The following debate took place on September 24, 2019 at the Warsaw School of Economics. Its subject was the issues of upbringing / moral education in schools. On the other hand, the aim was to outline a diagnosis of the situation in this respect, i.e. how schools cope with the implementation of educational functions and moral formation of students. At the beginning, the educational functions of schools were distinguished from the didactic functions (transmission of knowledge from teachers to students), leaving the latter to be discussed on another occasion. The issue of ways of creating a better balance in schools between the two functions they perform: education and transfer of knowledge (didactics) was also discussed.
W swych rozważaniach nad globalnym kryzysem edukacji, autor koncentruje się nad coraz ściślejszym splotem między edukacją a ekonomią i polityką, skupiając się przy tym na często pomijanym wymiarze światowego kryzysu edukacyjnego, a mianowicie na braku uznania edukacji za cel znaczący sam w sobie. Ilustrując swoje przemyślenia trzema przykładami z USA, Izraela i Polski, autor naświetla obecny kryzys jako ogólny atak na życie intelektualne oraz ukazuje jego rolę w życiu jednostek i społeczeństwa. ; In his reflection on the global crisis in education, the author points to the growing conflation of education with economics and politics and considers a generally neglected dimension of worldwide educational crisis, namely, the persistent lack of appreciation of education as a significant end in itself. He illustrates his point on three national cases - the United States, Israel and Poland – and shows the current crisis as a general attack using the life of the mind and the role it plays in the life of society and individuals.
Since the World War II three Latin American states: Argentina, Brazil, and Chile have been using three different approaches to their higher education policy. Although each of these states declared that higher education was fundamental for their economic, social, and political progress, but due to historical differences these states used different means of supporting access to colleges and universities. The connection between higher education and government policy has been so important because education is considered to be one of the most fundamental human rights. The UN Universal Declaration of Human Rights points out that education is necessary for free development of human personality. ; Po II wojnie światowej trzy kraje Ameryki Łacińskiej: Argentyna, Brazylia i Chile wybrały odmienne rozwiązania w swojej polityce wobec szkolnictwa wyższego. Każdy z tych krajów uznał, że wyższe wykształcenie obywateli jest warunkiem rozwoju ekonomicznego, społecznego i politycznego, ale ze względu na historię zastosowały różne metody wspierania dostępu do wykształcenia. Powiązanie wykształcenia z polityką państwa jest o tyle ważne, że dostęp do uczelni traktowany jest jako realizacja jednego z podstawowych praw człowieka – prawa dostępu do edukacji. Zgodnie z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka jest to warunek pełnego rozwoju osoby ludzkiej.
This publication was created as part of the Human Capital "PIP: The Future of professional Education - local partnership to increase the adaptability of vocational teachers" program at the request of the Regional Labour Office in Bialystok, in the framework of Measure 8.1 Development of employees and enterprises in the region, sub-measure 8.1.3 Strengthening the partnership for local adaptation, co-financed by the European Union under the European Social Fund. The aim of the project is to develop the end of June 2015 collaboration solutions of local institutions and companies for the modernization of enterprises and vocational schools in the Podlaskie region in terms of forms of work organization, forms of performing work, work-life balance and adaptability of professional teachers threatened with unemployment.
Mediation is proving to be an effective way to manage conflicts in aconstructive way. But mediation not only helps to solve specific problems, because its potential encompasses aspects of greater complexity. Thus, mediation helps us to know ourselves better, to better understand others, and to use what we have learned to better manage future conflict situations. In asociety where there is no culture of agreement and where there is no education in the field of emotions, mediation becomes an adequate and effective tool to resolve conflicts in apeaceful and constructive manner. On the other hand, mediation allows the parties to take responsibility for the resolution of their own conflict, to be active agents in the process. The greater the citizens' participation in the different decision making processes, the more democratic asociety will be. That is why, in the restoration of social peace, citizenship should play arole as an active agent, and mediation is asuitable instrument for this purpose because the individuals in conflict find the way to solve it without third party impositions. ; Mediation is proving to be an effective way to manage conflicts in aconstructive way. But mediation not only helps to solve specific problems, because its potential encompasses aspects of greater complexity. Thus, mediation helps us to know ourselves better, to better understand others, and to use what we have learned to better manage future conflict situations. In asociety where there is no culture of agreement and where there is no education in the field of emotions, mediation becomes an adequate and effective tool to resolve conflicts in apeaceful and constructive manner. On the other hand, mediation allows the parties to take responsibility for the resolution of their own conflict, to be active agents in the process. The greater the citizens' participation in the different decision making processes, the more democratic asociety will be. That is why, in the restoration of social peace, citizenship should play arole as an active agent, and mediation is asuitable instrument for this purpose because the individuals in conflict find the way to solve it without third party impositions.
The nearly universal access to higher education (HE) in developed countries was once praised as a great democratic achievement, and a basis for both economic development and social mobility. After the onset of the 2008 recession, the narratives changed considerably. The most radical critics of HE propose a partial "deschooling" of society by reversing the process of massification. This paper aims to present a critical discourse analysis (CAD) of the "don't go to college" discourse that became popular in Poland and the United States. I trace the differences in the way the decision to go to college is conceptualized in Poland and the U.S to the differences in dominant political ideologies – democratic and egalitarian in the U.S., paternalistic and conservative in Poland. I also show how recent changes in the actual HE systems put those ideologies at odds with the educational realities of both countries. ; Uniwersalizację dostępu do wykształcenia wyższego uznawano za wielkie osiągnięcie krajów demokratycznych, podstawę dla ich rozwoju gospodarczego i społecznej ruchliwości. Ostatnie lata przyniosły jednak znaczą zmianę w treści narracji dotyczących szkół wyższych. Najbardziej radykalne formy krytyki zawierają sugestię, że konieczne jest dokonanie częściowego "odszkolnienia" społeczeństwa przez cofnięcie procesów umasowienia.Celem tego artykułu jest przedstawienie wyników krytycznej analizy dyskursu (KAD) odszkolnienia na podstawie źródeł pochodzących z USA i Polski. Zastosowanie KAD pozwala mi pokazać, jak te, z pozoru podobne, narracje mają u swych podstaw dwie przeciwstawne ideologie polityczne – liberalny indywidualizmu w wypadku USA i konserwatywny paternalizm w Polsce. Wskazuję też, w jaki sposób rzeczywista sytuacja absolwentów szkół wyższych stawia w wątpliwość racjonalność prognoz i planów formułowanych w obu odmianach analizowanego dyskursu.
The article focuses on the theoretical and practical analysis of various levels of governance in higher education - at the systemic level, at the institutional level and at the level of public policy making in higher education system and universities. Both Poland and Ukraine are facing the common challenges of the urgent need to diminish bureaucracy at universities and to deregulate the system of higher education, which requires the necessary changes to the legal framework at the institutional and systemic levels. The article considers which tools in the process of transformation of higher education, both at the macro (governance in HES and public policy) and micro (governance and management in HEI) levels can be used in order to find effective solutions in the areas of management, governance and public policy in the higher education system.
Publikacja powstała w ramach projektu PO KL "PWP: PRZYSZŁOŚĆ EDUKACJI ZAWODOWEJ - lokalne partnerstwo na rzecz zwiększenia adaptacyjności nauczycieli zawodowych", realizowanego na zlecenie Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Białymstoku. Publikacja prezentuje modernizację szkolnictwa zawodowego w modelach angażujących kapitał edukacyjny otoczenia szkoły oraz aspiracje rozwojowe kadry dydaktycznej, które należy traktować jako wyzwanie o charakterze strategicznym dla regionu i które powinno być podjęte równolegle i wspólnie przez organizacje pracodawców będących głównymi beneficjentami systemu kształcenia zawodowego.
Polska w 2004 roku stała się członkiem Unii Europejskiej. W tym samym roku minęło 35 lat od powołania Komitetu Prognoz "Polska 2000 Plus" przy Prezydium PAN. Z tej okazji odbyła się konferencja naukowa, której rezultatem jest wydawnictwo pt. Polska w obliczu wyzwań przyszłości. Jest ono inspiracją do szerszego kierowania się przez naukowców, polityków oraz ludzi innych zawodów strategicznym myśleniem o przyszłości Europy i Polski. Podstawą strategii edukacji powinny być nie tylko cele ekonomiczne i pragmatyczne, ale przede wszystkim wspólne wartości cywilizacji europejskiej, którymi według raportu Komisji Europejskiej Edukacja dla Europy są: prawa człowieka (godność osoby ludzkiej), podstawowe swobody, demokratyczna prawomocność, pokój i odrzucanie przemocy jako środka do osiągnięcia celu, poszanowanie innych ludzi, równość szans, zasady myślenia racjonalnego, ochrona ekosystemu, odpowiedzialność jednostkowa. Projekty i strategie reformy systemu edukacji MEN i MNiSW oraz Strategia Rozwoju Polski do roku 2020–2030 Komitetu Prognoz PAN zakładają zapewnie skolaryzacji na poziomie maturalnego kształcenia średniego dla ok. 80–85% populacji, a na poziomie studiów wyższych dla 40–50% populacji w przedziale wiekowym 19–24. Takie wskaźniki skolaryzacji zostały już formalnie przekroczone, teraz należy zapewnić odpowiedni poziom jakości kształcenia oraz stymulować i wspierać wybieranie deficytowych kierunków kształcenia zawodowego i wyższego oraz ustawicznego. W Polsce obserwuje się niezadowalające wykorzystanie nauk o edukacji w wypracowaniu koncepcji reform i ich wdrażaniu, czego dowodem jest niedocenianie raportów edukacyjnych oraz ekspertyz, a także nieustanne zmiany ministrów resortów edukacyjnych. Współczesna ekonomia i pedagogika określają wydatki na edukację i naukę jako "inwestycję w człowieka" i w "kapitał ludzki", które są gwarancją rozwoju kraju oraz poprawy jakości życia ludzkiego. Poważny procent kadry nauczycieli, młodzieży, szkół i uczelni oraz mass mediów może edukację i kulturę zamienić na wielki program XXI wieku. ; In 2004, Poland became a Member State of the European Union. It was 35 years since the Forecasting Committee "Poland 2000 Plus" was appointed at the presidium of the Polish Academy of Sciences (Polish: PAN). On that occasion, a scientific conference took place, the result of which was the publication entitled Poland in the Face of the Challenges of the Future. It has become an inspiration for scientists, politicians and other professionals to adopt more strategic thinking about the future of Europe and Poland. The basis of the educational strategy should not only be economic and pragmatic objectives, but most of all, common values of the European civilisation. According to the Report of the European Commission Education for Europe, among these values, there are human rights (human dignity), fundamental freedoms, democratic legitimacy, peace, rejection of violence as a means to an end, respecting others, equal opportunities, principles of rational thinking, protection for the ecosystem and individual accountability. The policies and projects of the educational system reform of the Ministry of National Education (Polish: MEN) and Ministry of Science and Higher Education (Polish: MNiSW) as well as the Development Strategy of Poland until 2020–2030 of the Forecasting Committee aim to provide schooling at secondary school level with matriculation examination for about 80–85% of the population, at higher education level for 40–50% of the population aged 19–24. These schooling indicators have formally been exceeded. Presently, it is necessary to provide the good quality of education and to encourage students to choose deficit professional training courses, higher education as well as lifelong learning. In Poland, it can be observed that education sciences are unsatisfactorily used in developing reform concepts and in their implementation as demonstrated by underestimating educational reports and expertises, as well as constant changes of education ministers. Contemporary economy and pedagogy refer to the expenses on education as "investment in human" and "human capital", which guarantee the development of a country and of the quality of life. A significant proportion of teachers, young people, schools and universities as well as the mass media may change education and culture into a great program of the 21st century.
In 2004, Poland became a Member State of the European Union. It was 35 years since the Forecasting Committee "Poland 2000 Plus" was appointed at the presidium of the Polish Academy of Sciences (Polish: PAN). On that occasion, a scientific conference took place, the result of which was the publication entitled Poland in the Face of the Challenges of the Future. It has become an inspiration for scientists, politicians and other professionals to adopt more strategic thinking about the future of Europe and Poland. The basis of the educational strategy should not only be economic and pragmatic objectives, but most of all, common values of the European civilisation. According to the Report of the European Commission Education for Europe, among these values, there are human rights (human dignity), fundamental freedoms, democratic legitimacy, peace, rejection of violence as a means to an end, respecting others, equal opportunities, principles of rational thinking, protection for the ecosystem and individual accountability. The policies and projects of the educational system reform of the Ministry of National Education (Polish: MEN) and Ministry of Science and Higher Education (Polish: MNiSW) as well as the Development Strategy of Poland until 2020–2030 of the Forecasting Committee aim to provide schooling at secondary school level with matriculation examination for about 80–85% of the population, at higher education level for 40–50% of the population aged 19–24. These schooling indicators have formally been exceeded. Presently, it is necessary to provide the good quality of education and to encourage students to choose deficit professional training courses, higher education as well as lifelong learning. In Poland, it can be observed that education sciences are unsatisfactorily used in developing reform concepts and in their implementation as demonstrated by underestimating educational reports and expertises, as well as constant changes of education ministers. Contemporary economy and pedagogy refer to the expenses on education as "investment in human" and "human capital", which guarantee the development of a country and of the quality of life. A significant proportion of teachers, young people, schools and universities as well as the mass media may change education and culture into a great program of the 21st century. ; Polska w 2004 roku stała się członkiem Unii Europejskiej. W tym samym roku minęło 35 lat od powołania Komitetu Prognoz "Polska 2000 Plus" przy Prezydium PAN. Z tej okazji odbyła się konferencja naukowa, której rezultatem jest wydawnictwo pt. Polska w obliczu wyzwań przyszłości. Jest ono inspiracją do szerszego kierowania się przez naukowców, polityków oraz ludzi innych zawodów strategicznym myśleniem o przyszłości Europy i Polski. Podstawą strategii edukacji powinny być nie tylko cele ekonomiczne i pragmatyczne, ale przede wszystkim wspólne wartości cywilizacji europejskiej, którymi według raportu Komisji Europejskiej Edukacja dla Europy są: prawa człowieka (godność osoby ludzkiej), podstawowe swobody, demokratyczna prawomocność, pokój i odrzucanie przemocy jako środka do osiągnięcia celu, poszanowanie innych ludzi, równość szans, zasady myślenia racjonalnego, ochrona ekosystemu, odpowiedzialność jednostkowa. Projekty i strategie reformy systemu edukacji MEN i MNiSW oraz Strategia Rozwoju Polski do roku 2020–2030 Komitetu Prognoz PAN zakładają zapewnie skolaryzacji na poziomie maturalnego kształcenia średniego dla ok. 80–85% populacji, a na poziomie studiów wyższych dla 40–50% populacji w przedziale wiekowym 19–24. Takie wskaźniki skolaryzacji zostały już formalnie przekroczone, teraz należy zapewnić odpowiedni poziom jakości kształcenia oraz stymulować i wspierać wybieranie deficytowych kierunków kształcenia zawodowego i wyższego oraz ustawicznego. W Polsce obserwuje się niezadowalające wykorzystanie nauk o edukacji w wypracowaniu koncepcji reform i ich wdrażaniu, czego dowodem jest niedocenianie raportów edukacyjnych oraz ekspertyz, a także nieustanne zmiany ministrów resortów edukacyjnych. Współczesna ekonomia i pedagogika określają wydatki na edukację i naukę jako "inwestycję w człowieka" i w "kapitał ludzki", które są gwarancją rozwoju kraju oraz poprawy jakości życia ludzkiego. Poważny procent kadry nauczycieli, młodzieży, szkół i uczelni oraz mass mediów może edukację i kulturę zamienić na wielki program XXI wieku.
