Suchergebnisse

The aim of this article is to discuss the book Dísusaga by Vigdís Grímsdóttir. In the story, which has been categorized as a fictional auto­biography, Vigdís writes about a rape she experienced as a child, focusing on the crime ́s effect. She talks about her decision to keep silent about the crime, which leads to – as described in Dísusaga– her being split into two personas, Dísa and Gríms. This article focuses on the communication between the two characters, in particular their power struggle. The analysis that is put forth is based on methods from theories about trauma, dialogical self and conceptual metaphors. In this article different attitudes toward sexual vio­lence in different times is also addressed by looking at the reception of other works by Vigdís, which have been connected to her persona.

This paper discusses the history of the nouns gleðimaður, which is known from Old as well as Modern icelandic, and gleðikona which first occurs in an 18th-century source. Other nominal compounds for men and women that have gleði- as their first member are also introduced. The meaning of these words is compared, as is their usage, in order to test the claim that the words for men normally have a neutral meaning ('cheerful man, party animal') but the words for women have a pejorative meaning ('hussy, prostitute'). The nature of the changes in the history of the gleði-compounds is also discussed, e.g., to what extent borrowing from a foreign language has taken place. Lars-Gunnar Andersson's categorization of the so-called "ugliness" of words is used for a more detailed definition of the semantic changes. Finally, we touch on the wish to reclaim the word gleðikona that has been observed in the last decades, i.e., to revive the practically forgotten meaning 'cheerful woman, female party animal'.

Grein sú sem hér er þýdd birtist í bandaríska tímaritinu Law and Literature á liðnu ári. Hún ber vott um vaxandi þátttöku norrænna fræðimanna á alþjóðlegu rannsóknarsviði laga og bókmennta á síðari árum en er einnig til marks um forvitnilegt og frjótt samstarf tveggja einstaklinga sem tilheyra ólíkum rannsóknarhefðum bókmenntafræði og lögfræði. Birt með leyfi höfunda og Taylor & Francis Ltd. © Cardozo School of Law.

This volume is the first study of the influence of Roman law on the first written law of Iceland. Starting with a presentation of the legislation during the period of the Icelandic free state, Hafliði Másson is presented in detail. Through him influences from Roman law, as well as norms from the Old Testament played a part in the legal codex of Grágás. The work is thus of significance for legal history as well as for German and Byzantine studies. Hans Henning Hoff, Hamburg.

Í þeirri lýðræðisvakningu sem varð á Íslandi eftir hrun mátti sjá hvernig ólíkir hópar byggðu lýðræðiskröfur og ákall um meira eða dýpra lýðræði á ólíkum hugmyndum um lýðræði. Kjarni þessara krafna var þó hinn sami: meira lýðræði þýddi aukin áhrif almennings á ákvarðanir og stefnumótun. Þannig undirstrikaði hin almenna umræða um lýðræði þann skilning að virkt samráð við almenning sé nauðsynlegur hluti lýðræðislegra stjórnarhátta. Í þessari grein er gerð tilraun til að varpa ljósi á ólíkt inntak lýðræðiskröfunnar eftir málefnum hverju sinni og athyglinni einkkum beint að þekkingarmiðuðu lýðræði. Því er haldið fram að þótt enn sé ekki hægt að segja að þekkingarmiðað lýðræði byggi á veigamiklum empíriskum rökum, þá bjóði það upp á áhugaverðustu leið samtímans til að hugsa um lýðræðisnýjungar. ; During the democratic awakening in Iceland during and after the financial crisis of 2008 it was evident that different groups based their demands for more or deeper democracy on different conceptions of democracy. Yet their demands had a common core: more democracy meant greater public influence on policy- and decision-making. Thus public discussion insisted on a conception of democracy according to which public consultation is a necessary part of democratic governance. This paper discusses different kinds of consultation depending on the particular demands in each case with particular emphasis on epistemic democracy. I argue that even though it can hardly be said that epistemic democracy is based on much empirical evidence yet, its approach is the most promising way to think about future democratic. ; Peer Reviewed ; Ritrýnt tímarit

Þýðingin að þessu sinni er grein kanadíska rithöfundarins Margaret Atwood, "Am I a Bad Feminist?" sem birtist í dagblaðinu The Globe and Mail í Toronto í ársbyrjun 2018. Tilefni þess að Atwood skrifaði greinina eru atburðir sem áttu sér stað í Háskólanum í Bresku-Kólumbíu fyrir nokkrum árum þegar kennari við skólann var leystur frá störfum. Mikil umræða skapaðist um málið og viðbrögð rithöfunda og annarra sem kenna má við kanadíska menningarstofnun leiddu til klofnings í kanadískum bókmenntaheimi. Forsaga og eftirköst greinarinnar eru rakin í inngangi ritstjórnar og Aðalsteins Eyþórssonar, en óhætt er að segja að hún hafi vakið töluverð viðbrögð.

Erlendis hafa þverfaglegar rannsóknir á sviði laga og bókmennta verið blómlegar á undanförnum ártugum. Á fyrstu áratugum tuttugustu aldar mótaðist meðal bandarískra lögfræðikennara hreyfing í kringum þetta efni (e. the law and literature movement) sem hafði framan af þann tilgang að bæta húmanískan bakgrunn lögfræðinema. Um miðjan þriðja áratuginn voru færð rök fyrir mikilvægi þess að lögfræðingar kynntu sér skáldskap og bókmenntir. Þar sem starf stéttarinnar snerist að verulegu leyti um skriftir (að semja sóknar- og varnarræður, lög og dómsorð) væri yfirgripsmikil þekking á stíl og stílbrögðum gagnleg hverjum þeim sem vildi ná árangri í faginu. Ekki leið á löngu þar til bandaríska fræðiumræðan fór að hafa áhrif víðar, meðal annars í Evrópu. Meginmarkmið með þessu þemahefti Ritisins er að kynna þessa fræðahefð hérlendis og vekja áhuga á margháttuðum tengslum lögfræðinnar við bókmenntafræði, sagnfræði og heimspeki. Í heftinu birtast fjórar frumsamdar og tvær þýddar greinar þar sem lög og bókmenntir fléttast saman.