This article deals with the impact of immigration on the multifaceted internal security of Poland. The considerations are based on the assumption that immigration is an inevitable phenomenon, and the future will bring its increase, also in relation to our country. This will result in the growth of various types of conflicts – from economic, through cultural and religious to political. Some of these conflicts are exaggerated, others can be resolved by appropriate political decisions. Importantly, the increase in immigrants in Poland does not translate into the state of public security. Foreigners do not pose a significant threat to this security, but this situation may change. It is necessary to prepare services responsible for security for such an eventuality, to ensure their interoperability and effectiveness of operation.
State of danger: Internal security of the Second Polish Republic The paper deals concisely with issues of the internal security in interwar Poland, especially those related to the political determinants. It contains a discussion of the chronology of the transformations that affected the state of security in the years 1918–1939. In the chronological overview of the changes, several sections can be distinguished: 1) the first months of the formation of the state when the public sentiments were also shaped by the extreme emotions being the effect of the end of the war and by the revolutionary movements in the neighbouring territories; 2) the culmination of the Polish-Bolshevik War in the summer of 1920 when the Soviet Army invaded the territory of Poland under the pretence of social revolution; 3) the relatively peaceful 1920s; 4) the Great Depression (in Poland 1930–1935) with a rapid increase in social unrest; 5) the last four years before the outbreak of WWII, characterised by variable intensity of internal tensions. Of key importance to the internal order was the activity of subversive organisations. The most important ones were the communist movement and the Ukrainian nationalist underground. Both took into account armed fight against the Polish state, either on an ongoing basis or in the future. The state of security was also influenced by legitimate political organisations (socialists, peasants'parties and nationalists) but the threat from them was only of a short-term nature and it was not an immediate effect of the decisions made by leaders of these communities. The state apparatus was forced to struggle against different threats to the internal security. The most severe forms were armed revolts, most of which took place in the early 1920s in the eastern provinces; some of them were provoked by the Soviet secret services. The whole interwar period was full of radical political demonstrations, protests against unemployment, and different forms of peasants'riots. The administration often proved unable to recognise the threats; however, the authorities never allowed the incidents to escalate into a wave of unrest that would jeopardise the national and social order.
2015 roku miało miejsce apogeum kryzysu imigracyjnego na świecie, w tym w Europie. We wspomnianym roku liczba nielegalnych przekroczeń granic Unii Europejskiej wzrosła do 1 822 337 w porównaniu do 282 962 w 2014 roku. Podjęte wówczas na forum UE decyzje o realizacji mechanizmu relokacji i przesiedleń wywołały ostry konflikt polityczny. W sporze pojawiały się różne argumenty zwolenników i przeciwników przyjętych rozwiązań, w tym wiążące zaprojektowane mechanizmy z kwestią bezpieczeństwa wewnętrznego państw przyjmujących. W niniejszym artykule przyjęto założenie, że każda sytuacja kryzysowa wiąże się z zagrożeniami dla bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, a jako cel postawiono identyfikację faktów i danych odnoszących się do związku między kwestią bezpieczeństwa wewnętrznego a kryzysem imigracyjnym. Jako punkt odniesienia przyjęto sytuację w Republice Federalnej Niemiec. Główne pytania badawcze skoncentrowano na identyfikacji rozmiaru i struktury zagrożeń związanych z napływem osób niepożądanych, przestępczością, integracją zawodową imigrantów, sytuacją zdrowotną oraz utratą długofalowej kontroli nad procesami migracyjnymi. Metodą wykorzystaną w badaniu jest analiza danych zastanych. Z analizy wynika, że na przykładzie państwa niemieckiego można stwierdzić, iż największe zagrożenia dla bezpieczeństwa wewnętrznego związane z kryzysem imigracyjnym dotyczyły takich kwestii, jak niekontrolowany napływ osób niepożądanych oraz przestępczość.
Immigration crisis in 2015 and internal security on the example of the Federal Republic of Germany
The year 2015 was the apogee of the immigration crisis in the world, including Europe. In this year the number of illegal border crossings in the European Union rose to 1 822 337 in comparison with 282 962 in 2014. The decisions taken at that time on the EU forum on the implementation of the relocation and resettlement mechanism caused a sharp political dispute. This dispute gave rise to various arguments for and against the adopted solutions, including binding designed mechanisms with the issue of internal security of host countries. This article assumes that any crisis situation involves threats to the internal security of the State, and aims to identify facts and data relating to the relationship between internal security and the immigration crisis. The situation in the Federal Republic of Germany is taken as a reference. The main research questions focused on the identification of the extent and structure of threats related to the influx of undesirable people, crime, labour market integration of immigrants, the health situation and the loss of long-term control over migration processes. The method used in the study is the desk research. The analysis shows that, based on the example of the German state, the greatest threats to internal security posed by the immigration crisis concerned issues such as uncontrolled inflows of unwanted persons and crime.
Autorzy opracowań dotyczących systemu bezpieczeństwa państwa definiują w sposób podobny przedmiot ochrony systemu. Na przestrzeni lat dostrzegalna jest także zmiana podejścia identyfikowania obszarów zagrożeń bezpieczeństwa państwa. "Nadrzędnym celem działań państwa w dziedzinie bezpieczeństwa wewnętrznego jest utrzymanie systemu podmiotów w ciągłej gotowości i zdolności do reagowania w przypadku wystąpienia różnorodnych zagrożeń" (M. Zdyb, J. Stelmasiak, K. Sikora, <i>System bezpieczeństwa i porządku publicznego</i>, Warszawa 2015, s. 13.). Autor niniejszego artykuły wskazuje nie tylko na realizację zadań poszczególnych służb w tym systemie, ale przede wszystkim na nowe ustawowe zadania ministra właściwego do spraw wewnętrznych w zakresie sprawowanego nadzoru nad podległymi służbami, które realizowane są przy pomocy inspektora nadzoru wewnętrznego. Ustawowe dookreślenie zadań i uprawnień ministra właściwego do spraw wewnętrznych pozwoliło na usystematyzowanie zakresu obowiązków nałożonych na poszczególne służby nie tylko w zakresie informacyjnym, ale także dostępu ministra do informacji będących w ich dyspozycji. Przyjęte rozwiązanie dotyczące utworzenia Biura Nadzoru Wewnętrznego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji zgodnie z oczekiwaniami ustawodawcy ma doprowadzić do urealnienia nadzoru ministra właściwego do spraw wewnętrznych nad podległymi służbami, co ma skutkować podniesieniem jakości ich pracy oraz sprawnym diagnozowaniem i skuteczną likwidacją obszarów nadużyć, których dopuszczają się funkcjonariusze Policji, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa oraz Państwowej Straży Pożarnej.
After 123 years under rules of partitioning powers, Poland regained its independence in a complex political and economic situation. The two main neighbors – Germany and the Soviet Russia –were hostile to the Polish state. Thus, the policies of both countries toward Poland were hostile. Germany sought to persuade international community that the Polish state was a temporary one, and the Soviet Russia, even though it officially declared the right of self-determination to the nations of the former Russian empire, was not going to accept the existence of "bourgeois" Poland. Polish relations with Czechoslovakia and Lithuania turned out to be bad as well. The boundaries of the Second Polish Republic, determined by decisions of Versailles and Riga treaties were finally recognized in March 1923. The territorial shape of the country was not favorable, and the excessively elongated – a total of 5534 km in length –irregular boundaries lacked, except from the southern border with Czechoslovakia, the natural features making them suitable for defence. What's worse, the most stretched borders were those of the potential adversaries of Poland, so the border with Germany –1912 km (including 607 km with the East Prussia) and of the border of the Soviet Russia (since 30 December 1922. the USSR) 1412 km. The disproportion between the length of the borders compared to the territory of the Polish state and the unfavorable political situation along its western, eastern and northern borders, forced Poland to prepare for defence in almost all directions since its very first days of independence.The basic conclusions of the analysis of the geopolitical position of the Second Polish Republic include: unfavorable borders, and its isolation in the international arena, in terms of both political and military, and economic relations.Since the independence was regained, there was an awareness in Poland about existence and growth of threats – external security was to assured by strong armed forces and an efficient defense system. However; he modernization of the armed forces between 1936 and 1939 did not alleviate the military disparity between Poland and Germany and the Soviet Union, especially in the modern weapon systems. The weak link in the Polish state security system was also war planning ; Polska po 123 lat niewoli, odradzała się w złożonej sytuacji politycznej i gospodarczej. Dwaj główni sąsiedzi – Niemcy i Rosja Radziecka – byli wrogo usposobieni do państwa polskiego. Toteż oba te państwa prowadziły wobec Polski politykę nieprzyjazną. Niemcy starały się lansować na arenie międzynarodowej tezę o tymczasowości polskiej państwowości, a Rosja Radziecka, mimo deklarowanego oficjalnie prawa do samostanowienia narodów byłego imperium rosyjskiego, nie zamierzała zaakceptować istnienia "burżuazyjnej" Polski. Źle ułożyły się także, stosunki z Czechosłowacją i Litwą. Granice II Rzeczypospolitej, ukształtowane na mocy decyzji wersalskich i ryskich, zostały ostatecznie uznane w marcu 1923 r. Terytorialny kształt państwa nie był korzystny, a nadmiernie wydłużone – łącznie 5534 km długości – nieregularne granice nie miały, poza południową granicą z Czechosłowacją, naturalnych właściwości obronnych. Co gorsza, najbardziej rozciągnięte były granice z potencjalnymi przeciwnikami Polski, a więc z Niemcami – 1912 km (w tym z Prusami Wschodnimi 607 km) i z sowiecką Rosją (od 30 grudnia 1922 r. ZSRR) 1412 km. Dysproporcja między długością granic a obszarem państwa polskiego oraz niekorzystna sytuacja polityczna na granicy zachodniej, wschodniej i północnej, postawiły Polskę już u zarania niepodległości wobec konieczności przygotowania się do obrony we wszystkich niemal kierunkach. Podstawowe wnioski płynące z analizy położenia geopolitycznego II Rzeczypospolitej to: niekorzystne linie granic oraz osamotnienie na arenie międzynarodowej, zarówno w sensie polityczno-militarnym, jak i gospodarczym. W Polsce od chwili odzyskania niepodległości dostrzegano istnienie i narastanie zagrożeń – bezpieczeństwo zewnętrzne miała zapewnić silna armia i sprawny system obronny. Modernizacja armii z lat 1936–1939 nie doprowadziła jednak do złagodzenia dysproporcji pomiędzy Polską a Niemcami i ZSRR, zwłaszcza w nowoczesnych środkach walki. Słabym ogniwem polskiego systemu bezpieczeństwa państwa było także planowanie wojenne
Publikacja jest zbiorem artykułów z I Ogólnopolskiej Konferencji Studencko-Doktoranckiej, zorganizowanej 8 czerwca 2018 r. pt. "Świat, państwo, człowiek. Istota i perspektywy bezpieczeństwa w XXI wieku", zorganizowanej przez Koło Naukowe Doktorantów Nauk o Bezpieczeństwie UPH oraz Studenckie Koło Bezpieczeństwa Narodowego UPH ; Streszczenie: Lata 2018-2024 to okres czwartej kadencji prezydentury Władimira Putina. W rzeczywistości to piąta odsłona jego ery na Kremlu, biorąc pod uwagę lata pozostawania teoretycznie "na drugim siedzeniu" Kremla – jako premier FR – za Dmitrijem Miedwiediewem. Nie ulega wątpliwości, że wspomniane lata to rosnący wpływ Rosji na (nie)bezpieczeństwo międzynarodowe, jak również postępujący wpływ Władimira Putina na sytuację państwa rosyjskiego czy położenie społeczno-polityczne poszczególnych Rosjan. Warto zastanowić się, jakim akordem zakończy się prawdopodobnie jego polityczne przywództwo na Kremlu. Perspektywa roku 2024 to także dogodna okazja, aby podsumować jego polityczne dokonania, jak również zastanowić się, kto znajduje się w kolejce do zajęcia jego miejsca i co może z tego wynikać. ; Abstract: The years 2018-2024 are the fourth presidential term of President Vladimir Putin. In fact, this is the fifth stage of his era in the Kremlin, taking into account the years of being theoretically "in the back seat" of the Kremlin - as the Prime Minister of the Russian Federation, for Dmitry Medvedev. There is no doubt that these years are Russia's growing influence on international (in)security, as well as Vladimir Putin's progressive influence on the situation of the Russian state, or the socio-political position of individual Russians. It is worth considering which chord will probably end his political leadership in the Kremlin. The prospect of the year 2024 is also a convenient opportunity to summarize his political achievements, as well as to ponder on who is in the queue to take his place and what may result from it.
W artykule przedstawiony został autorski sposób realizacji zajęć warsztatowych dotyczących reagowania na potencjalne zagrożenia o charakterze terrorystycznym, które z powodzeniem wykonywane były w ramach zajęć dydaktycznych na kierunku bezpieczeństwo wewnętrzne i penitencjarystyka w Akademii Wymiaru Sprawiedliwości oraz szkoleń zewnętrznych dla przedstawicieli władz samorządowych i pracowników urzędów w Polsce. W odpowiedzi na wysokie ryzyko wystąpienia ataku terrorystycznego w Europie autor zwrócił uwagę na potrzebę empirycznego kształcenia z tego obszaru w uczelniach wyższych. Bezpieczeństwa bowiem nie można uczyć ograniczając się wyłącznie do aspektów teoretycznych, dlatego też konieczne jest uzupełnienie wiedzy o praktykę. Autor dokonał omówienia sposobu organizacji warsztatów oraz scharakteryzował przyjęty zestaw ćwiczeń. Zastosowana struktura artykułu umożliwia zapoznanie się z elementarnymi podstawami dotyczącymi wybranych metod i form działania współczesnych terrorystów, a następnie przyjętej formy szkoleniowej.
Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publication ; Celem artykułu jest próba udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy metodologiczna charakterystyka wiedzy o bezpieczeństwie organizacji o celach politycznych (wiedzy o bezpieczeństwie państwa) jest odmienna od metodologicznej charakterystyki wiedzy o bezpieczeństwie organizacji o celach gospodarczych. Przyjęta została następująca koncepcja bezpieczeństwa: bezpieczeństwo określonego podmiotu jest stanem, w którym podmiot ten, w sytuacji konfliktu wartości, w zakresie nadanego przez siebie zasobu dóbr, ma zdolność do suwerennego podejmowania i realizowania legalnych decyzji, zgodnych z uznawaną przez siebie hierarchią wartości. W świetle tej definicji nauki o bezpieczeństwie należą do nauk stosowanych (praktycznych), co przesądza o tożsamości charakterystyki metodologicznej naukowej wiedzy o bezpieczeństwie rozważanych podmiotów. Nauka o bezpieczeństwie państwa różni się jednak od nauki o bezpieczeństwie w biznesie swoim przedmiotem, ze względu na wspomnianą odmienność celów działania państwa i organizacji gospodarczej. ; The article constitutes an attempt to answer the question whether the methodological description of knowledge on security of organizations with political objectives (knowledge on security of state) is different from the methodological description of knowledge on security of organizations with economic objectives. The following security concept has been accepted: security of specific subjects is a state in which the subjects in a situation of conflict of values, within the source of goods granted by themselves, have the ability of sovereign legal decision-making and realization, accordant with the hierarchy of values recognized by them. In the light of this definition, security studies belong to applied (practical) studies, which determines the identity of the methodological description of the scientific knowledge on the safety of the considered subjects. However, studies on state safety differ in their object from studies on business security, due to the mentioned difference of objectives of the activity of the state and the economic organization. ; В статье сделана попытка ответить на вопрос – чем отличается методологическая характеристика знаний о безопасности организации, имеющей политические цели (знания о безопасности государства), от методологической характеристики знаний о безопасности организации имеющей хозяйственные цели? Была принята следую- щая концепция безопасности: безопасность конкретного субъекта является состоя- нием, при котором этот субъект в ситуации конфликта интересов (в области важных для него ресурсов богатств), имеет возможность принимать суверенные решения и поступать в соответствии с законом и в соответствии с важной для него системой ценностей. В свете этого определения, наука о безопасности принадлежит к среде прикладных наук, что предопределяет об идентичности методологических характе- ристик научных знаний о безопасности рассматриваемых субъектов. Наука о безопас- ности государства отличается от науки о безопасности бизнеса предметом изучения, прежде всего по причине разных целей действия государства и действия экономиче- ской организации.
Since the 1967 war in the Middle East, The Israeli settlements in the West Bank have always been one of the most controversial topics in the Israeli-Palestinian conflict. This article deals with the question: What is the impact of the West Bank settlements on the national security of Israel? The approach used to explore these issues is face-to-face in-depth interviews, during 2016, with 27 high-ranking Israeli Generals from the Military Intelligence (Aman), the National Intelligence Agency (Mossad), the Internal Security Agency (Shabak), the National Security Council (Malal), the Planning Branch of the General Staff (Agat), and the Prime Minister's close circle of advisors. The interviews revealed three perspectives on the importance of the settlements for the Israeli national security. The first, views the settlements as a contribution to the national security of Israel, the second, views the settlements as a heavy national security liability, and the third, views the question as an irrelevant one, explaining that no one asks if Tel Aviv is important for the national security of Israel. As securitization of political messages is arguably at least as common in Israel as in other countries, with immediate national security challenges, the detailed perspectives of the Israeli National Security Elite (INSE) helps to extract the professional security rationales from the misleading political clatter. The article can be of interest to policy makers and researchers who deal with national security in general and in the Israeli-Palestinian conflict in particular. ; Począwszy od wojny sześciodniowej z 1967 roku, osiedla izraelskie na Zachodnim Brzegu stały się jednym z najbardziej kontrowersyjnych zagadnień konfliktu Izraelsko-Palestyńskiego. Artykuł ten jest próbą odpowiedzi na następujące pytanie: Jaki jest wpływ osiedli usytuowanych na Zachodnim Brzegu na bezpieczeństwo narodowe Izraela? Dążeniem do uzyskania odpowiedzi są dogłębne wywiady przeprowadzone w 2016 roku z 27 wysokiej rangi generałami izraelskimi reprezentującymi Wywiad Wojskowy (Aman), Wywiad Cywilny (Mossad), Służby Bezpieczeństwa Ogólnego (Shabak), Rady Bezpieczeństwa Narodowego (Malal), Wydziału Planowania Sztabu Generalnego (Agat) oraz grupą doradców ds. bezpieczeństwa Premiera Izraela. W wywiadach zwrócono uwagę na trzy perspektywy spojrzenia na problem wpływu osiedli na bezpieczeństwo narodowe Izraela. Pierwsza wskazuje, że osiedla mają istotny wpływ na bezpieczeństwo Izraela, zaś druga perspektywa wskazuje, że są dla niego znaczącym obciążeniem. Trzecia wskazuje, iż problem osiedli nie jest istotny, gdyż można stwierdzić, iż skoro nikt nie pyta o znaczenie Tel Awiwu dla Izraela, więc konsekwentnie, dlaczego miałby pytać o wpływ osiedli. Używanie argumentów dotyczących bezpieczeństwa jest powszechne zarówno w Izraelu, jak i wielu innych państwach, dotyczy to zwłaszcza wyzwań bezpośrednio z nim związanych. Szczegółowy punkt widzenia reprezentowany przez Izraelskie Elity Bezpieczeństwa Narodowego (INSE) pozwala na wyodrębnienie fachowych i racjonalnych uzasadnień, spośród politycznego, zwodniczego jazgotu. Artykuł może wzbudzać zainteresowanie zarówno osób zajmujących się problematyką bezpieczeństwa ogólnie, jak i konfliktem Izraelsko-Palestyńskim w szczególności.
Począwszy od wojny sześciodniowej z 1967 roku, osiedla izraelskie na Zachodnim Brzegu stały się jednym z najbardziej kontrowersyjnych zagadnień konfliktu Izraelsko Palestyńskiego. Artykuł ten jest próbą odpowiedzi na następujące pytanie: Jaki jest wpływ osiedli usytuowanych na Zachodnim Brzegu na bezpieczeństwo narodowe Izraela? Dążeniem do uzyskania odpowiedzi są dogłębne wywiady przeprowadzone w 2016 roku z 27 wysokiej rangi generałami izraelskimi reprezentującymi Wywiad Wojskowy (Aman), Wywiad Cywilny (Mossad), Służby Bezpieczeństwa Ogólnego (Shabak), Rady Bezpieczeństwa Narodowego (Malal), Wydziału Planowania Sztabu Generalnego (Agat) oraz grupą doradców ds. bezpieczeństwa Premiera Izraela. W wywiadach zwrócono uwagę na trzy perspektywy spojrzenia na problem wpływu osiedli na bezpieczeństwo narodowe Izraela. Pierwsza wskazuje, że osiedla mają istotny wpływ na bezpieczeństwo Izraela, zaś druga perspektywa wskazuje, że są dla niego znaczącym obciążeniem. Trzecia wskazuje, iż problem osiedli nie jest istotny, gdyż można stwierdzić, iż skoro nikt nie pyta o znaczenie Tel Awiwu dla Izraela, więc konsekwentnie, dlaczego miałby pytać o wpływ osiedli. Używanie argumentów dotyczących bezpieczeństwa jest powszechne zarówno w Izraelu, jak i wielu innych państwach, dotyczy to zwłaszcza wyzwań bezpośrednio z nim związanych. Szczegółowy punkt widzenia reprezentowany przez Izraelskie Elity Bezpieczeństwa Narodowego (INSE) pozwala na wyodrębnienie fachowych i racjonalnych uzasadnień, spośród politycznego, zwodniczego jazgotu. Artykuł może wzbudzać zainteresowanie zarówno osób zajmujących się problematyką bezpieczeństwa ogólnie, jak i konfliktem Izraelsko-Palestyńskim w szczególności. ; Since the 1967 war in the Middle East, The Israeli settlements in the West Bank have always been one of the most controversial topics in the Israeli-Palestinian conflict. This article deals with the question: What is the impact of the West Bank settlements on the national security of Israel? The approach used to explore these issues is face-to-face in-depth interviews, during 2016, with 27 high-ranking Israeli Generals from the Military Intelligence (Aman), the National Intelligence Agency (Mossad), the Internal Security Agency (Shabak), the National Security Council (Malal), the Planning Branch of the General Staff (Agat), and the Prime Minister's close circle of advisors. The interviews revealed three perspectives on the importance of the settlements for the Israeli national security. The first, views the settlements as a contribution to the national security of Israel, the second, views the settlements as a heavy national security liability, and the third, views the question as an irrelevant one, explaining that no one asks if Tel Aviv is important for the national security of Israel. As securitization of political messages is arguably at least as common in Israel as in other countries, with immediate national security challenges, the detailed perspectives of the Israeli National Security Elite (INSE) helps to extract the professional security rationales from the misleading political clatter. The article can be of interest to policy makers and researchers who deal with national security in general and in the Israeli-Palestinian conflict in particular.
