Suchergebnisse

Bu çalışmanın amacı, girişimcilik ve inovasyon kavramlarına hükümet ve siyasi parti programlarında ne derece yer verildiğini araştırmaktır. Hükümet ve siyasi parti programlarında bu kavramların sıklıkla yer alması, girişimcilik ve inovasyon kavramlarına önem verildiği ve teşvik edileceği şeklinde yorumlanacaktır. Çalışmada yöntem olarak, soysal bilimlerde yaygın bir kullanım alanı bulan nitel araştırma yönteminden, veri elde etmede ise doküman analizinden yararlanılmıştır. Çalışma halen TBMM'de temsil edilen 4 siyasi parti (AKP, CHP, MHP, BDP) ile 1983 yılından sonra kurulan 16 hükümetin programlarını kapsamaktadır. ; The aim of this study is to determine to what extent were the concepts of entrepreneurship and innovation included in political party programs. The fact that these two concepts were frequently included in the programs of governments and political parties signifies that these concepts are assigned importance and they will be supported. Qualitative research method, which is widely used in social sciences was made use of as the study method, and document analysis was used in obtaining data. The study covers the programs of four political parties represented in the parliament at present and 16 governments that have come to power since 1983.

Kamu Meslek Kuruluşları Niteliğindeki Meslek Kuruluşlarında Disiplin Suçları ve Cezaları adını taşıyan bu çalışmada, esas itibariyle çalışmaya konu yapılan meslek kuruluşlarının statülerini düzenleyen kuruluş yasalarından ve varsa disipline ilişkin yönetmeliklerden, birlik ve oda kararlarından, bu konulardaki Danıştay içtihatlarından, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarından, monografik çalışmalar ile İdare ve Ceza Hukuku alanlarındaki genel eserlerden yararlanılmıştır. Bu kaynaklar ve hukuksal veriler inceleme konusu yapılırken, çoğu zaman karşılaştırmalı bir yöntem izlenmeye çalışılmıştır. Çalışma Çağ Üniversitesi Kamu Hukuku Yüksek Lisans Master Tezi olarak hazırlanmıştır. ; In this study named Discipline Crimes and Punishments in the Occupational Organizations having the quality of Occupational Organizations in Public, it is basically utilized from the organization laws which regulate the statues of the occupational organizations subject to this study and regulations related to discipline if there is any of them, the decisions of associations and chambers, the judgements of Council of State relating to this matter, the judgements of European Court of Human Rights, monographic studies and general works regarding to Administrational and Criminal Law. It is mostly tried to use a comparative method while analyzing these sources and judicial data.

Bu çalışmanın amacı politik belirsizliğin firmaların finansal performanslarına etkisini incelemektir. Bu amaçla çalışma, 2008-2013 dönemine ilişkin olarak; Borsa İstanbul'da (BIST) sanayi sektöründe faaliyet gösteren 147 firmayı kapsamaktadır. Politik belirsizlik ile finansal performans arasında ilişki panel veri analizi kullanılarak ilgili dönemdeki çeyrek verilerle analiz edilmektedir. Analiz sonucunda politik belirsizlik göstergesi olarak 29 Mart 2009 Genel Mahalli İdareler seçimini temsilen kullanılan değişken ve 12 Eylül 2010 Anayasa Değişikliği Referandumunu temsilen kullanılan değişken ile finansal performans göstergesi olarak kullanılan değişkenler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki tespit edilmezken, 12 Haziran 2011 Milletvekili Genel Seçimini temsilen kullanılan değişken ile finansal performans göstergesi olarak kullanılan değişkenler arasında istatistiksel olarak negatif ve anlamlı bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir. Bu sonuç, "seçimler belirsizlik nedeniyle verimsiz sermaye tahsisi kanalıyla şirket performansını düşürebilir" önermesini doğrulamaktadır. Ayrıca bu sonucun politik belirsizliğin reel ekonomik etkileri üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğu yönünde güçlü bir mesaj verdiği söylenebilir. Öte yandan sonuçlar firma yöneticilerinin ve yatırımcıların 29 Mart 2009 Genel mahalli idareler seçimini ve 12 Eylül 2010 Anayasa değişikliği referandumunu bir belirsizlik olarak algılamadıkları ancak, 12 Haziran 2011 Milletvekili genel seçimini bir belirsizlik unsuru olarak algıladıkları şeklinde yorumlanabilir. Türkiye için politik belirsizliklerin firmaların finansal performansına etkisi üzerine firma bazında inceleyen bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu yönüyle çalışmanın literatürdeki bu boşluğu doldurması beklenmektedir ; The purpose of the study is to examine the effects of political uncertainty on financial performance. For this purpose, the study consists of 147 firms operating in the industrial sector in Istanbul Stock Exchange (BIST) for the period of 2008-2013. The relationship between political uncertainty and financial performance has been analyzed for the quarter data period by using panel data analysis. Analysis indicated that there is no statistically significant relationship between the 29th of March 2009 General election of local administrations variable and the 12th of September 2010 constitutional amendment referendum variable as an indicator for the political uncertainty and financial performance indicators, although there is a negative statistically significant relationship between the 12th of June 2011 Parliamentary general election variable as an indicator for the political uncertainty and financial performance indicators. This result confirms the proposition that" election uncertainty may reduce the company's performance due to the inefficient allocation of capital channel". This result also sends a strong message that political uncertainty has a significant impact on real economic outcomes. This founding implying that firm manager and investors not perceive the 29th of March 2009 General election of local administrations and the 12th of September 2010 constitutional amendment referendum as an uncertainty sources, but perceive the 12th of June 2011 Parliamentary general election as an uncertainty sources. The study examining the impact of political uncertainty on firms' financial performance on has not been found. This aspect of the study is expected to fill this gap in the literature

Kitle iletişim araçlarının yaygınlaşması ile hemen her şey medyatik alanlara taşınmıştır. Böylece tüm dünya dev bir televizyon ekranına dönüşmüştür. Bu çalışmada herkesin artık sorgulamadan sadece seyirle meşgul olduğu bir dünyada, işletmelerin bu sistemi etkileyen enstrümanları incelenmiştir. İşletmelerin Yirminci yüzyılın ortalarından itibaren devlet ve uluslararası düzeyde ciddi bir etkileşim içine girmiştir. Kitle iletişim araçları işletmelerin tanıtımlarına çok büyük katkı sağlarken diğer yandan da işletmelerin ürün tanıtımları üzerinden verdikleri mesajlar da ciddi bir kitleye sahip olmuştur. Bu durum kitleleri, işletmeler tarafından belirlenmiş ve farklı ideallere sürüklemiş ve bireyler ve hatta toplumlar arası mesafeler giderek aşırılığa yol açacak olan küresel yozlaşma nedeni olmuştur. Küresel yozlaşmanın ölçülmesi netliğe sahip olmazken, bu çalışmada medyatik olaylar değerlendirilerek bir çözümleme elde edilmeye çalışılmıştır. Bu çözümlemede özellikle kitlelerin hassas olduğu konuların medyada gördüğü tepkileri ve yansımaları ele alınmıştır. Bu bağlamda, küresel yozlaşmanın kitlesel anlamda, tüm toplumların var olan ve yukarıda sözü edilen bazı olumsuzluklara duyarsız kalması sorunudur. Bu çalışmanın sonuçlarına göre, küresel yozlaşma, her yönüyle ilişkileri acımasız kılan bir tür güç oyunu haline gelmiş ve gitgide karmaşıklaşan bir yaşam şekline dönüşmüş durumdadır. Çalışmada; artan rekabetin, teknolojik gelişmeleri artırdığı ve hızlandırdığı, bu durumun da ülkelerin gerek iç gerek dış meselelerinde ülkeleri ve/veya vatandaşlarını ahlaksız, tutarsız, dengesiz bir kitleye dönüştürdüğü ve dahası ileride daha da karmaşıklaşan yeni siyaset ve ekonomi oyunları ile rekabetin kendine yön veren bir niteliğe sahip olduğu görülmüştür. Küresel yozlaşmanın ilişkisel yapısı en fazla işletmelerde ortaya çıkmaktadır. ; With the widespread use of mass media, almost everything has moved to the media. Thus, the whole world has turned into a giant television screen. In this study, the instruments of the enterprises that affect this system are examined in a world where everyone is only busy with watching without questioning anymore. Since the middle of the twentieth century, businesses have entered into serious interaction at the state and international level. While mass media makes a great contribution to the promotions of businesses, on the other hand, the messages given by the businesses through their product promotions have also gained a serious audience. This situation has led the masses to different ideals determined by businesses, and the distances between individuals and even societies have become the cause of global corruption that will lead to extremism. While the measurement of global corruption is not clear, in this study, an analysis has been tried to be obtained by evaluating the mediatic events. In this analysis, the reactions and reflections of the subjects that are especially sensitive to the masses in the media are discussed. In this context, global corruption is the problem of all societies being insensitive to some of the negativities that exist and mentioned above. According to the results of this study, global corruption has become a kind of power game that makes relations brutal in all aspects and has turned into an increasingly complex way of life. As a result of the study, increasing competition has increased and accelerated technological developments. This situation has turned the countries and / or their citizens into an immoral, inconsistent and imbalanced mass in both internal and external issues. And it is seen that this situation will direct itself with new political and economic games that get more complicated in the future. The relational nature of global degeneration occurs most often in businesses.

Url: http://josc.selcuk.edu.tr/article/view/1075000206 ; 1987 yılında kaybettiğimiz İdris Küçükömer'in Türk düşün tarihindeki yeri her zaman için özel olacaktır. Bu özel durumu Ece Ayhan, Küçükömer'i kişisel ve bilimsel dürüstlük ve doğruluğuyla Cumhuriyet'te gelmiş geçmiş en özgün ve en ilginç 'uç' düşünür olarak tanımlayarak vurgulamıştır. İdris Küçükömer'in günümüzde de yoğun olarak entelektüel gündemde etkisini hissettirmesinin başlıca nedeni egemen siyasal paradigmayı ters yüz etmesinde yatmaktadır. Küçükömer'in Düzenin Yabancılaşması adlı eserinde kurduğu ve geleneksel ilericilik kavramını tersyüz ettiği şemada İttihat- Terakki ile Kemalizm, bürokratik ve antidemokratik devleti kurup koruyan bu anlamda da "sağ" olarak konumlandırılan siyasal bir anlayış olarak karşımız çıkar. Küçükömer'e göre ise gerçekten halkçı ve "sol" bir siyasal hareket ise ancak "İslamcı Doğucu" halk kitlelerine yaslanarak oluşturulabilir. Küçükömer'in siyasal tezleri gerçekten de tartışmaya açıktır ve oldukça da spekülatiftir. Bu yüzden de özellikle Marksist ve Kemalist çevrelerden yoğun eleştiriler almıştır. Özellikle 1980'li yıllardan sonra yeniden hatırlanan Küçükömer'in tezleri eleştiriye açık olsa da, entelektüel yaratıcılığı ile dikkat çekmektedir. Biz bu çalışmamızda, eleştirilerimizi saklı tutarak, Küçükömer'in siyasal paradigması çerçevesinde Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) ile Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP)'nin programlarının analizini yaptık. ; ABSTRACT İdris Küçükömer, who died in 1987, will always be a special part of the thought history in Turkey. Ece Ayhan emphasizes İdris Küçükömer's honesty and straightness in his personal and scientific behaviors by describing him as the all time most original and interesting "extreme" thinker of Cumhuriyet. He reversed the dominant political paradigm and this is the main reason of why we feel İdris Küçükömer's effects quite in the intellectual news nowadays. In the scheme which İdris Küçükömer planned in the "Düzenin Yabancılaşması" and reversed the traditional progressivism concept, Kemalism and İttihat Terakki are seen as a political thinking which establish and keep the bureaucratic and antidemocratic government, so take position in the "right" side. According to Küçükömer, a truly populist and "left" political movement can be established just by relying on "Islamist Eastern" public. Küçükömer's political theses are really open to discuss on and quite speculative. Because of these reasons, he was criticized much by the groups of Kemalist and Marxist especially. Even the political theses of Küçükömer, who is remembered again after 1980 particularly, are open to criticizen; its intellectual creativity attracts the attention. We made an analysis of CHP (Republic Nation Party) and AKP (Justice and Development Party) political party programs by considering İdris Küçükömer's political paradigm and keeping our critics hidden in this study.

İslamcılıktan ilham alan üç siyasî hareket, Mısır'daki Müslüman Kardeşler (MK), Türkiye'deki Milli Görüş (MG), ve Adalet ve Kalkınma Partisi (Ak Parti) siyasî arenada ortaya çıkışlarından itibaren farklı siyasî stratejiler uygulamışlardır. İki hareketin, MK ve MG'nin, stratejileri kendilerini nihayet iktidara taşımış, ancak çarpıcı bir şekilde, her ikisi de iktidarda sadece bir yıl civarında, sırasıyla 2012-2013 ve 1996-1997 yılları arasında, tutunabilmişler ve sonra askerî darbeler tarafından devrilmişlerdir. 1997'deki darbenin ardından MG üyeleri tarafından 2001'de kurulan Ak Parti, önceki iki partiden oldukça faklı stratejiler izleyerek, Ocak 2017 itibarıyla, Kasım 2002'den beri halen iktidardadır. Bu makale siyasî satratejiler üzerine mukayeseli bir çalışmadır ve kökleri İslamcılıkta bulunan üç farklı siyasî partinin siyasî başarılarının nasıl bu derece birbirinden farklılaşabildiği sorusuna cevap aramaktadır. Makalede öncelikle bu duruma ilişkin iki araştırma sorusu oluşturulmuş ve ardından bu sorulara yanıt verilmiştir. Makale, nihai olarak, İslamcılıktan doğan veya ondan ilham alan siyasî hareketlerin, kullandıkları siyasî stratejilere göre siyasî başarı oranlarının değişeceğini iddia etmekte ve İslamcılığı ilgilendirdiği kadarıyla siyasî başarı getiren siyasî stratejileri tespit etmektedir. ; Three political movements inspired by Islamism, the Muslim Brotherhood (MB) in Egypt, the National Outlook [Milli Görüş, NO], and the Justice and Development Party (JDP) in Turkey have employed miscellaneous political strategies since their emergence on the political arena. The strategies of two movements, the MB and the NO, eventually carried them to power, yet strikingly, they both could remain in power for approximately one year, between 2012 and 2013, and between 1996 and 1997 respectively. Then, they were ousted by military coups. Being founded in 2001 by the former NO members after the 1997 military coup, the JDP has been in power since 2002 to date, 2017, by employing different strategies than the former two ...

Siyasal haklar ve ödevler, vatandaşların siyasal iktidarın oluşumuna ve kullanılmasına, bir başka ifade ile devlet yönetimine katılmasını sağlar. Böylece vatandaşlar devleti denetler ve yönlendirir. Siyasal haklar, bu yönüyle demokratik sistemin temelini oluşturur. Bu çalışma, üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde genel olarak insan hakları, tarihi gelişimi, ülkemizdeki gelişimi ve sınıflandırılması incelenmiştir. İkinci bölümde siyasi hakların diğer haklarla ilişkisi ve siyasi hakların Anayasamıza göre sınırlandırılması incelenmiştir. Üçüncü bölümde ise, Anayasamızın 66 ve 74. maddeleri arasında düzenlenen seçme hakkı, dilekçe hakkı gibi hakların tamamı tek tek incelenmiştir. Bu çerçevede doktrindeki tartışmalara, Anayasa Mahkemesi ve Yüksek Seçim Kurulu Kararlarına da yer verilmiştir. Sonuç bölümünde ise; siyasal hakların genel bir değerlendirilmesi yapılarak, getirilen eleştiriler ve yapılan analizler yer almıştır. ; Political rights and obligations not only provide for citizens to constitute the political autority and also provide them the usage and participation of the political authority. In this way, citizens control and affect political policies. So the political rights constitute the foundation of the democratic system. This thesis have three chapters. In the first chapter, human rights in a general perspective, historical background of the human rights in Turkey and in the other countries and the classification of human rights are studied. In the second chapter, the relationship between the political rights and the classification of the political rights according to the Tukish Constitution. In the third chapter, rights regulated between the 66 th and 74th sections of the Tukish Constiution, like the right to elect and right of petition, are observed. In this context, scientific argumantations and the decisions of the Constitutonal Court and the High Election Board are examend. A general appreciation of the political rights with their critics and the analysations take place in the Conclusion.

Bu çalışmanın amacı politik belirsizliğin firmaların finansal performanslarına etkisini incelemektir. Bu amaçla çalışma, 2008-2013 dönemine ilişkin olarak; Borsa İstanbul'da (BIST) sanayi sektöründe faaliyet gösteren 147 firmayı kapsamaktadır. Politik belirsizlik ile finansal performans arasında ilişki panel veri analizi kullanılarak ilgili dönemdeki çeyrek verilerle analiz edilmektedir. Analiz sonucunda politik belirsizlik göstergesi olarak 29 Mart 2009 Genel Mahalli İdareler seçimini temsilen kullanılan değişken ve 12 Eylül 2010 Anayasa Değişikliği Referandumunu temsilen kullanılan değişken ile finansal performans göstergesi olarak kullanılan değişkenler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki tespit edilmezken, 12 Haziran 2011 Milletvekili Genel Seçimini temsilen kullanılan değişken ile finansal performans göstergesi olarak kullanılan değişkenler arasında istatistiksel olarak negatif ve anlamlı bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir. Bu sonuç, "seçimler belirsizlik nedeniyle verimsiz sermaye tahsisi kanalıyla şirket performansını düşürebilir" önermesini doğrulamaktadır. Ayrıca bu sonucun politik belirsizliğin reel ekonomik etkileri üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğu yönünde güçlü bir mesaj verdiği söylenebilir. Öte yandan sonuçlar firma yöneticilerinin ve yatırımcıların 29 Mart 2009 Genel mahalli idareler seçimini ve 12 Eylül 2010 Anayasa değişikliği referandumunu bir belirsizlik olarak algılamadıkları ancak, 12 Haziran 2011 Milletvekili genel seçimini bir belirsizlik unsuru olarak algıladıkları şeklinde yorumlanabilir. Türkiye için politik belirsizliklerin firmaların finansal performansına etkisi üzerine firma bazında inceleyen bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu yönüyle çalışmanın literatürdeki bu boşluğu doldurması beklenmektedir ; The purpose of the study is to examine the effects of political uncertainty on financial performance. For this purpose, the study consists of 147 firms operating in the industrial sector in Istanbul Stock Exchange (BIST) for the period of 2008-2013. The relationship between political uncertainty and financial performance has been analyzed for the quarter data period by using panel data analysis. Analysis indicated that there is no statistically significant relationship between the 29th of March 2009 General election of local administrations variable and the 12th of September 2010 constitutional amendment referendum variable as an indicator for the political uncertainty and financial performance indicators, although there is a negative statistically significant relationship between the 12th of June 2011 Parliamentary general election variable as an indicator for the political uncertainty and financial performance indicators. This result confirms the proposition that" election uncertainty may reduce the company's performance due to the inefficient allocation of capital channel". This result also sends a strong message that political uncertainty has a significant impact on real economic outcomes. This founding implying that firm manager and investors not perceive the 29th of March 2009 General election of local administrations and the 12th of September 2010 constitutional amendment referendum as an uncertainty sources, but perceive the 12th of June 2011 Parliamentary general election as an uncertainty sources. The study examining the impact of political uncertainty on firms' financial performance on has not been found. This aspect of the study is expected to fill this gap in the literature

Bu çalışma İbn Haldun'un görüşleri bağlamında siyasî otorite ve meşruiyet ilişkisini incelemektedir. Bu bağlamda siyasî otorite kavramıyla yakından ilgili olan umran, asabiye, mülk, hilafet vb. kavramlar incelenmektedir. Siyaset bir yönüyle 'en iyi'nin araştırılmasıdır. Olan ile olması gereken arasındaki karşıtlıklar bir açıdan üzerinde siyaset felsefesinin inşa edildiği etik bir paradigmayı belirlemektedir. Bu açıdan siyasetin meşruiyet arayışı etik bir temellendirmeyi, siyaset etik ilişkisini de öncelemektedir. Bu olgu siyasal iktidar ve siyasetin meşruiyeti problemi devletin dinamik bir süreç içerisinde bulunduğu her aşamada dinamik bir sürekliliği ve sorunsalı kendi içerisinde barındırmaktadır. Siyasetin meşruiyeti kavramı farklı süreçler içerisinde, yaşanan değişimler karşısında değişmeyen ölçütlerin, meşruiyet zemininin niteliğine yönelik bir arayışın ifadesidir. İbn Haldun, siyasî otoriteyi üç kısımda inceler ve meşruiyetlerini tartışır. Bunlardan birincisi temelinde üstünlük kurma ve zor kullanma içeren "tabii mülk"tür. İkincisini ise dünyevî menfaatlere ulaşma, zararları ise uzaklaştırma konularında toplumun akli düşüncenin gereğine göre yönetilmesini içeren "siyasî mülk" oluşturmaktadır. Sonuncusu ise dünya ve âhiret faydasına yönelik devletin dinî düşüncenin gereğine göre idare edilmesi olan "hilâfet"tir. İbn Haldun, İslam filozoflarının siyasî otorite görüşlerini eleştiri konusu yapmaktadır. ; This study examines the relationship between political authority and legitimacy in the context of Ibn Khaldun's views. In this context, such concepts as prosperity (umran), collective conscience (asabiye), possession (mülk), caliphate (hilafet), which are closely related to the concept of political authority, are examined. Politics is a search for 'the best' in a way. It defines an ethical paradigm in which the philosophy of politics is built on the contradictions between ex post and de lege ferenda (between what is and what should be). In this respect, the pursuit of legitimacy in politics predicates an ethical grounding and also the relationship between politics and ethics. This phenomenon, the questions of the legitimacy of politics and political power, has a dynamic continuity and problematic in itself at every stage of the government's dynamic process. The concept of legitimacy of politics is the expression of a search for steady criteria against changes and the merits of the legitimacy ground within different processes. Ibn Khaldun examines the political authority in three parts and discusses their legitimacy. The first of these is the "natural possession" that contains overtowering and using force on the basis. The second is "political possession" that includes to manage the society as necessitated by the mind in the fields of reaching worldly interests and removal of losses. The last one is the "caliphate" which means to conduct the government as a matter of religious thought for the benefit of the world and the hereafter. Ibn Khaldun criticizes the views of Islamic philosophers about political authority.

This study examines the relationship between political authority and legitimacy in the context of Ibn Khaldun's views. In this context, such concepts as prosperity (umran), collective conscience (asabiye), possession (mülk), caliphate (hilafet), which are closely related to the concept of political authority, are examined. Politics is a search for 'the best' in a way. It defines an ethical paradigm in which the philosophy of politics is built on the contradictions between ex post and de lege ferenda (between what is and what should be). In this respect, the pursuit of legitimacy in politics predicates an ethical grounding and also the relationship between politics and ethics. This phenomenon, the questions of the legitimacy of politics and political power, has a dynamic continuity and problematic in itself at every stage of the government's dynamic process. The concept of legitimacy of politics is the expression of a search for steady criteria against changes and the merits of the legitimacy ground within different processes. Ibn Khaldun examines the political authority in three parts and discusses their legitimacy. The first of these is the "natural possession" that contains overtowering and using force on the basis. The second is "political possession" that includes to manage the society as necessitated by the mind in the fields of reaching worldly interests and removal of losses. The last one is the "caliphate" which means to conduct the government as a matter of religious thought for the benefit of the world and the hereafter. Ibn Khaldun criticizes the views of Islamic philosophers about political authority. ; Bu çalışma İbn Haldun'un görüşleri bağlamında siyasî otorite ve meşruiyet ilişkisini incelemektedir. Bu bağlamda siyasî otorite kavramıyla yakından ilgili olan umran, asabiye, mülk, hilafet vb. kavramlar incelenmektedir. Siyaset bir yönüyle 'en iyi'nin araştırılmasıdır. Olan ile olması gereken arasındaki karşıtlıklar bir açıdan üzerinde siyaset felsefesinin inşa edildiği etik bir paradigmayı belirlemektedir. Bu açıdan siyasetin meşruiyet arayışı etik bir temellendirmeyi, siyaset etik ilişkisini de öncelemektedir. Bu olgu siyasal iktidar ve siyasetin meşruiyeti problemi devletin dinamik bir süreç içerisinde bulunduğu her aşamada dinamik bir sürekliliği ve sorunsalı kendi içerisinde barındırmaktadır. Siyasetin meşruiyeti kavramı farklı süreçler içerisinde, yaşanan değişimler karşısında değişmeyen ölçütlerin, meşruiyet zemininin niteliğine yönelik bir arayışın ifadesidir. İbn Haldun, siyasî otoriteyi üç kısımda inceler ve meşruiyetlerini tartışır. Bunlardan birincisi temelinde üstünlük kurma ve zor kullanma içeren "tabii mülk"tür. İkincisini ise dünyevî menfaatlere ulaşma, zararları ise uzaklaştırma konularında toplumun akli düşüncenin gereğine göre yönetilmesini içeren "siyasî mülk" oluşturmaktadır. Sonuncusu ise dünya ve âhiret faydasına yönelik devletin dinî düşüncenin gereğine göre idare edilmesi olan "hilâfet"tir. İbn Haldun, İslam filozoflarının siyasî otorite görüşlerini eleştiri konusu yapmaktadır.

Mitingler, [siyasal] katılımın en önemli enstrümanlarından biridir. Ancak Türkiye'de seçim mitinglerinin sosyopolitik açıdan irdelendiği başka bir çalışmaya rastlanmamış olması bu önemli alanın/aracın yadsındığı anlamına gelmektedir. Teorik ve ampirik iki bölümden oluşan çalışmanın ampirik kısmı, yerel seçimler öncesinde Adalet ve Kalkınma Partisi (Ak Parti) ile Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) mitingine katılan 300 seçmene anket kullanılarak yapılmıştır. Temel amaç siyasi mitinglere kimin, neden, hangi sıklıkla katıldığı gibi farklı değişkenleri belirlemek ve etkilerini irdelemek; katılanların ne kadarının seyirci, ne kadarının taraftar olduğunu anlamak; mitingdeki seçmenin ruh haline ilişkin psikopolitik bir tahlile ulaşmak ve neticede mitinglerin sosyopolitik analizini yapmaktır. Elde edilen verilerin bazılarına göre mitinge katılanların yarısından çoğu mitingin yapılacağı yer ve zaman gibi bilgileri televizyondan edinmektedir. İnsanlar, mitinglere, daha çok partisine destek vermek, partinin genel başkanını görmek, zaman geçirmek/merak gidermek için gitmektedir. Mitinge katılanlardan yaklaşık her yüz kişiden dördünün tercih ve kararları olumsuz yönde değişmiştir. Mitinglere il merkezinden kadınlar; merkez ilçe ve il dışından erkekler daha çok katılmaktadır. Erkekler, ileri yaştakiler ve eğitim seviyesi yüksek kimseler mitinglere daha fazla ve sık katılmaktadır. Mitinglere ev hanımları en az katılan meslek grubunu oluştururken, en çok katılanlar, kamu çalışanlarıdır. Ak Parti mitingine daha çok ev hanımları, MHP mitingine ise daha çok kamu personeli katılmıştır. MHP mitingine katılanların eğitim düzeyi daha yüksektir. MHP mitinginde taraftar; Ak Parti mitinginde ise izleyici oranı daha yüksektir. Katılımcılar AK parti mitingine daha çok genel başkanı görmek, MHP mitingine ise partisine destek vermek için katılmıştır. MHP mitingdekiler içinde bulundukları ruh halini daha çok öfkeli ve cesaretli; Ak Parti mitingindekiler ise umutlu ve gururlu şeklinde tarif etmiştir ; Rally is one of the most important instruments of the [political] participation. However, considering that it has not been found in another study in which the election rallies are examined sociopolitically in Turkey means that this important instrument/field is denied. The study consists of theoretical and empirical parts. The empirical part includes a questionnaire to 300 voters that attended to the rallies of Justice and Development Party and Nationalist Movement Party before local elections. The main purpose is to determine different variables involving those who attend to political rallies, why and how often; to examine their effects; to understand how much of them is spectator or supporter; to obtain a psycho- political analysis related to the mood of voters in rally and eventually to carry out a socio-political analysis of the rally. According to some of the obtained data, more than half of the attenders that attend to the rally obtain information about the rally place and the beginning time of it from televisions. People attend to the rallies mostly to give support to their parties, to see the party leader, to spend time or satisfy their curiosity. About four out of every hundred people who attended to the rally changed their preferences and judgments negatively. The attenders to the rallies are mostly women from city centres, and men from central district and outside the province. Men, elderly ones and those with high levels of education attend more and more often to the rallies. While the housewives attend to the rallies at the very least, the public employees are at the very most. The housewives attend mostly to the rallies of Justice and Development Party and the public employees mostly to those of Nationalist Movement Party. The education level of attenders for Nationalist Movement Party is higher. The rate of supporters is higher in the rallies of Nationalist Movement Party. However, it is the rate of spectators that is higher in the rallies of Justice and Development Party. The attenders took part in the rally of Justice and Development Party mostly to see the party leader; on the other hand , it was mostly to give more support to their party in the that of Nationalist Movement Party. Those in the rally of Nationalist Movement Party identified their mood mainly as angry and courageous. However, it was defined as happy and proud for those in the rally of Justice and Development Party

Bu makalenin amacı Azerbaycan ve Türkiye'nin yabancı yatırım hukuku ve siyasal yapısını mukayeseli açıdan değerlendirmektir. Geçilen on yılı aşkın zaman içerisinde, Azerbaycan ve Türkiye hükümetleri hem siyasal istikrar ve hem de teşvik edici yatırım ortamı kurmuş ve bunları da gerek iç hukukları üzerinde yapmış oldukları düzenlemeler aracılığıyla, gerekse de ikili ve çok taraflı anlaşmalara taraf olarak gerçekleştirmişlerdir. Türkiye, sınırlayıcı yapıya haiz olan önceki yabancı yatırım kanunu ve politikasını özgürleştirerek yabancı yatırımcıyı teşvik eden bir politika izlerken, benzer bir şekilde Azerbaycan ise yabancı yatırımcıyı teşvik amaçlı birçok kanun ve yasal düzenlemeleri, kanun çıkarmaya yetkili otoriteleri vasıtasıyla gerçekleştirmiştir. Bu çalışma gösterdi ki, yabancı yatırımcı için Azerbaycan ve Türkiye'de yatırımcı dostu bir ortam bulmasına rağmen, bu ülkelerdeki bazı problemler, yatırım yapılabilirliği hususunda engel teşkil etmektedir. Bürokratik verimsizlikler, yetersiz şeffaflık ve yüksek derecede ki yolsuzluk Azerbaycan'da yatırım açısında problem teşkil etmektedir. Türkiye'nin yabancı yatırımcı açısından başlıca sorunu ise, yargı sistemindeki aşırı iş yükü ve ağır bürokrasidir. ; The purpose of this article is to examine Foreign Investment Laws, and Political Structure of Azerbaijan and Turkey from a comparative perspective. The governments of Azerbaijan and Turkey have both secured political stability and established an appealing investment environment via adjustments to their domestic law, as well as signing up to bilateral and multilateral international investment treaties over the past decade. Turkey has liberalised its previously restrictive foreign investment law and policy to give encouragement to international investors. Similarly, since the establishment of the Republic of Azerbaijan, its legal authorities have been active in passing various laws with regard to foreign direct investment. The work has provided that although foreign investors seem to have found a friendly investment environment in Azerbaijan and Turkey, there are some major problems which render doing business problematic. Inefficient bureaucracy, a high level of corruption and a lack of transparency in legal and political processes are the major problem for Azerbaijan. From the perspective of investors, Turkey's chief weaknesses lie in its overburdened judiciary system and its cumbersome bureaucracy.

Bu çalışmada, tarihsel açıdan her biri kendi içinde birer dünya sistemi oluşturmuş olan klasik imparatorlukların siyasal modernleşme sürecinin incelenmesi ve bu yapıların geçirdikleri dönüşümün siyasal kültür temelinde açıklanması amaçlanmıştır. Klasik imparatorlukların siyasal yapılarına ilişkin kavramsal bir çerçeve oluşturabilmek için ise Weber'in, özellikle modern-öncesi toplumların meşru siyasal otoritelerini tanımlamak için geliştirdiği patrimonyalizm kavramından yararlanılmıştır. Böylece patrimonyalizm, bu tarz siyasal yapıların modernleşmeye yönelik söz konusu dönüşümünü yorumlayabilmek için kendisinden istifade edilecek olan bir ölçüt olarak ortaya konmuştur. Söz konusu siyasal yapılara örnek olarak ise Rusya ve İran belirlenmiştir. Çalışmaya konu olarak bu ülkelerin belirlenmesinde, her ikisinin de modern-öncesi dönemde kendi içinde birer dünya sistemi teşkil eden klasik imparatorluklar olmalarının yanı sıra, doğrudan sömürge yönetimleri altında bulunmaksızın siyasal modernleşme tecrübesi geçirmiş olmaları önemli bir etkendir. Ayrıca her iki ülke de 20. yüzyılda radikal dönüşümler geçirmişlerdir. Bu itibarla, öncelikle bu ülkelerin modern siyasal gelişmeleri ışığında siyasal kültürlerine ilişkin birer portresi çizilmektedir. Bu sayede söz konusu radikal dönüşümlerin patrimonyal siyasal geçmişle ilişkisine dair hipotez ortaya konmaktadır. Hipotezin ardından çalışmanın tarihsel analiz kısmına geçilmekte ve ilk olarak iki ülkenin de klasik imparatorluklarının kurulup gelişmesi süreci ele alınmaktadır. Bu bölümün amacı, Rusya ve İran'ın söz konusu dönemlerinde patrimonyal siyasal kültüre ilişkin olarak yerleşmiş toplumsal kabul ve davranışların tespit edilmesidir. Buradan modernleşme süreçlerine geçilmektedir. İki ülkenin siyasal otoritelerinin modernleşmeye yönelik politikaları ve geçirdikleri dönüşüm, patrimonyal siyasal geçmişlerinden tevarüs eden süreklilikler veya değişimler bağlamında irdelenmektedir. İki ülke için de söz konusu süreç, tarihsel açıdan önemli kırılmaların yaşandığı 20. yüzyılın ortasına kadar takip edilmektedir. Böylece daha yakın tarihli gelişmelerin de değerlendirildiği siyasal kültüre ilişkin hipotez sınanmaktadır. ; In this study it has been purposed to investigate the political modernisation processes of the classical empires which had historically been a world system in themselves and to explain the transition experiences of this kind of structures on the base of political culture. In order to create a conceptual framework concerning to the political structures of classical empires the concept of patrimonialism which had been improved by Weber on the purpose of describing particularly the legitimate political authorities of pre-modern societies has been used. Thus patrimonialism has been put forward as a criterion which is to be used for interpreting the aforementioned transitions directed to modernization of this kind of political structures. Russia and Iran have been designated as for samples of such structures. For designation of these countries as samples in this study besides the both had been classical empires as world system in themselves in pre-modern times, their experiences of political modernisation without any colonial administration which directly controlled on them have been the determinants. Moreover the both countries had radical transition experiences in 20th century. In this respect primarily political cultural portraits of them in consideration of their modern political developments have been drawn. In this means the hypothesis about the relations between these radical transitions and patrimonial political pasts has been revealed. Subsequently it has been passed to the part of historical analysis of the study and in the first instance the processes of establishment and development of the classical empires of the both countries have been considered. The purpose of this subject has been to detect the ingrained social acceptances and behaviours relating to the patrimonial political culture of Russia and Iran in this period. It has been passed to the modernisation processes. The politics of the political authorities of the both countries toward the modernisation and their transitions have been examined in the context of continuities inherited from the patrimonial political past and changes. The processes for the both countries have been followed until the mid 20th century when historically important breaks had happened. Thus the hypothesis about the political culture with the developments of the late history has been tested.