Suchergebnisse

Avrupa Birliği üyesi ülkelerin tarım politikalarının gerek ekonomik gerek siyasianlamda ortak bir çerçevede yönetilmesi esasına dayanan Ortak Tarım Politikası (OTP),AB'nin ilk ortak politikasıdır. Avrupa Birliği'nin Ortak Tarım Politikası, hem tarımın sonderece hayati bir işlev olan beslenme ile doğrudan bağlantılı olması, hem de AB bütçesininen büyük kısmının OTP'ye ayrılması nedeniyle ayrı bir önem taşımaktadır.AB, en eski politikalarından olan Ortak Tarım Politikası ile, Birlik içindeki olası gıdayetersizliklerinin önüne geçmeyi, verimli, sağlıklı ve çevre dostu bir üretim altyapısınakavuşmayı ve AB'nin gıda alanındaki dışa bağımlılığını ortadan kaldırmayı hedeflemektedir.Toplulukta, tarımsal üretimi arttırmak, üreticilere daha iyi bir yaşam seviyesi yaratmakve piyasaları istikrara kavuşturarak arzın devamlılığını sağlamak hedeflerini gerçekleştirmeküzere, 1960 yılında tesis edilen Ortak Tarım Politikası kuruluşundan bu yana süreklireformlara konu olmakla birlikte işleyiş mekanizmaları açısından istikrarlı bir yapısergilemektedir.Bu çalışma, Türkiye'nin Avrupa Birliği adaylığı sürecinde uyum sağlaması gerekenalanlar içerisinde en önemlilerinden birini oluşturan tarım sektöründe Avrupa Birliği veTürk tarım politikalarının mevcut uygulamalarını ortaya koymayı amaçlamaktadır.Çalışmanın ilk bölümünde Avrupa Birliği Ortak Tarım Politikası'nın oluşumu, işleyişi,söz konusu politikanın 1968'den günümüze geçirdiği reformlar incelenmiştir. İkincibölümde ise Türk tarım politikası , Topluluk Ortak Tarım Politikası ile karşılaştırılarakuyumu değerlendirilmiştir. ; Turkey?s adaptation process to common agricultural policy of EuropeanUnionHATİCE FULYA NERGİZSUMMARYThe Common Agricultural Policy (CAP), based upon the management of agriculturalpolicies of the member countries of the EU within a joint framework both economically andpolitically, is the first common policy of the EU. Furthermore, the CAP within the EU has anadditional with nutrition and allocation of the largest share of the EU budget to the CAP.Through the CAP, ...

Avrupa Birliği gelişim aşamasını tamamlamış, belirgin bir ''kimlik" onaya koyamamaktadır. Bu noktada sorulması gereken soru. Avrupa Birliğinin nasıl bir kimliğe sahip olduğu değil, Avrupa'nın kendisine nasıl bir kimlik hayal ettiğidir. Özellikle 2004 Mayısından itibaren tartışmaya açılması planlanan Avrupa Birliği Anayasası "kimlik" sorununu gündeme taşımaktadır. Avrupa Birliğinin kimlik sorunsalı bir yanıyla henüz genişleme sürecini tamamlamamış olması, diğer yanıyla da Avrupa içerisinde farklı Avrupa tanımlarının varlığıyla daha da zorlaşan bir sorundur. Öte yandan tartışmalar, AB'nin, bir kimlik tanımının içerisini doldurabilecek kurumsal altyapıdan da yoksun olduğunu göstermektedir. Dolayısıyla Avrupa Birliği kimliği henüz tamamlanmamış bir kurumsallaşma temelinde inşa edilmeye çalışılan bir "Kimlik Yaratım Süreci"ni imlemektedir. ; European Union can not pur forward a clear identity, which has compeletedits developmental process. At this point, the question that must be asked is, not what kind of idebtity European Union has, but what kind of imagines. Especially the European Union Constitution, which is planned to be opened to discussion in May 2004, has been carried the problem of identity onto agenda. The problem of identity of European Union, on one hand not completed its developmental process and on the other, the existence of different definitions of Europe within Europe, is a problem which has become even harder. However the discussions have shown that, European Union is deprived of institutional infrastructure which may fill in the definition of identity. Therefore, the identity of European Union, implies an "identity creation process" which is tried to be built on institutinalization that has not been completed yet.

Libya müdahalesi ile ilgili Türkiye'de ve yabancı basında çok fazla kaynak mevcuttur. Fakat Türkiye'nin Libya müdahalesine dâhil olması özelinde yapılan detaylı bir çalışma yoktur. Bu durum elinizdeki çalışmanın çıkış noktasını oluşturmaktadır. "Libya müdahalesine dâhil olmanın Türkiye'nin Orta Doğu politikasındaki yeri nedir?" sorusunu cevaplamayı hedefleyen bu çalışma Türkiye'nin Orta Doğu politikasını detaylı bir şekilde ele almış, durumu hem tarihi hem de teorik çerçevede değerlendirmiştir. Türkiye Cumhuriyeti kurulduğu dönemden itibaren Batılılaşma kimliğini benimsemesine rağmen Orta Doğu ülkeleri ile ilişkilerine daima önem vermiştir. Fakat Orta Doğu ülkelerinin bağımsızlıklarını geç kazanmasının da verdiği etkiyle 1960'lara kadar Türkiye Orta Doğu ülkeleri ile sağlam ilişkiler geliştirememiştir. 1970'lerle birlikte Batı ülkeleri ile yaşanan ciddi olumsuzluklar neticesinde Türkiye yeni müttefiklere ihtiyaç duymuştur. AKP'nin iktidara gelmesiyle Türkiye'nin dış politika karakteri net çizgilerle belirlenmiş, Orta Doğu ile ilişkilere ayrıca önem verilmiştir. 2010 yılı sonunda Tunus'ta başlayan Arap Baharı protestolarının en çok etkilediği NATO ülkesi şüphesiz Türkiye olmuştur. Libya iç savaşının başladığı dönemde Türkiye mevcut hükümeti desteklemesine rağmen pasif bir politika izlemiştir. Fakat zamanla hem uluslararası toplumun baskısıyla hem de kendi çıkarlarına da uygun gördüğü gerekçesiyle protestocu halkı destekler pozisyona gelmiştir. Türkiye Arap halkını desteklerken özellikle insan hakları ve demokrasi vurgusu yapmıştır. Bu çalışma, AKP'nin Orta Doğu politikası, Türkiye'nin Orta Doğu ülkeleri ile olan ilişkileri ve Batılılaşma siyaseti, Türkiye'nin Libya müdahalesine dâhil olmasının arka planında yatan nedenler üzerinde durmuştur. Çalışmada iç savaşın aşamaları ve Türkiye'nin karar alma süreci anlatılmış, Libya müdahalesine Türkiye'nin dâhil olmasını solidarist-pluralist çerçevede değerlendirilmiştir. ; There are many sources in Turkey and in the foreign press regarding the intervention in Libya. ...

Türkiye'de 1998 Afrika Eylem Planı'yla başlayan Afrika'yla ilişkilerin geliştirilmesi süreci Türk dış politikasındaki değişimlerin uzantısı olarak 2005'in Afrika Yılı ilan edilmesiyle derinleştirilmiş ve 2008'den itibaren Afrika'yla ilişkiler ciddi bir seviyeye ulaşmıştır. 2011'de bahsedilen doğrultuda, 1991'den sonra devlet otoritesinin tesis edilemediği ve 21. yüzyılın ilk kıtlığını yaşayan Somali, Türk dış politikasının hareket sahalarından biri haline gelmiştir. İnsani diplomasi odağında başlayan Türkiye-Somali ilişkileri, yumuşak güç araçlarının kamu diplomasisiyle tatbik edildiği ve devlet inşa sürecine dâhil olunan bir boyuta ulaşmıştır. Çalışmada, Türkiye'nin 2011'den günümüze Somali'de yürüttüğü faaliyetler değerlendirilerek Türkiye'nin Somali politikası incelenmiştir. Türkiye'nin Somali'de yürüttüğü faaliyetler, Türkiye Yardım Modeli olarak kavramsallaştırılarak, model sayesinde insani diplomasi açısından Somalililere ve birçok araştırmacıya göre Türkiye'nin Somali'deki en başarılı aktör olduğu görülmüştür. Aynı zamanda Türkiye'nin, barışa ulaşılması ve devlet otoritesinin egemen kılınması adına Somalililer nezdinde sahip olduğu olumlu görüntüsünün kendisine Somali'de başka bir aktörün sahip olmadığı bir hareket sahası sunduğu görülmüş ve yapılması iktiza edenin faaliyetlerin derinleştirilerek sürdürülmesi olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Çalışmada basında çıkan haberler, karar alıcıların ifadeleri, akademik geçerliliği olan kitaplar, makaleler ve Somali'de faaliyet yürüten Türk kurumlarının faaliyet raporları kullanılmıştır. ; The process of developing Turkey-Africa relations began with the 1998 African Action Plan. In the following period, relations intensified with the 2005 declaration as the Year of Africa as a result of changes in Turkish foreign policy. Since 2008, Turkish-African relations have reached high levels. In 2011, Somalia, where state authority could not be established after 1991 and the first famine of the 21st century was experienced, has become one of the important areas of action of ...

Özelleştirme bilinen anlamlandırması ile piyasa ekonomisinin yaratılabilmesi için kullanılan bir araç niteliğindedir. Devletin hizmet sunmakla yükümlü olduğu birtakım alanlarda özel girişimlerin faaliyet göstermesi özelleştirmenin ruhunu oluşturmaktadır. Bu sayede devlet asli görevlerine daha fazla zaman ayırabilmekte, sermayenin yerel seviyeye yayılmasına imkân tanınmakta ve etkisiz bir halde bekleyen taşınır veya taşınmaz mallar değerlendirilebilmektedir. Özelleştirmenin iktisadi boyutunun yanında yerelleşmeye sağladığı katkıları ise ayrı bir bağlamda değerlendirilmesi gerekmektedir. Belediyelerin temel amacı yerel halka yerel nitelik taşıyan kamu hizmetlerini sunmaktır. Bunun için kendi öz gelirleri olmakla birlikte, ihtiyaç duydukları durumda merkezi yönetimden borçlanma yöntemi ile kaynak temin elde edebilmektedirler. Bu çalışmada özelleştirmenin yalnızca iktisadi boyutuna değinilmemiş, yerelleşme ile bütünleştirilerek bir yerel yönetim birimi olan belediyenin niteliksel değişimine ışık tutulmaya çalışılmıştır. Bu bağlamda belediyelerin şirketleşmesi üzerine kurgusal bir analiz yapılmıştır. Bu çalışmadan beklenen nihai sonuç ise özelleştirmenin yerelleştirici boyutunun şirketleşen belediye örneği üzerinden açıklığa kavuşturulmasıdır. Böylece özelleştirmenin, gerçekte, bir yerelleşme aracı olduğunun vurgusu yapılmaya çalışılmıştır. ; Privatization is a means used to create the market economy with its conventional meaning. It is the spirit of privatization that private enterprises operate in a number of areas where the state is obliged to provide services. On this basis, the state can allocate more time to its primary tasks, allow the capital to spread to the local level, and evaluate the movable or immovable assets that are waiting in an ineffective state. In addition to the economic dimension of the privatization, contributions to localization need to be evaluated in a separate context. The main objective of the municipalities is to provide local services to the local community. They can obtain funding from ...

Bu çalışma kamuoyu araştırmalarının siyasal davranış üzerindeki etkisini araştırmaya yönelik olarak hazırlanmıştır. Bu kapsamda çalışmada ilk olarak kamuoyu kavramı, kamuoyu araştırmaları ve siyasal davranış kavramlarına açıklık getirmek için literatür taraması yapılmıştır. Daha sonra Konya örneklemi üzerinde konuyla ilgili bir alan araştırması yapılarak bu araştırmada elde edilen veriler ışığında konu irdelenmiştir. Araştırma kapsamında öncelikle tanımlayıcı istatistiklere yer verilerek elde edilen bulgular gösterilmiş, daha sonra ise çıkarımcı istatistikler kullanılarak kamuoyu araştırmalarının etkisiyle demografik değişkenler ve araştırma kapsamında ele alınan diğer değişkenler ilişkilendirilmiştir. Bu istatistikler ışığında elde edilen sonuçlar kamuoyu araştırmalarının siyasal davranış üzerinde etkili olduğunu göstermiştir. Kamuoyu araştırmalarının etki yönünün de incelendiği çalışmada sonuç olarak Türk seçmeni üzerinde en çok bu araştırmaların kamçılanma etkisinin görüldüğü tespit edilmiştir. Bununla birlikte yeni bir etki türü olarak "pasifleştirme" etkisinin olduğu da çalışma kapsamında elde edilen bir diğer önemli bulgudur. Bu sonuçlar Türk seçmeninin ideolojik ve parti kimliği modeli içinde oy verdiklerini göstermektedir. Nitekim her iki durumda da seçmen kendi tuttuğu parti dışında başka bir partiyi değerlendirmeye almamakta tuttuğu partinin kazanması için ya iyice motive olmakta ya da kazanacağı umudu kalmadı ise sandığa gitmekten vazgeçmektedir. Bu durum ise bireyleri seçmen davranışı olarak iki kutup üzerinde tutmaktadır. Bunun bir tarafında kazanmak için iyice aktif hale gelmiş ve bunun için her türlü çabayı gösteren bir seçmen tipi diğer tarafında ise kaybetmeyi baştan kabul ederek tamamen kendisini sürecin dışına atan pasif bir seçmen tipi bulunmaktadır ; Nowadays, primarily governments, political organizations and various institutions conducting public opinion surveys to determine strategy. However, public opinion surveys in recent years, has emerged as a strategic tool used to direct political ...

Ekonomik istikrarın sağlanmasının ilk koşulu fiyat istikrarının sağlanması ve sürdürülmesidir.Günümüzde bu görev merkez bankalarınca yerine getirilmektedir. Merkez bankalarının bu görevi yerine getirebilmeleri ve ekonominin tüm taraflarına güvenilir ve öngörülebilir bir ortam sağlaması için sahip olması gereken en önemli özellik, "merkez bankası bağımsızlığı" olarak tanımlanabilecek bir dizi kurumsal, yasal ve araçsal güvenceler içeren siyasi iktidar ekisinden önemli ölçüde uzaklaşmayı ifade eden bir hukuki ve fiili statüdür. Fiyat istikrarını sağlayamayan ve ekonomik hayatta ciddi sıkıntılar yaşayan ülkelerde ise krizden çıkışın bir anahtarı olarak daha sıkı ve kredibilitesi yüksek olduğu düşünülen alternatif parasal otorite arayışları doğmuş ve bu ihtiyaca cevaben Para Kurulu uygulaması geniş bir alanda hayat bulmuştur. Uygulandığı ülkelerde ciddi başarılar kazanmış olan Para Kurulu sistemi bu sebeple her finansal kriz yaşayan ülkede ilk alternatif kurum olarak her zaman telaffuz edile gelmiştir. Bu çalışmada merkez bankasının bağımsızlığı, fiyat istikrarının sağlanmasındaki rolü ve buna alternatif bir kurum olarak düşünülen Para Kurulu'nun tarihsel gelişimi ile dünyadaki uygulamalar ışığında yapısı ve başarılı olma koşulları incelenmiştir. Özellikle yakın tarihteki örnekler incelenerek Türkiye'de geçmişte ve şimdi uygulama alanı bakımından uygun bir alternatif olup olmayacağı sorusuna cevap aranmaya çalışılmıştır. Çalışmadan çıkan sonuç, Para Kurulu sisteminin ancak yapısal reformlarla desteklendiği durumlarda istenen başarıyı yakaladığı, fakat içerdiği katı düzenlemeler nedeniyle özellikle küreselleşen ekonominin en önemli özelliği olan sermayenin sınırsız serbestliği olgusu altında bu sistemin son derece kırılgan ve saldırılara açık olduğu ve yıllar süren bir mücadeleden sonra kazanılan başarıların, sistemdeki yapısal zayıflık nedeniyle bir anda kaybedileceğidir. ; The first condition of providing economic stability is to gain the price stability and to sustain it. Currently, this task is performed by the ...

Terörizm, topluma karşı siyasal amaçlı şiddet kullanımı olarak tanımlanabilir. Terörizmin, yaratılan kaos ortamından maddi çıkar sağlamaya çalışmasının yanında hedeflerinden birinin de devletin siyasal olarak dönüştürülmesi ve yok edilmesi olduğu söylenebilir. Terörizmin analizi yapılırken devlet olgusunun temel tarihsel ve kavramsal özelliklerinin göz önünde bulundurulması gerekmektedir. Devlet olgusunun incelenmesi için, Carl Schmitt'in politik felsefesinden yararlanılabilir. Schmitt'in üzerinde durmu olduğu "siyasal toplum", "siyasal alan" ve "neyin siyasal oldu u" gibi konular, terörizmin anlaşılmasında geniş bir bakış açısı sunmaktadır. Siyasal toplum ve devlet olgusundan hareketle de güvenlik konusu terörizmle bağlantılı bir şekilde ele alınabilir. Çünkü her devletin güvenlik anlayışı ve algısı, o devletin yapısal özellikleri ile ilgilidir. Terörizm ise bu algıları değiştirmeye çalışmaktadır. Bu noktada "güvenlik algılaması" yaşamsal bir konu olmaktadır. Schmitt'in politik felsefesi ile bağlantılı bir şekilde, güvenliğin algılama boyutuna özel önem veren Kopenhag Ekolünün "güvenlikle tirme" kavramının incelenmesi, terörizmin analiz edilmesine ve amaçlarının belirlenebilmesine olanak sağlayabilir. Dolayısıyla, "güvenlikleştirme" ve özellikle "güvenliksizle tirme" kavramlarının, terörizmi anlamlandırmada anahtar role sahip oldukları ileri sürülebilir. Çünkü terörizm kendini, hedeflerini ve taleplerini "güvenliksizle tirerek", "siyasalla tırarak" ve "normalle tirerek" gerçekle tirmeye çalı ır. Bu nedenle terörizmin, öncelikle bir güvenlik konusu olarak ele alınması gerekliliği, terörle mücadelede büyük önem taşımaktadır. ; Terrorism can be defined as the systematic use of violence to target citizens for political purposes. Apart from obtaining material benefit from creating a chaos atmosphere, one of the aims of terrorism can be considered to be the conversion or demolition of the political structure of state. Therefore, when analyzing terrorism, some historical and theoretical premises of the state ...

John Locke'un meşhur An Essay Concerning Human Understanding eserinin 1694 yılındaki ikinci baskısının ikinci kitabına 27. bölüm olarak eklediği Of Identity and Diversity (Özdeşlik ve Başkalığa Dair) başlığı ilk yayımlandığı günden itibaren sayısız tartışmayı beraberinde getirmiştir. Locke'un bu teorisinin bu kadar yoğun şekilde tartışılmasının sebepleri arasında teorinin anlaşılmasın güçlüğü ön plana çıkar. Locke kişisel özdeşliği tanımlarken hem materyalist hem de ruhsal töz öğretilerinden bağımsız biz pozisyon almaya gayret gösterir. Bu durum onu kişi, töz ve özdeşlik gibi terimlerin tanımını en baştan yapmaya zorlar ki bu tanımların her biri beraberinde yeni problemler getirmektedir. Locke kişisel özdeşlik sorununun çözümünde bilinci anahtar rolde kullanır ve Locke bunu düşünen tözden farklı bir şey olarak tanımlar. Bu çaba zihin felsefesi çalışmalarının geleceğini şekillendirecek bir girişim olsa da Locke'un döneminde bilinç henüz yeni yeni tartışılan bir kavramdır ve Locke'un bilinç ile tam olarak neyi kastettiği çoğu zaman anlaşılamamıştır. Onun bilinç ile aslında hafızayı kastettiğini düşünenlerin sayısı az değildir ve bu yorum Locke'un teorisini ciddi eleştirilere açık hale getirmektedir. Bir diğer eleştiri ise bu teorinin kendi içerisinde tutarsız olduğudur. Bu görüşe göre Locke'un bölümün başında özenle kurmaya çalıştığı düşünen töz-bilinç ayrımı bölümün son kısımlarına gelindiğinde yine Locke tarafından ortadan kaldırılmış veya en azından, bu ikisi arasında keskin bir ayrım yapılamayacağı kabul edilmiştir. Kısaca kişiyi geçmişteki veya gelecekteki olası haliyle özdeş kılan şeyin ne olduğunu soran kişisel özdeşlik problemi; töz, ruh ve zihin hakkında ciddi tartışmaları da beraberinde getirmiştir. Teorinin içerisindeki sorunlara rağmen veya belki de bu sayede, Locke'un kişisel özdeşlik öğretisi kendinden sonraki İngiliz felsefesinin temel tartışma konularından biri haline gelmiştir. Bu çalışma Locke'un kişisel özdeşlik öğretisindeki problemleri üç ana başlık altında ortaya koymayı amaçlamaktadır.

Kurumsal iktisadın, günümüzde yaşanan paradigma değişimi ile birlikte tekrardan gün yüzüne çıkmış olmasıyla birlikte, kurumların yanı sıra kurumsal bir bakış açısından iktisadın evrimine bakış bir gereklilik halini almaktadır. Bu böyledir çünkü kurumsallığı içermeyen bir iktisat teorisi formülasyonu, kabul edileceği üzere, mümkün değildir. İnsanlar ile kurumlar arasındaki ilişki, birinden diğerine doğru tek yönlü bir ilişki değil, karşılıklı bir ilişkidir. Eğer bir iktisatçının bu karşılıklı etkileşimin dışında olduğu varsayılmıyorsa bu iktisatçının geliştirdiği teori de bu etkileşimin bir ürünü olacaktır. Zira iktisatçı, çevresel koşulların doğal bir sonucudur. Değişen paradigma altında kurumsal iktisat okulunun evrimini izlemek ve diğer iktisat okullarındaki kurumsal öğeleri araştırmak, ilk olarak bir kavram olarak kurum kavrayışının ne yönde evrimleştiğini anlamaya ve sonrasında ise bu kavrayış çerçevesi içerisinde iktisat teorilerini, gerilerinde yatan iktisadi, politik ve toplumsal yapı - kısaca kurumsal doku - bağlamında kavramaya hizmet edecektir. Zira bir kurumu anlamak, bir insanın ve hatta toplumun nasıl hissettiğini, düşündüğünü ve davrandığını anlamaktır. İnsan ve toplum, kendisinin ürünü olan kurumların bir ürünü olmaktadır ve modern toplumda ulusal sınırların "dünyanın düzleşmesi" ile muğlak hale gelmesi ile birlikte küresel bir kurumlar bütününe maruz kalınması, durumun daha da karmaşık bir yapıya bürünmesine yol açmaktadır. Soru, bu karmaşık kurumlar bütünün analiz etmek için kullanılacak yönteme ilişkindir: bağlantısallık? Belki sonra. Burada yöntem evrimsel nedenselliktir. ; With the re-emergence of institutional economics with the paradigm change experienced today, it becomes a necessity to look at the evolution of economics from an institutional point of view as well as institutions. Because an economic theory formulation without institutionalism is not possible, as will be accepted. The relationship between people and institutions is not a one-way relationship, but a reciprocal one. If an ...

Tam Metin / Full Text ; Sivil toplumu normatif zemine dayanarak açıklama girişimi yaygın bir eğilim olsa da, bu zemin çoğu zaman sivil toplum olgusunu açıklamak yerine kavramın içeriğini örtmektedir. A priori bir kabulle sivil toplumun salt bir özgürlükler alanı olduğu iddiası, bu olguyu toplumsal gerçeklikten kopararak teorik bir alana hapsetmektedir. Çalışma; sivil topluma yönelik tüm normatif iddialara mesafeli yaklaşarak, sivil toplum kavrayışına Antik Yunan siyasal düşüncesinin merkezinde yer alan oikos-polis dikotomisiyle bir açılım sağlamayı hedeflemektedir. Kabaca bir zorunluluk-özgürleşme ayrımına dayanan oikos-polis dikotomisi, Antik dönem ve modern kavrayış arasındaki farklılığı karşılaştırmalı olarak inceleme olanağı sunmaktadır. Çalışma; kapitalizme içkin olan ekonomi ve siyasetin ayrışması, çalışmanın toplumsal hayatın merkezine yükselmesi ve araçsallaştırılan aklın egemenliği olgularından hareketle modern dönemde sivil toplumun "yeni bir oikos" olarak değerlendirilebileceğini savunmaktadır. Böylelikle gayri siyasi bir özgürleşme alanı olarak sınırları çizilen sivil toplum kavrayışının oikosla olan ilişkisi daha açık hale getirilmiştir. ; Even though the explanation of civil society on the basis of normative ground has been a general disposition, this base generally conceals the phenomenon of civil society instead of explaining its content. The acknowledgement with an apriori claim that civil society is a sphere of freedom, however, confines the concept to the theoretical area by detaching it from social reality. Bearing this in mind, the study aims to offer an insight to the concept of civil society by referring to oikos-polis dichotomy, which constitutes the basis of political thought in Ancient Greece by approaching with suspicion to all normative claims on civil society. Oikos-polis dichotomy, which is roughly based on obligation-emancipation distinction, provides a possibility to investigate comparatively the difference between Ancient period and the modern understanding. With respect to the ...

Günümüzde yapılan akademik çalışmaların ve anket şirketlerinin bulguları, bireylerin oy verme davranışı üzerinde birçok faktörün etkili olduğunu göstermiştir. Bu faktörler arasında, seçmenin siyasal partilere olan yakınlığı, siyasi parti lideri, liderin imajı, parti tipi, liderin söylemleri gibi faktörlerin oy verme davranışında daha çok etkisinin olduğu görülmüştür. Aynı zamanda bireyin yaşının, cinsiyetinin, etnik kimliğinin, dini inancı ve mezhebinin, siyasi kimliği gibi değişkenlerin de etkili olduğu görülmüştür. Bu çalışmada amacımız, tüm bu etkenlerin toplumun oldukça büyük bir kesimini oluşturan genç bireylerin oy verme davranışı üzerindeki etkisini araştırmaktır. Küreselleşmenin genç bireyler üzerinde olan etkisinin yoğun biçimde görüldüğü bu zaman zarfında, gençlerin oy verme davranışında nelerden etkilendiğini bu çalışmada incelendi. Bu inceleme için, oy verme davranışı ile ilgili sorular, sosyolojik ve psikolojik faktörler olarak iki dinamiğe ayrılarak çalışıldı. İstanbul'daki özellikle Y kuşağı (1990-2000) genç bireyler hedef alındı. Bu bireylere ait cinsiyet, dini inanç, etnik kimlik, eğitim durumu ve sosyo-ekonomik durumu gibi değişkenlerin oy verme davranışındaki nasıl bir etkiye sahip olduğu alan çalışması yapılarak incelendi. Yapılan bu çalışmada genç bireylerin parti tercihinde, cinsiyetlerinin ve eğitim durumları arasında herhangi bir ilişki olmadığı sonucuna varılmıştır. Etnik kimlikleri, dini inançları ve sosyo-ekonomik durumları ile parti tercihleri arasında bir ilişki olduğu tespit edildi. Sosyolojik faktörler ile cinsiyet ve etnik kimlik arasında bir ilişki olmazken psikolojik faktörler ile eğitim arasında bir ilişki olduğu tespit edildi. Sosyo-ekonomik durum ile psikolojik faktörler arasında bir ilişki varken, dini inanç ile sosyolojik faktörler arasında bir ilişki olduğu tespit edildi. ; The findings of current academic studies and survey companies have shown that many factors are effective on individuals' voting behavior. Among these factors, it has been observed that factors such as ...

Yüksek Lisans Tezi ; Dünya üzerinde yatırım yapılabilecek fiziki yapı bakımından en uygun alan Afrika Kıtası'dır. Gelecekte kıtanın daha da çok değerleneceği göz önünde bulundurulduğunda Dünya üzerindeki birçok ülkenin Afrika üzerinde özel bir politika geliştirmesi kaçınılmaz olmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti kültürel mirasın ve din kardeşliğinin etkisi ile Afrika kıtasına olan bakış açısını 1998 yılında hazırladığı Afrika'ya Açılım Eylem Planı ile değiştirmiş ve 2002 yılında Ak Parti'nin iktidara gelmesi ile çok yoğun bir şekilde kıta üzerinde faaliyetlerini artırmıştır. Özellikle Dışişleri Bakanlığınca "Afrika sorunlarına Afrikalı çözümler" bakış açısı ile yıllar boyunca sömürülen Afrika insanına destek verilmesi amaçlanmıştır. Bu politikanın amacı, hiçbir sömürme gayesi gütmeden Afrika ülkelerinin yine kendi vatandaşlarının özgür iradeleri ile kalkınmasına yardımcı olmaktır. Çalışma, kuramsal bir altyapıda Afrika ile Türkiye ekonomik ilişkilerini ele almaktadır. Bunun temel sebebi yapılacak bir ampirik çalışmada ihtiyaç duyulan verilerin Afrika ülkelerinin birçoğu için sadece son birkaç yıl için elde edilebilmesidir. Çalışmanın temel amacı ise Afrika-Türkiye ilişkilerinin özellikle Afrika Açılım Eylem Planı sonrasında gösterdiği ekonomik gelişmeyi ortaya koymaktır. ; The most suitable area for investments in terms of physical structure in the world is the African Continent. Since it is expected that the continent will be valued even more in the future, it is inevitable that many countries in the world will develop a special policy on Africa. Republic of Turkey's cultural heritage and a religious brotherhood. In 1998, it changed its perspective on the African continent with the Opening to Africa Action Plan. With the coming to power of the AK Party in 2002, it has intensely increased its activities on the continent. In particular, the Ministry of Foreign Affairs initiated the "African solutions to African problems" perspective. Thus, it was aimed to support the African people who were exploited for years. The ...

Osmanlı'dan Cumhuriyet'e modernleşme sürecinde sadece sosyal ve kültürel yaşamda değil siyasal yaşamda da önemli değişiklikler görülmüştür. Özellikle siyasal yaşamı köktenci bir anlayışla olmasa da yumuşak bir geçişle yapılandıran parlamento ve anaya- sal çabalar klasik Osmanlı idari sistemini geride bırakan yeni bir düzen yaratmıştır. Her ne kadar modernleşme genel anlamda Tanzimat Fermanı (1839) uygulamaları ile başla- tılmış olsa da siyasal yaşamdaki köklü yenilikler Meşruti Monarşik yapının tesisini ön gören ve 1876'da Kanunu-i Esasi anayasasının ilanı ile kendini kısa sürede açığa çıkarmış- tır. Birinci Meşrutiyetin ilanı Osmanlı devlet yönetimi uygulamalarında aynı anda anaya- sa ve meclisin mevcut yönetme erkinin paydaşı olarak parlamenter ve anayasal monarşik sisteme geçişini sağlamıştır. Birinci meşrutiyetin feshinden sonra her ne kadar bir dönem yeniden monarşi tesis edilmeye çalışılsa da daha önceki meşruti idari yapıyı tecrübe etmiş olan İttihat ve Terakki hareketinin yeniden bir meclis monarşisini yürürlüğe koyma çabaları, döneme damgasını vuran önemli bir gelişme olarak karşımıza çıkmaktadır. Söz konusu olan parlamenter tecrübede her iki dönemde de mebusluk görevi yapan Cami Bey bir taraftan yeni tesis edilmeye çalışılan yönetim sistemine bir taraftan da ülke içeri- sinde git gide belirginleşmeye çalışan siyasal bölünmeye karşı geliştirdiği tutum ve giri- şimleri ile dönemi içerisinde önemli bir yere sahiptir. Cami Bey'in biyografik açıdan ele alınması öncelikle içinde bulunulan siyasal ortamı daha sonra ise yapmış olduğu faaliyet- ler ve sahip olduğu düşünceleri ile Türk fikir dünyasının ikircikli yapısını ortaya koyması açısından önemlidir. Baykut hakkında son derece sınırlı sayıda yapılmış olan çalışmalar, söz konusu incelemeyi yürütmemizde zorluklar ortaya koyarken bu konuda yapmayı amaçladığımız incelemenin gerekliliği düşüncesini kuvvetlendirmiştir. ; In the process of modernization of the Ottoman Empire to the Republic,significant changes has been observed in not only social and cultural ...

Bir kimsenin doğru olan bir şeyi yapması için belli bir hakka sahip olması gerekmez. Doğru olması, kişiye ihtiyaç duyduğu tüm yetkiyi verir. Ancak kişinin yapmaması gereken şeyi yapabilmesi için birtakım gerekçelere sahip olması gerekir. Antik Yunan'dan günümüze kadar adil olmayan yönetimlere karşı, kendilerine bunu yapmamaları gerektiğini söyleyen yasaları ihlal ederek, kişilere doğru olduklarına inandıkları şeyleri yapma şansını sağlayan şey sivil itaatsizlik kavramıdır. Bu tezde öncelikle sivil itaatsizliğin teorik kurucusu olarak kabul edilen Henry David Thoreau'nun görüşleri incelenmiştir. Bunun yanında sivil itaatsizliğin ne olduğu konusunda literatürde kesin bir fikir birliğine varılamamasından dolayı Thoreau'dan sonra geliştirilen farklı sivil itaatsizlik tanımlarına yer verilerek, sivil itaatsizliğin farklı bakış açılarına göre de değerlendirilmesi sağlanmıştır. Bir eylemin sivil itaatsizlik olması için gerekli unsurlar incelenerek sivil itaatsizliği, ahlaki ve siyasi gerekçelerle girişilen diğer eylemlerden ayıracak hususlar vurgulanmıştır. Son olarak sivil itaatsizliğin günümüz koşullarında neden ve nasıl gerçekleşeceğini göstermek için demokrasilerde sivil itaatsizliğin yeri ele alınmıştır. ; An individual doesn't have to have a certain right to do something that's right. If the thing to be done is right, the person does not need any other authority. However, in order for a person to do what he should not do, he must have some reasons. It is the concept of civil disobedience that gives people the chance to do what they believe is right, against unjust governments from ancient Greece to the present day, by violating laws that tell them not to do it. In this thesis, first of all, the views of Henry David Thoreau, who is accepted as the theoretical founder of civil disobedience, were examined. In addition, due to the lack of a definite consensus in the literature on what civil disobedience is, different definitions of civil disobedience developed after Thoreau were included, and it was ensured that ...