Suchergebnisse

Soğuk Savaş Dönemi Batı ile Doğu bloku ülkeleri arasındaki mücadele sadece siyasi, askeri ve teknoloji alanlarında olmamıştır. Bu dönemde rekabetin bir başka boyutu ekonomik sistemler arasında da ortaya çıkmıştır. Batı Bloku Amerika Birleşik Devletleri'nin öncülüğünde serbest piyasa ekonomisini özgürlüklerle birleştirerek tüm dünyaya sunmaya çalışmıştır. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği (SSCB) ise Doğu Bloku ülkelerine devletin tekelleştiği, merkezi planlamaya dayanan bir ekonomiyi dayatmıştır. Mücadeleyi kazanan kapitalist ekonomik sistem, 1990'lı yıllardan itibaren çözülen Doğu Bloku ülkelerinde hakim hale getirilmeye çalışılmıştır. Doğu bloku ülkeleri bu süreçte ekonomik değişimin yanında siyasi değişimi de aynı anda yaşamak zorunda kalmışlardır. Geçiş ekonomisi olarak adlandırılan bu ülkelere başta Washington Uzlaşısı adı altında bir reçete sunulmuştur. Bu reçete kapsamında bazı ülkeler hızlı reform sürecine girişmiş bazıları ise kademeli bir şekilde reformlar gerçekleştirmişlerdir. Türkmenistan da SSCB'nin dağılışından sonra geçiş ekonomileri içinde yer almıştır. Türkmenistan zengin yeraltı kaynaklarına sahip olması ve geçiş sürecinin ilk yıllarında üretim kaybı yaşamaması nedeniyle serbest piyasaya geçiş için gerekli reformları sürekli ötelemiştir. Uluslararası kuruluşların birçok temel geçiş göstergesi verilerinde Türkmenistan geçiş ekonomileri içinde son sıralarda bulunmaktadır. Türkmenistan başarısız bir geçiş ekonomisi örneğidir. Serbest piyasa düzenine tam anlamıyla geçiş sağlayamamıştır. Geçiş ekonomileri içinde %1,08 ortalama ile reformları gerçekleştirme açısından son sırada kalmıştır. Başarılı bir özelleştirme süreci yaşayamadığı için devlet ekonomide hala çok etkindir. Gayri Safi Yurt İçi Hasılada (GSYİH) özel sektörün payı 'tir. Türkmenistan Devleti ekonomik gelişmenin temeli olarak gördüğü fosil yakıt üretimine devam etmektedir. Yıllık Türkmenistan'da kişi başına düşen karbondioksit emisyonu 12,517 tondur. Bu çalışma ile amaçlanan geçiş ekonomisi kavramının tam olarak anlaşılmasını sağlamak ve Türkmenistan'ı bu bağlamda analiz edebilmektir. Analiz için Dünya Bankası (WB), Uluslararası Para Fonu (IMF), Avrupa İmar ve Kalkınma Bankası (EBRD), Türk İşbirliği ve Kalkınma Ajansı (TİKA) verileri kullanılmıştır. ; The struggle between Eastern Bloc and Western Bloc countries in the Cold War era did not come into play solely in political, military and technological areas. Besides, another aspect of competition took place between economic systems in this period. The Western Bloc under the leadership of the United States of America endeavored to present free market economy to the entire world by combining it with liberties whilst an economy which was based on central planning and in which the state was monopolized was imposed on Eastern Bloc countries by the Union of the Soviet Socialist Republics (USSR). Attempts were made to make the capitalist economic system, which became victorious in this struggle, dominant in Eastern Bloc countries as of the 1990s. As well as economic transformation in this process, Eastern Bloc countries were forced to have political change at the same time. A prescription initially under the name of the Washington Consensus was offered to these countries which were called as transition economies. In the context of this prescription, some countries entered into a rapid reform process whereas some other countries made reforms in a gradual manner. Following the breakup of the USSR, Turkmenistan was also categorized under transition economies. By virtue of having rich natural resources and not experiencing production losses in the early years of transition, Turkmenistan constantly postponed reforms which were necessary for ensuring the transition to free market. Of transition economies, Turkmenistan ranks at the bottom as per data of several basic transition indicators released by international institutions. Turkmenistan is an example of an unsuccessful transition economy. The country could not get success for the transition to the free market economy system. Thus country is the last one with its 1.08% average in transition economies applying the reforms. The government has still very effective power in the economic system as a result of that unsuccessful customization process. The share of the private sector in the Gross Domestic Product (GDP) is . Turkmenistan state continues to fossil fuel production, which is seen as basis of economic development. Annual carbon dioxide emissions per person in Turkmenistan is 12,517 tons. The aim of this study is to assure that the concept of transition economy is fully understood and to analyze Turkmenistan in this context. World Bank (WB), International Monetary Fund (IMF), Europen Bank for Reconstruction and Development (EBRD), Turkish Cooperation and Coordination Agency (TİKA) data have been used for the analysis about Turkmenistan

Uluslararası ilişkilerde Güç Dengesi Kuramı, devletlerin ulusal güç parametreleri üzerinden geliştirdikleri denge siyasetini analiz etmektedir. Söz konusu güç dengesi kuramının bölgesel güç geçişleri üzerinden oluştuğu argümanı, Douglas Lemke'ye atıfla literatürde sıklıkla vurgulanmaktadır. Bu çalışmada, Türkiye Cumhuriyeti ve İslam dünyası ilişkileri güç dengesi ve bölgesel güç geçişi teorisi çerçevesinde incelenmektedir. Söz konusu analizi yerine getirirken Birleşik Arap Emirlikleri (BAE), İran, Mısır ve Suudi Arabistan'ın Türk Dış Politikası (TDP) açısından işbirliği ve çatışma alanları sıralanmaktadır. Bu yönüyle, çalışmanın bağımlı değişkeni Türk Dış Politikası ve İslam Dünyası ilişkilerinin teorik çerçevesidir. Söz konusu bağımlı değişkeni etkileme kapasitesine sahip bağımsız değişkenleri ise yukarıda ifade edilen seçilmiş ülkelerin siyasal, teolojik ve ekonomik parametreleri olarak ifade etmek mümkündür. ; The Balance of Power Theory in international relations analyses the balance politics developed by states based on national power parameters. The balance of power approach is based on regional power transitions is frequently emphasized in the literature with reference to Douglas Lemke. In this study, it is examined in the framework of the Republic of Turkey and the Islam world relations and regional power balance of power transition theory. While conducting the analysis, the areas of cooperation and conflict are listed in terms of the Turkish Foreign Policy (TDP) of the United Arab Emirates (UAE), Egypt, Iran and Saudi Arabia. In this respect, the dependent variable of the study is the theoretical framework of Turkish Foreign Policy and Islamic World relations. It is possible to express the independent variables that have the capacity to affect the dependent variable in question as the political, theological and economic parameters of the selected countries.

1948 yılında imzalanan Ticaret ve Tarifeler Antlaşması (GATT) paralelinde gümrük vergileri giderek düşürülerek sıfırlanmıştır. Ticarette kısıtlamalar kaldırılmıştır. Böylece hizmetler ve malların serbest dolaşımı sağlanmıştır. Avrupa Birliği'nin çekirdeğini Gümrük Birliği oluşturmaktadır. Üye devletler aralarında Roma Antlaşmasıyla malların giriş ve çıkışlarıyla ilgili olarak uyguladıkları gümrük vergileri ve miktar kısıtlamalarını kaldırmayı taahhüt etmişlerdir. Bunun yerine ortak gümrük tarifesi ve ortak ticaret politikası yürürlüğe koymuşlardır. Türkiye ile Avrupa Birliği arasında Gümrük Birliğine dayalı bir ortaklık kurulmasını içeren antlaşma 1963 yılında imzalanmıştır. Hazırlık ve geçiş dönemleri Türkiye'deki ekonomik ve siyasi istikrarsızlıklar sebebiyle 01.01.1996 tarihine kadar uzatmıştır. Bu tarihte bütün engeller aşılarak Türkiye'nin Gümrük Birliği'ne katılması kararlaştırılmıştır. Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne tam üyelik görüşmeleri ise 03 Ekim 2005'te başlamıştır. Dünyada, ülkelerin ekonomik gelişme düzeyleri onların uluslararası rekabet gücü ile ölçülmekte ve şartlar çok hızlı değiştiğinden, rekabet gücüne devamlı sahip olmanın yolu kendini sürekli olarak değişen şartlara adapte etmekten geçmektedir. Avrupa Birliğine kabul edilmeyip Gümrük Birliğine kabul edilen Türkiye'nin bu aşamadan sonra özellikle dış ticaretinde çok daha dikkatli davranması gerekmektedir. Gümrük Birliği ve Türkiye'nin rekabet gücü ele alınmıştır. Avrupa Birliği ile gerçekleştirilecek Gümrük Birliğinden sanayi sektörünün rekabet açısından etkilenmemesi için alınması gereken tedbirler ile rekabeti engelleyen unsurlar üzerinde durulmuştur. ; Customs taxes were gradually reduced and then abolished by the General Agreement on Tariffs and Trade (GATT) signed in 1948. trade barriers were removed. Thus the free movement of goods and services was realized. The Customs Union constitutes the European Union?s nucleus. The member countries promised to abolish customs taxes and quantitive restrictions which they applied for the import and export of goods. Insead, they put the common customs tariffs and the common trade policy into effect. Tha agreement which involved a partnership between Turkey and European Union in accordance with the Customs Union was signed in 1963. the prepatory and transition periods lasted until January 1st, 1996 because of economic and political instability in Turkey. On this date, Turkey?s joining the Customs Union was resolved overcoming all the obstacles. As for the negotiations on Turkey?s full membership to the European Union, they started on October 3rd, 2005. In the world, economic development levels of the countries are measured by their international competitive power and because the conditions change very rapidly, the key to have competitive power is to adapt itself to constantly changing conditions. From now on, Turkey which has been accepted to the Customs Union but not to the European Union, has to act much more carefully, especially in its foreign trade. The Customs Union and Turkey?s competitive power have been discussed in this thesis. The precautions that should be taken in order that the industrial sector will not be affected in terms of competition by the Customs Union and the factors hindering competition have been emphasized.

Deborah Welch LARSON ve Alexei SHEVCHENKO Psikoloji'deki Sosyal Kimlik Teorisini ufuk açıcı bir şekilde uluslararası ilişkilere uyarlamışlardır. Kaleme aldıkları Statü Arayıcıları makalesinde, Soğuk Savaş sonrası oluşan uluslararası düzendeki Amerikan üstünlüğüne karşılık Rusya ve Çin gibi büyük güçlerin hegemonik düzende yeni bir statü elde etmek için bir takım dış politika davranışlarını değiştirdiklerini ve sosyal hareketlilik, sosyal rekabet ve sosyal yaratıcılık devletleri olarak sınıflandırıldıklarını vurgulamaktadırlar. Zira devletler, A.F.K. Organski'nin Güç Geçişi Teorisi'nde dile getirdiği gibi her bir güç geçişi fazında bulundukları pozisyona göre davranış değiştirmektedirler. Kaybettikleri statülerini kazanmak yahut daha iyi bir statü elde etmek isterler. Edinilen tüm statüler devletlere dış politikalarını geliştirme ve etki alanını arttırma avantajı sağlamaktadır. "Status Seekers: Chinese and Russian Responses to U.S. Primacy" makalesinin ortaya attığı tezi uyarlayarak; herhangi bir güç geçiş fazı noktasına gelindiğinde devletlerin, uluslararası ilişkilerdeki statü hiyerarşisinde bulundukları pozisyonun davranış kalıplarına göre kendi istihbarat teşkilatlarını nasıl organize edecekleri, gizli servislerine nasıl bir fonksiyon yükleyecekleri sorusuna cevap aramaktır. Çalışmada davranışsalcı ekole bağlı kalarak çeşitli istihbarat örgütlerinin davranışlarından örnekler sunularak, dominant, sosyal hareketlilik, sosyal rekabet ve sosyal yaratıcılık devletlerinin ayrı ayrı istihbarat reflekslerini açıklamaya gayret gösterilmiştir. Sonuç olarak, öncelikle dominant devletin istihbarat teşkilatının hegemonik düzenin istikrarını sağlamak için liberal demokrasileri rejimlerini yayması ve müttefiklerini diğer güçlerin istihbarat operasyonlarına karşı muhafaza etmesi gerekmektedir. İkinci olarak, sosyal hareketlilik istihbaratı ise politikalarını dominant devletle uyumlu hale getiren müttefik ülkelerin istihbarat teşkilatlarının davranışlarını ve istihbarat işbirliklerini tabir etmek için kullanılmaktadır. Üçüncü olarak, sosyal rekabet istihbaratı jeopolitik rekabete dayanmaktadır. Bu tanım, dominant devletin hegemonik düzeninden memnun olmayan revizyonist büyük güçlerin rekabete dayalı istihbarat davranışlarını sınıflandırmak için kullanılmaktadır. Son olarak, sosyal yaratıcılık istihbaratı ise, mevcut konjonktürden memnun olmayan, revizyon isteyen fakat hegemonik düzenle de çatışmaya girmek istemeyen istihbarat teşkilatlarının sınıflandırılmasında kullanılan bir tanımdır. --- Deborah Welch Larson and Alexei Shevchenko adopted the social identity theory in psychology into the international relations theories with an eye-opening approach for readers. In the article named as Status Seekers Larson and Shevchenko claimed that against U.S. primacy formed after cold war, Russia and China have changed the foreign policy perspectives so as to gain a new and more positive status in international order. According to Status Seeker's approach, there are three basic foreign policy classifications; social mobility, social competition and finally social creativity. Just as A.F.K. Organski determined in Power Transition Theory, states usually shift their foreign policy attitudes based on a new role which they gained in each one of power transition phases. In order to make up for lost status or get more positive one, states would like to possess better political status in international order. An acquired better status provides states an advantage to increase the sphere of influence or conduct either efficiant or eminant foreign policy. By adapting "Status Seekers: Chinese and Russian Responses to U.S. Primacy" into intelligence studies, this work looks for an answer how states promote and change the behavioural pattern of their intelligence agencies depending upon their own position in the status hierarchy when it comes to a new power transition phase. In this analysis, the examples from the behaviours of different intelligence agencies are presented in the perspective of behaviouralism. The constructions and reflexes of dominant, social mobility, social competition and social creativity states are explained separately in this work. To sum up, firstly, dominant state has to expand the liberal democracy regimes as hard as one can go around the world and of course protect the allied nations from the operations of foreign intelligence agencies for the hegemonic stability. Secondly, social mobility intelligence expresses intelligence liaisons among states and the intelligence agencies' behaviours of states allied to dominant power. Thirdly, social competition intelligence may be attributed to geopolitical rivalry. This term is used for the competitive intelligence behaviours of revisionist states being discontent from current hegemonic structure. Finally, social creativity intelligence tells us a classification of states being discontent from status quo and revisionist, but do not would like to counter the dominant power and hegemonic structure.

Güler, Tahsin (Balikesir Author) ; Türkiye'de yoğun bir reform gündemiyle geçen 2000'li yılların ilk on-onbeş yılında merkeziyetçilik azaltılmaya çalışılırken uygulanan reformlarla yerelin yükselişine imkân sağlanmıştır. Bu süreçte mülki idare sisteminin sahip olduğu birtakım görev ve yetkiler yerel yönetimler lehine azaltılmış ya da bu yönetimlere aktarılmıştır. Son derece demokratik bir tarzda gelişen bu sürecin son yıllarda milli güvenlik tehditleri ve akabinde yönetim sistemindeki değişimin etkisiyle sürdürülmesi güçleşmiş, merkezi yönetim mülki idare sistemini güçlendirme yoluyla taşradaki gücünü yeniden pekiştirmiştir. Özellikle 2000'li yıllarda yoğunlaşan kamu yönetimi reformlarıyla mülki idare sisteminin hizmet etkinliği yerel yönetimler lehine azaltılmıştır. 2013 yılından itibaren ise milli güvenliğe yönelik tehditlerin artması ve Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminin güçlü yürütmenin devamı olarak güçlü bir mülki idare sistemini öngörmesi güvenlikçi politikaların sürükleyiciliğinde mülki idare sistemini güçlendirirken mülki idare amirlerini de daha aktif ve dinamik bir rol oynamaya zorlamaktadır. ; While centralization was tried to be decreased in the first ten or fifteen years of the 2000s which passed with a busy reform agenda, the opportunity was provided for the rise of local with implemented reforms. In this process, some of the duties and authorities that the civil administration system has were reduced in favor of local administrations or transferred to these administrations. It has become difficult to sustain this extremely democratically developing process due, in recent years, to the national security threats and subsequently change in the administrative system, and central administration has intensified its power over the rural by means of strengthening the civil administration system. Service effectiveness of the civil administration system has declined with public administration reforms which became prevalent especially in the 2000s. Starting from 2013, that threats against national security have increased and that presidential government system calls for a powerful civil administration system as a continuation of powerful enforcement, together with driving force of security-based policies, strengthen the civil administration system and force civil administration supervisors to play a more active and dynamic role.

Türkler ve Macarlar I. Dünya Savaşı'nda müttefik olarak aynı cephede sırt sırta çarpışmış iki millettir. Savaş sonrasında Türk milleti, Milli Mücadele ile yurdunu düşman işgalinden kurtararak yeni bir devlet kurmuş ve bu süreç içerisindeki yenilikler ve devrimler, Macar halkı ve kamuoyu tarafından dikkatle takip edilmiştir. Bu çalışmada, Türkiye'de çok partili hayata geçiş denemelerinden biri olan Serbest Cumhuriyet Fırkası'nın kuruluşu ve kapanmasına giden süreç Macar elçilik raporları ışığında ele alınmıştır. Bu süreç Macarların gözünde Türk demokrasinin ilerlemesi ve gelişmesi açısından önemli bir adım olarak görülmüş, diğer yandan ise Türk siyasi hayatındaki iktidar mücadelesinin bir parçası olduğu ifade edilmiştir. Ayrıca Serbest Cumhuriyet Fırkası'nın kurulmasının Türkiye'ye olumlu getirisi olacağını düşünen Macarlar, böyle bir adımla yakın gelecekte çok partili hayatın Türk siyasi hayatına tamamen yerleşeceğini düşünmüşlerdir. Bu çalışma Türkiye'ye ilk Macar elçisi olarak atanan Tahy László'nun Türkiye'deki Macaristan Elçiliğinden Macaristan Dışişleri Bakanlığına gönderdiği raporlar göz önüne alınarak hazırlanmıştır. ; Turks and Hungarians are two nations who fought back to back as alliances in the same front during the World War I. After war, Turkish nation saved its country from the enemy invasion with War of Independence and established a new state, and the innovations and revolutions during this process were carefully observed by the Hungarian people and public opinion. In this work, it was discussed the establishment of Free Republican Party which was one of the trials of transitions to a multi-party system in Turkey, and the process, caused it be closed under the light of reports from Hungarian Embassy. This process was considered an important step regarding the progress and development of Turkish democracy at view of Hungarians, and on the other hand, it was expressed that this was an important part of power struggle in the Turkish political life. Furthermore, Hungarians, who thought that establishment of Free Republican Party would provide the positive yield for Turkey, also thought that the multi-party system would completely take place in the Turkish political life with such step in the near future. This work is prepared considering the reports from Tahy László who was assigned as the first ambassador for Hungarian Embassy in Turkey to the Hungarian Ministry of Foreign Affairs.

Bu yüksek lisans tezinde Soğuk Savaş sonrası oluşan yeni Dünya düzeninde, Dünya haritasında üstünlük kuran ABD'nin, tek kutup olarak lider sürdürdüğü uluslararası sahnede Rusya ile yaşadığı güç mücadelesi hegemonya ve enerji bağlamında tarih boyunca önemli bir coğrafi konumda bulunan Baltık Deniz'i ve Doğu Akdeniz iki deniz hattı üzerinden ele alınmaktadır. Geçmişten günümüze enerji kaynaklarına ulaşmak ve sahip olmak her zaman kritik bir öneme sahip olmuştur. Gelişen teknoloji ve küreselleşen Dünya ile yeni enerji sahaları keşfedilmiş ve enerji ihtiyacı artan dünya nüfusu ile artmıştır. Soğuk Savaş süreci sonrası geçiş dönemini atlatan Rusya Federasyonu sahip olduğu enerji kaynakları ve kurduğu ilişkiler ile Dünya sahnesine tekrar büyük bir güç olarak kendine yer bulmuştur. Bölgesel olarak gücünü pekiştiren Rusya bu süreç sonrasında ise Dünya düzeninin hegemonik gücü Amerika Birleşik Devletleri ile mücadeleye girmiştir. Bu mücadele güç kavramı ve enerjinin önemi bakımından analiz edilmiştir. Tarihsel süreçte geçirilen aşamalar Realizm ilkesi çerçevesinde değerlendirilmiştir. Realizme göre sistemde temel aktör devletlerdir ve gücünü fazla artıran veya tehdit oluşturan devletlere karşı güç dengesi siyaseti ABD-Rusya çatışması çerçevesinde incelenmiş ve bu güç mücadelesi Dünya sahnesindeki diğer devletlerin bu güç çatışmasında aldığı pozisyonlar ve politikalar ile analiz edilmiştir. Dünya sahnesinde yükselen Çin Halk Cumhuriyeti ve Avrupa Birliği lokomotifi Almanya bu mücadelede önemli bir konumdadır. Jeopolitik olarak güç mücadelesine sahne olan bu coğrafyada enerjinin ulusların izlediği politikada önemi vurgulanmış ve uluslararası ilişkiler teorileri ile politikalar hegemonya mücadelesi bağlamında değerlendirilmiştir. ; In this master's thesis, in the new World order formed after the Cold War, the power struggle of the USA, which has gained dominance on the world map, with Russia on the international stage, where it maintains as the leader as a single pole, is the Baltic Sea and the Eastern Mediterranean, which have been in an important geographical position throughout history in terms of hegemony and energy It is handled over two sea lines. From past to present, reaching and owning energy resources has always been of critical importance. With the developing technology and the globalizing world, new energy fields have been discovered and the need for energy has increased with the increasing world population. The Russian Federation, which has survived the transition period after the Cold War process, has once again found its place on the world stage as a great power with its energy resources and relations it has established. Russia, which strengthened its power regionally, entered into a struggle with the United States of America, the hegemonic power of the world order after this process. This struggle has been analyzed in terms of the concept of power and the importance of energy. The stages passed in the historical process have been evaluated within the framework of the principle of Realism. According to realism, the main actor in the system is the states, and the balance of power policy against the states that increase their power too much or pose a threat has been examined within the framework of the US-Russia conflict, and this power struggle has been analyzed with the positions and policies of other states on the world stage in this power conflict. Rising on the world stage, the People's Republic of China and Germany, the locomotive of the European Union, have an important position in this struggle. In this geography, which is the scene of a geopolitical power struggle, the importance of energy in the politics of the nations has been emphasized and international relations theories and policies have been evaluated in the context of the struggle for hegemony.

Bu tezin temel amacı uluslararası sistemde meydana gelen yapısal değişime eşlik eden normatif değişimi mümkün kılan koşulları ortaya çıkarmak ve bu süreçte hangi faktörlerin belirleyici olduğunu incelemektir. Çin'in uluslararası sistemde devam eden değişimi yönetebilme yeteneği, akıllı güç kombinasyonuna dayanan stratejik tercihleriyle yeni bir düzen inşa edebilmesine bağlıdır. Bu çalışmada analitik eklektisizm yöntemine başvurularak, güç geçişi ve güç yayılımı modelleri teorik bir inşa olarak birleştirilmiştir. Bu perspektiften bakıldığında uluslararası sistemdeki değişim, yükselen güçlerin ABD hegemonik düzenine karşı direniş stratejileri geliştirmelerine imkan sağlamaktadır. Gücün normatif yayılımı maliyet dayatan stratejiler izleme iradesini pekiştirirken, gücün materyal dağılımı bunun yapılabilirliğini belirlemektedir. Bununla beraber Çin'in akıllı gücü, diğer yükselen güçler arasında ayrıcalıklı bir konum edinmesine yol açmaktadır. Uluslararası kurumlarda artan etkinliğiyle sağladığı Dışsal Bağdaşım; düşünsel, ekonomik ve askeri güç unsurlarını birleştiren Kapsamlı Ulusal Güç projeksiyonu ve kendine duyduğu özgüvenle geliştirdiği Stratejik Kimlik, Çin akıllı güç kombinasyonunu doğrudan yansıtmaktadır. Öte yandan, Çin, yeni düzen arayışında öncelikle bölgesel düzeyde ulusal çıkarlarına uygun düşecek jeopolitik norm ve pratikler üretmeyi amaçlamaktadır. Barışçıl kalkınma stratejisi, bir yandan Çin'in yükselişi karşısında diğer devletlerin duydukları endişeleri gidermeye yararken, diğer yandan ileride uluslararası sistemi kendi lehine şekillendirecek koşulları hazırlamasına imkan vermektedir. Neticede, Çin'in uluslararası tutumunu belirleyen temel faktör barış içinde bir arada yaşama ilkelerine dayanan diplomatik etkinliği ve üstlendiği düzen inşa edici rol olmuştur. Çin'in diplomatik etkinliğinde çok rollü bir stratejik tutum ortaya çıkmasına rağmen, sergilediği ilkesel duruş başta gelişmekte olan ülkeler olmak üzere diğer aktörler nazarında da meşruiyet kazanmasına yol açmıştır. ; The main aim of this study is to analyze how the ongoing structural change of material distrubution of power is mutually reinforced by the normative change and which factors mainly determine those processes. China's capability to manage the proceeding change in the international system basically depends on its ability to construct a new order by its own strategic preferences which are derived from the combination of Chinese smart power. By applying to the analytical eclecticism as a methodological perspective, both power transition and power diffusion models are combined as a theoretical construction. Whereas the normative diffusion of power ensures the will to follow the cost-imposing strategies, the material distribution of power confirms the practicability of them. Besides, the Chinese smart power leads to have an exceptional status among the other new rising powers. The combination of Chinese smart power, directly reflects three elements: its Foreign Coherence provided by the increasing influence in the international institutions, Comprehensive National Power projection combined as the ideational, economic, and military power dynamics, and Strategic Identity improved largely with its increasing self-confidence. Furthermore, China's search for a new order aims to create its own jeopolitical norms and practices expedient to its national interests by primarily at regional level. Peaceful development strategy, on the one hand serves to counteract the doubts and concerns of other states about the rise of China, but it provides also on the other to make installations that shape the future conditions of international system. Thus China's contemporary international posture is identified by both its diplomatic influence based on the five principles of peaceful coexistence and by the order making role expediently undertaken. Although the multiple lines of strategic action take place within its diplomatic influence, the fixed principle stance recently displayed by China provides to gain legitimacy in the eyes of developing countries as well as other actors.

Bu çalışmanın amacı demokratikleşme sürecinde bürokrasinin rolü, işlevi ve tutumunu incelemektir. Bu kapsamda Türkiye'de cumhuriyetin ilanından çok-partili hayata geçişe kadar demokratikleşme sürecinin incelendiği bu tarihsel araştırmada, bürokrasi ve demokrasi ilişkisi kuramsal olarak kısaca ele alındıktan sonra Türk siyasi hayatında önemli bir yeri olan bürokratik yönetim geleneğinin oluşumuna değinilmiştir. Daha sonra, tek-parti döneminde demokratikleşme sürecinde bürokrasinin rolü ve çok-partili hayata geçişle birlikte bu süreçte yaşanan değişim incelenmiştir. Sonuç olarak, bürokrasi ve demokrasi arasında bir ikilem bulunduğu, bürokrasinin demokratikleşme sürecini olumsuz yönde etkilediği, tek-parti döneminde bürokrasinin daha etkin olduğu, çok-partili hayata geçişle birlikte nispeten bürokrasinin gücünün azaldığı, ancak bürokratik vesayet geleneğinin günümüze kadar etkisini sürdürdüğü ve bu durumun demokratikleşme sürecine zarar verdiği görülmüştür. ; Цель данного исследования - изучить роль, функцию бюрократии_x000D_ в демократизации и ее отношение к этому процессу. В связи с этим_x000D_ в этом историческом исследовании, посвященном изучению про-_x000D_ цесса демократизации в Турции от провозглашения республики_x000D_ до перехода к многопартийной системе, с теоретической точки_x000D_ зрения кратко рассматриваются отношения между бюрократией_x000D_ и демократией. Вслед за этим исследовано формирование бюро-_x000D_ кратической традиции управления, занимающей важное место в_x000D_ политической жизни Турции, а также роль бюрократии в процессе_x000D_ демократизации в однопартийный период и изменения, которые_x000D_ произошли в этом процессе с переходом к многопартийной си-_x000D_ стеме. В заключении показано, что в турецком контексте наблю-_x000D_ дается дилемма между бюрократией и демократией, бюрократия_x000D_ негативно повлияла на процесс демократизации, она была более_x000D_ эффективной в однопартийный период, а власть бюрократии была_x000D_ относительно ослаблена с переходом к многопартийности. Тем не_x000D_ менее, традиция бюрократической опеки сохранилась до наших_x000D_ дней, и эта ситуация наносит ущерб процессу демократизации.;This study aims to scrutinize the role, function and the attitude of the bureaucracy_x000D_ in the process of democratization. In this context, this historical study_x000D_ examining the process of democratization in Turkey from the proclamation of_x000D_ the republic to the transition to a multiparty system briefly discusses the relationship_x000D_ between bureaucracy and democracy from a theoretical perspective._x000D_ Afterwards, the formation of a bureaucratic management tradition, which_x000D_ has an important place in Turkish political life, has been mentioned in this_x000D_ historical research, which has a significant place in Turkish political life, has_x000D_ been addressed. The role of the bureaucracy in the process of democratization_x000D_ during the one-party period and the change that has occurred in this process_x000D_ with the transition to a multi-party system were subsequently examined._x000D_ In conclusion, in the Turkish context it is observed that there is a dilemma_x000D_ between bureaucracy and democracy, the bureaucracy had negatively affected_x000D_ the process of democratization, it was more effective in one-party period, and_x000D_ the power of bureaucracy was relatively weakened with the transition to a_x000D_ multi-party system. Yet, the tradition of bureaucratic tutelage has lasted its_x000D_ effects to this day and this situation harm the process of democratization.

Bölgesel ve küresel etkileriyle Ortadoğu bölgesinde amentüleri baştan sona sarsan halk hareketleri, çevre ülkeler üzerinde büyük etkiler oluşturduğu gibi; uluslararası alanda kuvvetli aktörlerin üzerinde de büyük etkiler yaratmıştır. Bölgeye yönelik politikalarını yeniden gözden geçirerek farklı taktik ve stratejilere yönelen ülkeler, bir satranç tahtası edasında olan Ortadoğu'da yeni konjonktüre uygun hamleler yapmak üzere harekete geçmişlerdir. Bu yeni duruma yönelik geliştirilen politikalara ilişkin olarak pek çok çevre, Ortadoğu'da değişimin getirdiği güç boşluğunu doldurma ya da bölgede yaşanan dönüşüm sürecinin fırsatlarını değerlendirme gibi açıklamalar getirirken; pratikte yaşanan, farklı ülkeler tarafından bölgeye yapılan ziyaretler ve bu ziyaretlerde ortaya çıkan çekişmeler paralel şekilde stratejik bir güç mücadelesi alanın oluştuğuna işaret etmektedir. Tüm bu gelişmeler ve stratejik arka planda yaşanan çekişmelerle birlikte Arap baharı karşısında Türk dış politikasının geliştirmiş olduğu retorik, bölgede ve uluslararası çapta yankı uyandırmıştır. Çalışmada Arap baharı karşısında Türk dış politikasını ele alarak yaşanan dönüşüm sürecinde Türkiye'nin bölgedeki rolünü değerlendirmeye çalışacağız. ; Civil Commotions, unsettling the creeds with their regional and global effects in the Middle East region, had great impacts not only on neighboring countries but also on internationally powerful actors. Countries, which turned towards different tactics and strategies by reviewing their region oriented policies, have got into the act in order to make the movements in compliance with the new conjuncture in the Middle East whose position is like a chess board. While many neighbors, regarding the enhanced policies aimed at this newly situation, come up with some explanations such as filling the deficiency of power resulting from the alteration in the Middle East and benefiting from the opportunities of the transition period encountered in the region, what in the practice is that the visits of different countries to the region and rivalries arising during these visits correspondingly signalize that a strategic power struggle area has been formed. With all of these affairs and strategic conflicts in the background, the fact that Turkish foreign policy that was improved against Arab Spring, has created reactions internationally and in the rhetoric region. So, what we will try to do in this article is to evaluate the role of Turkey in this region in the transition period by discussing the Turkish foreign policy over against Arab Spring.

Bölgesel ve küresel etkileriyle Ortadoğu bölgesinde amentüleri baştan sona sarsan halk hareketleri, çevre ülkeler üzerinde büyük etkiler oluşturduğu gibi; uluslararası alanda kuvvetli aktörlerin üzerinde de büyük etkiler yaratmıştır. Bölgeye yönelik politikalarını yeniden gözden geçirerek farklı taktik ve stratejilere yönelen ülkeler, bir satranç tahtası edasında olan Ortadoğu'da yeni konjonktüre uygun hamleler yapmak üzere harekete geçmişlerdir. Bu yeni duruma yönelik geliştirilen politikalara ilişkin olarak pek çok çevre, Ortadoğu'da değişimin getirdiği güç boşluğunu doldurma ya da bölgede yaşanan dönüşüm sürecinin fırsatlarını değerlendirme gibi açıklamalar getirirken; pratikte yaşanan, farklı ülkeler tarafından bölgeye yapılan ziyaretler ve bu ziyaretlerde ortaya çıkan çekişmeler paralel şekilde stratejik bir güç mücadelesi alanın oluştuğuna işaret etmektedir. Tüm bu gelişmeler ve stratejik arka planda yaşanan çekişmelerle birlikte Arap baharı karşısında Türk dış politikasının geliştirmiş olduğu retorik, bölgede ve uluslararası çapta yankı uyandırmıştır. Çalışmada Arap baharı karşısında Türk dış politikasını ele alarak yaşanan dönüşüm sürecinde Türkiye'nin bölgedeki rolünü değerlendirmeye çalışacağız. ; Civil Commotions, unsettling the creeds with their regional and global effects in the Middle East region, had great impacts not only on neighboring countries but also on internationally powerful actors. Countries, which turned towards different tactics and strategies by reviewing their region oriented policies, have got into the act in order to make the movements in compliance with the new conjuncture in the Middle East whose position is like a chess board. While many neighbors, regarding the enhanced policies aimed at this newly situation, come up with some explanations such as filling the deficiency of power resulting from the alteration in the Middle East and benefiting from the opportunities of the transition period encountered in the region, what in the practice is that the visits of different countries to the region and rivalries arising during these visits correspondingly signalize that a strategic power struggle area has been formed. With all of these affairs and strategic conflicts in the background, the fact that Turkish foreign policy that was improved against Arab Spring, has created reactions internationally and in the rhetoric region. So, what we will try to do in this article is to evaluate the role of Turkey in this region in the transition period by discussing the Turkish foreign policy over against Arab Spring.

Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin dış politika tarihine ışık tutulduğunda benimsenen ilkeler, uygulanan pratikler ve konulan hedefler çerçevesinde iki farklı yaklaşımın veya paradigmanın olduğu görülmektedir; Geleneksel Türk Dış Politikası ve Yeni (dönüşen) Türk Dış Politikası. Cumhuriyet tarihini kuruluşundan XXI. Yüzyılın başına kadar olan tarihi süreçte uygulanan geleneksel Türk Dış Politikası, ülke kapasitesi ve "güç" nosyonuna paralel olarak biçimlenmekle beraber statükoculuk ve Batıcılık ilkeleri üzerinden tanımlanmaktadır. 2000'li yıllara girildiğinde ise Türkiye'nin kapasitesindeki artış ve uluslararası sistemde çok kutupluluğa doğru yaşanan geçiş ortaya Yeni (dönüşen) Türk Dış Politikasını ortaya çıkarmıştır. Türkiye'nin dış alanda uygulamaya başladığı yeni politikası; savunmacı ve statükocu karakterinden arınmış, daha aktif, çok boyutlu/yönlü, işbirliği ve arabuluculuğu önceleyen, yumuşak güç unsurlarını tercih eden bu minvalde özgürlük ve ekonomik temelli ve bölgesel güç olma ideali gibi ilke ve yaklaşımlar üzerinde yükselmiştir. Türkiye'nin yumuşak güç unsurları, diplomasi ve işbirliğini önceleyen dış politik tutumu 2010 yılına gelindiğinde ise ciddi kırılmalara maruz kalmıştır. Uluslararası alanda yaşanan gelişmeler Türk Dış Politikasına sürüm güncellemesi atılmasını elzem kılmıştır. Türkiye'nin son on yıllık süreçte yaşadığı pek çok kriz, Ankara'nın, 2000'lerin ilk yıllarında dış politika alanında başlattığı değişim rüzgârının, 2010 sonrasında kendisini daha sert biçimiyle göstermesine neden olmuştur. Bu çalışmada geleneksel dış politika ile yeni dış politika anlayışlarının temelleri, değerleri ve karakterlerinin işlenmesi, yeni dış politikaya geçişe imkân veren içsel ve uluslararası gelişmelerin belirlenmesi ve son olarak Türkiye'nin dış politikasındaki dönüşümün somut olarak görüldüğü Libya İç Savaşı ve Doğu Akdeniz jeopolitiği üzerinden yeni dış politikanın analizi amaçlanmaktadır. ; When the foreign policy history of the Republic of Turkey is shed light on, it is seen that there are two different approaches or paradigms within the framework of the principles adopted, the practices applied and the objectives set; Traditional Turkish Foreign Policy and New (transforming) Turkish Foreign Policy. Traditional Turkish Foreign Policy, which has been implemented in the historical process from the foundation of the Republic to the beginning of the 21st century, is shaped in parallel with the capacity of the country and the notion of "power", but is defined through the principles of status quo and Westernism. At the beginning of 2000s, the increase in Turkey's capacity and the transition towards multipolarity in the international system revealed the New (transforming) Turkish Foreign Policy. Turkey's new foreign policy, which has started to be implemented in the foreign area, is free from its defensive and status quo character, more active, multi dimensional, prioritizing cooperation and mediation, preferring soft power elements, and has been built on principles and approaches such as the ideal of freedom and economic base and being a regional power. Turkey's foreign policy, which prioritizes soft power elements, diplomacy and cooperation, was exposed to serious fractures in 2010. Developments in the international arena have made it essential to update the Turkish Foreign Policy. Many crises that Turkey has experienced in the last ten years caused the wind of change that Ankara started in the field of foreign policy in the first years of the 2000s to show itself in a more severe form after 2010. In this study, the foundations, values and characters of traditional foreign policy and new foreign policy understandings, determining the internal and international developments that allow the transition to the new foreign policy, and finally the Libyan Civil War and the Eastern Mediterranean geopolitics where the transformation in Turkey's foreign policy is concretely seen are aimed to be explained.

Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Ana Bilim Dalı ; Türkiye'de orman işletmeciliği Tanzimat döneminden sonra başlamıştır. Bu tezin amacı orman işletmeciliğinin tarihsel gelişim sürecini, Devlet orman işletmelerinin kuruluşunu ve orman ürünleri ticaretini incelemektir. Orman işletmeciliğinin önemli tartışma konularından biri Devlet eliyle ormanların işletilmesidir. Bu çalışmada orman işletmeciliğinin ve Devlet orman işletmelerinin hukuksal altyapısı ve orman ürünleri ticareti incelenmiştir. Türkiye ormanları yaklaşık seksen yıllık bir dönemde özel kişi ve kuruluşlarca işletilmiştir. Ancak bu uygulama Türkiye ormanlarının tahribine, orman ekosisteminin bozulmasına neden olmuştur. Türkiye'de Devlet orman işletmeciliğine geçişin birçok nedeni mevcuttur. Bunlardan en önemlisi ormanlardan aşırı faydalanmadır. Diğer bir önemli neden ise ormanların mülkiyetinin Devlete ait olmasıdır. Osmanlı İmparatorluğu tarımsal ekonomiye dayalı bir Devlet olarak gelişti ve genişledi. Devletin ekonomik gücü elinde tutabilmesi için de tarımsal üretimi kontrol etmesi gerekiyordu. Osmanlı İmparatorluğu bu gücü, toprak mülkiyetine sahip olmakla elde ediyordu. Devlet orman işletmeciliğine geçişin diğer bir nedeni de özel kişi ve kuruluşlar aracılığıyla ormanlardan elde edilen gelirlerin yetersizliğidir. Tanzimat Fermanından 1937 yılına kadar olan orman işletmeciliği uygulamalarında temel amaç doğal bir servet olarak görülen ormanlardan en yüksek miktarda gelir elde etmekti. Seksen yıllık bir özel kişi ve kuruluşlar ile orman işletmeciliği uygulamaları ile yeterli gelir elde edilemediği gibi ormanlar da tahrip edilmiştir. Devlet orman işletmeciliğine geçişte 1929 Dünya ekonomik buhranından sonra yaşanan ekonomik gelişmelerin de etkisi olmuştur. Sonuç olarak mülkiyeti Devlete ait olan ormanları güvence altına almak ve işletmek amacıyla Devlet orman işletmeleri kurulmuştur. Seksen iki yıllık Devlet orman işletmeciliği deneyimi Türkiye ormanlarının artırılmasında ve işletilmesinde başarılı olduğunu göstermektedir. ; Forestry administration has started after the Tanzimat reform era in Turkey. The aim of this thesis is to examine the historical development process of forestry administration, the establishment of state forestry directorates and the trade of forestry products. One of the important topics of discussion regarding forestry administration is the management of forests by favour of the state. In this study, the legal infrastructure of forestry administration, state forestry managements and the trade of forestry products were examined. The forests of Turkey have been operated by natural persons and institutions for a period of almost eighty years. However, this implementation has caused the destruction of the forests in Turkey and the degradation of the ecosystem. There are many reasons of the transition to state forestry administration in Turkey. The most important among these is the exploitation of forests and another important reason is that the forests are owned by the state. The Ottoman Empire developed and expanded as a state based on agricultural economy. The state had to control agricultural production in order to be able to keep the economic power. The Ottoman Empire obtained this power through the ownership of land. Another reason of the transition to state forest administration is the insufficiency of the income earned from forests through natural persons and institutions. Throughout the period between the Imperial Edict of Reorganization and 1937, the main objective in forest management implementation was to obtain the highest amount of income possible from forests being regarded as natural resources. Within a period of eighty years led by natural persons and institutions, adequate income could not be obtained through forest administrations and forests were destroyed. The economic developments experienced after the 1929 World economic depression also affected the transition to state forest administration. Consequently, State forestry directorates were established in order to secure and operate the forests belonging to the state. Eighty-two years of experience in State forestry administration shows that it has been successful in increasing the number of and operating of forests in Turkey.

ÖZET2018 yılında gerçekleştiren Cumhurbaşkanı seçimleri; Türk Siyasal yaşamında ilk defa Partili Cumhurbaşkanlığı Seçimleri olması nedeniyle önem arz etmektedir. Aynı zamanda, 1908 yılından itibaren yürürlükte olan Parlamenter sistemden Cumhurbaşkanlığı Hükümet sistemine geçişin ilk seçimidir. İlk defa Cumhurbaşkanı adayları kendilerini destekleyen Siyasi Partiler ile beraber iktidarı sağlayabilmek için Siyasal Kampanya sürecini yürütmüştür. Bu siyasal kampanya dönemi; Siyasal İletişim alanı için ilk olması nedeniyle elzemdir, bu sebepten ötürü çalışmaya konu edilmiştir.Siyasal iletişim en basit tanımıyla; bir siyasi görüş veya organın faaliyette bulunduğu siyasal sistem içerisinde kamuoyu desteğini ve güvenini sağlamak ve dolayısıyla iktidar olabilmek için uyguladığı tüm iletişim faaliyetlerini kapsamaktadır. Bu çalışmanın temel kapsamı; 24 Haziran 2018 tarihinde gerçekleştirilen 13. Cumhurbaşkanı seçimleri döneminde en yüksek oy alan 2 (iki) adayın kamuoyunun güvenini, desteğini sağlamak ve bu yolla iktidar olmak için uyguladıkları siyasal kampanya iletişim süreçlerini kapsamaktadır.Bu çalışmada; etkili ve doğru bir siyasal kampanya iletişiminin, yönetiminin; hangi aşamalardan oluştuğu, hangi süreçleri içerdiği, siyasal kampanya stratejisinin nasıl oluşturulması gerektiği ve nasıl uygulanması gerektiği ortaya konmuştur. 2018 Türkiye Cumhurbaşkanı seçim kampanyası örneği ile çalışma sonlandırılmıştır. --- ABSTRACTThe Presidential elections held in 2018; They are important because for the first time in the Turkish political life was held Presidential Party Elections. It is also the first election of transition frm the Parlamentary sistem which has entered in force since 1908 to the Presidential Goverment system. For the first time, the presidential candidates were supported by Political Parties and they carried out the Political Campaign process in order to maintain power together. This period of political campaign; It is essential for being the first in the field of Political Communication, therefore it has been the subject of the study.The simplest definition of political communication; It covers all communication activities that a political opinion or body carries out in order to provide public support and trust in the political system in which it operates and thus become a power. The basic scope of this study; It covers the political campaign communication processes implemented by the 2 (two) highest-rated candidates during the 13th President elections held on June 24, 2018 to ensure the public's trust and support and to be in power in this way.In this study has been put forward the effective and accurate political campaign communication, management; the involved processes, how the political campaign strategy should be formed and how it should be implemented. The study is terminated with the example of 2018 Turkey presidential election campaign.

ÖZET 2018 yılında gerçekleştiren Cumhurbaşkanı seçimleri; Türk Siyasal yaşamında ilk defa Partili Cumhurbaşkanlığı Seçimleri olması nedeniyle önem arz etmektedir. Aynı zamanda, 1908 yılından itibaren yürürlükte olan Parlamenter sistemden Cumhurbaşkanlığı Hükümet sistemine geçişin ilk seçimidir. İlk defa Cumhurbaşkanı adayları kendilerini destekleyen Siyasi Partiler ile beraber iktidarı sağlayabilmek için Siyasal Kampanya sürecini yürütmüştür. Bu siyasal kampanya dönemi; Siyasal İletişim alanı için ilk olması nedeniyle elzemdir, bu sebepten ötürü çalışmaya konu edilmiştir. Siyasal iletişim en basit tanımıyla; bir siyasi görüş veya organın faaliyette bulunduğu siyasal sistem içerisinde kamuoyu desteğini ve güvenini sağlamak ve dolayısıyla iktidar olabilmek için uyguladığı tüm iletişim faaliyetlerini kapsamaktadır. Bu çalışmanın temel kapsamı; 24 Haziran 2018 tarihinde gerçekleştirilen 13. Cumhurbaşkanı seçimleri döneminde en yüksek oy alan 2 (iki) adayın kamuoyunun güvenini, desteğini sağlamak ve bu yolla iktidar olmak için uyguladıkları siyasal kampanya iletişim süreçlerini kapsamaktadır. Bu çalışmada; etkili ve doğru bir siyasal kampanya iletişiminin, yönetiminin; hangi aşamalardan oluştuğu, hangi süreçleri içerdiği, siyasal kampanya stratejisinin nasıl oluşturulması gerektiği ve nasıl uygulanması gerektiği ortaya konmuştur. 2018 Türkiye Cumhurbaşkanı seçim kampanyası örneği ile çalışma sonlandırılmıştır. --- ABSTRACT The Presidential elections held in 2018; They are important because for the first time in the Turkish political life was held Presidential Party Elections. It is also the first election of transition frm the Parlamentary sistem which has entered in force since 1908 to the Presidential Goverment system. For the first time, the presidential candidates were supported by Political Parties and they carried out the Political Campaign process in order to maintain power together. This period of political campaign; It is essential for being the first in the field of Political Communication, therefore it has been the subject of the study. The simplest definition of political communication; It covers all communication activities that a political opinion or body carries out in order to provide public support and trust in the political system in which it operates and thus become a power. The basic scope of this study; It covers the political campaign communication processes implemented by the 2 (two) highest-rated candidates during the 13th President elections held on June 24, 2018 to ensure the public's trust and support and to be in power in this way. In this study has been put forward the effective and accurate political campaign communication, management; the involved processes, how the political campaign strategy should be formed and how it should be implemented. The study is terminated with the example of 2018 Turkey presidential election campaign.