Suchergebnisse

Influence of the Armenian lobby in the United States on Turkish American relations

Yüksek Lisans Tezi ; Asayişin sağlanamamasından ve ülkedeki terör hareketinin yükselmesini gerekçe gösteren askerler, 12 Eylül 1980 tarihinde darbe gerçekleştirmişlerdir. 1980-1983 arası dönemde görev yapan askerî hükümet, 1970'li yıllarda ilişkilerin bir hayli sıkıntılı olduğu ABD ile iyi ilişkiler kurmuş ve Orta Doğu politikasında söz sahibi olabilmek için İslam devletleri ile ikili ilişkiler geliştirmiştir. 12 Eylül'ün demokrasiye ve insan haklarına sığmayan uygulamaları, bu dönem içerisinde AET çerçevesinde kurulan ilişkilere tesir etmiş ve ilişkilerin sıkıntıya girmesine neden olmuştur. Bu dönem içerisinde hükümet, Yunanistan'ın NATO'nun askerî kanadına dönüşünü hiçbir kazanç elde etmeden kabul ederek, elindeki büyük bir kozu kaybetmiştir. ; Underlining the failure of public order and the rise of the terrorist movements in the country, the soldiers carried out a coup d'état on September 12, 1980. The military government, which served in the period 1980-1983, improved relations with the United States with which relations were highly distressed previously in the 1970s, and developed bilateral relations with the Muslim states to define the Middle East politics. The non-democratic and human rights practices of post-coup period affected the relations established with the EEC and caused a deterioration in the relations with the western European states. During this period, the Turkish government lost a bargaining chip by accepting return of Greece to NATO's military wing without any compensation.

Danışman: Alihan Limoncuoğlu ; İşadamı derneklerinden, siyasal otoritede belirleyici rol oynadığını belirtmek gerekir. Bunun en önemli nedeni işadamlarının siyasi iktidar ile olan ilişkilerinde işadamı ve siyaset ilişkisinin çoğunlukla belirleyici olmuştur. Her ne denli, işadamları üzerinde siyasi iktidarın yönlendirici ve belirleyici rolüne dikkate alınsa da MÜSİAD ve TÜSİAD örneklerinde görüldüğü gibi işadamı derneklerinin kimliklerinin, siyasal yönelimlerinden ayrı bir şekilde belirleyici olduğunu söylemek mümkündür. Bu çalışmada TÜSİAD ve MÜSAİD ilişkisi ele alınmıştır ; It is important to note that business associations play a decisive role in political authority. The most important reason for this wasthe determinants of business men and political affiliations in the political power of the businessmen and their relations. Whilst the political power on businessmen is abletotake a directand decisive role, the identities of businessman associations, as seen in the examples of MUSIAD and TÜSİAD aredecisive apart from their political orientations. MUSIAD, from the time of its establishment, sees that it choose stoact in accordance with its relations with the governments. Sometimes it is not very successful. Altered with his government, the activities and discourses of the association have changed. When it was established, the statebe came a passive position in front of bureaucratic and politicalunits. It should be noted that it took place together with the AK Party government. It goes beyond just being an institution that is influenced by developments; social and political life as an actor who affects himself. Inshort, MUSIAD has been an importantact or in the politics of the government, influenced by the government. TÜSİAD and MUSIAD government policies were discussed.

Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve Suudi Arabistan arasındaki askeri ilişkiler sürekliliği ve derinliği bakımından her dönemde dikkat çekmektedir. Washington yönetimi Suudi Arabistan'ın kurulduğu 1932 yılından itibaren Riyad Krallığı ile ilişki içinde olmuştur. İkili ilişkiler her ne kadar başta ekonomi temelli başlamış olsa da ilerleyen yıllarda askeri müttefikliği de kapsayan daha geniş çerçeveli bir ittifaka dönüşmüştür. Ancak bu yoğun işbirliğini ABD ve Suudi Arabistan arasındaki yönetim biçimi ve sosyo-kültürel özelliklerdeki derin farklılıklar sebebiyle Amerikan Kongresi ve toplumuna kabul ettirmek oldukça zor olmuştur. ABD'nin bu ilişkileri meşru bir zeminde açıklaması, gerek kamuoyu gerekse Kongre desteğini alabilmesi açısından elzemdir. Kopenhag Okulu'nun güvenlikleştirme teorisi bağlamında ele alınan çalışmanın amacı; ABD'nin Suudi Arabistan ile askeri ilişkilerini analiz ederek, Washington'ın bu ilişkileri değişen dönemler içinde nasıl meşrulaştırdığını görmektir. --- The military relations between the United States of America (USA) and Saudi Arabia are always remarkable in terms of continuity and depth. Washington administration has been in contact with the Kingdom of Riyadh since 1932, when Saudi Arabia was established. Although bilateral relations have begun on an economy basis, in the following years they have turned into a wider framework of alliance, including military alliance. However, it is difficult to make this intensive cooperation to American Congress and American society because of the deep differences in the form of government and socio-cultural characteristics between the US and Saudi Arabia. It isinevitable for the US to disclose these relations at a legitimate ground and for the public to receive Congressional support. The purpose of the study, which was contextualised in the context of the Copenhagen School'ssecuritization theory; by analyzing the US military relations with Saudi Arabia, it is to see how Washington has legitimized this relationship in the changing times.

Uluslararası İlişkilerde tartışmasız gelişmelerden biri diplomasi alanında gerçekleşmiştir. 21. yüzyıl ile beraber devletler arası diplomasi, bünyesine giren pek çok unsur ile beraber daha karışık bir hal almıştır. Devlet birimleri ve ekonomik aktörlere ek olarak insani ve toplumsal yapılar da diplomasinin aktif aktörleri haline gelmişlerdir. Bu sebeple diplomatik hedef ve davranışlar başarılı olabilmeleri için siyasal ve ekonomik sahalarla beraber sosyal ve cemiyet hayatının da pek çok safhasına hitap etmek durumundadırlar. Türk dış politikası da bu çerçevede özellikle Adalet ve Kalkınma Partisinin etkisinde ciddi bir değişim geçirmiştir. Bunlar içinde en belirgini ise giderek hızlanan proaktivitesidir. Bazı analizcilerin Yeni Osmanlıcılık olarak adlandırmış olduğu bu değişimler başlangıçtaki endişeleri haksız çıkaracak şekilde Türkiye'nin ABD ve AB gibi tarihi ve stratejik ortaklarıyla ilişkilerini koparmamıştır. Bunun aksine söz konusu değişiklikler Türk dış politikasına daha geniş bir odak ve daha öte bir eşik sunmuştur. Bu hareketlilik sadece ekonomi ve diplomasi ile işlememiş ancak Osmanlı İmparatorluğu'nun kültür mirasını da bünyesine katmıştır. Bu mirasa yakın olan devletleri de öncelik olarak ele almıştır. Bu makale ilgili kültürel yakınlık unsurları ve değerlerinin proaktif bir dış politikaya ne derece katkıda bulunacağını işlemektedir. Bu çerçevede Bangladeş örnek olay incelemesi hem literatürde çok az bir değerlendirmeye sahip olduğundan faydalı hem de sosyo-kültürel yakınlık ve ortaklıkların bozulan ilişkileri toparlamada ne derece başarılı olduğunu göstermede açık ve güncel bir örnek teşkil etmektedir ; An undisputed development in International Relations occurred in diplomacy. With the 21st century state-to-state diplomacy was diluted with the inclusion of several actors. In addition to state agencies and business circles, human and societal elements also became active actors of diplomacy. Therefore diplomatic actions in order to be successful need to cover many segments of social life in addition to politico-economic aspects. Turkish foreign policy, more clearly with Justice and Development Party (AKP) underwent through several changes. The most obvious one was its spurred proactivity. In contrast with the preliminary concerns, these changes, which were named by several analysts as neo-Ottomanism, did not tear off Turkey's relations with its historical and strategic allies, i.e. the US and the EU. Yet, they gave Turkish foreign policy an expanded focus and an extended outreach. This proactivity did not only operate via economy or diplomacy but also merged with the cultural heritage of Ottoman Empire and its commonalities shared by several countries in Turkey's very and far away neighborhoods. Although AKP's proactivity was more heavily felt in the Middle East, its waves hit Asia-Pacific as well. This article aims to elaborate how much of a contribution these cultural commonalities could/could have provided to AKP elites' diplomatic aims. Bangladesh in this sense is an important example since it was not a well-elaborated example in the literature and also depicts how quickly these commonalities could heal impaired bilateral relations with Turkey

Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği dağıldıkta bağımsızlığını ilan eden devletlerden biri olan Azerbaycan, komşu devletlerle iyi ilişkiler kurmayı ve bu ilişkileri geliştirmeyi dış politikanın öncelikli alanı olarak belirlemiştir. Azerbaycan, tarihsel ve kültürel bağlılığı olan Türkiye ile bu ilişkileri ileri seviyede sürdürmeye çalışmaktadır. Araştırmada XX. Yüzyılın başlarından başlayarak günümüze kadarki zamanda, Azerbaycan ve Türkiye arasında ilişkiler, özellikle bağımsızlığını kazandıktan sonraki zamanda gerçekleşen karşılıklı yatırım, karşılıklı ticaret hacmi, sektörel ticaret ve ticari işbirliklerine ilişkin veriler yorumlanmakta, her iki devletin karşılıklı yatırım ve ticari ilişkilerinin düzeyi vurgulanmaktadır. Daha sonra bölgenin en önemli projelerinden olan Güney Gaz Koridoru`nun bu devletlerin karşılıklı ekonomik, stratejik ve politik ilişkilerine etkisi karşılaştırma yöntemi ile değerlendirilmektedir. Değerlendirme sonucunda Güney Gaz Koridoru projesinin her iki ülkenin ekonomik, stratejik ve politik ilişkilerine olumlu yönde katkısı olduğuna varılmaktadır. ; Azerbaijan, one of the states that declared its independence in the disintegration of the Soviet Socialist Republics Union, has determined to establish good relations with neighboring states and develop these relations as a priority area of foreign policy. Azerbaijan tries to maintain these relations with Turkey, which has historical and cultural ties. In this study, in the period starting from the beginning of XX century until today, data on the relations between Azerbaijan and Turkey, especially the Mutual Investment, mutual trade volume, sectoral trade and commercial cooperation realized, and the level of mutual investment and commercial relations between the two countries are emphasized. The South Gas Corridor, which is one of the most important projects in the region, is then evaluated by comparing the impact of these states on their economic, strategic and political relations. As a result of the assessment, the South Gas Corridor project has a positive impact on both countries economic, strategic and political relations.

anemon ; Çağdaş dünyada Azerbaycan ve İran gibi birbirlerine coğrafi yönden yakın olan devletlerin stratejik iş birliği, bölgesel durumun değişmezliğine ve güvenin temin edilmesine, karşılıklı ekonomik ve kültürel ilişkilerin geliştirilmesine uygun şartların ortaya çıkarılmasında önemli rol oynar. Azerbaycan ve İran önemli jeopolitik öneme, stratejik önemi yüksek büyük enerji hammaddelerine sahip olan devletlerdir. Ortak tarih, kültür ve din iki devlet arasında ilişkilerin yüksek seviyede korunmasını şart hale getiren amillerdir. İran (1648 bin km2) göre Yakın ve Orta Doğu'nun en büyük devletidir, açık denizlere çıkışı vardır. Bu amil İran'ın dünyanın birçok ülkeleri ile ekonomik ilişkilerini kolaylaştırır. 8 milyar ton belirlenmiş petrol hammaddesi bakımından İran dünyada ilk sıralarda yer alan bir devlettir. İtiraf etmek gerekir ki, çeşitli alanlarda uzun zamanlı Azerbaycan – İran münasebetlerinin geliştirilmesi için uygun zemin vardır. ; Azerbaijan and Iran are states geographically close to each other. This proximity plays an important role in strategic cooperation, ensuring the stability of the regional situation and establishment of trust, and in revealing the conditions suitable for developing mutual economic and cultural relations. Azerbaijan and Iran are states with large energy raw materials of geopolitical and strategic importance. Common history, culture and religion are agents that make it necessary to maintain a high level of relations between the two states. Iran is the largest state in the Near and Middle East, with its territory (1648 thousand square kilometers). This factor facilitates the economic relations of Iran with many countries of the world. Iran is one of the top countries in the world with its determined 8 billion tons of petroleum raw materials. In this case, it must be admitted that there is a suitable ground for developing long-term Azerbaijan-Iran relations in various fields. ; 712411

Kitle iletişim araçlarının yaygınlaşması ile hemen her şey medyatik alanlara taşınmıştır. Böylece tüm dünya dev bir televizyon ekranına dönüşmüştür. Bu çalışmada herkesin artık sorgulamadan sadece seyirle meşgul olduğu bir dünyada, işletmelerin bu sistemi etkileyen enstrümanları incelenmiştir. İşletmelerin Yirminci yüzyılın ortalarından itibaren devlet ve uluslararası düzeyde ciddi bir etkileşim içine girmiştir. Kitle iletişim araçları işletmelerin tanıtımlarına çok büyük katkı sağlarken diğer yandan da işletmelerin ürün tanıtımları üzerinden verdikleri mesajlar da ciddi bir kitleye sahip olmuştur. Bu durum kitleleri, işletmeler tarafından belirlenmiş ve farklı ideallere sürüklemiş ve bireyler ve hatta toplumlar arası mesafeler giderek aşırılığa yol açacak olan küresel yozlaşma nedeni olmuştur. Küresel yozlaşmanın ölçülmesi netliğe sahip olmazken, bu çalışmada medyatik olaylar değerlendirilerek bir çözümleme elde edilmeye çalışılmıştır. Bu çözümlemede özellikle kitlelerin hassas olduğu konuların medyada gördüğü tepkileri ve yansımaları ele alınmıştır. Bu bağlamda, küresel yozlaşmanın kitlesel anlamda, tüm toplumların var olan ve yukarıda sözü edilen bazı olumsuzluklara duyarsız kalması sorunudur. Bu çalışmanın sonuçlarına göre, küresel yozlaşma, her yönüyle ilişkileri acımasız kılan bir tür güç oyunu haline gelmiş ve gitgide karmaşıklaşan bir yaşam şekline dönüşmüş durumdadır. Çalışmada; artan rekabetin, teknolojik gelişmeleri artırdığı ve hızlandırdığı, bu durumun da ülkelerin gerek iç gerek dış meselelerinde ülkeleri ve/veya vatandaşlarını ahlaksız, tutarsız, dengesiz bir kitleye dönüştürdüğü ve dahası ileride daha da karmaşıklaşan yeni siyaset ve ekonomi oyunları ile rekabetin kendine yön veren bir niteliğe sahip olduğu görülmüştür. Küresel yozlaşmanın ilişkisel yapısı en fazla işletmelerde ortaya çıkmaktadır. ; With the widespread use of mass media, almost everything has moved to the media. Thus, the whole world has turned into a giant television screen. In this study, the instruments of the enterprises that affect this system are examined in a world where everyone is only busy with watching without questioning anymore. Since the middle of the twentieth century, businesses have entered into serious interaction at the state and international level. While mass media makes a great contribution to the promotions of businesses, on the other hand, the messages given by the businesses through their product promotions have also gained a serious audience. This situation has led the masses to different ideals determined by businesses, and the distances between individuals and even societies have become the cause of global corruption that will lead to extremism. While the measurement of global corruption is not clear, in this study, an analysis has been tried to be obtained by evaluating the mediatic events. In this analysis, the reactions and reflections of the subjects that are especially sensitive to the masses in the media are discussed. In this context, global corruption is the problem of all societies being insensitive to some of the negativities that exist and mentioned above. According to the results of this study, global corruption has become a kind of power game that makes relations brutal in all aspects and has turned into an increasingly complex way of life. As a result of the study, increasing competition has increased and accelerated technological developments. This situation has turned the countries and / or their citizens into an immoral, inconsistent and imbalanced mass in both internal and external issues. And it is seen that this situation will direct itself with new political and economic games that get more complicated in the future. The relational nature of global degeneration occurs most often in businesses.

Çalışmamızda, AB ülkeleri ve Rusya arasındaki enerji ilişkileri hem ülkeler bazında hem de Birlik olarak ele alınacak, AB ve Rusya arasındaki doğalgaz özelinde anlaşmazlık konularına yer verilecek ve sonuçta ortak enerji politikası oluşturabilmenin önemine ve yapılabilirliğine yer verilecektir. ; There is an intense energy relationship between Russia and the EU. Natural gas in the EU needs about 1/3 of the imports from Russia, while Russia exported to EU countries where a large portion of the export revenues of oil and natural gas provides. The realization of such a large volume of energy relations to get their attention and energy on this issue makes it necessary to prepare a strategy.Russia has adopted an energy policy after Putin had come to power, Accordance with this policy, state control of energy resources reserves. In this way, foreign relations as a trump card from time to time uses of energy resources. On the other hand the EU couldn?t make a common energy policy yet and shortages experienced in the gas crises of 2006 and 2009.Various problems have been experienced in the field of energy between Russia and the EU, member states couldn?t solve these problems and differences that have established separate relations with Russia as EU, in the absence of an effective common energy policy.In our study, energy relations between Russia and EU states will be analyzed seperately and also as an Union. Conflicts which are especially on natural gas will be discussed and as a result importance and ability of an common energy politics will also be discussed.

This study analyses the early years of cooperation between Türkiye and the United States (US) in the field of security and defence by utilising US government documents and the secondary sources that heavily depend on primary sources. It emphasizes the link between the elements of the strategic context in which the US developed its approach to the defence of the Middle East and the American interest
in developing defence ties with Türkiye. The major outcomes of Turkish-American cooperation were American support for Türkiye against the Soviet Union in 1946, the provision of American military assistance in 1947, the modernization of the Turkish military, the construction of military bases on Turkish territory, American support for Turkish membership in NATO and Turkish willingness to conduct its
relations with the Middle East in coordination with the West. This study reveals that those outcomes reflected for the most time American political and strategic preferences. For this reason, the typical characteristics of those relations between great powers and small states can be observed in Turkish-American security relations during their formative years.

Orta Doğu coğrafyasının önemli ve büyük devletlerinden olan Türkiye ve İran'ın binlerce yıllık geçmişe sahip siyasî ve kültürel ilişkileri vardır. Bu uzun ve zengin tarihi arka plan iki ülke arasında zaman zaman dostane zaman zaman gergin ilişkiler örüntüsünü oluştururken, kaçınılmaz olarak karşılıklı etkileşimi de beraberinde getirmiştir. Geçmişte siyasî/ideolojik çatışma, jeostratejik rekabet, ekonomik hâkimiyet ve dinî ihtilaflar nedeniyle karşı karşıya gelen iki ülke; Türkiye'de cumhuriyetin kurulması İran'da Kaçar Hanedanlığına son verilmesiyle birbirine yakınlaşmaya başlamışlardır. Bu yakınlaşmada her iki ülkede söz konusu değişimleri gerçekleştiren ve ülkelerinde batılılaşma politikaları uygulayan milliyetçi karizmatik liderlerin büyük etkisi olmuştur. Bu sayede iki ülke arasında süregelen ihtilafların halli ve ilişkilerin sağlam hukukî zemine oturtulması mümkün olabilmiş, iki ülkenin ilişkilerini gölgeleyen kuşku ve önyargı bulutları dağıtılmıştır. Ortak güvenlik kaygılarını taşımaları ekonomik ve toplumsal gelişmeyi arzulamaları ve milliyetçi, modernist yaklaşımları iki ülkeyi yekdiğeriyle işbirliğine daha çok itmiştir. Yine iki ülkeyi tehdit eden ayrılıkçı/Kürtçü akımlarla ortaklaşa mücadele zarureti de iki ülke ilişkilerini etkileyen bir diğer faktör olmuştur. Yabancı aktörlerin de müdahil olduğu bu süreçte iki devlet birbirleriyle rekabet ve çatışma yerine uzlaşma ve işbirliği siyasetini takip ettikleri sürece kârlı çıkacaklarının farkında olarak ilişkilerini bu doğrultuda sürdürmeye gayret etmişlerdir. Ancak içsel ve dışsal bir dizi faktörün izin verdiği ölçüde bu politika sürdürülebilmiş ve bölgesel işbirliği çabalarında da ortak hareket ederek birlikte yer almışlardır. ; The relations of Turkey and Iran, which are important and strong states in the Middle-East, date back to thousands years ago. The relations which characterised sometimes with tension sometimes with friendship have caused an inevitable interaction between the two countries throughout history. The two states, which confronted with each other due to the reasons such as political/ideological tension, geo-strategical rivalry, economic hegemony and religious contraversy in the past, have started to get closer to each other since the foundation of Turkish Republic in Turkey and since the owerthrown of the Kaçar dynasty in Iran. In improving the relations of the two states the nationalist charismatic leaders who have been the main actors in change and Westernisation policies, have played very important roles. Thus, the contraversies between the two countries have been solved and the relations have been placed a solid legal ground, ending the suspicion and prejudice characterised the relationships between the two states for a long time. The common security concerns, aspiration for economic and social development and nationalist modernist aprroaches have forced each country to cooperate with the other one. Moreover, the necessity for common combat against seperatist Kurdish movement which thretaens both states is another factor which affect the two countries' relations. In the process which foreign (outsider) actors have also involved, the two states recognised that if they develop peaceful agreement and cooperation instead of rivalry and conflict, it would be more in favour of them, and they shape their relations accordingly. They have sustained this policy as long as internal and external factors let to do so and they have taken place in regional cooperations, acting together.

YÖK Tez No: 599307 ; İkinci Dünya Savaşı'nın sonlarına doğru Sovyetler Birliği'nin toprak ve üs talepleriyle karşı karşıya kalan Türkiye, Batı ülkeleri ile ilişkilerini geliştirmeye başlamıştır. Savaş sonrası Sovyetler Birliği'ne karşı yeni stratejiler geliştiren ABD, bu stratejileri ve çıkarları gereği Türkiye'ye destek verme kararı almıştır. Bu kararın ilk uygulamaları 1947'de Truman Doktrini ve 1948'de Marshall Planı çerçevesinde olmuştur. Türkiye, 1950'de başlayan Kore Savaşı'nda Batı ülkelerinin yanında yer alarak Kore'ye asker gönderme kararı almış ve 1952'de ABD'nin de desteğiyle NATO'ya resmen üye olmuştur. Bu tarihten sonra NATO, Türkiye-ABD ilişkilerinde çok önemli bir mihenk taşı haline gelmiştir. Türkiye, NATO'ya üye olduktan sonra özellikle güvenlik boyutunda ABD ile daha sıkı ilişkilere girmiştir. İlk dönemde şartların zorlaması ve iki ülkenin ihtiyaçları çerçevesinde pürüzsüz başlayan ikili ilişkilerde, daha sonra ABD'nin Soğuk Savaş politikaları çerçevesinde ciddi sorunlar ortaya çıkmıştır. Soğuk Savaş döneminde iki ülke arasındaki stratejik ittifak dönemi, Kıbrıs sorunu ile sarsılmaya başlamıştır. Kıbrıs Türklerine karşı yapılan saldırılar nedeniyle 1964 yılında Türkiye adaya müdahale etmek istemiş, fakat ABD'nin tepkisiyle karşılaşmıştır. ABD Başkanı Johnson'un 5 Haziran 1964 tarihinde gönderdiği mektup, Türkiye-ABD ilişkilerine ağır bir darbe vurmuştur. Sarsılan ilişkiler, 1969 Savunma ve İşbirliği Anlaşması ile bir düzene oturtulmak istenmişse de 1974 Kıbrıs Barış Harekatı ve ertesinde Türkiye'ye uygulanan silah ambargosu ilişkileri kopma noktasına getirmiştir. İki ülke arasındaki ilişkilerin tekrar yakınlaşmaya başlaması, 1978'de ambargonun kalkması ve arkasından 1979'da Savunma ve Ekonomik İşbirliği Anlaşması'nın imzalanmasıyla mümkün olmuştur. İmzalanan anlaşmalar ile ABD'nin Türkiye'deki askeri varlığı da yeniden ele alınmıştır. 1980'li yıllarda iki ülke arasında her ne kadar bazı sorunlar yaşansa da ilişkilerde yeniden bir yakınlaşma dönemi başlamıştır. Bu çalışma, Soğuk Savaş döneminde Türkiye-ABD ilişkilerini incelemeyi amaçlarken söz konusu dönemde iki ülke ilişkilerinde ortaya çıkan önemli anlaşmazlıklara da dikkat çekmeyi hedeflemektedir. Ayrıca bu dönemde, Türkiye-ABD ittifakının temel özelliklerini ortaya koymaya çalışmaktadır. Bu bağlamda Türkiye'nin ne derecede ABD'nin etkisi altında kaldığı da incelenmektedir. ; Towards the end of the Second World War, Turkey, who was confronted with land and military base demands of the Soviet Union, started to develop her relations with Western countries. The United States of America, who was developing new strategies against the Soviet Union after the war, decided to help Turkey because of her strategies and interests. First applications of these decisions were the Truman Doctrine (1947) and Marshall Plan (1948). Turkey took side with Western countries and decided to send troops to Korean War that began in 1950 and became a NATO member in 1952 with the support of the United States. After this date, NATO has become a very important milestone with regards to the Turkey-US relationship. After joining NATO, Turkey had closer relations with the US especially on security dimension. At the beginning, enforcement of conditions and framework of two countries' needs led to smooth bilateral relations. Later, serious problems arose because of the Cold War policies of the United States. Cold War strategic alliance era between the two countries began to be shaken by Cyprus issue. Due to attacks against the Turkish Cypriots, Turkey wanted to intervene to the island in 1964, but US opposed that intervention. US President Johnson's letter, which was sent on 5 June 1964, inflicted a heavy blow on the Turkey-US relations. Even if shaken relations were tried to be reconciliated with Defense and Cooperation Agreement in 1969, 1974 Cyprus Peace Operation and after that arms embargo imposed on Turkey brought relations to the breaking point. The resumption of relations between the two countries became possible with the disembargo in 1978 and signing of the Defense and Economic Cooperation Agreement in 1979. US's military presence in Turkey was also reconsidered by these agreements. Although there were some problems between two countries in the 1980s, a rapprochement period began. This study aims to examine Turkey-US relations during the Cold War Era and draw attention to significant disputes that emerged between two countries. Additionally, this study tries to reveal basic features of Turkey-US alliance during this period. In this regard, to what extent Turkey was under the influence of the United States is examined.

Türkmenistan ve Türkiye arasındaki ilişkiler 1991 yıllından sonra oldukça derinleşmiştir. Gelişen bu ilişkide öne çıkan kısım Türkmenistan ve Türkiye arasındaki ekonomik ilişkilerin geldiği seviyedir. Bu çalışmada, Joseph S. Nye ve Robert O. Keohane'nin 1980'lere doğru ortaya koydukları karşılıklı bağımlılık çerçevesinde analiz birimi olarak Türkmenistan ve Türkiye ilişkileri ele alınmış ve incelenmiştir. Bu iştigalde, Türkmenistan ve Türkiye ilişkileri, Türkmenistan ile Türkiye'nin siyasi ve ekonomik profili, dış politika stratejisi ve Türk kimliğine bakışları özetlenmiştir. Türkmenistan ve Türkiye'yi karşılaştırırken Türkiye'nin 100. yılını kutlamaya hazırlanan, güçlü bir imparatorluk mirasına sahip devlet olduğunu, Türkmenistan'ın ise 2019 yılı itibariyle henüz otuz yılını doldurmamış bağımsız ve egemen bir devlet olduğunu göz ardı etmemek gerekir. Türkiye ile Türkmenistan arasındaki ilişkilerde ekonomik olarak bir maliyet söz konusu olup asimetrik bir ilişki tespit edilmiştir. İki ülke arasındaki ilişkiler genel çerçevede tartışılmış ve ilişkilerin gelişmesi için öneriler sunulmuştur. ; Relations between Turkey and Turkmenistan rather deepened after the year 1991. Emerging prominent part in this relationship is the level at which economic relations between Turkmenistan and Turkey. In this study, Turkmenistan and Turkey relations as the unit of analysis in the framework of interdependence theory put forth towards 1980 by Joseph S. Nye ve Robert O. Keohane discussed and examined. In this study, Turkmenistan and Turkey relations, Turkmenistan and Turkey's political and economic profile, and foreign policy strategies and the views on Turkish identity are summarized. When comparing Turkmenstan and Turkey those are should not be ignored: Turkey's preparing to celebrate its 100 th anniversary, that the state has a strong imperial heritage, beside this Turkmenistan is an independent state that has not yet completed its thirty years as of 2019. There is a trade relationship between Turkey and Turkmenistan. An asymmetrical relationship was found in the finding part. The relations between the two countries are discussed in the general framework and suggestions for the development of relations are discussed in the general framework and suggestions for the development of relations are presented.