Suchergebnisse

ÖZETRUS BASININDA TÜRKİYE'NİN ENERJİ POLİTİKALARI (1994-2014)Soğuk Savaş'ın son bulması tüm dünya düzenini alt üst etmiş, hem politik, hem de ekonomik alanda büyük değişimlere sebep olmuştur. Bu olaydan en çok etkilenen bölge ise 1991 yılına kadar büyük bir kısmı SSCB sınırları içinde yer alan Avrasya olmuştur. Bu dönemde ülkelerin Avrasya bölgesine yaklaşımı ve bu coğrafyaya yönelik politikaları, uluslararası ilişkilerde esas istikametlerden birini teşkil etmeye başlamıştır. Soğuk Savaş döneminde NATO üyesi olarak ABD'nin yanında yer alan Türkiye, 20. yüzyılın 90'lı yıllarından itibaren değişen öncelikleri doğrultusunda kendine farklı bir yol çizmeye başlamıştır. Dolayısıyla Türkiye'nin Avrasya bölgesine yaklaşımı değişmiş, özellikle de enerji politikaları çerçevesinde yeni boyut kazanan enerji güvenliğinin sağlanması açısından bu bölgenin Türkiye için önemi artmıştır. Bölgede gerçekleştirilen enerji projelerinin en aktif katılımcılarından birine dönüşmesi, Türkiye'nin Avrasya'ya verdiği önemin bir göstergesidir. 1990'lı yılların sonu 2000'li yılların başında bu projeler çerçevesinde enerji kaynaklarının Doğu'dan Batı'ya ulaştırılmasında transit ülke görevini üstlenen Türkiye, son 10 yılda bölgede enerji merkezi olma yolunda hızla ilerlemektedir. Bu bağlamda Türkiye'nin yürüttüğü enerji politikaları, hem ulusal hem de uluslararası basın tarafından merakla izlenmekte ve yankı uyandırmaktadır. Bu çalışmada İzvestiya ve Nezavisimaya Gazeta örneğinde Türkiye'nin enerji politikalarının Rus basınındaki yansımalarına odaklanılmıştır. Teun van Dijk'ın Eleştirel Söylem Analizi yöntemi kullanılarak yapılan bu çalışmayla Rusya'nin Nezavisimaya Gazeta ve İzvestiya gazetelerinin Türkiye'nin enerji politikaları ile ilgili haber yapımında tarafsız bir duruş sergileyemedikleri, konuya Rusya hükümetinde temsil olunanların bakış açısına paralel bir perspektiften baktıkları ve sonuç olarak da ideolojik devlet aygıtı işlevini yerine getirerek, egemen ideolojiyi yeniden ürettikleri ortaya konulmuştur. --- ABSTRACTTURKEY'S ENERGY POLICIES ON RUSSIAN PRESS (1994-2014)The end of the Cold War has overturned the whole world order and has caused great changes in both political and economic arena. The region most affected by this event was Eurasia, which main part was in the territory of the USSR until 1991. In this period, countries approach to the Eurasian region and their policies towards this geography have begun to form one of the main directions in the international relations. During the Cold War as a member of NATO Turkey was standing by side of the United States and has begun to take different way according to its changing priorities since the 90s years of the 20th century. Therefore, the approach of Turkey to Eurasia has changed, especially in terms of ensuring energy security gained new dimension in the framework of energy politics has increased importance of this region for Turkey. Turning into one of the most active participants of the energy projects in the region is an indication of the importance given by Turkey to Eurasia. At the end of 1990s and at the beginning of 2000s within the framework of this project assuming the duty transit country in the transportation of energy resources from East to West, Turkey has been progressing rapidly in the way of becoming the energy hub in the region for the last 10 years. Whereas Turkey, the end of the 1990s, at the beginning of the 2000s had just assumed the duty transit country for the transportation of energy resources from the East to the West. In this context, Turkey's energy policies are following with interest both by national and international press and it is creating reactions. In this thesis it was focused on the reflection of Turkey energy policies on the Russian press, the case of Izvestia and Nezavisimiya Gazeta. With the study using Teun van Dijk's Critical Discourse Analysis method Russia's Nezavisimaya Gazeta and Izvestia newspaper could not play a neutral stance in making news related to the energy policies of Turkey, it was revealed that they were looking from a perspective paralel to the point of view of the representatives of the Russian government and as a result they have regenerated the dominant ideology by fulfilling the function of an ideological state apparatus.

ÖZETGüney Kafkasya'da güvenlik ve barışın önündeki en büyük engellerden biri olan Dağlık Karabağ Sorunu, Rusya'nın Kafkasya'da genişleme planlarının bir parçası olarak, bölgede istila ettiği yerlere Ermeni nüfusu yerleştirmesiyle başlamıştır. 19. yüzyılda bölgeyi işgal eden Ruslar, aşamalı olarak bu nüfus politikasını gerçekleştirmiş, bölgede, özellikle de Karabağ'da Ermenilerin çoğunlukta olmasını sağlamışlardır. 1988 yılında Dağlık Karabağ'da ortaya çıkan etnik anlaşmazlık kısa bir sürede silahlı çatışmaya dönüşmüş ve ateşkes rejiminin ilan edildiği 12 Mayıs 1994'e kadar sürmüştür. Bu savaş sonucunda Azerbaycan topraklarının 'ye yakını Ermenistan tarafından işgal edilmiş ve bir milyonu aşkın insan mülteci konumuna düşmüştür. Temel olarak, AGİT Minsk Grubu çerçevesinde sürdürülen barış görüşmelerinden bugüne kadar Ermenilerin uzlaşmaz tutumu nedeniyle herhangi bir sonuç alınamamıştır.Sovyetlerin çöküşünden sonra Türkiye, Güney Kafkasya'da yoğunlaşmış güç merkezlerinden biri olarak öne çıkmakla beraber, bölgedeki siyasi aktifliğini sürekli artıran bir ülke konumuna gelmiştir. Şüphesiz, Türkiye'nin bölgedeki stratejisinin temeli Azerbaycan ile ilişkilerdir. Türkiye-Azerbaycan ilişkilerini önemli kılan diğer bir etken de bu iki ülkenin dil, tarih, din, kültür ve etnik yönden benzerlik taşıması, aynı zamanda Azerbaycan'ın Orta Asya ile Türkiye arasında coğrafi ve kültürel köprü olmasıdır. Dağlık Karabağ Sorununda Azerbaycan'ın yanında yer alan Türkiye, bir yaptırım olarak Ermenistan sınırını kapatmış ve ilişkiler dondurulmuştur. Hatta Azerbaycan'ın Dağlık Karabağ Sorunu ile bağlı Avrupa nezdinde haklı davasını dile getirmesine yardımcı olmuş, Azerbaycan'ın batıya açılımını sağlamıştır.Çalışmamızın ilk bölümünde, kamuoyu kavramı ve kamuoyu yaratmada rol oynayan etkenler üzerinde durulmaktadır. Sonraki bölümlerde ise, Dağlık Karabağ Sorununun tarihi temelleri, Türkiye'nin Dağlık Karabağ Sorununa yönelik politikası ve bölgesel ilişkileri, bu sorun çerçevesinde Türk kamuoyunun oluşumu ve günümüzdeki niteliklerini kazanması ele alınmış, yararları analiz edilmiştir.Anahtar Kelimeler: Azerbaycan, Ermenistan, Türkiye, Dağlık Karabağ Sorunu, Hocalı Katliamı, Kamuoyu, Diaspora, Türk Basını.ABSTRACTOne of the greatest obstacles to peace and security in the South Caucasus, the Nagorno-Karabakh conflict began, as a part of expansion plans of Russia in the the Caucasus, where the Armenian population to invade the placement. In 19th century, while the Russians occupied the region, gradually realized this population policy, in the region, in particular have provided for the majority of the Armenians in Karabakh. In 1988, the ethnic dispute that resulting in Nagorno-Karabakh turned into armed conflict in a short time and lasted until the ceasefire regime that was declared in 12 May 1994. As a result of this war approximately 20% territory of Azerbaijan occupied by Armenia and more than a million people have become refugees. Basically, ongoing within the framework of the OSCE Minsk Group peace talks could not be obtained any results up to now due to the intransigent stance of the Armenians.After the collapse of the Soviet Union, Turkey emanates proposed as one of the power centers concentrated in the South Caucasus, which the political activity of the country has become a constantly increasing. Indeed, the strategy of Turkey based on relations with Azerbaijan in the region. Another important factor of the two countries are aspects of language, history, religion, culture and ethnic similarity in Turkey-Azerbaijan relations, but Azerbaijan is also geographical and cultural bridge between Turkey and the Middle East. Being on the side of Azerbaijan, Turkey has closed the border of Armenia in Karabagh conflict as a sanction and the relations were frozen. Turkey even helped Azerbaijan to prove before Europe that it is right with regards to Nagorno-Karabakh and helped Azerbaijan to open to West.In the first chapter of the thesis is analyzed public opinion and focusing on factors playing role in creating public opinion. In the next chapters, are discussed and have been analyzed historical foundations of the Nagorno-Karabakh conflict, Turkey's policy towards the Nagorno-Karabakh and regional relations, the formation of the Turkish public opinion in within the framework of this problem, and the current gain characteristics and benefits.Keywords: Azerbaijan, Turkey, Armenia, Nagorno-Karabakh Problem, Khojaly Genocide, Public Opinion, Diaspora, Turkish Press.

Anahtar Kelimeler : Rusya-Türkiye Dış Ticareti, Rusya Ekonomisi, Bavul Ticareti, Yatırım, Ekonomik Potansiyel, GelişmişlikÖZETRUSYA'NIN DIŞ TİCARETİ VE RUSYA DIŞ TİCARETİNDE TURKİYE'NİN YERİDünya ekonomisinde büyük bir güce sahip olan Rusya'nın dış ticaretinin dinamigi, yapısı ve yönlendirme şeklinin geniş araştırılması bu ülke ile ekonomik ilişkiler kurmak isteyen bütün devletler için özellikle güney komşusu ve coğu uluslararası projelerde işbirliği yapan Türkiye için büyük önem taşımaktadır. SSCB sonrası siyasi ve ekonomik belirsizlik ortamında cabalayan Rusya, 2000'li yıllara gelindiğinde yeni uluslararası ilişkiler sistemindeki yerini ekonomik potansiyeli ve gelişmişlik seviyesiyle belirledi. Rusya Federasyonu'nun ekonomik gelişmişliğinin esas kaynağını uzman iş gücü, sanayi potansiyeli, petrol, gaz, kömür ve diğer önemli doğal kaynaklar rezervi olan iç kaynaklardan oluşturmaktadır. Ekonomik potensiyeli belirleyen dogal zenginlikleri, sermaye, satınalma ve girişimcilik gücü 2000'li yıllardan başlayarak yaşam seviyesinin artmasına yol açmıştır. 1994-2000 arası devam eden Cecenistan savaşı bitmiş, üretim ve yabancı yatırımlar hızla artmış böylece halkın satınalma gücünde önemli gelişme sağlanmıştır.Dünyanın en büyük toprak payına sahip Rusya Federasyonu'nun komşu olduğu ülkeler arasında Çin'den sonra ikinci Turkiye'yle olan ekonomik ve ticari ilişkileri Türk firmalarının bu ülkeye yatırımlarıyla daha da hız kazanmıştır. 1990'lardan başlayan bavul ticareti, turizm ve muteahitlik hizmetleri ilişkilerin esasını oluşturmaktadır. 1991-1994 döneminde daha çok alış veriş amacıyla gelen Rus turistler 1994 sonrası dinlenmek için gelmeye başlamışlar. Bavul ticareti ve turizm arasındaki bu orantı 2000'li yıllardan sonra giderek ikincinin lehine hızla büyümüştür. Rusya'daki özel sektörün siyasetle yakın ilişki içinde olması söz konusu ülkede çalışan Türk iş adamlarının lobicilik faaliyetlerinin önemini arttrmaktadır. Ayrıca enerji alanında iş birliği yapılması her iki ülke için önemli çıkar haline gelmiştir. Türkiye bir taraftan enerji açığını kapatmak için Rusya'dan aldıgı dogal gaz miktarını arttırmak isterken, diğer taraftan Türk ürünlerinin önemli kısmının pazarlandıgı ve turizmde ilk üçe girmeyi başaran Rusya'yla ekonominin diğer alanlarında da yeni anlaşmalara imza atmaktadır. Keywords: Foreign Trade Of Russia And Turkey, Russian Economy,Shuttle Trade, Investment,Economic Potential,DevelopmentSUMMARYRUSSIA'S FOREIGN TRADE AND THE IMPORTANCE OF TURKEY IN RUSSIA'S FOREIGN TRADERussia's foreign trade with the world economy, which has the power dynamics of a large, broad investigation of the shape of the structure and orientation of this country who want to establish economic relations with southern neighbor, and most especially for all the states engaged in international projects and cooperation is of great importance for Turkey. Struggling after the USSR's political and economic uncertainty in Russia, In 2000s, replaced by a new system of international relations at the level of economic development potential and identified. The main source of economic-development of the Russian Federation, expert manpower, industrial potential, oil, gas, coal and other domestic sources, which constitute an important reserve of natural resources.Determining the economic potential of natural wealth, capital, and entrepreneurship in purchasing power from the 2000s, has led to an increase in the level of life. Between 1994-2000 the ongoing war in Chechnya is over, production and purchasing power of foreign investment has grown rapidly so that the important progress has been made public. Earth neighboring the Russian Federation has its share of the world's largest second only to China among the countries where economic and commercial relations with Turkey and Turkish companies in this country even more accelerated investments. From the 1990 shuttle trade, tourism and relations constitutes the basis of contractor services. The period of 1991-1994 more Russian tourists coming to the shopping began to come to rest after 1994. Shuttle trade and tourism between the latter in favor of going after the 2000s, this ratio has grown rapidly. Russia's close relationship with the private sector to be in politics, the lobbying activities of Turkish businessmen operating in the country rises importance. In addition, both countries have made the field of energy cooperation has become an important interest. Turkey to close the energy gap on the one hand while trying to increase the amount of natural gas from Russia, and existed, on the other hand the important part of Turkish products are marketed and managed to enter the top three tourism with Russia in other areas of the economy puts its signature under new agreements.

DergiPark: 326387 ; trakyasobed ; The subject matter of this article is the recent commotion between Russia and the Ukraineç This commotion has occured around two strategically important rawmaterials, the oil and the natural gas. It is argued here that the security concern this commotion has created in the West is similar to that of the cold war. In thıs article, after highlighting this renewed security issues, Russia's expansionary motives are scrutinized. Accordingly it is argued that the recent price increases of oil and natural gas ended with Russia having excessive funds which led wealthier Russia to seek to improve her influence in the region, akin to the Stalinist era. As such the disagreement between the Ukraine and Russia rapidly spread to include the EU, Balkans and the Caucasus. The article progresses by proposing solutions that would compromise the interests of the regional actors. In this regard the article argues that Turkey, a member of NATO and a candidate negotiating to become a full member to the EU, can play a vital role in resolving disputes between conflicting actors. It is proposed that a peaceful and stable resolution to such crisis as the one between Russia and the Ukraine can only come from establishing alternative regional organisations similar to the former RCD, CENTO and ECO. The article further argues that such organisations can be instrumental in promotiing Western type democratic values in the region. They would also help enhancing economic and political stability and welfare of the peoples of the region. However, there still exists difficulties in establishing such organisations, one of which relates to the differences in the priorities between the EU and the USA and the other is the limited resource availability imposed by the current global economic meltdown. In addition, unpredictability of Russia's foreign policy options during a period when the oil price declines is another obstacle. By this token, this article analyzes that Russia, a fading power after the end of cold war appears to have bounced back economically and became once again one of the important international players to be reckoned with ; Bu makale yakın zamanda petrol ve doğalgaz gibi iki önemli ham-madde etrafında gündeme gelen ve soğuk savaş dönemini anımsatan çekişmeyi konu edinmektedir. Makale uluslararası piyasalardaki fıyat artışları sonucu, petrol ve doğalgaz zengini Rusya'nın elinde bulunan dolar rezervlerinin arttığını, buna bağlı olarak Rusya'nın, Stalin dönemini hatırlatan bir yayılmacılık ve etki alanı oluşturmaya çalıştığını tartışmaktadır. Rusya ve Ukrayna arasında boy gösteren bu çatışma bahsi geçen ham maddelerin uluslararası güvenlik mimarisini ilgilendiren özgün karakterini de yansıtmaktadır. Makale, doğalgaz üzerine olan uzlaşmazlığın süratle yayıldığını, Avrupa Birliğini (AB), Balkanları, Kafkasları da içine çektiğini irdeledikten sonra bölgedeki aktörlerin çıkarlarının uzlaştırıldığı çözüm önerilerini analiz etmektedir. AB ile tam üyelik görüşmeleri yürüten, NATO üyesi olan Türkiye'nin, Rusya ve Ukrayna arasındaki doğalgaz üzerine olan çekişmede Avrupa enerji güvenliği açısından önemini vurgulamakta ve bölgede kalıcı bir barışın, istikrarın ve sürdürülebilir bir ekonomik büyümenin sağlanmasının alternatif bölgesel örgütlenmeler ile sağlanacağını önermektedir. Bu bağlamda makale, RCD, CENTO, ECO türü ittifakların başta AB olmak üzere, ABD ve genel olarak Batı dünyası ve değerleri için önemli çözümler getirebileceğini, Türkiye'nin de bu tür alternatif ilişki ağları içinde, Batı için anahtar ülke olduğunu ileri sürmektedir. Öte yandan makalede bahsi geçen alternatif örgütlenmelerin de hangi koşullarda gerçekleşebileceği ve bu tür örgütlenmeleri tesis etmenin önündeki engellere dikkat çekilmektedir. Bu engellerden biri şüphesiz ABD ve AB'nin öncelikler konusunda birbirlerine karşılıklı güvensizlikleri, diğeri ise küresel mali kriz yüzünden Batı dünyasının karşılaştığı kaynak sıkıntısıdır. Bunlara, fiyat hareketlerine bağlı olarak uluslararası pozisyon belirleyen Rusya'nın ham madde fiyatlarının düştüğü dönemlerde takip edeceği siyasetin ne olacağı konusundaki belirsizlik de eklenmelidir. Bu bağlamda makale, soğuk savaş sonrasında etkinliğini yitirir gibi görünen Rusya'nın yeni dönemde artan önemini ve enerji sorununun çözüm önerileri etrafında yeni güvenlik çevriminin ne olacağını analiz etmektedir.

GENERAL KNOWLEDGEName and Surname : Mehmet KaradayıField: İnternational RelationProgramme: DoctorateSupervisor: Professor Cengiz OkmanDegree Awarded and Date: Doctorate- March 2005Keywords: Power Diplomacy, Military ForceABSTRACTIMPLEMENTATION OF POWER DIPLOMACY UNITED STATES OF AMERICA AND TURKEYSeptember 11, 2001 terrorist attacks changed America's political strategies implemented during Cold War and 1990s deeply and made military force the most important element of foreign policy. Undoubtedly, power diplomacy implemented by the USA affects all states. Without any legal basis, USA thinks to have military intervention right, in the framework of 'preemptive strike' doctrine, against states and terrorist organizations seen as threat by the USA. Especially 2001 Afghanistan and March 2003 Iraq military interventions are clear instances.In the 21st century, the concept of the enemy completely changed and the possibility of big powers' fighting with each other by way of alliances fairly decreased. In the 21st century, instead of arsenal wars, there emerged a kind of war against enemy using asymmetric methods. By this thesis, it was mentioned the last position of American power diplomacy in 21st century and the place of military force in its power diplomacy. The national security policy planned by the USA aimed at future, the national security strategy, Joint Vision 2020 and The Army in 2020 established by the USA with direction of military national strategy were researched as bases of military power being basic argument of power diplomacy. It is examined where the USA deploys its forces and gives them which missions by using as an element of foreign policy. Turkey located in the most complicated region of the world is closely influenced by any developments in its region. Therefore, Turkey needs to implement effective power diplomacy in order to manipulate the regional politics and become effective in its region. In this thesis, it is mentioned the practice of power diplomacy of Turkey by taking USA power diplomacy implementation into consideration. It is tried to explain the elements owned by Turkey in order to manage effective implementation of power diplomacy. When taking into consideration of available Turkish military force, in the near future, with effective power diplomacy in accordance with its traditional foreign policy which has new approach, it is reached the result that Turkey would have more words to say in its region.GENEL BİLGİLERİsim ve Soyadı: Mehmet KaradayıAnabilim Dalı: Uluslararası İlişkilerProgramı: DoktoraTez Danışmanı: Prof. Dr. Cengiz OkmanTez Türü ve Tarihi: Doktora - Mart 2005Anahtar Kelimeler: Güç Diplomasisi, Askeri Güç, ÖZET GÜÇ DİPLOMASİSİ UYGULAMALARI ABD VE TÜRKİYE11 Eylül 2001 terörist saldırıları, Amerika'nın soğuk savaş sırasında ve özellikle 1990'lı yıllarda uyguladığı dış politika stratejilerini büyük ölçüde değiştirmiş ve askeri gücü dış politikanın en önemli unsuru haline getirmiştir. ABD'nin uyguladığı güç diplomasisi şüphesiz bütün devletleri etkilemektedir. Amerika Birleşik Devletleri kendine tehdit gördüğü devletlere ve terörist örgütlere karşı herhangi bir meşru zemin aramadan askeri müdahale yapma hakkını 'önleyici saldırı' doktrini çerçevesinde kendinde görmektedir. Özellikle 2001 Afganistan ve Mart 2003 Irak'a müdahaleleri bunun örnekleridir.21.yüzyılda düşman kavramı tamamen değişmiş ve büyük devletlerin ittifaklar yolu ile birbirleri ile savaşma ihtimalleri oldukça azalmıştır. 21. yüzyılda topyekün savaş yerine asimetrik yöntemler kullanan düşmana karşı savaş başlamıştır. Bu çalışma ile ABD güç diplomasisinin 21. yüzyıldaki aldığı son şekil ve askeri gücün bunun içindeki yerine değinilmiştir. ABD'nin geleceğe yönelik tasarladığı ulusal güvenlik politikası, ulusal güvenlik stratejisi, milli askeri stratejisi doğrultusunda oluşturduğu Müşterek Vizyon 2020 ve 2020'de Ordusu, güç diplomasisinde temel aracı olan askeri gücün esasları olarak incelenmiştir. ABD'nin milli çıkarlarını korumak için dünyada askeri kuvvetlerini nerede konuşlandırarak ve bunlara ne gibi görevler vererek dış politikanın bir unsuru olarak kullandığı ele alınmıştır.Dünyanın en karışık bölgelerinden birinde olan Türkiye, bölgesindeki her gelişmede çok yakından etkilenmektedir. Dolayısıyla Türkiye'nin bölgesinde etkin olabilmesi ve bölge politikalarını yönlendirebilmesi için çok etkili bir güç diplomasisi uygulaması gerekmektedir. Bu çalışmada Türkiye'nin kendisine ABD modelini göz önünde bulundurarak güç diplomasisi uygulaması üzerinde durulmuştur. Mevcut askeri potansiyeli dikkate alındığında, Türkiye'nin geleneksel dış politikasıyla uyumlu yeni yönelimlerle, uygulayacağı etkin bir güç diplomasisi ile yakın gelecekte, bölgesinde çok daha fazla söz sahibi olacağı sonucuna ulaşılmıştır.

Toplumun gündelik ihtiyaçlarıyla ilgili kamu hizmetlerini görme işlevini yerine getiren idarenin, etkin bir işleyişe sahip olması ve kamu hizmetlerinden yararlananların haklarının korunması için idare, çeşitli şekillerde denetime tabi tutulmaktadır. Merkezden yönetim idarelerinin yerinden yönetim idareleri üzerindeki denetim yetkisi olan idari vesayet, günümüzde içeriği ve sınırı bakımından bütün dünyada sancılı bir sorun olup, uzun yıllardır ülkemiz gündemini meşgul etmeye devam etmektedir.Bu çalışma ile, merkezi idarenin yerel yönetimler üzerindeki idari vesayet denetimi, yeni kamu yönetimi anlayışı çerçevesinde ve yeni yapılan yasal düzenlemeler ışığında, değişmeye başlayan görünümü ile anlatılmaya çalışılmıştır. Çalışmamızda idari vesayetin bir denetim türü olması göz önünde bulundurularak, idarenin diğer denetlenme şekilleri olan; yargı denetimi, siyasi denetim, kamuoyu denetimi, hiyerarşik denetim ve ombudsman denetimi hakkında bilgi verildikten sonra, idari vesayet; tanımı, içeriği, ilişkili olduğu temel kavramlar ve diğer denetim yöntemleri ile farklılıkları ortaya konularak ele alınmıştır. İdari vesayet incelenirken, konunun daha iyi anlaşılması bakımından yerel özerklik kavramı ayrıca ele alınmıştır. Bu konular ele alınırken, ilgili kitap, makale, mevzuat, yargı kararları ve uluslararası metin ve sözleşme hükümleri incelenip tahlil edilmiştir.Merkezi idarenin yerel yönetimler üzerindeki idari vesayet denetiminin ağır bir şekilde uygulanması durumunda vesayetin, hiyerarşiye yakın bir görünüme kavuştuğu görülmektedir. Ülkemizde merkeziyetçilik geleneğinin de etkisiyle, günümüze kadar, merkezi idarenin yerel yönetimler üzerinde ağır bir vesayet denetimi uyguladığı görülmektedir. Ancak, Türkiye'nin taraf olduğu uluslararası antlaşmalar ve Avrupa Birliği'ne üyelik süreci ile birlikte, yerel yönetimlerle ilgili olarak yeni kabul edilen düzenlemelerde idari vesayet denetiminin hafifletilmeye başlandığı görülmektedir. Sonuç olarak, günümüzde yükselen yerelleşme ve özerklik kavramları karşısında, demokratik ülkelerde olduğu gibi ülkemizde de, hukuka uygunluğu sağlamaya yönelik idari vesayet denetiminin kabul edilmesi ve yerindelik denetiminden olabildiğince uzaklaşılması gereklidir. Yapılacak düzenlemelerde, idari vesayetin tamamen kaldırılması yerine bu ilkeye uygun hareket edilmesi, idarenin bütünlüğü ilkesinin çağdaş ve demokratik değerlerle sağlanması bakımından daha uygun olacaktır. The administration responsible for carrying out public services related to the daily needs of the public has been under control in different ways in order to secure its operation effective and efficient and protects those getting benefit from these public services. The administrative tutelage of the centralised administration which has the authoriy of monitoring over the local administration is a big problem in all over the world in terms of its content and limits and has been engaging the attention of our country's agenda for a time.With this study, the control of administrative tutelage of the central administration over local administration have been analyzed in the light of new public administration concept and recent legal regulations.Having explained the other controling ways such as sudicial control, political control, public control, hierarchical control and ombudsman control by cosidering the administrative tutelage as a controlling sort, the administrative tutelage has been explained by its related basic concepts, contents, definition and discussing the differences with the other control methods. While analyzing the administrative tutelage, the concept of local autonomy has also been analyzed to make the subject more precise. Moreover; while analyzing these topics it has also been referred to related books, current laws, international texts and contracts.When the central authority carries out the administrative tutelage power over the local administration, we observe that tutelage takes a shape closer to hierarchy. In our country, we observe that central administration have had a heavy tutelage control on the local administrations until now with the impacts of centralisation tradition. However, both in line with the treaties Turkey has agreed and the period that Turkey has entered in the way of European Union, we observe that the control is lessening with the new regulations that have been enacted recently. In conclusion, like in every democratic country and in the light of the concepts like decentralization and autonomy that have been gaining too much importance at the moment; it is necessary that we accept the administrative tutelage to provide law appropriateness in place and go as far as possible from aptness control. In the regulations that will be done, instead of removing administrative tutelage it is more appropiate to act in accordance with this principle in terms of providing administrative integrity by contemporary and democratic values.

ÖZET İletişim alanındaki en önemli kitle iletişim alanlarından biri olan radyolar, bulunuşundan günümüze değin sürekli bir değişim ve gelişim içinde olmuşlardır. Gerek teknik gerekse hukuksal alanda meydana gelen gelişmelerin, radyoların, en büyük rakibi kabul edilen televizyonlar karşısında varlığını sürdürmesinde büyük katkısı bulunmaktadır. Dünyada ve Türkiye'de hemen hemen aynı yıllarda başlayan radyo yayıncılığı, kısa süre içinde Avrupa ve Amerika'daki istasyon sayılarının giderek artması ve Türkiye'nin aynı gelişmeyi gösterememesiyle, ilerleyen yıllarda aradaki farkın açılmasına neden olmuştur. Radyo yayıncılığının, özel radyoların kurulmasıyla devlet tekelinden kurtulması ve yeni arayışlar içine girmesinin bir sonucu olarak alternatif radyolar ortaya çıkmıştır. Önceleri hükümetler tarafından kabul görmediği için dünyanın birçok ülkesinde korsan yayın yaparak yayın hayatlarına başlayan bu radyolar, zamanla meşruluk kazanmış, nihayetinde ise yasal düzenlemeler ile kuruluş ve işletilmeleri resmileştirilmiştir. Alternatif radyoların ortaya çıkış nedenlerinin başında, halkın istekleri ve sorunları doğrultusunda, tarafsız ve demokratik yayıncılık yapma anlayışı gelmektedir. Yerel yayıncılık yapan bu radyolar, kısa süre içinde konularındaki çeşitlilik ile halkın çok dinlediği hatta şahsi yardımlarla ayakta tuttuğu radyolar haline gelmişlerdir. Çeşitli dernekler, vakıflar, siyasi partiler gibi topluluklar tarafından kurulan alternatif radyolar varlıklarını bağışlar, fonlar veya dinleyicilerin verdikleri aidatlarla sürdürmektedirler. Alternatif radyoculuğun en önemli özelliklerinden birisi de tamamen kamusal yayın yapmalarıdır. Bunu gerçekleştirmek içinde halkın yayınlara katılımını sağlamaları şarttır. Amaç halkı aydınlatmaktır. Hiçbir ticari kaygı taşımadıklarından rahatlıkla halkın sesi olmayı başarmışlardır. Birçok ülkede olduğu gibi Fransa'da da alternatif radyoculuk yapılmaktadır. Ülkede, oldukça fazla sayıda alternatif yayın yapan radyo istasyonu bulunmaktadır. Bu radyolar yayın konuları ile birbirinden çok farklıdır, ancak hepsinin ortak noktaları yerel yayıncılık yapmaları, reklam almamaları ve kamusal olmalarıdır. ABSTRACT One of the most important mass media tools in the communication area, the radio has since its innovation developed and enhanced continuously. The developments both in technical and legal aspects have a considerable contribution of the sustained existence of the radio against its biggest rival, television. The radio broadcasting in Turkey started almost simultaneously with the broadcasting in the world has remained behind the world over the time since the number of radio stations in Europe and the United States constantly increased and Turkey has failed to show the same performance. Alternative radios have appeared as a result of the fact that the radio broadcasting has got rid of the state monopoly with the establishment of privates ones. These radios which transmitted so called pirate broadcasting all over the world as they are not recognized by the governments in early stages have gained legitimacy over the time and finally their establishment and operations have been registered through legal arrangements. One of the primary reasons of the appearance of the alternative radios is the impartial and democratic broadcasting principle in line with requests and problems of the audience. These radio stations broadcasting on a local basis have soon become the most listened radio stations with the diversity of the covered issues and even they have kept their existence through the personal contributions of the audience. The alternative radio stations founded by the various foundations, societies, political parties and other similar communities remain on air thanks to the donations, funds or audience contributions. One of the most significant features of the alternative radio broadcasting is that they broadcast entirely to the interest of general public. In order to realize such an objective, it is necessary to ensure the public participation in the broadcastings. The purpose is to englighten the general public. As they have no commercial concerns, they became successful as the voice of the people. Like many other countries, alternative radio broadcasting is conducted in France. In this country, there are a large number of alternative radio stations. These radio stations differ from each other in terms of the issues they deal with, but they are common in that they broadcast on a local basis with no commercials being broadcast and that they broadcast in public interest.

Ülkelerin diplomatik düzeyde güç sahibi olabilme çabalarına ilişkin tartışmalar Uluslararası İlişkiler alanında önemli bir yer tutmuştur. Güç, en temel anlamı ile bir devletin bir başka devlet üzerindeki etki durumu olarak elen alınmaktadır. Güçlü olan devletlerin bir diğeri üzerinde etkin olabilmesi, istediği neticeyi alabilmesi ve hatta uluslararası sistemi biçimlendirebilme durumu güç kazanmanın yol ve yöntemleri hakkında birtakım çalışmalar gerektirmiştir. Bu çalışmalar, hangi güç unsurları ile güç elde edebilmenin mümkün olduğuna dair tartışmaları ortaya çıkarmıştır. Askeri kapasite, ekonomik durum, enerji üretimi, diplomasi, çelik üretimi, coğrafya gibi konularda avantajların gücü ne derece etkilediğine dair çalışmalar yapılmış ve matematiksel denklemler aracılığı ile sayısal olarak ifade edilmiştir. Böylelikle birçok farklı güç denklemi ortaya çıkmıştır. Bu çalışmada öncelikle güç kavramı detaylı bir biçimde incelenmiş, ardından bir siyasetçi olarak Prof. Dr. Necmettin Erbakan'ın hayatı ve savunduğu hak anlayışına dolayısıyla da kuruluşuna öncülük ettiği Kalkınan 8 Ülke (D-8)'e üye ülkelerin uluslararası düzeyde güç kazanabilmeleri ve uzun vadede uluslararası sistemi biçimlendirebilme gücünü elde edebilmelerine ilişkin düşünceleri ele alınmıştır. Mevcut dünya düzenini "ezen – ezilen" düzeni olarak tarif eden Erbakan, ekonomik işbirliği aracılığıyla kalkınma, kendi ihtiyaçlarını karşılayabilme, bağımlılığı azaltma ve neticede güç kazanımı ile bu düzenin değişmesi idealini ortaya koymuştur. Bu ideali İslam Birliği düşüncesi ve vizyonu ile İslam ülkelerinde bir fikri dönüşüme sebep olmuş ve sonuç olarak D-8 kurulmuştur. Prof. Dr. Necmettin Erbakan'ın büyük manalar yüklemiş olduğu D-8'e üye ülkelerin genel durumu ortaya koyularak Wilhelm Fucks'un "güçlü olmanın yolunun çelik üretiminden geçtiği" düşüncesi ile öne sürdüğü güç denklemi referans alınmış ve referans alınan güç denklemi ışığında D-8 ile dünya ekonomisinde ilk sıralarda yer alan muhtemel dört rakibi ile verileri karşılaştırmalı olarak hesaplanmış, ardından analiz edilmiştir. Çalışma kapsamında yapılan hesaplama ve analizler sonucunda denklemin değerleri olan çelik üretimi ve enerji tüketimindeki artışın güç denklemine yansımaları ve D-8'in güç denklemi sıralamasında öne geçmesi için çelik üretimine dair adımlar atması gerektiği görülmüştür. ; The endeavors of countries for gaining and holding diplomatic power have been widely discussed within the field of International Relations. The concept of power in its essence refers to the effect of one country over another country. The fact that a powerful country may become effective over another one, that it may acquire the desired results out of an event, and even that it may shape the international system have required studies on the methods and practices realized to gain power. These studies have brought out the discussions about which elements of power enables the countries to gain power in the international arena. Many studies have been carried out on how and to what extent the power is affected by military capacity, economic status, energy generation, diplomacy, steel production and geographical characteristics, and the results have been shown in quantitative data through mathematical equations. As a result of this, there are many different power equations utilized in the field. This study firstly analyzes the concept of power in detail, and then continues with the life story of Prof. Dr. Necmettin Erbakan, a political figure, whose sense of rights guided the foundation of the Developing Eight (D-8). In this regard, the study focuses on the ideas of Prof. Dr. Necmettin Erbakan regarding the power gains of the D-8 member countries, and thus their potential capacity to shape the international system in the long run. Erbakan, describing the current world order as consisting of "oppressor-oppressed", suggests the objective to change this order through development by economical cooperation, self-sufficiency, less dependency on other countries, and thus gaining power. This ideal, along with the Islam Union ideas and vision, has caused an ideological change for the Islam countries, as a result of which D-8 has been founded. After presenting the overall statement of D-8 member countries, highly appraised by Prof. Dr. Necmettin Erbakan, this study bases its discussions on the power equation by Wilhelm Fucks proposed on the grounds that "being powerful equals to steel production." In the light of this reference equation, the data acquired from D-8 and its four potential rivals, which are lead countries in terms of world economy, are comparatively calculated, and then analyzed. The calculations and analysis carried out within the framework of this study have demonstrated how the increase in steel production and energy consumption is reflected on power equation, reaching to the conclusion that D-8 is required to take further steps in steel production in order to move up in the power equation rankings.

Enerji, yaşamsal faaliyetlerin sürdürülebilmesi için çok önemli bir girdi olup; 21.yy. ile birlikte kalkınmanın önde gelen unsurlarından biri haline gelmiştir. Dünya nüfusunun giderek artması, hızla yaşanan teknolojik gelişmeler ve devletlerin büyüme gereksinimleri nedeniyle enerjiye olan ihtiyaç da giderek artmıştır. Bu dönemde alternatif enerjiler üretilememiş ve enerji talebi artış göstermiştir. Bu artış, fosil yakıtların tükenmesine neden olmuştur. Bu talep doğrultusunda, enerji her alanda önem arz ederken; özellikle de uluslararası ilişkilerde, karar vericilerin devletler arası ilişkileri düzenlemede kullandıkları bir "diplomasi aracı" haline gelmiştir. Enerji kaynaklarına verilen bu değerin sürekli artan bir gidişat izlemesi, petrol ve doğal gazın, ekonomik ve politik açıdan stratejik önem kazanmasına neden olmuştur. Dünya'da enerji kaynakları eşit dağılım göstermemiştir. Bundan dolayı devletler açısından enerji koridorlarında bulunmak, enerji rezervlerini etkin kullanmak önemli hale gelmiştir. Bu durum ülkelerin uluslararası alanda söz hakkı olmasına neden olmuştur. Bu açıdan bakıldığında boru hatlarının önemi de her geçen gün artmıştır. Petrol ve doğal gazın üretici devletlerden tüketici devletlere gönderilmesinde genellikle kullanılmakta olan boru hatlarının güzergahı ve bu güzergahın hakimiyeti, uluslararası alanda en önemli unsur olarak ortaya çıkmıştır. Günümüzde, dünyada en fazla enerji ihraç eden ülkelerden olan Rusya Federasyonu, enerji alanındaki hegemonyasını sürdürebilmek adına enerji kaynakları ve boru hatlarını başarılı bir dış politika aracı olarak kullanmaktadır. Bölgede bulunan devletler üzerinde de kontrol sahibi olan Rusya, yeni oluşturulacak olan enerji politikalarını ve bölge devletlerinin politikalarını da kendi istediği doğrultuda yönlendirebilmektedir. Bu araştırmada, Rusya Federasyonu ve Türkiye ilişkisinde boru hatlarının dış politikaya etkileri, Türkiye'nin boru hatları ile enerji naklinde stratejik bir ülke haline gelebilmesi için gereklilikleri problem olarak ele alınmıştır. Araştırmada, enerji kaynaklarının çeşitlendirilmesi ve nakli konusunda çeşitli politikaların geliştirilmesine yardımcı olmak için yapılan çok sayıda çalışma incelenmiştir. Türkiye'nin enerji konusunda söz sahibi olması için; başarılı bir boru hattı diplomasisi gerçekleştirilmeli, kendi çıkarlarını koruyan ve gözeten bir enerji politikası geliştirilmeli, bunlar gerçekleştirildiği takdirde Türkiye'nin enerji alanında en önemli başat devletlerden biri olacağı sonucuna varılmıştır. ; Energy is a very important input for the sustainability of vital activities; and it has become one of the leading elements of development together with 21st Century. The need for energy has also increased steadily due to the increasing world population, rapid technological developments and the growth needs of the states. The inabilities to produce alternative energy sources and the rapid increase in demand have led to the rapid depletion of fossil fuels which are in limited quantities in the world. In the direction of this demand, while energy is important in every area; especially in international relations, has become a "diplomatic instrument" in which decision-makers have used to regulate inter-state relations. The steadily increasing trend of this value given to energy resources has caused oil and natural gas to gain strategic importance in economic and political area. Since energy resources have an "unequal" distribution table in the world's geography, being in a position to control energy reserves and transport lines for states has begun to have the same meaning as having a say in the international system. From this point of view, the importance of pipelines is increasing day by day. The route of pipelines widely used in transporting oil and natural gas from the producer countries to the consumer countries and the dominance established on these lines have become very important in foreign policy. Today, Russian Federation, one of the world's largest exporters, uses energy resources and pipelines as a successful means of diplomacy to maintain its dominance in the energy field. Russian Federation, which also has great control over the regional states, is influencing the emerging energy policies and states' developing behavior in this direction. In this research, the effects of pipelines on foreign policy in relationship of Russian Federation and Turkey have been considered as a problem for Turkey necessities to become a strategic country in pipeline energy transmission. A number of studies have been examined in the research to assist in the development of various policies on transport and diversification of energy resources. With this research if it develops an energy policy that is stable and protects national interests and is reinforced by a successful pipeline diploma; Turkey will become a country that has a say in the field of energy, it will be one of the most important actors in providing world energy security and it will reach its goal of being an energy center

ÖZET Çalışmanın konusunu oluşturan insancıl müdahale ve koruma sorumluluğu kavramları uluslararası hukuk ve uluslararası ilişkiler alanında en fazla tartışılan konulardan bazılarını oluşturmaktadır. Her iki kavram devletlerin kendi topraklarında yaşanan soykırım, insanlığa karşı suçlar, savaş suçları ve etnik temizlik gibi uluslararası hukukun ağır ihlalini oluşturan durumları önleyememesi ya da bizzat kendilerinin fail olması durumunda diğer devlet ya da devletler tarafından bu durumların sona erdirilmesi için yapılacak askeri müdahaleyi içermektedir. İnsancıl müdahale olgusunun uluslararası hukuk açısından çözümlenmesinin güçlüğü, kuvvet kullanılmasının hukuki temelini oluşturan BM Antlaşması'nın egemenliğin korunması ve içişlerine müdahale yasağı gibi durumları devletlerarası ilişkilerde barışı korumaya yönelik mekanizmalarla açık bir şekilde korumayı amaçlamasına rağmen, insan haklarının korunmasına yönelik hukuksal metinlerde bu korumanın aynı derecede sağlanamamış olmasıdır. Birleşmiş Milletler Antlaşması'nda insancıl müdahale ve koruma sorumluluğuna ilişkin bir hüküm bulunmamaktadır. Bununla birlikte Birleşmiş Milletler Antlaşması'nın, silahlı güç kullanımı dahil olmak üzere zorlama önlemleri, sadece saldırı eylemi, barışın bozulması ya da barışa yönelik tehdit durumlarında öngörülmüş ve insan hakları ihlalleri için düşünülmemiş olsa bile, Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin zaman içerisindeki uygulamaları, "barışa yönelik tehdit" kavramının daha geniş bir çerçevede yorumlanmasının kanıtı olmuş ve Güvenlik Konseyi birçok durumda uluslararası olmayan silahlı çatışmaların ve insan hakları ihlallerinin uluslararası barış ve güvenliği tehdit ettiği sonucuna varmıştır.İnsancıl müdahale kavramına kıyasla daha nesnel bir nitelik taşıyan, müdahale edenden çok müdahale edilenin çıkarlarına odaklı koruma sorumluluğu kavramı, egemenlik konusunda köklü bir değişikliği ifade etmektedir. Bunun adı "sorumluluk olarak egemenliktir". Bu kavram ilk kez ICISS raporunda ifade edilmiştir. Koruma sorumluluğu kavramı açısından Libya örnek gösterilmesine rağmen Darfur ve Sri Lanka örneğinde tutarsızlıklar açık bir şekilde görülecektir. Politik kararlılık bulunmadığı sürece gelecek koruma sorumluluğu kavramı açısından birkaç iyi uygulama dışında bir şey getirmeyecektir.Anahtar Kelimeler: İnsancıl Müdahale, Koruma Sorumluluğu, Uluslararası Barış ve Güvenliğin Tehdidi, Sorumluluk Olarak Egemenlik, Birleşmiş Milletler. ABSTARCTHumanitarian Intervention and Responsibility to Protect concepts that are the subject matter of the study are some of the most discussed subjects in the international law and international relations. Both concepts are composed of the military intervention to be performed for finalizing such cases by other states or states if the states could not prevent the circumstances that are the reason of the serious violations of the international law such as genocide that has been experienced in their own lands of the states, crimes against humanity, war crimes and ethnic cleansing or if the states are perpetrators itself. Although the circumstances such as the difficulty of the solution regarding the humanitarian intervention concept in terms of international law, protection of the sovereignty of United Nations Charter that is the legal basis for use of force and ban of response to the home affairs have been attempted to be protected clearly by the mechanisms towards protection of the peace in the inter-state relations, such protection could not be provided at the same level in the legal texts regarding the protection of human rights. There is not any clause in the United Nations Charter regarding the humanitarian intervention and responsibility to protect. In addition to this, including the utilization of armed force included in the United Nations Charter, the coercion measures have been anticipated only in case of aggression, breach of the peace or threats to the peace and even if it isn't considered for the violations of human rights, the applications of the United Nations Security Council on time has become an evident to interpret the concept of "threats to the peace" in the large framework and in many cases, the Security Council achieved the result of threatening the international peace and security because of non-international armed conflicts and human rights violations. With comparison to the concept of humanitarian intervention, the concept of responsibility to protect focused on the benefits of the ones that have been interfered apart from the interfering means a radical change in the matter of sovereignty. It means the "sovereignty as responsibility". This concept was stated in the ICISS report in the first time. By considering the responsibility to protect, although Libya has been showing an example, the inconsistencies in the sample of Darfur and Sri Lanka could be seen clearly. If there is not any political stability, there will not be any output apart from several best examples in terms of the concept responsibility to protect. Key Words: Humanitarian Intervention, Responsibility to Protect, Threat to International Peace and Security, Sovereignty as Responsibility, United Nations.

ÖZETTarihsel çerçevede Türkiye-Suriye ilişkilerine baktığımızda iki ülke arasındaki sorunlardan Hatay sorunu Suriye'nin bağımsızlığını kazandığı 1946 yılına dayanmaktadır, Bu sorun Suriye'nin "Büyük Suriye Projesi'nin" bir sonucudur. Su sorunu ise 1976 yılında Karakaya Barajı'nın dolumu esnasında ortaya çıkmıştır. 1995 yılına gelindiğinde Suriye, Türkiye'yi GAP'ın Fırat Nehri'nin debisini 28m3 den 13m3 düşüreceği yönünde suçlamıştır. Terör sorunu ise, 1980'lı yılların başından itibaren, su hususunda Türkiye'den daha fazla tavizler koparmak amacıyla, Suriye'nin Türkiye'ye karşı muhalif grupları barındırma, besleme ve yönlendirmesi ile ortaya çıkmıştır.Güç ve arzular arasındaki uçurum burada terörü Suriye için gerekli kılmıştır. Şam'a göre Hatay, Türkiye'nin kendilerinden çaldığı bir toprak parçasıdır ve geri alınması öncelikli bir ulusal hedeftir. Suriye haritalarında hâlâ Suriye'nin bir parçası olarak gösterilen Hatay, zaten Suriye Baas Partisi'nin tüzüğünün 7. maddesinde de Arap toprağı olarak tanımlanmaktadır. Su ve Hatay sorununa bağlı olarak ortaya çıkan terör faktörü ise 1980'li yılların başında Türkiye-Suriye ilişkilerinin gündemine girmiş fakat tam olarak etkisini 1987 yılında göstermiştir. Dönemin vahim hatası olarak Suriye'ye 500m3 su verilmesine dair protokol imzalanmıştır. Fakat bu taviz de Suriye'yi terör kartını oynamaktan vazgeçirmemiştir.Bu iki sorun çerçevesinde zaten gergin olan ilişkiler 1998 yılında Suriye'nin PKK lideri Abdullah Öcalan'a evsahipligi yapmasi ile ultimatom noktasına gelmiştir. İran'ın arabuluculuğu eşliğinde 20 Ekim 1998 tarihinde imzalanan Adana Protokolu ile Suriye kısaca, PKK'ya verdigi desteği kesmeyi ve PKK lideri Abdullah Öcalan'ı sınır dışı etmeyi kabul etmistir. Protokol sonrası normalize olmaya başlayan ilişkiler Suriye Cumhurbaşkanı Beşar Esad'ın Türkiye'yi ziyareti esnasında yapılan ticari antlaşmalar ile daha ileri bir boyuta gelmiş 2009 tarihinde de iki ülke karşılıklı olarak vizeleri kaldırmıştır.Sonuç itibariyle, ululararası sistemde yalnız kalan Suriye, Türkiye'ye neredeyse bir can simidi gözü ile bakmaktadır. Türkiye ise komşuları ile sorunlarını minimize ederek bölgede daha aktif bir politika oynama çabası içerisindedir. Şuan ki barış ve dostluk ortamı her iki ülke için de önemli ve gereklidir. Ne var ki geçmişte yaşananlar da hicbir zaman unutulmamalıdır. SUMMARYWhen we look at the historical framework of Turkey-Syria relations, disputes between the two countries are based on the 1946 when the Syria gained its independence. The issue of Hatay province is a consequence of Syria's "Great Syria Project". But the water dispute came into light during the filling of Karakaya dam's in 1976. In 1995 once again Syria, was accusing Turkey of reducing the river flow from 28m3 to 13m3. The terror on the other hand, has emerged from the beginning of the 1980s when the Syria sheltered, fed and orientated the opposition groups against Turkey in order to get more concession from Turkey on the water dispute. The gap between power and desires have made terror necessary for Syria. According to Damascus, Hatay, is a part of land Turkey stole from them and taking it back has been a primarily national target. In the Syria's maps Hatay province is still shown as a part of Syria, it is already defined in the article 7 of the Syria Baath Party's statutes as an Arab land. The terror factor which occurred in connection with Water and Hatay Province disputes have entered on the agenda of Turkey-Syria relations in the early 1980s but it was fully demonstrated in 1987, and as a grave error of the period a protocol was signed giving Syria about 500 m3 of water. Even this concession did not dissuade Syria from playing the terror card.The relations which was already strained in the context of these two disputes came to the point of an ultimatum when the Syria started to welcoming (Put the PKK Leader Abdullah Öcalan at ease) the PKK leader Abdullah Öcalan in its land. Along with the Iran's conciliation, Syria briefly agreed to cut off the support to PKK its already giving and deport Abdullah Öcalan, the PKK leader by signing Adana Province Protokol on 20th October 1998 and after the protocol, relations with Syria began to be normalized and it came to a further dimension when the President Bashar Asad visited Turkey and during which the commercial treaties had been signed and mutual visa between these two countries had been removed in 2009. Consequently, Syria which remained alone in the international system, has been looking Turkey as a life buoy. Turkey is on the other hand is trying to minimize the problems with its neighbours in order to play an active political role. The current peaceful and friendly environment are important and necessary, however, the thing that occurred in the past should never be forgotten.

ÖZETAB günümüzde dünya ekonomisinde önemli bir yeri olan bölgesel güçlerden biridir. Giderek çok kutuplu hale gelen dünyada yeni bloklar ve güç odakları oluşmaktadır. Bu durumda eski dönemin başat aktörleri olan ABD ve AB'nin konumlarının devamı giderek zorlaşmaktadır. Ekonomik gücü elinde tutabilmenin en önemli şartının enerji kaynaklarından ucuz bir şekilde istifade edebilmek olduğu günümüzde petrol ve gaz rezervlerinin önemli bir kısmını elinde bulunduran ülkelerin stratejik önemi giderek artmaktadır.İran şu anda dünyanın ikinci en büyük petrol rezervine ve aynı zamanda dünyanın ikinci en büyük doğal gaz rezervine sahiptir. Dünya petrol rezervlerinin azaldığı ve doğal gaz kullanımının yaygınlaştığı bir dönemde İran'ın bu doğal kaynakları AB'nin dikkatini çekmektedir. Küreselleştikçe enerji açlığı çeken bir dünyada İran'ın sahip olduğu enerji rezervleri hiçbir ülke ve teşkilat tarafından özellikle AB açısından göz ardı edilemez. İran-AB ekonomik ilişkilerinin arz ettiği bu önemden dolayı bu tez konusu üzerinde sayın hocam Gülfettin Çelik'in yönlendirmeleriyle çalışmaya karar verdik.Avrupa Birliği İran Ekonomik İlişkileri konulu tezimiz üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde İran'ın altyapısı; karayolları, demiryolları, havayolları, denizyolları, telekomünikasyon sistemi ve onu etkiyen doğal yapı ayrıca İran'ın gelişmişlik düzeyi hakkında bilgi verilmektedir.Tezimizin ikinci bölümünde İran'ın para, enerji ve teknoloji politikaları anlatılmaktadır. Ayrıca ikinci bölümde İran'ın Avrupa Birliği ile olan ekonomik ilişkileri, başta ticaret olmak üzere üretim, sermaye hareketleri ve ortak proje ve yatırımlar anlatılmakta ve Almanya, İtalya, Fransa ve İspanya gibi İran'la ekonomik ilişkilerde ön plana çıkan AB üyesi devletler ayrıntılı olarak ele alınmaktadır.Son bölümde ise Avrupa Birliği ve İran ilişkilerini ekonomik yönden etkileyen siyasal, kültürel, güvenlik vb. faktörler ele alınmıştır. Ayrıca küreselleşmenin AB İran ekonomik ilişkilerine etkisi son bölümde ele alınan konulardandır. Bu konular ekler bölümündeki kronoloji ile desteklenmiştir. Bu üç bölümde anlatılanlar ile tezin savı olan "AB niçin istikrarlı bir İran istediği" kanıtlanmaya çalışılmıştır.Anahtar Kelimeler: AB, İran, Ekonomik İlişkileri; Üretim, Ticaret, Sermaye Hareketleri, Ortak Proje ve Yatırımlar, Almanya-İran, Fransa-İran, İtalya-İran, İspanya-İran, İran; Altyapısı, Coğrafyası, GSMH, Parası, Enerjisi, Teknolojisi, Güvenlik, Siyaset, Küreselleşme ve Kronoloji. ABSTRACTThe EU is one of the regional powers which has an important place in today's world economy. The new blocks and the power focuses are created in the world that becomes increasingly multi-polar. In this case, the continuity of the position of former principal actors; The United States and the EU; is becoming more difficult. Today in which the most important condition of being able to keep economic power in the hands is to take advantage of the energy sources in an inexpensive way; the strategic importance of the countries that retain the most significant part of oil and gas reserves is gradually increasing. Currently; Iran has the world's second largest oil and natural gas reserves. At the time in which the world's oil and natural gas reserves are decreased and the use of natural gas is become widespread; Iran's these resources have attracted the attention of the EU. In the world that goes hungry of energy as become global; the energy reserves of Iran can not be ignored by any country or organization especially by the EU. Because of the significance of Iran-EU economic relations; I decided to study on the subject of this thesis, with the orientations of my dear theacher Prof. Dr. Gülfettin Çelik.Our thesis on Iran-European Union Economic Relations is composed of three parts: In the first part; Iran's infrastructure, i.e. roads, railways, airlines, maritime, telecommunications system, and the natural structures that affect this infrastructure besides the Iran's level of development is described.In the second part of the thesis, Iran's policy of currency, energy and technology is desribed. Besides, in the second part; Iran-European Union economic relations; i.e. trade, production, capital movements and joint projects; and investments are discussed. The EU member states that are prominent in the EU-Iran economic relations sucs as Germany, Italy, France and Spain are discussed in detail. In the last part; the factors that affect in economic aspects, such as political, cultural, security, etc. are discussed. Moreover, the effect of globalization on EU-Iran economic relations, is one of the topics discussed in the final part. These issues were supported by the chronology in the appendix. With the arguments in the three parts of this thesis, the main assertion of the thesis which is "why the EU wants a stable Iran," was to be proved.Keywords: EU, Iran, Economic Relations, Production, Trade, Capital Flows, Joint Projects and Investments, Germany-Iran, France and Iran, Italy and Iran, Spain and Iran, Iran; Infrastructure, Geography, GNP, Money, Energy, Technology, Security, Politics, Globalization and Chronology

ÖZETFinansal küreselleşme, günümüzde, dünya çapında bir entegrasyon eksenine oturmuştur. Hızla artan yabancı sermaye akımları doğrudan yabancı yatırımlar veya portföy yatırımları şeklinde tüm dünyaya yayılmakta; sınırların önemi ortadan kalkmaktadır. Bu süreci tetikleyen unsurların başında; Bretton Woods sisteminin çöküşü, 1980-1990 döneminde faiz oranlarının serbest bırakılması, çokuluslu şirketlerin dünya çapında önemlerinin artması, enformasyon alanında kaydedilen gelişmeler gelmektedir.Finansal küreselleşmenin altyapısını oluşturmada en büyük pay sahibi olan uluslararası ekonomik kuruluşlar, finansal serbestleşmeyi sağlamış ve bu sayede uluslararası emek, sermaye,mal ve fon alışverişinin önü açılmıştır. Uluslararası ticareti mümkün olduğunca serbest ve düzenli kılan evrensel organizasyonların yanında bölgeselleşme kapsamında değerlendirilen ekonomik entegrasyonların ticaretin serbestleştirici amaçlar doğrultusunda uygulamaları da küreselleşmeyi hızlandırmaktadır. Bir ülkenin küreselleşme sürecindeki başarısı, çoğu kez bölgeselleşme sınavındaki başarısıyla paraleldir. Türkiye, OECD ile her daim yakın ilişkilerde olmaya çalışmıştır, OECD üyesi ülkelerle ticaretimizde en büyük payı ise AB ülkeleri almaktadır. AB'ye üyelik sürecinde AB ülkeleriyle uyum çerçevesinde atılması gereken adımları atma yolunda olan Türkiye'nin mali, siyasi ve sosyal alanlarda ciddi reformlara ihtiyacı vardır. Bölgesel entegrasyonlardan Ekonomik İşbirliği Teşkilatı ve Karadeniz Ekonomik İşbirliği'nin kurucu üyesi olarak yer alan Türkiye açısından bu entegrasyonlar, dünyada süregelen liberal değişimler ve globalleşme eğilimlerine paralel olarak, Türkiye'nin dünyayla entegrasyonuna katkı sağlayacak türden entegrasyonlardır. Finansal küreselleşmenin ikinci bileşeni olarak nitelendirilebilecek finans alanında kullanılan teknolojik ürünler de finansal küreselleşmenin hızını artırmada destekleyici konumdadır. Bugün yeryüzünde, her beş kişiden biri, aynı adı taşıyan kartlarla, hem ulusal hem global piyasalarda aynı alışveriş kültürünü yaşarken, ATM'ler mekan ve zamandan bağımsız bir şekilde fon transferini gerçekleştirmektedir. Kuşkusuz; elektronik fon transferleri ve e-ticaretin finansal küreselleşmedeki rolleri tartışılmaz bir etkinliktedir. Türkiye'de finansal küreselleşme ise en çok bankacılık sektöründe etkili olmuş, bankacılık artık günümüzde telebankacılık ve self-servis bankacılığına dönmüştür. Türkiye'de finans sektöründeki bilgi ve iletişimin gelişmişliği, finansal sektörün entegrasyonunda zaman ve mekan problemlerini çok büyük ölçüde çözebilmektedir. Finansal küreselleşmede gelişmiş ülkelerle rekabet edebilecek konuma gelebilmek için başarılı ekonomik entegrasyonlarda yer almalı ve Türkiye'de finans sektöründe kaydedilen bilgi ve iletişim bazlı gelişme diğer sektörlerde de hız ve etkinlik kazanmalıdır. ABSTRACTNowadays, financial globalization has a great impact on the integration of all the world. Direct foreign invesments and capital flows increase worldwide so fast that the frontiers of the countries become unimportant. The collapsation of the Bretton Woods, liberalization of interest rates in 1980's and 1990's, increase of the importance of the multinational companies and the development in the information area have an important effect on this situation.International economic foundations, which have a big share in the creation of the base of the financial globalization, have let the capital flows free, so that the trade of the international capital, fund, labour and goods become more liberal. Besides, the politics of the regional economical integrations helps to the financial liberalization, too. The success of a country by the globalization is the mirror of the success of that country in the exam of regional integration. Turkey has always an effort to become in close relationship with OECD. The countries of the European Union have the largest share of the trade of Turkey and OECD. Türkiye needs great reforms in economical, social and political areas in the period of the membership to the European Union. Türkiye took place by the establishment of the Economic Cooperation Organization and Blacksea Economic Cooperation. This foundations is very important by the economical integration of Turkey and the whole world. Technological instruments, which are used in financial area, can be described as the second component of the financial globalization. This instruments support to increase speed of the financial globalization. Today in the world, one of the five people shops in the same style with same credit cards in global also local markets. Automatic Teller Machines transfer the fund out of the pressure of the time and place. Absolutely, electronical fund transfer systems and e-commerce play great role in financial globalization. In Turkey, the sector of the banking is the most affected sector by the financial globalization. Nowadays, banking seems to be electronical banking and self-service banking. In Turkey the development in the banking and in the sector of finance, solve the problems, which occures because of the time and place, by the integration of the sector of finance. In order to compete with the developed countries,Turkey must take place in successfull economical integrations and also must develop in the information and communication area by the sectors out of the sector of the finance, too.

Danışman: PROF. DR. HASAN SELÇUK KÖNİ Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalı Konu: Uluslararası İlişkiler = International Relations ; Devletlerin vatandaşlarını soykırım, savaş suçları, insanlığa karşı suçları ve etnik temizlik suçlarına karşı koruyamadığı, korumakta isteksiz davrandığı ya da kendi vatandaşlarına karşı şiddet uyguladığı durumlarda egemenlikten kaynaklanan sorumluluk açığı bulunmaktadır. Bu açık koruma sorumluluğu kavramının ortaya çıkmasıyla birlikte müdahale yetkisinin uluslararası topluma verilmesiyle kapatılmaya çalışılmıştır. Egemenlik kavramı nüfusun iç savaş, isyan, baskı ya da devletin başarısızlığı sonucu ciddi bir zarara uğradığı ve hükümetin durumu kontrol altına almada başarısız olduğu durumlarda yerini sorumluluk olarak egemenlik' kavramına bırakmıştır. Devletin üzerinde tam ve mutlak hâkimiyeti olduğu ülke topraklarından ayrı tutulan insanların, salt egemenliğin bir parçası olmayacağı anlayışı uluslararası antlaşmalar ile geliştirilmiştir. Üç aşamalı bir yapı üzerine kurulu bu sorumluluk "insani müdahale" gibi zorlayıcı tedbirleri içermekte, "insani müdahale"den farklı olarak "önleyici diplomasi" ve "yeniden inşa" sorumluluklarını da uluslararası topluma yüklemektedir.Koruma sorumluluğunun varlığının kabul edilmesiyle birlikte, uluslararası barış ve güvenliği sağlama konusunda birincil derecede yetkili uluslararası aktör olan Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin norm uygulayıcısı olarak uluslararası barış ve güvenliğin tehdidi dışında bir sebeple ilgili devletin rızası olmadan egemenliğine müdahale etme yetkisinin olduğu kabul edilmiştir. Ancak normun uygulaması aşamasında üç sütunlu yapıda öngörülen sıraya riayet edilmemesi, müdahalenin insani koruma amacı dışında doğrudan bir devletin siyasi bütünlüğüne ve bağımsızlığına müdahale şeklinde gerçekleşmesi, müdahalenin son çare olması ilkesine uyulmaması ve uygulamadaki istikrarsızlık normun gelişimini sekteye uğratmıştır. Bu çalışmada, uluslararası toplumun koruma sorumluluğu adı altında ilk zorlayıcı müdahalesi olma özelliğine sahip olan Libya müdahalesi ile benzer iç çatışmalara sahne olan Suriye hakkında Güvenlik Konseyi'nin 2011'den günümüze almış olduğu kararların nitel içerik analizi yapılmıştır. Bu analiz sayesinde koruma sorumluluğu normunun uygulanış şekli, uluslararası hukuk normlarına uygunluğu, uluslararası pratiğin tutarsızlığının nedenleri ve küresel sistem düzeyinde P5'in aralarındaki güç ilişkilerinin normun uygulanmasına yansıması irdelenmiştir. Sonuç olarak bir devlette insani krizin ortaya çıktığı olaylarda yetkili otorite tarafından yapılacak olası bir müdahalenin amacının "norm mu? egemenlik mi?" olduğu sorunsalı uluslararası ilişkiler teorileri ve uluslararası hukuk kuralları çerçevesinde değerlendirilmiştir. ; There is a lack of responsibility for sovereignty when states cannot protect their citizens against genocide, war crimes, crimes against humanity and ethnic cleansing, or are reluctant to protect them or use violence against their own citizens. With the emergence of this concept of open responsibility for protection, it has been tried to be closed by giving the intervention authority to the international community. The concept of sovereignty has been replaced by the concept of sovereignty as responsibility where the population has suffered serious damage as a result of civil war, rebellion, repression or failure of the state and the government has failed to control the situation. The understanding that the people who are separated from the territory of the country where the state has full and absolute sovereignty will not be a part of pure sovereignty has been developed by international treaties. This responsibility, which is based on a three-stage structure, includes coercive measures such as humanitarian intervention, and, unlike "humanitarian intervention" imposes"preventive diplomacy"and" reconstruction "responsibilities on the international community. With the recognition of the responsibility of protection, international peace and security As the norm enforcer of the United Nations Security Council, which is the primary international actor competent to provide, it is recognized that it has the authority to intervene in the sovereignty of the state without the consent of the relevant state for a reason other than the threat of international peace and security. However, failure to comply with the order envisaged in the three-pillar structure during the implementation of the norm, the fact that the intervention took place in the form of an intervention directly to the political integrity and independence of a state other than the purpose of human protection, the non-compliance with the principle of being the last resort of the intervention and the instability in practice interrupted the development of the norm. In this study, the qualitative content analysis of the decisions taken by the Security Council since 2011, which has witnessed similar internal conflicts with the Libya intervention, which is the first coercive intervention under the name of protection responsibility of the international community, has been conducted. With this analysis, the application of protection responsibility norm, compliance with international norms of law, the reasons of inconsistency of international practice and the reflection of the power relations between P5 on the implementation of the norm at global system level were examined. As a result, the question of whether a possible intervention by the competent authority in the events of humanitarian crisis in a state is 'norm or sovereignty? It has been evaluated within the framework of international relations theories and international law rules.

Uluslararası ilişkiler ve politikada ittifak önemli bir kavramdır. İki ülke veya ülkeler arasında yapılan ittifak örneklerinin tarih boyunca görülmesine karşın ittifak teorilerinin ortaya atılması ve ilgi görmesi 2.Dünya Savaşı sonrasına rastlar. İttifaklar kısaca gerçek veya algılanan tehdit karşısında başta güvenlik endişesi olmak üzere ülkelerin başka devlet veya devletlerle yapmış olduğu resmi birliktelikler olarak bilinir. İran ve Türkiye değişik isimler ve rejimler altında Ortadoğu coğrafyasında yüzyıllardır etkin rol oynamış önemli iki ülke ve iddialı bölgesel güçler olarak tarih sahnesinde kendisinden bahsettirmişlerdir. İnsanlık tarihinin en kapsamlı, can ve maddi kayıplar bakımından en tahripkar savaşı olan 2.Dünya Savaşı sonrası başlayan dönem "Soğuk Savaş" olarak isimlendirilir. ABD'nin liderliğinde kapitalist-liberal Batı bloğu ve SSCB'nin liderlik yaptığı sosyalist-doğu bloğu olmak üzere iki kutuplu bir politik ve ideolojik dünya sistemi başlamış oldu. Soğuk Savaş tüm Ortadoğu'da yaşanmış olmasına karşın en çok etkilenen iki ülke Türkiye ve İran olmuştur. SSCB ve Varşova paktının 1990 yılında başlayan dağılma süreci Soğuk Savaşın sonunu oluşturmuştur. Kısaca 1945-1990 yıllarını kapsayan bu dönemde ülkeler kendilerini bloklardan birisi içinde yer almaya adeta zorunlu hissetmişlerdir. İran tercihini Batı bloğundan, özellikle ABD'den yana kullanmıştır. Soğuk savaşın önemli bir kısmında Rıza Şah Pehlevi ülkeyi yönetmiştir. Rıza Şah Pehlevi'nin liderliğindeki otoriter monarşi birbirine ideolojik olarak çok zıt grupların ortak düşman Şah karşısında birleşmesine neden olmuştur.Bu güçler Şahlık rejimini devirmiştir. Sonrasında ise 20. yüzyılın en önemli değişimlerinden sayılan İslam Cumhuriyeti kurulmuştur. Soğuk Savaşın son çeyreğinde İran'da çok farklı bir ideoloji ve dış politika egemen olmuştur.Yeni kurulan dini referanslı rejim Orta Doğu coğrafyasında ve belli ölçüde küresel düzeyde ciddi politik değişikliklere ve yeni denge hesaplarına yol açmıştır. Türkiyee İran'a benzer şekilde Ortadoğu'nun güçlü ve iddialı bir ülkesidir. Batı bloğunun askeri kanadını oluşturan NATO'nun tek Müslüman ülkesi olarak Soğuk Savaş döneminin önde gelen ülkelerinden olmuştur. Türkiye Batı bloğu lehine tercihini kullanmıştır.Tezin sorunsalı Batı bloğunda yer almak yönünde verilen kararın her iki ülke bakımından iç ve dış nedenlerini,Soğuk Savaş'ın ileri yıllarındaki değişimlerin nedenlerini, bütünüyle Soğuk Savaş döneminin fayda ve zararlarının başta neorealist teori olmak üzere diğer teroilerinde katkısıyla değerlendirilmesini yapmaktır.İki ülkeyi kıyaslayarak bu konuda yapılmış literatürde az çalışma olduğundan bir katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Alliances are important elements of international relations and politics. Many examples in history have been observed although alliance theories have been proposed and gained attention following World War II. Alliance theories are dominated to a great extent by realist and neoreliast schools of thought. Alliance is basicly known as a response to real or perceived threat to the security of the nation. Alliances may be established either between two states or between groups of states depending upon the circumstanes. They may be formal or informal. Iran and Turkey have been neighbours for centuries and are important actors in Middle East. They both have searched for power and influence in their region. Their mutual relations have fluctuated depending upon domestic affairs and international politics. The end of II. World War, the most devastating war in human history, marked the beginning of a new era in international arena named as "Cold war". The international political system was divided into two camps under the leadership of United States of America and Soviet Union. United States of America represented the democratic, liberal western bloc while the Soviets represented the socialist eastern bloc.This bipolar system eventually urged countries to make alliances with either of the blocks. Cold war lasted until 1990 when Soviet Union and the Warshaw pact disintegrated which marked the fall of Communist ideology. Iran and Turkey, with similar and reasonable drives preferred to make alliances with western block. Their main concern was to protect their territorial integrity and defend their countries against overt Soviet threat. This threat had historical roots as well as the diplomatic and military initatives taken by USSR during the years of II. World War. During the cold war period both Iran and Turkey suffered from isolation as an inevitable consequence of extreme dependence on west and in particular to USA. Their experience derived from the events and relations of the cold war, Iran and Turkey prompted to revise their international relations and follow relatively multidimensional policies. The detant policy among the two blocks in the following years of cold war faciliated such a limited shift in the international relations of Turkey and Iran. The relations of Iran with USA and other western countries have influnced her relations with Turkey while the reverse is also valid. This thesis aims to analyze the reasons of the alliances of Iran and Turkey during the cold war, pros and cons of their alliances, the events of the cold war, and results of their choices.Search of the literature has revealed not enough studies comparing the two nations during cold war.In that respect contribution to the literature is expected.