Suchergebnisse

The prestige of law is one of the most crucial issues addressed in the sociology of law. The awareness of the degree of acceptance of the law by its addressees is a fundamental factor in the introduction of possible changes in the legal system.The notion of "prestige of law" was introduced to empirical sociology by Adam Podgórecki in the research he conducted in Poland in 1964.A new perspective in the study was to go beyond classical socio-demographic variables and put an emphasis on personality variables. It was also one of the first such studies internationally. In the fifty years that have passed since A. Podgórecki's research, similar studies, even using exactly the same questions, have been repeated many times in both nation-wide and local studies. It should be assumed that the changes taking place in Poland and in the consciousness of its citizens during that time, such as the change of the system, increasing civil rights and freedoms, Poland's accession to international organizations, etc., might be reflected in the increasing level of the prestige of law. But did it happen? Unfortunately not. The analysis of empirical research devoted to the prestige of law in the following article, especially after the political transformation that took place in 1989, but also nowadays, is an attempt to explain the reasons for its persistently low level. ; Prestiż prawa to jedno z najważniejszych zagadnień podejmowanych w socjologii prawa. Wiedza na temat stopnia akceptacji prawa przez jego adresatów jest czynnikiem podstawowym dla wprowadzenia ewentualnych zmian w porządku prawnym. Pojęcie prestiżu prawa zostało wprowadzone do socjologii empirycznej przez Adama Podgóreckiego w badaniach pod tym tytułem, które przeprowadził w Polsce w 1964 r. Nowym ujęciem w przeprowadzonych badaniach było wyjście poza klasyczne zmienne socjodemograficzne i położenie nacisku na zmienne osobowościowe. Było to też jedno z pierwszych takich badań w skali międzynarodowej. W ciągu pięćdziesięciu lat, które minęły od badań A. Podgóreckiego, podobne badania, nawet przy użyciu dokładnie tak samo sformułowanych pytań, powtarzane były wiele razy, zarówno w badaniach ogólnokrajowych, jak i lokalnych. Należy założyć, że zmiany zachodzące w Polsce i w świadomości jej obywateli przez ten czas, takie jak zmiana ustroju, zwiększenie praw i swobód obywatelskich, wstąpienie Polski do organizacji międzynarodowych itp., mogą mieć odzwierciedlenie w zwiększającym się poziomie prestiżu prawa. Czy jednak tak się stało? Niestety nie. Przeprowadzona w niniejszym artykule analiza badań empirycznych poświęconych prestiżowi prawa, zwłaszcza po transformacji ustrojowej, jaka miała miejsce w 1989 r., ale również w czasach obecnych, stanowi próbę wyjaśnienia przyczyn stale utrzymującego się jego niskiego poziomu.

In the modern world the expansion of the semantic field of security takes place, which is the reason for the existence of a number of risks, with a very wide dimension. In addition to traditional natural hazards and existing threats to civilization, there is a new one that is closely related to the implementation of modern technologies, information systems, and communication systems. They are a sign of the times and an inevitable consequence of progress. At the same time society (especially informed civil society) requires more and more of their country, demanding ever higher levels of security and protection to enable its further development. Providing such protection requires considerable strengths and resources, and the intersectoral cooperation of public and private subjects. Developing international contacts and extensive cooperation in this dimension is necessary, but existing forms of security protection are limited to the territory of one state and cannot fulfill these tasks. The fight against terrorism is also a question of access to information about people traveling regularly or prolonging their stay in other states. In the face of these processes we should look for new solutions and undertake such activity, with a scale corresponding to the scale of risk. The cooperation of various entities – understood as combining expertise, manpower and resources – while engaging modern technology, seems to be most appropriate. ; We współczesnym świecie następuje stałe rozszerzanie się zakresu znaczeniowego bezpieczeństwa, czego powodem jest istnienie wielu zagrożeń, mających bardzo szeroki wymiar. Obok tradycyjnych zagrożeń naturalnych i dotychczasowych zagrożeń o charakterze cywilizacyjnym pojawiają się wciąż nowe, które mają ścisły związek z wdrażaniem nowoczesnych technologii, systemów informatycznych, systemów komunikacji. Są one znakiem czasu i nieuchronną konsekwencją postępu. Jednocześnie społeczeństwo (zwłaszcza informacyjne społeczeństwo obywatelskie) wymaga coraz więcej od swojego państwa, żąda coraz wyższego poziomu zabezpieczenia i ochrony, umożliwiającego mu dalszy rozwój. Zapewnienie takiej ochrony wymaga zaangażowania znacznych sił i środków oraz międzysektorowej współpracy podmiotów publicznych i prywatnych. Rozwijanie kontaktów międzynarodowych i szeroko zakrojonej współpracy w tym wymiarze powoduje, że dotychczasowe formy ochrony bezpieczeństwa ograniczone do terytorium jednego państwa przestają spełniać swoje zadania. Nie należy zapominać, że warunkiem ograniczania oddziaływania przedstawionych zagrożeń bezpieczeństwa jest reakcja na ich źródła. Walką z terroryzmem jest również kwestia dostępu do informacji o osobach podróżujących regularnie lub przedłużających pobyt w państwach. W obliczu tych procesów należy poszukiwać nowych rozwiązań i podejmować takie działania, których skala będzie odpowiadała skali zagrożeń. Współpraca różnych podmiotów – rozumiana jako łączenie wiedzy, sił i środków – przy jednoczesnym zaangażowaniu nowoczesnych technologii, wydaje się być najodpowiedniejsza.

Książka stanowi tom studiów autorstwa polskich i zagranicznych językoznawców poświęcony zmianom we współczesnych językach słowiańskich, szczególnie widocznym w słownictwie i słowotwórstwie. Uwzględnienie aspektu stylowo-funkcjonalnego w rozwoju leksyki pozwala lepiej zrozumieć dynamikę zmian językowych i skuteczność działań komunikacyjnych. Celowościowy i pragmatyczny charakter zachowań komunikacyjnych ujawnia się szeroko w uwzględnionych przez Autorów kontekstach społecznych, politycznych i kulturowych. Prace zostały pogrupowane w trzy działy tematyczne: - Zjawiska, procesy i tendencje rozwojowe w słownictwie specjalistycznym (terminologii); - Dynamika mechanizmów słowotwórczych i leksykalnych; - Zmiany leksykalne we współczesnej komunikacji językowej i dyskursie. Wyodrębnione działy pomagają uporządkować przedstawioną w tomie problematykę, wskazując na dominantę tematyczną w poszczególnych tekstach. Zakresy tych grup nie są jednak ostre, złożona i wielowarstwowa problematyka tendencji i zmian we współczesnym słownictwie słowiańskim jest omawiana w różnym stopniu w każdym z wydzielonych działów. W większości prac zastosowano podejście konfrontatywne, pozostałe stanowią podstawę do takiego ujęcia. Do badań wykorzystany został bogaty materiał języków słowiańskich: polskiego, czeskiego, słowackiego, białoruskiego, rosyjskiego, ukraińskiego, bułgarskiego, słoweńskiego, a także innych języków, jak np. nowogreckiego. ; This volume of studies by Polish and international linguists is devoted to changes in modern Slavic languages, which are especially noticeable in the spheres of vocabulary and word formation. Taking into consideration the stylistic and functional aspect of lexis development allows for a better understanding of the dynamics of language change and the efficacy of communicational acts. The purposeful and pragmatic character of communicational behaviour manifests itself widely in the social, political and cultural contexts considered by the Authors. The works comprising the volume are divided into three thematic sections: - Phenomena, processes and tendencies in the development of specialist lexis (terminology); - Word formation and lexical mechanisms dynamics; - Lexical change in modern language communication and discourse. The sections help organize the volume by highlighting the dominant theme in particular texts. The scopes of the sections are, nevertheless, not sharply delineated – each section is to an equal extent devoted to the complex and multifaceted subject-matter of the tendencies and changes in modern Slavic vocabulary. Most of the works comprised in the volume adopt a contrastive approach, the remaining ones can serve as bases for contrastive studies. The text analyse the rich material of the Slavic languages – Polish, Czech, Slovak, Belarusian, Russian, Ukrainian, Bulgarian and Slovene – as well as of other languages, like Modern Greek. ; Publikacja finansowana ze środków Instytutu Slawistyki Polskiej Akademii Nauk

The American program BMD has been formally regarded as the greatest –alongside NATO enlargement to the East – challenge to the security of the Russian Federation since the establishment of the state at the end of 1991. However, due to the modernization omissions taken place in the last quarter of a century in Russia (in contrast to the impressive technological leap made in China) – particularly with regard to the economic sphere – in fact it can be a much greater potential challenge for the Russian economy, geopolitics and prestige than for its defense capabilities. Hence, an ambitious attempt of response consisting in pushing through the costly weapons programs can be – paradoxically – the same trap as an attempt to maintain parity in response to the mythical program SDI from the Soviet Union. Sufficient, in terms of the military effectiveness (deterrence effect), and at the same relatively cheapest cost, the answer is to keep Russia's strategic nuclear forces to present a quantitative ceiling. In the long term, decisive for the future position and strength of the country as well as its "attractiveness" and "attraction" in the international sphere will be a significant increase ofthe economic potential, especially in the sphere of high technologies and industries responsible for meeting the wider consumption. This type of strategy has led to the unprecedented development of China. ; Publikacja recenzowana ; Amerykański program BMD jest formalnie postrzegany jako największe – obok rozszerzania NATO na Wschód – wyzwanie dla bezpieczeństwa Federacji Rosyj-skiej od chwili powstania państwa w końcu 1991 r. Jednak ze względu na mające miejsce w ciągu ostatniego ćwierćwiecza w Rosji zaniechania modernizacyjne (w odróżnieniu od imponującego skoku technologicznego dokonanego w Chinach) – zwłaszcza w odniesieniu do sfery gospodarczej – faktycznie może on stanowić znacznie większe potencjalne wyzwanie dla rosyjskiej ekonomii, geopolityki i prestiżu niż dla jej zdolności obronnych. Stąd próba ambitnej odpowiedzi, polegającej na forsowaniu kosztownych programów zbrojeniowych, może być – paradoksalnie – taką samą pułapką, jak próba utrzymania parytetu w odpowiedzi na mityczny program SDI ze strony ZSRR. Wystarczającą pod względem efektywności militarnej (efektu odstraszania), a przy tym relatywnie najtańszą ekonomicznie odpowiedzią jest utrzymywanie przez Rosję strategicznych sił jądrowych na obecnym pułapie ilościowym. W długofalowej perspektywie de-cydujące dla przyszłej pozycji oraz siły tego państwa, a także jego "atrakcyjności" i "siły przyciągania" w przestrzeni międzynarodowej będzie znaczące podniesienie potencjału gospodarczego, zwłaszcza w sferze wysokich technologii oraz w branżach odpowiedzialnych za zaspokojenie szeroko rozumianej konsumpcji. Tego typu strategia doprowadziła do bezprecedensowego rozwoju Chin.

Bilateral relations between Poland and Latin American countries have been largely determined by the history At the time when the countries of that region fought for their independence, Poland did not exist as a sovereign state and was erased from the political map of Europe for many years. Therefore, the establishment of diplomatic or commercial relations with the states of the Latin American region was not possible. However, the countries of Latin America, which in the last century began an intense process of political and economic changes, have rapidly gained recognition in international relations, which as a result influenced their relations with the rest of the world. The active policy towards the Latin American region, conducted, among the others by the European Union, including countries neighbouring Poland, as well as the growing political and economic needs of our country, pose a number of new challenges to the Latin American policy of Poland. The research area of this paper focuses on Poland's foreign policy towards some specified Latin American and Caribbean countries in the post-Cold War period from 1989/1990 to the end of 2016 (regarding also some relevant topics in the first half of 2017). The main part of the work focuses on the analysis of Poland's foreign policy in relation to several Latin American countries: Brazil, Argentina, Chile, Mexico, Colombia and Venezuela. The choice of the countries was aimed at presenting Poland's relations with the main partners of our country in Latin America. In order to show the whole spectrum of Poland's foreign policy towards some specified Latin American countries, its character was described in a multidimensional manner in four different and complementary dimensions: political, economic, cultural and scientific. The main research objective of this paper has been to present the essence of Poland's foreign policy towards Latin American countries in the post-Cold War period, at a political, economic, cultural and scientific level, taking into account the key aspects of relations from previous years, as well as presenting trends and elements of continuity and change shaping policy of the Third Republic of Poland towards the countries of the Latin American region. The author's aim was to present the main dilemmas and problems of the Latin American policy of Poland, as well as potential areas and reasons for intensifying cooperation on various levels with the countries of the region, in view of the challenges facing Latin American policy of Poland in the second decade of the 21st century.

This article is the voice of Etnolingwityka's editor-in-chief on the current tasks of ethnolinguistics as a scholarly subdiscipline, as well as of the journal. According to the author, of the two foundations of Slavic ethnolinguistics mentioned by Nikita Tolstoy (i.e., its pan-Slavic character and the unity of language and culture) it is mainly the latter that has preserved its topicality: language is the source of knowledge about people and human communities, as well as the basis for building one's identity (individual, national, regional, professional). The agenda of cultural linguistics has been followed by the contributors to the present journal and its editorial team with a focus on various genres of folkore, the problems of the linguistic worldview, and in recent issues with studies on the semantics of selected cultural concepts (family, democracy, equality, otvetstvennost', etc.). Ethnolinguistic research of this sort, seeking "culture in language" (i.e. in the semantic layer of linguistic forms), render ethnolinguistics (especially in its cognitive variant) close to Western cultural or anthropological linguistics. When Slavic ethnolinguistics, being treated as a cultural linguistics, focuses on the semantics of value terms, it stands a good chance of engaging in a dialogue with Western anthropological linguistics and contributing original insights to the common body of research on values. A specific proposal in this direction is the international project EUROJOS. ; O aktualnych zadaniach etnolingwistyki jako subdyscypliny badawczej i rocznika o tej nazwie ("Etnolingwistyka" 1988–2015) wypowiada się redaktor naczelny pisma. Uważa, że z dwóch zasad, które u podstaw etnolingwistyki słowiańskiej stawiał Nikita Tołstoj – wymiar ogólnosłowiański i jedność języka i kultury – aktualność zachowała głównie ta druga zasada, tj. traktowanie języka jako źródła wiedzy o człowieku i społeczności i podstawy budowania własnej tożsamości (indywidualnej, narodowej, regionalnej, zawodowej). Program lingwistyki kulturowej był realizowany przez redakcję rocznika i autorów piszących na jego łamach w latach 1988–2015 z nastawieniem na różne gatunki folkloru, na problemy językowego obrazu świata, w ostatnich numerach pisma – na studia szczegółowe dotyczące semantyki wybranych konceptów kulturowych (rodzina, demokracja, równość, otvetstvennost' itp.). Tak uprawiane badania etnoligwistyczne – szukające "kultury w języku", w semantycznej warstwie form językowych – zbliżają etnolingwistykę (zwłaszcza w jej wariancie kognitywnym) do zachodniej lingwistyki kulturowej. Etnolingwistyka słowiańska traktowana jako lingwistyka kulturowa, obierając za wyróżniony przedmiot swoich zainteresowań semantykę nazw wartości, ma szanse wejść w partnerski dialog z zachodnią lingwistyką antropologiczną i wnieść do wspólnych badań nad wartościami swój oryginalny wkład. Propozycją ram dla takiego dialogu jest międzynarodowe konwersatorium etnolingwistyczne EUROJOS.

Z powodu kryzysu irackiego i na skutek operacji w Afganistanie Sojusz znalazł się w najpoważniejszym impasie od zakończenia zimnej wojny. Coraz wyrazistsze rozbieżności doprowadziły do wytworzenia się kilku nurtów w obrębie państw członkowskich. Przywrócenie spójności Sojuszu zależy od rozwiązania lub złagodzenie kilku strategicznych dylematów: 1) między zachowaniem funkcji obrony zbiorowej symbolizowanej przez art. V i zasady odstraszania a funkcją out of area czyli zadaniami polegającym m.in. na zwalczaniu zagrożeń takich jak terroryzm, proliferacja broni masowego rażenia na obszarze pozatraktatowym; 2) pomiędzy transatlantyckim charakterem NATO a dążeniem do globalizacji, czyli nawiązywania partnerstw strategicznych z państwami z innych regionów świata i koncepcją uczynienia z NATO patrona nowej globalnej sieci bezpieczeństwa; 3) pomiędzy koncepcją realizowania zadań przez NATO wyłącznie w wymiarze militarnym a koncepcją całościowego podejścia, zakładającego obecność również wymiaru cywilnego, czyli przede wszystkim kooperację z innymi organizacjami jak ONZ, UE, OBWE dla realizacji nowego typu zadań rekonstrukcyjnych na obszarach pokonfliktowych. Koncepcja strategiczna przyniosła wyklarowanie stanowiska Sojuszu w wielu kontrowersyjnych sprawach. Ryzyko uformowania się kilku nurtów zmalało. W stosunkach między sojusznikami zmniejszyło się napięcie, chociaż różnice pomiędzy państwami członkowskimi zdają się utrzymywać ; In the aftermath of the Iraq crisis, the North Atlantic Alliance faced its most serious predica- ment since the Cold War. Its mission in Afghanistan revealed growing discrepancies between the member states. The Georgian crisis of 2008, the missile defence project and the enlargement showed a lack of coherence. NATO has split up into two or more factions. A crucial question arose as to NATO's ability to resolve the three main strategic dilemmas which have grown more pressing since the end of the Cold War: (1) the choice between collective defence as the key role of NATO (Art. 5) and its out-of-area role of combating the proliferation of weapons of mass de - struction and international terrorism; (2) the choice between the transatlantic nature of NATO and its global partnerships; (3) the choice between the concept of the global military engagement of NATO and the so called comprehensive approach involving the cooperation of NATO with other security organizations such as the UN, the EU and the OSCE in reconstructing post-conflict regions. NATO's performance in managing these challenges will bear critically on its future. The Strategic Concept from Lisbon 2010 has helped to clarify many controversial is - sues within the organization. NATO has managed to mitigate the risk of developing into a multi-tier organization. Relations between the factions have relaxed although interests appear to remain as diverse as they were before.

The position of Kaliningrad is unique in historical, economic and geopolitical terms. This one time part of Eastern Prussia, presently part of Russia, is distanced 600 km from this country. It is much closer to Warsaw and Berlin than to Moscow. On the other hand, the Oblast is relatively close to the well developed region of Western Europe. The region enjoys the status of a free economic zone and starting 1996 that of a special economic zone. The A 2005, is to accelerate social and economic development of the region. The Act favours big investors, particularly Moscow capital. It lacks reference to small and medium sized enterprises for which the requirement to invest at minimum 5 million euro is a serious barrier. Current changes on the banks of the Pregola River give rise to hope and to a smaller extent concern. Contemporary Kaliningrad belonging to Russia undergoes continuous transformation in all fields of life. Cut off from the world for decades it is briskly making up economic and cultural backlog. The political tension between Warsaw and Moscow is reflected on the local level. This can be observed in the rhythm and flow of border clearance. However, good international relations facilitate local cooperation. Thanks to the efforts of the Consul General of the Republic of Poland in Kaliningrad as well as Polish and Russian local authorities, mutual relations between Polish north east voivodships and the Kaliningrad Oblast of the Russian Federation in recent years are much better than on the governmental level. Nevertheless, the decision centre for fundamental issues concerning the Kaliningrad Oblast is not Kaliningrad, but Moscow. Interest in closer formal relations with Russian partners rose after Poland's accession to the EU. Economic cooperation between the Kaliningrad Oblast and Polish north east voivodships continuous to develop and is sustainable though it encounters many problems and legal and administrative changes connected with visa traffic and three year embargo on Polish meat in Russia. Trade exchange between Poland and the Kaliningrad Oblast is developing relatively well, however much below possibility is our capital involvement. The scope of economic cooperation is relatively modest. Work on securing and handling affairs of Polish investors in the Kaliningrad Oblast remains unsatisfactory. A good form of promoting and presenting Polish goods and services in Kaliningrad is the annually held Polish national Polexport in the city. Chances of further export growth to the Kaliningrad Oblast can be seen in the dynamically developing construction, building and finishing materials sector. ; Marcin Polom

Immediately after the dicision of the Ambasador's Council of July 28, 1920,concerning the division of the Cieszyn Silesia, it became clear thet the said delimitation did not win the acceptance of any serious political forces in Poland. The Polish state's difficult international situation, however, made the Polish authorities abandon the idea of resolving the Zaolzie question by force. Fruitless negotiations were, at the same time, conducted to obtain the cossion of at least a part of the disputed territory in Poland's favour and various diplomatic interventions were undertaken to improve the situation of the Polish population inhabiting the Zaolzie Silesia. In spite of the low efficiency of such initiatives, in 1925 the political relation between Poland and Czechoslovakia were normalised and a liquidation agreement was signed, which led to a normalisation of mutual relations in the divided area. The actions of the Polish Republic in relation to the Zaolzie were influenced by various factors that were difficult to harmonise. One of them was the necessity to subjugate the Zaolzie question to the atate's general interests, which included an acceptance of the Versailles status quo, and attempts to find a platform of co-operation with Czechoslovakia in view of the growing German threat. Another factor was the desire to maintain the Polish national character of the Zaolzie motivated by the reluctance to give up that territory in an unequivocal way. The expectation of a cooperation with Czechoslovakia in the international context led to the policy of letting bygones be bygones. The democratic nature of the Chechoslovak state afforded a possibility of making the defence of the Polish national rights the responsibility of the Polish deputies in the parliament in Prague. The Polish Ministry of Foreign Affairs tried then to persuade the leaders of the Polish community in the Zaolzie to assume a more activistic attitude. At the same time, the Polish Consul in Moravska Ostrava supported financially the institutions of the Polish national life nad tried to resist the assimilating policy of the Czech authorities. This tactics brought, up to a point, some results, but it did not prevent all attempts at an assimilation on the part of influential Czech organisations and bussiness circles, neither did it safeguard the conditions of the national life in the Zaolzie so as to obviate the need for the steady flow of the Polish financial aid without which the Polish educational and cultural institutions would not survive. In the late 1920s and early 1930s a rapprochement between Warsaw and Prague seemed to substantiate the hopes for a betterment of the situation of the Poles in the Zaolzie. In the wake of such hopes there appeared Polish-Czechoslovak societies and Czechoslovak-Polish clubs. These clubs reised high expectations in the consular centre in Moravska Ostrava, which hoped that they would help to break down the barriers between the Polish and Czech population and to obtain the support of influential Czech circles for the postulates of the Polish minority. The most committed members of the clubs (just like all, with no exceptions, Polish cosuits in Moravska Ostrava) were treated, however, with great suspicion and aversion by the Czech nationalist circles, as well as by the personalities representing the views of the Czechoslovak Ministry of Foreign Affairs. The most far-reaching initiative, that is the idea of calling a reconciliation conference concerning the matters of the Cieszyn Silesia in 1932, ended in a fiasco. Such factors as the way the 1930 sensus was carried out, the obvious deterioration of the living standards at the time of the Great Depression, and the attitude of the persons responsible for the Czech foreign policy who insisted on all Polish citizens leaving Czechoslovakia before "equitable" negotiations with Poland could begin, signalled the end of the period in which a positive and active conduct of the Polish population could seem an efficient antidote to the growing pressure for assimilation. The political events of 1933 changed the perception of the chances for a cooperation between Poland and Czechoslovakia, both of them being situated between Germany and the Soviet Union, which, in early 1934, made the representatives of the Polish Republic change their policy in the Zaolzie. From then, on the support of the Polish authorities and society for the Polish minority was emphasised, also a pressure was being exerted on the Czechoslovak government by means of an organised press campaign in Poland. The Czechoslovak government, however, did not yield under pressure, and assumed an intransigent attitude, taking this opportunity to get rid of a certain number of the Poles in the Zaolzie. The assimilation of the local Poles both of a natural kind and enforced by political and economic pressure seemed to the Czech authorities to be the best way to pacify this important borderline region. The tactics to which the Polish side resorted did not then lead to an improvement of the situation of the ethnic Poles in Czechoslovakia, it had, however, a different result, namely it aroused the national feelings and kindled the hopes for the Polish state's stronger support for the minority aspirations. In Poland, on the other hand, the internal situation in Poland's southern neighbour state, beginning with the elections of 1935, started to be looked at from the perspective of the apparently imminent crisis. In view of this, while the idea of an intensive propaganda camping was abandoned, the Czech policy in relation to the ethnic minorities was carefully watched, and the internal integration of the Polish community in the Zaolzie was strongly supported.

Animal rights at the international level have been defined in the Universal Declaration on Animal Welfare, which has become a guiding principle for many EU countries in shaping animal protection legislation. The subject of this article is the humane protection of homeless animals, which is the responsibility of the municipality in terms of maintaining cleanliness and order. The study assumes that by carrying out tasks regarding the protection of animals from homelessness, municipalities contribute to the effective protection of animals by providing them with appropriate care. The analysis found that the provisions of the Universal Declaration on Animal Welfare have been fully incorporated into Polish legislation. However, the effectiveness of the provisions on the protection of homeless animals executed by municipalities is not entirely satisfactory as evidenced by the post-inspection data and selected jurisprudence. In order to improve this state of affairs, the following de lege ferenda postulates were formulated, which in part are also guidelines of the Supreme Audit Office extending the catalog of activities in municipal homeless animal protection programs, introducing the requirement to inspect animal shelters by municipalities, changing the location requirements of animal shelters and also clarifying sanitary requirements concerning the conditions in which animals live in to improve their welfare. The above changes in legislation may contribute to more efficient humane protection of homeless animals in Poland and may serve as an example for other EU countries. ; Prawa zwierząt na forum międzynarodowym zostały określone w Światowej Deklaracji Praw Zwierząt, która stała się wytyczną dla wielu państw Unii Europejskiej (UE) w kształtowaniu przepisów w zakresie ochrony zwierząt. Przedmiotem analizy niniejszego artykułu jest humanitarna ochrona zwierząt bezdomnych, która jest obowiązkiem gminy w ramach utrzymania czystości i porządku. W pracy założono, że realizując zadania w zakresie ochrony zwierząt przed bezdomnością, gminy przyczyniają się do ich efektywnej ochrony poprzez zapewnienie im odpowiedniej opieki. W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że w pełni wprowadzono postanowienia Światowej Deklaracji Praw Zwierząt do prawodawstwa polskiego, jednakże skuteczność przepisów w zakresie ochrony zwierząt bezdomnych przez gminy nie jest do końca skuteczna, czego potwierdzeniem są dane pokontrolne i wybrane orzecznictwo. W celu poprawy tego stanu sformułowano postulaty de lege ferenda, będące częściowo również wytycznymi Najwyższej Izby Kontroli, a mianowicie rozszerzenie katalogu działań w gminnych programach ochrony zwierząt bezdomnych, wprowadzenie wymogu kontroli schronisk dla zwierząt przez gminy, zmianę wymogów lokalizacyjnych schronisk dla zwierząt, a także doprecyzowanie wymogów sanitarnych dotyczących warunków bytowania zwierząt w schroniskach dla poprawy ich dobrostanu. Powyższe zmiany w prawodawstwie mogą przyczynić się do bardziej efektywnej humanitarnej ochrony zwierząt bezdomnych w Polsce oraz mogą być wskazówką dla innych państw UE.

The aim of the article is to present and evaluate the involvement of the United States of America in resolving the 2011 Libya crisis. This problem is considered taking into account bilateral and multilateral circumstances. The individual parts of the article discuss issues such as relations between the United States of America and Libya before the crisis, as well as US actions during the crisis and the reasons for carrying them out. This concerns, inter alia, Washington's political activity in the UN Security Council and the contribution of the US Armed Forces to the military operation in Libya. The evolution of the United States position on the use of the military factor to change the political regime of Libya is also shown. The research problem is included in the questions, what motivated Washington's actions towards Libya and whether the chosen policy was justified? The main thesis of the article is that the basic reason for the involvement of the United States of America in the crisis in Libya were the premises of a humanitarian nature, but the US interests were also important. Unfortunately, the military action did not lead to the end of the internal conflict in this country. The approach of the United States of America to the crisis in Libya was an important element for the formulation of the doctrine of President Barack Obama. There can be observed the elements that match both the liberal and realistic concept of international relations. In the article, the text source analysis method was used. ; Celem artykułu jest przedstawienie i ocena zaangażowania Stanów Zjednoczonych Ameryki w rozwiązanie kryzysu w Libii z 2011 roku. Problem ten rozpatrywano z uwzględnieniem okoliczności dwustronnych i wielostronnych. W poszczególnych częściach artykułu omówiono zagadnienia, takie jak relacje Stanów Zjednoczonych Ameryki i Libii przed kryzysem oraz działania USA w trakcie kryzysu i motywy je warunkujące. Dotyczy to między innymi aktywności politycznej Waszyngtonu na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz wkładu Sił Zbrojnych USA w operację zbrojną w Libii. Ukazano również ewolucję stanowiska Stanów Zjednoczonych Ameryki w kwestii wykorzystania czynnika militarnego do zmiany reżimu politycznego Libii. Problem badawczy zawiera się w pytaniach, czym motywowane były działania Waszyngtonu wobec Libii oraz czy obrana polityka była zasadna? Główną tezą artykułu jest stwierdzenie, że podstawowym powodem zaangażowania się Stanów Zjednoczonych Ameryki w kryzys w Libii były przesłanki natury humanitarnej, jednak liczyły się także interesy USA. Niestety akcja zbrojna nie doprowadziła do zakończenia konfliktu wewnętrznego w tym państwie. Podejście Waszyngtonu do kryzysu w Libii było ważnym elementem wpływającym na formułowanie doktryny prezydenta Baracka Obamy. Możemy w nim dostrzec cechy wpisujące się zarówno w liberalną, jak i realistyczną koncepcję stosunków międzynarodowych. W artykule wykorzystano metodę analizy źródeł tekstowych.

Public diplomacy is one of the basic element of building a national brand. Creation of a country's image, especially in an international environment, is a complex process that requires proper planning and, consequently, use of appropriate public relations strategies. Year 2017 was a breakthrough year for Polish0American military relations due to the fact that NATO allied units (including American ones) began to be stationed in Poland at that time. Despite social acceptance for the US military presence in Poland, this fact was a challenge for US military public diplomacy, which faced the task of maintaining positive relations with the host country's society. In this paper the Autor indicated which PR strategies were used by US military diplomacy in Poland form 14th January 2017 to 13th June 2018, and gives examples of actions taken during the term of office of Ambassador Paul Jones to support Polish-American dialogue and understating. ; Dyplomacja publiczna jest jednym z podstawowych elementów budowania marki narodowej. Budowanie wizerunku, zwłaszcza w środowisku międzynarodowym, jest jednak procesem złożonym, wymagającym odpowiedniego planowania i co za tym idzie - zastosowania odpowiednich strategii public relations.Rok 2017 r. był dla polsko-amerykańskich stosunków militarnych przełomowy z uwagi na fakt, iż wtedy w Polski zaczęły stacjonować odziały sojusznicze NATO (w tym amerykańskie). Mimo akceptacji społecznej dla obecności militarnej USA w Polsce, fakt ten stanowił wyzwanie dla amerykańskiej wojskowej dyplomacji publicznej, przed którą stanęło zadanie podtrzymania pozytywnych relacji ze społeczeństwem kraju przyjmującego.W niniejszej pracy autorka wskazuje, które strategie PR wykorzystywane były przez amerykańską dyplomację wojskową w Polsce w okresie od 14 stycznia 2017 r. do 13 czerwca 2018 r. oraz podaje przykłady działań podejmowanych w trakcie trwania kadencji ambasadora Paula Jonesa, mających na celu podtrzymanie polsko-amerykańskiego dialogu i zrozumienia. ; Публичная дипломатия является одним из основных элементов построения наци- онального бренда. Построение имиджа, особенно в международной среде, является сложным процессом, который требует правильного планирования и, следовательно, использования со- ответствующих стратегий связей с общественностью. 2017 год стал прорывным для польско-а- мериканских военных отношений в связи с тем, что в то время в Польше стали размещаться союзные подразделения НАТО (в том числе и американские). Несмотря на общественное при- знание военного присутствия США в Польше, этот факт стал проблемой для военной публичной дипломатии США, которая столкнулась с задачей поддержания позитивных отношений с обще- ством принимающей страны. В этой статье автор указывает, какие PR-стратегии использова- лись военной дипломатией США в Польше в период с 14 января 2017 года по 13 июня 2018 года, и приводит примеры действий, предпринятых в течение срока полномочий посла Пола Джонса в поддержку Польши. Американский диалог и понимание.

China's soft-power practice in its international activity boils down to four areas: culture, education, diplomacy, and economy. The most important element of China's soft-power policy seems to be the Belt and Road Initiative (BRI). Announced in 2013, the BRI is a complex, long-term and large-scale strategic political and economic project by the Chinese government with an infrastructure character. In this way, China is seeking to invest its capital surpluses in resurrecting the ancient Silk Road to create railroad and maritime networks with its most important trading partner – the European Union. In these circumstances, in September 2015, the presidents of Central and Eastern EU member states announced the establishment of the separate Three Seas Initiative (TSI), a political and economic project bringing together 12 EU states, including 11 'new' members and Austria. These entities constitute an informal bloc of states between the Adriatic, Baltic and Black seas, though without a permanent secretariat but with rotating leadership. In addition to the lack of a formal structure, the TSI region, located mainly in the EU's eastern part, is characterized by a weaker infrastructure network than Western Europe, lower GDP (except Austria), and high dependence on gas supplies from Russia (except Croatia). To overcome these disparities, the TSI has developed a catalogue of 48 investment priorities in three economic areas: energy, transport, and digitalisation. China's soft-power policy towards the 'new' EU members may be decided by the American patronage of the TSI and the fact that one of the flagship projects is the North-South Gas Corridor, which will enable the sale of American LNG in Central Europe, which has been dependent on gas supplies from Russia, China's partner in the BRI. In the context of the US-China trade war, White House planners recognise Central Europe as both a peripheral and key area for their policy and seek to strengthen the Three Seas project, which may lead to limiting areas of cooperation under the '17+1' format, involving CEE countries and China. On the other hand, the development of better energy, transport and digital connections in the EU's east clearly intersects with China's idea of building a New Eurasian Land Bridge under the BRI to connect the most economically developed edges of Eurasia. The new US strategy towards the countries of the CEE seems to boil down to involvement in specific energy-related projects. Instead of blocking or diminishing BRI-related infrastructure projects in China, they seem in fact to complement the Chinese activity in the CEE. Increased investment by American enterprises in the region may allow the administration in Washington to maintain control of Chinese infrastructure investments, and the US involvement may even lead to the participation of American companies in projects originally started by Beijing.