Suchergebnisse

Kurt Baschwitz is één van de grote pioniers van de psychosociale wetenschap. Hij stichtte de eerste naoorlogse van de journalistenopleiding, legde de basis voor 'communicatiewetenschap & mediastudies' aan de Universiteit van Amsterdam, en was medeoprichter van de roemruchte '7e' faculteit voor Politieke en Sociale Wetenschappen aan de universiteit van Amsterdam. In het begin van de 20e eeuw werkte hij als journalist in Hamburg en vanaf 1916 vanuit het neutrale Rotterdam. Na WO I werd hij hoofdredacteur van een gezaghebbende weekblad in Duitsland. Na de machtsovername door Hitler vluchtte hij naar Amsterdam. Hij werd medewerker van het nieuwe Internationale Instituut voor Sociale Geschiedenis (IISG) en 'privaatdocent' aan de universiteit. In de oorlog werd hij bij een razzia opgepakt, gedeporteerd naar Westerbork, maar kwam weer vrij. Na de oorlog werd hij de eerste hoogleraar Perswetenschap. Hij is de auteur van boeken over fascinerende onderwerpen als 'e massa' en de 4P's: Pers, Propaganda, Politiek en 'Persecuties' (vervolgingen), die stuk voor stuk geïnspireerd waren door zijn eigen dramatische ervaringen. Maar de 'aartsvader' dreigt ten onrechte te worden vergeten. Jaap van Ginneken vult deze leemte met de plaatsing van de unieke betekenis van het wetenschappelijk werk van Baschwitz in de geschiedschrijving van de sociale wetenschappen ingebed in een boeiend beschreven historische context

"De geschiedenis van de VOC, de eerste naamloze vennootschap en 'multinational' ter wereld, is nauw verweven met die van de Republiek der Verenigde Nederlanden. Lange tijd was de Compagnie het grootste handelsbedrijf ter wereld: een puur commerciële onderneming, die geen middel schuwde om haar positie te verstevigen. Maar ook een instelling die cultuur produceerde, en het leven in haar handelsgebieden en de Republiek diepgaand beïnvloedde. Het verval in de achttiende eeuw had veel oorzaken: de logge organisatievorm, torenhoge bestuurs- en militaire kosten, enorme corruptie en zelfverrijking, concurrentie van andere Europese compagnieën, vooral de Engelse, de tanende internationale positie van de Republiek. De VOC kwam de Vierde Engelse Oorlog (1780-1784) niet te boven. Zij werd in 1795-1799 geliquideerd door de Bataafse Republiek. [Dit boek] geeft een panoramisch beeld van de fascinerende 'Edele compagnie', die uiteindelijk zou zijn 'Vergaan Onder Corruptie'. Het boek biedt de grote lijn én de kleine anekdote. Het werpt licht op de veelsoortige handelsgebieden tussen Kaap de Goede Hoop en Japan, het leven in Batavia, op zee en thuis in Nederland, én op een stoet kleurrijke personen. Van de wrede gouverneur-generaal Jan Pietersz Coen tot de Molukse opstandeling Kapitein Jonker: allen maakten de VOC tot wat deze was."--Back cover

Political Science - Kern van deze sectorschets is een analyse van de toezichttheorie van de Inspectie voor de gezondheidszorg (IGZ) in de afgelopen tien jaar. De analyse resulteert in acht spanningsvelden die optreden bij de praktische toepassingen van deze theorie. Hierbij is gekeken naar het verleden en de toekomst van het overheidstoezicht door de IGZ als één van de actoren binnen de complexe sturingsrelaties in de gezondheidszorg. Thema's die aan bod komen bij de ontwikkeling van het toezicht zijn: de plaats en functie van toezicht in de gezondheidszorg, de wettelijke grondslag, de internationale dimensie van toezicht en de invloed van marktwerking en patiëntveiligheid op het toezicht. De keuzen die in de praktijk van het toezicht gemaakt worden binnen de spanningsvelden en de wijze waarop deze doorwerken, zijn van grote invloed op de reputatie van de inspectie. De sectorschets wordt afgesloten met een toekomstagenda, waarin de positionering van de IGZ en innovatie van het toezicht bepalend zijn voor duurzaam en dynamisch overheidstoezicht op de gezondheidszorg. De serie WRR-webpublicaties omvat studies die in het kader van de werkzaamheden van de WRR tot stand zijn gekomen. De verantwoordelijkheid voor de inhoud en de ingenomen standpunten berust bij de auteurs.

Luchtwachttorens uit de Koude Oorlog geeft een compleet beeld van het landelijke netwerk van luchtwachttorens waarin tussen 1950 en 1968 duizenden vrijwilligers in weer en wind het luchtruim afzochten naar vijandelijke Russische vliegtuigen. Een nationaal netwerk dat een taak vervulde binnen de internationale luchtverdediging van West-Europa. Van de bijna 300 objecten zijn er nog 70 bewaard gebleven: betonnen torens, bakstenen uitkijkposten en commandocentra. De door architect Marten Zwaagstra ontworpen betonnen raatbouwtorens vormen architectonische getuigen van de Koude Oorlog. Hun constructie uit prefab beton is typerend voor de wederopbouw in de jaren vijftig.Het boek vertelt ook het verhaal van de waarnemers op de torens, van de vele gewone burgers, mannen én vrouwen, die bij de verdediging en bescherming van ons land betrokken waren. Het boek stopt niet bij de buitengebruikstelling van de torens in 1968, maar beschrijft ook de gebeurtenissen erna, van sloop tot creatief hergebruik. Persoonlijke anekdotes en verhalen van ooggetuigen brengen de historie van de resterende torens tot leven. De vele historische en hedendaagse foto's, bouwtekeningen en kaarten vormen een uitgebreid beeldverhaal. Tot slot is een catalogus van alle ooit gebouwde objecten met type en huidige staat opgenomen.Historisch geograaf Sandra van Lochem deed jarenlang onderzoek naar luchtwachttorens. Ze werkt als erfgoedspecialist bij Natuurmonumenten en publiceert regelmatig over Koude Oorlog-onderwerpen, buitenplaatsen en landschappelijk erfgoed. Uitgeversinformatie

Politiek is mensenwerk. Dat leert de politieke psychologie. Politiek bestaat niet alleen uit instellingen als het parlement of de regering of uit actoren als politieke partijen en vakbonden, politiek wordt gemaakt door mensen. De politieke psychologie bestudeert de psychologie van de politiek en het verband tussen politieke en psychologische processen waarin communicatie een cruciale rol speelt.00'De psychologie van de politiek' brengt voor het eerst in het Nederlandse taalgebied deze wetenschap in kaart. Het boek bundelt daarbij inzichten over de politieke retoriek, waarbij gefocust wordt op de retoriek in het werk van Karl Marx en Friedrich Engels, en op actuele cases als de retoriek van de financiële crisis en van IS. Tegelijkertijd schetst de auteur de rol van persoonlijkheid in de politiek, met politiek-psychologische profielen van internationale politieke leiders als de Britse premier Boris Johnson, de Chinese president Xi Jinping en de Nederlandse premier Mark Rutte. Ook andere gebieden van politieke psychologie als bijvoorbeeld politieke socialisatie komen in dit boek volop aan bod.00'De psychologie van de politiek' vult een leemte in de Nederlandstalige wetenschappelijke literatuur op het terrein van politieke communicatie. De nieuwe wetenschappelijke inzichten en de originele invalshoeken en onderzoeksmethoden maken het boek tot een onmisbaar referentiewerk voor al wie zich professioneel verdiept in de politiek in de brede zin van het woord

Het aantal insolventieprocedures met internationale aspecten groeit alleen maar. Daarbij rijzen veel juridische vragen. Welke rechter is bevoegd? Welk recht is van toepassing, bijvoorbeeld op de bevoegdheden van de curator in een ander land, de verdeling van de boedel, zakelijke rechten, verrekening, eigendomsvoorbehoud, opzegging van overeenkomsten, de actio pauliana? In dit boek gaat de auteur in op deze en veel andere vragen. Voor intra-EU gevallen is op 26 juni 2017 de herziene Insolventieverordening in werking getreden. In deze nieuwe Verordening is veel jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie gecodificeerd. Daarnaast zijn enkele nieuwe onderwerpen geregeld, in het bijzonder met betrekking tot insolventie van groepen en de zogeheten synthetische procedure. Voor verhoudingen met landen die geen lid zijn van de Europese Unie stelt elke lidstaat zijn eigen regels op. In Nederland is het recht op dit punt in grote mate ontwikkeld door de Hoge Raad met recente jurisprudentie. Daarnaast hebben de Verenigde Naties een Modelwet geschreven, bij wijze van aanbeveling aan Staten over de gehele wereld om deze wet in hun eigen nationale regels op te nemen. Een aantal Staten, waaronder de Verenigde Staten, heeft dat gedaan. Dit is de tweede druk van dit boek. Alle drie de onderwerpen worden behandeld: de herziene EU-Verordening, de jurisprudentie van de Hoge Raad voor verhoudingen met derde landen en de VN-Modelwet

Voor een behoorlijk aantal journalisten geldt dat zij de voorbije jaren en op verschillende manieren zijn geconfronteerd met gewelddadig of agressief gedrag jegens hun beroepsgroep. Dat is problematisch, want in een democratische rechtsstaat is vrije nieuwsgaring van cruciaal belang en dienen journalisten hun werk in vrijheid en in veiligheid te kunnen doen. Dat dreigt in het geding te komen als journalisten om zich heen een toegenomen dreiging van geweld tegen de journalistiek ervaren. Om die reden krijgt geweld tegen journalisten al langere tijd nationale en internationale aandacht van diverse organisaties. In de Tweede Kamer is door toenmalig minister van Justitie en Veiligheid Grapperhaus een onderzoek toegezegd naar de mate waarin de "positie van journalisten [...] kwetsbaarder is geworden." Het onderhavige onderzoek betreft dit toegezegde onderzoek, uitgevoerd in opdracht van het WODC. Onderzocht zijn drie hoofdvragen. Wat is de aard en omvang van ervaren en waargenomen geweld tegen journalisten in Nederland en in hoeverre is dit over de afgelopen 10 jaar veranderd? Welke daders en slachtoffers kunnen er ten aanzien van de verschillende vormen van geweld tegen journalisten worden onderscheiden? En welke beleidsinterventies zouden effectief kunnen zijn in het terugdringen van of het optreden tegen geweld tegen journalisten en in hoeverre kan het zinvol zijn om in dit kader het taakstrafverbod uit te breiden? In dit onderzoek zijn verschillende onderzoeksmethoden gecombineerd, om een adequaat beeld te kunnen schetsen van de aard en omvang van het probleem. Het rapport wordt afgesloten met de bespreking van mogelijke beleidsinterventies en een vijftal concrete aanbevelingen

Naast wetgeving maakt de Europese Unie ook gebruik van een hybride beleidsmethode, genaamd ?economic governance?, om o.a. jaarlijks aanbevelingen te geven aan de lidstaten, waarvan de EU de opvolging monitort via het Europees semester. Deze aanbevelingen hebben betrekking op de begroting en de economie, maar ook op het sociaal en werkgelegenheidsbeleid van de lidstaten. Terwijl de EU geen sterke wetgevingsbevoegdheden heeft inzake de sociale dimensie, maakte het ? zeker tijdens de crisis ? uitvoerig gebruik van EU ?economic governance? om ?soft law?-richtsnoeren uit te delen inzake werkgelegenheid, arbeidsrecht en sociale zekerheid. Een groot aantal aanbevelingen hadden betrekking op de loonvorming of rechtstreeks op een hervorming van het collectieve onderhandelingssysteem.00Een aanvaring met het fundamentele recht op collectief onderhandelen (en sociale dialoog) van de sociale partners was dan ook onvermijdelijk. Dit recht, dat een zekere autonomie aan de sociale partners geeft om met elkaar over sociale aangelegenheden te onderhandelen, is niet alleen beschermd door de EU-rechtsorde zelf, maar ook door de Internationale Arbeidsorganisatie en de Raad van Europa (EVRM en ESH). Het onderzoek heeft nagegaan in welke mate EU ?economic governance? problematisch is in het licht van het recht op collectief onderhandelen, wat tot schendingen van dit recht in de verschillende rechtsorden kan leiden. Uit de evaluatie van de aanbevelingen en de maatregelen trekt het onderzoek lessen voor de EU (en de lidstaten) om EU ?economic governance? beter met het recht op collectief onderhandelen te verzoenen, rekening houdend met het postcrisisklimaat en de hernieuwde aandacht voor de sociale dimensie van de EU

Dit zijn turbulente tijden: de materiële ongelijkheid tussen bevolkingsgroepen neemt toe, er is groeiende onvrede en boosheid, de globalisering zet almaar verder door, er is sprake van verdergaande flexibilisering en verlies van zekerheid in inkomens- en arbeidsverhoudingen en het zwaartepunt van de machtsverhoudingen op wereldniveau verschuift van de Atlantische naar de Indische Oceaan. Zekerheden als de hegemonie van de Verenigde Staten en oude vertrouwde Atlantische bondgenootschappen worden snel minder vanzelfsprekend. De Europese Unie zou in die wereld op drift een veilig bastion kunnen vormen, maar zij worstelt vooralsnog met haar identiteit, eurosceptische krachten in de lidstaten en ernstige democratische tekorten. Populisten ter linker- maar vooral ter rechterzijde maken gretig gebruik van de onzekerheid en onvrede om hun simplistische negatieve boodschappen aan de man te brengen. Meer dan riskant nationalisme en dromerijen over terugkeer naar vroeger 'toen alles beter was' hebben zij echter niet te bieden. Dit boek probeert deze en andere ontwikkelingen in hun onderlinge samenhang te begrijpen en probeert te zoeken naar constructieve perspectieven. Rob de Lange was lange tijd docent-onderzoeker aan de Faculteit Sociale Wetenschappen van de Universiteit Utrecht. Daarna was hij docent sociale wetenschappen en onderzoeksmethoden aan de Hogeschool Utrecht, in het bijzonder bij de Faculteiten Communicatie & Journalistiek en Educatie. Daarnaast was hij universitair docent bij de Afdeling Communicatiewetenschap en de International School for Humanities and Social Sciences aan de Universiteit van Amsterdam. Naast onderwijs in methoden van het wetenschappelijk onderzoek verzorgde hij daar seminars over public affairs aan bachelor- en masterstudenten. Hij is gepromoveerd op een proefschrift over public affairs

In Hoofdstuk 1 worden de achtergronden van het NWO programma Slimme sturing (Smart governance) en de Zorgtransitie besproken, die de aanleiding vormden voor de opzet van het onderzoek 'Lokaal bestuur en eigen kracht in Rotterdam', dat resulteerde in het hier voorliggende eindrapport. Vervolgens wordt de oorsprong van de Family Group Conference besproken en hoe deze zich wereldwijd heeft verspreid en heeft geresulteerd in een aantal internationale studies, waarin de Family Group Conference is gecontrasteerd met professionele hulpverlening. Een aantal toonaangevende studies is geschematiseerd weergegeven in Hoofdstuk 1.
Hoe de vragen van de maatschappelijke partners in de definitieve onderzoeksopzet werden vertaald en welke uitkomstmaten gekozen werden, wordt beschreven in Hoofdstuk 2: Onderzoeksopzet.
In Hoofdstuk 3 worden de uitkomsten van het empirische onderdeel van het onderzoek onder zorgvragers gepresenteerd.
Hoofdstuk 4 bespreekt de uitkomsten van het onderzoek onder zorgprofessionals en Eigen Kracht coördinatoren.
In een aantal zaken bleken het netwerk en de zorgprofessional ondersteuningstaken specifiek verdeeld te hebben. In Hoofdstuk 5 zijn deze patronen van taakverdeling op basis van gemeenschappelijke elementen gestileerd in een drietal scenario's, waarvan de kostenimplicaties zijn berekend, in het bijzonder het potentieel aan besparingen.
In Hoofdstuk 6 worden de bevindingen van het onderzoek geplaatst tegen de achtergrond van het NWO Slimme sturing programma, met accent op de sturingsinstrumenten die centraal staan in het sociale domein: regulering en budgettering. Bezien wordt wat exact de reikwijdte is van het nog vrijwel onbekende recht op een Familiegroepsplan.
Hoofdstuk 7 sluit het rapport af met een slotbeschouwing en een aantal aanbevelingen, voor de betrokken maatschappelijke partners en voor de wetenschap.