Suchergebnisse

YÖK Tez No: 660232 ; Yirminci yüzyıl son çeyreğine doğru başta Amerika Birleşik Devletleri ve batılı devletler olmak üzere bütün dünyada sosyal, kültürel ve politik alanlarda kimlik bunalımları yaşanmıştır. Bunun nedenleri arasında ekonomik krizler, küreselleşmenin varlığı, bilişim ve iletişimde sürekli gelişen teknolojiler sayılabilir. Bu değişimle birlikte kamu yönetimi alanında özellikle 1980'den sonra yeni bir anlayış meydana gelmiştir. Değişen süreçte artık geleneksel kamu yönetimi yerine yenilikçi bir kamu yönetimi anlayışına bırakarak literatüre paradigma değişimi olarak girmiştir. Kamu yönetimi alanında yaşanan değişim ve dönüşümler süreklilik göstererek gelişimini devam ettirmiş ve yönetim alanındaki son paradigma olarak anılan "Yönetişim" boyutunu hayatımıza katmıştır. Yönetişim reform uygulamalarıyla eskinin tek yanlı yönetim anlayışı yerine çok aktörlülüğü, merkeziyetçi bir yapının yerine yerelliği getirmesiyle birlikte demokrasi, katılımcılık ve hukukun üstünlüğü gibi ilkeleri ile hayatımızın pek çok alanında kendine yer edinmiştir. Son yıllarda küreselleşmenin ve uluslararası oluşumların katkılarıyla dünyada baş döndürücü gelişmeler yaşanmakta, ülkeler bu yeni formlara ayak uydurmaya çabalamaktadır. Nitekim ülkemiz de bu yarışta yerini almıştır. Öyle ki bir yandan kent konseyleri ile daha demokratik ve katılımcı bir yapılanma içine girmiş diğer yandan devletin ekonomiden elini çekmesiyle boşalan yerini bağımsız idari otoriteler ile doldurmaya çalışmıştır. Bu çalışmanın amacı 1980'li yıllarda paradigma değişimi ile meydana gelen kamu yönetimindeki dönüşümü yönetişim anlayışı çerçevesinde ülkemizde uygulama alanı bulan bağımsız idari otoriteler ve kent konseyleri bağlamında değerlendirmesini yapmaktır. ; Towards the quarter of the twentieth century, identity crises were experienced in social, cultural and political areas all over the World, especially in the United States of America and western states. The reasons for this include economic crises, the existence of globalization, and constantly evolving technologies in informatics and communication. With this change, a new understanding has emerged in the field of public administration, especially after 1980. In the changing process, it has entered the literature as a paradigm change, leaving it to an innovative public administration approach instead of traditional public management. The changes and transformations experienced in the field of public administration have continued its development and added "the governance" dimension, which is known as the last paradigm in the field of management, into our lives. With the governance reform implementations, it has taken a place in many areas of our lives with its principles such as democracy, participation and the rule of law, as it replaces the unilateral management understanding of the past with multi – actorship and localism instead of a centralized structure. In recent years, with the contributions of globalization and international formations, dizzying developments have been taking place in the World, and countries are trying to keep up with these new forms. As a matter of fact, our country took its place in this race. On the one hand, it entered into a more democratic and participatory structure with city councils, on the other hand, it tried to fill its vacant place with independent administrative authorities when the state withdrew from the economy. The aim of this study is to evaluate the transformation in public administration that occurred with the paradigm change in the 1980s in the context of the independent administrative authorities and the city council, which found a field of application in our country within the framework of the understanding of governance.

Danışman: DR. ÖĞR. ÜYESİ FATİH FUAT TUNCER Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Lisansüstü Eğitim Enstitüsü / Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı / Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Bilim Dalı Konu: Siyasal Bilimler = Political Science ; Uluslararası İlişkiler = International Relations Dizin: 11 Eylül 2001 olayı = Event of September 11th ; Değişim = Change ; Kimlik = Identity ; Rusya = Russia ; Sosyal yapısalcılık = Social constructivism ; Süreklilik = Continuity ; Türk dış politikası = Turkish foreign policy ; Türk-Rus ilişkileri = Turkish-Russian relations ; Türkiye = Turkey ; Ulusal çıkar = National interest ; Soğuk Savaş ve daha önceki dönemlerde, birbirinden tehdit algılayan, yakın ilişki kurmaktan kaçınan Türkiye ve Rusya, 1990'lı yıllardan itibaren kimliklerinde yaşadıkları dönüşümlerle sınırlı düzeyde bir ortaklık inşa etmeye başlamıştır. İki ülke ortaklığının her alanda ivme kazanması ise 11 Eylül tarihiyle mümkün olmuştur. Bu tarihle birlikte Türkiye ile Rusya'nın ulusal kimliği, tehdit algısı, tercihleri ve çıkarları dönüşüme uğramıştır. Aynı şekilde iki ülkenin, "komşuluk" ve "müttefiklik" algısında da değişimler yaşanmıştır. Bu bağlamda birbirlerine karşı yaklaşımları değişen Türkiye ve Rusya, birçok alanda ciddi düzeyde "işbirliği" ve "ortaklık" geliştirmiştir. Bu tez çalışmasında, inşacı yaklaşım çerçevesinde, 11 Eylül sonrası Türk-Rus ilişkilerinde gerçekleşen dönüşümler incelemiştir. Söz konusu bu dönüşümlerin ise aktör-yapı değişiminden ve kimlik temelli ulusal çıkarlardan kaynaklandığı ortaya konulmaya çalışılmıştır. Tez çalışmasında, geçmişten günümüze gelen süreçte, her iki devletin de kimliğinde birçok dönemde, "iç" ve "dış" faktörlerin etkisiyle birlikte değişimlerin yaşandığına değinilmiş, bu değişimlerin ise Türk-Rus ilişkilerindeki yakınlaşmanın düzeyini belirlediği saptanmıştır. Fakat yine tez çalışmasında ortaya konulan birçok nedenden dolayı da günümüz Türk-Rus ortaklığının, "müttefiklik" olarak yorumlanmasının doğru olmayacağı belirlenmiştir. Nitekim aktör ve yapıda yaşanan değişimlerin, iki ülke işbirliğini geliştirdiği; ancak önceki dönemlerde tercih edilmeyen "yakın" bir Türk-Rus ortaklığının inşa edildiği sonucuna ulaşılmıştır. ; In the cold war and the previous periods, Turkey and Russia who consider each other as a threat and had no close relationship, have started to establish a limited partnership since the 1990's through the transformation of identity in time. The partnership of these two countries has gained acceleration in every field after September 11. Within this specific date; national identity, threat perception, preferences and benefits of Turkey and Russia has undergone a transformation. Likewise, the "contiguity" and "alliance" perception of these two country has changed as well. In this regard, Turkey and Russia has built up serious "collaborations" and "partnerships" in the number of fields. In this dissertation, by regarding the constructivist approach, the transformations within the Turkish-Russian relations during the post-September 11 era have been analysed. It has been tried to prove that these transformations have been driven from the agent-structure changes and identity based national interests. It has been referred in this thesis that, the identity of these both countries has changed in some periods with the impact of "internal" and "external" factors from past to present and these alterations determined the level of approachment to the relationships of Turkey and Russia. However due to a number of reasons that is referred in this thesis, it is explained that, interpreting the relationship between Turkey and Russia as being an "alliance" will not be an accurate approach. Hence, it was concluded that the changes in agent and structure have improved the cooperation between the two countries and have created a "close" Turkish-Russian partnership which had not been preferred in the previous periods.

Soğuk Savaş sonrası yaşanan gelişmeler Uluslararası İlişkiler disiplini içerisinde yeni yaklaşımları ortaya çıkardı. Bu dönemde güç, piyasa ve kapasite gibi maddi unsurları ön plana çıkaran geleneksel kuramların aksine kimlik, norm ve kültür gibi sosyal unsurları ön plana çıkaran İnşacı Kuram, disipline yeni bir soluk kazandırdı. Yapı ve aktörlerin karşılıklı olarak birbirlerini inşa ettiğini savunan İnşacılar, özellikle kimlik kavramına büyük önem vermiştir. Bu bağlamda diğer kuramlar tarafından arka plana itilen kimlik-dış politika ilişkisi İnşacılar tarafından analiz birimi olarak ele alınmıştır. İnşacılara göre aktörler arasında yaşanan etkileşim neticesinde şekillenen kimlikler çıkarları; çıkarlar da dış politikayı oluşturmaktadır. XX. yüzyılda İran'da Pehlevi Hanedanlığı ile başlayan ulus-devlet inşası ve bölgede etkin aktör olma arzusu, 1979'da yaşanan devrim ile eksen değiştirse de aynı şekilde devam etmiştir. Devrim sonrası dış politikada İslami devrimci ve revizyonist emellere sahip olan İran, bir müddet sonra bu politikasını terk etmek durumunda kaldı. Sert güce dayalı devletlerarası politikayı terk eden İran, yumuşak gücü ön plana çıkararak devlet altı gruplara yöneldi. Bu bağlamda Lübnan, Irak ve Yemen'deki Şii grupların iç ve dış politikada yükselişe geçmesi İran güdümünde Sünnî ülkeleri kuşatan bir Şii kuşak oluştuğuna yönelik iddiaların ortaya çıkmasına neden oldu. Bu iddialara göre İran, bir Şii Hilali oluşturarak bölgeyi domine ederek nüfuz sahasını genişletmekteydi. Bu çalışma içerisinde Şii Hilali söyleminin ortaya çıkışı, mahiyeti ve kapsamı değerlendirilecektir. Bu bağlamda İran'ın bölgedeki Şii unsurlarla arasında yaşanan etkileşim, uluslararası politikada yaşanan değişim ve dönüşümlere karşı İran'ın geliştirdiği refleksler ile bölgesel ve küresel aktörlerin İran'a yönelik tutumları İnşacı Kuram çerçevesinde ele alınarak incelenecektir. --- Developments experienced after the Cold War caused new approaches within IR discipline. On the contrary of traditional theories of IR which pay attention to material subjects like power, market and capacity, constructivist theory that highlights social subjects such as identities, norms, cultures gave a new breath to the discipline. Constructivists put an emphasis on the term of identity that defends that structure and agencies build each other bilaterally. In this context, identity-foreign policy relation which is undermined by other theories is taken as a unit of analysis by constructivists. According to constructivists, identities made by interaction among agencies shape interests and interests shape foreign policy. In 20th century, Iran with Pahlavi Dynasty experiencing a nation state building process insisted on past desire of being a leading actor in the region. Despite of an axis shift in Iran's domestic and foreign policy after the Revolution in 1979, this attitude has been kept in the same way. Iran had revisionist and revolutionary aims in post-revolution foreign policy but he had to leave this policy soon after. Iran leaving interstates policy based on hard power preferred sub state groups with soft power. In this framework, Shia groups in Yemen, Lebanon and Iraq rallying in the state policies and foreign policy led to a discourse arguing that there is a Shia line guided by Iran in the region covering Sunni countries. According to these claims, with a Shia crescent Iran was dominating the region and enlarging his power area. In this research emergence, content and essence of the Shia crescent discourse will be evaluated. In this context, interaction between Iran and Shia groups in the region and Iran's reactions and moves toward changes in international politics as well as regional and global agencies' points of view about Iran will be taken and examined within constructivist theory frame.

Uluslararası ilişkilerde belirli bir üst otorite tarafından konulan kuralların olmaması devletlerin birbirleri arasındaki ilişkilerin temelde güç mücadelesine bağlı olarak gelişmesine neden olmuştur. Sistemin en önemli aktörleri olan devletler, sistemi kendi politikalarına göre yönlendirebilmek için belli başlı siyasi olayları kullanırlar. Yakın dönem dünya siyasi tarihine baktığımızda en önemli gelişme olarak 11 Eylül 2001 terör saldırılarını örnek verilebilir. Amerika Birleşik Devletleri'ne karşı gerçekleştirilen bu saldırılar sonrasında Ortadoğu'da önemli değişiklikler olmuştur. Soğuk Savaş sonrasında tek süper güç olarak ortaya çıkan ABD, mevcut olan hâkimiyetini ve gücünü tüm dünyaya kabul ettirmek için 11 Eylül saldırılarını bir fırsat bilmiştir. Bu dönemde ABD, birçok doğruya ve yanlışa imza atmıştır. 2003 yılında Irak'a yapılan ve yaklaşık 8 yıllık bir işgale dönüşen süreçte ABD tarafından uygulanan politikaların doğruluğu ve yanlışlığı objektif şekilde tespit edilmelidir. Irak topraklarına girilerek Saddam rejimi sonlandırılırken, araştırılması gereken konuların başında böyle radikal bir kararın hangi şartlar altında ve nasıl bir süreç sonunda alındığı gelmektedir. Bush sonrasında başkanlık koltuğuna oturan isim olan Obama'nın Irak'a yönelik yaklaşımı Bush'tan farklı olmuştur. İlk başkanlık döneminde nispeten iyi bir grafik çizen Obama, Irak'ta uyguladığı ya da uygulamadığı dış politika stratejisi nedeniyle ikinci başkanlık döneminde sınıfı geçememiştir. Obama, Bush'un söylemlerine yansıyan ideoloji ile hareket etmemiş olsa da kimi noktalarda onun politikalarına benimsemesi nedeniyle Irak meselesinde eleştirilmiştir. Obama, siyasal kaos altında bir Irak teslim aldı. Ancak görevi bıraktığında kendisinden sonraki başkana iç savaşla ve bölünme tehdidi ile karşı karşıya bir Irak bırakmıştır. ; The lack of a superior rule maker mecanism in international relations has brought on that the relations among the states take shape mainly depending on power struggle. The states, as the most important actors of the system, manipulate certain political events to rule the system according to their own policies. When we take a look at the recent period of world political history, we can consider terrorist attacks on September 11, 2001, as an example. After these terrorist attacks that was carried out to United States of America, there have been significant changes in the Middle East. The USA, which has shown up as the only superpower after the Cold War, has taken advantage of September 11 terrorist attack to establish its present hegemony and power to the whole world. In this period, the USA has put its signature to many right or wrong events. It should be detected objectively if it was a necessary or not that the 8th years of occupation of Iraq in 2003 by USA. As the Saddam regime was terminated by entering the land of Iraq, taking that kind of extremist decision in which condition it was made and its process should be the fist step of the investigation that must be done. With the difference of Bush, Obama who takes his place, showed a different approach to Iraq. Beside, Obama who made a good progress in his first presidental term, because of the foreign policy that he implemented in Iraq, he failed in his second presidental term. Although Obama did not act with the ideology reflected in Bush's discourses, he was criticised in the matter of Iraq due to his acts that represent Bush's policies at some points. Obama took over Iraq with a political chaos. However when he left he handed down Iraq to the next president after him under the threat of civil war and division.

Soğuk Savaş sonrası yaşanan gelişmeler Uluslararası İlişkiler disiplini içerisinde yeni yaklaşımları ortaya çıkardı. Bu dönemde güç, piyasa ve kapasite gibi maddi unsurları ön plana çıkaran geleneksel kuramların aksine kimlik, norm ve kültür gibi sosyal unsurları ön plana çıkaran İnşacı Kuram, disipline yeni bir soluk kazandırdı. Yapı ve aktörlerin karşılıklı olarak birbirlerini inşa ettiğini savunan İnşacılar, özellikle kimlik kavramına büyük önem vermiştir. Bu bağlamda diğer kuramlar tarafından arka plana itilen kimlik-dış politika ilişkisi İnşacılar tarafından analiz birimi olarak ele alınmıştır. İnşacılara göre aktörler arasında yaşanan etkileşim neticesinde şekillenen kimlikler çıkarları; çıkarlar da dış politikayı oluşturmaktadır.XX. yüzyılda İran'da Pehlevi Hanedanlığı ile başlayan ulus-devlet inşası ve bölgede etkin aktör olma arzusu, 1979'da yaşanan devrim ile eksen değiştirse de aynı şekilde devam etmiştir. Devrim sonrası dış politikada İslami devrimci ve revizyonist emellere sahip olan İran, bir müddet sonra bu politikasını terk etmek durumunda kaldı. Sert güce dayalı devletlerarası politikayı terk eden İran, yumuşak gücü ön plana çıkararak devlet altı gruplara yöneldi. Bu bağlamda Lübnan, Irak ve Yemen'deki Şii grupların iç ve dış politikada yükselişe geçmesi İran güdümünde Sünnî ülkeleri kuşatan bir Şii kuşak oluştuğuna yönelik iddiaların ortaya çıkmasına neden oldu. Bu iddialara göre İran, bir Şii Hilali oluşturarak bölgeyi domine ederek nüfuz sahasını genişletmekteydi. Bu çalışma içerisinde Şii Hilali söyleminin ortaya çıkışı, mahiyeti ve kapsamı değerlendirilecektir. Bu bağlamda İran'ın bölgedeki Şii unsurlarla arasında yaşanan etkileşim, uluslararası politikada yaşanan değişim ve dönüşümlere karşı İran'ın geliştirdiği refleksler ile bölgesel ve küresel aktörlerin İran'a yönelik tutumları İnşacı Kuram çerçevesinde ele alınarak incelenecektir. --- Developments experienced after the Cold War caused new approaches within IR discipline. On the contrary of traditional theories of IR which pay attention to material subjects like power, market and capacity, constructivist theory that highlights social subjects such as identities, norms, cultures gave a new breath to the discipline. Constructivists put an emphasis on the term of identity that defends that structure and agencies build each other bilaterally. In this context, identity-foreign policy relation which is undermined by other theories is taken as a unit of analysis by constructivists. According to constructivists, identities made by interaction among agencies shape interests and interests shape foreign policy.In 20th century, Iran with Pahlavi Dynasty experiencing a nation state building process insisted on past desire of being a leading actor in the region. Despite of an axis shift in Iran's domestic and foreign policy after the Revolution in 1979, this attitude has been kept in the same way. Iran had revisionist and revolutionary aims in post-revolution foreign policy but he had to leave this policy soon after. Iran leaving interstates policy based on hard power preferred sub state groups with soft power. In this framework, Shia groups in Yemen, Lebanon and Iraq rallying in the state policies and foreign policy led to a discourse arguing that there is a Shia line guided by Iran in the region covering Sunni countries. According to these claims, with a Shia crescent Iran was dominating the region and enlarging his power area. In this research emergence, content and essence of the Shia crescent discourse will be evaluated. In this context, interaction between Iran and Shia groups in the region and Iran's reactions and moves toward changes in international politics as well as regional and global agencies' points of view about Iran will be taken and examined within constructivist theory frame.

Günümüzde ülkeler küreselleşme ve serbest piyasa ekonomisi nedeniyle çok fazla rekabetle karşı karşıyadır. Herhangi bir endüstrideki rekabet sadece kendi ulusal sınırı içerisinde değil, aynı zamanda farklı ülkelerde ve farklı firmalarla uluslararası bir piyasada gerçekleşmektedir. Küreselleşme sürecinde, rekabetin yanı sıra kaynakların çevreye zarar vermeyecek şekilde etkin kullanımı sürdürülebilirlik açısından büyük bir önem taşımaktadır. Bu kapsamda tez hem küreselleşme hem de çevresel performansı dikkate alarak karşılaştırmalı bir analiz yapmaktadır. Bu tezde endüstriyel küreselleşme seviyesi imalat sektöründeki on üç endüstri seçilerek ölçülmüştür. Sonrasında "veri zarflama analizi" programı uygulanarak bu imalat endüstrilerin çevresel performansını ölçülmüştür. Son olarak endüstriyel küreselleşmesi ve çevresel performans seviyesi sonuçları kullanılarak "analitik hiyerarşi süreci" yoluyla diğer sosyal göstergeler eklenerek imalat sektörü sürdürülebilirliği ölçülmüştür. UNCTAD tarafından "gelişen endüstriyel ekonomiler" olarak sınıflandırılan on ülke (Türkiye, Arjantin, Belarus, Güney Afrika, Hindistan, Hırvatistan, Meksika, Polonya, Romanya ve Ukrayna) seçilerek tüm analizler karşılaştırmalı olarak yapılmıştır. Türkiye'nin endüstriyel küreselleşme seviyesi "entegre küresel" (en yüksek seviye) olmasına rağmen, eko-etkinlik seviyesi dikkate alındığında çevresel performans konusundaki konumu beşinci sıradadır. Ancak, Hindistan, Güney Afrika ve Arjantin gibi diğer ülkelerden daha yüksek eko-etkinlik puana (0.042) sahiptir. Bunun nedeni, endüstriyel üretim süreçlerinde Türkiye en fazla sera gazı emisyonu yapan ülkeler arasında üçüncüdür. Sosyal refah bağlamında Türkiye, çalışanlara yapılan ödemeler açısından üçüncü sırayı almaktadır. Türkiye ayrıca imalat sektörünün genel sürdürülebilirliği açısından 7.6% değer ile dördüncü sırada yer almaktadır. Sonuçlara göre imalat sektörü sürdürülebilirliği açısından en yüksek sürdürülebilirliğe sahip olan ülke Meksika'dır. ; In today's world of globalization and free market economy countries are facing much more competition than ever before. Competition in any industry is not only within its own national boundaries, but also in an international market with different companies of different countries. In the industrial globalization process, competition as well as effective use of resources needs to be done in a way that does not damage the environment places great importance in terms of sustainability. In this thesis, the industrial globalization level has been measured identifying thirteen industries of manufacturing sector. Additionally, the environmental performance of these manufacturing industries has been measured applying the "data envelopment analysis" program. In the final analysis, the results of the industrial globalization and environmental performance level has been used to measure the sustainability of manufacturing sector along with other social indicators through the "analytic hierarchy process". The overall comparison has been done based on ten countries (Turkey, Argentina, Belarus, South Africa, India, Croatia, Mexico, Poland, Romania and Ukraine) which are classified as "emerging industrial economies" by the UNCTAD. Although the country composite industrial globalization level of Turkey is indicated as "integrated global" (highest level) yet its position is 5th regarding environmental performance in consideration of eco-efficiency level with a score of 0.042 which is higher than other countries like India, South Africa and Argentina. The reason behind this can be attributed to the high emission of Greenhouse gases during the industrial production processes. In the context of social welfare Turkey placed 3rd based on compensation of employees. Turkey also ranked 4th in terms of overall sustainability of its manufacturing sector with a value of 7.6 percent. On the basis of our results, Mexico is found to be the most sustainable country relating to the sustainability of manufacturing sector.

YÖK Tez No: 580484 ; Dünya ticaretinin 'inin deniz taşımacılığı ile yapıldığı göz önüne alındığında böylesine büyük bir ekonomiyi oluşturan denizcilik sektöründe Türk denizciliğinin sürdürülebilirliğini sağlamak ve Milli Bayraklı gemi sayısını arttırmak büyük önem arz etmektedir. Fakat yapılan çalışmalarda, Milli Bayraklı gemi sayısının arttırılması sağlanamamış ve gün geçtikçe yabancı bayrağa olan ilgi artmıştır. Yabancı bayrağa geçmekteki ilk sebep ise denizcilik işletmelerinin operasyon maliyetlerini düşürmek istemeleridir. Yabancı bayrağa geçişlerdeki en büyük etken ise Kolay Bayrak olarak tanımladığımız devletlerin denizcilik firmalarına sağladığı vergi, denetim ve yabancı personel gibi avantajlı imkanlardır.1997 yılında dünya tonajının 'sinden fazlası Kolay Bayrak taşırken günümüzde bu oran 'lerin üstüne çıkmış ve artmaya devam etmektedir. Tabi ki ülkemizde yetiştirilen denizci sayısının fazlalığı da Milli Bayrak'lı gemi sayımızı artırmak için bir diğer önemli sebeptir. Bu durumlardan ötürü milli denizciliğimizin sürdürülebilmesi için gerekli olan deniz taşımacılığı, gemi sicili ve uyrukluğu, Kolay Bayrak uygulaması, ikinci sicil ve denizcilik politikaları alanlarında literatür taraması yapılmıştır. Milli Bayraklı gemi sayısını arttırmak için atılan adımların neden yetersiz kaldığı, denizcilikte önde gelen ülkelerin ne gibi önlemler aldığı incelenmiştir. Böylece Milli Bayraklı gemi sayısının arttırılması için atılması gereken adımlar tespit edilip bu hususta Türk denizcilik şirketleri ile yapılacak olan anket çalışmalarından yararlanılacaktır.Anket çalışmaları sonucunda tespit edilecek Milli bayrağa teşvik politikalarını doğru bir şekilde belirlemek ve buna ek olarak Milli Bayraklı gemi sayısının arttırılması için gerekli stratejileri ortaya koyarak Türk denizciliğinin sürdürülebilirliğinin sağlanması hedeflenmektedir. ; Considering that 85% of the world trade is done by sea transport, it is of great importance to ensure the sustainability of Turkish shipping and increase the number of ships with National Flag in the maritime sector, which constitutes such a big economy.However, the number of ships with the National Flag could not be increased and the interest on the foreign flag increased day by day.The first reason to move to the foreign flag is that maritime businesses want to reduce the operating costs.The most important factor in the transition to foreign flag is the advantageous opportunities such as taxes, inspection and foreign personnel provided to the maritime companies by the states we define as Flag of Convenience. In 1997, more than 50% of the world's tonnage was carrying the Flag of Convenience and today this rate has risen above 70% and continues to increase. Of course, the number of seafarers raised in our country is another important reason to increase our number of ships with the National Flag.Due to these situations, a literature review has been carried out in the fields of maritime transport, ship registration and nationality, Flag of Convenience application, international ship registry and maritime policies which are necessary for sustaining our national maritime.The steps taken in order to increase the number of ships with the National Flag were insufficient and the measures taken by the pioneer countries in the maritime sector were examined. Thus, the steps to be taken in order to increase the number of ships with the National Flag shall be determined and the surveys to be carried out with Turkish maritime companies shall be utilized in this regard.It is aimed to determine the national flag incentive policies to be determined as a result of the survey studies and in addition to provide the necessary strategies for increasing the number of ships with the National Flag and to ensure the sustainability of Turkish shipping

Kıbrıs Sorunu'na Birleşmiş Milletler (BM) bünyesinde çözüm arandığı bir dönemde Güney Kıbrıs Rum Yönetimi (GKRY) 4 Temmuz 1990 tarihinde Avrupa Topluluğu (AT)'na üyelik başvurusunda bulunarak 2004'te tam üyelikle sonuçlanacak olan süreci başlatmıştır. Soğuk Savaş'ın sona erdiği "Yeni Dünya Düzeni" içinde kendine yer arayan Avrupa Birliği (AB) Ortadoğu'nun yanı başında ve Asya Pazarı'nın "Batı Kapısı" üzerinde bulunan Kıbrıs'ı da unutmamıştır. Bu çerçevede Avrupa Birliği Bakanlar Konseyi, GKRY'nin tam üyelik başvurusunu normal süreç içerisinde değerlendirmiş ve 30 Haziran 1993'te Kıbrıs'ın üyelik için ehil olduğu yönündeki olumlu görüşünü (avis) açıklamıştır. GKRY'nin AB'ye başvurusuna ilişkin olarak Kıbrıs Türk tarafı ve Rum tarafı, görüşlerini kanıtlayabilmek için, uluslararası hukuk alanında uzmanlaşmış kişilerden görüş alma yoluna gitmişlerdir. Avrupa Komisyonu'nun her yıl AB'ye katılım sürecinde olan aday ülkelerin üyeliğe hazırlık sürecinde kaydettiği ilerlemeyi değerlendiren "İlerleme Raporlarında" ve Birliğe gelişmesini sağlamak için genel politikalarla ilgili tüm yararlı kararların alındığı "Zirvelerde" Kıbrıs Sorunu'na oldukça geniş yer verilmiştir. 12-13 Aralık 2002'de yapılan Kopenhag Zirvesi Sonuç Bildirisi'nin Kıbrıs paragraflarını şekillendiren en önemli gelişme, Ocak 2002'de başlayan görüşme turlarının sonunda BM Genel Sekreteri Annan'ın, 11 Kasım 2002 tarihinde Kıbrıs Türk ve Rum tarafına sonradan kendi adı ile anılacak olan "Kıbrıs Sorununa Kapsamlı Çözüm Temeli" adlı belgeyi sunması olmuştur. Bu çalışmada Kıbrıs Sorunu'nun AB karar alma mekanizmalarında nasıl şekillendirildiği ve sürecin sonu olan Annan Belgesi incelenecektir. Özellikle I. Annan Planı ayrıntılarıyla incelenecek ve bu çerçevede söz konusu planın Kıbrıs sorununu çözmekten neden uzak olduğu kanıtlanmaya çalışılacaktır. ; In a period when a solution was seeked for the Cyprus Problem within the United Nation (UN), the ROC made a membership application to the European Commission (EC) and started the process which would result in a full membership in 2004. The European Union (EU) which was looking for a place in the post Cold War "New World Order" had not forgotten Cyprus which was just beside the Middle East and situated on the Asian Market's "West Gate". In this context, the EU Minister's Council assessed ROC's full membership application normal process and announced its positive avis regarding Cyprus' eligibility for full membership on 30 June 1993. Regarding ROC's application to the EU, in order to prove their point of views, the Cyprus Turks and Greeks utilized the way of taking opinions from International Law specialists. The Cyprus Problem was given very wide coverage in the "Progress Reports" published annually by the European Commission for the assessment of the membership process of candidate countries and in the "Summits" where all beneficial decisions were taken regarding the general policies to ensure the Union's development. The most important development that shaped the Cyprus paragraphs of the Final Declaration of the Copenhagen Summit held on 12-13 December 2002, was the submission of the "Comprehensive Settlement Plan of the Cyprus Question" named document by UN Secretary General Annan – which would later be remembered by his name – to Cyprus Turkish and Greeks on 11 November 2002 after the accession negotiations which had started in January 2002. In this study it will focus on how the Cyprus problem shaped in EU decision-making mechanisms and the Annan Document which is the end of this process. Also in this study, The First Annan Plan will be examined thoroughly and effort be proved why the mentioned plan was unsuccessful to solve the Cyprus Problem.

Bu tez çalışması, uluslararası ilişkiler açısından siber uzayın neden olduğu yeni tartışma konularını ele almak suretiyle, Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve Rusya Federasyonu (RF)'nun siber güvenlik stratejilerini karşılaştırmalı olarak analiz etmek amacıyla hazırlanmıştır. Çalışmadaki temel sorunsalımız ise ABD ile RF'nin, siber güvenlik stratejilerini belirleme sürecinde birbirleriyle bir etkileşim ve etki-tepki ilişkisi içinde olup olmadığı tartışmasına odaklanmıştır. Bu doğrultuda tezde ulaşılan sonuç, ABD ve RF'nin siber güvenlik stratejilerini şekillendirme süreçlerinde, birbirlerine yönelik tehdit algılamalarının önemli etkisi olduğudur. Zira ABD ve RF arasında siber uzay alanında günümüze kadar süre gelen rekabetinin kökenleri her iki devletin Soğuk Savaş dönemindeki ideolojik ve askeri çekişmesinin bir sonucu olarak şekillenmiştir. Bununla birlikte söz konusu iki devlet kısa ve orta vadede ağ teknolojileri kapsamında askeri kapasitelerini geliştirmek için etkili bir siber savunma ve saldırı kapasitesi yaratmaya çalışacaklardır. Genel ve soyut olarak aktardığımız bu çerçeve içerisinde tez çalışmasının ilgi bölümlerinde: o Teknoloji kültürlerinin Soğuk Savaş döneminde ABD ve SSCB arasındaki askeri rekabetin günümüz siber uzay alanının şekillenmesine yaptığı katkıların, o 1990'lar başı ile birlikte küreselleşen, ticarileşen ve sivilleşen internet teknolojisinden ABD ve RF'nin askeri ve istihbari bir enstrüman olarak istifade etme arayışlarının, o Sosyal medya imkânlarını her iki devletin bir enformasyon savaşı aracı olarak kullanmaya yönelik planlamalarının, o ABD ve RF'nin bu yıllar ile birlikte şekillenmeye başlayan resmi siber güvenlik strateji belge ve doktrinlerinin, o Ulusal siber uzay alanlarını denetleyen hukuki rejimlerinin ve ulusal siber güvenlik kurumlarının faaliyetlerinin analiz edilmesine odaklanılmıştır. ; This thesis study aims at comparative analysis of cyber security policies adopted by United States of America (USA), and Russian Federation (RF), with consideration of new discussions originated from cyber space in the context of international relations. This work tries to find out whether there is an action-response relation between USA, and RF or not, in the course of setting cyber security strategies. Accordingly, this study found out the fact that USA, and RF's mutual perception of threat on their countries, is decisive when they are setting cyber security strategies. It is because of that today's ongoing competition between USA, and RF in the field of cyber space, originates from ideological, and military competition between USA, and RF during Cold War. Besides, the two states will try to create an effective cyber defense and attack capacity in order to improve their military capacities in the short and medium term within the scope of networking technologies. As we explained in general and abstract, in order to support arguments of this study, focus of related chapters of this thesis; o Contributions of technology cultures to the shaping of today's cyberspace space in the Cold War-era military rivalries between the USA and the Soviet Union, o Attempts of USA, and RF to benefit from internet technology as a means of military, and espionage, since it has been global, commercial, and civil by 1990s, o Planning of social media facilities for the use of the two states as an information warfare tool by the state, o USA, and RF's official cyber security strategy documents, and doctrines that started to be formed by then, o Legal regimes governing national cyber space areas; and activities of national cyber security institutions.

Temsili demokrasilerde, siyasal partilerin örgütsel yapılarındaki en önemli unsurlardan biri üyelerdir. Siyasi sistem ve partilere göre üyeliğin niteliği farklılaşsa da üyeler, partilerin hazır kıtalarıdır. Partilerin altın çağını yaşadıkları dönemde, üyelerin siyasi mesaileri sayesinde partilerle toplum arasındaki organik ilişkiler hep güçlü olmuştur. Fakat, çeyrek asırdan beri özellikle Batı Avrupa demokrasilerinde siyasi partilerin bir gerileme sürecine girdiğine tanıklık etmekteyiz. Bu veri durumun başlıca kanıtlarından biri, partilere üye olmanın cazibesini süratle yitirmesidir. Türkiye'de de 1990'ların ikinci yarısından itibaren parti üyeliği eski anlam ve önemini yitirmeye başlamıştır. Parti üyeliği mefhumunda genç üyelerin durumu ve en çok oyu alan iki partinin İzmir'deki gençlik örgütlerinde gençlerin parti üyeliği aktivizmlerinin hangi örüntülerde kristalleşmekte olduğu soruları bu çalışmanın temel sorunsalıdır. İzmir'de gençlik ve siyaset ilişkisi, gençliğin politikaya katılım boyutları, partilerin genç üyelerinin politik aktivizmleri, partilerde gençlik organizasyonlarının hukuki durumu ele alınmış ve ilgili sorunsalların Almanya örneği ile karşılaştırması üzerinden mesele uluslararası bir düzleme oturtulmuştur. Siyasal katılım ve parti üyeliği aktivizmi çatısında gençliğin siyasete parti üyeliği aracılığı ile katılımı boyutuyla meselenin teorik altyapısı oluşturulmuş ve ikinci bölümde partilerin gençlik teşkilatları hukuki ve kurumsal altyapıları ile birlikte ele alınmıştır. Üçüncü bölümde Almanya örneğinde Alman Meclisinde temsil edilen siyasi partilerin gençlik örgütleri incelenmiştir. Dördüncü bölümde anket sonuçları her iki partinin de üyelerini kapsayacak biçimde yansıtıldıktan sonra partiler özelinde ayrı ayrı analiz edilip değerlendirilmiştir. Sonuç bölümünde ise, İzmir'de iki parti gençliğinin siyasal katılımının söylem ve eylem boyutunda literatürde belirlenmiş ve ortaya konulmuş sorun boyutları ve motivasyonlarına ilişkin uyum ve uyumsuzlukları saptanmış ve saptanan uyumsuzlukların gelecekte alabileceği hallere dair fikirler öne sürülmüştür. ; In representative democracies, members are one of the most important components of political parties. However, we have been witnessing the fact that party membership is in a downward trend for quarter century. One of the proofs of this given fact is that political parties are not mechanisms which have been requested by citizens anymore. Since 1990's, party membership has also began to lose its importance and meaning in Turkey as well. The main problematic of this study to find out the situation of young party members in party membership context and the patterns on which young party members' membership activisms of two dominant parties in İzmir. In this study, the relations between youth and politics, ways which young people choose to participate in politics, party membership activisms of young people and legal framework of youth organisations of parties have been held and a comparison with German political parties has been made in this regard so that we have an international outlook to observe. In the study, we have discovered that political activism, political socialisation, membership's practicals and the legal framework of young party members in youth factions of German political parties are the main factors that appear as being main reasons why German examples differentiate with Turkish correspondents. In the light of finding we reach via survey method we us for gathering datas were evaluated separately for each party after being expressed by including each party members. In the light of foregoing, we experienced that Bruter and Harisson's young party members typhology was not quite explanatory to analyze Izmir case because of both parties intrastructures and the factors that the model omits. Roughly, we have discovered that, JDP (AK Parti) members are mostly professional minded and RPP (CHP) members are moral minded younsters.

ÖZETEnerji bireysel düzeyde, devlet düzeyinde ve uluslararası sistemde bütün mal ve hizmetlerin üretiminde gerekli temel bir kaynaktır. Besin ve diğer ürünlerin üretim ve tedarikindeki önemine ek olarak bilgi edinme, iletişim, aydınlanma, ısınma, çalışma ve ulaşım gibi yaşamsal öneme sahip gerekliliklerin devamı için enerjinin aksama olmaksızın sağlanması gereklidir. Enerji kaynakları gerekli ve zararsız şekilde sağlanmadığında, ulusların enerji güvenliği sekteye uğrayıp yaşam standartları da etkileneceğinden enerji konusunda dikkatli bir planlama yapılmalıdır. Bu süreçte fosil yakıtların küresel ısınma ve iklim değişikliği ile dünyada doğa ve yaşam döngüsünde yaratacağı tahribatın önlenmesi ve çevreye zararın düşük olacağı gerekli alternatiflerin oluşturulması için devlet düzeyinde gerekli koşulların sağlanması önemlidir. Çevresel felaketlerin toprak, hava ve su yoluyla diğer ülkelere hızla ulaştığı düşünüldüğünde, bir ülkede enerji güvenliğinin sağlanması coğrafi olarak çok uzak diğer ülkelere etkisi ile de çok önemlidir. Bu nedenle enerjinin sürekli ve güvenli bir şekilde dünyaya, hayata ve çevreye minimum zarar ile kullanılmasını içeren daha geniş bir enerji güvenliği kavramı oluşmaktadır. Bu çalışmada enerji güvenliği fosil ve nükleer enerji kaynakları, yenilenebilir kaynaklar ve kıt bir kaynak olması nedeniyle enerji çevrimi sürecinde su kullanımı ile birlikte gösterilmiştir. Enerji güvenliği kavramı ana politik ekonomi teorileri ve Soğuk Savaş sonrasında tanınmış olan sosyal inşacılık teorisi ışığında incelenmiştir. Bu doğrultuda enerjide yüksek oranda dışa bağımlı olan Türkiye'nin enerji güvenliği sorununun çözümüne yenilenebilir enerji kaynaklarının etkisi belirli kriterler altında sosyal inşacı yaklaşım ile analiz edilmiştir. ABSTRACTEnergy is an essential resource in the production of all goods and services at the individual level, the state level and the international system. In addition to the importance of the production and supply of food and other products it is necessary to maintain energy for continuing the vital requirements such as information, communication, enlightenment, heating, operation and transportation. Energy planning should be done carefully because the nation's energy securities will be interrupted and life standards will be affected if energy resources are not provided in a necessary and harmless way. Within this period it is important to provide necessary conditions at the state level in order to prevent the destruction of the nature and life cycle in the world caused by global warming and climate change due to fossil fuels and to create necessary alternatives that will cause less harm to the environment. When it's thought that environmental disasters are to reach other countries rapidly through land, air and water, the provision of energy security in one country is very important with its impact on other countries. For this reason, there is a wider concept of energy security which involves continuous and safely using energy with minimum harm to the world. In this work, energy security has been demonstrated along with fossil and nuclear energy sources, renewable sources and water use in the energy cycle process due to the fact that it is a scarce resource. The concept of energy security has been examined in the light of the main political economic theories and the social constructivist theory which is well known after the Cold War. In this respect, the effect of renewable energy sources on the energy security issue of Turkey which is highly dependent on energy has been analyzed with social constructivist approach under certain criteria.

Türkiye, NATO'nun Avro-Atlantik bölgesindeki üyelerini ortaklarını korumaya yönelik bir balistik füze savunma sistemi geliştirmeye ve yerleştirmeye odaklı yeni stratejik konsept içinde yer almayı 2010 yılında onayladı. Türkiye'nin balistik füze savunma sistemi içinde yer almayı kabul etmesi, gelecekte Türkiye'nin NATO güvenlik kalkanı içinde yer alması ile ilgili belirsizliği ortadan kaldırmış oldu. Dış politikada, bölgesel ve uluslararası ilişkiler açısından son on yılda ısrarcı bir şekilde bağımsız bir yol izlenmesi amaçlansa da, bu birliktelik Türkiye için NATO'nun önemini sergilemektedir. BMD sistemlerinin kabul edilmesi Türkiye için, bu projeden hoşnutsuz olma adına kendileri açısından geçerli sebepleri bulunan İran ve Rusya ile olan ilişkileri bakımından bazı önemli riskler oluşturmaktadır. Muhtemel sonuçlarına rağmen, Orta Doğuda ve komşu ülkelerde süregelen konjonktürle ilişkili olarak, Türkiye bir adım daha ileri atmış ve önceden Avrupa'nın bazı bölgeleri için düşünülen fakat daha sonra sağladığı ilave zaman avantajı sebebiyle ön plana çıkan Türkiye'nin güneydoğu bölgesinde bir radar kurulmasına onay vermiştir. Bu tez, Türkiye'nin balistik füze savunma sistemine dahil olmasının Türkiye için uzun vadede ortaya çıkaracağı etkileri incelemektedir. NATO'nun caydırıcılık duruşunda belirgin bir kayma gerçekleştirerek füze savunma sistemi konuşlandırması ve bu projede Türkiye'nin aldığı kilit rol, her iki tarafın da birbirisi için ne kadar önem arz ettiğini bir kez daha göstermektedir. Bu konudaki araştırma kapsamında, ilk bölüm nükleer caydırıcılık, ikinci bölüm NATO'nun caydırıcılığına Soğuk Savaş döneminden başlayarak bir tarihsel bakış, üçüncü bölüm NATO füze savunma sistemi, son bölüm ise balistik füze savunma sisteminde Türkiye'nin rolü, karlılaşabileceği zorluklar ve gelecek süreçler bakımından incelemektedir. ; Turkey has endorsed the new strategic concept of NATO in 2010 which focuses on deployment and development of ballistic missile defence (BMD) shield for the members and allies of NATO in Euro-Atlantic region. Turkey's endorsement of BMD system mainly removed the clouds of uncertainty around the future of the country within the security shield of NATO. Although its foreign policy has been attributed by the persistent pursuit of sovereignty in terms of international and regional relationships during the previous decade, however this endorsement can be taken as the continuing significance of NATO membership for Turkey. Approval of BMD systems created some significant risks for Turkey related with Russia and Iran that both countries have relevant grounds to discontent with BMD system. Despite the consequences, ongoing conjuncture linking to the Middle East and neighbouring countries forced Turkey to even one step further by approving to host an early warning radar site in Turkey's South Eastern part which enables the required timing compared to the previously considered locations in the Europe. This thesis examines the effects of Turkey's endorsement of NATO's ballistic missile defence system in the long run. The major shift in NATO's deterrence posture by deploying missile defence system and the key role of Turkey in this system one more time exhibited the significance of Turkey and NATO for each other respectively. In order to research this issue, this study investigates the concept of nuclear deterrence in the first chapter; examines the deterrence of NATO from an historical perspective through the cold war in the second chapter; evaluates the ballistic missile system of NATO in the third chapter and finally analyzes ballistic missile system in terms of the role, challenges and the future path for Turkey.

Küreselleşme faktörü; ekonomik, sosyal ve siyasi alanlarda, dünya genelindeki bütün ülkelerde bir taraftan fırsatların, diğer taraftan ise risklerin meydana gelmesine neden olmuştur. Bu süreç içerisinde, ticaretin küreselleşmesi ve ülkeler arasındaki ekonomik entegrasyon faaliyetlerinin artması, ülkelerin birbirlerinden bağımsız bir şekilde hareket edebilme güçlerini kısıtlamıştır. Özellikle ekonomi alanında meydana gelen değişim ve dönüşümler, devletlerin gerek mali ve gerekse siyasi yapıları üzerinde de önemli etkilere neden olmuştur. Küreselleşme sürecinde kamu maliyesi alanında görülen etkilerin en başında, vergileme konusu gelmektedir. Küreselleşme ile gelişen ülkelerin ekonomik, sosyal ve siyasi alanlarda birbirleri ile olan karşılıklı etkileşimleri, vergileme alanında daha belirgin olarak görülmektedir. Dünyada liberal ekonomi politikalarının etkili olması ile birlikte, ulus devlet anlayışı zayıflamış, ülke sınırları artık anlamını yitirmiş ve sermayenin önündeki engellerde ortadan kalkmaya başlamıştır. Bu doğrultuda, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde doğrudan yabancı sermaye yatırımları(DYSY), ekonomik büyüme ve kalkınmanın sağlanmasında, büyük önem arz eder hale gelmiştir. Ülkeler; küresel sermayeden daha fazla pay alabilmek ve yabancı yatırım düzeylerini artırabilmek için, düşük oranlı vergileme politikaları izlemeye başlamışlardır. Bu amaçla izlenen vergi politikaları, vergi rekabeti kavramının oluşmasına neden olmuştur. Küreselleşme ile birlikte hızla artan ve etkili olmaya başlayan vergi rekabetinin etkili olduğu alanların başında ise, DYSY'ler gelmektedir. Bu çalışmada, ilk olarak vergi rekabetinin ülke ekonomileri üzerindeki etkilerinin incelenmesi amaçlanmış ve daha sonrasında ise, küreselleşmenin temel göstergesi olan vergi rekabetinin DYSY'ler üzerindeki etkilerinin, Türkiye ve AB ülkeleri açısından, panel veri analizi yöntemi ile belirlenmesi amaçlanmıştır. ; On one hand, globalization factor has brought opportunities in economic, social and political fields for all the countries across the globe; and on the other, it has caused several risks. Within this process; the globalization of commerce and the increase in international economic integration activities, have limited the nations' power to act independently from each other. Especially the changes and transformations taken place in the economic field have caused significant effects on both the nations' financial and political structures. The most important effect seen in the field of public finance during globalization process is the issue of taxation. Developed by globalization, nations' mutual interactions in economic, social and political fields can be seen more clearly in the field of taxation. Due to the effectiveness of liberal economy policies in the world; the perception of nation-state has been weakened, national boundaries has lost their significance and the obstacles against capital, has started to be removed. In this direction, foreign direct investments (FDI) have become of vital importance for developed and developing countries that seek for achieving economic growth and development. In order to receive more shares from the capital and to increase their foreign investment levels, nations have started to pursue low-rate taxation policies. Tax policies that are followed with this objective, have led to the creation of tax competition concept. The most important field, in which tax competition has started to be effective and has been rapidly increasing with globalization, is FDI. In this study, it was initially aimed to analyze the effects of tax competition on nations' economies, and then, it was aimed to determine effects of tax competition, which is the main indicator of globalization, on FDI by panel data analysis method in terms of Turkey and EU nations.

Çevre, yaşanan çevre sorunları ve ekonomik krizlerle ilişkili olarak 1970'li yıllardan itibaren devlet ve hükümetlerin gündemlerinde yer edinmeye başlamıştır. Bu çerçevede hem ulusal hem de uluslararası düzeyde pek çok girişimde bulunulmuş ve "çevre" bir politika nesnesi haline gelmiştir. Çevre politikası, hava, toprak, su, gürültü ve görüntü kirliliği, iklim değişikliği, ozon tabakasının incelmesi, biyolojik çeşitliliğin azalması, doğal kaynakların tükenmesi, katı ve sıvı atıklar, erozyon, enerji kaynakları, nüfus artışı, yoksulluk gibi kesin sınırları çizilmesi çok zor olan birçok çevre sorununu ve çözümünü kapsamaktadır. Çevre sorunlarının çok boyutluluğuna ve sınır tanımaz özelliğine rağmen, ekonomik gelişmişlik ve büyümenin gerisinde yer almasına bağlı olarak, bu geniş boyutlu politika alanı gündemin arka sıralarında kalmıştır.1923'ten itibaren Türkiye'de tüm politikaların hem yapılması hem uygulanmasında temel belirleyici faktör hükümetler olmuştur. Bu çerçevede politika analizi çalışmalarında kamu politikasının oluşturulması ve uygulanması sürecinde baş aktör hükümetlerdir. Hükümetler temel kamu politikalarını belirlemekten, kamu kurumları da hükümetin belirlediği bu politikaları uygulamaktan sorumludur. Hükümet programındaki hedefler hükümetlerin iktidar sürelerinde kamu politikasına dönüşmektedir. Bu nedenle hükümet programları üst politika belgelerinden biri olarak kabul edilebilir. Türkiye, Cumhuriyet tarihinde çok farklı dönemlerden geçmiş ve Türkiye'de altmış beş hükümet kurulmuştur. Sosyo-kültürel, ideolojik ve ekonomik farklılıklar bu dönemlere damgasını vurmuş, tüm politikalarda olduğu gibi çevre politikaları da bu süreçte değişmiştir. Dönemin siyasal sistemine ve ekonomik programlarına bağlı olarak çevre politikası aktif ya da pasif hale getirilmiş, öncelikler değiştirilmiştir. Bu çalışmada üst politika belgelerinden olan hükümet programları ve kalkınma planları üzerinden bu tarihsel süreçteki Türk çevre politikası analiz edilecektir ; Environment had been placed at state and government agendas since 1970's regarding to exposed environment problems and economical crisis. In this frame, many attempts in both national and international level had been done and it became a policy object. Environment policy covers many environment problems of which certain borders cannot be drawn and resolutions likes air, soil, water, noise and visual pollution, climate change, thinning of ozone layer, decreasing of biological variety, depletion of natural resources, solid and liquid waste, erosion, energy resources, population increase, poverty, etc. Despite of multi dimension and unlimited feature of environment problems, this wide dimensioned policy field became behind of agenda depending on its being at the behind of economical development and progressing.Since 1923, both maker and applicator of the all policies in Turkey has been government. The head actor is government at composing and applying public policies at the policy analysis studies in this frame. The governments are responsible to determine basic Public Policies; public organizations are responsible to apply those determined policies by the governments. The objectives in government program turn into public policy after governments coming into power. Therefore government programs can be accepted one of higher policy documents. Turkish Republic had very different periods in its history and sixty five governments have been established in Turkey. Socio-cultural, ideological and economic differences leaved mark on those periods; environment policies have been changed in this period as it is same in all policies. Depending on political system and economical program of the period, environment policy became active or passive; priorities have been changed. Turkish Environment Policies will be analyzed over Government programs and development plans that are included in higher policy documents within this historical period

This dissertation analyzes the concept of democracy as it was used in the official rhetoric of the Swedish SocialDemocratic Party (SAP ) between 1919 and 1939. Theoretically, the dissertation relies on German Begriffsgeschichte, as put forward by Reinhart Koselleck, and Michael Freeden's theory of ideologies. Together, by supplementing each other, these theories offer a perspective in which concepts are thought of as structures that are under contestation and change due to socio-political circumstances. However, the formulation of this change takes place in relation to the linguistic praxis of each time-period, and renegotiates the relative constraints of established relations between concepts in language. The analysis shows that the profound changes in society provided impetus for a continuous renegotiation of meanings, allowing concepts to retain their explanatory power under changing circumstances, at the same time the SAP needed new ways to express what kind of society the party strived to realize. The SAP had been one of the leading forces in the struggle for universal suffrage, and when the bill, giving universal suffrage to men andwomen, was passed in the Parliament 1919 this meant a temporary cessation to a long and intensive political debate. However, the SAP did not consider the introduction of suffrage reform as the end of full societal democratization. Rather than seeing the reform as a terminal point, the SAP saw it as the starting point for the struggle for full democracy. The SAP did not limit itself to only one concept of democracy but instead used a number of composite concepts, such as political democracy and economic democracy. The use of composite concepts can be understood as a changing temporalization of democracy. Since parliamentarism and suffrage were seen as central components in democracy, the realization of these institutions meant that the concept of democracy lost its future dimension. Thus, the usage of composite concepts should be seen as a re-temporalization of democracy. The composite concepts pointed forward in time, toward political goals that the SAP envisaged realizing in the future. Concepts should not be thought of as having cores but rather, as suggested by Freeden, ineliminable features. An ineliminable feature is not of logical nature but has a strong cultural adjacency. By analyzing the ineliminable components of the concepts of democracy that the SAP used, it is possible to discuss whether the composite concepts should be understood as subsets of a whole or as separate concepts. The analysis shows that the composite concepts that the SAP used during the first half of the 1920s shared a number of ineliminable features, but that the commonality of these features started to disintegrate during the latter half of the decade, leading to a rather diversive concept of democracy. During the 1930s the disintegration ceased as the party was faced with new circumstances, for example the growing threat of international war and national clashes between different social groups. There has always been a close relation between language and society. However, the relationship does not follow a simple and clear-cut logic but a complex mixture of various factors at different levels, both within language itself and of society. When society develops, language also has to change if the ongoing process is to be understood. As this study shows, new circumstances require new argumentsand thus revised concepts.