Search results

Ülkemizde siyasi iktidar ve silahlı kuvvetler arasındaki ilişki sürekli gündemde olan bir konu olmuştur. Özellikle toplumlar devlet haline dönüşmeye başladıktan sonra yöneticilikle askerlik görevleri birbirinden ayrılmaya başlamış ve bu ilişkiler daha fazla önem kazanmaya başlamıştır. Türkiye'de siyasi hayat ve demokrasinin işleyişine ilişkin süreçte ordu varlığını her zaman hissettirmiştir. Çalışmada bu süreç kimi zaman doğrudan kimi zaman dolaylı müdahalelerin örnek gösterilmesiyle yerini almıştır. Milli Mücadele Döneminden itibaren değerlendirilen ulus devlet bilinci Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin kuruluşunda temel anlayışlarından biri olarak karşımıza çıkmaktadır Literatür taramasıyla, bu dönemden günümüze değin ordunun ulus devlet süreci konusundaki değerlendirmeleri ışığında Türkiye'nin bu konu ile ilgili durumu ve beraberinde yaşananlar üzerine bilgi verilmiştir. Taramanın temel amacı, ordu siyaset ilişkisini ulus devlet anlayışı ile analiz ederek bu süreçte birbirleriyle olan ilişkilerini ve birbirlerine olan etkilerini daha net ve anlaşılır hale getirmektir. Bu çalışmada ülkemizde ulus devlet anlayışının temelinde ordunun olduğu belirtilerek günümüzde de küreselleşme ile birlikte AB sürecinde yaşanan ordu ve ulus devlet anlayışının çeşitli uygulamaları ele alınarak sistematik bir bütün haline getirilmeye çalışılmıştır. ; The relationship between the political government and armed forces is always a popular topic in our country. Especially administration and soldiering duties were diverged from each other and these relationships gained more importance after socities started to transform into governments. Military is always substantive in the process of political life and democracy mechanism in Turkey. In the study, this process sometimes attends directly and sometimes with giving examples of indirect interventions. The nation government knowledge, analysed starting from the National Struggle Period, is standing as one of the basic mentalities in the foundation of Turkish Republic Government. Information about Turkey?s situation related with this subject and subsequent happenings is given in the literature search by the help of military?s evaluations about nation government process beginning from that period till now. The fundamental purpose of the search is to make the relationships between military politics relationship and nation government discipline and effects to each other be understood more clear and perceptible by analyzing the military politics relationship with nation government discipline. In this study, some applications of military and nation government discipline seen in EU process with globalization are analyzed and are tried to be integrated while indicating that military is fundamental in nation government discipline in our country.

Türkiye'de pek çok darbe ve antidemokratik sürece şahitlik eden asker-siyaset ilişkilerini, 1960'a kadar vesayet, 2007'ye kadar kurumsal çatışma, sonrasını ise normalleşme kavramlarıyla tanımlayan bu makale, öncelikle ordu ile siyasal iktidar arasında ilişki boyutundan iletişim boyutuna geçilmesini demokrasi lehine bir kazanç olarak kabul etmektedir. Devlet içi bürokratik kanallarla da hızlanan siyasal iletişim süreci hem bir normalleşme eğilimini başlatmış, hem de tarafların birbirini daha iyi anlayarak demokrasi, ekonomik refah, kalkınma, sivil toplum gibi ortak paydalarda buluşmasını hızlandırmıştır. 2003 yazında MGK Genel Sekreterliği'nin yapısında meydana gelen değişiklikler, Nisan 2007'deki e-muhtıraya hükümet tarafından verilen tepki, 15 Temmuz FETÖ darbe girişimi ve sonrasında Genelkurmay Başkanlığı'nın Millî Savunma Bakanlığı'na bağlanması sivil ve iyimser bir yaklaşımla, 'kurumsal çatışma' döneminin sonu-'normalleşme' sürecinin işaretleri olarak değerlendirilmektedir. Halen devam eden normalleşme eğiliminin medya, sivil toplum kuruluşları ve kamusal mekanizmalar üzerinden işlemeye başlayan siyasal iletişim süreçlerinin de etkisiyle demokratikleşme yönünde seyrettiği ileri sürülmektedir. ; This article, which defines the military-politics relations in Turkey, which have witnessed numerous coups and anti-democratic processes, as tutelage until 1960, as institutional conflict until 2007 and as normalization thereafter, acknowledges the transition from a relationship into communication between the military and the political power as a gain for democracy. The political communication process, which has gained momentum via bureaucratic channels within the state, has initiated a normalization trend while also accelerating the course in which the parties better understood each other and met on common grounds such as democracy, economic welfare, development and civilian society. The changes made in the structure of the Secretariat General of the National Security Council in 2003, the government's reaction to the ememorandum in April 2007, the attachment of the General Staff to the Ministry of National Defense following the July 15 coup attempt staged by the Fetullah Terrorist Organization (FETO) are, in a civilian and optimistic approach, viewed as signs indicating to the end of the "institutional conflict" era and to a "normalization" process. The article proposes that the ongoing normalization trend advances towards democratization as a result of the political communication processes which have begun to work via media, civilian society organizations and public mechanisms.

ÖZETTÜRKİYE'DE ASKERİ MÜDAHALELERİN SİYASAL İSTİKRAR ÜZERİNDEKİ ETKİLERİTürkiye'de, çok partili demokratik siyasal yaşama geçildiği 1950'den bugüne kadar siyasete belli aralıklarla (yaklaşık 10 yıl) doğrudan ve dolaylı olarak birçok askeri müdahalenin yapıldığını, sistemin restore edildiğini, daha sonrada ordunun gönüllü olarak yönetimi sivillere devrettiğini görüyoruz. Yine aynı döneme baktığımızda şunları da görmekteyiz: 60 hükümet ve 186 siyasal partinin kurulması, sürekli değiştirilen seçim sistemleri, ekonomik istikrar paketleri ve devalüasyonlar, her askeri müdahale sonrası tamamen veya kısmen değiştirilen anayasalar, kurumlar ve kuralları sayabiliriz. Sadece bu veriler bile bize, söz konusu dönemde Türkiye'de ciddi bir siyasal istikrarsızlığın yaşandığını işaret ediyor. İşte bizim de bu çalışmamızda sorduğumuz ve yanıtını aramaya çalıştığımız soru ya da sorular; Türkiye'de ordu-siyaset ilişkisi ve demokratik sivil yaşama yapılan askeri müdahaleler ile bu dönemde yaşanan yoğun siyasal ve ekonomik istikrasızlık ve sivil hükümetlerin başarısızlıkları arasında bir ilişki var mıdır? Diğer bir deyişle Türkiye'de yaşanan ve yaşanmakta olan siyasal istikrarsızlıkta askeri müdahalelerin rolü ve etkisi var mı, varsa ne kadardır? Bu anlamda siyasal istikrarsızlığın nedenleri nedir ve askeri müdahalelerin ne gibi sonuçları vardır? Sorularının yanıtlarını aramaya çalıştık Yapılan teorik ve rakamsal araştırma ve incelemeler sonucunda, Türkiye'de siyasete yapılan askeri müdahalelerin siyasal istikrarsızlık üzerinde önemli oranda rolünün ve etkisinin olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Yani bir anlamda Türkiye'de askeri müdahale ve sonrası dönemlerde, siyasal istikrarın unsurlarıyla sürekli oynanarak adeta istikrarsızlığın beslendiğini söyleyebiliriz. Bu nedenle Türkiye'de siyasal istikrarın sağlanabilmesi ve sürdürülebilmesi için diğer önlemlerin yanında, ordu-siyaset ilişkisinin de mutlaka modern demokratik standartlara çekilmesi ihtiyacı önümüzde durmaktadır. ABSTRACTTHE EFFECTS OF MILITARY INTERVENTION ON POLITICAL STABILITYSince civilian democratic rule era (1945), a series of free and popular parliamentary elections that led to civilian democratic rule, The military, however, has intervened directly or indirectly almost every ten years in the name of restoration of rule and order, and after fulfilling its duty, voluntarily handed power back to civilian hands.We look at the same era, established 60 governments and from the political scene established 186 political parties, continuous efforts for changing election systems, package of economic stability programs and devaluations, after the military intervention, the changes made partially of entirely to pattern of constitutions, institutions and rules to be traced throughout the four preceding decades. In this data show us, during the era of Turkey had experienced serious political stability.In light of our study, we asked question and search for answers; the relationship between military and politics and a common underlying condition in Turkey was a high degree of political and economic ineffectiveness and the failure of the civilian government to contain the army. In other words, it had rendered itself incapable of reengaging in political instability of Turkey, Is there any relationship between military intervention role on political instability or it is, how much? In these meanings, What are the causes of political instability and how is the come out of military interventions? We aimed at find out above questions.In terms of theoretical and empirical research and examinations, we can speak out it is so important that the effects and role of military intervention on political stability in Turkey. In other words, during the military intervention or after the military intervention era, it had been feeding for re-establishing and continuous efforts of assessing and main parts of political instability. In this course, taking measures, providing and sustainability of political stability, we will need to make modern democratic standards combined with the relationship army-politics.

Islam and politics; Turkey; civil-military relations

Civil-military relations; Turkey; Ergenekon (Organization); politics and government

Civil-military relations; Turkey

Silahlı kuvvetlerin ya da askerî personelin, asli görevleri dışında, genellikle savunma harcamalarının bir kısmını finanse etmek üzere bütçe dışı kaynak sağlamak maksadıyla, sahip oldukları veya yönettikleri ticari işletmeler yoluyla ekonomik faaliyetlerde bulunmasına askerî iş denir. Orduların, iş dünyasında yer almasının ülkeden ülkeye büyük farklar gösteren çeşitli nedenleri vardır. Bu nedenlerin en önemlisi ise bütçeden savunma harcamalarına ayrılan kaynağın yetersizliğidir. Resmî savunma bütçesinin yeterli olmadığı durumlarda, orduların duyduğu kaynak sıkıntısını telafi etme çabası, askerî iş faaliyetlerinin ortaya çıkışına zemin hazırlar. Bu çalışma, dünyada ve Türkiye'de askerî iş uygulamalarının ortaya çıkışına neden olan faktörleri ve bu faaliyetlerin sonuçlarını değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Bu kapsamda, Türkiye'deki askerî iş faaliyetlerinin neler olduğu tespit edilerek, bu faaliyetlerin gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerle olan benzerlik ve farklılıkları ortaya konulmuştur. Çalışmanın sonucunda; askerî iş faaliyetlerinin, ekonomik, politik ve silahlı kuvvetlerin harbe hazırlık seviyeleri açısından çeşitli sonuçları bulunduğu görülmüştür. Türkiye'deki askerî iş faaliyetlerinin, neden, sonuç ve büyüklükleri açısından gelişmemiş ve gelişmekte olan ülkelerdeki örneklerin büyük çoğuna benzemediği, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin içinde bulunduğu askerî iş faaliyetlerinin, gelişmiş ülkelerin silahlı kuvvetlerinde görülen örneklere benzerlik gösterdiği tespit edilmiştir ; Military business is the economic activities by means of the commercial enterprises owned or managed by armed forces or military personel, exclusive of their primary roles, generally to provide off-budgetary resources for financing a part of defense expenditures. There are several reasons for the armies to take part in business, and they differ from one country to another. The most important one of these reasons is the insufficiency of the resources, that are allocated from budget, for defence expenditures. When the official defence budget is insufficient, effort to compensate this shortage creates a convenient environment for military business to arise. This study is carried out to evaluate the reasons that cause the military business activities to arise and the impacts of these activities both in the world and in Turkey in private. Studying with the military business activities in Turkey, similarities and diversities of these activities to/from developed and developing countries are presented. As a result of the study; it is seen that there are some economic and politic impacts of military business, and these activities also have an impact on readiness of armed forces. It is found out that the military business activities of Turkish Armed Forces are not fairly similar to the military business in undeveloped and developing countries considering the causes, results and sizes of these activities, but they are likely similar to the activities seen in developed countries

Amerika Birleşik Devletleri'nin (ABD) uluslararası siyasette tek süper güç olarak kaldığı Soğuk Savaş sonrası dönemde askeri müdahale imkânlarını nasıl kullanacağı, söz konusu dönemin başlangıcından itibaren akademik açıdan ilgi uyandıran bir araştırma konusu haline gelmiştir. Bu doğrultuda; Soğuk Savaş sonrası dönemde gerçekleşen Amerikan askeri müdahalelerinin karar alma süreçlerini incelemeyi amaçlayan bu çalışmada; 1991 Irak, 1995 Bosna ve 2001 Afganistan müdahaleleri karşılaştırmaya tabi tutulmaktadır. Söz konusu örnek olaylar, ABD'nin Soğuk Savaş sonrasında Başkanlık görevini yürüten ilk üç liderinin kararlarıyla yaklaşık on yıllık zaman diliminde üç farklı bölgeye yönelik gerçekleştirilen askeri müdahaleleri temsil etmektedir. Böylece, Amerikan dış politikasında karar alıcı konumunda bulunanların askeri müdahale kararlarını nasıl, hangi koşullarda ve hangi faktörlerin etkisi altında aldıkları ortaya çıkarılmış olacaktır. Kuramsal olarak Graham Allison'un dış politikada karar alma sürecine ilişkin ortaya koyduğu üç modele dayanan bu çalışma, ABD'nin üç askeri müdahalesinin yanı sıra söz konusu üç modeli de karşılaştırma olanağı sunmaktadır. Bu çerçevede, Soğuk Savaş sonrası Amerikan dış politikasında rasyonel aktör modelinin bürokratik siyaset ve örgütsel süreç modellerine kıyasla örnek askeri müdahale kararlarına dair açıklayıcı gücünün daha yüksek olduğu savunulmaktadır. ; Since the beginning of the post-Cold War era, it has become an academically interesting research topic that how the United States of America (USA), remaining the only superpower in international politics, would use its military intervention capability. Accordingly; the 1991 Iraq, 1995 Bosnia and 2001 Afghanistan interventions are compared in this study, which aims to examine the decision making processes of the American military interventions in the post-Cold War era. The case studies in question represent military interventions with the decisions of the first three Presidents of the post-Cold War United States in three different regions in about ten-year time frame. Thus, it will be revealed how, under what circumstances, and under what influence the military intervention decision-makers in American foreign policy make decisions. Theoretically based on Graham Allison's three models of foreign policy decision making, this study offers the opportunity to compare these three models besides the three military interventions. In this context, it is claimed that the rational actor model has higher explanatory power over exemplary military intervention decisions in post-Cold War American foreign policy compared to bureaucratic politics and organizational process models.