Devletin küçültülmesi sorunu son elli yıllık siyasi ve ekonomik alanın en önemli çalışma alanı olmuş, bilim dünyası ve siyasiler büyük ve hantal devlet yapısından kurtulmaya çalışmışlar, devleti küçültmek için çeşitli yol ve yöntemler önermişler, uygulamaya çalışmışlardır.Anayasal İktisat Kuramı da diğer kuramlar gibi devleti küçültmek için çeşitli önerilerde bulunmuş liberal bir kuramdır. Anayasal İktisat Kuramının devletin küçültülmesine bakış açısı ve önerilerinin neler olduğu bu çalışmanın temel problemidir. Bu problemin araştırılmasında ilk liberal teorisyenlerden başlanarak günümüze değin liberal öneriler ve arkalarından gelişen Anayasal İktisat Kuramı ile Keynesyen teori ve bürokrasi teorileri incelenmiş, geniş bir kaynak taraması yapılmıştır. Elde edilen bilgiler beş ana başlık altında kategorilenerek problem, sebepleri, sonuçları sırası ile çözümlenmiştir. Son olarak Anayasal İktisat Kuramının problemin çözümü ve ideal devlet yapısına ulaşmak için sunduğu öneriler alt başlıklar halinde incelenerek ortaya konmuştur. Anahtar Kelimeler: Anayasal İktisat, Devletin Küçültülmesi, Optimal Devlet ; Downsizing has been the major point of study in the fields of politics and economics for the last fifty years. The scientist and the political leaders have tried to overcome the bulky structure of the state; have advised some ways and methods for downsizing; and have tried to apply such precautions The Constitutional Economics theory is a liberal theory that offers various ways for downsizing. How the Constitutional Economics theory approaches the downsizing matter and what its offers is the basic problem of this study. During the literature review, beginning with the very first liberal theorists, liberal theories and the Constitutional Economics theory, which has been afterwards, have been studied along with the Keynesian theory and the bureaucratic theories. The information gained from the study has been divided into five main categories and it has been resolved respectively the problem, the causes and the results. At the end offered by the Constitutional Economics theory, the solutions, regarding to resolving the problem and reaching to ideal state structure, have been examined under the sub titles. Key Words: Constitutional Economics, State Reduction, Optimum State
Devletin küçültülmesi sorunu son elli yıllık siyasi ve ekonomik alanın en önemli çalışma alanı olmuş, bilim dünyası ve siyasiler büyük ve hantal devlet yapısından kurtulmaya çalışmışlar, devleti küçültmek için çeşitli yol ve yöntemler önermişler, uygulamaya çalışmışlardır.Anayasal İktisat Kuramı da diğer kuramlar gibi devleti küçültmek için çeşitli önerilerde bulunmuş liberal bir kuramdır. Anayasal İktisat Kuramının devletin küçültülmesine bakış açısı ve önerilerinin neler olduğu bu çalışmanın temel problemidir. Bu problemin araştırılmasında ilk liberal teorisyenlerden başlanarak günümüze değin liberal öneriler ve arkalarından gelişen Anayasal İktisat Kuramı ile Keynesyen teori ve bürokrasi teorileri incelenmiş, geniş bir kaynak taraması yapılmıştır. Elde edilen bilgiler beş ana başlık altında kategorilenerek problem, sebepleri, sonuçları sırası ile çözümlenmiştir. Son olarak Anayasal İktisat Kuramının problemin çözümü ve ideal devlet yapısına ulaşmak için sunduğu öneriler alt başlıklar halinde incelenerek ortaya konmuştur. ; Downsizing has been the major point of study in the fields of politics and economics for the last fifty years. The scientist and the political leaders have tried to overcome the bulky structure of the state; have advised some ways and methods for downsizing; and have tried to apply such precautions The Constitutional Economics theory is a liberal theory that offers various ways for downsizing. How the Constitutional Economics theory approaches the downsizing matter and what its offers is the basic problem of this study. During the literature review, beginning with the very first liberal theorists, liberal theories and the Constitutional Economics theory, which has been afterwards, have been studied along with the Keynesian theory and the bureaucratic theories. The information gained from the study has been divided into five main categories and it has been resolved respectively the problem, the causes and the results. At the end offered by the Constitutional Economics theory, the solutions, regarding to resolving the problem and reaching to ideal state structure, have been examined under the sub titles.
This paper argues that by portraying minority concerns primarily as cultural concerns and by discussing minority existence independently of capitalism, neoliberalism, feminism, environmentalism, globalization, and the distinction between the Right and the Left, the dominant discourse on ethno-cultural minorities, namely multiculturalism, may lead to the reduction of minority communities to cultural entities in the collective consciousness of the dominant majority. Such reductionism endangers minority existence by identifying the question of minorities with the question of culture to the point that minorities voicing their noncultural political concerns increasingly appear unintelligible, presumptuous, or even destructive to wider society. Against this background, the paper discusses why and how ethno-cultural minorities may find their collective identity in different, not necessarily ethno-cultural, political formations in the age of neoliberal globalism, such as anti-neoliberal, anti-globalist, cosmopolitan, environmentalist, anti-capitalist, feminist, radical democratic, republican, and anti-imperialist. This discussion is based on Ernesto Laclau's and Chantal Mouffe's understanding of hegemony and social antagonism.
ÖZET50 yılın üzerinde bir geçmişe sahip fiili Avrupa bütünleşme süreci, geleceğine dair belirsizliklere rağmen işlemekte ve birçok alanı olduğu gibi işitsel-görsel sektörü, gazetecilik pratiklerini de etkilemektedir. Yeni Avrupa'ya paralel olarak yeni bir Avrupa gazeteciliğinden söz edilmektedir. Bu çalışmada AB oluşum süreci paralelinde Avrupa çapında işitsel-görsel alanda ve gazetecilik pratiklerinde ne gibi değişiklikler olduğuna bakılmaktadır. Avrupa Birliği'nde demokratik açık, kamusal alan açığı ve kimlikteki açık olarak ifade edilen üçlü açığın küçültülmesinde medyaya, gazetecilere dolaylı ya da doğrudan biçilen roller bu çalışmada eleştirel bir şekilde sorgulanmıştır. Yeni Avrupa Gazeteciliği adına şimdilik sadece olgunlaşmamış formlardan söz edilebilir. AB haberciliğinin çok önemli bir uzmanlık dalı olarak algılanması ve doğru gazetecilik adına bu konudaki uzmanlaşmanın geliştirilmesi gerekmektedir ama gazetecinin geleneksel niteliklerinin üstünde, AB ilintili bir misyonla donatılmış bir Avrupa Gazeteciliği formuna, gazetecilik ile halkla ilişkiler ya da basın sözcülüğü arasındaki önemli ve hassas ayrım açısından dikkatle ve eleştirel bakmak gerekmektedir. John Keane'nin belirttiği üzere 20. Yüzyıl'ın sonunda tüm küreselleşmeye rağmen demokrasi hala çok savunmasız konumdadır ve medyaya bu anlamda önemli bir iş düşmektedir. AB oluşumu da - çok sıradışı olsa da - bir anlamda bir küresel girişimdir ve demokrasi, insan hakları adına tüm risklerden arınmış değildir. Yeni Avrupa Gazeteciliği'nde gazeteciliğin geleneksel soruşturmacı ve eleştirel yanının AB bütünleşmesi gündeminin gölgesinde kalması kamusal alanın eleştirel işlevini zayıflatacaktır. EMERGING CONCEPT OF EUROPEAN JOURNALISMGökmen H. KaradağABSTRACTThe actual European integration process, which is older than 50 years, is still rolling in spite of uncertainities, and as such it affects several fields as it does the audio-visual sector and journalism practices. There is a talk of a New European Journalism in parallel to the new Europe. In this study, changes that occur across Europe in the audio-visual field and journalism practices during the formation process of the EU are examined. The media's and journalists' directly or indirectly ascribed responsibilities regarding the reduction of the three-fold European deficit which comprises the democratic deficit in the European Union, public sphere deficit and identity deficit, have been critically investigated in this study. In the name of the New European Journalism one can only talk of immature forms. EU reporting should be considered as a very important expertise on its own and this should be developed for the sake of right journalism. However, beyond a journalist's traditional qualities, a European Journalism form associated with any EU-related mission should be carefully and critically investigated in terms of the deliberate distinction between journalism and public relations or press spokesmanship. As John Keane already stated, democracy is still considerably defenseless in spite of the globalization in the 20th century, and therefore this incurs significant responsibilities to the media. The EU formation is -even if quite an extra ordinary one- a global endeavour, and democracy and human rights are not free of all risks. Within the framework of the New European Journalism, a possible overshadowing of the traditional investigative and critical dimension of journalism by the EU integration agenda would only weaken thecriticizing function of the public sphere.ABSTRACTThe actual European integration process, which is older than 50 years, is still rolling in spite of uncertainities, and as such it affects several fields as it does the audio-visual sector and journalism practices. There is a talk of a New European Journalism in parallel to the new Europe. In this study, changes that occur across Europe in the audio-visual field and journalism practices during the formation process of the EU are examined. The media's and journalists' directly or indirectly ascribed responsibilities regarding the reduction of the three-fold European deficit which comprises the democratic deficit in the European Union, public sphere deficit and identity deficit, have been critically investigated in this study. In the name of the New European Journalism one can only talk of immature forms. EU reporting should be considered as a very important expertise on its own and this should be developed for the sake of right journalism. However, beyond a journalist's traditional qualities, a European Journalism form associated with any EU-related mission should be carefully and critically investigated in terms of the deliberate distinction between journalism and public relations or press spokesmanship. As John Keane already stated, democracy is still considerably defenseless in spite of the globalization in the 20th century, and therefore this incurs significant responsibilities to the media. The EU formation is -even if quite an extra ordinary one- a global endeavour, and democracy and human rights are not free of all risks. Within the framework of the New European Journalism, a possible overshadowing of the traditional investigative and critical dimension of journalism by the EU integration agenda would only weaken thecriticizing function of the public sphere.
A.B.D'nin 1945 yılında Japonya'nın iki kentine atom bombası atması sonucunda, Sovyetler Birliği, bir silâh yarışını ateşleyerek, atom silâhlarını geliştiren ve nükleer bölünmede küresel bir menfaati olan ikinci devlet olmuştur. Geleneksel nükleer silâhlar, tek tehdit değildir. 11 Eylül olayları da, teröristlerin, dünyanın nükleer güç istasyonları ve araçlarını hedef alabileceğine dair endişeleri arttırmıştır .İkinci Dünya Savaşı sonrasında nükleer silâhların giderek yayılma eğiliminin görülmesi üzerine, bu silâhların kontrolüne ve sınırlandırılmasına dair yapılan müzakereler, sayı olarak azalmalarına yol açmıştır. Nükleer caydırıcılık hususunun, oldukça uzun bir süredir barışın sürdürülmesine katkıda bulunduğuna dair yaygın bir kanı vardır. Ayrıca, nükleer silâh kullanımı, en azından bazı nükleer güçlerce sadece son çare olarak değil, aynı zamanda dünyanın herhangi bir noktasında kimyasal, biyolojik veya hatta konvansiyonel silâhlarla yapılan bir saldırıya karşılık vermenin bir yolu olarak da dikkate alınmıştır. Nükleer silâh kullanımının, herhangi bir çekince ileri sürülmeden yasaklanmaması durumunda, dünyanın nükleer tehlikelerden tam anlamıyla arındırılması mümkün olamayacaktır. Bu yazıyla, silâh kullanımına dair mevcut sınırlama ve uygulanabilecek hukuk gözönüne alınarak, söz konusu nihai amaca ulaşmak için gelecekte neler yapılabileceğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. ; As a result of United States' bombing of two Japanese cities in 1945, the Soviet Union, by setting fire of a weapon competition, became the second State which has developed nuclear weapons and has global interest in the nuclear division. The general nuclear weapons are not the only risk. The September 11th incident has been increased concerns about the world's nuclear power stations and means that could be target of the terrorists. After the Second World War, an increasing trend of proliferation of nuclear weapons have led to negotiations on the control and restrictions that would be concluded with reduction of these weapons as number. There is a fairly widespread belief that nuclear deterrence helped to maintain peace over several decades. Moreover, the employment of nuclear weapons is now envisaged - at least by some nuclear powers - not only as a last resort, but also as a way to react to any attacks committed with chemical or biological or even conventional weapons. As long as the use of nuclear weapons has not been unreservedly prohibited, the efforts to create a nuclear-weapon-free world will remain useless. This article, considering existing restrictions and applicable law on the use of weapons, intends to determine what the future works are, in order to reach this aim eventually.
Avrupa Birliği ülkelerinde küçükbaş hayvancılık sektöründe örgütlenme gerek yüksek damızlık değere sahip hayvanların eldesi amacıyla damızlık yetiştiriciler birliği, gerekse girdilerini ucuza temin etmek, ürünlerini hakça fiyatlara değerlendirmek, sivil toplum örgütü olarak baskı potansiyeline sahip olmak amaçlı yetiştiriciler birliği veya kooperatifi şeklindedir. Bu örgütlerin geçmişi Büyük Britanya İmparatorluğunda 18. yüzyıl başına dayanmakta olup, günümüzde benzer yapılanma Avrupa Birliği, Amerika, Kanada, Avustralya ve Yeni Zelanda'da çok yaygındır. Ülkemizde tarımsal örgütlenmenin geçmişi çok yakındır ve bunun içinde de örgütlenmenin en düşük olduğu sektörler koyun ve keçi yetiştiriciliğidir. Örgütlenmenin yararları hakkında bilgi sahibi olmayan ve son derece geleneksel bir üretim yapısına sahip olan bu sektörlerin sürdürülebilirliği beklenemez ve bu kaçınılmaz süreç 1980 yıllarından beri çok hızlı bir biçimde işleyerek koyun ve keçi varlıklarında sırası ile % 45 ve % 65 lik düşüşlere neden olmuştur. Koyun ve keçi yetiştiriciliğinin desteklenmesi, Avrupa Birliği ülkelerine (EU/CAP, No:2529/2001; CAP REFORMU 2003) göre çok düşük düzeylerde, ülkemizde süt sığırcılığına göre son derece önemsiz destekleri içermektedir. Avrupa Birliği'nin 1962 yılında başlattığı CAP (Ortak Tarım Politikaları) desteğinin hareket noktası, koyun ve keçi yetiştiricilerinin, tarımın diğer kesimlerine göre çok düşük düzeylerde yıllık gelirlere sahip olmaları ve bu sektörlerin kayıplarını karşılayarak bulundukları yörelerde tutmaktır. Bu uygulama, yetiştiricilerin kırsaldan kente göçünü ve onun beraberinde getirdiği sosyo-ekonomik sorunları baştan durdurmak ve küçükbaş hayvancılığın çok özel ve kıymetli ürünlerinin üretimini sürdürülebilir kılmaktır. ; In EU, small ruminant producers formed small ruminant breeders' associations with the objectives of producing high producing breeding stock along with small ruminant producers' unions or cooperatives with the objectives of obtaining inputs cheaper; marketing their products with their proper values; forming NGO's with political and social pressure potentials and also help themselves solve the problems they face. The history of the foundation of these organizations may go back to 18th century in the Great Britain. Similar organizations are fairly widespread in Europe, USA, Canada, Australia and New Zealand. In Turkey, however, the establishment of livestock producer organizations are very recent and the share of small ruminant producer organizations is extremely minute. Sustain abilities of these sectors, unaware of the benefits of unification, are not expected due to the fact that these rural societies exhibit the most traditional characteristics. The inevitable process of decline in small ruminants has been in effect since 1980 in a very serious manner causing reductions approximately 45 in sheep and 65 % in goat numbers. Similarly the support of small ruminant sectors in Turkey is extremely insignificant compared to EU (EU/CAP, No:2529/2001) and the domestically as compared to dairy cattle support regimes. The main concept behind European Union's support regime for small ruminants is the reality that the small ruminant producers net income being much lower than the other agricultural sectors and the belief that the compensation would allow these communities remain in their homelands. This regime aimed at preventing the rural urban migration and the socio-economical problems related while encouraging the sustainable production of the very special and valuable products of small ruminants.
"Yeşil devlet" veya "çevreci devlet" gibi kavramsallaştırmalar ekseninde gelişenakademik çalışmalar, devletlerin 1970'lerden itibaren çevre alanındaki kurumsalgelişiminden hareketle, çevre sorunlarının önlenmesinde etkin bir rol oynayabileceğinisavunmaktadır. Bu bağlamda, devletlerin bir yandan normatif anlamda ekonomikfaaliyetlerin muhtemel çevresel etkilerini gözeten katılımcı politikalar geliştirmesi, diğeryandan çevresel etkilerinin daha az olduğu kabul edilen yenilenebilir enerjikaynaklarının kullanımını teşvik etmesi, yeşilleşme göstergeleri olarak ön planaçıkartılmaktadır. Buna karşılık, bazı çalışmalar ise modern devletlerin gerçek anlamdayeşil bir nitelik kazanamayacağını, akademik yazında yeşilleşme göstergesi olaraksunulan önlemlerin aslında çevre sorunlarının önlenmesi değil, en iyi ihtimalle mekânsalveya zamansal anlamda ötelenmesinden ibaret bulunduğunu öne sürmektedir.Bu çalışma, yukarıda anılan farklı bakış açılarından yola çıkarak devletlerin gerçekanlamda yeşil bir karaktere kavuşamayacağını, çevre ve yenilenebilir enerjipolitikalarının aslında meşruiyet temini, enerji arzının çeşitlendirilmesi ve yeni sermayebirikimi alanlarının oluşturulması gibi işlevlere hizmet ettiğini savunmaktadır. Ayrıca,Türkiye'de izlenen çevre ve enerji politikaları göz önünde bulundurulduğunda devletinyeşilleşme yönünde bir dönüşümden geçmediğini tartışmaktadır. Devletin hegemonik birkalkınma ideolojisi doğrultusunda politikalar geliştirdiği, mekanı yurttaşların rızasınıtemin etmeye dönük dağıtıcı mekanizmalar uygulamak ve sermaye birikimine olanaktanımak kaygılarıyla yönettiğini ortaya koymaktadır. Devletin yenilenebilir enerjipolitikalarında temiz enerji üretmek kaygısından ziyade, enerjide dışa bağımlılığıazaltmak ve bu alandaki uluslararası mali desteğin oluşturduğu elverişli ekonomikkoşullardan istifade etmek amaçlarının baskın konumda olduğunu savunmaktadır. Bukapsamda, Aydın ilindeki jeotermal enerji santrali projelerine dair yürütülen bir sahaaraştırmasından da faydalanarak Türkiye'deki yenilenebilir enerji politikasının katılımcıve çevreci değil, dışlayıcı ve neoliberal niteliklere sahip olduğunu vurgulamaktadır.Ayrıca, devletin jeotermal enerji santrallerinin etkileri ile ilgili denetimlerin yapılması,bilgilerin toplanması veya paylaşılması bağlamında sergilediği eylemsizlikle bu konudabelirsizliği egemen kıldığı ve böylelikle projelere dönük muhalefeti güçleştirdiğinisavunmaktadır. Devletin gri alanlar yaratarak enerji politikasını sürdürmesindenhareketle, Türkiye'de devletin durumunu betimlemek üzere "yeşil devlet" yerine gridevlet nitelemesini önermektedir. --- The scholarly works developing around the concepts such as "green state" or"environmental state" argue that the states might assume an effective role in preventionof environmental problems, based on the institutional developments they have achievedsince the 1970s. In this context, the development of participatory policies with due regardof possible environmental impacts of economic activities in the normative sense on theone hand, and incentivization of use of renewable energy resources that are assumed tohave lesser environmental impacts on the other by the states are regarded as indicatorsof greening of the states. However, some scholarly works claim that the modern statescannot acquire a genuinely green quality, and that the measures cited as greeningindicators in academic literature are in fact confined to spatial or temporal displacementof environmental problems rather than their prevention.Based on the abovementioned different perspectives, this study argues that the statescannot obtain a genuinely green character, and that the environmental and renewableenergy policies in fact serve the functions such as diversification of energy supply, andconstitution of new fields of capital accumulation. Moreover, it argues that the state inTurkey is not undergoing a transformation towards greening, bearing in mind theenvironmental as well as energy policies pursued in the country. It demonstrates that thestate develops policies in line with a hegemonic development policy, governing the spacewith concerns oriented around distributive mechanisms for obtaining the consent ofcitizens, and providing opportunities for capital accumulation. It defends that thedominant objective underlying the state's renewable energy policies is reduction of thedependency on energy imports, as well as benefitting from the convenient economicconditions generated through the international financial support offered in this field,rather than production of clean energy. In this scope, it stresses that the renewable energypolicy in Turkey has exclusionary and neoliberal, instead of participatory andenvironmentalist characters, benefiting from a field research on the geothermal powerplant projects in Aydin province. Moreover, it discusses that the state renders opposingthe geothermal projects difficult by allowing the reigning of obscurity in this field throughits inaction in the context of conducting of inspections, as well as collection and sharingof information on the impacts of geothermal power plants. Based on the fact that the statesustains its energy policy through the creation of gray zones, it proposes the qualificationof gray state instead of "green state" towards describing the situation of the state inTurkey.
YÖK Tez No: 670175 ; Günümüzde bilişim ve teknoloji alanında yaşanan gelişmeler gerek bireylerin hayatında gerekse devletlerin var olan yönetim yapılarında köklü değişikliklere sahne olmuştur.Bilginin kapsamı ve anlamı gelişerek bilginin üretimi, işlenmesi ve dağıtımının önem kazandığı bilgi toplumu yapısı içinde bilişim teknolojileri her geçen gün değişen ve gelişen teknoloji ile birlikte birçok alanda dönüşüm yaşanmasını da zorunlu hale getirmiştir. Zamanla bireylerin ihtiyaçları ve istekleri artmış ve devletten beklentilerde farklılaşmıştır.Bu bağlamda kamu yönetimi yapısı yeniden yapılanma sürecine giderek vatandaşların isteklerine karşılık veren, bilişim ve teknoloji alanında yaşanan gelişmelere ayak uyduran, geleneksel yapının hantallığını geride bırakıp daha açık, şeffaf, hesap verebilir, yönetişim ilkelerini benimseyen, kırtasiyeciliğin ve maliyetin azaldığı yeni kamu yönetim anlayışı benimsenmiştir. Söz konusu yeni yönetim yapısının en iyi örneklerinden biri "e-devlet (elektronik devlet)" yapısıdır. E-devlet kavramı, vatandaş ile devlet arasındaki ilişkiyi ve kamu kurumlarının birbirleriyle veya özel kurumlarla olan ilişkisini elektronik ortama taşımaktadır. E-devlet yapılanması elbette yerel yönetimler yapısında da bir dönüşüm meydana getirmiştir. Nitekim halka en yakın yerel yönetim birimi olan belediyeler sunduğu hizmetleri elektronik ortama taşıması ile "e-belediye" kavramı oluşmuştur. E-belediye uygulamaları e devlet yapılanmasının önemli bir parçasıdır. Bilişim teknolojilerinden yararlanarak halkın yerel ihtiyaçlarını daha hızlı ve kolay karşılamayı ve yerel halkın yönetime katılmasını hedeflenmektedir.Bu bağlamda çalışmanın ilk bölümünde yerel yönetimlerin günümüze kadar gelişim süreci ele alınmıştır. İkinci bölümde e-devlet ve e-belediye kavramlarının tanımı, amacı ve özellikleri anlatılarak Türkiye'de önemli e-devlet uygulamalarından bahsedilmiştir. Son bölümde ise Adana Büyükşehir Belediyesi örneğinde e-belediye uygulamaları hakkında belediye ve vatandaş ilişkisini sorgulamak amacıyla yapılan anket çalışması yer almaktadır. Vatandaşlara e-belediye ile ilgili sorular yöneltilerek e-belediye hizmetlerini kullanıp kullanmadıkları, memnuniyet düzeyleri ve tutumları ölçülmüştür. Elde edilen veriler SPSS programına aktarılarak analiz edilmiş ve çalışmanın hipotezleri sorgulanmıştır. ; Today, developments in the field of informatics and technology have witnessed radical changes in both the lives of individuals and the existing administrative structures of states. Within the structure of the information society, where the scope and meaning of information has improved and the production, processing and distribution of information gains importance, information technologies have made it necessary to experience transformation in many areas with the technology that changes and develops day by day. Over time, the needs and desires of individuals have increased and expectations from the state have changed. In this context, by going through the process of restructuring the public administration structure, the new public administration approach has been adopted, which responds to the wishes of the citizens, keeps up with the developments in the field ofinformatics and technology, leaves the traditional structure behind and adopts more open, transparent, accountable governance principles, paperwork and cost reduction. One of the best examples of this new management structure is the "e-government (electronic government)" structure. The concept of e-government transfers the relationship between the citizen and the state and the relationship of public institutions with each other or with private institutions to the electronic environment. Of course, the e-government structuring has also brought about a transformation in the structure of local governments. As a matter of fact, the concept of "e-municipality" has been formed when the municipalities, which are the closest local government units to the public, transfer their services to the electronic environment. E municipality applications are an important part of e-government structuring. By using information technologies, it is aimed to meet the local needs of the people more quickly and easily and to involve the local people in the administration. In this context, the development process of local governments until today is discussed in the first part of the study. In the second part, the definition, purpose and characteristics of the concepts of e-government and e-municipality are explained and important e-government applications in Turkey are mentioned. In the last part, there is a questionnaire about e-municipality applications in the example of Adana Metropolitan Municipality in order to question the relationship between the municipality and the citizen. Citizens were asked questions about e-municipality and whether they used e-municipality services, their satisfaction levels and attitudes were iv measured. The obtained data were analyzed by transferring to the SPSS program and the hypotheses of the study were questioned.
Bu çalışma cari işlemlerde meydana gelen açık ile bütçe açıklarının birbiri ile ilişkili olduğunu ve bu ilişki sonucunda yapılan nedensellik testleri sonucunda anlamsal açıdan ilişkili olduklarını ortaya koymaktadır. Böylece ortaya çıkan sonuç geleneksel yaklaşımı destekler niteliktedir. Hazırlanmış olan bu çalışmada literatürde ciddi bir tartışmaya neden olan cari işlemlerdeki açık ile bütçe açıkları arasında gerçekleşen ilişki, Ricardocu ve Geleneksel yaklaşımlar açısından incelenmeye çalışılmaktadır. Ortaya konulan bu ilişki Türkiye ekonomisinde uygulama bulduğu için bu tezde 'Türkiye ekonomisinde bütçe açığı cari işlemlerdeki açığın nedenidir' tezi ortaya atılmıştır. Cari işlemler açığı ile bütçe açığı arasında ortaya çıkan ilişki Granger nedensellik testleri ile ampirik bir şekilde test edilmeye çalışılmıştır. Hazırlanan bu çalışmada kullanılmış olan veriler 1985 ile 2017 yılları arasındaki dönemi kapsamaktadır. Sonuç olarak cari işlemlerde gerçekleşen açıkta azalma mali ayarlama gerektirmektedir. Bütçe açığında yaşanan azalış cari işlemlerdeki açıkları yok etmede gerekli görülen koşuldur. Bu nedenle Türk Ekonomisinde yaşanan temel problemler iç dengesizliklerden dolayı ortaya çıkmaktadır. Bundan dolayı ekonomide kullanılan istikrar programlarında başlangıç noktası olarak kabul edilen durum iç dengenin sağlanmasına katkı sağlamaktadır. Dış dengenin üzerinde iç dengede meydana gelen gelişmeler pozitif etki etmektedir. Ödemeler bilançosunda birinci başlık olarak cari işlemler hesabı kullanılır. Belirtilen bu hesap içerisinde kullanılmakta olan en önemli alt başlık ticaret ihracat-ithalat kalemi olarak kabul edilir. Cari işlemlerdeki hesaplarda gelir transferleri, hizmetler gibi diğer benzer kalemler de yer almaktadır. Meydana gelen en öncelikli faktör ihracat miktarından ithalatın çıkarılması ile gerçekleşen dış açık veya dış fazladır. Kamu da yapılan harcamalar kamusal gelirleri aştığı taktirde meydana gelen fazla bütçedeki açıklar şeklinde nitelendirilmektedir. Ülkemizde ve diğer ülkelerde devletin yaptığı harcamalar, devletin ana gelir kaynağı olarak görülen vergilerin üstünde bir harcamanın yapıldığını göstermektedir. Devlet gelir vergilerini toplayamadığında ortaya çıkan açıkları azaltmanın yöntemi dolaylı vergilerin üstünde yoğunlaşmanın gerçekleşmesi veya borçlanma yoluna gidilmesinden kaynaklanmaktadır. Belirtilmiş olan bu açıkların azaltılabilmesi ya da kapatılabilmesi ülkelerde ortaya çıkan makro ekonomik hedeflerin başında gelir. Dış ticarette meydana gelen açıklar veya genel anlamda cari işlemlerdeki açıklar hem gelişmiş hem de gelişmesini sürdüren ülkeler için ciddi bir problem olarak görülmektedir. Son dönemlerde ifade edilen bu iki açığın birbirini artan şekilde etkilediği söylenebilir. Hazırlanan çalışmadaki amaç, teorik yönleri ile özetlendikten sonra, 1985 ile 2017 yılları arasındaki dönemde Türkiye'de meydana gelen ikiz açıkların birbiri ile ilişkisinin olup olmadığını göstermektedir. Bu çalışma neticesinde Türkiye'deki ikiz açıklar yani bütçe açığı ve cari açıkların arasında gerçekleşen bir etkileşimin ve ilişkinin bulunduğu ortaya çıkmıştır. ; This study shows that the deficits in the current transactions are related to the budget deficits and they are related semantically as a result of causality tests made as a result of this relationship. Thus, the result supports the traditional approach. This study is trying to put forward the relationship between the deficit in the current account and the budget deficits which cause a serious discussion in the literature in terms of Ricardian and Traditional approaches. Because these relationships set forth in this thesis finds its application in the economy of Turkey Turkey's economy is the cause of the budget deficit in the current account deficit thesis has been proposed. The relationship between the current account deficit and the budgetary relationship has been tried to be empirically tested through Granger causality tests. The data used in this study included the period between 1985 and 2017. As a result, the reduction in the current account deficit requires financial adjustment. The decline in the number of people living on a budget basis is a necessary condition to eliminate the deficits in the current account. For this reason, the main problems in the Turkish economy arise from internal imbalances. Therefore, the situation that is accepted as the starting point in the stabilization programs used in economics contributes to the provision of internal equilibrium. The developments in the internal balance over the external balance have a positive effect. The current account is used as the first heading used in the balance sheet. The most important subheading used in this account is trade (export-import) as pen. Income transfers in current account accounts are included in other similar items such as services. . The most important factor that comes to the market is the external open or external phase which is realized by imports from export quantity. Expenditures made in the public sector are characterized by over-budget deficits that have come to fruition if they exceed public revenues. The expenditures made by the state in our country and in other countries show that the state has made a spend on the taxes that are considered as the main source of income. The method of reducing the deficits that arise when the state can not collect income taxes is the result of concentrating on indirect taxes or going to borrowing. Among the macroeconomic targets emerging in countries where these mentioned deficits can be reduced or closed are income and the deficits in foreign trade or the deficits in the current account in general and the countries that continue to develop are seen as a serious problem. It can be said that these two expressions which have been expressed in the recent periods affected each other increasingly. The aim of this study was prepared in the period between 1985 and 2017 with a deficit of theoretical aspects are summarized in Turkey after the twin deficits occurring shows the existence of the relationship with each other. This study explains that in Turkey has emerged as a result of the twin budget of an interaction that occurs between the deficit and current account deficit and no relationship.
YÖK Tez No: 652294 ; Devletlerin günümüzde toplumsal refahı ve sürdürülebilir kalkınmalarını gerçekleştirebilmeleri için sürekli artış gösteren enerji taleplerini karşılamaları gerekmektedir. Bu açıdan değerlendirildiğinde Türkiye'nin sürekli artan dinamik nüfusu, şehirleşme yaşamı ve sanayi alanında yapmış olduğu yeni atılımları giderek artan enerji açığını da beraberinde getirmiştir. Enerji faktörü Türkiye'nin sürdürülebilir güvenlik ve kalkınmasının sağlanabilmesi için artık hayati öneme haiz bir güç konumundadır. Bu kapsamda Türkiye'nin ihtiyaç duyduğu enerjiyi karşılamak, enerjide dışa bağımlılığını azaltmak ve ithal enerji kaynaklarında enerji arz güvenliğini sağlayabilmek için bir yandan kaynak çeşitliliği, tedarikçi ülke ve güzergâh çeşitliliği gibi uluslararası birçok alanda çalışmalarını sürdürürken, diğer yandan ise egemenlik sınırları içerisinde yürütmüş olduğu milli enerji hamleleri ile yeni enerji yatakları arama, kullanımdaki mevcut enerji kaynaklarının kapasitelerini iyileştirme, yenilenebilir ve nükleer gibi alternatif enerji kaynaklarına yönelik yatırımlarını arttırma stratejileriyle enerji arz-talep dengesini sağlamaya çalıştığı görülmektedir. 21. Yüzyıl Türkiye'sinin enerji üretim kapasitesini ve kaynak çeşitliliğini artırabilmek için yürüttüğü en önemli projesi ''Nükleer Güç Santrali'' kurma projesidir. Türkiye tüm engellemelere rağmen uzun zamandır istediği nükleer teknolojiye sahip olma konusundaki yürütmüş olduğu başarılı ve somut çalışmaları ile ulusal güvenliği ve küresel güç mücadelesinde stratejik öneme sahip bir güç çarpanı olan nükleer teknolojiyi elde etmeyi hedeflemektedir. Bu çalışmada Türkiye'nin temel enerji politikaları kapsamında sürdürülebilir güvenlik ve kalkınmasında nükleer enerjinin gereklilik durumu ile bölgesel güvenlik boyutu sorunsalı jeopolitik bir bakış açısıyla değerlendirmektir. Bu bağlamda çalışmanın hipotezi; nükleer enerjinin jeopolitik açıdan Türkiye'nin sürdürülebilir kalkınması ve güvenliğinde vazgeçilmez ve zorunlu bir kaynak olduğu, ayrıca nükleer enerjinin bölgesel güvenliğe katkı sağlayacağı savından oluşmaktadır. Yine araştırmada nükleer enerjinin Türkiye'de hem barışçıl hem de askeri güç kapsamında kullanılmasının çok boyutlu değerlendirmesi yapılarak etki ve sonuçlarının neler olduğunun tespit edilmesi amaçlanmıştır. Çalışma temelde nitel araştırma yöntemine göre yapılmış olup, yerli ve yabancı literatürden faydalanılarak veriler kaynak taraması yoluyla elde edilmiştir. Ayrıca çalışma enerji alanında faaliyet yürüten ulusal ve uluslararası kurum ve kuruluşların istatistik raporlarının analiz edilmesi sonucu oluşturulan grafik ve tablolar kullanılarak desteklenmiştir. Türkiye'nin nükleer enerjiye sahip olması sonucunda; enerji kaynak çeşitliliğinin sağlanarak enerji arz güvenliğine ciddi katkı sağlayacağı, enerjide ortalama % 75 oranında dışa bağımlı olan ülkemizin enerji kaynağı ithalinin azalması sebebiyle önemli bir dış ticaret açığını kapatacağı, bu bağlamda daha esnek ve bağımsız bir dış politika yürütebileceği sonucuna ulaşılmıştır. Bu nedenle nükleer enerjiye sahip olmanın Türkiye açısından bir tercihten ziyade bir mecburiyet olduğu değerlendirilmiştir. Yine Türkiye'nin nükleer enerji alanında yürüttüğü projeler ile teknik altyapısının geliştirilmesi sonucu ve yetiştirdiği nitelikli insan kaynakları sayesinde ileri teknoloji gerektiren hem ağır sanayisinin gelişmesine, hem de inşaat, çelik üretimi, tarım, tıp, savunma ve uzay gibi sektörlerin gelişimine ve ülkenin kalkınmasına önemli katkı sağlayacağı sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca Türkiye'nin nükleer alanda kazandığı tecrübe ve bilgi birikimiyle birlikte imkân ve şartların olgunlaşması durumunda yakın gelecekte hem kendi yeraltı kaynaklarını kullanabileceği, yerli imkânlarla ''Nükleer Güç Santrali'' yapabilmesi, hem de askeri alanda yürütebileceği nükleer güç çalışmalarına zemin hazırlaması açısından ve milli güç unsurlarının nükleer güç çarpanıyla desteklemesi bakımından önemli bir kazanım elde edeceği görülmektedir. Çalışmada Türkiye'nin bölgesel gerçekleri ve jeopolitik durumu nazara alındığında nükleer enerjinin ekonomik olduğu kadar aynı zamanda bir güvenlik meselesi olduğu, bu sebeple Türkiye'nin bölge ülkeleri ile karşılaştırmalı üstünlüğü bakımından nükleer güce sahip olmasının zorunlu olduğu görülmüş ve nükleer enerjinin Türkiye'nin güvenlik ve kalkınmasında vazgeçilmez bir enerji kaynağı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. ; States are responsible for meeting the continuous growth in the demand of energy in order to realize social welfare and sustainable developments. In this perspective, Turkey's ever growing dynamic population, urban life and new developments in the industrial field has also generated a gradual increase in energy demand. The energy factor has become a vital resource in securing Turkey's sustainable security and development. In this context, while Turkey continues its research internationally in many fields including diversity in its supplying countries and routes to meet its energy demand, reducing its foreign dependency on energy and ensuring the security of supplies of imported energy sources on one hand, on the other hand we see that Turkey is attempting to provide the supply-demand balance in energy with its strategies of searching for new energy sources with its national energy moves conducted within its own borders; improving the capacity of existing energy sources and increasing investments for alternative energy sources such as renewable and nuclear energy. The most important project planned to increase the energy production capacity and resource diversity in the 21st century Turkey is the "Nuclear Power Plant" establishment project. Despite all the drawbacks, with its successful and substantial efforts in possessing the long awaited nuclear technology, Turkey aims to secure a power factor nuclear technology that will have strategic importance in its national security, and raise its status as a global power. In this study, the necessity of nuclear energy in sustainable security and development as a part of Turkey's main energy policies and the question of the dimension of regional security will be assessed from a geopolitical perspective. In this respect, the hypothesis of the study forms the argument that in geopolitical terms nuclear energy is an essential and indispensible source for Turkey's sustainable development and security, and nuclear energy will also contribute to regional security. This study also aims to determine the effects and results of both the peaceful and military use of nuclear energy in Turkey by conducting a multidimensional evaluation. Basically, this study was carried out according to qualitative research method and data was obtained from literature reviews using both local and foreign literature. In addition, the study was also supported using graphics and tables formed as a result of the analyses of statistic reports by national and international institutions and organizations that are active in the energy field. As a result of Turkey possessing nuclear energy, it is concluded that this will contribute significantly to energy demand security by providing a resource diversity; fill a significant gap in foreign trade due to the reduction in the energy resource imports of Turkey that is on average 75% dependent on imported energy, and subsequently will be able to enforce more flexible, independent foreign policies. Therefore, possessing nuclear energy is considered to be a requirement for Turkey rather than a preference. As a result of the projects developed by Turkey in the nuclear energy field together with the development of technical infrastructure, and owing to the qualified human resources it was concluded that this will contribute significantly not only to the development of heavy industry, but also the development of sectors including construction, steel production, agriculture, medicine, defense and space, and therefore the development of the country. Moreover, with the accumulation of experience and information Turkey has gained in the nuclear field, providing there is an improvement in opportunities and conditions it appears that in the near future the country will secure a major achievement both in terms of establishing a "Nuclear Power Plant" with its own resources where Turkey will be able to use its own underground sources and preparing the groundwork for nuclear power research for development in the military field, and in terms of supporting the national power factors with nuclear energy. Taking the regional facts and geopolitical situation of Turkey into consideration, in this study it was concluded that nuclear energy is not only more economical, but at the same time a security requirement; so in terms of the comparative advantages over other regional countries, it is essential that Turkey has its own nuclear power and nuclear energy is an essential source of energy for both the security and development of the country.
Türkiye, planlı dönemle birlikte uygulamaya başladığı bölgesel gelişme ve bölgeler arasındaki dengesizlikleri giderici yöndeki politikalarını günümüzde yeniden gözden geçirme zorunluluğu ile karşı karşıyadır. Bu zorunluluğun esas nedeni Avrupa Birliği'ne katılım sürecinde bölgesel gelişme politikalarının entegre edilmiş olmasıdır. Bu nedenle Türkiye, yaklaşık 40 yıldır uygulamakta olduğu bölgesel gelişme model, politika ve araçlarını bir yana bırakarak yeniden bir yapılanma süreci içine girmiştir. Bu yeni yapılanmanın ana öğesini Bölgesel Kalkınma Ajansları (BKA) olarak adlandırılan birimler oluşturmaktadır. Kalkınma Ajansları, bir ülkenin belli bir coğrafi bölgesi içerisindeki özel ve kamusal tüm şirketler, yerel otoriteler ile sivil toplum kuruluşları arasında işbirliği sağlayarak, o bölgenin ekonomik açıdan gelişmesini hedefleyen ve yasal bir hükme dayanarak kurulan yapılar olarak tanımlanmaktadır. Küreselleşme süreci beraberinde getirdiği yapısal uyum politikaları ile birçok konuda özgün süreçler ve araçlar geliştirilmesini gerekli kılmıştır. Bu süreçte Türkiye'ye de AB tarafından bölge planlamanın yeni bir anlayışla ele alınması gerektiği ve bunun aracının da BKA'lar olduğu ifade edilmiş ve konu ilk kez AB'ye tam üyelik müzakereleri ile başlamıştır. Bu dönemin başlangıcı sayılacak süreç ise adaylığın ilk kez tescil edildiği 1999 Helsinki Zirvesi sonunda olmuştur. AB Komisyonu'nun hazırlamış olduğu Katılım Ortaklığı Belgesi'nde orta vadede yapılması gereken düzenlemeler arasında yer alan BKA'ları oluşturmak amacıyla yasal düzenlemeler süreci başlatılmıştır. Bu doğrultuda öncelikle Topluluk kurallarına uygun olarak kısa vadede istatistiksel bölge olarak bilinen AB (NUTS) sistemi 22 Eylül 2002 tarih ve 4720 sayılı Bakanlar Kurulu kararı ile kabul edilmiştir. Daha sonra da 2003 yılı Katılım Ortaklığı Belgesinde, katılım öncesi mali yardım programından yararlanabilmek için BKA'ların kurulması öngörülmüştür. Takip eden süreçte 32 esas ve 5 geçici maddeden oluşan, 5449 sayılı Kalkınma Ajanslarının Kuruluşu, Koordinasyonu ve Görevleri Hakkında Kanun, 25.01.2006 tarihinde TBMM Genel Kurulunda görüşülerek kabul edilmiş, 08.02.2006 tarihli ve 26074 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. Ülkemizde, 5449 sayılı Kanunun birinci maddesinde ifade edildiği üzere; ?kamu kesimi, özel kesim ve sivil toplum kuruluşları arasındaki işbirliğini geliştirmek, kaynakların yerinde ve etkin kullanımını sağlamak ve yerel potansiyeli harekete geçirmek suretiyle, ulusal kalkınma plânı ve programlarda öngörülen ilke ve politikalarla uyumlu olarak bölgesel gelişmeyi hızlandırmak, sürdürülebilirliğini sağlamak, bölgeler arası ve bölge içi gelişmişlik farklarını azaltmak amacıyla? BKA'lar kurulmaktadır. 6 Temmuz 2006 tarih ve 26220 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan ?Bazı Düzey 2 Bölgelerinde Kalkınma Ajansları Kurulmasına Dair Bakanlar Kurulu Kararı? ile ilk olarak 06.01.2007 tarihinde Adana ve Mersin illerini kapsayan Çukurova Kalınma Ajansı ve 13.01.2007 tarihinde de İzmir ilini ve çevresini kapsayan İzmir Kalkınma Ajansları kurulmuştur. Kalkınma ajansları; ? Bölgesel gelişme uygulamalarımız ile bölge planlarımızın etkinliğinin ve başarısının yükseltilmesini; bölgelerin ülkemizin genel büyümesine, gelişmesine, refahına ve istikrarına katkısının artırılmasını; sosyal uyum ve adaletin güçlendirilmesini ve değişen küresel rekabet şartlarına adaptasyonunun hızlandırılmasını sağlayacak, ? Yüksek nitelikli personeli, esnek kaynak ve istihdam yapısı ile kurum, kuruluş ve şahıslara sağladığı idari, mali, teknik desteklerle başta girişimciler olmak üzere bütün yerel aktörlerin kalkınma çabalarına katılımını teşvik edecek, ? Sağlayacağı proje ve faaliyet desteklerinde kişi, kurum ve kuruluşların eş finansmana dayalı ortak proje üretme ve yönetme kültürü ve yeteneğini geliştirecek; sahiplenme ve işbirliği duygusunu güçlendirecek; bölgenin girişimcilik potansiyelini harekete geçirecek ve sürekli olarak yükseltecek, ? Yerel potansiyeli, dinamikleri, özgünlükleri, kaynak ve imkânları ortaya çıkararak harekete geçirecek ve ulusal, uluslararası pazarlarda ekonomik, sosyal, kültürel birer değer haline dönüştürecek; Sonuç olarak, hem ulusal, hem de bölgesel-yerel düzeyde başta istihdam ve gelir olmak üzere ekonomik ve sosyal göstergelerin iyileştirilmesine, bölgeler arası ve bölge içi gelişmişlik farklarının azaltılmasına ve dolayısıyla ülkenin genel refahının artırılması ve istikrarının pekiştirilmesine olumlu katkılar sağlayacaktır. ; Turkey today faces the necessity to reexamine its policies, begun to be implemented since the planned period, which aims to eliminate the imbalances between regional development and regions. The main reason of this necessity is that regional development policies weren't integrated in the process of participation of European Union. Therefore, Turkey went into a reconstruction process by abandoning the regional development model, policy and tools that it had been has been using for 40 years. The units called Regional Development Agencies (RDA) constitute the main element of this construct. Development Agencies, all private and public enterprises within a certain geographical region of a country, are defined as structures that aim the economic development of that region by providing cooperation between local authorities and civil society organizations, and that are founded on the basis of a legal provision. As is known, globalization process entails the development of authentic processes and tools in many cases regarding structural adaptation policies that it brought along. In this process, it was explained to Turkey by EU that regional planning should be approached with a new understanding and RDA?s are the means for this and this first started with the negotiations of full membership to EU. The process that can be counted as the beginning of this period is the end of Helsinki Summit of 1999 when the candidateship was first enrolled. The legal regulations process was initiated so as to constitute RDA?s that are among regulations which should be implemented in medium term in Accession Partnership that European Commission arranged. Accordingly, EU (NUTS) system that is known as short term statistical region was initially approved by Cabinet decree no 4720 in September 22 of 2002 in accordance with the rules of congregation. Later in the Accession Partnership of 2003, it was anticipated that RDA's be constituted in order to be able to utilize the pre-accession financial support programmes. In the following process, the law number 5449 regarding the Establishment, Coordination and Missions of Development Agencies that consists of 32 major and 5 temporary articles was debated and approved in General Assembly of Grand National Assembly of Turkey and went in effect after being published in Official Journal of number 26074 and date 02.08.2006. In our country, as stated in the first article of law number 5449, RDA?s are constituted ?in order to accelerate the regional development, to insure its maintainability, reduce the differences of interregional and regional development, compatible with the principles and policies anticipated in national development plans and programmes by developing the cooperation among public sector, private sector and civil society organizations, ensuring the effective usage of resources and activating the local potency?. By ?the Cabinet Decree Regarding the Establishment of Development Agencies in Certain Level 2 Regions? that was published in Official Journal number 26220 of July, 6, 2006, Development Agencies were constituted in Cukurova regions that include Adana and Mersin and Izmir regions including Izmir, and Cukurova Development Agency officially opened in 01.06.2006 and Izmir Development Agency in 01.13.2007. Development agencies; ? Will ensure the promotion of effectiveness and success of our region plans with our regional development applications; increasing of regions' contributions to the general growth, development, welfare and stability of our country; reinforcement of social adaptation and justice and, acceleration of adaptation to changing conditions of global competition, ? Will encourage the participation of all local actors in development attemps, especially administrative, financial and technical supports that it provides to corporations, establishments and persons with its highly qualified crew, flexible resource and employment structure, ? Will improve the culture and ability to produce and manage associate projects that are based on co-financing of person, corporation and establishment in project and activity supports; reinforce the sense of ownage and cooperation; active the entrepreneurship potency of the region and keep improving it, ? Will activate the local potency, dynamics, individualities by revealing the resources and possibilities, and turn into an economic, social and cultural values in international market; Consequently, will contribute to the improvement of economic and social indicators, especially employment and income in both national and regional- local level; reduction of differences of interregional and regional development and thus increasing of general prosperity of the country and solidifying of stability.
