Suchergebnisse

Public debt is a financing tool that is frequently applied for increasing public spending in the face of increasing public costs or for financing large countrywide public investments. There have been many different schools of though and theory put forth on public debt from ancient times to the present day. The impossibility of achieving an equilibrium between market conditions and the understanding the state's role of the social state in the economy is a reality accepted by virtually every country today. Taken in this context, for those countries that lack the internal dynamics for public debt financing to go the route of external borrowing to cover public debt is an unusual phenomenon. Budget deficits in developing countries have reached serious levels due to many global crisis's that have developed in International markets, and cyclical changes that occur as a result of inflationary pressures. These countries which do not have a robust economy and financial structure had to resort to foreign borrowing to finance public deficits. This process of borrowing that gained substantial acceleration especially during 1980s, effecting the debt rates and services of developing countries' economies and thus jeopardizing the status of countries that has been the lender. This situation revealed that developing countries needed to focus on public domestic and external debt management. From this period forward, the debt management issues such as debt stock limit, risk ratio, internal and external debt sustainability gained importance for developing countries. During the same period, the derivative products emerged as a result of the studies performed in order to reduce the risks brought by borrowing in international markets. These products began to be used effectively by many developed countries to avoid risks such as exchange rate, interest rate, inflation. These products that were used in these markets grew as time went on and with the promotion of certain economic and financial institutions began to attract the attention of developing countries.The situation in Turkey was not different than in other developing countries. Especially after 1980, the external public debt levels increased sharply by means of economic and financial reforms that had been performed during this period. The derivative instruments which ensure the risk management and which emerged in the '80s as an alternative in the public internal and external debt management only began to attract attention at the end of the 90s in Turkey and the trading volume could be increased with the opening of the Derivatives Market in 2002. But this interest remained confined only to the private sector. It is not possible to ignore the benefits that may be obtained by use of derivative instruments when the past experiences of Turkey are observed. In this study it is explained the importance of a sound external public debt management and the advantages of use of derivative instruments within this frame. It is signified that evaluation and development of the derivative market will be advantageous, both in order for the economic development plans to be executed in a more clear way and in terms of assistance to the monetary policies to become successful. ; Kamu borçlanması, çoğu ülkenin gerek artan kamu harcamaları gerekse büyük kamu yatırımları karşısında sıklıkla başvurduğu bir finansman aracıdır. Kamu borçlanması ile ilgili olarak en eski iktisadi düşünce akımlarından günümüze kadar pek çok farklı düşünce ve teori ortaya konulmuştur. Günümüzde, ekonominin her zaman piyasa şartları ile dengeye gelmesinin imkansızlığı ve sosyal devlet anlayışı içerisinde devletin ekonomide rol alması gerektiği hemen hemen her ülke tarafından kabul edilen bir gerçekliktir. Bu bağlamda, gerçekleştirilen kamu harcamalarının finansmanı için gerekli iç dinamiklere sahip olmayan ülkelerin de dış borçlanmaya gitmesi oldukça olağan bir durumdur. Uluslararası piyasalarda, gerçekleşen enflasyonist baskılar ve konjonktürel değişimler sonucunda pek çok global kriz ile karşılaşılmış, gelişmekte olan ülkelerde kamu açıkları ciddi seviyelere ulaşmıştır. Sağlam bir ekonomiye ve finansal yapıya sahip olmayan bu ülkeler, kamu açıklarını yüksek miktarlarda dış borçlanmaya başvurarak kapatabilmiştir. Bu borçlanma süreci, özellikle 1980'li yıllar itibari ile oldukça fazla ivmelenme kazanmış, borç hadleri ve servisleri gelişmekte olan ülke ekonomilerini ve dolayısıyla da borç veren ülkelerin durumlarını tehlikeye sokar olmuştur. Bu durum, gelişmekte olan ülkelerde kamu iç ve dış borç yönetimine odaklanılması gerekliliğini ortaya çıkarmıştır. Bu dönemden itibaren gelişmekte olan ülkeler, borç stoklarının sınırı, risk oranı ve sürdürülebilirliği gibi konulara eğilerek kamu iç ve dış borç yönetimi konusunda çalışmalar başlatmıştır. Aynı dönemlerde, uluslararası piyasalarda borçlanmanın getirdiği riskleri azaltmak amacıyla yapılan çalışmalar sonucunda ortaya türev piyasa ürünleri çıkmış ve döviz kuru, faiz oranı, enflasyon gibi bir takım risklerin azaltılmasını sağlayan bu ürünler, kamu iç ve dış borç yönetimi kapsamında pek çok gelişmiş ülke tarafından etkin şekilde kullanılmıştır. Bu ürünlerin işlem gördüğü piyasalar gün geçtikçe büyümüş ve bazı ekonomik ve finansal kurumların da teşviki ile gelişmekte olan ülkelerin de dikkatini çekmeyi başarmıştır. Türkiye'de de durum, gelişmekte olan ülkelerden farklı olmamıştır. Özellikle 1980'den sonra, gerçekleştirilen ekonomik ve finansal reformların etkisi ve de bu dönemde uygulanan politikalar nedeniyle kamu dış borç seviyeleri hızla artış göstermiştir. 1980'li yılların başında kamu dış borç yönetimi kavramı ile tanışan Türkiye, bir takım düzenlemeleri ve altyapı çalışmalarını gerçekleştirmiş olsa da etkin bir kamu dış borç yönetimi girişiminden ancak son on yıl için bahsetmek mümkündür. Bu son on yıl içerisinde, kamu dış borç yönetiminin gerektirdiği analizler yapılmaya başlanmış, döviz kuru, değişken faiz oranı ve vade gibi riskler göz önüne alınarak borçlanma stratejileri geliştirilmiştir. Kamu iç ve dış borç yönetiminde 80'li yıllarda bir alternatif olarak ortaya çıkan ve risk yönetimi sağlayan türev ürünler ise Türkiye'de 90'lı yılların sonunda ilgi çekmeye başlamış ve ancak 2002'de Vadeli İşlemler Piyasası'nın açılması ile işlem hacmi artmıştır. Ancak bu ilgi özel sektör ile sınırlı kalmış, kamu dış borç yönetiminde kullanıma gidilmemiştir. Türkiye'nin geçirmiş olduğu ekonomik ve finansal krizler, geçmişte maruz kaldığı döviz kuru ve faiz oranları riskleri göz önüne alındığında türev ürünlerin kullanımı ile sağlanacak faydaları göz ardı etmek mümkün değildir. Bu nedenle, bu çalışmada kamu dış borç yönetiminin artan önemi vurgulanarak, bu bağlamda kullanılacak türev ürünlerin sağlayacağı faydalar ortaya koyulmakta, bu piyasaların gerek ekonomik kalkınma planlarının daha net şekilde yapılabilmesi, gerekse para politikalarının başarılı olmasına yardımcı olması açısından değerlendirilmesinde ve geliştirilmesinde fayda olacağı vurgulanmaktadır.

1990 Öncesinde daha çok kalkınmaya yönelik artan kamu harcamalarınınfinansmanı vergi gelirlerinin yetersizliği sebebiyle borçlanmayla sağlanmıştır.1990'lara kadar artarak gelen iç borçlar bu yıllardan sonra daha çok kamu açıklarının finansmanında kullanılmış yıllar itibariyle artmaya devam etmiitir.İç borçların siyasi tercihler sebebiyle verimsiz kullanılması kamu kesimi borçlanmagereğini oldukça yükseltmiştir. Durum, borcun borçla ödendiği bir hale dönüşmüş ve iç borçlar her yıl daha da artmıştır. Yüksek miktardaki borçlanma ise, toplam kamu harcamaları içerisindeki faiz harcamalarının payını arttırmıştır. Kamu harcamalarındaki faiz yükü artışı her geçen gün Türkiye'yi daha zor bir duruma götürmüş, borç-faiz kısır döngüsü içerisine sokmuştur. Türkiye bu dönemde iç borçların çevrilebilirliğinin tartışıldığı bir problemle karşı karşıya kalmıştır. Kamu gelirlerinin kamu giderlerini karşılayamaması durumunda iç borçlara başvurulması doğaldır, ancak yüksek reel faizler ve iç borçların miktarı yıllık faiz ödemelerinin normal gelirlerle karşılanamaması sonucunu doğurmaktadır. Faiz ödemeleri için yeniden borçlanmak zorunda kalınmaktadır. Bu, yeni kaynak sağlanmadığı halde borç stokunun sürekli olarak artması sonucunu doğurur ve borç kısır döngüsü olarak adlandırılır. 1994 ve şubat 2001 ekonomik krizleri Türkiye'yi ekonomik ve sosyal açıdan etkileyen önemli gelişmelerdir. Bu ekonomik krizler iç borç stokunda önemli artışlara sebep olmuş ve şubat 2001 krizinin etkileri hala devam etmektedir. Türkiye'nin iç borç-faiz kısır döngüsü içerisine girmesinin temel sebebi iç borçların verimsiz kullanılması ve iç borç yönetiminin siyasi kaygılar doğrultusunda hareket ederek ülke gerçekleriyle bağdaşmayan uygulamalarıdır. GENERAL KNOWLEDGE Name and Surname:Alper Bora DemirelField:FinanceProgramme:Financial EconomicsSupervisor:Professor Dilek YılmazcanDegree Awarded and Date:Master - July 2004Keywords:The domestic debts, internal debts ABSTRACT Before 1990 the increasing expenditures of public financing were provided by debts because of the insufficient taxes towards the development. The domestic debts that have increased since 1990's have been used for financial deficits. The domestic debts have increased very much and have been used for the public deficits for ages. The unproductive use of the internal debts as an outcome of political preferences, the need of public borrowing has increased a lot.That turned into a position that the debts have been paid with the debts, and the internal debts have increased continuously since then. And the large deal of borrowings increased the share of the interest expenses. The interest burden in public expenditures have put Turkey into an immensely difficult situation in every respect and all this created a vicious circle of debts and interest payments. Turkey has encountered a lot of problems about the exchange of internal debts. It is so natural to demand internal debts when public incomes do not cover public expenditures, but high real interests and the amount of internal debts cause the result that the annual interest payments can not be paid with the usual incomes. It is obliged to become indebted again and again. That causes the increase of the debt burden without obtaining new financial resources and it is called as ?vicious circle of debts.The crises of 1994 and February 2001 are very important events which affected Turkey from the point view of economy and social respects. These economic crises have caused a very great deal of increase of the internal debt stocks and the effect of the crisis February 2001 have also been felt even today by the people. The main reason of Turkey's internal debt and interest vicious circle are the unproductive use of the internal debts and the applications which are contrary to the realities of the country by the authorized administrators who aimed at political anxieties.

Dış borç, özellikle gelişmekte olan ülkeler için cari ve gelecek dönem gelişmelerinde küresel bir sorundur. Temel ekonomi teorilerine göre dış borç, yatırım ve emek verimliliği üzerinde etki yapmalıdır. Gelişmekte olan ülkeler gelişme ve büyüme göstererek bireylerinin refah düzeylerini arttırma, istikrar sağlama, bağımsızlık gibi temel amaçlara sahipken, yüksek cari ve bütçe açıkları verme gibi finansman kaynağı sorunuyla karşı karşıya kalmaktadırlar.
Analizde Türkiye ekonomisinin 1990-2019 yılları arasındaki döneme ait yıllık veriler kullanılarak Gecikmesi Dağıtılmış Otoregresif Model –ARDL, hata düzeltme modeli (VECM) eş bütünleşme ve Toda Yamamoto Nedensellik metotları kullanılmıştır. Analizlerin sonucu dış borç ve ekonomik büyüme arasında bir etkileşimin ve eş bütünleşmenin olduğunu göstermektedir. Analiz sonuçlarına göre, uzun dönemde ekonomik büyüme ve enflasyon dış borcu pozitif, ticari açıklık ise negatif olarak etkilemektedir Ekonomik büyüme'den dış borç yüküne nedensellik ilişkisi varken dış borçtan ekonomik büyümeye nedensellik ilişkisi olmadığı tespit edilmiştir. Ticari açıklıktan dış borca doğru bir nedensellik vardır. Enflasyondan dış borca bir nedensellik ilişkisi olması enflasyon yükseldikçe dış borç yükünde bir artış olduğunu fakat dış borç yükü arttığında enflasyonun yükselmediğini ifade etmektedir. Enflasyonla ekonomik büyüme arasında ise çift yönlü bir nedensellik ilişkisi vardır.

WOS: 000503767500025 ; The aim of this article is to revisit the questions of how and why Turkey stayed neutral during the Second World War. It was obvious that neither its economy nor its military capacity was enough powerful to afford such a big war for a long time. However, the role of diplomacy and statecraft cannot be ignored in this process, too. Indeed, Turkish decision-makers as political leaders and diplomats who experienced devastating effects of many wars were not in favor of entering into any war. Although some may think or argue that if Turkey had entered the war on the side of the Allies when they began to pressure for it, it could gain a lot of advantages after the war. However, as this research article has also demonstrated, such arguments are completely groundless for three significant reasons: When, how and in which side should Turkey join the war while the policies of warring parties and the winning side of the war appeared to change from time to time until towards the end of 1944? At that time none wanted Turkey to participate actively in the war on their side. On the other hand, there is no doubt that if Turkey fought in the war, this would cost many more million lives in Turkey, in addition to a ruined country from top to down. If there was a success in this war, they mostly belonged to the leaders who played both of the roles of diplomacy and statecraft according to their abilities, connections, experiences and flexible preferences in order to keep Turkey out of the war.

2000'li yılların başında yaşanan mali krizler, düşük ve orta gelirli ülkelerin dış borç yükümlülüklerine ilişkin yaklaşımlarının evrimleşmesine neden olmuştur. Bu nedenle, dış finansmanın sadece ekonomik faydalarına odaklanmanın sürdürülebilirlik açısından yetersiz olduğu anlaşılmıştır. Geliştirilecek yeni dış finansman yaklaşımları ile çevresel ve toplumsal meselelere ilişkin özgün perspektiflerin sisteme entegre edilmesi beklenmektedir. Bu bağlamda gündeme gelen Borç-Doğa Takası mekanizması ekonomik büyüme ile sürdürülebilir kalkınmayı bir araya getirmeyi amaçlayan bir yaklaşım olması nedeniyle dikkat çekmektedir. Bu çalışmanın ana amacı Borç-Doğa Takası mekanizmasının işleyişini derinlemesine irdelemektir. İlgili kapsamda mekanizmanın avantaj ve sınırlılıkları tartışılacak; ek olarak vadettiği çevresel katkının ölçeği değerlendirilecektir.

In this essay, the effect of Caspian hydrocarbon resources on Azerbaijan's govern- ing structures and elites, and its foreign policy were analyzed from the perspective of geo-economics. The strategic resources of Azerbaijan affected the governing structure of itself in a negative way to a lesser or greater degree. Specifically, in- stead of a great-extend development, they are being used for strengihening the political seats of the governors. From the foreign policy perspective, the Caspian resources contributed Azerbaijan's strategic position and enabled her to be a signif- icant geo-strategic player in the Caspian politics. Conseguently, Azerbaijan moved into a dilemma with regard to the Caspian resources as termed resource rich states. The only way out from this situation is a well-balanced political and economic de- velopment. In order to achieve this, it is essential to settle the harmony of inter- ests of Caspian's geo-economics. Finally, economic factors and geo-economics of Azerbaijani Caspian resources are dominant in determining Azerbaijan's ruling elite administration and foreign policy. ; Bu makalede, Hazar hidrokarbon kaynaklarının Azerbaycan yönetimi ve Dış poli- tikasına etkileri jeo-ekonomik perspektiften analiz edilmiştir. Bu çalışma, kuramsal çerçeve ve jeo-ekonomik perspektif, Hazar kaynaklarının devlet, liderlik yapılan- malarına ve Hazar kaynaklarının uluslararası boyutu ve Dış politikasına etkileri alt başlıklarından oluşmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Hazar kaynaklarının Azerbay- can devletine etkilerini jeo-ekonomik model bağlamında analiz etmektir. Bu anlam- da Azerbaycan'ın bu stratejik kaynaklarının Azerbaycan yönetimini genel itibariy- le olumsuz yönde etkilediği ve ülkede otoriter yönetimin sağlamlaşmasına neden olduğu söylenebilir. Dış politika açısından ise Hazar kaynaklarının Dış politikanın gündemini oluşturduğu ve uluslararası arenada Azerbaycan'ın stratejik önemini ar- tırdığını söylemek mümkündür. Bununla birlikte, Azerbaycan Hazar kaynakları do- layısıyla bir ikilemle karşı karşıya bulunmaktadır. Şöyle ki, bu kaynaklar bir yandan Azerbaycan'a finansal getiriler sağlarken, öte yandan Azerbaycan'ı petrol zengini ülkelerin akibetiyle karşı karşıya bırakmaktadır. Bundan dolayı, Azerbaycan'ın den- geli siyasi ve sosyo-ekonomik gelişme stratejisi izlemesi ve çıkar uyumu prensibini uygulaması gerektiği tezi ileri sürülebilir.

Kamu dış borcunun yatırımlar ve ekonomik büyüme üzerindeki olumlu ve olumsuz etkilerini tanımlayan çeşitli hipotezler mevcuttur. Bu bağlamda, borç fazlası ve dışlama hipotezleri sırasıyla, kamu dış borçlanmasının ekonomik büyümeyi ve yatırımları negatif yönde etkileyeceğini belirtmektedir. Bu çalışmada Türkiye için bahsi geçen iki hipotezin geçerliliği 1987-2017 döneminde bileşik eş-bütünleşme testi, tam modifiye edilmiş ve dinamik en küçük kareler tahmincileri ile test edilmiştir. Çalışmanın bulguları iç borcun hem yatırımları hem de büyümeyi, dış borcun ise sadece yatırımları olumsuz yönde etkilediğini göstermektedir. Ancak, kamu dış borç servisi ile özel sektör yatırımları arasında anlamlı bir ilişki elde edilememiştir. Bu nedenle dışlama hipotezi geçerli değildir. Benzer şekilde Türkiye'de ekonomik büyüme ve dış borç stoku arasında bir ilişki olmadığı için borç fazlası hipotezi de geçersizdir. Bu durumun sebepleri tartışılmıştır.

With the increasing operation areas of governments and transition from classical- to social-state, public expenditures have increased over time. When increasing public expenditures could not be financed by ordinary resources, other sources such as public debt was used. Especially domestic debt became a frequently used instrument by the governments. Today, domestic public debt can become one of the most important economic problems of countries unless it is managed with an efficient debt management system. In Turkey, domestic borrowing has been used since the Ottoman Empire Era and, currently, become an important part of country's economy, where debt sustainability has often been on the agenda of policy makers. The domestic public debt has been of GDP by the end of 2018. In our study, the historical development and the structure of public debt in Turkey are analyzed, beside the analysis on the relationship between debt burden and debt maturity, which are the essential elements of domestic debt management. Approaches regarding maturity structure in optimal debt management are evaluated and it is seen that policies implemented in Turkey are compatible with the literature, especially after 2002. According to the econometric estimations in this study, there is a statistically significant inverse relationship between debt burden and debt maturity in Turkey in the 2004-2018 period. ; Tarih boyunca devletlerin faaliyet alanlarının devamlı olarak çoğalması ve özellikle klasik devlet anlayışından sosyal devlet anlayışına geçiş kamu harcamalarının gün geçtikçe artmasına sebep olmuştur. Artan kamu harcamalarının olağan gelirlerle karşılanamaması ise borçlanma gibi diğer kamu finansman kaynaklarının ön plana çıkmasına sebep olmuştur. Özellikle iç borçlanma devletlerin sıkça kullandığı bir kaynak halini almıştır. Günümüzde iç borçlanma etkin bir borç yönetimi olmaması durumunda ülkelerin en büyük sorunlarından biri haline gelebilmektedir. Ülkemizde iç borçlar Osmanlı İmparatorluğu döneminden beri kullanılagelmiş ve günümüzde ülke ekonomisinin önemli bir parçası haline gelmiş, zaman zaman iç borçlanmanın sürdürülebilirliği tartışmaya açılmıştır. 2018 yılı sonunda toplam iç borç stokunun harcama yöntemiyle hesaplanan GSYH'ye oranı olarak gerçekleşmiştir. Çalışmamızda iç borçlanmanın ülkemizdeki tarihsel gelişimi ve yapısı ile iç borç yönetiminin önemli unsurlarından olan iç borç yükü ile iç borç stokunun vadeye kalan süresi arasındaki ilişki incelenmiştir. Optimal borç yönetimi teorileri çerçevesinde vade yapısına ilişkin yaklaşımlar değerlendirilmiş ve Türkiye'de özellikle 2002 yılından sonra literatürle uyumlu politikaların uygulandığı görülmüştür. Bu çalışmadaki ekonometrik uygulama kapsamında, 2004-2018 yılları arasında Türkiye'de iç borç yükü ile iç borç stokunun vadeye kalan süresi arasında ters yönlü anlamlı bir ilişkinin olduğu saptanmıştır.