Suchergebnisse

Public debt is a financing tool that is frequently applied for increasing public spending in the face of increasing public costs or for financing large countrywide public investments. There have been many different schools of though and theory put forth on public debt from ancient times to the present day. The impossibility of achieving an equilibrium between market conditions and the understanding the state's role of the social state in the economy is a reality accepted by virtually every country today. Taken in this context, for those countries that lack the internal dynamics for public debt financing to go the route of external borrowing to cover public debt is an unusual phenomenon. Budget deficits in developing countries have reached serious levels due to many global crisis's that have developed in International markets, and cyclical changes that occur as a result of inflationary pressures. These countries which do not have a robust economy and financial structure had to resort to foreign borrowing to finance public deficits. This process of borrowing that gained substantial acceleration especially during 1980s, effecting the debt rates and services of developing countries' economies and thus jeopardizing the status of countries that has been the lender. This situation revealed that developing countries needed to focus on public domestic and external debt management. From this period forward, the debt management issues such as debt stock limit, risk ratio, internal and external debt sustainability gained importance for developing countries. During the same period, the derivative products emerged as a result of the studies performed in order to reduce the risks brought by borrowing in international markets. These products began to be used effectively by many developed countries to avoid risks such as exchange rate, interest rate, inflation. These products that were used in these markets grew as time went on and with the promotion of certain economic and financial institutions began to attract the attention of developing countries.The situation in Turkey was not different than in other developing countries. Especially after 1980, the external public debt levels increased sharply by means of economic and financial reforms that had been performed during this period. The derivative instruments which ensure the risk management and which emerged in the '80s as an alternative in the public internal and external debt management only began to attract attention at the end of the 90s in Turkey and the trading volume could be increased with the opening of the Derivatives Market in 2002. But this interest remained confined only to the private sector. It is not possible to ignore the benefits that may be obtained by use of derivative instruments when the past experiences of Turkey are observed. In this study it is explained the importance of a sound external public debt management and the advantages of use of derivative instruments within this frame. It is signified that evaluation and development of the derivative market will be advantageous, both in order for the economic development plans to be executed in a more clear way and in terms of assistance to the monetary policies to become successful. ; Kamu borçlanması, çoğu ülkenin gerek artan kamu harcamaları gerekse büyük kamu yatırımları karşısında sıklıkla başvurduğu bir finansman aracıdır. Kamu borçlanması ile ilgili olarak en eski iktisadi düşünce akımlarından günümüze kadar pek çok farklı düşünce ve teori ortaya konulmuştur. Günümüzde, ekonominin her zaman piyasa şartları ile dengeye gelmesinin imkansızlığı ve sosyal devlet anlayışı içerisinde devletin ekonomide rol alması gerektiği hemen hemen her ülke tarafından kabul edilen bir gerçekliktir. Bu bağlamda, gerçekleştirilen kamu harcamalarının finansmanı için gerekli iç dinamiklere sahip olmayan ülkelerin de dış borçlanmaya gitmesi oldukça olağan bir durumdur. Uluslararası piyasalarda, gerçekleşen enflasyonist baskılar ve konjonktürel değişimler sonucunda pek çok global kriz ile karşılaşılmış, gelişmekte olan ülkelerde kamu açıkları ciddi seviyelere ulaşmıştır. Sağlam bir ekonomiye ve finansal yapıya sahip olmayan bu ülkeler, kamu açıklarını yüksek miktarlarda dış borçlanmaya başvurarak kapatabilmiştir. Bu borçlanma süreci, özellikle 1980'li yıllar itibari ile oldukça fazla ivmelenme kazanmış, borç hadleri ve servisleri gelişmekte olan ülke ekonomilerini ve dolayısıyla da borç veren ülkelerin durumlarını tehlikeye sokar olmuştur. Bu durum, gelişmekte olan ülkelerde kamu iç ve dış borç yönetimine odaklanılması gerekliliğini ortaya çıkarmıştır. Bu dönemden itibaren gelişmekte olan ülkeler, borç stoklarının sınırı, risk oranı ve sürdürülebilirliği gibi konulara eğilerek kamu iç ve dış borç yönetimi konusunda çalışmalar başlatmıştır. Aynı dönemlerde, uluslararası piyasalarda borçlanmanın getirdiği riskleri azaltmak amacıyla yapılan çalışmalar sonucunda ortaya türev piyasa ürünleri çıkmış ve döviz kuru, faiz oranı, enflasyon gibi bir takım risklerin azaltılmasını sağlayan bu ürünler, kamu iç ve dış borç yönetimi kapsamında pek çok gelişmiş ülke tarafından etkin şekilde kullanılmıştır. Bu ürünlerin işlem gördüğü piyasalar gün geçtikçe büyümüş ve bazı ekonomik ve finansal kurumların da teşviki ile gelişmekte olan ülkelerin de dikkatini çekmeyi başarmıştır. Türkiye'de de durum, gelişmekte olan ülkelerden farklı olmamıştır. Özellikle 1980'den sonra, gerçekleştirilen ekonomik ve finansal reformların etkisi ve de bu dönemde uygulanan politikalar nedeniyle kamu dış borç seviyeleri hızla artış göstermiştir. 1980'li yılların başında kamu dış borç yönetimi kavramı ile tanışan Türkiye, bir takım düzenlemeleri ve altyapı çalışmalarını gerçekleştirmiş olsa da etkin bir kamu dış borç yönetimi girişiminden ancak son on yıl için bahsetmek mümkündür. Bu son on yıl içerisinde, kamu dış borç yönetiminin gerektirdiği analizler yapılmaya başlanmış, döviz kuru, değişken faiz oranı ve vade gibi riskler göz önüne alınarak borçlanma stratejileri geliştirilmiştir. Kamu iç ve dış borç yönetiminde 80'li yıllarda bir alternatif olarak ortaya çıkan ve risk yönetimi sağlayan türev ürünler ise Türkiye'de 90'lı yılların sonunda ilgi çekmeye başlamış ve ancak 2002'de Vadeli İşlemler Piyasası'nın açılması ile işlem hacmi artmıştır. Ancak bu ilgi özel sektör ile sınırlı kalmış, kamu dış borç yönetiminde kullanıma gidilmemiştir. Türkiye'nin geçirmiş olduğu ekonomik ve finansal krizler, geçmişte maruz kaldığı döviz kuru ve faiz oranları riskleri göz önüne alındığında türev ürünlerin kullanımı ile sağlanacak faydaları göz ardı etmek mümkün değildir. Bu nedenle, bu çalışmada kamu dış borç yönetiminin artan önemi vurgulanarak, bu bağlamda kullanılacak türev ürünlerin sağlayacağı faydalar ortaya koyulmakta, bu piyasaların gerek ekonomik kalkınma planlarının daha net şekilde yapılabilmesi, gerekse para politikalarının başarılı olmasına yardımcı olması açısından değerlendirilmesinde ve geliştirilmesinde fayda olacağı vurgulanmaktadır.

With the increasing operation areas of governments and transition from classical- to social-state, public expenditures have increased over time. When increasing public expenditures could not be financed by ordinary resources, other sources such as public debt was used. Especially domestic debt became a frequently used instrument by the governments. Today, domestic public debt can become one of the most important economic problems of countries unless it is managed with an efficient debt management system. In Turkey, domestic borrowing has been used since the Ottoman Empire Era and, currently, become an important part of country's economy, where debt sustainability has often been on the agenda of policy makers. The domestic public debt has been of GDP by the end of 2018. In our study, the historical development and the structure of public debt in Turkey are analyzed, beside the analysis on the relationship between debt burden and debt maturity, which are the essential elements of domestic debt management. Approaches regarding maturity structure in optimal debt management are evaluated and it is seen that policies implemented in Turkey are compatible with the literature, especially after 2002. According to the econometric estimations in this study, there is a statistically significant inverse relationship between debt burden and debt maturity in Turkey in the 2004-2018 period. ; Tarih boyunca devletlerin faaliyet alanlarının devamlı olarak çoğalması ve özellikle klasik devlet anlayışından sosyal devlet anlayışına geçiş kamu harcamalarının gün geçtikçe artmasına sebep olmuştur. Artan kamu harcamalarının olağan gelirlerle karşılanamaması ise borçlanma gibi diğer kamu finansman kaynaklarının ön plana çıkmasına sebep olmuştur. Özellikle iç borçlanma devletlerin sıkça kullandığı bir kaynak halini almıştır. Günümüzde iç borçlanma etkin bir borç yönetimi olmaması durumunda ülkelerin en büyük sorunlarından biri haline gelebilmektedir. Ülkemizde iç borçlar Osmanlı İmparatorluğu döneminden beri kullanılagelmiş ve günümüzde ülke ekonomisinin önemli bir parçası haline gelmiş, zaman zaman iç borçlanmanın sürdürülebilirliği tartışmaya açılmıştır. 2018 yılı sonunda toplam iç borç stokunun harcama yöntemiyle hesaplanan GSYH'ye oranı olarak gerçekleşmiştir. Çalışmamızda iç borçlanmanın ülkemizdeki tarihsel gelişimi ve yapısı ile iç borç yönetiminin önemli unsurlarından olan iç borç yükü ile iç borç stokunun vadeye kalan süresi arasındaki ilişki incelenmiştir. Optimal borç yönetimi teorileri çerçevesinde vade yapısına ilişkin yaklaşımlar değerlendirilmiş ve Türkiye'de özellikle 2002 yılından sonra literatürle uyumlu politikaların uygulandığı görülmüştür. Bu çalışmadaki ekonometrik uygulama kapsamında, 2004-2018 yılları arasında Türkiye'de iç borç yükü ile iç borç stokunun vadeye kalan süresi arasında ters yönlü anlamlı bir ilişkinin olduğu saptanmıştır.

1990 Öncesinde daha çok kalkınmaya yönelik artan kamu harcamalarınınfinansmanı vergi gelirlerinin yetersizliği sebebiyle borçlanmayla sağlanmıştır.1990'lara kadar artarak gelen iç borçlar bu yıllardan sonra daha çok kamu açıklarının finansmanında kullanılmış yıllar itibariyle artmaya devam etmiitir.İç borçların siyasi tercihler sebebiyle verimsiz kullanılması kamu kesimi borçlanmagereğini oldukça yükseltmiştir. Durum, borcun borçla ödendiği bir hale dönüşmüş ve iç borçlar her yıl daha da artmıştır. Yüksek miktardaki borçlanma ise, toplam kamu harcamaları içerisindeki faiz harcamalarının payını arttırmıştır. Kamu harcamalarındaki faiz yükü artışı her geçen gün Türkiye'yi daha zor bir duruma götürmüş, borç-faiz kısır döngüsü içerisine sokmuştur. Türkiye bu dönemde iç borçların çevrilebilirliğinin tartışıldığı bir problemle karşı karşıya kalmıştır. Kamu gelirlerinin kamu giderlerini karşılayamaması durumunda iç borçlara başvurulması doğaldır, ancak yüksek reel faizler ve iç borçların miktarı yıllık faiz ödemelerinin normal gelirlerle karşılanamaması sonucunu doğurmaktadır. Faiz ödemeleri için yeniden borçlanmak zorunda kalınmaktadır. Bu, yeni kaynak sağlanmadığı halde borç stokunun sürekli olarak artması sonucunu doğurur ve borç kısır döngüsü olarak adlandırılır. 1994 ve şubat 2001 ekonomik krizleri Türkiye'yi ekonomik ve sosyal açıdan etkileyen önemli gelişmelerdir. Bu ekonomik krizler iç borç stokunda önemli artışlara sebep olmuş ve şubat 2001 krizinin etkileri hala devam etmektedir. Türkiye'nin iç borç-faiz kısır döngüsü içerisine girmesinin temel sebebi iç borçların verimsiz kullanılması ve iç borç yönetiminin siyasi kaygılar doğrultusunda hareket ederek ülke gerçekleriyle bağdaşmayan uygulamalarıdır. GENERAL KNOWLEDGE Name and Surname:Alper Bora DemirelField:FinanceProgramme:Financial EconomicsSupervisor:Professor Dilek YılmazcanDegree Awarded and Date:Master - July 2004Keywords:The domestic debts, internal debts ABSTRACT Before 1990 the increasing expenditures of public financing were provided by debts because of the insufficient taxes towards the development. The domestic debts that have increased since 1990's have been used for financial deficits. The domestic debts have increased very much and have been used for the public deficits for ages. The unproductive use of the internal debts as an outcome of political preferences, the need of public borrowing has increased a lot.That turned into a position that the debts have been paid with the debts, and the internal debts have increased continuously since then. And the large deal of borrowings increased the share of the interest expenses. The interest burden in public expenditures have put Turkey into an immensely difficult situation in every respect and all this created a vicious circle of debts and interest payments. Turkey has encountered a lot of problems about the exchange of internal debts. It is so natural to demand internal debts when public incomes do not cover public expenditures, but high real interests and the amount of internal debts cause the result that the annual interest payments can not be paid with the usual incomes. It is obliged to become indebted again and again. That causes the increase of the debt burden without obtaining new financial resources and it is called as ?vicious circle of debts.The crises of 1994 and February 2001 are very important events which affected Turkey from the point view of economy and social respects. These economic crises have caused a very great deal of increase of the internal debt stocks and the effect of the crisis February 2001 have also been felt even today by the people. The main reason of Turkey's internal debt and interest vicious circle are the unproductive use of the internal debts and the applications which are contrary to the realities of the country by the authorized administrators who aimed at political anxieties.

Günümüzde hızlı değişen ekonomik dengeler ve sosyal yaşam hareketlilikleri bireylerin finansal yönetim planları yapmaya zorlamaktadır. Burada finansal yönetim ve borçlanma ilişkisi bireylerde yaşam memnuniyetini etkileyen önemli unsurlar arasında yer almaktadır. Bu araştırmada finansal yönetim davranışı ve borçlanmaya ilişkin tutumların yaşam memnuniyeti üzerindeki etkisinin ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Tarama modelinde tasarlanan bu araştırma, 2019-2020 yıllarında Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesinde öğrenim gören 425 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak demografik bilgi formu (cinsiyet, sınıf düzeyi, gelir düzeyi değişkenleri) ve üç adet ölçek kullanılmıştır. Araştırma verilerinin toplanmasında yaşam memnuniyeti ölçeği, finansal yönetim davranış ölçeği borçlanmaya ilişkin tutum ölçeği kullanılmıştır. Araştırma verilerinin analizi SPSS24 veri analiz programı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda kadınların finansal yönetim davranışları ve borçlanmaya ilişkin tutum ‎puanlarının daha yüksek olduğu görülmüştür. Gelir düzeyi yüksek olan öğrencilerin yaşam memnuniyeti, finansal yönetim davranışları ve borçlanmaya ilişkin tutum düzeyleri‎ gelir düzeyi daha yüksektir. Ayrıca finansal yönetim davranışlarının katılımcıların yaşam memnuniyetini artırdığı, borçlanmaya ‎ilişkin tutumların ise yaşam memnuniyetini azaltıcı etkiye neden olduğu‎ sonuçlarına ulaştırmıştır.

Bu çalışmanın temel amacı, maliyet yapışkanlığı ile kar yönetimi ve firma karakteristikleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Bu amacı gerçekleştirmek üzere Borsa İstanbul'da faaliyet gösteren 196 firmanın 2012-2020 yıllarına ait verilerinden yararlanılmıştır. Maliyet yapışkanlığının ölçümünde literatürde sıklıkla kullanılan ABJ yöntemi, kâr yönetimi göstergesi olarak da Modifiye Edilmiş Jones Modelinden yararlanılmıştır. Dengeli panel veri analizi yönteminin kullanıldığı analiz sonuçlarına göre maliyet yapışkanlığı ile kâr yönetimi arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki elde edilememiştir. Buna karşın maliyet yapışkanlığı ile firma kârlılığı, firmanın borçlanma oranı, firma büyüklüğü ve firma yaşını içeren firma karakteristikleri arasında anlamlı ilişkilerin varlığı tespit edilmiştir.

Geleneksel kamu mali yönetimi çerçevesinde artan kamu harcamaları; büyük, uygulaması zor ve verimsiz devlet bütçelerine halini almıştır. Kamusal ihtiyaçlara cevap veremeyen mali durum için ülkeler çeşitli önlemler almıştır. Konu hakkında 1949 yılında ABD'de kaynakların etkin kullanımı ve hizmetlerin kaliteli sunulması için yapılan Hoover komisyonu başlangıç kabul edilmektedir. Hoover Komisyonu'na ek olarak kamu harcamalarının etkinlik, tutumluluk ve verimlilik ilkeleri çerçevesinde kontrol altına alınması gerekliliği ortaya çıkmıştır. Katılımcı, şeffaf ve hesap verilebilir kamu harcaması yapılabilmesi için ülkeler çeşitli uygulamalarla sonuç odaklı performansa dayanan bütçe sistemlerini benimsemeye başlamıştır. Yeni Kamu Mali Yönetimi anlayışı olarak nitelendirilen bu yaklaşımda ülkeler kendi yapısal durumlarına göre reform başlatarak gerekli yasal düzenlemeler desteğinde kamu harcamalarını kontrol altına alıp verimli, etkin ve tutumlu olarak görülen özel sektöre yaklaştırılmak istenilmiştir. Türkiye'de 5018 sayılı Kamu Mali Yönetim ve Kontrol Kanunu ile kabul edilen Performans Esaslı Bütçeleme (PEB) sistemi bu anlamda atılmış bir adımdır. Çalışmada, yerel yönetimlerin harcamalarının PEB sistemi bağlamında performans kriterlerine uyup uymadığı test edilmiştir. Panel veri analizi kullanılarak FMOLS yöntemiyle analiz yapılmış ve Türkiye'de büyükşehir belediyesi bulunan illerde bütün yerel yönetimlerin harcamaları 2007-2018 yılları için çeyreklik dönemler halinde analiz edilmiştir. Çalışmanın sonucunda, yerel yönetimlerde harcamaların verimliliği; Performans Esaslı Bütçeleme kriterlerine göre değil, enflasyon, borçlanma, merkezi bütçeden alınan paya, seçim ekonomisine ve iktidar gücüne göre belirlendiği anlaşılmış ve 5018 sayılı Kanun'la getirilen stratejik plan, performans programı ve faaliyet raporlarının bütçeyle ilişkilerinin zayıf olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Reforms implemented for the Ottoman army began to be institutionalized in the middle of the 19th century. The basic idea was to restore the former power of the army. Since the changing conditions of war had shown that reform was possible only with the application of modern methods to every field, the works made on the modernization of the Ottoman army gained momentum after the Crimean War. The effort to establish an army in-line with the requirements of modern warfare was the Ottoman administration's primary aim during the Reorganization and Constitutional periods. The provision of resources required to sustain military modernization led to different measures in the Ottoman economy such as domestic and foreign borrowing, interest postponement, transfer of revenues, and ultimately the allocation of revenues to creditors. In this process, while the Ottoman economy became integrated into the international economy, it gradually became dependent on foreign sources. Despite the economic measures taken did not reduce dependency on international resources and the heavy financial burden, the Ottoman administration sustained military reforms and modernization. ; Osmanlı ordusunda uygulanan ıslahat çalışmaları 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren kurumsallaşmaya başlamıştı. Islahat fikrinin temelinde, ordunun eski gücüne kavuşturulması yatıyordu. Savaşın değişen şartları ıslahatın ancak modern usullerin her alanda uygulanmasıyla mümkün olabileceğini gösterdiğinden, Kırım Savaşı'ndan sonra Osmanlı ordusunun modernleşmesine yönelik yapılan çalışmalar hız kazandı. Bu çerçevede, modern savaşın gereklerine uygun bir ordu tesis etme gayreti, Tanzîmat ve Meşrutîyet dönemlerinde, Osmanlı yönetiminin önceliği oldu. Askerî modernleşmenin sürdürülebilmesi için ihtiyaç duyulan kaynakların teminiyse Osmanlı maliyesinde iç ve dış borçlanma, faiz erteleme, gelir devri ve nihayet gelirlerin alacaklıların kontrolüne bırakılması gibi tedbirlere başvurulmasına sebep oldu. Bu süreçte, Osmanlı ekonomisi uluslararası ekonomiye eklemlenirken, adım adım dışa bağımlı hale de geldi. Alınan ekonomik tedbirler dışa bağımlılığı azaltmamasına ve ağır mali yüke rağmen Osmanlı yönetimi askerî alandaki ıslahatlarını sürdürmüştür.

EKONOMİK KRİZLERDE BORÇ DEFLASYONU OLGUSU, MÜCADELE YÖNTEMLERİ VE MAKRO & FİNANSAL DEĞİŞKENLER ÜZERİNDEKİ ETKİLERİ Hamit ÖZMAN Doktora Tezi, İktisat Anabilim Dalı Tez Danışmanı: Doç. Dr. Abdullah ÖZDEMİR 2020, 319 sayfa 2008 yılında başlayan küresel kriz birçok ülkede önce resesyona sonra da deflasyonist eğilimlerin ortaya çıkmasına yol açmıştır. Uluslararası Finans Enstitüsü (IIF) 3Ç-2019 itibariyle toplam küresel borç düzeyinin tarihi rekor seviyede olduğuna dikkat çekerek toplam borç miktarının 253 trilyon $ (küresel milli gelirin % 322'si) olduğunu belirtmektedir. Borç deflasyonu teorisi, 1930'lu yılların başında I. Fisher tarafından ortaya konulan bir kavram olup sonrasında Minsky ve Bernanke tarafından geliştirilmiştir. Borç ve deflasyon kavramları, birbirlerini istikrarsızlaştıran iki olgu olup borç deflasyonu, fiyatlardaki düşüşün hem hanehalkının hem de şirketlerin reel kredi yükünü ve genele yayılması halinde kalıcı bir depresyon olasılığını arttıran bir spiral olarak tanımlanabilir. Bu çalışmanın temel konu kapsamını, borç deflasyonunun iktisadi düzen içindeki önemi, barındırdığı riskler, bu risklere yol açan etmenler, makroekonomik, finansal ve psikolojik etkileri, kurumlara düşen sorumluluklar, bu olgu ile mücadele kapsamındaki ilgili reflasyon politikaları oluşturmaktadır. Çalışmada ayrıca konu ile ilgili olarak seçilmiş ülke örneklerinden oluşan karşılaştırmalı makro ve ekonometrik analizler (ekonomik büyümeyi ve hanehalkı borçluluğunu etkileyen makro ve finansal değişkenler, borç türlerinin büyümeye etkileri) yapılmıştır. Buna göre, Avrupa'da borç krizine neden olan PIIGS (Portekiz, İspanya, İtalya, Yunanistan ve İrlanda) ülkelerinde, 2008 krizinden önceki dönemde kamu ve hanehalkı borçluluğunun ekonomik büyümeye etkisinin negatif, reel sektör borçluluğunun ise pozitif olduğu; enflasyon, kişibaşına düşen GSYİH, yatırım, tasarruf oranı ve dış ticaret açıklığı değişkenlerinin büyümeyi pozitif, faiz oranı vi değişkeninin ise negatif etkilediği sonucuna ulaşılmıştır. 2008 sonrasında ise tasarruf oranı ve dış ticaret açıklığı değişkenlerinin büyümeyi negatif etkilediği diğer değişkenlerin etki yönünde ise herhangi bir değişiklik olmadığı görülmüştür. Bunun yanı sıra, borç deflasyonu teorisinin öngördüğü üzere hanehalkı borçlanmasının, ekonomik büyümede kritik öneme sahip olmasından dolayı Türkiye ile ilgili olarak hanehalkı borçluluğunu etkileyen faktörlerin neler olduğu incelenmiş ve işsizlik oranı, faiz oranı, nüfus, kişibaşına düşen GSYİH, enflasyon, konut fiyatları ve tüketici güveninin borçluluğu belirleyen faktörler olduğu tespit edilmiştir. Son olarak borç türlerinin milli gelire etkisi Türkiye, ABD ve Japonya için incelenmiş, ülkeler bazında farklı etki yönleri belirlenmiştir. Bu çalışmanın temel amaçlarından biri, ekonomide bazı unsurların, etkileşime girerek denge sağlamak yerine birbirlerinin etkilerini arttırarak dengesizliğin boyutunu büyütebildiklerini gösterebilmektir. Yaklaşık 200 yıllık tarihsel geçmişi ile klasik iktisadın ve sonrasında neo-klasiklerin verdiği temel mesaj "piyasalara güvenin" şeklinde olmuştur. Bu çalışma ile varlık balonu söz konusu iken aşırı borç yükü altında yaşanan bir ekonomik veya finansal sıkıntı sonrası, davranışsal iktisadın bazı teorik temellerinin de devreye girmesi ile piyasalarda yaşanan bir panik havasının, fiyatlama davranışları üzerinde yarattığı radikal ve rasyonel olmayan değişikliklere dikkat çekilerek, yaşanan bu sürecin makroekonomik, finansal ve psikolojik boyutunun ortaya konulması hedeflenmiştir. Bu çalışmanın literatüre katkısı, aşırı daralmalarda, uzun süreli resesyonlarda esas unsurun aşırı borçlanma olduğunu göstererek finansal piyasalarda yaşanan liberalizasyon ile beraber artan bu borç yükünün, ülkeleri ve hanehalklarını krizler karşısında giderek daha kırılgan bir düzeye getirdiğine dikkat çekmesi ve bu riskler karşısında finansal kırılganlığı azaltacak alternatif çözüm önerileri belirleyip bunları kamuoyunun ve ilgili kurumların dikkatine sunuyor olmasıdır. Çalışmanın bir diğer katkısı, "ekonomik birimler, kendileri için en iyi olan seçeneği gerçekleştirmeye çalıştıklarında, toplumsal refah da maksimize olur" şeklinde özetlenebilecek klasik iktisadın temel görüşlerinden biri olan "toplumsal fayda" teorisinin her durumda geçerli olmadığını borç deflasyonu olgusu ışığında göstermekte olmasıdır. Son olarak, bu çalışma ve bulgularının Türkiye gibi gelişmekte olan ülkeler ve gelişmiş ekonomilerde, borç deflasyonunu oluşturan koşullar altında daha fazla borç ödedikçe daha çok borçlu duruma gelinmesi şeklinde özetlenebilecek bir borç sarmalı riskinin öncelikle farkına varılmasına, sonrasında bu riske odaklanılmasına ve nihayetinde etkin bir borç, risk ve para yönetimi anlayışının oluşmasına katkı sunacağı düşünülmektedir. ; İÇİNDEKİLER KABUL VE ONAY SAYFASI.i BİLİMSEL ETİK BİLDİRİM SAYFASI.iv ÖZET .v ABSTRACT .vii ÖNSÖZ.ix İÇİNDEKİLER.x ŞEKİLLER DİZİNİ .xvi ÇİZELGELER/TABLOLAR DİZİNİ .xvii GRAFİKLER DİZİNİ.xix EKLER DİZİNİ .xxiii KISALTMALAR DİZİNİ .xxvi GİRİŞ.1 EKONOMİK KRİZ VE BORÇ DEFLASYONU.8 1.1. .Ekonomik Kriz Modelleri . 8 1.2. . Tarihte Yaşanmış Önemli Ekonomik Krizler (20 & 21.YY) . 12 1.2.1. . 1929 Büyük Buhran (Great Depression) . 13 1.2.2. .1973-74 Petrol Krizi . 14 1.2.3. . 1987 Wall Street (Black Monday) Krizi . 15 1.2.4. . 1992-93 ERM Krizi (Döviz Kuru Mekanizması Krizi) . 15 1.2.5. . 1994-95 Latin Amerika & Türkiye Krizi . 16 1.2.6. .1997-98 Güneydoğu Asya Krizi . 18 1.2.7. .1998-99 Rusya & Brezilya Krizi . 19 xi 1.2.8. . 2000-01 Türkiye & Arjantin Krizi . 20 1.2.9. .2008 Küresel Finans Krizi . 22 1.2.10. . 2010 Avrupa Borç Krizi . 24 1.3. .Deflasyon Olgusunun Tanımı, Tarihçesi ve Önemi . 25 1.3.1. .Tanımı . 25 1.3.2. .Önemi ve Tarihçesi . 30 1.4. .İktisatçıların Borç Deflasyonuna Bakış Açıları . 33 1.5. .Davranışsal İktisadın Teorideki Yeri . 40 1.5.1. Etkin Piyasa Hipotezi ve Eleştiriler.41 1.5.2. Asimetrik Bilgi Teorisi.42 1.5.3. Finansal İllüzyon .45 1.6. .Özel Sektör ve Kamu Borcu Arasındaki İlişki . 47 1.7. .Borç Deflasyonunu Ortaya Çıkaran Nedenler . 52 1.7.1. Finansal Sistemin Globalleşmesi.52 1.7.2. Deregülasyon .56 1.7.3. Düşen Risk Algısıyla Beraber Varlık Balonlarının Oluşması .58 1.7.4. Aşırı Borçlanma ve Spekülatif Yatırımlar.60 1.7.5. Finansal Kaynakların Önemli Ölçüde Dolarize Olması .61 1.8. .Borç Deflasyonunun Etkileri . 63 1.8.1. Reel Faiz Artışı.63 1.8.2. Piyasalarda Güven Kaybı ve Yatırımlarda Azalma.65 1.8.3. Bankacılık Sektöründe Bozulma .66 1.8.3.1. Sektörünün Ekonomilerdeki Yeri ve Önemi .67 1.8.3.2. Sektördeki Zayıflama ve Takipteki Kredilerde Artış.69 1.8.4. Borçlulardan Alacaklılara Doğru Servet Aktarımı.73 xii 1.8.5. Toplam Talepte Azalış (Marjinal Tüketim Eğilimlerine Bağlı Olarak) .75 1.8.6. Borçlanma Olanaklarının Azalması (Yüksek Borçluluk Nedeniyle) .76 1.8.7. Reel Sektördeki Ticari Karlarda Zayıflama.77 1.8.8. İstihdamda Bozulma .81 1.8.9. Gelir Dağılımında Bozulma.82 1.9. . Borç Deflasyonu Sürecinde Bankaların ve Kurumsal Aktörlerin Rolü . 84 1.9.1. Bankaların Rolü.85 1.9.2. Kredi Derecelendirme Kuruluşlarının Rolü.88 1.9.3. Düzenleyici ve Denetleyici Kurumların Rolü .90 REFLASYONİST PARA-MALİYE POLİTİKALARI VE YAPISAL DÜZENLEMELER .91 2.1. . Reflasyon Politikaları ve Önemi . 95 2.2. .Dünyada ve Türkiye'de Para ve Maliye Politikalarının Tarihsel Gelişimi . 101 2.2.1. Para ve Maliye Politikalarında Tarihsel Süreç - Dünya .102 2.2.2. Para ve Maliye Politikalarında Tarihsel Süreç - Türkiye .105 2.3. . Farklı İktisat Ekollerinin Para ve Maliye Politikalarına Yaklaşımı . 108 2.3.1. Döviz Kuru Sistemlerinde Para ve Maliye Politikalarının Etkinliği .111 2.3.1.1. Sabit Döviz Kuru.111 2.3.1.2. Esnek Döviz Kuru .112 2.3.2. Politika Uygulamalarında GOÜ ve Gelişmiş Ülke Ayrımı .113 2.3.3. Kriz Öncesi Uygulan Politikaların Makroekonomik Performansa Etkisi .122 2.4. . Para - Maliye Politikaları ve Yapısal Düzenlemeler . 125 2.4.1. Para Politikaları .125 2.4.1.1. Para Politikaları Amaçları ve Sınırlılıkları.126 2.4.1.2. Para Politikaları Araçları.127 2.4.1.2.1. Açık Piyasa İşlemleri (APİ).129 2.4.1.2.2. Miktarsal (Parasal) Genişleme .130 2.4.1.2.3. Kredi Genişlemesi .131 2.4.1.2.4. Zorunlu Karşılık Sistemi .132 2.4.1.2.5. Rezervlere Faiz Ödemesi.133 xiii 2.4.1.2.6. Reeskont Kredisi ve Reeskont Faiz Oranı.134 2.4.1.2.7. Kısa Vadeli Faiz Haddi ve Faiz Koridor Sistemi .135 2.4.1.2.8. Rezerv Opsiyon Mekanizması (ROM).139 2.4.1.2.9. Döviz Kuru Politikası (Alım-Satım Müdahaleleri ve Sterilizasyon) .140 2.4.1.2.10. İletişim Politikası.141 2.4.1.2.11. Selektif Kredi Politikası ( Firma ve Hanehalkı Kredileri Ayrımı).142 2.4.1.2.12. Diğer Politika Araçları.146 2.4.1.3. Merkez Bankası, Kaydi Para Üretimi ve Senyoraj.147 2.4.1.4. Küresel Piyasa Risk Göstergeleri .164 2.4.1.4.1. TED Marjı (TED Spread).164 2.4.1.4.2. Küresel Ekonomik Belirsizlik Endeksi .165 2.4.1.4.3. VIX (Volatilite) Endeksi .166 2.4.1.4.4. Markit Endeksi (Küresel Satın Alma Yön. Anketi) .167 2.4.1.4.5. Michigan Tüketici Güven Endeksi.167 2.4.1.4.6. JP Morgan EMBI+ Endeksi .168 2.4.1.4.7. Kredi Temerrüt Takas Primi ( CDS) .169 2.4.1.4.8. Reel Konut Fiyat Endeksi.170 2.4.2. Maliye Politikaları .170 2.4.2.1. Maliye Politikaları Amaçları ve Sınırlılıkları.171 2.4.2.2. Maliye Politikaları Araçları.171 2.4.2.2.1. Kamu Harcamaları.173 2.4.2.2.1.1. Mal ve Hizmet Alımına Yönelik Kamu Harcamaları .179 2.4.2.2.1.2. Kamu Transfer Harcamaları.181 2.4.2.2.2. Kamu Gelirleri Politikası.182 2.4.2.2.3. Borçlanma Politikası .187 2.4.2.3. Etkin Risk ve Borç Yönetimi .192 2.4.2.3.1. Risk Yönetimi.193 2.4.2.3.1.1. Kredi Riski.193 2.4.2.3.1.2. Likidite Riski .194 2.4.2.3.1.3. Piyasa Riski.200 2.4.2.3.1.4. Operasyonel Risk .204 2.4.2.3.2. Borç Yönetimi .204 2.4.2.3.2.1. Reel Faiz Haddi >Ekonomik Büyüme Durumunda .205 xiv 2.4.2.3.2.2. Farklı Büyüme Hızlarının Olduğu Durumda .206 2.4.2.3.2.3. Farklı Reel Faizlerin Olduğu Durumda .207 2.4.2.3.2.4. Belirli Senyoraj Geliri Durumunda.208 2.4.2.3.2.5. Faiz Dışı Açık > Senyoraj Geliri Durumunda .209 2.4.2.4. Borç Likiditasyonunda Ortodoks ve Heteredoks Politikalar.209 2.4.2.5. Borç Sınırı, Mali Kural ve Mali Politika Manevra Alanı.213 2.4.3. Yapısal Düzenlemeler.221 2.4.3.1. Mali Şeffaflık .222 2.4.3.2. Merkez Bankası Bağımsızlığı .225 2.4.3.2.1. Araç Bağımsızlığı ve Amaç Bağımsızlığı .226 2.4.3.2.2. Ekonomik Bağımsızlık .226 2.4.3.2.3. Politik Bağımsızlık .226 2.4.3.2.4. Yasal Bağımsızlık ve Pratikte Bağımsızlık .226 LİTERATÜR VE MAKRO - EKONOMETRİK ANALİZ.230 3.1 .Literatür İncelemesi . 230 3.1.1 Ekonomik Büyümeyi Etkileyen Faktörler.231 3.1.2 Hanehalkı Borçluluğunu Belirleyen Faktörler.245 3.1.3 Konu Hakkında Diğer Teorik ve Amprik Çalışmalar.249 3.2 .Karşılaştırmalı Makro Analiz . 269 3.2.1 Kriz Öncesi ve Sonrası Makro ile Finansal Değişkenlerin Gelişimi.269 3.3 .Ekonometrik Analiz . 276 3.3.1 Ekonomik Büyümeyi Etkileyen Makro ve Finansal Değişkenler ( PIIGS Ülkeleri) : Panel Veri Analizi.276 3.3.1.1 Ekonometrik Metodoloji: Panel Veri Analizi .277 3.3.1.2 Ampirik Bulgular.278 3.3.2 Türler Bazında Borç Analizi ve Hanehalkı Borçluluğunu Etkileyen Faktörler ( Türkiye, ABD ve Japonya).283 3.3.2.1 Ekonometrik Metodoloji: ARDL Sınır Testi Analizi & VAR Analizi .283 3.3.2.1.1 Türkiye .285 3.3.2.1.2 ABD.289 3.3.2.1.3 Japonya.290 3.3.2.2 Ampirik Bulgular.291 xv 3.3.2.2.1 Türkiye .291 3.3.2.2.1.1 Hanehalkı Borçluluğunu Etkileyen Faktörler (ARDL Sınır Testi Modeli) 292 3.3.2.2.1.2 Türler Bazında Borç Analizi (VAR Modeli, Etki-Tepki Fonksiyonu ve Varyans Ayrıştırma ) : Bulgular.295 3.3.2.2.2 ABD Borç Analizi: Bulgular.297 3.3.2.2.3 Japonya Borç Analizi: Bulgular .298 3.3.3 Türkiye Özel Sektör Borçluluğu Öngörü Projeksiyonu .301 3.3.3.1 Ekonometrik Metodoloji: ARIMA (Otoregresif Tümleşik Hareketli Ortalama) Modeli.301 3.3.3.2 Ampirik Bulgular.303 4. TARTIŞMA VE SONUÇ .304 5. KAYNAKLAR .320 6. EKLER .345 ÖZGEÇMİŞ . 386

ÖZETSon yıllarda tüm dünyada yoğun biçimde özellikle de gelişmekte olan ülkelerde bankacılık krizleri yaşanmaktadır. Gelişmekte olan ülkelerde finansal liberalizasyon sürecinde denetleme ve düzenleme kurumlarına yeterince önem verilmemesi ve iç ve dış etmenlerden kaynaklanan makroekonomik istikrarsızlıklar bankacılık krizlerinin ana nedenleri olarak gösterilebilir. Faiz oranları ve döviz kurlarındaki dalgalanmalar ve vade uyumsuzlukları finansal ve finansal olmayan kurumlar için piyasa riskinin ve kırılganlığın artmasına neden olmuştur. Bankacılık sektöründe devletin verimsiz bir şekilde bulunması ve kredilerin banka sahipleri ile bağlantılı kişilere verilmesi ve sektörde etkinliğin arttırılmaması sistemik banka krizlerinin artış trendinde önemli etmenlerdir. Diğer yandan muhasebe standartları, yasal düzenlemeler, şeffaflık, risk yönetimi konularındaki eksiklikler bankacılık sektörü gözetim ve denetim otoritelerindeki boşluktan kaynaklanmıştır. Tüm bu bileşenler ülke ve zamana göre farklılık göstermekle birlikte bankacılık sektöründe yaşanan sistemik krizlere neden olan en temel etmenlerdir.Türkiye'de 1980 sonrası yaşanan finansal liberalizasyon 1989 yılında sermaye hareketlerinin de serbestleştirilmesi ile tamamlanmıştır. Bu süreçte finansal piyasaların derinleştirilmesi hedefine ulaşılsa da, seksenli yılların ilk yarısında yakalanan ekonomik istikrar doksanlı yıllarla birlikte kendini ekonomik dalgalanmalara bırakmıştır. Yüksek kamu açıkları iç borçlanma ile finanse edilmiş, devletin borçlanma gereği özel sektör yatırımlarını dışlamıştır. Bankacılık sektöründe finansal aracılık faaliyetlerinin payı düşmüş, kamu borcunun finansmanı ve arbitraj gelirleri sektörün en önemli gelir kaynakları haline gelmiştir. Makroekonomik istikrarsızlığa son vermek amacıyla IMF ile 2000 yılı başında döviz kuru çıpasına dayalı bir istikrar programı anlaşması imzalanmıştır. Ne var ki programın maliye ve para politikası hedefleri tutturulsa da enflasyon beklentilerinin inatçılığı istenen ölçüde kırılamamıştır. Döviz kurunun olağanüstü değerlenmesi ve büyüme sürecine giren ekonomide ithalat harcamalarının artması, cari dengenin beklenenin iki katı (GSMH'nın%5'i) açık vermesine neden olmuştur. İç politikadaki belirsizlikler ve dış ekonomik dalgalanmalar programa olan güvenin azalmasına neden olmuş ve ard arda yaşanan iki kriz sonrası kur çıpası hedefi terk edilip döviz kuru serbest dalgalanmaya bırakılmıştır.İstikrar programının uygulanma sürecinde, zaten zayıf olan bankacılık sistemi programın yapısı gereği piyasa risklerine çok daha açık hale gelmiş ve kırılgan bir hal almıştır. Kriz döneminde faiz oranlarının inanılmaz seviyelere ulaşması, döviz kurunun ise aşırı değer kaybetmesi birçok bankanın sermaye yapısını olumsuz yönde etkilemiştir. Kamu bankalarının büyük montanlı "görev zararlarını" çok kısa vadeli kaynaklarla fonlaması piyasada baskı yaratmıştır. Ekonomideki yavaşlama reel sektör bilançolarının da bozulmasına neden olmuş finansal sektörde geri dönmeyen kredilerin oranı giderek artmıştır. Bütün bu problemlerin çözümü için 2001 yılı ortasında Bankacılık Sektörü Yeniden Yapılandırma Programı yürürlüğe konmuştur. Kamu bankalarının yeniden yapılandırılması ile işe başlanmış, kısa vadeli borçlanma ihtiyacını ortadan kaldıracak önlemler alınmış, eriyen sermaye yapısı onarılmıştır. Tahsili gecikmiş alacakları toplam kredilerinin 'ine ulaşan kamu bankalarına aktarılan kaynağın 2001 GSMH'na oranı .8'i bulmuştur. Kriz sonrası zor duruma düşen ve bankacılık sektöründe toplam paya sahip olan pek çok özel bankaya Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu (TMSF) tarafından el konulmuştur. Bu bankaların rehabilitasyon ve satışı için kamu kaynaklarından 2001 yılı GSMH'nın .9'u kadar kaynak ayrılmıştır. Bunlara ilaveten krizden olumsuz etkilenen diğer özel bankalar için sermayelerinin güçlendirilmesi ve tahsili gecikmiş alacaklarının çözümü için girişimlerde bulunulmuştur. Ayrıca etkin çalışan, global rekabete açık ve daha güçlü bir bankacılık sektörüne sahip olabilmek için düzenleme ve denetleme yapısının güçlendirilmesi çalışmalarına hız verilmiştir. Şimdiye kadar kayda değer bir ilerleme kaydedilmiş olsa da, yeniden yapılandırma programının başarısı, istikrarlı bir ekonomik ve politik düzenle doğrudan ilişkilidir. Uzun dönemdeki hedef büyüme sürecini yeniden yakalayıp ve o çizgide devam edip olası Avrupa Birliği üyeliğine zemin hazırlamaktır.SUMMARY (Banking Crises and Turkish Banking Sector Restructuring Program)In recent years there have been an increasing trend in banking crises in both developing and developed countries. Attaching inadequate importance to the regulatory and supervisory institutions during the financial liberalization process and macroeconomic instability due to domestic and foreign disturbances are the main determinants of banking crises in the developing countries. Volatility in interest and foreign exchange rates and maturity mismatches increased market risk and vulnerability of both financial and nonfinancial institutions. Inefficient occurrence of government in the banking sector, increase in connected lending and no correction policies for the inefficiencies in the sector are important factors contributing to the increasing trend of the systemic banking crises. Deficiencies in accounting and disclosure standards, legal arrangements and risk management arise from the absence of sound regulatory and supervisory framework in these countries. Even if it can change from country to country and from time to time all the above stated distortions are the main determinants of banking crises.Financial liberalization process in Turkey after 1980 has been completed by the liberalization of capital account in 1989. During this process even if the target of financial deepening is attained, the economic stability that is reached in 1980s has to be abandoned with the economic instability years of the 1990s. High borrowing requirement of government has been financed through domestic borrowing and the private sector investments are crowded out. Share of financial intermediation declined and financing government debt and arbitrage gains became the main sources of income for the banking sector. In the beginning of 2000, Turkey signed a stabilisation program with IMF, which was based upon an exchange rate anchor. Main target of the program was to attain macroeconomic stability. Even if the fiscal and monetary targets of the program have been achieved, inflation expectations could not be reduced. Extraordinary valuation of the foreign exchange rate and economic growth induced increase in import expenses resulted twice of the targeted current account deficit reaching 5%of GNP. Uncertainties in domestic politics and instability in foreign economic environment caused a decline in confidence to the program. After the Nov.2000 and Feb.2001 crises the program became unsustainable; the government has to abandon the peg and to float the currency.During implementation process of the stabilisation policy, due to the structure of the program already weak banking sector became more open to market risks and more fragile. Increase in interest rates to incredible levels and excessive valuation of exchange rate influenced negatively the capital structure of banks. State banks created pressure on the markets through their large amount of financing requirements for "Duty losses". The crises led to a serious contraction in the economy, which exerted an adverse impact on the asset quality of the banking sector and increased the nonperforming credits. In consequence, the government adopted in mid-2001 "Banking Sector Restructuring Program" in order to eliminate these problems. The program started with the restructuring of state banks, measures are taken to limit the short-term exposure and support is given to dissolved capital. While the state banks' 45% of the total loans were nonperforming, total cost of the financial restructuring was 15.8% of 2001 GNP. On the other hand those banks which became insolvent after the crises and taken over by Saving Deposit Insurance Fund totalled 14% of banking sector assets. For the rehabilitation and sale of these banks a resource of 11.9% of 2001 GNP is allocated from public funds. In addition, for other banks that have been affected adversely by the crises, steps have been taken to strengthen capital base and to solve the problem of nonperforming assets. Achieving an efficiently working, globally competitive and sound Turkish Banking sector, strengthening the regulatory and supervisory framework is important. Up to now even if a significant progress has been taken in the implementation of the program, the successful completion of the program depends on the political and economic stability. For the longer term, the challenge is to recapture growth momentum and translate it into sustained economic convergence, as a basis for prospective entry into the European Union.

The rapid growth in Islamic Finance Industry such as in Islamic banking, takaful, waqf, and sukuk gain more awareness and interest from around the world including Islamic countries and non-Islamic countries such as Singapore, South Korea, Japan, Europe, Australia, Brazil, and America Latin. Based on Islamic Financial Services Board (IFSB) and Ernst & Young Report in 2016 it stated that Islamic finance industry had reached a gross value USD 1.88 trillion in 2015. In addition, it also maintained double-digit growth rates despite sustained low energy prices, geopolitical conflicts and economic uncertainty. Meanwhile, Global Islamic Finance Report 2017 reported that in December 2016 global Islamic financial service industry stood at USD2.293 trillion. According to El-Qorchi (2005) that highlights there have three motivation of shifting to Islamic finance because strong demand for Shariah compliant products and services, demand from Gulf region or oil rich nation for Shariah compliant investment and lastly non-muslim investor also attracted with competitiveness of Shariah compliant products and services. Furthermore, there have numerous capital structure modern theories that have been developed since 1958 begin with MM Irrelevance Theory and continue with Trade-off Theory, Pecking Order Theory, Agency Theory and Market Timing Theory. As an example, trade-off theory is encouraging the firms to use debt financing rather than retained earnings and equity financing in order to utilise the tax deduction benefit from interest on debt financing. Each of this theory has different vi approach to manage and oversee the capital structure decision. Unfortunately, not all these theories explain adequately the effect of capital structure on corporate performance for Shariah compliant companies. Therefore, the question that can been arisen which is the most appropriate and suitable capital structure theory under Shariah principles? Firstly, this study intends to determine until to what extent the capital structure of Shariah compliant companies (SCC) can be different from Non Shariah compliant companies (NSCC). Many studies have been done on capital structure. However, most of the studies focused on the capital structure determinants, impacts of capital structure on financial performance, how the tax affected capital structure and short-term debt during financial crisis period. All of these past studies using financial institution, small and medium enterprises (SME) and public listed companies (PLC) as samples in their study. Nevertheless, there are few studies relate to the impact of capital structures on corporate performance during financial crisis. Shariah compliant companies presume to be more resilent during financial crisis based on their characteristic. However, there is no study on how SCC manages their capital structure during financial crisis period. Therefore, in order to fill the research gap, it is necessary to carry out a study on impact of capital structure on corporate performance during financial crisis by using SCC as sample. The main objective of this study is to investigate the impact of capital structure on corporate performance of SCC predominantly during financial crisis period. To the best of our knowledge, there is no such empirical study that has been conducted until nowadays. As information, Shariah compliant companies (SCC) are deemed to comply with Shariah principles, rules, values and restrictions when dealing with the financing activities. In order to ensure SCC comply with all the Shariah principles and free from prohibited elements such as interest (riba), gambling (masyar) and speculation (gharar), Shariah advisory board (SAC) are established to monitor the SCC's activities. Besides, before being listed in Islamic index all the firms must be complying with the qualitative and quantitative criteria for screening process that are set by the index provider. This study will take the sample from FTSE Shariah global index series, therefore under this index provider, Yasaar Ltd is an impartial consultancy and leading authority on handling Shariah matters including the screening process. Under quantitative screening, there have several financial vii benchmarks that the firms need to follow in order to acquire the shariah-compliant status. According to Haron and Ibrahim (2012) due to the benchmark that are set by index provider, it leads SCC to raise capital via equity financing. Empirically, firms that rely more on equity-based financing tend to be more resilient during financial crisis period. Gitman and Zutter (2012, p.508) defines the capital structure as "the mix of debt and equity maintained by the firm". Thus, the main concern is how the firm decision to optimize the capital structures by combining debt and equity financing. There have a number of previous studies that explored how the firms or financial managers determine the optimum capital structure to ensure they can maximize the firm's corporate performance. Based on the empirical results it shows that there has numerous factor that influenced the firms and financial manager in order to make the capital structure financing decision such as profitability, growth, size, tangibility, tax, leverage, liquidity, and industry. Meanwhile, this study will focus on some financial benchmarks in order to achieve the objective of this study. Such example this study uses corporate performance, debt to equity ratio, debt financing ratio (short-term debt ratio and long-term debt ratio), tangibility ratio, cash plus account receivables ratio, growth ratio, and size ratio. Corporate Performance In this study, two proxies will be used to measure the corporate performance of the firm. Firstly, this study decides to use profit before tax and zakat over total asset or it called pre-tax return on assets (Pre-tax ROA) to measure the firm's corporate performance. This ratio is to measures how the efficiency of the firm can earn on its investment in its assets. In other words, how the firm used its assets effectively to generate the income or profit from that assets. Like the previous study that have been used earnings before interest and tax (EBIT) over total assets and profit before interest and tax to measure the firm's corporate performance. Initially, this study intends to show the different significant impact to the firm's corporate performance if the firm paying taxes or zakat or both. It is due to the SCC has special taxes that are called 'zakat' under Shariah term and it viii has fixed-rate 2.5 percent from the net profit or income. However, until nowadays zakat still voluntary basis in most of the Muslim countries. Based on the sample in this study, Malaysia is the only country that implemented zakat system however it based on voluntary basis and none of the samples shows the zakat amount in their financial statement. The second proxy in this study for dependent variables that represents for firm's corporate performance is return on equity ratio (ROE) ratio. Based on the previous studies, there has been used net income after tax over total equity to measure the ROE in their studies. Therefore, this study also decides to use the same measurement as the prior studies. This ratio will measure by the firm's profitability using net profit after interest, tax and preference dividend divided by ordinary share capital plus reserves at the end of the financial year. ROE ratio is one of the main profitability ratios that concentrate on the firm's ordinary shareholders and compares the profit that has been earned and its capital. Some of the investors are using this ratio to measure the firm's ordinary shares desirability. Debt to Equity Ratio Some of the Islamic index provider set the financial benchmark that the total debt must be less than 33 percent from the total equity. Such an example, Dow Jones Global Islamic Index (DJIM) set the debt to equity ratio as one of their financial benchmarks. However, FTSE Global Equity Shariah Index does not include this benchmark under their screening process. Therefore, this study intends to use this benchmark to see whether there have significant differences between SCC and NSCC. This study decides to use total debt divided by total equity as a measurement of debt to equity ratio. It supported by other studies such as Margaritis and Psillaki (2010) and Memon et al., (2012) that also used the same measurement in their studies. This ratio is to evaluate a firm's financial leverage by measuring the degree of firm financing based on debt to equity or wholly-owned funds. In case if the company downturn, it measures the ability of the shareholder equity to cover all the debts in the firms. ix Debt Financing Under FTSE Global Equity Shariah Index quantitative screening, the debt ratio must be less than 33 percent of total assets. Due to this study's objective to determine the impact of capital structure on corporate performance during financial crisis, therefore the debt ratio divided into two categories, which are short-term debt financing and long-term debt financing. Based on Fosberg (2013) conducted a study on public listed companies in US and found that short-term debt financing increased from 1.3 percent in 2006 to 2.2 percent in 2008 which represent $34 million increase due to the financial crisis that are happened in 2008. It supported by numerous studies (see Brealey et al., 2008; Almeida et al., 2011; Federal Reserve, 2012; Fosberg, 2013) that during the stock market collapsed in 2008, the borrowing power of firms becomes fewer than before due to the credit supply was limited. Therefore, firms intend using more STD financing during financial difficulties. Hassan and Samour (2016) added that it highlighted that capital structure financing decision were impact during financial crisis period. Cheema et.al (2017) and Shahar and Shahar (2015) found that SCC using long-term debt (LTD) financing more than short-term debt (STD) financing. It might be due to the restriction for limited interest and risk sharing under Shariah guidelines. However, for NSCC, they are using more STD in order to meet the working capital requirement. On the other hand study by Sahudin, Ismail, Sulaiman, Rahman, and Jaafar (2019) found that SCC using more STD financing compared to LTD financing. STD financing is more widely used compared to LTD financing by the SCC in Malaysia because the majority of Islamic debt instruments issued short-term debt rather than long-term debt (Aggarwal & Yousef, 2000). This also supports agency theory whereby it justifies the function of STD financing as a mechanism to control the debt and mitigate the agency problem. Therefore, this study intends to examine the significant differences in financing patterns particularly before, during and after the financial crisis period. x Tangibility Ratio Tangibility assets become more popular as a measurement for bank viability after the financial crisis occurred. Bank viability means the bank's judgment on the ability of the firms to meet ongoing financial obligation with the additional investment and financing such as from the banks and investors. One of the reasons because tangible assets are liquid compared to intangible assets. It supported by Charalambakis and Garrett (2012) that stated tangible assets are the main point in explaining the capital structure within the firms. As a result, tangible assets have a higher value in the market and even if firms have financial problem or going to bankrupt, the firms can easily and quickly in selling their tangible assets. Scott (1977) and Titman and Wessels (1988) stated that less profitable firm intends to have a high value of tangible assets and the firms will use tangible assets as collateral in order to get more debt financing. Therefore, any firm that has higher tangibility ratio will issue more debt financing. This is in line with trade-off theory that highlight, firms need to enjoy the advantage of tax with issuing more debt financing while having more profit to the firm. Ahmad and Azhar (2015) added that this would give assistance to the firms that have default in their debt to use the tangible asset to avoid being bankrupcy. Cash plus Account Receivables Ratio Most of the previous studies used the liquidity ratio in order to measure the firm's ability to meet the short-term financial obligation. Even Thabet and Hanefah (2014) found in their study that liquidity were one of the factors that have the impact on the corporate performance to the firm. This ratio is important to ensure the firms have cut limit for total cash and account receivables in one time in order to avoid excess or lack of cash in the firms. In addition, it also to reduce the agency cost. To the best of our knowledge, this is the first study that examines the impact on total cash plus account receivables over total assets (CashAR) to the corporate performance. This variable is chosen as an independent variable for this study due to the characteristics for SCC must be following and passed the benchmark in order to be listed in the Islamic index. Farooq xi and Alahkam (2016) also mentioned that the Islamic financial system was more stable and resilient because of the economy based on Islamic guidelines. Growth Ratio This study decides to use the different amount of this year sales minus last year sales divided by this year sales as a proxy of firm growth ratio. It is supported by prior studies (Salim and Yadav, 2012; Bundala, 2012; Proença et al., 2014; Cheema et al., 2017) that are also used the same measurement for growth ratio in their studies. According to Titman & Wessel (1988) and Rajan & Zingales (1995) shows that the firms with high future growth turns out to be used less leverage in the financing decision. It is because the firm will shift from debt financing to equity financing. In addition, growth ratio are influence by the profitability of the firm. This study will be focused on selected countries from Southeast Asia, which are Malaysia, Indonesia, Vietnam, Singapore, and Thailand. The selection sample is justified that Southeast Asia is the most progressive region in the Islamic capital market in the Asia region (Yakcop, 2002). Initially, this study has identified 595 samples of Public Listed Companies under industrial sector in Southeast Asia. Nevertheless, 114 samples have been excluded due to the several reasons such as incomplete financial statement and change of accounting year during the period of study. Thus, the final samples selected are 197 PLC from Shariah-compliant companies and 284 PLC from Non-shariah compliant companies. All the sample are collecting through DataStream that is published by Thomson Reuter Eikon. This study gathers all the financial statements such as balance sheet, income statement and cash flow statement in order to achieve the objective of this study. The unique for this study, the data is analyzed using Python Pandas programming software. This is the first study using Python Pandas to analyze the impact of capital structure on corporate performance during the financial crisis. As information, Pandas are the software library written for the Python programming language for data manipulation and analysis. Undoubtedly, Pandas offer data structures and operations for manipulating numerical tables and time series. Therefore, the first step to do to analyze the data by creating the coding system that is xii required for this study. In order to accomplish the objective in this study, the regression equations have been developed as follows: 1. Y (Pretax ROA) = β0 + β1D/Eit + β2Tangit + β3STDit + β4LTDit + β5CASH/ARit + β6GRWit + β7SIZEit + β8(X) + ε 2. Y (ROE) = β0 + β1D/Eit + β2Tangit + β3STDit + β4LTDit + β5CASH/ARit + β6GRWit + β7SIZEit + β8(X) + ε Whereby: Pre-tax ROA = Return on asset before tax ratio ROE = Return on equity ratio D/E = Debt to equity ratio STD = Short term debt ratio LTD = Long term debt ratio TANG = Tangibility ratio CASHAR = Cash plus account receivable ratio GRW = Growth ratio SIZE = Size ratio ε = Error term X = dummy variable 0: Non-Shariah Compliant Companies (NSCC) 1: Shariah Compliant Companies (SCC) The analysis begins with the multicollinearity test and the purpose of this test to ensure there is no problem of multicollinearity among the variables. Based on the result, none of the tolerances value is less than 0.2 and none of the Variance Inflation Factor (VIF) is greater than 10. As a result, it found that there is no multicollinearity problem in this study. The analyses continue with the descriptive statistic analysis that found the corporate performance of Shariah compliant companies (SCC) is higher than Non Shariah compliant companies (NSCC) during the financial crisis and after the financial crisis for both proxies, pre-tax return on assets (Pre-tax ROA) and return on equity (ROE). However, for independent variables those are debt to equity ratio, short-term debt ratio, long-term debt ratio, cash plus account receivables ratio shows that SCC has lower ratio through out the periods which are before, during and after financial crisis. These results have been expected due to the benchmarks that are set xiii by index providers during the quantitative (financial) screening process. Furthermore, SCC requirements to follow all the time the benchmark in order to be listed in Shariah index and maintain as shariah status. Due to this reason, we can observe that SCC always has a lower leverage ratio compare to NSCC. In addition, firms that have lower ratio are better because high leverage ratio or debt financing ratio contributes to the high risk of solvency and instability of the firms. Tangibility ratio for SCC is higher than NSCC before, during and after the financial crisis period. This ratio becomes more important after the financial crisis period. It is because it uses as a measurement for bank viability and indicate the firm's collateral level. Therefore, SCC with a higher tangibility ratio can issue more debt financing. It becomes more secure in case of bankruptcy; the firm can sales its tangible assets in order to pay their debt financing. Cash plus account receivables ratio is lower than NSCC before, during and after financial crisis period. Even though high liquidity can attract more lender and manager to make investment easily however there have high risk of bankruptcy and high risk of non-payment. Besides, the lower liquidity can contribute to the lower agency problem. Growth ratio shows before and during financial crisis period NSCC have higher ratio than SCC. However, after financial crisis period, SCC demonstrates higher ratio than NSCC. It indicates that SCC's growth better after financial crisis period. In addition, it proved that SCC gets more attention from the investor after financial crisis period. The second major finding are from multiple regression analysis based on pre tax ROA as the first proxy for corporate performance. It found that all the independent variables are significant except for debt to equity ratio before the financial crisis period. However, during the financial crisis period, only long-term debt ratios not significant and after the financial crisis period both short-term debt and long-term debt do not significant. Shariah-compliant companies only have a significant level after the financial crisis period. The impact of capital structure on corporate performance, pre-tax ROA for SCC is 1.6617 times higher than NSCC after financial crisis period. xiv Second proxy of corporate performance is a return on equity (ROE). All the independent variables are significant with the ROE except for debt to equity ratio and cash plus account receivable ratio before the financial crisis period, while long-term debt ratio during and after the financial crisis period. SCC significantly with ROE before the financial crisis and it shows that the impact of capital structure on SCC for corporate performance, ROE is -2.9264 times lower than NSCC. However, after the financial crisis period, the impact of capital structure on corporate performance, ROE for SCC is 4.3171 times higher than NSCC. The findings in this study posed an important implications for academicians, researchers, regulatory bodies as well as the management of the firms particularly Shariah compliant and non-shariah compliant companies, as they pave for further exploration. It offers knowledge to the regulatory bodies and related government agencies to come out with the guidelines and framework regarding shariah compliant status. Therefore, in order to set up with the new regulations and guidelines, these agencies need to understand the needed of investors and the characteristics of SCC itself in order to develop new guidelines to attract more investors. Such cases in Malaysia, the government give incentive to the new shariah compliant companies with five years tax exemption. Other, in UK and France they have amended their tax structure to compatible with Islamic finance guidelines. There have several limitations encountered in conducting this study. This study did not take into consideration the effects of the Asian financial crisis because there have different impact between the countries due to the different level of development in the financial market, the policies of the government and the sensitivity of that country to external incidents. In addition, due to this was the cross country study, therefore the differences are expected due to difference law system and regulation, bureaucracy, dissimilar costs and benefits that the companies face in each country. These limitations have paved the way to future research. Therefore, in the future it hopes to take consideration for these limitations in order to fill the research gap in this area ; slami finans özellikle son zamanlarda, İslami bankacılık, tekaful, vakıf ve sukuk gibi bir çok alanda hızlı bir büyüme göstermektedir. İslami finans İslam ülkelerinin yanında, Singapur, Güney Kore, Japonya, Avrupa, Avustralya, Brezilya ve Amerika Latin gibi İslami olmayan ülkeleri de kapsayacak şekilde dünyanın dört bir yanından, gittikçe daha fazla farkındalık ve ilgi kazanmaktadır. İslami Finansal Hizmetler Kurulu (IFHK) ve 2016'da Ernst & Young raporuna dayanarak, İslami finans sektörünün 2015 yılına kadar brüt 1,88 trilyon ABD doları değerine ulaştığını belirttimektedir. Üstelik bu sektörün büyüme hızı, düşük enerji fiyatlarının sürmesine, jeopolitik çatışmalara ve ekonomik belirsizliğe rağmen, çift haneli büyüme oranlarını korumuştur. Örneğin, 2017 yılına ait Küresel İslami Finans Raporunda, Aralık 2016'da küresel İslami finansal hizmet sektörünün 2,293 trilyon ABD doları bulduğu raporlanmıştır. El-Qorchi'ye (2005) göre İslami finansa geçiş konusunda üç motivasyon bulunduğu vurgulamaktadır: Şeriat uyumlu ürün ve hizmetlere yönelik güçlü talep, Körfez bölgesindeki petrol zengini uluslardan gelen Şeriat uyumlu yatırım için talep ve ve son olarak Şeriat uyumlu ürün ve hizmetlerin rekabet gücünden etkilenen gayrimüslim yatırımcıların ilgisi. Ayrıca, 1958'den bu yana geliştirilen ve MM Teorisi ile başlayan ve Takas Teorisi (Trade-Off Theory), Finansman Hiyerarşisi Kuramı (Pecking Order Theory), Vekâlet Maliyeti Teorisi (Agency Theory) ve Piyasa Zamanlama Teorisi (Market xvi Timing Theory) ile devam eden çok sayıda sermaye yapısı teorisi vardır. Örnek olarak Takas teorisi, firmaları borcun faizinden faydalanmak için birikmiş karlar ve özkaynak finansmanı yerine, borç finansmanı kullanmaya teşvik etmektedir. Bu teorilerinin her birinin sermaye yapısı kararını yönetmek ve denetlemek için farklı bir yaklaşımı vardır. Bu çalışmanın temel amacı, finansal kriz döneminde sermaye yapısının kurumsal performans üzerindeki etkisini incelemektir. İlk olarak, bu çalışma Şeriat uyumlu şirketlerin (ŞUŞ) sermaye yapısının Şeriat uyumlu olmayan şirketlerden (ŞUOŞ) ne kadar farklı olabileceğini belirlemeyi amaçlamaktadır. Sermaye yapısı üzerinde çok sayıda çalışma yapılmıştır. Bununla birlikte, çalışmaların çoğu sermaye yapısı belirleyicileri, sermaye yapısının finansal performans üzerindeki etkileri, verginin finansal yapıdaki sermaye yapısını ve kısa vadeli borçları nasıl etkilediğine odaklanmıştır. Bu geçmiş çalışmalarda örneklem olarak, finansal kurumlar, küçük ve orta ölçekli işletmeler ve halka açık şirketler kullanmaktadır. Ancak Şeriate Uygun Şirketlerin sermaye yapıları ve sermaye yapısının finansal performans üzerindeki etkisi konusunda az sayıda çalışma vardır. Özellikle ŞUŞ'lerin sermaye yapıları göz önünde bulundurulduğunda, bu şirketlerin kriz döneminde daha avantajlı olmaları beklenmektedir. Ancak ŞUŞ'lerin finansal yapılarının, fiannsal kriz döneminde onlar için nasıl bir avantaj sağladığı bugüne kadar bir araştırma konusu yapılmamıştır. Bu nedenle, araştırma boşluğunu doldurmak için, ŞUŞ'lerin örnek olarak kullanıldığı, finansal kriz sırasında sermaye yapısının finansal performans üzerindekini araştıran bir çalışma yapılması gerektirmektedir. Bildiğimiz kadarıyla, bugüne kadar yapılmış böyle bir ampirik çalışma yoktur. Şeriat uyumlu şirketler (ŞUŞ), finansman faaliyetlerini yürütürken Şeriat ilkelerine, kurallarına, değerlerine ve kısıtlamalarına uymaktadır. ŞUŞ'in tüm Şeriat ilkelerine uyması, ayrıca riba, masyar ve gharar gibi yasaklanmış unsurlardan arındırılmasını sağlamak için, Şeriat Danışma Kurulu (ŞDK) ŞUŞ'lerin faaliyetlerini izlemek üzere kurulur. Bunlara ek olarak İslami endekste listelenmeden önce, tüm şirketler, endeks sağlayıcısı tarafından belirlenen tarama süreci için nitel ve nicel kriterlere uymalıdır. Bu çalışmada kullanılan örneklem, FTSE şeriat küresel sermaye endeksinde yer alan şirketlerden oluşturulmuştur. Bu endeks sağlayıcısı altında, xvii tarama süreci de dahil olmak üzere Şeriat konularının ele alınmasında Yasaar Ltd. tarafsız bir danışmanlık ve lider otorite olarak kabul edilmektedir. Şirketlerin Şeriat uyumlu statüsünü elde edebilmesi için, nicel tarama başlığı altında, uyması gereken bir dizi finansal kriterler de vardır. Haron ve Ibrahim'e (2012) göre, endeks sağlayıcı tarafından belirlenen kriter nedeniyle, ŞUŞ'ler sermaye arttrırımı yoluyla finansmanı tercih etmek durumunda kalmaktadır. Ampirik olarak, özkaynağa dayalı finansmana daha fazla ağırlık veren firmalar, finansal krizler sırasında daha dirençli olma eğilimindedir. Gitman ve Zutter (2012, s.508) sermaye yapısını "firma tarafından tutulan borç ve özkaynak karışımı" olarak tanımlar. Bu tanım doğrultusunda asıl amaç, borç ve özkaynak finansmanını çeşitli bileşimleri ile sermaye yapılarının nasıl optimum hale getirileceğidir. Ayrıca, sermaye yapıları aslında borç sahiplerini borç sahipleri olarak, özkaynakları ise hissedarlar veya hissedarlar olarak temsil etmektedir. O halde ortaya çıkan soru, şeriat ilkeleri uyarınca en uygun sermaye yapısı teorisi hangisidir? Firmaların veya finansal yöneticilerin, şirket performansını en üst düzeye çıkarabilmelerini sağlamak için optimum sermaye yapısını nasıl belirlediğine dair daha önce yapılmış çok sayıda çalışma vardır. Ampirik sonuçlar, kârlılık, büyüme, büyüklük, maddi varlık, vergi, kaldıraç, likidite ve sanayi gibi finansman kararını vermek için firmayı ve finans yöneticisini etkileyen çok sayıda faktöre sahip olduğunu göstermektedir. Bu arada, bu çalışmada, çalışmanın amacına ulaşmak için bazı finansal ölçütlere odaklanılacaktır. Bu örnekte, bu çalışmada kurumsal performans, borç / özsermaye oranı, borç finansman oranı, maddi duranlık oranı, nakit artı hesap alacakları oranı, büyüme oranı ve büyüklük oranı kullanılmıştır. Kurumsal Performans Bu çalışmada, kurumsal performansı ölçmek için iki bağımlı değişken kullanılmıştır. Şirketin kurumsal performansını ölçmek için il olarak vergi ve/veya zekat öncesi karın toplam varlığa olan oranıyla elde edilen ve varlıkların vergi öncesi getirisi (Vergi Öncesi Varlık Getirisi- Pre-tax Return of Asset) denilmektedir. Bu oran, işletmenin varlıklarına yaptığı yatırımdan elde ettiği getiri ile işletmenin xviii etkinliğini ölçer. Diğer bir deyişle, işletmenin varlıklarını gelir veya kârı elde etmek içine ne kadar etkin kullandığını gösterir. Önceki çalışmalarda olduğu gibi şirketin finansal performansını ölçmek için toplam aktifler üzerinden faiz ve vergi öncesi kazanç (faiz ve vergi öncesi kâr) kullanılmıştır. Öncellikle, bu çalışma, şirketin vergi veya zekat veya her ikisini birden ödemesi durumunda, işletmenin kurumsal performansının bundan önemli derecede etkilendiğini göstermeyi amaçlamaktadır. ŞUŞ'lerin Şeriat yönergelerine göre 'zekat' olarak adlandırılan, kâr veya gelirden yüzde 2,5 sabit oranda ödenen özel vergilere tabidir. Ancak, günümüze kadar zekat Müslüman ülkelerin çoğunda hala gönüllü olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmadaki örneklem ile ilgili olarak, zekat sistemini uygulayan tek ülke Malezya'dır. Ancak burada da gönüllülük temeline dayanmaktadır ve örneklemdeki şirketlerin hiçbiri mali tablolarında zekat miktarını göstermemektedir. Bu çalışmada, firmanın kurumsal performansını temsil eden ikinci bağımlı değişken, özkaynak karlılığı (ÖKK) oranıdır (Return Of Equity-ROE). Önceki çalışmalara dayanarak, çalışmalarında ÖKK'nı ölçmek için vergi sonrası toplam özsermaye üzerinden net kar kullanılmıştır. Bu nedenle, bu çalışma daha önceki çalışmalarla aynı ölçümü kullanmaya karar verilmiştir. Bu oran, faiz, vergi ve imtiyazlı temettü sonrası net karın kullanılması suretiyle şirketin kârlılığına göre hesaplanır. ÖKK oranı, firmanın olağan hissedarlarına odaklanan ve kazanılan kar ile sermayelerini karşılaştıran ana karlılık oranlarından biridir. Bazı yatırımcılar bu oranı firmanın adi hisse senedinin cazibesini ölçmek için kullanmaktadır. Borç / Varl k Ora Bazı İslami Finans Endeksleri, örneğin Dow Jones Küresel İslam Endeksi (DJIM) tarafından yapılan nicel gözetimde, finansal kriterlerden biri özkaynak oranıdır. Toplam borç, toplam özkaynağa göre % 33'ten az olmalıdır. Bununla birlikte, bu çalışmanda kullanılan 'FTSE Global Equity Shariah Index' serisi bu oranın gözetim sürecine dahil etmemektedir. Bundan dolayı, bu çalışmada, ŞUŞ'ler ve ŞUOŞ'ler arasında önemli farklılıklar olup olmadığını genel olarak görmek için, bu oranın kullanılmasına karar verilmiştir. Toplam borcun toplam özkaynağa bölünmesiyle bulunan özkaynak oranını, bağımsız bir değişken olarak çalışmada yer xix almıştır. Margaritis ve Psillaki (2010) ve Memon ve diğerleri, (2012) gibi diğer bazı çalışmalar özkaynak oranı için, aynı ölçümü kullanmışlardır. Bu oran, borç / özkaynak veya tamamen sahip olunan fonlara dayalı şirket finansman derecesini ölçerek, bir şirketin finansal kaldıracını değerlendirmektir. Bu gösterge, şirketin bir finansal sorun yaşaması halinde, özkaynakların şirketteki tüm borçları karşılama kabiliyetini ölçer. Borç Fi a s a FTSE Global Equity Shariah Index nicel gözetimi kapsamında borç oranı, toplam varlıkların yüzde 33'ünden az olmalıdır. Bu çalışmanın amacı nedeniyle, finansal kriz sırasında etkisini daha ayrıntılı görmek amacıyla, borç oranı ikiye ayrılmıştır. Nitekim Fosberg (2013), ABD'de borsada işlem gören şirketler üzerinde bir çalışma yürütmüş ve kısa vadeli borç finansmanının 2006'da yüzde 1,3'ten 2008'de yüzde 2,2'ye yükseldiğini ve bunun 2008'de meydana gelen finansal kriz nedeniyle 34 milyon dolarlık bir artışı temsil ettiğini bulmuştur. 2008 yılında borsada çöktüğünde, kredi arzının sınırlı olmasından dolayı, şirketlerin borçlanma gücünün daha önce olduğundan daha zayıf hale geldiği sayısız çalışma ile desteklenmiştir (bakınız Brealey ve ark., 2008; Almeida ve ark., 2011; Federal Rezerv, 2012; Fosberg, 2013). Bu nedenle, firmalar finansal zorluklar sırasında KVYK finansmanını daha çok kullandılar. Hassan ve Samour (2016) sermaye yapısı finansman kararının finansal kriz sırasında etkili olduğunu açıkça belirtmişlerdir. Cheema ve arkadaşları (2017) ve Shahar ve Shahar (2015), ŞUŞ'lerin uzun vadeli borç finansmanını kısa vadeli borç finansmanından daha fazla kullandığını bulmuşlardır. Bunun nedeni, Şeriat yönergelerine göre sınırlı ilgi ve risk paylaşımının kısıtlanması olabilir. Bununla birlikte, ŞUOŞ'ler, işletme sermayesi ihtiyacını karşılamak için daha fazla KVYK kullanmaktadır. Ancak Sahudin, Ismail, Sulaiman, Rahman ve Jaafar (2019) tarafından yapılan çalışma, ŞUŞ'lerin UVYK'a kıyasla daha fazla KVYK kullandığını buldurmuştur. Malezya'daki ŞUŞ'ler uzun vadeli borcuna kıyasla daha yaygın olarak kısa vadeli borç kullanılmaktadır, çünkü İslami borçlanma araçlarının çoğu uzun xx vadeli borçtan ziyade kısa vadelidir (Aggarwal ve Yousef, 2000). Bu aynı zamanda, kısa vadeli borç fonksiyonunun, borcu kontrol etme ve acente sorununu azaltma mekanizması olarak haklı kıldığı kurum teorisini de destekler. Bu nedenle, bu çalışma özellikle finansal kriz öncesinde, sırasında ve sonrasında finansman modellerindeki önemli farklılıkları incelemeyi de amaçlamaktadır. Maddi Varl k Ora Maddi duran varlıklar, bankaların finansal krizden sonra işletmelerin yaşayabilirliğini ölçtükleri için daha popüler hale gelmektedir. Bunun nedeni maddi duran varlıkların maddi olmayan duran varlıklara göre daha fazla likidit olmasıdır. Charalambakis ve Garrett (2012) maddi duran varlıkların firma içindeki sermaye yapısını açıklamada ana nokta olduğunu belirtmiştir. Sonuç olarak, maddi duran varlıklar piyasada daha yüksek değere sahiptir ve firmalar finansal problemleri olsa veya iflas ederse bile, firmalar maddi varlıklarını kolayca ve hızlı bir şekilde satabilmektedirler. Scott (1977) ve Titman ve Wessels (1988), daha az kârlı firmanın maddi duran varlıkların yüksek değerine sahip olma eğiliminde olduğunu ve firmaların maddi duran varlıklarını daha fazla borç almak veya daha fazla borç almak için teminat olarak kullandıklarını belirtmiştir. Bu nedenle, daha yüksek somutluğu olan herhangi bir firma daha fazla borç alacaktır. Bu işletmenin daha fazla borç finansmanı sağlayarak verginin avantajından faydalanması gerektiğini vurgulayan değiş tokuş teorisine uygun şekilde, işletmenin daha fazla kâr elde etmesini sağlar. Ahmad ve Azhar (2015) bunun borcunda temerrüde düşüren işletmelere, iflastan kaçınmak için bu maddi varlığı kullanmaları için bir seçenek oluturduğunu eklediler. Naki e Alacak Topla Ora Önceki çalışmaların çoğu, işletmelerin kısa vadeli finansal yükümlülüğünü yerine getirme kabiliyetini ölçmek için likidite oranını kullanmıştır. Thabet ve Hanefah (2014) da çalışmalarında likiditenin işletmelerin kurumsal performansı üzerinde etkili olan faktörlerden biri olduğunu bulmuşlardır. xxi Bu oran, işletmenin aşırı nakit veya nakit eksikliğinden kaçınmak için, nakit ve alacakları için bir limit belirlemek açısından önemlidir. Buna ek olarak, temsil maliyetini de düşürmektedir. Bildiğimiz kadarıyla bu çalışmamızda, nakit ve alacaklar toplamı, toplam varlıklar içindeki yerinin (CashAR) kurumsal performansa etkisini inceleyen ilk çalışmadır. Bu değişken, ŞUŞ için İslami endekste listelenmesi için yerine getirmesi gereken bir ölçüt olduğu için, bu çalışmada bağımsız bir değişken olarak seçilmiştir. Farooq ve Alahkam (2016), İslami esaslara dayanan ekonomi nedeniyle, İslami finansal sistemin daha istikrarlı ve dayanıklı olduğunu çalışmalarıyla desteklemişlerdir. Büyüme Ora Bu çalışmada, cari yılki satış eksi geçmiş yılki satışların cari yılki satışlara bölünmesi, işletme büyüme oranının bir göstergesi olarak kullanılmıştır. Çalışmalarında büyüme oranı için aynı ölçümü kullanan önceki çalışmalar (Salim ve Yadav, 2012; Bundala, 2012; Proença ve diğerleri, 2014; Cheema ve diğerleri, 2017) bulunmaktadır. Titman & Wessel'e (1988) ve Rajan & Zingales'e (1995) göre, gelecekteki büyümesi yüksek olan firmaların finansman kararlarında daha az kaldıraç kullanıldığını göstermektedir. Çünkü firma borç finansman yerine özkaynakla finansmanı tercih edecektir. Ayrıca, büyüme firmanın karlılığını etkileyecektir. Bu çalışma Güneydoğu Asya'dan Malezya, Endonezya, Vietnam, Singapur ve Tayland gibi seçilmiş ülkelere odaklanacaktır. Örneklem seçimi, Güneydoğu Asya bölgesindeki İslami sermaye piyasasının en ilerici bölgelerini içermektedir (Yakcop, 2002). Bu çalışmanın başlangıcında, Güneydoğu Asya'da sanayi sektörü altındaki Halka Açık Şirketlerden 595 örnek tespit edilmiştir. Bununla birlikte, tamamlanmamış finansal tablolar ve hesap dönemi boyunca muhasebe yılı değişikliği gibi çeşitli nedenlerden dolayı 114 şirket, örneklemden çıkarılmıştır. Bu nedenle, seçilen son örnekler ŞUŞ'lerden 197 ve ŞUOŞ'lerden 284 halka açık şirketten meydana gelmektedir. Tüm örnekler, Thomson Reuter Eikon tarafından yayınlanan DataStream aracılığıyla toplanmıştır. Bu çalışma, amacına ulaşmak için bilanço, gelir tablosu ve nakit akım tablosu gibi tüm finansal tabloları bir araya getirmektedir. Bu çalışmada veriler, Python Pandas yazılımı kullanılarak analiz edilmiştir. Bu, sermaye yapısının xxii finansal kriz sırasında kurumsal performans üzerindeki etkisini analiz etmek için Python Pandas'ın kullanıldığı ilk çalışmadır. Pandas veri işleme ve analiz için Python programlama dili için yazılan yazılım kütüphanesidir. Pandas sayısal tabloları ve zaman serilerini değiştirmek için veri yapıları ve işlemler sunar. Bu nedenle, bu çalışma için gerekli olan kodlama sistemini oluşturmak, verileri analiz etmek için ilk adım olarak gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada amacına ulaşmak için regresyon denklemleri aşağıdaki gibi geliştirilmiştir: 1. Y (Pretax ROA) = β0 + β1D/Eit + β2Tangit + β3STDit + β4LTDit + β5CASH/ARit + β6GRWit + β7BOYUTit + β8(X) + ε 2. Y (ROE) = β0 + β1D/Eit + β2Tangit + β3STDit + β4LTDit + β5CASH/ARit + β6GRWit + β7BOYUTit + β8(X) + ε Vasıtasıyla: Pre-tax ROA = Vergi oranından önce varlığın getirisi ROE = Özkaynak karlılığı D/E = Borç / Özkaynak oranı STD = Kısa vadeli borç oranı LTD = Uzun vadeli borç oranı TANG = Maddi varlık oranı CASHAR = Nakit artı alacak oranı GRW = Büyüme oranı BOYUT = Boyut oranı ε = Hata terimi X = kukla değişken 0: Şeriat Uyumlu Olmayan Şirketler (ŞUOŞ) 1: Şeriat Uyumlu Şirketler (ŞUŞ) xxiii Analiz, çoklu doğrusallık testi ile başlar ve bu testin amacı, değişkenler arasında çoklu doğrusallık sorunu bulunmadığından emin olmaktır. Sonuçlara göre, tolerans değerlerinin hiçbiri 0,2'den az ve hiçbir Varyans Enflasyon Faktörü (VIF) 10'dan büyük değildir. Bu nedenle, bu çalışma için çoklu bağlantı sorunu yoktur denilebilir. Analizlere, tanımlayıcı istatistik analizleri ile devam edilmiştir. Şeriat uyumlu şirketlerin (ŞUŞ) kurumsal performansının mali kriz sırasında ve her iki bağımlı değişken için de, vergi öncesi varlık karlılığı (vergi öncesi AK) ve özkaynak kârlılığı (ÖKK), finansal krizden sonra şeriat uyumlu olmayan şirketlerde (ŞUOŞ) daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Ancak bağımsız değişkenler, borç / özkaynak oranı için kısa vadeli borç oranı, uzun vadeli borç oranı, nakit artı hesap alacakları hesap oranı, SCC'nin finansal öncesi, sırasında ve sonrasındaki tüm dönemler için daha düşük bir orana sahip olduğunu göstermektedir. Bu sonuçlar, niceliksel tarama işlemi sırasında endeks sağlayıcı tarafından belirlenen koşullar nedeniyle beklenen bir durumdur. Ayrıca Şeriat endeksinde yer almak ve Şeriat statüsü kazanmak için bir ŞUŞ'in, her zaman söz konusu koşulların yerine getirildiği takip etmesi gerekir. Bu nedenle, ŞUŞ'lerin ŞUOŞ'lere kıyasla her zaman daha düşük kaldıraç oranına sahip olduğunu gözlemleyebiliriz. Bu oranların düşük olması daha iyidir, çünkü yüksek kaldıraç oranı veya borç finansman oranı, şirketin ödeme gücü ve istikrarsızlık riskini arttırabilir. ŞUŞ için maddi varlık oranı finansal kriz öncesinde, sırasında ve sonrasında ŞUOŞ'lerden daha yüksektir. Bu oran mali kriz döneminden sonra, daha da önem kazanmaktadır. Çünkü, bankalar şirketin yaşama yeteneği için bu oranı dikkate alırlar ve şirketin teminat seviyesinin göstergesidir. Bu nedenle, daha yüksek maddi varlık oranına sahip ŞUŞ'e daha fazla borç verebilir. İflas durumunda daha güvenli hale gelir, şirketler, borçlarını ödemek için maddi duran varlıklarını satabilir. Toplam nakit ve alacak oranı, finansal kriz öncesinde, sırasında ve sonrasında ŞUOŞ'den daha düşüktür. Her ne kadar yüksek likidite ile daha fazla kredi hacmine ulaşmayı ve yöneticilerin yatırım yapmasını kolaylaşsa da, bu durum yüksek bir iflas riskini ve yüksek ödeme yapmama riskini beraberinde getirir. Ek olarak, düşük likidite temsil sorununun artmaması açısından bir avantaj sağlar. xxiv Öncesinde ve mali kriz döneminde ŞUOŞ'lerin ŞUŞ'lerden daha yüksek bir büyüme oranına sahip olduğunu göstermektedir. Ancak, mali kriz döneminden sonra ŞUŞ'ler, ŞUOŞ'lerden daha yüksek bir büyüme oranına sahiptir. Finansal kriz döneminden sonra ŞUŞ'lerin daha iyi büyüdüğünü göstermektedir. Ayrıca, finansal kriz döneminden sonra ŞUŞ'lerin yatırımcıdan daha fazla ilgi gördüğü kanıtlanmıştır. Kurumsal performans için ilk bağımlı değişken olarak, vergi öncesi AK'na dayalı çoklu regresyon analizinden elde edilen ikinci önemli bulgu, finansal kriz döneminden önceki borç / özkaynak oranı hariç tüm bağımsız değişkenlerin istatistiksel olarak önemli olduğunu ortaya koymuştur. Ancak finansal kriz döneminde sadece uzun vadeli borç oranları anlamlı değildir ve finansal kriz döneminden sonra hem kısa vadeli borç hem de uzun vadeli borç değişkenleri istatistiksel olarak önemli değildir. Şeriat uyumlu şirketler ancak finansal kriz döneminden sonra önemli bir seviyeye sahiptir. Sermaye yapısının vergi öncesi AK için ŞUŞ üzerindeki etkisi, finansal kriz döneminden sonra ŞUOŞ'lerden 1,6617 kat daha yüksektir. Kurumsal performansın ikinci bağımlı değişkeni ÖKK'dır. Finansal kriz döneminden önce borç / özsermaye oranı ve nakit artı hesap alacak oranı hariç, finansal kriz dönemi içinde ve sonrasında uzun vadeli borç oranı hariç tüm bağımsız değişkenler ÖKK açısından istatistiksel olarak önemlidir. Finansal krizden önce ÖKK ile ŞUŞ önemli ölçüde artmakta ve sermaye yapısının ÖKK için ŞUŞ üzerindeki etkisinin finansal kriz döneminden önce ŞUOŞ'lerden -2.9264 kat daha düşük olduğunu göstermektedir. Ancak, finansal kriz döneminden sonra, sermaye yapısının ÖKK için ŞUŞ üzerindeki etkisi ŞUOŞ'lerden 4.3171 kat daha fazladır. Bu çalışmada elde edilen bulgular, akademisyenler, araştırmacılar, düzenleyici kurumlar ve özellikle ŞUŞ ve ŞUOŞ gibi şirketlerin yönetimi için daha fazla araştırma yapmalarının gerektiğini sonucunu doğurmuştur. Bu çalışma düzenleyici kurumlara ve ilgili devlet kurumlarına, şeriat uyumlu statüye ilişkin yönergeler ve çerçeve çıkarmaları rehber olabilir. Bu nedenle, yeni düzenleme ve kılavuz ilkeler oluşturmak için, bu kurumların daha fazla yatırımcı çekmek için yeni kılavuzlar geliştirmek amacıyla yatırımcıların ihtiyaçlarını ve ŞUŞ'lerin özelliklerini anlamaları gerekmektedir. Malezya'da hükümet beş yıl vergi muafiyeti ile yeni xxv ŞUŞ'lere teşvik vermektedir. Ayrıca, İngiltere ve Fransa'da ŞUŞ'ler de dahil olmak üzere İslami finans sektörü için vergi yapılarını değiştirdiler. Bu çalışmanın yürütülmesinde bazı sınırlamalar bulunmaktadır. Bu çalışmada, finansal piyasadaki farklı düzeylerde gelişme, hükümet politikaları ve o ülkenin dış olaylara duyarlılığı nedeniyle Asya'daki finansal krizin ülke genelinde farklı olduğu göz önünde bulundurulmamıştır. Buna ek olarak, ülkeler arası bu çapraz çalışma nedeniyle, farklı hukuk sistemleri ve düzenlemeleri, bürokrasi, şirketlerin her ülkede karşılaştığı farklı maliyetler ve faydalar nedeniyle farklılıklar beklenmektedir. Bu sınırlamalar gelecekteki araştırmaların yolunu açmaktadır. Dolayısıyla, gelecekte sermaye yapısı alanındaki araştırma boşluğunu doldurmak için bu sınırlamaları dikkate alınmalıdır