükümet olma sürecinde ne düzeyde değişime uğradığıdır. Gerek Syriza gerekse Podemos ülkelerindeki ana akım siyasetin işleyişini önemli ölçüde değiştirememiştir. Ancak partilerin kendilerini yeniden konumlandırmaları, demokratik tartışmayı yeniden gündeme getirmeleri ve siyasal tartışmaların genel seyrini etkilemeleri açısından belirleyici aktörlere dönüşmüştür. Sonuç olarak yazıya konuolan partilerin radikal öğelerden sıyrılıp merkez siyasetin oyuncusu olsa bile demokratik işleyişte pratik ve normatif dönüşümlere yol açtığı vurgulanabilir.

Kamusal otoritelere yönelik tabandan yükselen düzenli baskılar, şikayetler, gerginlikler ve talepler modern siyasetin şekillenmesinde etkili olmuşlardır. Bu tarz mücadeleler, monarşilerden cumhuriyete ve demokrasilere geçişte tarihsel öneme sahiptir. Günümüzde bu dönüştürücülük devrimci nitelikte olmasa da önemini kaybetmiş sayılmaz. Demokrasilerin göstergeleri bağlamında bu yönde çekişmelerin varlığı her zaman temel kriterler arasındadır. Toplumsal muhalefetin demokrasiyi daha iyi hale getirme yolunda yeni mekanizma ve süreçleri geliştirmesi gerekmektedir. Türkiye'nin sorunlu demokrasi tarihindeki en önemli eksikliklerden birinin, kurumsal siyasetin toplumsal hareketlerin kolektif eylemleri tarafından yönlendirilememesi olduğu söylenebilir. Çoğunlukla odaklanılan karar vericiler ve güç odakları dışında, bir siyasal sistemin analizi muhalefet güçleriyle de alakalıdır. Çalışma "Türkiye'nin güçlü toplumsal muhalefeti ve onun içinde beslenen etkili toplumsal hareketleri var mı?" sorusu etrafında, toplumsal hareketlerin belirleyici gücünün eksikliği ile Türkiye demokrasisi arasında bağı analiz etmektedir. Mevcut hegemonyanın kurduğu sosyo-ekonomik ağ kadar, demokratik güçlerin kur(a)madığı ağlar da sistemin gelişiminde üzerinde etkili olmuştur. Çalışmada hareketlerle demokratik sistem arasındaki bağlantılar genel hatlarıyla ortaya konduktan sonra, Türkiye özelinde dinamik çekişmeci aktörlerin eksikliği nedeniyle hareketlerin sistemi dönüştürmekte zorlandığı vurgulanmıştır.

*This is an English version of an original article: Yavuz Yildirim, "Los Efectos Del Movimiento Del Parque Gezi En La Renovacion Del Debate Sobre La Democratizacion En Turquia" in: Un Retrato De La Turquia Contemporanea (eds. Federico Donelli, Alessia Chiriatti, Manuel Férez), Mexico: Universidad Anahuac Mexico, 2016, pp. 299-310.The text presents the history of attempts at democratization of the political system in Turkey, where despite the nominal presence of democratic institutions, changes traditionally have come from the top. Following a brief presentation of the unsuccessful civil movements from the 1970s onwards, it focuses on the 2010s transition in approaches to building democratic culture, and in particular on the Gezi Park resistance, where a relatively minor local issue sparked a country-wide citizens' protest against the conservative democracy of the ruling AK Party. The event is shown as an entirely new type of protest, a spontaneous civil movement with horizontal structure, inspired by the Occupy movements, and an expression of the new generation's approach to politics. It also gave rise to a movement which contributed to rethinking the Turkish democratization process by breaking with the established thinking with a bottom-to-top approach.

*This is an English version of an original article: Yavuz Yildirim, "Los Efectos Del Movimiento Del Parque Gezi En La Renovacion Del Debate Sobre La Democratizacion En Turquia" in: Un Retrato De La Turquia Contemporanea (eds. Federico Donelli, Alessia Chiriatti, Manuel Férez), Mexico: Universidad Anahuac Mexico, 2016, pp. 299-310.The text presents the history of attempts at democratization of the political system in Turkey, where despite the nominal presence of democratic institutions, changes traditionally have come from the top. Following a brief presentation of the unsuccessful civil movements from the 1970s onwards, it focuses on the 2010s transition in approaches to building democratic culture, and in particular on the Gezi Park resistance, where a relatively minor local issue sparked a country-wide citizens' protest against the conservative democracy of the ruling AK Party. The event is shown as an entirely new type of protest, a spontaneous civil movement with horizontal structure, inspired by the Occupy movements, and an expression of the new generation's approach to politics. It also gave rise to a movement which contributed to rethinking the Turkish democratization process by breaking with the established thinking with a bottom-to-top approach.

The aim of this research is to reveal the assessment of EU (European Union) citizens residing in Alanya regarding the quality of hospital services in both their own countries and Alanya. The study was carried out face-to-face with a survey method with 295 resident EU (European Union) citizens between June and August 2018 in Alanya. The analysis was done with the SPSS 22.0 package program. 229 (76.60%) of the participants are women and 66 (22.40%) are men, 159 (54%) are German citizens and 30 (10.22%) are British citizens. Expectations of EU citizens regarding hospital service quality are empathy, reliability and assurance, particularly physical assets and accountability. It was found that quality expectations of EU citizens were met in terms of accountability and reliability, whereas expectations related to other dimensions were not satisfied. The overall perception levels of EU citizens regarding hospitals in their own countries are higher than the overall levels of perception of hospitals in Alanya. For this, Hospital managers in Alanya need to pay particular attention to assurance, physical assets and empathy dimensions for better quality health service delivery.