Suchergebnisse

1990'larda Türkiye, Balkanlarda istikrarsızlık ve çatışmalardan dolayı doğal olarak güvenlik odaklı politika izlerken 2000'lerde bölgenin göreli istikrara kavuşmasından sonra AK Parti döneminde yumuşak güç odaklı toplumsal-kültürel etkinliğini artırma politikası izlemeye başlamıştır. Buradan hareketle, AK Parti hükümetlerinin Balkan politikasının ağırlıklı olarak tarihi ve kültürel miras üzerinden formüle edildiği ileri sürülebilir. Bu çerçevede 'AK Parti dönemi Türkiye'nin Balkan politikası, kamu diplomasisi temelli, kültürel odaklı ve yumuşak güç araçlarına dayanan bir diplomasi' olarak tanımlanabilir. Türkiye'nin Balkanlarda etkinliğini ortak tarih ve kültüre özellikle Osmanlı mirasına vurgu yaparak artırma politikası hem bölgede hem de akademik camiada bir tehdit ve yayılmacı-hegemonik bir politika olarak Yeni-Osmanlıcılık algısına yol açmıştır. Nitekim Ekim 2009 yılında Dışişleri Bakanı Davutoğlu'nun Bosna'da Yunus Emre Türk kültür merkezinin açılışında Osmanlı tarihine vurgu yaparak bölge ülkelerini Türkiye'nin liderliğinde bütünleşmeye çağıran konuşması, Yeni-Osmanlıcı algının temel dayanağı olmuştur. Oysa Türkiye'nin bölge ülkelerini AB ve NATO ile entegrasyona teşvik etmesi ve desteklemesi, Yeni-Osmanlıcı iddialarla çelişmektedir. Diğer taraftan AK Parti döneminde açılan yumuşak güç kurumları olan Yunus Emre Enstitüsü Türk kültür merkezleri, Yurtdışı Türkler ve Akraba Toplulukları Başkanlığı, daha önce açılan fakat daha etkin hale getirilen TİKA, Kamu Diplomasisi Koordinatörlüğü ve Diyanet, TRT, Anadolu Ajansı Balkanlarda Türkiye'nin tarihi ve kültürel bağlarının yeniden güçlendirilmesine yönelik önceki dönemlerden farklı kamu diplomasisi olarak tanımlayabileceğimiz bir politika izlenmeye başlamıştır. Kamu diplomasisi yaklaşımı çerçevesinde Türkiye, Balkan toplumlarıyla doğrudan ilişki kurma politikasına geçmiştir. Bu da Türkiye'ye bölgede hem çok daha geniş bir etkinlik ve hareket alanı sunarken hem de bölge halklarıyla derin ilişkiler inşa etmesini sağlamaktadır. Bu bağlamda, Türkiye'nin Balkan politikasının kamu diplomasisi kurumlarının etkinlikleri üzerinden toplumsal ve kültürel boyutu analiz edilmiştir. Bu makalede AK Parti döneminde Türkiye'nin Balkan politikası, eğitim diplomasisi, diaspora diplomasisi, kültürel diplomasisi, TV diplomasisi ve hepsini içeren kamu diplomasisi çerçevesinde ele alınmıştır. ; In 1990s Turkey had intrinsically pursued security-focus policy due to instability and conflicts in the Balkans, but it has unlikely adopted a soft power-oriented policy for enhancing societal-cultural effectiveness during AK Party era after the relative stabilization in the region in 2000s. From this point of view, it could be assert that the ruling government has principally formulated Balkan policy through the historical and cultural legacy. In this context,'Turkey's Balkan strategy during AK Party decade defines as "public diplomacy-based, cultural diplomacy-focus and the instruments of soft power-oriented'. Turkey's policy for enhancing its influence by accentuating common culture and history in particular the legacy of Ottoman has led to a perception of threat as Neo-Ottomanist, revisionist and hegemonic policy both in the region and in academic circle. Therefore, the Foreign Minister Davutoğlu's speech of calling for Turkey's leadership to the integration of countries of the region by underling the Ottoman history in the inauguration of the Yunus Emre Institute Turkish Cultural Center in Bosnia has been a mainstay of the Neo-Ottoman perception. Whereas, Turkey's encouraging and supporting the integration of the countries of region with the EU and NATO is in contradiction with the Neo-Ottoman claims. On the other hand, this policy can be defined as public diplomacy that is quite different from the previous periods of Turkey's Balkan policy. Ak Party has initiated to implementation of soft power institutions such as Yunus Emre Institute Cultural Centers and the Office of Public Diplomacy, The Presidency for Turks Abroad and Related Communities opened by the ruling government and previously opened but made more effective institutions of TİKA, TRT, Anadolu Agency and Diyanet Foundation in order to strengthen Turkey's historical and cultural ties in the Balkans by AK Part. In the framework of public diplomacy approach Turkey has maintained a policy of building direct relations with the Balkan people. To that effect, this policy provides Turkey both a much wider sphere of influence and building deeper relations with the living people of the region. In this context, Turkey's social and cultural dimension of the Balkan policy is analyzed in terms of the activities of public diplomacy institutions. In this article, Turkey's Balkan policy is scrutinized within the framework of education diplomacy, diaspora diplomacy, cultural diplomacy, TV diplomacy and public diplomacy comprising all of them.

ÖZET21. yüzyıl küreselleşme sürecinin etkisiyle dünya üzerinde şehirlerin yarıştığı, buna bağlı olarak yerel yönetimlerin güçlendiği ve işlevselliğini arttırdığı bir zaman dilimi olarak karşımıza çıkmaktadır. Şehirlerarasındaki bu rekabet yerel yönetimleri uluslararası alanda faaliyet ve politika üretmeye yönlendirmiştir. Yerel yönetimlerin uluslararası faaliyetlerinin dünya üzerinde kabul görmüş en popüler hali kardeş şehir işbirlikleridir. Türkiye'nin en büyük belediyesi olan İstanbul Büyükşehir Belediyesi (İBB) de yarım asırdan fazla bir süredir kardeş şehir işbirlikleri kurmaktadır. İBB'nin bu ilişkilerini ulusal dış politika ile uyumlu ve dünyadaki uluslararası gelişmeler takibinde gerçekleştirdiği görülmektedir. İBB açısından 2000'lere kadar dünyadaki gelişmeleri takip eden bir görünüm gösteren kardeş şehir işbirliklerinin, özellikle 2005 sonrası dönemde ulusal dış politikayı destekleyen yerel dış politikalar üreten bir pozisyon aldığı anlaşılmaktadır. Bir taraftan Türkiye'nin Avrupa Birliği tam üyelik sürecinin etkisiyle Avrupa şehirleri ile kurulan işbirlikleri, diğer taraftan İslam ülkeleri ile sürdürülen ulusal dış politikanın takibinde kurulan işbirliklerinin, İBB'nin yerel dış politikasını şekillendirdiği anlaşılmaktadır. --- The 21st century is considered to be a period when all the cities across the world are in competition with one another as a result of globalization and accordingly, a period when the local governments have become more powerful and functional. Such competition between the cities led the local governments to play an active role in the international arena and develop policies. The most common and well accepted form of such international activities of the local governments is sister city cooperation. Istanbul Metropolitan Municipality (IMM), which is the largest municipality of Turkey, has established numerous sister city relations for more than half a century. IMM establishes such relations in line with the national foreign policy and the latest developments in the international arena. Until 2000s, the sister city cooperation that IMM developed followed the developments across the world; however, after 2005, IMM took a position where it produced local foreign policies that supported national foreign policy. In this context, IMM established cooperation with European cities as an outcome of Turkey's negotiation process for full membership to the European Union as well as with the cities from Islamic countries in parallel with the national foreign policy, which seems to have shaped the local foreign policy of IMM.

YÖK Tez No: 652341 ; Düşünce kuruluşlarının dış politika yapım etkileri son dönemlerde dikkatleri bu kuruluşlara çevirmiştir. Düşünce kuruluşları yeni dünya düzeniyle birlikte liberal bakış açısının özgürlükçü ve çoğulcu etkisiyle Türkiye'de daha anlaşılır olmuştur. Türk dış politikasında karar alma süreci liberal anlayışa göre çoklu araçlarla işlenmektedir. Düşünce kuruluşları da bu çoklu yapının bir parçasıdır ve Türk dış politikasının oluşumuna katkı yapmaktadır. Düşünce kuruluşları, dış politikada karar alımında bakanlıklar, hükümetler ve siyasi partiler kadar etkiye sahip olabilirler. Bu çalışmada Türk dış politikası ve bu politikaya hatırı sayılır düzeyde etki eden aktörlerden olan düşünce kuruluşlarının önemi savunulmuştur. Bu bağlamda düşünce kuruluşları medyanın desteğini alarak, çeşitli konferans, panel, analiz ve raporlar ile gücüne güç katmaktadır. Dış politika yapım sürecine etki eden düşünce kuruluşları ikibinli yıllardan sonra Türkiye'de küçük boyutlarda olmalarına rağmen daha aktif rol almaya ve alınan kararları etkilemeye başlamıştır. Çalışmada düşünce kuruluşlarının yetersiz finansal olanaklara sahip olduğu, bu nedenle kendilerinden beklenen faydayı üst düzeyde sunamadıkları savunulmaktadır. Çalışmada ikinbinli yıllarla birlikte düşünce kuruluşlarının etkisinin dünyaya paralel olarak Türkiye'de de arttığı, sayı, nitelik ve çalışan çokluğuyla beraber bu etkinin daha da artacağı değerlendirilmiştir. ; The determination and influence of think tanks in the foreign policy making process has recently drawn attention to these institutions. With the new World order, by means of liberal end plüralist effect of liberalism viewpoint, think tanks in Turkey have become more understandable. In Turkish foreign policy, the decision-making process is handled with multiple tools according to the liberal understanding. Think tanks are also a part of this multiple structure and contribute to the formation of Turkish foreign policy. Think tanks can have as much influence on foreign policy decision-making as ministries, governments and political parties. In this study, Turkish foreign policy and the importance of think tanks, which are among the actors that have a significant influence on this policy, are defended. In this context, think tanks gain more strength taking the support of the media and with various conferences, panels, analyzes and reports.Thinking organizations acting on foreign policy making process, after the 2000s, even though they are small in size in Turkey, began to take a more active role and affect the decisions taken. In the study, it is argued that think tanks have insufficient financial opportunities and therefore cannot offer the expected benefit at the highest level. In this study, the influence of think tanks with the 2000s, parallel to the world in Turkey also increased, it is evaluated that this effect will increase more with the number, qualification and the multitude of employees.

Giderek artan dünya nüfusunun, çarpık kentleşmesi, hızla sanayileşmesi ve doğanın kaynaklarını bilinçsizce tüketmesi çevre alanında sorunların ortaya çıkmasına sebep olmaktadır. Çevre sorunlarının insanlar üzerindeki olumsuz etkilerinin azaltılmasına yönelik ulusal ve uluslararası politikalar geliştirilmeye başlanmıştır. Tezde İstanbul çevre politikasının yerel yönetimlerde nasıl ele alındığı ve uygulandığı incelenmiştir. Bu süreçte yerel yönetimlerle birlikte politika sürecine katılan kurum ve kuruluşlar tespit edilerek, yüz yüze görüşmeler yapılmıştır. Son olarak yapılan görüşmeler sonucu, İstanbul çevre politikasının yerel yönetimler ve diğer aktörlerle birlikte geliştirilmesine yönelik bazı düzenlemeler önerilmiştir. --- Increasing world population, distorted urbanization, rapid industrialization and unconscious consumption of nature's resources cause problems in the environment. National and international policies to reduce the negative effects of environmental problems on human beings have started to be developed. In this thesis, it is examined how Istanbul environmental policy is handled and applied in local governments. In this process, institutions and organizations participating in the policy process together with local governments were identified and face-to-face interviews were conducted. Finally, as a result of the interviews, some regulations have been proposed for the development of Istanbul environmental policy with local governments and other actors.

Giderek artan dünya nüfusunun, çarpık kentleşmesi, hızla sanayileşmesi ve doğanın kaynaklarını bilinçsizce tüketmesi çevre alanında sorunların ortaya çıkmasına sebep olmaktadır. Çevre sorunlarının insanlar üzerindeki olumsuz etkilerinin azaltılmasına yönelik ulusal ve uluslararası politikalar geliştirilmeye başlanmıştır. Tezde İstanbul çevre politikasının yerel yönetimlerde nasıl ele alındığı ve uygulandığı incelenmiştir. Bu süreçte yerel yönetimlerle birlikte politika sürecine katılan kurum ve kuruluşlar tespit edilerek, yüz yüze görüşmeler yapılmıştır. Son olarak yapılan görüşmeler sonucu, İstanbul çevre politikasının yerel yönetimler ve diğer aktörlerle birlikte geliştirilmesine yönelik bazı düzenlemeler önerilmiştir. --- Increasing world population, distorted urbanization, rapid industrialization and unconscious consumption of nature's resources cause problems in the environment. National and international policies to reduce the negative effects of environmental problems on human beings have started to be developed. In this thesis, it is examined how Istanbul environmental policy is handled and applied in local governments. In this process, institutions and organizations participating in the policy process together with local governments were identified and face-to-face interviews were conducted. Finally, as a result of the interviews, some regulations have been proposed for the development of Istanbul environmental policy with local governments and other actors.

Osmanlı Devleti'nde belediye kurumunun temelleri, Tanzimat döneminde modernleşmeyle birlikte atılmıştır. Modernleşmeyle birlikte idari açıdan merkezîleşme sürecine giren imparatorluk, bazı kamusal hizmetlerin yerine getirilmesinde yerel yönetimlere ihtiyaç duymuştur. Belediye kurumu, önce İstanbul'da, daha sonra İstanbul örnek alınarak taşrada kurulmuştur. Belediyenin kurulmasında karar mercii merkezî hükümet olsa da iç ve dış etkenler de bu süreçte etkili olmuştur. Osmanlı belediyesi, toplumsal ve siyasal bir kurum olarak değil daha çok hizmete yönelik bir kurum olarak varlık göstermiştir. Merkezî hükümetin vesayetinde, merkeziyetçi bir yönetim anlayışıyla yönetilen belediyeler, tek parti döneminde de aynı anlayışla idare edilmiştir. Çok partili hayata geçişle birlikte belediyelerin görev ve yetkileri artırılmış, seçim yöntemleri demokratikleştirilmişse de merkezî yönetimin idari ve mali açıdan vesayeti devam etmiştir. Bu çalışmada, Osmanlı Devleti'nin son yıllarından Cumhuriyet döneminde 1963 değişikliklerine kadar belediyelerin kuruluş ve gelişim süreci, bu sürece etki eden dinamikler ve belediyecilik anlayışının gelişimi üzerinde durulmuştur. Bu kapsamda; Osmanlı belediyeciliği, erken Cumhuriyet dönemi belediyeciliği, tek parti dönemi belediyeciliği ve çok partili dönemde belediyecilik siyasal-toplumsal gelişmeler, hukuki ve idari düzenlemeler çerçevesinde ele alınmıştır. --- The foundations for municipalities were laid as part of the modernization attempts during the Tanzimat Era. With modernization, the Empire underwent a process of administrative centralization and needed local governments for the performance of certain public services. Municipalities as an institution were first created in Istanbul and later in the provinces by following the example of the capital. Although the central government was the key decision maker in the formation of municipalities, internal and external factors also played a role in the process. Ottoman municipalities mainly functioned as service-providing institutions rather than social and political institutions. They were subject to a centralist notion of administration under the tutelage of the central government, an understanding that continued into the single-party era. Transition to the multi-party system resulted in increased duties and authorities for municipalities and despite democratization of the election processes, the central government continued its administrative and financial tutelage over the municipalities. From a historical and comparative perspective, this study examines the founding process of municipalities, the dynamics involved in this process, and the development of the notion of urban governance from the Ottoman Empire until the amendments of 1963 during the Republican Era. In this context, it analyzes municipal government in the Ottoman, early Republican, single-party, and multi-party periods within the framework of political-social developments and legal and administrative arrangements.

Bu tezin amacı, siyasi iradenin niteliğinin şekillendirdiği toplum yapısını farklı zamanlarda iktidar olan iki parti ve iki lider örneği kullanarak açıklamaktır. Türkiye'de her iktidar, "öteki" oluşumuna sebebiyet vermiş; yabancılaşma, kutuplaşma gibi kavramlar her iktidar döneminde sık sık kullanılmıştır. Kurumlar ve sivil toplum aracılığıyla değil de kişiler üzerinden gerçekleştirilen demokrasi anlayışı beraberinde zıt kutuplu grupların çatışmasını getirmiştir. Tek Parti Dönemi'nden itibaren başlayan bu süreç, aradan uzun yıllar geçmesine rağmen AK Parti İktidarı ile devam etmektedir. Türkiye'de anayasaların da bu anlayışla hazırlandığı ve uygulandığı görülmektedir. Öyle ki, her iktidar "kendi sistemi"ni meşrulaştırmak adına mevcut anayasaları değiştirme çabası içinde olmuştur. İşte, bu çalışmada; Türk politikasında dönüm noktası olan Tek Parti iktidarından yola çıkarak, yine bir dönüm noktası olarak nitelendirilebilecek AK Parti iktidarı arasındaki mutlak gücün benzerlikleri gösterilmeye çalışılarak demokrasinin niteliği tartışılacaktır. "Tek"liğin Türk politikası için ne anlama geldiği, dışarıda kalanların durumu, tek tipçiliğin ne gibi sonuçlara yol açabileceği ve ne kadar gerekli olduğu anlaşılmaya çalışılacaktır. ; The aim of this thesis is to explain the social structure shaped by the nature of political will by using two parties and two leaders, who are governed at different times. All power in Turkey, "the other" has given rise to the formation; concepts such as alienation and polarization were frequently used in every period of power. The notion of democracy, which is realized not only through institutions and civil society, but also through individuals, has brought conflict of opposite polar groups. This process, which started from the One-Party Period, continues with the AK Party Power despite many years pass. In Turkey, it is observed that this understanding of the constitution is prepared and implemented. So that, every power tried to change the existing constitutions in order to legitimize its own system. Here, in this study; based on the turning point of Turkish politics, it will be discussed the similarities of One Party power between the AK Party government which can be described as a turning point and the quality of democracy will be discussed. It will be tried to understand what uniqueness means for Turkish policy, the situation of those who are outside, what kind of results can lead to one type and what is necessary.

20. yüzyıl boyunca uluslararası ilişkilerde uluslararası düzeyde en önemli aktör olarak kabul edilen devletin yanında 21. yüzyılda yerel yönetimler de etkin rol almaya başlamıştır. Yerel yönetimlerin, diğer ülkelerde merkezi yönetim politikalarından bağımsız bir şekilde sürdürdüğü uygulamalar, yerel yönetimlerin dış politikasını yani yerel dış politikayı oluşturur. Yerel dış politikanın bir kolu olan kardeş şehircilik kavramı ise şehirlerin birbiriyle temsilcileri aracılığıyla ilişkiler kurması ve şehirler arasında insan, bilgi ve deneyim alışverişi gerçekleşmeye başlamasıyla ortaya çıkmıştır. Bu çalışma, Filistin Ulusal Yönetimi'ndeki yerel yönetimlerin yerel dış politikasının ve kardeş şehir ilişkilerinin sürekliliğini, kardeş şehir ilişkisi kurmasının arkasında yatan sebepleri ve kardeş şehir ilişkisinde yer alan iş birliği türünü araştırmayı ve liberalizmin temelinde yer alan küresellik çerçevesinde Filistin'in dahil olduğu yerel dış politika ve kardeş şehirciliğin barış kültürüne katkıda bulunup bulunmadığı sorusuna yanıt aramayı amaçlamaktadır. Çalışmada, Filistin topraklarındaki yerel yönetimlerin ve yerel seçimlerin geçmişinden ve yerel yönetim birimlerinden bahsedilmiştir ve Filistin Ulusal Yönetimi'ndeki yerel yönetimlerin yerel dış politikası incelenmiş ve şehirlerin kardeş şehir faaliyetleri analiz edilmiştir. Bir kısmı İsrail kontrolünde bir devlet olan Filistin Ulusal Yönetimi'nin, çağın gerektirdiklerine uyarak bir yerel dış politikaya sahip olduğu ve kardeş şehir ilişkilerinin sürekliliği olduğu sonucuna varılmıştır. --- In addition to the state, which was accepted as the most important actor at the international level during the 20th century, local governments started to take an active role in the 21st century. The practices that local governments carry out independently from central government policies in other countries form the foreign policy of local governments, that is local foreign policy. The concept of town twinning, which is a branch of local foreign policy, emerged when the cities enter into relations with each other through their representatives and exchange of information, people and experience began between the cities. This study aims to investigate the continuity of local foreign policy and sister city relations of local government units in the Palestinian National Authority, the reasons behind establishing a sister city relationship and the type of cooperation in the twin city relationship and seek an answer to the question of whether local foreign policy and town twinning in the framework of globalism, which is on the basis of liberalism, that Palestine involved with, contributes to the culture of peace. In the study, the history of local governments and local election in Palestinian territories and local government units were mentioned and the local foreign policy of local government units in the Palestinian National Authority is examined and sister city activities of the cities are analyzed. It was concluded that the Palestinian National Authority, some of which was a state under the control of Israel, had a local foreign policy and the continuity of its sister city relations by meeting the requirements of the era.

Tez No: 613387 ; Yüksek Lisans ; Bu araştırma 380 yıldır sınır değişikliği yaşamayan ve iki komşu devlet olan Türkiye ve İran'ın kendi aralarındaki ilişkiyi karmaşık karşılıklı bağımlılık teorisi çerçevesinde incelemektedir. Bu kapsamda çalışma, Suriye iç savaşında iki ülkenin çıkar çatışması içinde olmalarına karşın, aynı dönemde yaşanan Katar Krizi ve Kuzey Irak bağımsızlık referandumu yaptıkları işbirliğini ele almaktadır. Suriye iç savaşında aralarında ortaya çıkan ihtilafa rağmen Astana süreçleriyle diyalog zemini oluşturulmaya çalışılmıştır. Türkiye, sınırında oluşabilecek olan terör koridorundan endişe duyduğunu dile getirmiş, Fırat Kalkanı, Zeytin Dalı ve Barış Pınarı Harekatlarını gerçekleştirmiş; İran, kendi çıkarlarına ters düştüğü için bu operasyonları en üst düzey politikacılarla eleştirmiş ve iki ülke arasında görüş çatışmasının nedeni olmuştur. 5 Haziran 2017 tarihinde Katar Diplomatik Krizi ve 25 Eylül 2017'de gerçekleşen Kuzey Irak bağımsızlık referandumları ile işbirlikleri meydana gelmiş her iki ülkede birlik çağrıları yapmıştır. Bölgede yaşanan bu gelişmelere bakıldığında Türkiye ve İran'ın kendi arasındaki ilişkileri ve tutumları karmaşık karşılıklı bağımlılık teorisi ile açıklanmaktadır. ; This research is conducted to focus on the relationship of two neighbouring states Turkey and Iran, which did not have any changes on their mutual borders for 380 years, from the perspective of complex interdependence. In this context, the study examines the cooperation between the two countries during the Syrian civil war, despite the conflict of interest in the areas, the Qatar crisis and the independence referendum in northern Iraq. In spite of the conflicts between these two countries during the Syrian civil war, a dialogue was tried to be established with the Astana process. Turkey has voiced concerns about its border security and risks of a potential terror corridor near its borders and conducted operations Euphrates Shield, Olive Branch and Peace Spring; Iran has criticised these operations through the highest level officials for contradicting their best interests and these operations has been the cause of the conflict of views between these two countries. On 5 June 2017 The Qatar Diplomatic Crisis and 25 September 2017 the Northern Iraqi independence referendum both countries have cooperated and have called for unity in Qatar and Iraq. According to these developments in the region, the relationship between Turkey and Iran is explained by complex interdependence theory. Key words; Turkey, Iran, Complex Interdependence Theory, Syria, Qatar, Northern Iraq

İdeolojilerin, insanlar, örgütler ve hükümetlerin üzerinde etkili olması, 21. yy'a özel bir durum değildir. İdeoloji bir inanış biçimi olmakla birlikte bazen de bir yaşayış tarzıdır. Küreselliği artık durdurulamayacak seviyeye gelen dünyada her hangi bir ülkedeki seçim sonuçları, hangi grubun partisinin iktidara geleceği diğer ülkelerce izlenir. Çünkü dış politikada atılacak adımların hangi tavır içinde olacağını bu ideolojik ilkeler belirler. Bu sebeple de devletlerin birbirlerinin ideolojilerine duyarsız kalmaması kaçınılmazdır. Bu doğrultuda çalışmanın amacı, AK Parti iktidarının dış politikada "yeni muhafazakârlık" ideolojisi ile hareket etmesini izah etmektir. Yeni muhafazakârlığı tanımlamak; klasik muhafazakarlıktan farklarını ortaya koymak demektir. Çalışmada uluslararası ilişkiler disiplini içerisinde, Türkiye'nin diğer devletlerle ve uluslararası örgütlerle olan ilişkisinde, "yeni muhafazakârlık" ideolojisinin ne şekilde etki ettiği tartışılmaktadır. Çalışmanın amacı AK Parti'nin 13 yıllık dış politikasının, kendisini seleflerinden ayıran özelliklerinin altını çizerek, Türk Dış Politikasına yeni bir pencereden bakmaya çalışmaktır. Bu bağlamda komşu ülkelerle ilişkilerin seyrine ve dış politikada konumumuzu etkileyen iç politik reformlara yer verilmiştir. Çalışmada tarihsel bağlamda ve komşularla sıfır sorun fikri üzerinden, özellikle bölgesel anlamda Türkiye'nin konumunun nerede olduğu ele alınmıştır. Bu çerçevede Ahmet Davutoğlu'nun Türk dış politikasına dair söylemlerine atıf yapılmıştır. ; It is not a special situation for 21st century that ideologies are influential on people, organisations and governments. Ideology is a way of believing and sometimes it is a way of living. In the world that globalisation of which is reached an unstoppable level; the election results, the group of which party will come to power are observed by other countries. For these ideological principles define in which attitude will the steps taken on foreign policy be. For this reason, it is inevitable for the governments to not be insensible towards ideologies of other countries. Accordingly, the aim of this study is to elucidate JDP (Justice and Development Party) Ruling's acting in accordance with ''Neo Conservatism'' on Foreign Policy. To define neo-con is to expose the differences of conservatism. Within the disciple of International Relations, it is discussed that in which ways the "Neo Conservatism'' ideology is affected Turkey's relations with other governments and international organisations. The method is try to look from a different perspective to Turkish Foreign Policy by underlining the differences between JDP's 13 years of foreign policy and its predecessors. In this context, the progress with neighbouring countries and the reforms in domestic policy which affect progress in foreign policy are included. It is discussed through historical context and zero problems with neighbours idea that where is Turkey's position especially in regional sense. Yalçın Akdoğan and Ahmet Davutoğlu's statements that have shaped JDP's foreign policy are mentioned.

Anahtar Kelimeler:Yerel Dış Politika, Paradiplomasi, Şehirler DiplomasisiYEREL YÖNETİMLERİN VE BİRLİKLERİNİN ULUSLARARASI ALANDA KONUMU VE ULUSAL DIŞ POLİTİKA İLE İLİŞKİLERİ ÖZETYerel yönetimlerin ve bunların birliklerinin artan yoğunlukla uluslararası ilişkiler alanında aktif oldukları gözlemlenmektedir. Yerel yönetimlerin "uluslararasılaşmasının" sebeplerine dair yaygın olan açıklama, bu olgunun, küreselleşme sürecinde ulus-devletin zayıflaması ve yerel düzey ile uluslararası/küresel düzey arasında doğrudan yoğun ilişkilerin kurulması sonucunda geliştiği şeklindedir. Bu görüş, bir yandan ulusal düzeyin bu süreçlerin gelişimindeki kilit rolünü, diğer yandan demokratikleşme sürecinin esas etkisini göz ardı etmektedir. Yerel yönetimlerin uluslararası alanda aktif olmalarını sağlayan âmil, demokratikleşme ve küreselleşme gibi iki farklı ve paralel olguların müşterek etkisidir, yani demokraselleşme olgusudur. Demokratikleşmenin teşvik ettiği yerinden yönetim sayesinde (yurtdışı çalışmaları konusunda da dâhil olmak üzere) yetkileri artan, küreselleşme ile yurtdışındaki aktörlerle etkileşimi yoğunlaşan ve karşılıklı bağımlılığı artan yerel yönetimlerin uluslararası ilişkileri gittikçe profesyonelleşmektedir. Tezde, demokratikleşmenin meşrulaştırdığı, küreselleşmenin ise kolaylaştırdığı yerelin uluslararasılaşması olgusunda ulusal düzeyin rolü ve etkisi incelenmiş ve onun bu gelişmedeki "gönüllü mağdur" konumu açıklanmıştır. Ayrıca uluslararası alanda yerel yönetimler ve birlikleri ile ulusal yönetimin eylemlerinin karşılıklı etkileşimi ve yerel aktörlerin egemenlik ile ilişkisi incelenerek bir sınıflandırma önerilmiştir. Yerel dış politikanın ulusal dış politika ile örtüşmesinin, ayrışmasının ve çatışmasının sebepleri irdelenmiştir. Yerel yönetimlerin uluslararası alanda yetkilendirilmeleri ile ilgili benimsenen farklı yaklaşımlar tanıtılmıştır. Son olarak, bu bulguların ışığında Türkiye'de aktif ve verimli bir yerel dış politikanın gelişmesi için bazı düzenlemeler önerilmiştir. Keywords : Local Foreign Policy, Paradiplomacy, City Diplomacy THE POSITION OF LOCAL GOVERNMENTS AND THEIR ASSOCIATIONS IN THE INTERNATIONAL ARENA AND THE RELATIONSHIP WITH THE NATIONAL FOREIGN POLICY ABSTRACTLocal governments and their associations are increasingly active in international relations. A widespread explanation of the causes of the "internationalization" of local governments attributes it to the effect of the globalization, due to which nation-states are weakened and an intense direct interaction occurs between the local and international/global levels. Such approach overlooks, on one side, the crucial role of the national level in these processes and, on the other, the essential effect of the democratization. It is the cumulative effect of two distinct and parallel processes that are the democratization and the globalization that renders local governments active internationally, such combined effect being termed here as democrabalization. The international relations of local governments display growing professionalization as they are more and more empowered (including in implementing international activities) through decentralization in the context of overall democratization process, and as they face increasing interaction and interdependence with foreign actors in the context of globalization. As to the role and the impact of the national government on the internationalization of local governments, a phenomenon which is legitimized by the democratization and facilitated by the globalization, its position has been defined as of an "intentional looser". The study also examines how actions of national governments and of local governments and their associations correlate in the international sphere; it analyses the relationship of local actors with the sovereignty and proposes a certain classification. The reasons of convergence, divergence and conflict between local foreign policy and national foreign policy are scrutinized. Different approaches of empowerment of local governments in the international field are explained. Finally, in the light of the findings some suggestions for necessary arrangements are made for the sake of the development of an active and efficient local foreign policy in Turkey.

Dış politikanın yürütme aracı olan diplomasi, ilk çağlardan günümüze gelinceye kadar büyük bir değişime uğramıştır. Küreselleşmeyle birlikte iletişim alanında meydana gelen değişimler, diplomasi alanında önemli etkilere neden olmuştur. Bu çalışmada küreselleşmenin diplomasiye yansıması kapsamında, dış politikanın şekillenmesinde hayati öneme sahip karar alıcılar üzerindeki etkileri üzerinde durulmuştur. Küreselleşmeyle gelen değişimin; diplomatik kurumlara nasıl yansıdığı incelenmeye çalışılmıştır. Küreselleşen dünyada diplomasi uygulamaların getirdiği eskiye yönelik toplumsal kayıplar ele alınmıştır. Bu çalışma konusunun derin araştırmalara ihtiyaç duyduğu ve henüz bakir bir alan olduğu saptanmıştır. ; Diplomacy which is a means in pursuing of the foreign policy has been greatly changed since the ancient times. The changes happened in the field of communication at the same time with the globalization have caused important effects on diplomacy. In this study, the effects of globalization on policy makers that have great importance in the shaping of foreign policy have been dwelled on from the reflection of globalization perspective on foreign policy. How the change coming with the globalization has reflected on the diplomatic institutions is studied. The deadweight losses that happened in the past as the result of diplomatic acts within the globalizing world have been mentioned. It is determined that the objective of this study needs to be researched deeply, and it is still a virgin area.

Türkiye'de son dönemlerde kamu harcamaları açısından yerel yönetimler ve merkezi yönetim arasında yapılan iş bölümü neticesinde hizmetler, vatandaşlara ulaşmada daha net ve detaylı, ayrıca ihtiyaca yönelik sunulmaktadır. Özellikle yerel yönetim alanında mevzuatlarla gerçekleştirilen reformlar neticesinde, yerel yönetimlerin yerel halkın temel ihtiyaçlarıyla birlikte sosyal ihtiyaçlarına da cevap verebilir konuma getirilmesi, sosyal belediyecilik perspektifini geliştirmiştir. Yerel yönetimlerin en güçlü ayağı olan belediyelerin sosyal nitelikli yüklendiği sorumlulukların artması, sosyal harcamalarını da aynı ölçüde arttırmakta ve vatandaşın beklentilerinin çerçevesini de geliştirmektedir. Bu çalışmayı sonuçlandırmamda başta görüşleri ile tezime katkıda bulunan değerli hocam Prof. Dr. Gülay AKGÜL YILMAZ'a, desteğini esirgemeyen eşim Yadigar ÖZCAN ve varlığıyla bana güç veren biricik oğlum Ali Eren ÖZCAN'a çok teşekkür eder, çalışmanın tüm ilgililere yararlı olmasını dilerim. --- In Turkey within the recent years, public expenditure, local governments and central management services are provided to reach citizens in a clearer and more detailed way as well as being need orientated. Especially in the field of local administration, it has improved the perspective of social municipalities by being able to respond to social needs together with legislation.The increase in the responsibilities of the municipalities, which are the strongest provinces of the local administrations, increases the social expenditures to the same extent and also improves the frame of the citizens' expectations.To be able to finalise this study, I would like firstly thank my teacher Prof. Dr. Gulay Akgul Yilmaz for her valuable contributions and opinions, my supportive wife Yadigar Ozcan and my one and only son Ali Eren Ozcan who gave me strength with his existence. I wish this study to be useful to any who are interested.

Günümüzde temsili liberal demokrasinin kriz yaşadığını ileri süren görüşlerin yaygınlaşması, beraberinde alternatif demokrasi arayışlarını gündeme getirmiştir. Yurttaşların kendilerini ilgilendiren konular hakkında kısıtlanmamış ve rasyonel bir biçimde tartışmaları ve bu tartışmalar sonucu alınan kararlarla temsili liberal demokrasinin "katılım" konusundaki krizini aşacağını ileri süren müzakereci demokrasi yaklaşımı, müzakereye dayanan bu modelin hayata geçmesi için kamusal alanın gerekliliğine işaret etmektedir. Bu çalışmada, temsili liberal demokrasinin krizi ve alternatif bir demokrasi yaklaşımı olarak Habermasçı müzakereci demokrasi yaklaşımı değerlendirilmekte, Türkiye'de uzun yıllardır bir güvenlik sorunu olarak görülen ve askeri operasyonlarla çözüme kavuşturulması hedeflenen Kürt sorununun, ilk kez demokratik çözüm yolları ile aşılmaya çalışıldığı Demokratik Açılım Süreci ve bu çerçevede AK Parti hükümeti tarafından sorunun çözümünde bir aktör olarak görevlendirilen Âkil İnsanlar Heyeti ele alınmakta ve Âkil İnsanlar Heyeti özelinde geleneksel medyanın kamusal alan oluşumuna katkısının olup olmadığı sorgulanmaktadır.Çalışmada, kamusal alan-geleneksel medya ilişkisi, gazetelerdeki haber metinlerinin Teun A. Van Dijk'ın eleştirel söylem analizi yöntemiyle çözümlenmesiyle ortaya konulmaya çalışılmıştır. Geleneksel medyanın, siyasal olay/konuları kamunun gündemine taşıma, siyasal olay/konuları gündemde tutma ve bu olay/konularla ilgili bilgi aktarmak için uygun bir zemin olma özelliklerini taşıdığı çalışmanın bulguları arasındadır. Türk geleneksel medyasının kamusal alan oluşumu için gerekli olan her tür bilginin yurttaşlara iletilmesi hususunda yetersiz olduğu da çalışmanın sonuçlarındandır. Bu çalışmada, Habermasçı müzakereci demokrasinin günümüz koşullarında uygulanabilirliğinin zorluğu vurgulanmaktadır. --- "WISE MEN" IN THE DEMOCRATIC INITIATIVE AND SOLUTION PROCESSNowadays, the spread of the views that suggest the representative liberal democracy is experiencing a crisis has brought together the search for alternative democracy approaches. The deliberative democracy approach, which suggests that the citizens will discuss the issues that concern them in an unrestricted and rational way, and that the representative liberal democracy will overcome the crisis of "participation" by the decisions taken as a result of these discussions, points to the necessity of the public sphere in order to implement this model based on the negotiation. In this study, the crisis of representative liberal democracy and Habermasian deliberative democracy as an alternative democracy approach are examined; both The Democratic Initiative Process through which the Kurdish problem, which has been viewed as a security problem for many years and aimed to be resolved by military operations, has been attempted to be overcome with democratic solutions for the first time, and the Committee of Wise Men, which has been employed as an actor in the resolution of the problem by the Government of the Justice and Development Party (AKP) in this frame are addressed; and it is questioned whether traditional media provides any contributions to the formation of the public sphere specific to the Committee of Wise Men. In the study, the relationship between the public sphere and traditional media has been presented by analyzing news texts in newspapers using Teun A. Van Djik's critical discourse analysis method. It is among the findings of the study that traditional media has the qualities of being an appropriate platform to bring the political events/topics to the public agenda, to keep political events/topics on the agenda, and to transfer information about these events/subjects. It is also among the findings that Turkish traditional media is insufficient concerning the transfer of all kinds of information necessary to form the public sphere. In this study, the difficulty of the applicability of the Habermasian deliberative democracy under today's conditions is emphasized.

Anahtar Kelimeler: Yerel Yönetimler, Sosyal Politika, Sosyal Belediyecilik.ÖZETSOSYAL BELEDİYECİLİK UYGULAMALARI: KAĞITHANE BELEDİYESİ ÖRNEĞİYerel yönetimler, bütün ülkelerde kamu yönetiminin önemli ve vazgeçilmez unsurunu meydana getiren kamu tüzel kişileridir. Bir ülkedeki yerel yönetimlerin gücü ve etkinliği, söz konusu ülkedeki demokrasinin düzeyi ile de oldukça ilişkilidir. Yerel yönetimler demokrasi açısından önemli olduğu kadar, yerel hizmetlerin yürütülmesinde verimliliği ve etkinliği sağlamada da önemli kurumlar olarak kabul edilmektedir. Toplumda gün geçtikçe artan sosyal ihtiyaçların karşılanması sosyal devletin ana görevlerinden birisidir. Ülkemizde devlet bu sosyal görevini hem merkezi idare ile hem de yerel yönetimlerle yerine getirmektedir. Ancak son zamanlarda Dünya'da ve Türkiye'de yaşanan küreselleşme ve yerelleşme olgusu, sosyal devletin işleyişinde yerel yönetimleri, yerel yönetimler içinde de belediyeleri ön plana çıkarmıştır. Belediyeler üstlenmiş oldukları "sosyal belediyecilik" anlayışıyla sosyal hizmetlerin topluma sunulmasında, önemli bir aktör haline gelmişlerdir.Dört bölümden oluşan bu çalışmada; ilk olarak kamu yönetiminin örgütlenmesi ve bu bağlamda yerel yönetimler ele alınmıştır. İkinci bölümde ise; sosyal politika kavramının doğuşu, gelişimi, hedefleri, merkezi yönetim ile yerel yönetimlerin sosyal politika alanındaki rolü, sosyal belediyecilik kavramı ve temel işlevleri bağlantıları incelemiştir. Üçüncü bölümde Türkiye'de belediye yönetimi, yapısı ve Türkiye'de belediyelerde sosyal belediyeciliğin gelişimi ve hukuki dayanakları incelenmiştir. Dördüncü bölümde İstanbul İli Kağıthane İlçe Belediyesi'nin 2008-2012 döneminde sosyal belediyecilik alanında yapmış olduğu 24 sosyal hizmet uygulaması incelenmiştir.Keywords : Local Administrations, Social Policy, Social MunicipalityABSTRACTSOCIAL MUNICIPAL PRACTISES: CASE STUDY ON KAĞITHANE MUNICIPALTYLocal governments are public corporations which generates the important and essential element of local management. Power and strength of local governments in a country are directly related to the level of democracy in the mentioned country. Local governments are accepted as important institutions in providing efficiency and effectiveness executing the local services as much as in terms of democracy. In a society, to satisfy the social needs increasing day by day is one of the main objectives of social state. In our country, state performs this social task via both central and local governments. However, globalization and localization facts in Turkey and World in the recent years have featured local governments in social state and municipalities in local governments. Municipalities have become an important actor in serving the society by the task taken on as "social municipality".In this study, composed of four parts, organization of the public administration and in this respect, local governments have been handled firstly. In the second part, the rise, development and goals of the social policy concept, the role of local governments and central government in the area of social policy and the notion of social municipality and its basic functions have been examined. In the third part, municipality management and structure in Turkey, development of social municipality and legal provisions of municipalities in Turkey have been studied. In the fourth part, 24 social services implementation made by İstanbul city – Kağıthane District Municipality in the area of social municipality for the period of 2008 – 2012 has been investigated.