Suchergebnisse

Çağdaş dünyanın demokrasi ile yönetilen toplumlarında, alınan siyasal kararların meşruluğu, halkın siyasal işleyişi yakından takip etmesiyle daha da güçlenmektedir. Bu sebeple bütün vatandaşların seçme hakkına ek olarak siyasal katılım ve siyasal toplumsallaşmanın her türlüsünden yararlanarak, bireylerin ve toplumun siyasal işleyişe dengeli bir biçimde katılması oldukça önemlidir. Bu açıdan, dünyada nüfusun ve her bir ülkenin yarısını meydana getiren kadınların, elde ettikleri yetkiler ve karar alma mekanizmalarına katılımları da büyük önem taşımaktadır. Kadının her boyutta yönetime etkili bir şekilde katılımını sağlamadan, karar alma süreçlerinde toplumsal cinsiyet rollerinde siyasal katılım ruhuna uygun bir vasata erişmeden, modernlik ve kalkınma hedeflerine ulaşılamayacağı ortadadır. Bu bağlamda bu çalışmanın amacı, Türkiye'de kadın nüfusun önemli bir bölümünü oluşturan ev kadınlarının içinde bulundukları toplumsal yaşamda siyasal süreçlerle ne kadar içselleştirip içselleştiremediklerini, siyasal katılım ve siyasal toplumsallaşma düzeylerinin hangi düzeyde olduğunu çözümlemektir. Araştırmada ilk olarak siyaset bilimi ve siyaset sosyolojisinde yer alan temel kavramlar tanımlanmış ve geleneksel dönemden başlayarak kadının siyasal katılım mücadelesine yer verilmiştir. Afyonkarahisar kent merkezinde yapılan alan araştırmasında tabakalı amaçlı örneklem tekniği ile belirlenen 24 katılımcı ile derinlemesine görüşme yapılmış, elde edilen bulgular söylem analizi tekniği ile çözümlenmiştir. Sonuç olarak ev kadınlarının önemli bir kısmının siyasal yaşamdan oldukça uzak oldukları görülmüş, bu durumun nedeni olarak ev kadınlığının sosyokültürel şartları ve toplum tarafından ev kadınlarına biçilen rol ve görevler olduğu değerlendirilmiştir. ; In the societies of the contemporary world governed by Democracy, the legitimacy of political decisions is strengthened by the close follow-up of the people's political processes. Therefore, it is very important for individuals and society to participate in the political process in a balanced way benefitting all kinds of political participation and political socialization in addition to the right of all citizens to vote. In this respect, the authorities of women and their participation in decision-making mechanisms, who make up half of the world's and each country's population, is of great importance. It is obvious that the goals of modernity and development cannot be achieved without ensuring the effective participation of women in all aspects of the governance and without reaching a mediocre suitable for the spirit of political participation in social gender roles in the decision-making processes. In this direction, the aim of this study is to analyze to what extent housewives, who make up a significant part of the women population in Turkey are internalized and uninternalized with political processes in the social life they live in, and at what level their political participation and political socialization levels are. In the research, firstly, the basic concepts in political science and political sociology are defined and starting from the conventional period, women's struggle for political participation is included. In the field research conducted in Afyonkarahisar city center, in-depth interviews are conducted with 24 participants determined by the stratified purposeful sampling technique, and the findings are analyzed with the discourse analysis technique. As a result, it is seen that a significant part of housewives are far from political life, and it is evaluated that the reason for this situation is the socio-cultural conditions of housewives and the roles and duties assigned to housewives by the society.

This study aims to analyse socio-political structure of Turkish society at the basis of the results of Turkish Local elections since 1963 up to date. Documentary and historical research techniques will be used during the study. ; Bilindiği gibi toplumlar karşılıklı ilişki ve etkileşim içindeki kurumlardan oluşur. Yapısal-işlevselci sosyoloji perspektifinden bakıldığında toplumda altı temel kurum vardır. Her kurum toplumsal yapı içinde belli başlı işlevler yerine getirir. Bu toplumsal kurumların yerine getirdiği işlevler, toplumsal yapının varlığı ve devamı açısından hayati önem taşır. Siyaset kurumu da, bu altı temel toplumsal kurumdan bir tanesidir. Bu çalışmada, siyaset sosyolojisinin yöntem ve teknikleri kullanılarak, yapısal-işlevselci bir bakış açısından hareketle, 1963'ten günümüze yerel seçim sonuçları temelinde Türkiye'nin genel siyasi yapısının incelenmesi hedeflenmiştir. Bir başka anlatımla, yerel seçim sonuçları temelinde Türkiye'de siyasi erkin oluşumu, şekillenişi, işleyiş ve değişim düzenliliklerinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu amacı gerçekleştirmek için 1960'lı yıllardan günümüze, son 43 yılın yerel seçim sonuçları incelenecek.

24 Haziran 2018'de gerçekleşen seçimler, 16 Nisan 2017 referandumunda kabul edilen Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminin hayata geçmesini sağlaması ve seçmenin oy verme davranışını etkileyecek pek çok yeni düzenleme içermesi dolayısıyla siyasi tarihimizin en önemli seçimlerinden biri olarak değerlendirilebilir. Seçimlerde, AK Parti ve MHP'den oluşan Cumhur ittifakı, Erdoğan'ı yeni sistemin ilk Cumhurbaşkanı seçtirmeyi ve yeni sistemi etkili işletmek üzere Meclis çoğunluğunu elde etmeyi hedeflerken, CHP, İYİ Parti ve SP'den oluşan Millet ittifakı ve HDP, Erdoğan'ı Cumhurbaşkanı seçtirmemeyi veya Meclis çoğunluğunu sağlayarak Cumhurbaşkanını Meclis üzerinden dengelemeyi hedefliyordu. Seçimler, Erdoğan'ın ilk turda Cumhurbaşkanı seçilmesi ve Cumhur ittifakının Meclis çoğunluğunu elde etmesiyle sonuçlandı. Bu çerçevede, yeni sisteme öncülük eden Cumhur ittifakı, sistemi hayata geçirme imkanı da yakalamış oldu. Bu makalede, seçimlerin siyasi bağlamını ortaya koymak üzere, 2007 Cumhurbaşkanlığı krizinden 24 Haziran seçimlerine kadar geçen sürede siyasetin geçirdiği kritik süreçleri ve bu süreçlerin siyasal sistem değişikliği üzerindeki etkileri tartışıldıktan sonra, seçimlerin kısa ve orta vadeli siyasi ve toplumsal sonuçlarına değinilecektir. ; The general and presidential elections of 24 June 2018 in Turkey were one of the most important elections in the modern history of the country in many ways. First of all, the elections were based on a series of new regulations that would shape the voters' attitudes. Also, the elections were a systemic prerequisite for the newly established presidential system to take effect, which had a national approval through 16 April 2017 referendum. The elections were also distinguished with the rare alliances it contained. The People's Alliance (Cumhur İttifakı) consisted in Erdoğan's Justice and Development Party (AK Parti) and Bahçeli's Nationalist Movement Party (MHP), and worked to bring Erdoğan to the office, to embrace and run the new system effectively. On the opposite side there were a coalition and a single party, the coalition naming itself Nation's Alliance (Millet İttifakı) and consisting in an alliance of Republican People's Party (CHP), Good Party (İYİ Parti) and Felicity Party (Saadet Partisi); while the People's Democratic Party (HDP) ran by itself. They came together to either oust Erdoğan in the running for president or at least gain the majority in the parliament to force a systemic balance over Erdoğan through the parliament. In this article, I will first elaborate on the critical political developments observed between what is known as the "2007 Presidential Crisis" and 24 June 2014 elections, along with their impact upon the changes in political system. Then, I will put forward some arguments on the possible political and social consequences of the 2018 elections in the short, medium and the long run.

Devletin nasıl tanımlandığı ve algılandığı, devlet olgusu karşısında nasıl konum alındığı siyasal düşünce ve ideolojilerin ayırt edilmesi ve anlaşılması bakımından önem taşımaktadır. Türkiye'de sağ siyaset geleneğinin devlete atfettiği önem ve değer söz konusu olduğunda bu geleneğin devlet tahayyülünü soruşturmak başlı başına ilgiye değer görünmektedir. Bir entite olarak devlet, sağ-muhafazakâr siyasetçilerin büyük çoğunluğu için oldukça önem ve değer verilen bir güç ve otorite kaynağı olarak görülmektedir. Meşru güç ve otoriteyi temsil eden devlet, oldukça çeşitlenen bir dizi mitolojik ad ve sıfat etrafında tanımlanmakta ve algılanmaktadır. Devlet tanımlanırken en sık müracaat edilen sıfatmecaz onun "baba" oluşudur; yaygın kullanılan tipik tamlama ise "devlet baba"dır. Bu mecaza eşlik eden ayrılmaz bir başka önemli unsur ise "kutsallık" veya "kutsiyet"tir. Böylesi bir algı ve bununla ilintili devletotorite tasavvurunun sağ-muhafazakâr siyasetçiler nezdinde karşılık bulmasının, modern siyasetin siyasetçilerin önüne koyduğu güncel meselelerin tartışılması ve çözüm olasılıkları önünde ciddiye alınması gereken bir engel oluşturduğu görülmektedir. Mevcut makalenin üretilmesine zemin oluşturan çalışma Devlet Planlama Teşkilatı'nın Düzey II. kriterlerine göre Türkiye'yi temsil niteliğini haiz 13 il merkezinde 6 siyasi partiye (Adalet ve Kalkınma Partisi, Milliyetçi Hareket Partisi, Saadet Partisi, Demokrat Parti, Anavatan Partisi ve Büyük Birlik Partisi) mensup toplam 126 siyasetçi ile yarı-yapılandırılmış bir soru formu eşliğinde, yüz yüze görüşmeler yoluyla gerçekleştirilmiştir. ; How the state is described and perceived, and how the people position themselves with respect to the state is crucial to distinguish the political decisions and ideologies. When the importance and value attributed to the state by the right-wing politics is considered, it is especially important to examine the state imagination of this tradition. The state, as an asset area, is perceived by the vast majority of the right-conservative politicians as an essential and valuable source of power and authority. The state, which represents the legitimate power and authority, is defined and perceived through a wide variety of qualities, names and adjectives. When the state is described the most common adjective-metaphor is the "father" and another common description is "state father". This is the most common paternalist metaphor that was used almost by the all politicians while promoting or criticizing the state. It might be mentioned that such a pre-modern understanding of history and the related state vision that has a response in the rightist-conservatist politicians is an important obstacle over the debates and solutions about the actual questions that modern politicians have to discuss. The field work of this article has been completed in 13 different cities of Turkey; with 126 politicians belong to 6 right wing-conservative parties with the semi-structured questionnaires and face-to-face interviews.

This study was designed to find general characteristics of Contemporary Turkish political Elites since 1995 up to date. Social background characteristics were employed to realise the purposes. Documentary and historical research techniques were used during the study. As a result of examining the Contemporary Turkish political elites (since 1995 up to 2005) these major findings were discovered: the large majority of the Turkish parliamentary elites were well educated, male, middle aged, married and with a small family size. Also, more than 25 percent of Turkish Elites are trader and businessmen. Moreover the size of the groups of lawyers, civil bureaucrats and managers, educators and free professions was also meaningful.Contemporary Turkish political elites have exhibited an elitist character as compared with Turkish society, but this elitist character and male domination has begun to change in recent years. Keywords: Democracy, Elite, Elite Theory, Power, Turkish Elites, Turkish Political Elites, Contemporary Turkish Political Elites ; Elitler, yalnızca toplumsal konumları bakımından karar verme sürecine en yakın durumda bulunmazlar, aynı zamanda karar verme sürecini yönlendirme ve şekillendirme araçlarını da ellerinde bulundururlar. Toplumun geneline yönelik olarak alınan kararlar hep elitlerin, özellikle de anahtar elitler olarak tanımlanan elit gruplarının damgasını taşır. Türk siyasal hayatının ayrılmaz bir parçası olan Türk siyasi elitlerinin toplumsal özgeçmişlerinin incelenmesi ve sosyal anatomilerinin ortaya konması, yalnızca Türk toplumunun iktidar yapısını daha iyi anlaşılması açısından değil, aynı şekilde ülkemizde yaşanan bir çok sosyal ve siyasi gelişmelerin değerlendirmesinin daha objektif bir şekilde yapılabilmesi için de büyük önem taşır.Bu çalışmada, toplumsal yapı içinde stratejik konumları işgal eden elitler teorik açıdan incelendikten sonra son 3 dönem (20. Dönem-1995, 21. Dönem-1999, 22. Dönem-2002)'de Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) çatısı altında görev yapmış/yapmakta olan Türk siyasi elitleri incelendi. Söz konusu elit grubu özellikle yaş, cinsiyet, mesleksel özgeçmiş, eğitim düzeyi ve görülen eğitimin türü gibi sosyal faktörler açısından ele alındı. Çalışmanın sonuçları, Günümüz Türk siyasi elitlerinin orta ve ortanın üstü yaşta, üniversite mezunu, sivil bürokrasi-yönetici ve hukukçu kökenli, evli erkeklerin, egemen olduğu bir elit grubu olduğu gerçeğini ortyaya koymaktadır. Türk toplumunun genel durumu ile kıyaslandığında, Günümüz Türk siyasi elitlerinin, elitist bir görünüm sergilediği kolaylıkla söylenebilir. Bununla birlikte, bu elitist görünüm, her geçen gün azalma eğilimi göstermektedir. Anahtar Kelimeler: Demokrasi, Elit, Elit Teorisi, İktidar, Türk Elitleri, Türk Siyasi Elitleri, Günümüz Türk Siyasi Elitleri.

Bu araştırmanın temel amacı bulunduğu jeopolitiğin Türkiye'nin dış politikası ve kimlik üzerinde oluşturduğu etkileri Türkiye-Azerbaycan ilişkileri bağlamında sosyolojik bir perspektiften incelemektir. Bu çerçevede, araştırma kapsamında Türkiye'nin jeopolitiğinin dış siyasete etkilerinin Türkiye-Azerbaycan ilişkileri temelinde özellikle Azerbaycan tarafından algılanan kimlik, kültür, millet ve soy bağı gibi ögeler etrafında analiz edilmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın teorik kısmında öncelikli olarak jeopolitik kavramı ve jeopolitik teoriler hakkında genel bir çerçeve oluşturularak Türkiye ve Azerbaycan'ın jeopolitiği hakkında bilgiler verilmiş, sonrasında SSCB'nin dağılmasıyla başlayan süreçten araştırmanın veri toplama sürecine kadar olan dönemde (1991-2015) Türkiye-Azerbaycan ilişkilerinin seyrine yön veren önemli olaylar ve siyasi gelişmeler dönem dönem ele alınmıştır. Araştırmanın amacı doğrultusunda Türkiye-Azerbaycan ilişkilerini teorik çerçevede sunulan konular etrafında değerlendirmek üzere alan araştırması gerçekleştirilmiştir. Nitel araştırma desenine dayalı olarak kurgulanan alan araştırmasında araştırmanın temel amacına yönelik olarak derinlikli betimsel veriler ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bu doğrultuda, araştırma amacına uygun ve kapsamlı bilgiler elde etmek üzere amaçsal örneklem metodu ile belirlenen öznelerle derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Milletvekili, bürokrat, araştırmacı ve kendi alanında uzman akademisyenlerden oluşan araştırma özneleri ile Ankara, Trabzon, İstanbul ve Bakü'de derinlemesine görüşmeler yapılarak veri toplama süreci tamamlanmıştır. Elde edilen veriler Türkiye-Azerbaycan ilişkilerinde etkileri önemli görülen soybağı, kimlik, kültür, jeopolitik, siyasi liderler ve enerji konuları başta olmak üzere analiz edilerek incelenmiştir. Araştırma bulguları jeopolitiğin Türkiye'nin dış politikası üzerinde oldukça etkili olduğunu ve bunun Azerbaycan ilişkilerinde de geçerli olduğunu göstermiştir. Azerbaycan'ın bağımsızlığını kazanmasının ardından Türkiye ile kısa sürede gelişen ilişkilerin temelinde iki ülkenin soybağı, kimlik, kültür, din gibi ortak özelliklerinin de belirleyici olduğu saptanmıştır. Öte yandan, Türkiye-Azerbaycan ilişkileri ortak değerlere dayalı süregiden kardeşlik algısına oldukça bağlı olsa da belirli dönemlerde yaşanan siyasi ve ekonomik gelişmeler ülke çıkarlarının son tahlilde asıl belirleyici unsur olduğu düşüncesinin ağırlık kazandığını göstermiştir. Ayrıca farklı dönemlerde iktidarda bulunan partilerin siyasi kimliklerinin de dış politikada ve Türkiye-Azerbaycan ilişkilerinin seyrinde etkili olduğu görülmüştür. Araştırma bulgularına dayanarak jeopolitiğin dış politikada tek başına etkili olmadığı ancak kimlik, kültür, din, ekonomi gibi faktörlerle etkileşime girdiğinde güçlü bir belirleyici olduğu sonucuna ulaşılmıştır. ; The aim of this research is to analyze the effects of geopolitics of Turkey's foreign policy and identity from a sociological perspective in the context of relations between Turkey and Azerbaijan. Within the framework of this research, the effects of external politics of Turkey's geopolitical scope of Turkey-Azerbaijan relations, aimed to analyze elements such as identity, culture, nation and paternity, especially as perceived by Azerbaijan. In the theoretical part of the study; firstly a general framework for the concept of geopolitics and geopolitical theories was established, following this; some information about the geopolitics of Turkey and Azerbaijan was presented, and finally important events and political developments which are significant for the Turkey-Azerbaijan relations are presented within the period which began with the collapse of the USSR and leading up to the data collection process of this study (1991-2015). According to the purpose of the research, a field study on the Turkey-Azerbaijan relations based on the issues presented in the theoretical framework was conducted. In the field research which is based on qualitative research design, in-depth descriptive data has been tried to be presented. In this respect, in order to obtain comprehensive data in-depth interviews were conducted with the subjects identified with the purposive sampling method. The data collection process was completed by conducting in-depth interviews in Ankara, Trabzon, İstanbul and Baku with research subjects including bureaucrats, researchers and academicians who are experts in their fields. The data was examined by analyzing important effects such as paternity, identity, culture, geopolitics, especially political leaders and energy issues in Turkey-Azerbaijan relations. Research findings showed that the geopolitics are quite effective on Turkey's foreign policy and it also applies to the Azerbaijan relations. After Azerbaijan's gaining independence, on the basis of improving relations with Turkey in short time was found to be as a result of common characteristics such as religion the two countries paternity, identity and culture. On the other hand, it was seen that although Turkey-Azerbaijan relations are highly dependent upon the brotherhood perception and based on common values, political and economic developments experienced in certain periods the interests of the country was found to be the main determining factor in the final analysis. In addition, the parties in power at different periods of political identity in foreign policy was seen as effective for the future of Turkey-Azerbaijan relations. Based on the findings of this study, it was concluded that geopolitics is not effective in foreign policy by itself, but it is a powerful determinant when it interacts with factors such as identity, culture, religion and economy.

ÖZPost-Sovyet Kazakistan, Kırgızistan ve Özbekistan'da Siyasal Konsolidasyon ve Mobilizasyon Örüntüleri adını taşıyan elinizdeki tez çalışması Sovyet sonrası dönem Orta Asya'sındaki yeni siyasal ve toplumsal yapıyı anlama çabasının bir parçasıdır. Siyasal ve toplumsal yapıyı açıklamada egemenlik ilişkileri alanına özel bir önem atfedilmektedir. Bu çerçevede çalışmanın kısa bir başlıkla "Orta Asya'da hegemonya ve iktidar olarak" adlandırılması da mümkündür. Yeni rejimlerin toplum nezdinde, rıza ve baskı araçlarını bir arada kullanılarak nasıl bir yerleşiklik kazandığı, ideolojik ve kurumsal düzeyde nasıl konsolide edildiği, Kazakistan Kırgızistan ve Özbekistan örnekleri üzerinden değerlendirilmektedir. Türkiye dahil altı ülkede yürütülen araştırma ve saha çalışmalarına yaslanan çalışma karşılaştırmalı bir bölge çalışmasıdır. Tezin sorularına yanıt üretme çabasında disiplinlerarası bir yaklaşımla, siyaset bilimi, siyaset sosyolojisi, antropoloji, tarih ve uluslararası ilişkiler disiplinlerinin yöntem ve yaklaşımlarından yaralanılmıştır. Çalışmanın kuramsal geri planında ise Gramsci'nin hegemonya teorisinin özel bir ağırlığı vardır. Araştırmada sözkonusu üç ülkedeki siyasal konsolidasyon örüntülerinin ideolojik, kurumsal ve toplumsal dayanakları hegemonya-iktidar-toplum üçgeninde ele alınıyor. Bu çerçevede anayasal mimari, siyasal partiler ve seçim sistemlerinin himayeci-kliental ilişkilerle nasıl eklemlendiği gösterilmeye çalışılmaktadır.Çalışmanın şu dört soru etrafında özetlenmesi mümkündür: Egemenlik ilişkilerinin çözümlenmesinde tarih ve sosyal çevrenin yeri; Siyasal konsolidasyon ve mobilizasyon olgusunu açıklamada kilit kavramlar neler olduğu; Mevcut siyasal rejimlerde siyasal konsolidasyon örüntüsünün ana öğelerinin neler olduğu ve son olarak siyasal konsolidasyonun sınırları, hegemonya karşısındaki direnç odakları ve siyasal değişimin aktör ve dinamikleri neler olduğu sorularına yanıt aranmaktadır. ABSTRACT "In this thesis, it is aimed at understanding the emerging patterns of society and politics in Post-Soviet Central Asia. In understanding the social and political structure, special attention is paid to the sphere of power relations. With regard to this main aspect the thesis could also be titled as "hegemony and power in Central Asia". New regimes' consolidation at ideological and institutional levels, are evaluated through an analysis of how the power used repressive state apparatuses together with the ideological apparatuses in each of the above mentioned countries.The thesis is a comparative one based on field researches conducted in six countries, including Russian Federation, UK, Turkey, Kazakhstan, Kyrgyzstan and Uzbekistan. In search for answers to the questions of the research, different methods from the disciplines of politics, political sociology, anthropology, history and international relations are used within an interdisciplinary approach. At the background of the theoretical construction of the thesis lies the Gramscian theory of hegemony. Ideological, social and institutional pillars of the consolidation patterns in three of these Central Asian states are evaluated from the prism of hegemony-power-society relations. With regard to this framework, it is tried to explore and explain how constitutional designs, political party systems and electoral systems of these countries are combined with the clientalistic networks of political patronage.The overall content of the thesis could be summarized in the following four points: The role of the historical background and social structure in the analysis of power relations; the key concepts in explaining the consolidation and mobilization patterns; the fundamental elements of the consolidation and mobilization patterns; and finally, the limits of hegemony, challenges to hegemony.

Cezaevleri baskıcı toplumlarda genelde tecriti akla getirirken, sosyal devlet anlayışının belirgin olduğu toplumlarda ise bir rehabilite yeniden topluma kazandırma aracı olarak görülmektedir. Bu yaklaşımdan yola çıkarak cezaevlerindeki rehabilite çalışmaları bu çalışmada gözden geçirilmiş ve bir rehabilitasyon politikası olarak cezaevlerindeki mahkumların şiir ve edebiyata ilgilerinin artırılması tartışılmıştır. Konuyla ilgili akademik çalışmaların sınırlılığına rağmen metod olarak akademik mevcut literatür ve literatürde cezaevlerinde yapılmış anket sonuçlarının incelenmesi benimsenmiş olup bir politika analizi ortaya konulmaya çalışılmıştır.

Türkiye'de liberaller arası bölünmeyi ele alan bu çalışma, yaklaşık elli yıl arayla kurulan ve benzer süreçleri yaşayan, iki önemli liberal sivil toplum kuruluşunun ayrışmalarını konu edinmektedir. Bu sivil toplum kuruluşları; 1947 yılında Ahmet Emin Yalman ve Ali Fuat Başgil tarafından kurulan Hür Fikirleri Yayma Cemiyeti ve Atilla Yayla ile Mustafa Erdoğan'ın 1992 yılında kuruculuğunu yaptıkları Liberal Düşünce Topluluğu'dur. Ülkede, tek parti yönetimine karşı, 'liberal değerler' üst söylemiyle mücadele veren Hür Fikirleri Yayma Cemiyeti, çok partili hayata geçiş ile birlikte, kimlikler üzerinden 'liberal kavrayış farklılıkların' açığa çıkması sonucunda dağılmıştır. Yalman'ın liberalizme bakışı Batılılaşma, serbest girişim, ilerleme, basın özgürlüğü ve yabancı sermaye gibi unsurlar etrafında şekillenirken, Başgil liberalizmi, daha çok muhafazakâr kesimin, düşünce, din ve ibadet özgürlüğü olarak algılamaktadır. Başgil'in görüşlerindeki baskın muhafazakâr içerik, Yalman tarafından aydınlanma ürünü olan liberal felsefeye tamamen zıttır. Cemiyet, Başgil ve Yalman'ın ortak hedefi olan Demokrat Parti'nin iktidara gelmesinin ardından, liberal öz ile muhafazakâr eğilimler arasındaki sınır noktasında sorun yaşayarak bölünmüştür. Dünyada kabul gören liberalizm kavrayışı ile Türkiye'de algılanan liberalizm pratiğinde açığa çıkan benzer bir paradoks, Liberal Düşünce Topluluğu'nun iki önemli ismi Mustafa Erdoğan ile Atilla Yayla arasında yaşanan fikirsel ayrışmanın da temelini oluşturmuştur. Liberal düşüncenin merkezi olan Batıda, liberalizmin evrensel ilkeleri: bireycilik, özgürlükler, hukukun üstünlüğü, rekabete dayalı piyasa düzeni, demokrasi ve sınırlı devlet gibi sayısını çoğaltabileceğimiz unsurlardır. Bu ilkelerle birlikte, bugün liberalizmden bahsederken salt bir kavram ya da ideolojiden değil, dünya genelinde mutlak kabul gören genel bir siyasi ve uluslararası düzenden bahsetmekteyiz. Türkiye'de ise daha çok liberal fikirlerle muhafazakârlık vii içiçe geçmiş görünmektedir. Türkiye'de "sağ-liberal" geleneği temsil eden Liberal Düşünce Topluluğu (buradaki "sağ" kelimesi, liberal yelpazedeki tercihleri değil, kökenini ifade etmektedir) sağ muhafazakâr çevreden gelip liberal fikirleri temelde kabul eden fakat geçmişte sahip olduğu muhafazakâr refleksleri koruyan bir grubu işaret eder. Liberal Düşünce Topluluğu içinde ağırlıklı olan, Anadolu kökenli, orta-alt sosyo-ekonomik sınıftan beslenen bu damar, topluluğun muhafazakârlar ile kentli, sekülerle dindar arasında bir köprü görevi görebilmesi gibi ülkeye has bir işleve de sahiptir. Ancak Gezi Olayları ile birlikte muhafazakâr iktidar ile modernist milliyetçi kesimler arasında beliren derin fikir ayrılıkları, Liberal Düşünce Topluluğu'nun geçmişteki rolünü sorgulamasına ve nihayetinde topluluğun bölünmesine yol açmıştır. Benzer diyalektiklere sahip Hür Fikirleri Yayma Cemiyeti ile Liberal Düşünce Topluluğu'nu karşılaştırarak Türkiye'de liberalizmin kapsamlı bir fotoğrafını da çekmeye çabalayan bu çalışma, ülkede liberal ilkeleri savunma iddiasında bulunan entelektüel kesimin, egemen ideolojiye mensup; liberal hoşgörü ve otonom birey ilkelerine sahip birer cemiyet üyesi olmaktan çok, siyasi tutum arayışında birer cemaat mensubuna dönüşerek, ideolojilerini salt bir doktrin olmaktan ziyade iktidar ekseninde (yakınlık/karşıtlık) konumlandırmalarını göstermesi bakımından ilginçtir. ; This thesis compares two non-governmental organizations, Association for Liberal Thinking (ALT) and Society for the Propagation of the Free Ideas (SPFI), who have adopted liberal ideas but dissented with an interval of 50 years. To compare these two historically similar cases allows us to make a dynamic and real analysis of liberalism in Turkey. The concept of liberalism in the Western world which creates modernity, liberal philosophy, liberal ideologies and transfers it to societies like us in the form of "modernization", contain universal principles adopted by the whole world today. The whole international order has shaped on liberal principles. Therefore, when talking about liberalism, we should not ignore that we are talking about common denominators of people, life, political order and international system, which adopted as a common denominator and dominant in the world today, not from ideologies, concepts or structures of philosophy. Liberal debates in Turkey along with the dichotomy within the community of Association for Liberal Thinking should be assessed by taking into account the overall hegemony. ALT is a group of people predominantly from right conservative circles who have met with liberalism thereafter and could not completely get rid of their old habits. With these features, they have served as a bridge between conservatives and urban, secular-modern segments. When there was a clear opposition between the conservative power and modern segments due to the Gezi events, the ALT had difficulty playing this role within itself and was divided into two groups that criticize each other fiercely. When the Democratic Party came to power in 1950, Başgil and Yalman, who founded the SPLT, opposed the Single Party administration, but later they differentiated just like ALT. ix ALT in Turkey represents "right-liberal" tradition. However, the word "right" here expresses the origin, not the preferences in the liberal spectrum. The dissociation in ALT, according to the origin criteria, is not a principled but a right-left conjunctural purification. In 1950, a strong despute on liberalism took place between Yalman and Başgil. The Single Party Period was over, and the multi-party life started. In the struggle of liberalism. Yalman and Başgil lost their common enemy. While Yalman sees liberalism as a necessary element for westernization, free enterprise, progress, freedom of press and foreign capital; Başgil views liberalism as the worship freedom of the conservative segment. However, according to Yalman, Başgil's views were not compatible with the liberal view, which is the product of western philosophy and enlightenment. That's why, measures taken against religion were suitable and appropriate. The separation between Mustafa Erdogan and Atilla Yayla triggered by the Gezi events was a conjunctural rather than a principled one which is related to the attitude towards the government. The dynamics of this decomposition showed that, there is a huge gap between liberalism in the world and liberalism in Turkey.

Sivil toplum kavramı uzun yıllardır tartışılan bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Bakıldığında sivil toplum insanların kendi kendine bir araya gelerek toplumsal fayda üretebilmek adına yapılan çalışmaların bütünüdür. Söz konusu toplumsal fayda devletten bağımsız bir şekilde üretilir. Türkiye'deki sivil toplum tartışmaları her ne kadar çok partili dönem sonrasında başladıysa da sivil toplumun somut örgütlenme biçimlerinin son otuz yılda arttığını görmek mümkündür. Bu tez, sivil toplum kavramını, bu kavramın Batı'da ve Türkiye'deki tartışma biçimleri içerisinde ele almaktadır. Bu tarihsel kabın içerisinde Türkiye'nin tarihsel gelişimini "din" ve "inanç" yönünde toplumsal fayda üreten sivil toplum kuruluşlarının seyri, dönemlerin politik, siyasi, ekonomik ve toplumsal yönüyle tartışılmaya çalışılmıştır. Türk modernleşmesinde inanç tabanlı sivil toplum kuruluşlarının seyri ve hareket alanlarının sınırları, özellikle 1980 sonrasındaki Türkiye'deki hızlı değişim ve dönüşüm ile birlikte inanç tabanlı sivil toplum kuruluşlarının bu değişime nasıl entegre oldukları incelenmeye çalışılmıştır. Türkiye'de 1980 sonrası dönemde odaklanılan nokta ekonomik anlamda liberalleşme ile birlikte kamusal alandaki sivil toplum kuruluşlarının hareket alanlarının çoğalması dikkat çekicidir. Özellikle 2002 sonrası siyasi aktörlerinde sunmuş olduğu imkânlarla birlikte inanç tabanlı sivil toplum kuruluşlarının sayılarında ve faaliyet alanlarındaki artış kurumların faaliyet raporları üzerinden görülmektedir. Topluma dönük çalışmaların yoğunlaştığı bir dönem olan 1980 sonrası ve 2002 sonrası İslami kesimin her alanda oldukça etkili olduğu tartışılmaz bir gerçektir. Bu sebeple İslami ve dindar çevrenin sivil toplum kuruluşları bazında topluma yönelik yapmış oldukları çalışmaları incelemek bir zorunluluk halini almıştır. Fakat araştırmanın başında da görüldüğü üzere inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları da kendi içerisinde belirli ayrımlara sahiptir. Dinî eğitim odaklı ilerleyen inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları mevcut iken bundan farklı olarak cemaat eksenli ilerleyen inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları da ülkemizde mevcuttur. Bu anlamda çalışmada, inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları kapsamında cemaat ve cemiyet temelli iki ayrı sivil toplum kuruluşu İslam- sivil toplum ekseninde araştırılmaya çalışılmıştır. Bu kapsamda cemiyet temelli bir bakış açısına sahip olan İlim Yayma Cemiyeti ile cemaat temelli ve eksenli Hakyol Vakfı adlı iki sivil toplum kuruluşu incelenmiştir. Bu kuruluşların faaliyet alanları, topluma katkıları ve modern dönemdeki dinamizmlerinin analizi yapılmaya çalışılmıştır. Her iki kurumun çalışma ve projeleri incelendiğinde, ulusal ve uluslararası mercekte topluma fayda üretilmesi anlamında olumlu katkılarda bulundukları kanaatine varılmıştır. --- The civil society is a concept that has been discussed for many years. When examined, civil society is the whole of the work done for people to come together and produce social benefits. The social benefit here is produced independently of the state. It is possible to see that the concrete form of organization of civil society in Turkey has increased over the last thirty years although it began after the multiparty era. This thesis deals the concept of civil society as it is addressed in the discussion of this concept forms in the West and Turkey. The course of the non-governmental organizations that produce social benefits in the direction of "religion" and "faith", has been tried to be discussed with the political, economic and social aspects of the periods among the development of Turkey in this historical process. The progress and movement areas' limits of the faith-based NGOs in Turkish modernization; especially with therapid change after 1980 and the integration of faith-based NGOS to the transformation have been tried to analyzed. The focus point is the increase in the fields of action of NGOs among the public area with the economic libelarization after 1980 in Turkey. In particular, the increase in the number of non-governmental organizations based on beliefs and their fields of activity, together with the opportunities offered by political actors after 2002, can be seen in the annual reports of the institutions. It is an indisputable fact that Islamic groups, post-1980 and post-2002 when social studies were increased, were highly effective in every field.For this reason, it is a necessity to examine the activities of the Islamic and religious circles towards the society on the basis of non-governmental organizations. However, as can be seen at the beginning of the research, faith-based non-governmental organizations also have certain distinctions within themselves. While there are advancing faith-based non-governmental organizations focused on religious education, there are also community-based advancing faith-based non-governmental organizations in our country. In this sense, within the scope of faith-based non-governmental organizations, two separate non-governmental organizations based on the community and society were tried to be searched on the axis of Islam-civil society. In this context, two non-governmental organizations, İlim Yayma Society which has a society-based perspective and Hakyol Foundation which has a community-based perspective, have been examined.The activity fields of these organizations, their contributions to society and their dynamism in the modern period have been tried to be analyzed. When the studies and projects of both institutions were examined, it was concluded that they contributed positively in terms of producing benefit to society in national and international lenses.

Sivil toplum kavramı uzun yıllardır tartışılan bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Bakıldığında sivil toplum insanların kendi kendine bir araya gelerek toplumsal fayda üretebilmek adına yapılan çalışmaların bütünüdür. Söz konusu toplumsal fayda devletten bağımsız bir şekilde üretilir. Türkiye'deki sivil toplum tartışmaları her ne kadar çok partili dönem sonrasında başladıysa da sivil toplumun somut örgütlenme biçimlerinin son otuz yılda arttığını görmek mümkündür.Bu tez, sivil toplum kavramını, bu kavramın Batı'da ve Türkiye'deki tartışma biçimleri içerisinde ele almaktadır. Bu tarihsel kabın içerisinde Türkiye'nin tarihsel gelişimini "din" ve "inanç" yönünde toplumsal fayda üreten sivil toplum kuruluşlarının seyri, dönemlerin politik, siyasi, ekonomik ve toplumsal yönüyle tartışılmaya çalışılmıştır. Türk modernleşmesinde inanç tabanlı sivil toplum kuruluşlarının seyri ve hareket alanlarının sınırları, özellikle 1980 sonrasındaki Türkiye'deki hızlı değişim ve dönüşüm ile birlikte inanç tabanlı sivil toplum kuruluşlarının bu değişime nasıl entegre oldukları incelenmeye çalışılmıştır. Türkiye'de 1980 sonrası dönemde odaklanılan nokta ekonomik anlamda liberalleşme ile birlikte kamusal alandaki sivil toplum kuruluşlarının hareket alanlarının çoğalması dikkat çekicidir. Özellikle 2002 sonrası siyasi aktörlerinde sunmuş olduğu imkânlarla birlikte inanç tabanlı sivil toplum kuruluşlarının sayılarında ve faaliyet alanlarındaki artış kurumların faaliyet raporları üzerinden görülmektedir. Topluma dönük çalışmaların yoğunlaştığı bir dönem olan 1980 sonrası ve 2002 sonrası İslami kesimin her alanda oldukça etkili olduğu tartışılmaz bir gerçektir. Bu sebeple İslami ve dindar çevrenin sivil toplum kuruluşları bazında topluma yönelik yapmış oldukları çalışmaları incelemek bir zorunluluk halini almıştır. Fakat araştırmanın başında da görüldüğü üzere inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları da kendi içerisinde belirli ayrımlara sahiptir. Dinî eğitim odaklı ilerleyen inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları mevcut iken bundan farklı olarak cemaat eksenli ilerleyen inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları da ülkemizde mevcuttur. Bu anlamda çalışmada, inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları kapsamında cemaat ve cemiyet temelli iki ayrı sivil toplum kuruluşu İslam- sivil toplum ekseninde araştırılmaya çalışılmıştır. Bu kapsamda cemiyet temelli bir bakış açısına sahip olan İlim Yayma Cemiyeti ile cemaat temelli ve eksenli Hakyol Vakfı adlı iki sivil toplum kuruluşu incelenmiştir. Bu kuruluşların faaliyet alanları, topluma katkıları ve modern dönemdeki dinamizmlerinin analizi yapılmaya çalışılmıştır. Her iki kurumun çalışma ve projeleri incelendiğinde, ulusal ve uluslararası mercekte topluma fayda üretilmesi anlamında olumlu katkılarda bulundukları kanaatine varılmıştır. --- The civil society is a concept that has been discussed for many years. When examined, civil society is the whole of the work done for people to come together and produce social benefits. The social benefit here is produced independently of the state. It is possible to see that the concrete form of organization of civil society in Turkey has increased over the last thirty years although it began after the multiparty era. This thesis deals the concept of civil society as it is addressed in the discussion of this concept forms in the West and Turkey. The course of the non-governmental organizations that produce social benefits in the direction of "religion" and "faith", has been tried to be discussed with the political, economic and social aspects of the periods among the development of Turkey in this historical process. The progress and movement areas' limits of the faith-based NGOs in Turkish modernization; especially with therapid change after 1980 and the integration of faith-based NGOS to the transformation have been tried to analyzed. The focus point is the increase in the fields of action of NGOs among the public area with the economic libelarization after 1980 in Turkey. In particular, the increase in the number of non-governmental organizations based on beliefs and their fields of activity, together with the opportunities offered by political actors after 2002, can be seen in the annual reports of the institutions. It is an indisputable fact that Islamic groups, post-1980 and post-2002 when social studies were increased, were highly effective in every field.For this reason, it is a necessity to examine the activities of the Islamic and religious circles towards the society on the basis of non-governmental organizations. However, as can be seen at the beginning of the research, faith-based non-governmental organizations also have certain distinctions within themselves. While there are advancing faith-based non-governmental organizations focused on religious education, there are also community-based advancing faith-based non-governmental organizations in our country. In this sense, within the scope of faith-based non-governmental organizations, two separate non-governmental organizations based on the community and society were tried to be searched on the axis of Islam-civil society. In this context, two non-governmental organizations, İlim Yayma Society which has a society-based perspective and Hakyol Foundation which has a community-based perspective, have been examined.The activity fields of these organizations, their contributions to society and their dynamism in the modern period have been tried to be analyzed. When the studies and projects of both institutions were examined, it was concluded that they contributed positively in terms of producing benefit to society in national and international lenses.

Danışman: DR. ÖĞR. ÜYESİ ALİHAN LİMONCUOĞLU Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalı / Güvenlik Araştırmaları Bilim Dalı Konu: Uluslararası İlişkiler = International Relations ; PKK terör örgütünün, 1984-2018 yılları arasında Türkiye'de örgütsel yapılar oluşturarak cebir ve şiddet yoluyla terör eylemleri uyguladığı ve halen devam ettirdiği görülmektedir. PKK terör örgütünün ortaya çıkması ile eylemlerine başlaması dış ülkelerle ilişkilerin çok farklı düzeyde olup desteklerini aldığı görülmüştür. Toplumda terörün şiddet ve korku yaymasıyla birlikte tehdit eden bir yapıyla da karşımıza çıktığı görülmüştür. Bu oluşumun karşısında güvenlik güçleri terörizmle mücadelede etkili ve başarılı olup, birçok şehit vermiştir. Ayrıca terörle mücadelenin sadece askeri ve kolluk güçleriyle değil, toplumun her kesimiyle ortak hareket etme bilincine de sahip olması gerektiği görülmüştür. Terör ve terörizmle mücadelenin askeri, siyasi, kültürel, ekonomik, uluslararası diplomasi ve işbirliği ile sosyal olarak ele alınması önem arz etmektedir. Bu tez çalışmasının amacı, ilk bölümde terör, terör örgütü ve terörizmin anlaşılması konusu incelenmiştir. İkinci bölümde, PKK terör örgütü teşkilatının kurulmasının ardından dış bağlantılarla ilişkisi ve örgüt elebaşı kurucu üyesi Abdullah Öcalan'ın getirilmesi incelenmiştir. Son bölümde ise, terörün Türkiye'ye medya ve basın yayın yoluyla ülkemize sosyolojik ve psikolojik yönden etkilerinin yansıması analiz edilmiştir. Yapılan çalışma sonucunda, Terör örgütü eylemlerinin psikolojik savaş olarak topluma yansıması acıları da beraberinde getirmiş, sosyal problemler ve psikolojik problemler toplumu olumsuz yönde etkilediği görülmüştür. ; PKK terrorist organization has set up organizations in Turkey between 1984 and 2018. Violent terror attacks still continue today. PKK has managed gain support from foreign actors depending on its ability to form international bonds. It is obvious that society felt threatened by the actions of the terrorist group which used violence and intimidation as a tool. Security forces have fought a succesful battle against thi organization however has suffered many casualties. Moreover, fight against terror should not only be through the work of security forces but with the conciousness to act in unison with every layer of the society. It is important to take into consideration: military, political, cultural, economics, international diplomacy and social factor when dealing with terrorism. The aim of this work and explainining what terrorism is looked at in the first part of this work. In the second part, PKK's relationship with international actors and how Abdullah Ocalan, the leader of PKK, was brought to Turkey was examined. In the last part, terror's psychological and sociological effect on Turkey through media was looked at. In this study, it has been seen that the acts of terrorist organization as a psychological war have brought the pain to the society and social problems and psychological problems negatively affect the society.

Meşruiyet iktidarın, türü ne olursa olsun, devamlılığı ve hedef kitlesi üzerindeki etkisi bağlamında hayati önem taşımaktadır. Çünkü iktidar hedef alınan kişi, grup ya da topluluğa bir eylemi yaptırma gücü ve etkisini anlatmaktadır. Siyaset ve ilim adamı Müslüman düşünür İbn Haldun'un Umran İlmi teorisinden oluşturulan asabiye,sosyokültürel yapı ve jeopolitik konum sac ayakları üzerine kurulan meşruiyet modeli riyasetten günümüz modern devletine kadar tüm toplumsallaşma ve siyasal birlik türlerinin devamlılığı noktasında bir temel oluşturmaktadır.İbn Haldun'un meşruiyet modeli sadece yönetim biçimlerinin değil, insana dair tüm ilişki biçimlerinin tesisinde önem kazanmakta ve bu noktada halkla ilişkilerin de bir kurumsal meşruiyet aracı olarak temelini oluşturmaktadır. Çünkü meşruiyet simgesel olarak zihinlerde oluşturulmaktadır. Bu bağlamda linguistik ve semiotik önem kazanmakta, hedef kitlede iktidarın, kurumun vb. meşru olduğuna dair bir tür algı yönetimi yapılarak, zihinsel mekanizmalar işletilmekte ve meşruiyet tesis edilerek devamlılık ve toplumsal onay sağlanmaktadır. Bu model çerçevesinde yönetim sistemlerinin meşruiyeti incelenerek, hangisinin Türkiye için daha uygun olduğunun analiz edilmesi amaçlanmıştır. Batılı devletler aksine Türkiye Cumhuriyeti'nde tüm siyasal hak ve değişimlerin aşağıdan yukarı doğru (halk devrimi vb. hareketlerle) değil yukardan aşağıya sunulduğu (devletten topluma doğru) görülmektedir.Bu bağlamda belirleyici konumdaki siyasilerin ve siyasi partilerin seçim kampanyalarında ve parti programlarında toplumsal özellikleri göz önüne alıp almadıkları ve meşruiyetlerini tesis politikalarını bu modele ne derece uygun inşa edip etmediklerini analiz etmek amaçlanmaktadır.Çalışmada 16 Nisan 2017 tarihinde yapılan Anayasa Değişikliği Referandumu'nda AK Parti, CHP, MHP ve HDP'nin referandum kampanyasında hazırladıkları evet ve hayır kitapçıkları incelenerek Türkiye'nin sosyokültürel yapısı, asabiyesi ve jeopolitik konumu sac ayakları üzerinden oluşturulan İbn Haldun'un meşruiyet modeline göre savundukları sisteme (Parlamenter sistem mi yoksa başkanlık sistemi mi meşru tartışmaları kapsamında) yönelik olarak vaatlerini inşa edip etmedikleri analiz edilmiştir.Türkiye'de çok tartışılan meşruiyet konusuna sosyoloji ve tarih felsefesinin kurucusu kabul edilen ve pek çok Batılı düşünür tarafından fikirleri benimsenen İbn Haldun'un Umran İlminden geliştirilen meşruiyet modeli çerçevesinde bakılarak, bugün Türkiye'nin ihtiyaç duyduğu doğru siyasal modele nasıl ulaşılacağına dair çalışmanın bir kaynak oluşturulması ümit edilmektedir, --- Legitimacy is vital to the continuity of power, whatever its type, and its impact onthe mass of the target. Because the power tells the power and the effect of making an actionon the targeted person, group or community. The model of legitimacy which built on trinityof asabiyyah, socioculturel structure and geopolitic status, based on Ibn Khaldun's Umrantheory who was muslim thinker, diplomat and politic man, is a basis for the continuity of allforms of socialization and political unity, from religion to contemporary modern state.Ibn Khaldun's model of legitimacy gains importance not only in the form of governance butalso in the establishment of all forms of relationship to human beings, and at this point themodel underlies public relations as an institutional legitimacy tool. Because legitimacy issymbolically created in the minds. In this context, gaining linguistic and semioticimportance, mental mechanisms are operated by making perception management over targetgroup to provide a the power, the institution esc. is legitimacy and legitimacy is establishedand continuity and social approval are provided.It is aimed analyzes that in this model frame is examined the legitimacy of the managementsystem is which ones more suitable for Turkey. It is observed that all political rights andchange is not from the bottom up toward the (with movement such as public revolution andso on) but which is presented from top to bottom (toward the society from the state) in Republic of Turkey unlike Western States.In this context, it is aimed to analyze whetherpolitics and political parties which are at decisive position take social characteristics intoconsideration in election campaigns and party programs and whether their legitimacyconstructs the politics of the establishment properly.It was analyzed that prepeared AK Parti, CHP, MHP and HDP's YES and NO booklets forcampaing in the held on Constitutional Amendment Referendum Date April 16, 2017 areexamined to parties created or not their commitments towards the system they advocate(within the legitimate debates of the Parliamentary system or the Presidential system) inaccordance with trinity of Turkey's socio-cultural structure, asabiyyah and geopoliticalposition of the Ibn Khaldun's legitimacy model. By observing a much discussed topic is thelegitimacy In Turkey, basis on In Khaldun's legitimacy model which is evolved from UmranTheory, who is accepted as founder sociology and historycal philosophy and adopted hisideas by many Western thinkers, It is expected that the study is source on how to have thecorrect political models Turkey needs today

Avrupa'ya yönelik mülteci ve göçmen sayılarının giderek artması, Avrupa'da aşırı sağ partilerin desteğini arttırmasına neden olmakta ve Avrupa Siyasi Birliği'nin bütünlüğü için tehlike oluşturmaktadır. Bu doğrultuda çalışmamız, Avrupa'da yaşanan aşırı milliyetçiliğin sebeplerini ve yükselen milliyetçiliğin artan mülteci akınları ile ilişkisini göstermeyi amaçlamıştır. Araştırma yapılırken, Türkçe ve İngilizce kaynaklardan yararlanılmıştır, ulaşılan sonuçlar Hannah Arendt, Foucault ve Habermas gibi filozofların düşünceleri ile temellendirilmiştir. Tezin temel kısımlarının anlatıldığı giriş bölümünü takiben çalışmamız üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde göç olgusu ve göç teorileri incelenmiş, göçün tarihsel süreçleri açıklanarak göç olgusunun temellendirilmesi yapılmıştır. Avrupa Birliğinin mülteci ve göçmen kavramına yaklaşımı, Foucault'nun hem kendi sağlığı ve refahına takıntılı hem de kendi dışındaki herkese duyarsızlaşan bir toplumu anlattığı "Biyopolitika"sı üzerinden değerlendirilmiştir. İkinci kısımda göç ile ilintili kavram açıklamalarına yer verilerek, göç ve mülteci kavramları vatandaşlık, milliyetçilik ve aşırı sağ üzerinden değerlendirilmeye çalışılmıştır. Habermas'ın "öteki" kavramı ile Hannah Arendt'in mültecilik tanımı arasındaki ilişki ele alınmış ve mültecilerin "öteki" olarak nitelendirilmesinin toplum üzerindeki etkileri açıklanmıştır. Üçüncü bölümde, Hannah Arendt'in mülteci konumlandırmasına dayanarak mülteci problemi karşısında Avrupa'da oluşan sosyal tutumlara ve AB politikalarına yer verilmiştir. Sonuç olarak Avrupa Birliği alanında göç olgusunun başarılı yönetilemediği ve tüm çabalara rağmen önemli bir siyasi krizin kaynağı olabileceği desteklenmektedir ; Far right parties have started to gain more support because of an increase on the number of refugees and immigrants to Europe. This situation seems to create great danger for the future of European Political Union. Two main aims of this study are to examine the reasons why ultra-nationalism has occurred and the relationship between rising nationalism and refugee influx. The obtained results are supported by the thoughts of philosophers such as Arendt, Foucault and Habermas. This study consists of three main parts, following the introduction section which explains the basics of the dissertation. In the first part, term of migration is examined and migration theories are defined. In addition to this, historical processes of migration are examined and migration is defined with supports of these theories. European Union's approach to refugee and immigrant problems is evaluated based on Foucault's biopolitics which explains a community which is insensitive to everyone except itself and obsessed with its own health and wealth. In the second part, terms related to migration are mentioned. Migration and refugee notions are also discussed, based on citizenship, nationalism and far right in the second part. Lastly, while the relation between the term "other" defined by Habermas and definition of refugee explained by Arendt are being discussed, impacts of defining refugees as "other" in the society are also examined. In the third part of the study, Social and political attitudes which have been occurring in Europe and EU policies are examined according to Arendt's refugee positioning. Finally, it is explained that immigration in the case of European Union could not be succesfully managed and may be a source of a major political crisis despite European Union's all efforts.