Suchergebnisse

Tarihsel süreç içinde yaşanan sosyo-ekonomik, teknolojik ve siyasal değişimlere bağlı olarak devletin üstlendiği görev tanımları yenilenmiştir. Dönemsel açıdan devlet güvenlik ve adalet gibi temel kamu hizmetlerini üstlenmiştir. Nüfus artışına bağlı olarak toplumsal kesimlerin çeşitlenmesi farklı talep ve beklentiler devletin özellikle mali açıdan yükünü arttırmıştır. Bu durum devletin kamu hizmetlerinin sunumu noktasında konumunu tartışmalı hale getirmiş ve minimal devlet olgusu ortaya çıkmıştır. Yeni sistem kamu hizmetlerinin sunumunda merkezi yetkileri yerel unsurlar, özel sektör ve sivil toplum kuruluşları arasında paylaştıran bir modeli ortaya çıkarmıştır. Bu modelde devletin doğrudan üreten değil düzenleyen ve denetleyen bir pozisyona geçmesi öngörülmüştür. Devletin yeni konumu ise yönetim süreçlerinde demokratik ve katılımcı anlayışı gerektirmiştir. Devlete biçilen yeni pozisyon sosyo-ekonomik kalkınma ve toplumsal refahın geliştirilmesi hedefini ertelemiş değildir. Küreselleşme süreci kalkınma hedefinin sağlanmasında devletin sivil toplum ve özel sektör vb. aktörler ile ortaklık kurmasına yol açmıştır. Küreselleşme süreci yönetsel kademe olan yerel yönetimleri iki başlıkta öne çıkarmıştır. Birincisi; katılım ve demokrasinin birincil uygulama alanı olarak yerel yönetimler ön plana çıkmıştır. İkincisi; yerel yönetimler sahip olduğu imkan ve potansiyel itibariyle kalkınma açısından merkez(ler) olarak kabul edilmiştir. Türkiye planlı kalkınma olgusu ile Cumhuriyetin ilanı ile tanışmıştır. Türkiye açısından 1923 İktisat Kongresi, Devlet Planlama Teşkilatının kurulması ve 1963 tarihli ilk Kalkınma Planı temel hamleler olmuştur. Kalkınma hamleleri içinde yerel unsurlar ve yerel yönetimler çeşitli dönemlerde öne çıkmışlardır. Bu açıdan kalkınma planları ülkemizin sosyo-ekonomik hedeflerinin belirlenmesinde yerel yönetimleri de bir aktör olarak görmüştür denilebilir. Cumhuriyetin ilk yıllarında köy kalkınması öne çıkarılırken sayısının ve nüfusunun artması ile kent sorunları kalkınma planlarında ele alınmaya başlanmıştır. Kalkınma planlarında kent daha çok yetki, görev ve mali yapıları ile ele alınmış bu konularda kısmi iyileştirmelere gidilmiştir. Dünya toplumlarının yaşadığı siyasal değişimler yerel yönetimlerin demokratik ve katılımcı yönünü ortaya çıkarmıştır. Bunun yansıması olarak ülkemizde de yerel yönetimlerin demokratik ve katılımcı bir modele evrilmesine yönelik temel hedefler kalkınma planlarına yansımıştır. Kent yönetimleri demokratik ve katılımcı yapılar olarak tanımlanmaya başlanmıştır. Ayrıca kalkınma planları yerel yönetimlerin asıl sorumluluk alanı olan kent hizmetlerinin nitelikleri ve türleri açısından vizyon ve hedef belirleme aracı olmuştur. Bu çerçevede Kalkınma planlarında kent odaklı; ulaşım, alt yapı, barınma, sosyo-kültürel, sosyo-ekonomik vb. pek çok alanda hedefler konulmuştur. Türkiye'de 1963'den bu yana 10 kalkınma planı hazırlanmıştır. Son olarak 23 Temmuz 2019'da 11. Kalkınma Planı uygulamaya girmiştir. Kalkınma planları sosyo-ekonomik açıdan öne çıksa da aslında tüm kurumsal yapılara yönelik hedef ve politikalar belirler. Türkiye'de hazırlanan kalkınma planları da yerel yönetim alanında da değişim ve dönüşüm odaklı olmuştur. Yayınlanan 11. Kalkınma planının içeriğinde geçmiş dönem planlarına ait atıflar bulunmaktadır. En önemli nokta ise; yerel yönetimlere ilişkin yeniden reform yapılacağı belirtilmesidir. Ayrıca insan odaklı şehir; yeşil şehir; akıllı şehir; kaliteli hizmet sunumu; katılımcılık; şeffaflık; hesap verilebilirlik; optimum coğrafi alan vb. kavramlara yer verilmektedir. Tüm bunlar 11. Plan döneminde yerel yönetimlere ilişkin değişimin devam edeceğini göstermektedir. ; Depending on the socio-economic, technological and political changes in the historical process, the responsibility of the state has been renewed. As far as the era is concerned, it undertook basic public services such as state security and justice. Diversification of social segments due to population increase, different demands and expectations have increased especially the financial burden of the state. This situation rendered the status of the state controversial in terms of offering public services and introduced the phenomenon of a minimal state. The new system introduced a model that distributes central powers among local elements, the private sector, and non-governmental organizations in the offering of public services. The model provides that the state should adopt a regulating and supervising position instead of directly producing one. And the new position of the state required democratic and participatory understanding in the governing processes. This new position seen fit to the state has not delayed the goal of socio-economic development and social welfare. The process of globalization enabled the state to form a partnership with actors such as the civil society and the private sector in fulfilling the aims of development. The globalization process called for local administrative governments, in two ways. First; local governments were at play as the means of primary application of participation and democracy. Second; local governments were accepted as the center(s) concerning development thanks to their capabilities and potential. Turkey was introduced with the concept of planned development with the proclamation of the Republic. For Turkey, the Economic Congress of 1923, the establishment of the State Planning Organization and the first Development Plan of 1963 have constituted the main steps. In the development steps, local elements and local administrations came to the fore in different periods. In this respect, it is safe to say that development plans also regarded the local governments as actors in determining the socio-economic goals of our country. While rural development was emphasized in the first years of the republic, increasing urban population and urban problems necessitated these problems to be addressed in development plans. In the development plans, a city was mostly treated keeping in mind the authorities, duties and financial structure; and partial improvements were made on these issues. Political changes experienced by the world's societies revealed the democratic and participatory aspects of local governments. As a repercussion of this, the main aims for the evolution of local governments into a democratic and participatory model in our country are reflected in the development plans. City administrations started to be defined as democratic and participatory structures. Besides, development plans have been a vision and goal setting tool in terms of characteristics and types of urban services, which are the main areas of responsibility of local governments. In this framework, in city development plans, cityfocused aims have been defined in various fields such as transportation, infrastructure, shelter, socio-economics, etc. Since 1963, 10 development plans have been issued in Turkey. Finally, on July 23 2019, the 11th Development Plan was issued. Although development plans come to the forefront from a socio-economic point of view in general, they actually set goals and policies for all institutional structures. In Turkey, the development plans prepared has been focused on the changes and transformations in the local government area. The 11th Development Plan contains references to these previous plans. The most important point seems to be the strong emphasis on the re-reform of local governments. Also; people oriented cities, green cities, smart cities, quality service delivery, participation, transparency, accountability, optimum geographical area and etc. concepts take part in the plan. All this shows that change in local administrations will continue in the 11th plan period.

Devlet olgusu, Antik Yunan'dan günümüze kadar sorgulanmış ve halen de sorgulanan bir konudur. Dolayısıyla devletin doğası, gelişimi ve geleceği üzerine birçok düşünür ve teorisyen fikir yürütmüşlerdir. Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye Cumhuriyeti tarihinde de iktidarın ve siyasal hayatın değişimi mevcuttur. Devletin tarihsel süreç içerisindeki tahavvül süreci eş zamanlı olarak yurttaşlık kavramının da dönüşümüne neden olmuştur. Devlete bağlılığın devletin meşruiyeti açısından önem taşıması, devletlerin kendi ideal vatandaşlarını yaratma mücadelesine girişmesine neden olmaktadır. Bu çalışmada, devletin mevcudiyeti ve fiiliyatına ilişkin temel kavramlar, tanımlar ve tartışmalar Antik Yunan'dan modern devletler sürecine kadar incelenecektir. Bu bağlamda tecessüm eden yurttaşlık ve vatandaşlığa ilişkin değişimler de Avrupa ve Türkiye tarihi ile birlikte ele alınacaktır. Ayrıca devletlerin ideal vatandaş tasavvurunda etkili bir yol olarak seçtikleri politik iletişim kavramı ve Türkiye'deki örnekleri ele alınacaktır. Çalışmanın araştırma kısmında ise, Türkiye'de son yıllarda yaratılmak istenen ideal vatandaş tasavvurunu ele almak amacıyla, Adalet ve Kalkınma Partisi'nin 2023 vizyonu ile ilgili, Hürriyet, Milliyet, Sabah ve Cumhuriyet gazetelerin çevrimiçi versiyonlarında yer alan 240 haberi içerik analizi yöntemi ile incelenecektir. ; The phenomenon of the state is a concept which has been questioned from the Ancient Greek until today and still is being questioned. Thus, several philosopher and theoreticians put forward an idea about the state's nature, improvement and the future. There is also the change of the ruler ship and the political life in the history of Ottoman Empire and the Republic of Turkey. The historical process of state synchronously causes the transformation of the citizenship notion. Loyalty to the state matters in terms of legitimacy to the state and that causes states try and struggle for creating their own ideal citizens. In this study, the basic concepts, definitions, discussions that are related to the state's existence and action will be examination from Ancient Greek to the modern state process. Within this context, embodied changes which are related with citizenship and nationality will tackle with the history of Europe and Turkey. Also, political communication concept that is chosen by the states for the effective ideal nationality envisions and examples from the Turkey will be examination. Survey part of the study, to tackle the ideal nationality envision which is want to create in Turkey in the last years will be analyzed by the content analysis method of 240 news from the online versions of the newspapers Hürriyet, Milliyet, Sabah and Cumhuriyet which involve 2023 vision of the Adalet ve Kalkınma Partisi.

YÖK Tez No: 417554 ; Küreselleşme, "yerelleşme" ve "kentleşme "gibi birbiri ile yakından ilgili ve ilişkili üç kavramın, birbirlerini ve aslında her şeyi az veya çok bir şekilde etkilediği ve belirlediği günümüz dünyasında, devletleri ve dolayısı ile yapısal anlamda devletlerin örgütsel yapısını ifade eden kamu yönetim sistemlerini etkilememesi olanaksızdır. Bilindiği üzere, kamu yönetim sistemlerinin toplumun gereksinimlerini karşılayan etkin bir araç durumuna dönüştürülebilmelerinin başlıca koşullarından birisi, söz konusu bu sistemlerin gelişen ve değişen koşullara ayak uydurmasını sağlayacak şekilde ve sürekli bir biçimde yenilenerek geliştirilmesidir. Fakat Türkiye'de 2004 yılına kadar yapılan ve "yeniden düzenleme", "yeniden yapılanma" veya "idari reform" gibi farklı kavramlarla ifade edilen "idarede reform çalışmaları" dar ve kısa vadeli bir bakış açısı ile yapılmış olup, sistemin daha geniş ve daha uzun vadeli bir bakış açısı ile ele alınması ise ancak bu tarihten sonra mümkün olmuştur. "Vizyon" olarak da isimlendirilen bu yeni ve farklı bakış açısı ile hazırlanan "2023 Türkiye Vizyonu" kapsamında başlatılan idari reform çalışmaları ise Türk idari ve siyasi hayatını büyük ölçüde etkilemiştir. Çünkü söz konusu bu reformlar sonucunda «Kocaeli Modeli» ismi ile bilinen yeni bir yerel yönetim modeli Türk siyasi ve idari hayatına girmiştir. Kamuoyunca da bir yerel yönetim reformu olarak bilinen ve on yıl süre ile İstanbul ile birlikte Kocaeli ilinde de uygulandıktan sonra yirmi sekiz büyükşehirde daha uygulanmaya başlayan bu yeni yerel yönetim modeli aslında, Türk Devlet geleneğinde ve devletin görev ile sorumluluklarının dayanağı olan devlet felsefesinde köklü değişikliklere neden olacak bir reform çalışması niteliğine sahip bir çalışma olmuştur. Bu tez çalışmasının ana temasını, Kocaeli Modeli olarak adlandırılan ve yakın bir gelecekte ülkenin tamamında uygulanması beklenen söz konusu bu yerel yönetim modelinin sadece geleneksel yerel yönetim anlayışını ve yapısını değiştirmekle kalmayıp, Türk idari yapısının geleneksel yönetim felsefesini ve genel yönetim yapısını da etkileyeceği ve değişime zorlayacağı iddiaları oluşturmuştur. Ayrıca, bu model için İstanbul ve Kocaeli illerinin seçilmesinin nedenleri ile Türk yerel yönetim geleneğinin halen oluşamaması gibi daha birçok konu da bu çalışmada ana tema ile ilişkili olacak bir biçimde ele alınmaya çalışılmıştır. Neticede ise köklü bir yerel yönetim geleneği bulunmamasına rağmen oldukça uzun sayılabilecek bir süre örgütlenme tecrübesine ve bunun sonucunda ise merkeziyetçi bir yönetim geleneğine ve buna uygun bir örgüt yapısına sahip olan Türk Devletinin bu yapısının, söz konusu bu reform çalışmalarından genel olarak olumsuz etkilendiği/etkileneceği görülmüştür. Anahtar Sözcükler: Belediyeler, Büyükşehir Belediyeleri, Kentleşme,Kocaeli, Küreselleşme, Yerelleşme ; Globalization, "localization" and "urbanization "such as the concept of the three closely related and associated with each other, and in fact, more or less in a way that affects each other and everything in today's world, states and, consequently, the structural systems in the sense that expresses the organizational structure of the state, it is impossible not to affect the public administration system. As known, one of the main conditions being able to be converted into an effective tool case that meets the needs of the community of the public administration system, said the development was renewed so as to ensure adapt to evolving and changing requirements of the system and in a continuous manner. But in Turkey, made until 2004, and "refactoring", "restructuring" or "administrative reform", expressed with different concepts such as, "in the administration's reform efforts" narrow and short-term perspective are made, and the system of broader and more long-term perspective is to be addressed, however, became possible after this date. "Vision" also called and prepared with different perspectives of this new "Vision 2023 Turkey" administrative reform efforts initiated under Turkish administrative and political life is influenced to a great extent. As a result of these reforms , because these « Kocaeli Model » known by the name of a new local government model has entered the Turkish political and administrative life.Publicized in local government, known as the reform and ten years with then applied in Kocaeli with Istanbul that began to be applied more in the twenty-eight metropolitan new local government model in fact, the philosophy of the Turkish state tradition and the government which is the mainstay of the state's duties and responsibilities will lead to fundamental changes has been working with a reform of qualifications. The main theme of this thesis, Kocaeli Model, which is expected to be applied throughout the country and in the near future this question will not only change the structure of local governance and local traditional management model,but also Turkish administrative structure that will force to change and affect the structure and general management philosophy traditional management of claims constituted. Also, reasons for the selection of this model for the provinces of Kocaeli and İstanbul with The Turkish tradition of local Government still not occur as many more that will be associated with the main theme in the study in a way that tried to be addressed. After all, although there is not a deeply rooted tradition of a local government, the Organization for quite a lengthy time of experience and as a result, the tradition of a centralized management structure and the organizational structure of the Turkish state appropriately, which has overall negative influencers that would be affected by the reform in question was observed.

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan "Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun" ile 18.06.2018 tarihli "Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge" gereğince tam metin erişime açılmıştır. ; Bu çalışma Ortaçağdan 20. yüzyıla kadar Kur'an çevirilerindeki çeviri stratejisini tarihsel gelişimleri ile ele almaktadır.Ortaçağda yapılan Kur'an çevirilerinde amaç İslamiyet'i veya Kur'anı anlatmak değil, zamanın misyonerlik çalışmalarında etkili olmaktı. Böyle bir durum söz konusu olduğu için o zamanlar Hz. Muhammed'in hayatı birçok çevirmen tarafından göz önünde alınmamıştır. Her ne kadar Hıristiyan çevirmenlerin yalnızca bir kaçı tarafından yerine getirilmiş olsa bile yeterli olmamıştır. Bu durum Müslüman âlimlere göre Kur'an'ın anlaşılabilmesi ve gerçek anlamıyla çevirisinin yapılabilmesi için Hz. Muhammed' in hayatını bilmek çevirinin ön koşullarından birisidir.Avrupa Ortaçağında bilim ve kilisenin dili Latince olduğu için o dönemdeki Kur'an çevirileri Arapçadan Latinceye yapılmıştır. Ancak yapılan bu çeviriler, özellikle çevirmenin görüş açısını yansıtmaya yönelikti. Dönemin politik ve sosyal şartları, çevirmenin çeviri stratejisini de etkilemiştir. Bunun sonuncunda ise yapılan çeviriler Kur'anın içeriğinden çok çevirmenin savunduğu bakış açısı ve misyonerliğin yansımalarıydı. Bu durum Reformasyon döneminde de neredeyse hiç değişmemiştir.Luther Kur'anı Almancaya çeviren ilk çevirmenlerdendi, fakat onun yapmış olduğu Kur'an çevirisi de Ortaçağ da çevrilen Kur'an tercümelerinden çokta farklı değildi. Her ne kadar Yeniçağın başlarında Kur'an çevirilerindeki olumsuz tablo kendini değiştirmiş olmasa da, Hümanizm akımının etkileri kendini bu çevirilerde göstermeye başlamıştır.Aydınlanma döneminde ise durum çelişkiliydi. Hala Kur'anı çürütmeye yönelik çalışmalar yapılmış olsa bile, bu dönemde İslamiyet'e ve Kur'ana karşı olumlu düşüncelerde gelişmeye başlamıştır. Johann Wolfgang Goethe, Ephraim Lessing, Herder ve Rückert gibi önemli isimler sayesinde İslam karşıtı görüşler değişime uğramaya başlamıştır. Böylelikle Kur' an düşmanlığının sona ermesi Kur'an'ın Alman dilinde asıl değer ve anlamını kazanmasını da beraberinde getirmiştir.Anahtar Kelimeler: Kur?an çevirileri, çeviri stratejileri, dönemsel özellikle ; This present work is about Qur'an translations of the Middle Ages until the 20th Century regarding to the influence of historical factors that have influenced the translation strategy of the Qur?an translator.Since the translation of the text or the original text is based on the Qur'an, this is illustrated in the overview summary. Also, the life of the prophet Muhammad plays a major role in the translations. Muslim scholars presuppose the knowledge of Mohammed's live in their translations as a prerequisite for the understanding of the Qur'an. This prerequisite has been met by only a few Christian translators.As the science and world language in the European Middle Ages was Latin, the early Qur?an translations were made from Arabic in that language. However, their executions are associated with polemical intent. The political and social circumstances caused that the translator included in the application of the translation strategy his intent to refutation of the Qur'an.Even in the age of the Reformation, the situation for the refutation of the Qur?an has not changed a lot. Luther's translation of the Qur'an was playing an important role in German-speaking territories. He is one of the first, who translated the Qur?an into the German language, but unfortunately the textual sources - still breathing the medieval mind - Luther used for his translation strategy is very important, because the source was the translation of the Qur?an from the Middle Ages.However, in the beginnings of the modern era, the basic idea of refutation has not changed. But the translations are influenced by the humanist ideal of the translator.The situation in the Age of Enlightenment is ambivalent. There are still translations made in the controversial theology, but the tide of the enemy image of Islam had been able to be changed only because of contacts by great personalities such as Goethe, Ephraim Lessing, Herder, and especially by Rückert. The repeal of hostility helped, that the real meaning and value of the Qur'an could be considered in the German language.Keywords: Qur?an translations, translation strategies, epochal characteristics

22 Temmuz 2007 Genel Seçimleri öncesi tiraj bakımından ilk 10 sıradaki ulusal gazetelerde yayınlanan AKP ve CHP siyasal reklamlarını kullanım özellikleri bakımından karşılaştırmayı amaçlayan bu çalışmada, toplam 178 reklam incelenmiştir. İçerik çözümlemesi bulgularına göre, iktidar partisi konumundaki AKP reklamlarında, kendi hükümeti zamanında yaptıkları icraatları veya gelecek dönemdeki projelerini anlatan pozitif bir anlayış egemendir. Ana Muhalefet Partisi CHP ise reklamlarında, rakibe doğrudan ya da imalı saldırıyı içeren negatif unsurlara daha fazla yer vermiştir. AKP 22 Temmuz Genel Seçimlerinde yürüttüğü kampanya çalışmalarında imaj reklamlarını; CHP ise konu reklamlarını daha çok kullanmıştır. Her iki parti de siyasal reklamlarında ekonomi, sağlık, eğitim, ulaşım, demokratik haklar, konut sorunu, terör ve sosyal güvenlik gibi Türkiye'nin kronikleşen meselelerini farklı boyutlarda ele alıp tartışmışlardır. Reklam yayınında gerek AKP gerekse de CHP daha geniş seçmen kitlesine ulaşmak adına, tirajı yüksek gazeteleri (Hürriyet, Milliyet, Sabah gibi) tercih etmişlerdir. Ayrıca AKP ve CHP seçim sürecinin son haftasına girildiğinde siyasal reklam yayınına ağırlık vererek; kampanya mesajlarının akılda kalıcılığını artırmaya çalışmışlardır. ; With the aim to compare usage attributes of political advertisings made by the AKP (Justice and Progress Party) and the CHP (Republic and Peoples Party) a total of 178 advertisings were published in the first 10 national newspapers ranking by circulation, have been analyzed. In this research according to the findings of the content analysis, a positive approach dominated the advertisings of the ruling AKP, depicting the achievements of their period or the projects for the new term. On the other hand, the main opposition party CHP displayed negative elements, containing direct or implied attacks to the opponent more frequently. In the election campaigns for the general elections of July 22nd 2007, the AKP placed image ads more frequently, while the CHP used issue ads more. Both parties discussed in their political advertisings various dimensions of chronic problems of Turkey like economy, healthcare, education, the transportation system, democratic rights, the housing problem, terror, and social security. For purposes of a wider reader reach, both parties choose dailies of high circulation (like Hürriyet, Milliyet, and Sabah etc.). With the aim of improved recall, both parties gave also more weight to political advertisings in the final week.

ÖZETPartilerin parlamentoda tek başına çoğunluluğu sağlayamadığı durumlarda genellikle koalisyon hükümeti modeli uygulanmıştır. Türk kamuoyu ise bu modelle 15 Ekim 1961 seçimleri sonucunda tanışmıştır. 1961 Anayasası'nın getirdiği yeni seçim sistemi küçük partilere meclise girme olanağı sağlarken büyük partilerin oylarını düşürmüş, tek bir partinin hükümet kurmasını zorlaştırmıştı. Ekim sonuçları da bunun göstergesi olmuş; CHP en fazla oyu almasına rağmen tek başına hükümet kuracak çoğunluğu sağlayamamıştır. Böylece Türkiye'de tek partili hükümetler dönemi sona ermiş ve 1965 seçimlerine kadar sürecek koalisyon hükümetleri dönemi başlamıştır.Türkiye'de 1961- 1965 yıllarında dört farklı koalisyon hükümeti kurulmuştur. Bunlardan ilk üçü CHP lideri İsmet İnönü tarafından, dördüncüsü ise Bağımsız Kayseri Senatörü Suat Hayri Ürgüplü tarafından teşkil edilmiştir. Üçüncü İnönü Hükümeti'nin istifası üzerine, Cumhurbaşkanı Cemal Gürsel yeni hükümeti kurma görevini Bağımsız Kayseri Senatörü Suat Hayri Ürgüplü'ye vermişti. Tarafsız bir başbakan olan Suat Hayri Ürgüplü AP, CKMP, YTP ve MP ile yaptığı görüşmelerden sonra bu partilerle yeni hükümetin hedef ve planlarını içeren bir koalisyon protokolü imzalamıştır.20 Şubat 1965'te kurulan Ürgüplü Hükümeti'nde MP, CKMP ve YTP genel başkanları görev almazken meclis dışından gelen Süleyman Demirel başbakan yardımcılığı görevini üstlenmiştir. Ayrıca başbakan dışında bağımsızlara görev verilmemiştir. 26 Şubat 1965'te hükümet programı açıklanmıştır. Daha çok yapılması planlanan işler ve temennilerden oluşan program, daha önceki hükümetlerinkiyle oldukça benzerlik göstermesine rağmen 4 Mart'ta yapılan güven oylamasıyla Meclis tarafından kabul edilmiştir.TRT tartışmaları, Petrolün millileştirilmesi, toprak reformu, aşırı cereyanlarla mücadele gibi konular iç politikada hükümeti uğraştıran ana meseleler olmuştur. Hatta bu konular, koalisyon ortakları arasında da zaman zaman anlaşmazlıklar yaratarak koalisyonun varlığını tehdit etmiştir. 8 ay iktidarda kalan Ürgüplü Hükümeti, Kıbrıs meselesini milli bir dava olarak görmüş, dış politikasını da bu çerçevede şekillendirmiştir. Nitekim iç meselelerde fikir ayrılığına düşen AP, CKMP, YTP, CKMP ve CHP Kıbrıs sorununda ortak bir tavır sergilemiştir.ABSTRACTWhen a party can not constitute majority at the parliament, usually the coalition government model is adopted. Turkish public has met this model after the elections dated 15th October 1961. The new election system introduced by the 1961 Constitution has enabled small parties to participate in the parliament, thus decreasing the votes of the big parties it was made difficult for a single party to form a government. The result of October elections was an indicator to this. Although CHP has got the highest votes, they were not able constitute majority to form the government alone. In this way single party government era has reached to an end and a new era of coalition governments has started which would last until 1965 elections. Between 1961 and 1965 four different coalition governments have been established in Turkey. First three were established by the leader of CHP, İsmet İnönü and the fourth was established by the Independent Senator of Kayseri, Suat Hayri Ürgüplü. After the resignation of the Third İnönü Cabinet, President Cemal Gürsel has handed over the mission of establishing a new government to the Independent Senator of Kayseri, Suat Hayri Ürgüplü. Being an independent Prime Minister Suat Hayri Ürgüplü has signed a coalition protocol with AP, CKMP, YTP and MP consisting the targets and plans of the new government after completing his negotiations with these parties. Non of the leaders of MP, CKMP and YTP parties have participated in Ürgüplü Government which has been established on 20th February 1965, whereas Süleyman Demirel who was not a member of the Parliament, was assigned as the Assistant of the Prime Minister. Non of the independent members of the Parliament, except the Prime Minister have participated in this government. On 26th February 1965 the Government Program was announced. Although the program had many things in common with the previous Government Plan, consisting mostly the work plans to be accomplished and wishes, has been accepted by the Parliament after the vote of confidence held on 4th of March. Concerning the internal politics, arguments about Turkish Radio and Television, nationalising of oil, land reform, struggle with the extreme trends were the main issues that the Government had to deal with. These issues have been the major difficulties for the Government to work hard and from time to time have threatened the existence of the coalition due to the disagreements on the issues. Ürgüplü Government, remaining in power for eight months has regarded the Cyprus question as a national cause and shaped its foreign policy within this respect. As a matter of fact although AP, CKMP, YTP and CHP have dissented in internal questions, they have presented a common attitude about Cyprus question.

ÖZETDünya yaşanan son büyük savaşın akabinde adeta iki farklı ülkeye ayrılmıştır.İki ülke ve etrafındaki ülkecikler. Bu ülkeciklerden biri olan Türkiye Cumhuriyetikendine makul olan taraf için bir seçim yapmış ve bu uğurda pek çok taviz vermekzorunda kalmıştır.Jeostratejik ve jeopolitik konumu itibariyle dikkatlerin üzerinde olduğu Türkiye,ABD öncülüğündeki Batı Bloku'na girmiştir. Dünya üzerindeki pek çok ülkenin siyasi,askeri, ekonomik meselelerinde belirleyici pozisyonu olan ABD Türkiye üzerinde dekendini hissettirmiştir. Nitekim 1980'li yıllara gelindiğinde Türk toplumu içindeki sosyokültürel açıdan Amerikanlaşma gözle görülür bir hal almıştır.Bu durum gerek Türkiye'nin dört bir tarafındaki sinema salonlarınınişletmelerinin alınmasıyla, birtakım anlaşmaların yapılması sayesinde yüzlerceAmerikan filminin Türkiye'ye girişinin kolaylaştırılmasıyla, tek televizyon kanalınınyayın yaptığı ülkede haftada üç belki dört Amerikan dizisinin gösterime girmesiyleolmuştur. Böylece oluşturulmak istenen Amerikan algısı okyanus ötesindeki insanlaraservis edilmiştir.Sonuç itibariyle film ve dizilerde sunulan eğlence hayatı, müzik tarzları, spordalları, moda doğrultusundaki giyim kuşamları kısacası hayat tarzı Türk aile yapısınıniçine sızmış; zamanla Türk halkının yaşam biçimi, hayata bakışı, davranışı halinegelmiştir.VIABSTRACTThe world has been divided into two different blocs following the last worldwar; two counties and their ally smaller countries. The Republic of Turkey, which wasone of these 'allies', had to choose the bloc which appeared more reasonable andsuitable in the light of her own peculiarities.Turkey, whose geostrategic and geopolitical position was its primary attention,entered the western bloc headed by United States. The United States, which has adecisive position in the political, military and economic affairs of many countriesaround the world, has also manifested itself on Turkey. As a matter of fact, when itcame to 1980s, the Americanization of socio-cultural aspects of Turkish society becamemore visible.This was due to the fact that the operation of cinema halls around Turkey wastaken over, facilitating the entry of hundreds of American Films into Turkey through anumber of agreements and the broadcasting of three or four American plays a week in acountry where there was a single TV channel aired. In this way, they served theAmerican purpose by creating their desired perceptions and people, overseas.As a result, entertainment life, musical styles, sports branches, fashion-orientedclothing socks, which have been shown through movies and plays, have infiltrated thefamily structure and life style and has thus become the lifestyle, perspective andbehavior of the Turkish people.

ÖZETORTADOĞU VE ATATÜRK'ÜN ORTADOĞU POLİTİKASI (1919-1926)Coğrafi konumu nedeniyle tarihte önemini korumuş olan Ortadoğu, bu önemini günümüzde de dünya siyaseti ve ekonomisi açısından sürdürmektedir. Türkiye bir parçası olduğu bu bölgeyle olan ilişkilerini Kurtuluş Savaşı'ndan itibaren eskisinden farklı bir biçimde yaşamıştır. Bu ilişkiyi doğru bir biçimde ortaya koymak Türkiye'nin geleceğini daha iyi bir doğrultuda çizmek için faydalı olacaktır.Her ne kadar tarihsel ve toplumsal olarak birbirine yakın özellikleri taşısalar da, Türkiye Kurtuluş Savaşı ile birlikte Ortadoğu'nun diğer ülkelerinden farklı bir gelişme göstermiştir. Mustafa Kemal önderliğindeki Türkiye bağımsızlığı kendisi için temel bir hedef olarak belirlerken, Misak-ı Milli ile de Ortadoğu'da yaşayan halkların kendi kaderlerini belirleme haklarını tanımış ve eskiden Osmanlı Devleti'nin egemenliğinde bulunan bu topraklar üzerinde herhangi bir hak talebinde bulunmayacağını bildirmiştir. Türkiye bağımsızlığı uğrunda kendi öz gücü olan Anadolu halkı ile, emperyalizme karşı mücadeleye girişmesine karşın, Ortadoğu'daki diğer toplumlar bağımsızlığı Avrupa'nın sömürgeci ülkeleriyle girdikleri ilişkilerde aramış, bunun sonucunda Türkiye Kurtuluş Savaşı'nı başarıyla tamamlayarak bağımsızlığa kavuşurken Ortadoğu'nun diğer toplumları İngiltere ve Fransa'nın kuklası konumuna düşmüşlerdir.Bu süreçte Mustafa Kemal önderliğindeki Türkiye tarihsel ve toplumsal yakınlığı olan bu ülkelerle -her ne kadar önderleri Türkiye'nin aleyhine İngiltere ve Fransa ile işbirliği yapsalarda- ilişkiyi koparmamış özellikle İngiltere ve Fransa'nın elinde oyuncak konumuna düşen ezilen halklarıyla dayanışmayı geliştirmeye çalışmıştır. Bu durum aynı coğrafyanın komşu halkları olarak gelecekte de bir arada barış içinde yaşamanın gereği olarak olduğu kadar, emperyalizme karşı güçlerin birleştirilmesi politikasının gereği olarak da böyle olmuştur. ABSTRACTMIDDLE EAST AND MIDDLE EAST POLICY OF ATATÜRK (1919-1926)Middle East that kept its importance during the history with its geographical location, still continues this from point of view of world politics and economics. From the War of Independence, Turkey experienced its relations with this region to which it is a part in a different way form the past. To correctly examine this relation will be useful to draw the future of Turkey towards a better direction.Despite they have close historical and social features, Turkey indicated a development different than Middle East countries starting from the War of Independence. Turkey leaded by Mustafa Kemal determined the independence as its basic target, and recognized with Misak-I Milli (The National Pact) the rights of nations of Middle East to determine their future, and declared that it will assume no right on the lands under the sovereignty of Ottoman Empire.Despite Turkey fought against imperialism with its own source, the people of Anatolia for its independence, other nations of Middle East search their independence through their relations developed with colonist countries of Europe, consequently while Turkey successfully completed the War of Independence and gained its independence, other nations of Middle East become the puppets of United Kingdom and France During the course of this time, under the leadership of Mustafa Kemal, Turkey did not cut the relations with the countries to which Turkey has historical and social sympathy and concern - despite their leaders cooperated with United Kingdom and France against Turkey - and Turkey tried to develop solidarity especially with the suppressed folks became toys in hands of United Kingdom and France. This was done as a necessity to live in peace in the future as the neighbors in the same region as well as the result of the policy of uniting the powers against the imperialism.

ÖZETSOSYO-EKONOMİK GÖSTERGELER BAĞLAMINDA TÜRKİYE'NİN AVRUPA BİRLİĞİ'NE ÜYELİĞİ: BİR BULANIK İŞBİRLİKÇİ OYUN MODELİDevletler de bireyler gibi kendi çıkarlarını maksimize etmek için stratejik kararlar verirler. Türkiye'nin AB'ye üyeliği uluslararası bir konudur. Oyun teorisi, birbirlerinin kararlarını etkileyen karar vericilerin davranışlarını inceler. İşbirlikçi oyun; karar vericilerin ortak çıkarlarını maksimize etmek amacıyla birlikte hareket etmeye karar verdikleri ve bu kararlarını da birbirlerine verdikleri taahhütler, anlaşmalar veya sözlerle bağlayıcı kıldıkları oyun türüdür. Uluslararası ilişkilerde genelde uluslar birçok kriter ve değişkeni dikkate alarak karar verirler. Bu çalışmanın sınırları 2016-2023 yılları arasındaki dönem ile Birleşmiş Milletler İnsani Gelişme Endeksi, Sağlık Endeksi, Eğitim Endeksi ve Gelir Endeksi ile kişi başına düşen Gayrisafi Yurtiçi Hasıla, kişi başına düşen gayrisafi milli hasıla olmak üzere altı sosyo-ekonomik göstergedir. Bunun sonucu olarak, bu çalışma 2016-2023 yılları arasındaki hangi yılda Türkiye'nin Avrupa Birliğine üye olabilme ihtimalinin Nash denge noktası ile ilintili çözümünü vermektedir. Buna ek olarak, tez uluslararası konularda karar vericilere yeni bir bulanık işbirlikçi oyun modeli sunmaktadır. Modelde 2004 yılında Avrupa Birliği'ne üye olan 10 ülkenin verilerinden Türkiye'nin getirileri, 2004 yılından önce AB'ye üye olan ülkelerden de AB'nin getirileri hesaplanmıştır. Her bir sosyo-ekonomik göstergeye göre kurulan dinamik problemler çözülmüştür. Her bir sosyo-ekonomik gösterge için kurulan problemin çözümünden sonra çözümler bulanıklaştırılmış ve hepsini içeren final problemi bulanık işbirlikçi problem olarak çözülmüştür. Anahtar Kelimeler :Yöneylem Araştırması, Oyun Teorisi, Avrupa Birliği, İşbirlikçi Oyun, Bulanık Oyun GENERAL KNOWLEDGE ABSTRACTIN THE CONTEXT OF SOCIO-ECONOMIC INDICATORS TURKEY'S EUROPEAN UNION ACCESSION: A FUZZY COOPERATIVE GAME MODELNations give strategic decisions to maximize their interests as individuals. Turkey's EU membership is an international issue. Game theory studies the behavior of decision-makers whose decisions affect each other. A cooperative game is a game in which commitments, agreements, promises are fully binding and decision-makers decided to act together to maximize their mutual interests. International relations, in general, are fuzzy environments that nations take into account a lot of criteria and variables while they make decisions. This study investigates Turkey's membership to the European Union with fuzzy cooperative game theory. The study includes the time period between the years 2016-2023 and the six socio-economic indicators which are the United Nations Human Development Index, Health Index, Education Index and Income Index and Gross Domestic Product per capita, Gross National Product per capita. Hence; this study gives a solution to Turkey's membership to EU between 2016 and 2023 by considering the socio-economic indicators and reaching the Nash Equilibrium of Turkey's membership's benefits to both parties. In addition, by offering a new approach to fuzzy cooperative game theory, it gives a model for decision-makers about international issues. In the model, the benefits (payoffs) of Turkey's membership to Turkey and EU are forecasted by using the data of ten countries which were become members of EU in 2004 and fifteen countries which were already member of EU before 2004, respectively. The dynamic game problems are solved for each socio-economic indicators followed by fuzzification of the solutions, the final problem that contains all of solutions for the socio-economic indicators is solved as a fuzzy cooperative game problem. Keywords :Operations Research, Game Theory, European Union, Cooperative Game, Fuzzy Game

Url: http://sutod.selcuk.edu.tr/sutod/article/view/285 ; Türkiye mobilya sektörü son yıllarda hızlı bir büyüme göstermektedir. Sektörün 2023 yılı için öngörülen hedefiDünya'da ilk 10, Avrupa da ise ilk 5 de yer almaktır. Bu bakımdan mobilya sektörünün dış ticaret durumunun analizi önemlidir. Bu çalışmada, Türkiye mobilya sektörünün Avrupa Birliği üyeleri içindeki durumunun belirlenmesi amaçlanmıştır. Avrupa Birliği üyesi 28 ülke ve Türkiye'nin 2004-2013 yılları arasındaki 10 yıllık süreç için mobilya ithalat ve ihracat değerleri aşamalı kümeleme analizine tabi tutulmuştur.Sonuç olarak, ihracat ve ithalat hacmi bakımından Türkiye'nin orta sıralarda yer aldığı belirlenmiştir. Almanya ve İtalya ihracat bakımından en yüksek değere sahip olup aynı grupta yer alırken en yüksek ithalat değeri ile Almanya tek başına bir grupta yer almıştır. ; Turkey furniture industry has showed a rapid growth in recent years.Foreseen goalof the sector for 2023 is located in the top five in Europe, the top 10 in the world. In this regard,the analysis of the foreign trade situationof the furniture sector is important. In this study, determining the status within the European Union members of Turkey furniture sector was aimed. The furniture import and export values of the 28 member countries of the European Union and Turkey for 10-year period between the years of 2004 to 2013were subjected to hierarchical clustering analysis. As aresult, it was determined that Turkey located in the middle order in terms of export and import volumes. Germany and Italy, which have the highest value in terms of exports, took part in within the same group, while Germany with the highest import value was alone in a group.

20. yüzyılın ikinci yarısı, yaşanan savaşların meydana getirdiği yıkımın telafi edilebilmesi için ülkelerin yoğun çabasına sahne olmuştur. Ekonomik entegrasyonlar ve buna bağlı olarak dış ticaretin hızla gelişmesi, sanayi toplumlarının ve sanayileşme çabası içindeki ülkelerin adeta kurtarıcısı olmuştur. Bu sayede sanayileşmiş ülkeler, üretim fazlalarını daha kolay satabilme imkânı yakalarken, sanayileşme yolunda mesafe kat etmek isteyen ülkeler de yeni üretim imkânlarına kavuşma noktasında büyük kolaylıklara sahip olmuşlardır. Türkiye bu entegrasyonlardan biri olan Avrupa Ekonomik Topluluğuna (AET) katılmak için 31 Temmuz 1959 tarihinde başvuru yapmıştır. Konseyin önerdiği ortaklık anlaşması Ankara Anlaşması olarak 12 Eylül 1963 tarihinde imzalanmış ve 1 Aralık 1964 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Topluluğa üyelik sürecini düzenleyen Katma Protokol ise 1970 Aralık ayında imzalanmış ve 1973 yılında yürürlüğe girmiştir. Ortaklık Konseyinin 6 Mart 1995 tarihli ve 1/95 sayılı Kararıyla Türkiye ile Avrupa Birliği (AB) arasındaki Gümrük Birliği Anlaşması onaylanmış ve bu anlaşma 1 Ocak 1996 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Böylece Türkiye AB'ye üye olmadan GB'ye üye olan tek ülke olarak 22 yıl devam eden Geçiş Dönemi sürecini tamamlamış ve Ankara Anlaşması ile belirlenen, tam üyeliğe giden yolda son aşama olan Nihai Döneme geçmiştir. Bu çalışmada Türkiye ekonomisi açısından önemli bir dönem noktası olan Gümrük Birliği Anlaşmasının Türkiye'nin dış ticareti üzerindeki etkileri incelenmeye çalışılmıştır. Bu anlamda serbest ekonomi politikası uygulamasına geçişin başlangıcı olarak kabul edilen 24 Ocak 1980 Kararları, GB öncesi dönemin başlangıcı olarak seçilmiş, GB sonrası dönem ise 2019 yılının sonunu kapsayacak şekilde ele alınmıştır. Çalışmanın birinci bölümünde ekonomik entegrasyonlar ve gümrük birliği teorisine yer verilmiş, ikinci bölümde ise Türkiye ile Avrupa Birliği arasındaki Gümrük Birliği süreci ve yapılan düzenlemeler ele alınmıştır. Çalışmanın üçüncü bölümünde dış ticaret teorilerine ait kuramsal çerçeve ...

Bu tez, demokratik geçiş döneminde bulunan melez rejimlerden kayda değer bir kısmının hem otoriter hem de demokratik bazı özellikleri barındıran bir yapıya bürünerek yeni bir rejim tipi oluşturduğu iddiasındaki rekabetçi otoriteryanizmi teorik çerçeve olarak benimsemektedir. Bu çerçevede Rusya Federasyonu'nun siyasal tecrübesi ilk devlet başkanı Yeltsin ve 2000 sonrası Putin dönemleri üzerindenincelenmiştir. Her iki dönemde de iktidarın hem rejimin rekabetçi özelliğinin korunması hem de otoriter yapının tesisini sağlamaya çalışması rekabetçi otoriteryan rejimin özelliklerinin tespit edilmesine imkân veren seçimler, medya, parlamento, yargı, protestolar, elitler ve ülkenin siyasal kültürü gibi platformlar incelenerek ortaya konulmuştur. Bu teorik çerçevenin tercih edilmesinde geçiş dönemi ülkelerinin bir kısmı demokratikleşmesini tamamlar veya tam otoriter rejime dönüşü tecrübe ederken Rusya Federasyonu'nun rekabetçi otoriter rejim özelliklerini çeyrek yüzyıl boyunca istikrarlı bir şekilde sürdürmesi etkili olmuştur. Bu çalışmada, Rus siyasal rejiminin rekabetçi unsurlarının yanı sıra otoriter yapısını pekiştiren seçimlerin özgür fakat adil olmaması, medyanın kontrol altına alınması, parlamento ve yargının iktidarın etkisinde kalması, protestoların kontrol edilmesi, siyasal kültürün etkisinin bilinçli bir şekilde iktidar tarafından kullanılması tespit edilmeye çalışılmıştır. 1990larda uluslararası arenadakabul görme ihtiyacı ile Batı dünyasının siyasal özelliklerinin kabul edilmesi, devlet yapısının zayıflığı, 'aile' ve oligarkların rejim üzerinde etkili olması, dikey iktidar yapısının inşa edildiği Putin dönemi ile öncesini iki ayrı bölümde inceleme ihtiyacını doğurmuştur. Çalışma sonucunda rejimin 1990lardan 2018 başkanlık seçimine kadarki dönemde giderek daha otoriter bir yapıya büründüğü tespit edilmiştir. Yine de tam otoriter rejim adlandırması doğru olmayacağından uluslararası alanda rejim değerlendirmesi yapan kuruluşların verilerine başvurulmuştur. Freedom House'un Nations in Transit, Countries at the Crossroads, Political Rights ve Civil Liberties indeksleri ile Polity IV, Sustainable Governance Indicators (SGI), The EIU, World Governance Indicators ve The Bertelsmann Transformation Index (BTI) verileri kullanılmıştır. Ayrıca basın özgürlüğü alanında Reporters Without Borders, hukukun üstünlüğü alanında Rule of Law Index ve yolsuzluk alanında Transparency International verilerinden de destek alınarak Rus siyasal rejimi Yeltsin ve Putin dönemleri üzerinden daha anlaşılır bir şekilde analiz edilmiş ve somut bilgilerle zenginleştirilmiştir. --- This thesis accepts competitive authoritarianism as a theoretical framework which claims that significant number of hybrid regimes created a new regime type having both democratic and authoritarian peculiarities. Within this framework the political experience of the Russian Federation is analyzed through Yeltsin and Putin periods. President's endeavor to keep the regime both competitive and authoritarian in both periods is revealed through analyzing elections, media, parliament, judiciary,protests, elites and the political culture of the country which are the platforms for the evaluation of a competitive authoritarian regime. The continuation of the stable hybrid regime in Russia for a quarter of a century while some other hybrid regimes democratized or adopted full authoritarian rule became effective in the preference of this theoretical framework. In this context, the authoritarian peculiarities such as conducting free but unfair elections, taking media under control of the government, bringing the parliament and the judiciary under the influence of the government, controlling the protests, government's usage of the political culture of the country in addition to the competitive peculiarities of the Russian political regime is tried to be determined in this study. The adoption of the Western world's political features depending on the need to be accepted in the international arena, the weakness of the Russian state and the influence of the 'family' and the oligarchs in the 1990s necessitated to analyze Yeltsin and Putin periods in different sections. By conducting this study, it is determined that the Russian political regime has gradually been losing the competitive peculiarities of the regime from 1990s to March 2018 presidential elections and assumed a more authoritarian regime. However, since it is not true to name it as full authoritarian, I researched that how the internationalinstitutions studying on the evaluation of the regime types examine the situation. Within this framework, data from Freedom House's Nations in Transit, Countries at the Crossroads, Political Rights and Civil Liberties indexes and Polity IV, Sustainable Governance Indicators (SGI), The Economist Intelligence Unit (EIU), World Governance Indicators and The Bertelsmann Transformation Index (BTI) is used. In addition, data of the Reporters Without Borders working on the press freedom, Rule ofLaw Index working on evaluation of the countries based on the rule of law and Transparency International producing corruption indexes is used in order to make the evaluation of the Yeltsin and Putin periods more concrete and comprehensible.

This study was designed to find general characteristics of Contemporary Turkish political Elites since 1995 up to date. Social background characteristics were employed to realise the purposes. Documentary and historical research techniques were used during the study. As a result of examining the Contemporary Turkish political elites (since 1995 up to 2005) these major findings were discovered: the large majority of the Turkish parliamentary elites were well educated, male, middle aged, married and with a small family size. Also, more than 25 percent of Turkish Elites are trader and businessmen. Moreover the size of the groups of lawyers, civil bureaucrats and managers, educators and free professions was also meaningful.Contemporary Turkish political elites have exhibited an elitist character as compared with Turkish society, but this elitist character and male domination has begun to change in recent years. Keywords: Democracy, Elite, Elite Theory, Power, Turkish Elites, Turkish Political Elites, Contemporary Turkish Political Elites ; Elitler, yalnızca toplumsal konumları bakımından karar verme sürecine en yakın durumda bulunmazlar, aynı zamanda karar verme sürecini yönlendirme ve şekillendirme araçlarını da ellerinde bulundururlar. Toplumun geneline yönelik olarak alınan kararlar hep elitlerin, özellikle de anahtar elitler olarak tanımlanan elit gruplarının damgasını taşır. Türk siyasal hayatının ayrılmaz bir parçası olan Türk siyasi elitlerinin toplumsal özgeçmişlerinin incelenmesi ve sosyal anatomilerinin ortaya konması, yalnızca Türk toplumunun iktidar yapısını daha iyi anlaşılması açısından değil, aynı şekilde ülkemizde yaşanan bir çok sosyal ve siyasi gelişmelerin değerlendirmesinin daha objektif bir şekilde yapılabilmesi için de büyük önem taşır.Bu çalışmada, toplumsal yapı içinde stratejik konumları işgal eden elitler teorik açıdan incelendikten sonra son 3 dönem (20. Dönem-1995, 21. Dönem-1999, 22. Dönem-2002)'de Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) çatısı altında görev yapmış/yapmakta olan Türk siyasi elitleri incelendi. Söz konusu elit grubu özellikle yaş, cinsiyet, mesleksel özgeçmiş, eğitim düzeyi ve görülen eğitimin türü gibi sosyal faktörler açısından ele alındı. Çalışmanın sonuçları, Günümüz Türk siyasi elitlerinin orta ve ortanın üstü yaşta, üniversite mezunu, sivil bürokrasi-yönetici ve hukukçu kökenli, evli erkeklerin, egemen olduğu bir elit grubu olduğu gerçeğini ortyaya koymaktadır. Türk toplumunun genel durumu ile kıyaslandığında, Günümüz Türk siyasi elitlerinin, elitist bir görünüm sergilediği kolaylıkla söylenebilir. Bununla birlikte, bu elitist görünüm, her geçen gün azalma eğilimi göstermektedir. Anahtar Kelimeler: Demokrasi, Elit, Elit Teorisi, İktidar, Türk Elitleri, Türk Siyasi Elitleri, Günümüz Türk Siyasi Elitleri.

Küresel rekabet ortamında devletler siyasi, ekonomik ve askeri hegemonyalarını sürdürmek için çabalarken, "yumuşak güç" olarak tanımlanan kamu diplomasisinin ortaya çıkmasıyla etki ve ikna odaklı politikalara yönelmeye başlamışlardır. Kamu diplomasisinin bir aracı olarak ele alınan ulus markalama devletler tarafından son 20 yıldır deneyimlenmeye başlanan bir pratik haline gelmiştir. Ulusların turizm, kültürel miras, ihraç malları, iç ve dış politika, insanlar ve yatırım/göç alanlarındaki repütasyonlarını değerlendiren ulus marka endekslerinde ilk sıralarda yer alan ülkelerin olumlu bir imaja sahip olduğu görülmüştür. Türkiye'nin bu endekslerde ilk 20 sıralamasına girmeyi başaramadığı görülmektedir. Çalışmada kamu diplomasisi ve ulus markalama kavramları tartışılmış, Türkiye'nin ulus markalama çabaları irdelenmiş, ihraç ürünlerini markalama programı olan Turqualityörnek olay olarak incelenmiş, araştırma Turquality yetkilisiyle gerçekleştirilen odaklı mülakat ile desteklenmiştir. Sonuç olarak Türkiye'nin ulus markalama adına belirli stratejik çalışmalar gerçekleştirdiği saptanmıştır. Bu çalışmaların yetkinliğini artırma amacına yönelik bir ulus markalama modeli önerilmiştir. ; In the global competitive environment, countries are trying to maintain their political, economic and military hegemony; however, with the emergence of public diplomacy, which is defined as the "soft power," they have started persuasion-oriented politics. Nation branding, considered as a tool of public diplomacy, has become a practice that states have begun to experience for the last 20 years.It has been observed that the countries that have a positive image areranked first in the national brand indexes, which evaluate the reputation of the nations in tourism, cultural heritage, export goods, domestic and foreign policy, people and investment/migration fields.It is seen that Turkey, yetfailed to enter the top 20 ranking in these indexes. In this study, public diplomacy and nation branding literature were studied additionally, Turkey's nation branding efforts were discussed. Furthermore, Turquality, a marketing program for export products of Turkey, has been examined as a case study and this research was supported by a focused interview performed with the Turquality authority. As a consequence of the study, it has been determined that Turkey has carried out certain strategic studies in the name of nation branding. A national branding model was proposed to increase the competence of these studies.

Teknoloji her geçen gün ilerlemektedir. Gelişen ve değişen teknolojiye ayak uydurmak güç hale gelmiştir. Değişen bu teknolojiye ayak uyduran ülke ekonomileri ayakta kalabilmektedir. Özellikle gelişen teknolojik faaliyetleri lojistik sektörüne uyarlayan devletler, ekonomide çığır açmaktadır. Ülkemizin 2023 hedefleri doğrultusunda "Dünyada İlk On Ekonomi İçerisine Girme" planı olduğu bilinmektedir. Türkiye bu hedefe akıllı siyaset, planlı altyapı ve güçlü ticari ilişkilerle ulaşılabilecektir. İran ve Türkiye arasındaki ilişkiler çok eskiye dayanmaktadır. İran, ticari ilişkilerimizin güçlü olduğu sınır komşumuzdur. Aynı zamanda İran ile siyasi birlikteliğe, sosyal ilişkilere, kültürel alışverişlere ve ticari altyapıya sahibiz. İki ülke arasında özellikle enerji alanında anlaşmalar mevcuttur. Dış ticaretimizin önemli bölümünde söz sahibi olan İran ile ilişkilerimiz ilerleyen yıllarda da devam edecektir. ; Technology advances each passing day. It is getting hard to keep pace with developing and changing technology. Especially countries adapting that technology to logistic sector achieve a significant breakthrough in economy. Turkey is known to have plan to become one of top ten countries in economies in the World. She'll reach her goal only with smart policies, planned infrastructure and strong commercial relations. Relations between Iran and Turkey date back to very old times. Iran is a border neighbour with which Turkey has not only a strong commercial relations, but also political union, social relations, cultural exchanges and commercial infrastructure. Besides there are accords on energy sector between two countries. It is clear that relationship between Turkey and Iran which has a say in a huge part of foreign relations of Turkey is going to be continued.