Suchergebnisse

This article is the voice of Etnolingwityka's editor-in-chief on the current tasks of ethnolinguistics as a scholarly subdiscipline, as well as of the journal. According to the author, of the two foundations of Slavic ethnolinguistics mentioned by Nikita Tolstoy (i.e., its pan-Slavic character and the unity of language and culture) it is mainly the latter that has preserved its topicality: language is the source of knowledge about people and human communities, as well as the basis for building one's identity (individual, national, regional, professional). The agenda of cultural linguistics has been followed by the contributors to the present journal and its editorial team with a focus on various genres of folkore, the problems of the linguistic worldview, and in recent issues with studies on the semantics of selected cultural concepts (family, democracy, equality, otvetstvennost', etc.). Ethnolinguistic research of this sort, seeking "culture in language" (i.e. in the semantic layer of linguistic forms), render ethnolinguistics (especially in its cognitive variant) close to Western cultural or anthropological linguistics. When Slavic ethnolinguistics, being treated as a cultural linguistics, focuses on the semantics of value terms, it stands a good chance of engaging in a dialogue with Western anthropological linguistics and contributing original insights to the common body of research on values. A specific proposal in this direction is the international project EUROJOS. ; O aktualnych zadaniach etnolingwistyki jako subdyscypliny badawczej i rocznika o tej nazwie ("Etnolingwistyka" 1988–2015) wypowiada się redaktor naczelny pisma. Uważa, że z dwóch zasad, które u podstaw etnolingwistyki słowiańskiej stawiał Nikita Tołstoj – wymiar ogólnosłowiański i jedność języka i kultury – aktualność zachowała głównie ta druga zasada, tj. traktowanie języka jako źródła wiedzy o człowieku i społeczności i podstawy budowania własnej tożsamości (indywidualnej, narodowej, regionalnej, zawodowej). Program lingwistyki kulturowej był realizowany przez redakcję rocznika i autorów piszących na jego łamach w latach 1988–2015 z nastawieniem na różne gatunki folkloru, na problemy językowego obrazu świata, w ostatnich numerach pisma – na studia szczegółowe dotyczące semantyki wybranych konceptów kulturowych (rodzina, demokracja, równość, otvetstvennost' itp.). Tak uprawiane badania etnoligwistyczne – szukające "kultury w języku", w semantycznej warstwie form językowych – zbliżają etnolingwistykę (zwłaszcza w jej wariancie kognitywnym) do zachodniej lingwistyki kulturowej. Etnolingwistyka słowiańska traktowana jako lingwistyka kulturowa, obierając za wyróżniony przedmiot swoich zainteresowań semantykę nazw wartości, ma szanse wejść w partnerski dialog z zachodnią lingwistyką antropologiczną i wnieść do wspólnych badań nad wartościami swój oryginalny wkład. Propozycją ram dla takiego dialogu jest międzynarodowe konwersatorium etnolingwistyczne EUROJOS.

Z powodu kryzysu irackiego i na skutek operacji w Afganistanie Sojusz znalazł się w najpoważniejszym impasie od zakończenia zimnej wojny. Coraz wyrazistsze rozbieżności doprowadziły do wytworzenia się kilku nurtów w obrębie państw członkowskich. Przywrócenie spójności Sojuszu zależy od rozwiązania lub złagodzenie kilku strategicznych dylematów: 1) między zachowaniem funkcji obrony zbiorowej symbolizowanej przez art. V i zasady odstraszania a funkcją out of area czyli zadaniami polegającym m.in. na zwalczaniu zagrożeń takich jak terroryzm, proliferacja broni masowego rażenia na obszarze pozatraktatowym; 2) pomiędzy transatlantyckim charakterem NATO a dążeniem do globalizacji, czyli nawiązywania partnerstw strategicznych z państwami z innych regionów świata i koncepcją uczynienia z NATO patrona nowej globalnej sieci bezpieczeństwa; 3) pomiędzy koncepcją realizowania zadań przez NATO wyłącznie w wymiarze militarnym a koncepcją całościowego podejścia, zakładającego obecność również wymiaru cywilnego, czyli przede wszystkim kooperację z innymi organizacjami jak ONZ, UE, OBWE dla realizacji nowego typu zadań rekonstrukcyjnych na obszarach pokonfliktowych. Koncepcja strategiczna przyniosła wyklarowanie stanowiska Sojuszu w wielu kontrowersyjnych sprawach. Ryzyko uformowania się kilku nurtów zmalało. W stosunkach między sojusznikami zmniejszyło się napięcie, chociaż różnice pomiędzy państwami członkowskimi zdają się utrzymywać ; In the aftermath of the Iraq crisis, the North Atlantic Alliance faced its most serious predica- ment since the Cold War. Its mission in Afghanistan revealed growing discrepancies between the member states. The Georgian crisis of 2008, the missile defence project and the enlargement showed a lack of coherence. NATO has split up into two or more factions. A crucial question arose as to NATO's ability to resolve the three main strategic dilemmas which have grown more pressing since the end of the Cold War: (1) the choice between collective defence as the key role of NATO (Art. 5) and its out-of-area role of combating the proliferation of weapons of mass de - struction and international terrorism; (2) the choice between the transatlantic nature of NATO and its global partnerships; (3) the choice between the concept of the global military engagement of NATO and the so called comprehensive approach involving the cooperation of NATO with other security organizations such as the UN, the EU and the OSCE in reconstructing post-conflict regions. NATO's performance in managing these challenges will bear critically on its future. The Strategic Concept from Lisbon 2010 has helped to clarify many controversial is - sues within the organization. NATO has managed to mitigate the risk of developing into a multi-tier organization. Relations between the factions have relaxed although interests appear to remain as diverse as they were before.

The position of Kaliningrad is unique in historical, economic and geopolitical terms. This one time part of Eastern Prussia, presently part of Russia, is distanced 600 km from this country. It is much closer to Warsaw and Berlin than to Moscow. On the other hand, the Oblast is relatively close to the well developed region of Western Europe. The region enjoys the status of a free economic zone and starting 1996 that of a special economic zone. The A 2005, is to accelerate social and economic development of the region. The Act favours big investors, particularly Moscow capital. It lacks reference to small and medium sized enterprises for which the requirement to invest at minimum 5 million euro is a serious barrier. Current changes on the banks of the Pregola River give rise to hope and to a smaller extent concern. Contemporary Kaliningrad belonging to Russia undergoes continuous transformation in all fields of life. Cut off from the world for decades it is briskly making up economic and cultural backlog. The political tension between Warsaw and Moscow is reflected on the local level. This can be observed in the rhythm and flow of border clearance. However, good international relations facilitate local cooperation. Thanks to the efforts of the Consul General of the Republic of Poland in Kaliningrad as well as Polish and Russian local authorities, mutual relations between Polish north east voivodships and the Kaliningrad Oblast of the Russian Federation in recent years are much better than on the governmental level. Nevertheless, the decision centre for fundamental issues concerning the Kaliningrad Oblast is not Kaliningrad, but Moscow. Interest in closer formal relations with Russian partners rose after Poland's accession to the EU. Economic cooperation between the Kaliningrad Oblast and Polish north east voivodships continuous to develop and is sustainable though it encounters many problems and legal and administrative changes connected with visa traffic and three year embargo on Polish meat in Russia. Trade exchange between Poland and the Kaliningrad Oblast is developing relatively well, however much below possibility is our capital involvement. The scope of economic cooperation is relatively modest. Work on securing and handling affairs of Polish investors in the Kaliningrad Oblast remains unsatisfactory. A good form of promoting and presenting Polish goods and services in Kaliningrad is the annually held Polish national Polexport in the city. Chances of further export growth to the Kaliningrad Oblast can be seen in the dynamically developing construction, building and finishing materials sector. ; Marcin Polom

Immediately after the dicision of the Ambasador's Council of July 28, 1920,concerning the division of the Cieszyn Silesia, it became clear thet the said delimitation did not win the acceptance of any serious political forces in Poland. The Polish state's difficult international situation, however, made the Polish authorities abandon the idea of resolving the Zaolzie question by force. Fruitless negotiations were, at the same time, conducted to obtain the cossion of at least a part of the disputed territory in Poland's favour and various diplomatic interventions were undertaken to improve the situation of the Polish population inhabiting the Zaolzie Silesia. In spite of the low efficiency of such initiatives, in 1925 the political relation between Poland and Czechoslovakia were normalised and a liquidation agreement was signed, which led to a normalisation of mutual relations in the divided area. The actions of the Polish Republic in relation to the Zaolzie were influenced by various factors that were difficult to harmonise. One of them was the necessity to subjugate the Zaolzie question to the atate's general interests, which included an acceptance of the Versailles status quo, and attempts to find a platform of co-operation with Czechoslovakia in view of the growing German threat. Another factor was the desire to maintain the Polish national character of the Zaolzie motivated by the reluctance to give up that territory in an unequivocal way. The expectation of a cooperation with Czechoslovakia in the international context led to the policy of letting bygones be bygones. The democratic nature of the Chechoslovak state afforded a possibility of making the defence of the Polish national rights the responsibility of the Polish deputies in the parliament in Prague. The Polish Ministry of Foreign Affairs tried then to persuade the leaders of the Polish community in the Zaolzie to assume a more activistic attitude. At the same time, the Polish Consul in Moravska Ostrava supported financially the institutions of the Polish national life nad tried to resist the assimilating policy of the Czech authorities. This tactics brought, up to a point, some results, but it did not prevent all attempts at an assimilation on the part of influential Czech organisations and bussiness circles, neither did it safeguard the conditions of the national life in the Zaolzie so as to obviate the need for the steady flow of the Polish financial aid without which the Polish educational and cultural institutions would not survive. In the late 1920s and early 1930s a rapprochement between Warsaw and Prague seemed to substantiate the hopes for a betterment of the situation of the Poles in the Zaolzie. In the wake of such hopes there appeared Polish-Czechoslovak societies and Czechoslovak-Polish clubs. These clubs reised high expectations in the consular centre in Moravska Ostrava, which hoped that they would help to break down the barriers between the Polish and Czech population and to obtain the support of influential Czech circles for the postulates of the Polish minority. The most committed members of the clubs (just like all, with no exceptions, Polish cosuits in Moravska Ostrava) were treated, however, with great suspicion and aversion by the Czech nationalist circles, as well as by the personalities representing the views of the Czechoslovak Ministry of Foreign Affairs. The most far-reaching initiative, that is the idea of calling a reconciliation conference concerning the matters of the Cieszyn Silesia in 1932, ended in a fiasco. Such factors as the way the 1930 sensus was carried out, the obvious deterioration of the living standards at the time of the Great Depression, and the attitude of the persons responsible for the Czech foreign policy who insisted on all Polish citizens leaving Czechoslovakia before "equitable" negotiations with Poland could begin, signalled the end of the period in which a positive and active conduct of the Polish population could seem an efficient antidote to the growing pressure for assimilation. The political events of 1933 changed the perception of the chances for a cooperation between Poland and Czechoslovakia, both of them being situated between Germany and the Soviet Union, which, in early 1934, made the representatives of the Polish Republic change their policy in the Zaolzie. From then, on the support of the Polish authorities and society for the Polish minority was emphasised, also a pressure was being exerted on the Czechoslovak government by means of an organised press campaign in Poland. The Czechoslovak government, however, did not yield under pressure, and assumed an intransigent attitude, taking this opportunity to get rid of a certain number of the Poles in the Zaolzie. The assimilation of the local Poles both of a natural kind and enforced by political and economic pressure seemed to the Czech authorities to be the best way to pacify this important borderline region. The tactics to which the Polish side resorted did not then lead to an improvement of the situation of the ethnic Poles in Czechoslovakia, it had, however, a different result, namely it aroused the national feelings and kindled the hopes for the Polish state's stronger support for the minority aspirations. In Poland, on the other hand, the internal situation in Poland's southern neighbour state, beginning with the elections of 1935, started to be looked at from the perspective of the apparently imminent crisis. In view of this, while the idea of an intensive propaganda camping was abandoned, the Czech policy in relation to the ethnic minorities was carefully watched, and the internal integration of the Polish community in the Zaolzie was strongly supported.

Animal rights at the international level have been defined in the Universal Declaration on Animal Welfare, which has become a guiding principle for many EU countries in shaping animal protection legislation. The subject of this article is the humane protection of homeless animals, which is the responsibility of the municipality in terms of maintaining cleanliness and order. The study assumes that by carrying out tasks regarding the protection of animals from homelessness, municipalities contribute to the effective protection of animals by providing them with appropriate care. The analysis found that the provisions of the Universal Declaration on Animal Welfare have been fully incorporated into Polish legislation. However, the effectiveness of the provisions on the protection of homeless animals executed by municipalities is not entirely satisfactory as evidenced by the post-inspection data and selected jurisprudence. In order to improve this state of affairs, the following de lege ferenda postulates were formulated, which in part are also guidelines of the Supreme Audit Office extending the catalog of activities in municipal homeless animal protection programs, introducing the requirement to inspect animal shelters by municipalities, changing the location requirements of animal shelters and also clarifying sanitary requirements concerning the conditions in which animals live in to improve their welfare. The above changes in legislation may contribute to more efficient humane protection of homeless animals in Poland and may serve as an example for other EU countries. ; Prawa zwierząt na forum międzynarodowym zostały określone w Światowej Deklaracji Praw Zwierząt, która stała się wytyczną dla wielu państw Unii Europejskiej (UE) w kształtowaniu przepisów w zakresie ochrony zwierząt. Przedmiotem analizy niniejszego artykułu jest humanitarna ochrona zwierząt bezdomnych, która jest obowiązkiem gminy w ramach utrzymania czystości i porządku. W pracy założono, że realizując zadania w zakresie ochrony zwierząt przed bezdomnością, gminy przyczyniają się do ich efektywnej ochrony poprzez zapewnienie im odpowiedniej opieki. W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że w pełni wprowadzono postanowienia Światowej Deklaracji Praw Zwierząt do prawodawstwa polskiego, jednakże skuteczność przepisów w zakresie ochrony zwierząt bezdomnych przez gminy nie jest do końca skuteczna, czego potwierdzeniem są dane pokontrolne i wybrane orzecznictwo. W celu poprawy tego stanu sformułowano postulaty de lege ferenda, będące częściowo również wytycznymi Najwyższej Izby Kontroli, a mianowicie rozszerzenie katalogu działań w gminnych programach ochrony zwierząt bezdomnych, wprowadzenie wymogu kontroli schronisk dla zwierząt przez gminy, zmianę wymogów lokalizacyjnych schronisk dla zwierząt, a także doprecyzowanie wymogów sanitarnych dotyczących warunków bytowania zwierząt w schroniskach dla poprawy ich dobrostanu. Powyższe zmiany w prawodawstwie mogą przyczynić się do bardziej efektywnej humanitarnej ochrony zwierząt bezdomnych w Polsce oraz mogą być wskazówką dla innych państw UE.

The aim of the article is to present and evaluate the involvement of the United States of America in resolving the 2011 Libya crisis. This problem is considered taking into account bilateral and multilateral circumstances. The individual parts of the article discuss issues such as relations between the United States of America and Libya before the crisis, as well as US actions during the crisis and the reasons for carrying them out. This concerns, inter alia, Washington's political activity in the UN Security Council and the contribution of the US Armed Forces to the military operation in Libya. The evolution of the United States position on the use of the military factor to change the political regime of Libya is also shown. The research problem is included in the questions, what motivated Washington's actions towards Libya and whether the chosen policy was justified? The main thesis of the article is that the basic reason for the involvement of the United States of America in the crisis in Libya were the premises of a humanitarian nature, but the US interests were also important. Unfortunately, the military action did not lead to the end of the internal conflict in this country. The approach of the United States of America to the crisis in Libya was an important element for the formulation of the doctrine of President Barack Obama. There can be observed the elements that match both the liberal and realistic concept of international relations. In the article, the text source analysis method was used. ; Celem artykułu jest przedstawienie i ocena zaangażowania Stanów Zjednoczonych Ameryki w rozwiązanie kryzysu w Libii z 2011 roku. Problem ten rozpatrywano z uwzględnieniem okoliczności dwustronnych i wielostronnych. W poszczególnych częściach artykułu omówiono zagadnienia, takie jak relacje Stanów Zjednoczonych Ameryki i Libii przed kryzysem oraz działania USA w trakcie kryzysu i motywy je warunkujące. Dotyczy to między innymi aktywności politycznej Waszyngtonu na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz wkładu Sił Zbrojnych USA w operację zbrojną w Libii. Ukazano również ewolucję stanowiska Stanów Zjednoczonych Ameryki w kwestii wykorzystania czynnika militarnego do zmiany reżimu politycznego Libii. Problem badawczy zawiera się w pytaniach, czym motywowane były działania Waszyngtonu wobec Libii oraz czy obrana polityka była zasadna? Główną tezą artykułu jest stwierdzenie, że podstawowym powodem zaangażowania się Stanów Zjednoczonych Ameryki w kryzys w Libii były przesłanki natury humanitarnej, jednak liczyły się także interesy USA. Niestety akcja zbrojna nie doprowadziła do zakończenia konfliktu wewnętrznego w tym państwie. Podejście Waszyngtonu do kryzysu w Libii było ważnym elementem wpływającym na formułowanie doktryny prezydenta Baracka Obamy. Możemy w nim dostrzec cechy wpisujące się zarówno w liberalną, jak i realistyczną koncepcję stosunków międzynarodowych. W artykule wykorzystano metodę analizy źródeł tekstowych.

Public diplomacy is one of the basic element of building a national brand. Creation of a country's image, especially in an international environment, is a complex process that requires proper planning and, consequently, use of appropriate public relations strategies. Year 2017 was a breakthrough year for Polish0American military relations due to the fact that NATO allied units (including American ones) began to be stationed in Poland at that time. Despite social acceptance for the US military presence in Poland, this fact was a challenge for US military public diplomacy, which faced the task of maintaining positive relations with the host country's society. In this paper the Autor indicated which PR strategies were used by US military diplomacy in Poland form 14th January 2017 to 13th June 2018, and gives examples of actions taken during the term of office of Ambassador Paul Jones to support Polish-American dialogue and understating. ; Dyplomacja publiczna jest jednym z podstawowych elementów budowania marki narodowej. Budowanie wizerunku, zwłaszcza w środowisku międzynarodowym, jest jednak procesem złożonym, wymagającym odpowiedniego planowania i co za tym idzie - zastosowania odpowiednich strategii public relations.Rok 2017 r. był dla polsko-amerykańskich stosunków militarnych przełomowy z uwagi na fakt, iż wtedy w Polski zaczęły stacjonować odziały sojusznicze NATO (w tym amerykańskie). Mimo akceptacji społecznej dla obecności militarnej USA w Polsce, fakt ten stanowił wyzwanie dla amerykańskiej wojskowej dyplomacji publicznej, przed którą stanęło zadanie podtrzymania pozytywnych relacji ze społeczeństwem kraju przyjmującego.W niniejszej pracy autorka wskazuje, które strategie PR wykorzystywane były przez amerykańską dyplomację wojskową w Polsce w okresie od 14 stycznia 2017 r. do 13 czerwca 2018 r. oraz podaje przykłady działań podejmowanych w trakcie trwania kadencji ambasadora Paula Jonesa, mających na celu podtrzymanie polsko-amerykańskiego dialogu i zrozumienia. ; Публичная дипломатия является одним из основных элементов построения наци- онального бренда. Построение имиджа, особенно в международной среде, является сложным процессом, который требует правильного планирования и, следовательно, использования со- ответствующих стратегий связей с общественностью. 2017 год стал прорывным для польско-а- мериканских военных отношений в связи с тем, что в то время в Польше стали размещаться союзные подразделения НАТО (в том числе и американские). Несмотря на общественное при- знание военного присутствия США в Польше, этот факт стал проблемой для военной публичной дипломатии США, которая столкнулась с задачей поддержания позитивных отношений с обще- ством принимающей страны. В этой статье автор указывает, какие PR-стратегии использова- лись военной дипломатией США в Польше в период с 14 января 2017 года по 13 июня 2018 года, и приводит примеры действий, предпринятых в течение срока полномочий посла Пола Джонса в поддержку Польши. Американский диалог и понимание.

China's soft-power practice in its international activity boils down to four areas: culture, education, diplomacy, and economy. The most important element of China's soft-power policy seems to be the Belt and Road Initiative (BRI). Announced in 2013, the BRI is a complex, long-term and large-scale strategic political and economic project by the Chinese government with an infrastructure character. In this way, China is seeking to invest its capital surpluses in resurrecting the ancient Silk Road to create railroad and maritime networks with its most important trading partner – the European Union. In these circumstances, in September 2015, the presidents of Central and Eastern EU member states announced the establishment of the separate Three Seas Initiative (TSI), a political and economic project bringing together 12 EU states, including 11 'new' members and Austria. These entities constitute an informal bloc of states between the Adriatic, Baltic and Black seas, though without a permanent secretariat but with rotating leadership. In addition to the lack of a formal structure, the TSI region, located mainly in the EU's eastern part, is characterized by a weaker infrastructure network than Western Europe, lower GDP (except Austria), and high dependence on gas supplies from Russia (except Croatia). To overcome these disparities, the TSI has developed a catalogue of 48 investment priorities in three economic areas: energy, transport, and digitalisation. China's soft-power policy towards the 'new' EU members may be decided by the American patronage of the TSI and the fact that one of the flagship projects is the North-South Gas Corridor, which will enable the sale of American LNG in Central Europe, which has been dependent on gas supplies from Russia, China's partner in the BRI. In the context of the US-China trade war, White House planners recognise Central Europe as both a peripheral and key area for their policy and seek to strengthen the Three Seas project, which may lead to limiting areas of cooperation under the '17+1' format, involving CEE countries and China. On the other hand, the development of better energy, transport and digital connections in the EU's east clearly intersects with China's idea of building a New Eurasian Land Bridge under the BRI to connect the most economically developed edges of Eurasia. The new US strategy towards the countries of the CEE seems to boil down to involvement in specific energy-related projects. Instead of blocking or diminishing BRI-related infrastructure projects in China, they seem in fact to complement the Chinese activity in the CEE. Increased investment by American enterprises in the region may allow the administration in Washington to maintain control of Chinese infrastructure investments, and the US involvement may even lead to the participation of American companies in projects originally started by Beijing.

Defence policy has recently become one of the components of the external dimension European Union policy, reflecting, in a sense, on the need to be a strategic player international relations not only in economic matters. This article presents the evolution of this policy from the 90s to the present solutions. Point of matter is a treaty analysis of the principles presented in each document starting with the Maastricht Treaty to decision in Treaty from Lisbon. The issues reflected upon in this article mainly relate to the idea of the Common Security and Defence Policy (CSDP) and its modifications, the concept of building a stronger 'defence core' for Europe, and deepening of the cooperation in a perhaps narrower circle than the Union of all the countries. The discussion on defence cooperation is also a reaction to the crisis within the EU, an answer to the challenges arising from Brexit, and Donald Trump's presidency in the United States of America as well as safety threats on the southern borders of the continent.Implementation of the EU external policy is an effect of its particular status and the influence of three separate, but still interdependent, decision-making systems. The shape of that policy is influenced by national foreign policies of the member states, the policy concerning the economic sphere, and policies that emerged as a result of the actions of the Common Foreign and Security Policy. Therefore, we deal with a compilation of the power of the European Union as a whole, and the political preferences of particular member states. External policy of the European Union is more than just a simple sum of the foreign policies of its member states. It is a compilation of the Community policy on an institutional level and the foreign policies of the EU countries. The policies can often overlap and interact which makes it easier to achieve a common and uniform position.The European continent security system is also influenced by the functioning of other organizations, including the North Atlantic Treaty Organization. That poses a number of questions as to the real possibilities and capabilities to ensure the EU security. According to numerous opinions "common defence policy" of the European Union is unrealistic and is purely a theory presented only in a treaty dimension.The aim of the research was to present the concept of the defense policy of the European Union in the contemporary structural dimension and its reference to the functioning of the North Atlantic Alliance. The issue was developed based on historical, comparative and functional analysis.Key words: EU, EU Treaties, defence policy, structural cooperation, PESCO

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publication ; Celem niniejszego artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, dlaczego w krajach Europy należących do zachodniego kręgu cywilizacyjnego w ostatnich latach wybuchł kryzys zaufania do demokracji liberalnej oraz w jaki sposób można go pokonać. Zdaniem autora, głównym powodem tego kryzysu jest bardzo instrumentalny stosunek dużej części obywateli tych państw do tej formy rządów. Darzą ją oni akceptacją i zaufaniem tylko do momentu, do którego zapewnia im dobrobyt i poczucie bezpieczeństwa, co obecnie – w ich przekonaniu – nie ma miejsca. Dlatego też, chcąc zmienić ten negatywny stan rzeczy, należy sprawić, by ponownie – w ramach demokracji liberalnej – ich potrzeby i aspiracje zaspokajane były na akceptowalnym przez nich poziomie. W tym celu konieczne jest spełnienie szeregu warunków, do których należy m.in.: przywrócenie zaufania obywateli do organów władzy oraz procedur wyborczych, podjęcie energicznych działań przeciwko rosnącym nierównościom społecznym, wzmożenie przez państwa działań na rzecz skutecznego zwalczania międzynarodowego terroryzmu – aczkolwiek z poszanowaniem liberalnych i demokratycznych wartości oraz wolności i praw człowieka – oraz rzeczywistej integracji przybyszy z innych kręgów cywilizacyjnych, przede wszystkim ze świata islamu. Jednocześnie politycy oraz przedstawiciele świata mediów powinni powrócić do dyskursu opartego na wartościach, na których zbudowane zostały ustroje państw europejskich należących do zachodniego kręgu cywilizacyjnego. ; This article is an attempt to answer the question, why there has been a recent crisis of trust to the liberal democracy in European states belonging to the Western circle of civilisation and how it could be overcome. According to the opinion of the author, the main reason for that crisis is an instrumental approach of a large part of citizens of those countries towards this form of government. They accept and trust it only as long as it provides them with prosperity and a sense of security, which is currently – up to them – not working properly. That is why, in order to change that situation, fulfilling their needs and aspiration on acceptable level must be again possible within the framework of this form of government. In order to achieve this goal a number of conditions must be met, including, restoring trust of citizens in the government and faith in the electoral process, taking vigorous actions to counteract rising social inequalities, increasing measures to successfully combat and suppress international terrorism by various countries – although with respect to liberal and democratic values as well as human rights and freedoms – and a real integration of immigrants from other civilisation circles, first of all, Muslims. At the same time, politicians and the media are supposed to return to the discourse based on the values upon which political systems of European states belonging to the Western circle of civilisation were founded.

Wbrew nadziejom Palestyńczyków wybuch Arabskiej Wiosny, zamiast przyśpieszyć pozytywne przemiany doprowadził do pogorszenia sytuacji w regionie i samej Autonomii Palestyńskiej. Zostały zatrzymane oczekiwane procesy gospodarcze. Doszło do kilku dewastujących Strefę Gazy operacji militarnych Izraela. Pogłębiły się podziały – na Zachodni Brzeg rządzony przez OWP oraz Hamas kontrolujący Strefę Gazy. Pogorszeniu uległy nastroje społeczne wśród Palestyńczyków. Wobec pojawienia się w regionie tzw. Państwa Islamskiego, wspólnota międzynarodowa, w szczególności USA, straciły zainteresowanie trudnym do rozwiązania konfliktem bliskowschodnim. Ciosem dla Palestyńczyków było przeniesienie przez Donalda Trumpa, w maju 2018 r., ambasady USA w Izraelu z Tel Awiwu do Jerozolimy. Wobec pogłębiających się problemów w Autonomii Palestyńskiej, w tym utraty zaufania do Palestyńczyków ze strony Izraela, kwestionowana zaczęła być w Izraelu idea rozwiązania dwupaństwowego, to jest przyszłego pokojowego współistnienia żydowskiego Izraela i arabskiej Palestyny. Połowiczny sukces, jaki osiągnęli Palestyńczycy uzyskując w 2012 r. statusu państwa obserwatora w ONZ nie równoważy strat, dla sprawy palestyńskiej z lat 2011–2018. Wiele wskazuje, że Palestyńska Władza Narodowa znajduje się dziś w przededniu przeobrażeń, które będą musiały uwzględnić niekorzystne zmiany, które zaszły w ostatnich latach. Słowa kluczowe: Arabska Wiosna, Palestyńczycy, OWP, Hamas, operacje militarne, konflikt bliskowschodni, rozwiązanie dwupaństwowe, ONZ ; Despite the hopes of the Palestinians, the outbreak of the Arab Spring, instead of accelerating positive changes, led to a signifi cant deterioration of the situation in the region and in the Palestinian Authority itself. Positive economic processes have been stopped. Successive Israeli military operations devastated the Gaza Strip. The divisions on the West Bank ruled by the Palestine Liberation Organization and Hamas controlling the Gaza Strip deepened. Social sentiment among Palestinians has deteriorated. In view of the emergence of the so-called Islamic State in the region, the international community, in particular the US, lost interest in resolving the Middle Eastern conflict. The moving of the US embassy from Tel Aviv to Jerusalem, in May 2018, was a blow to the Palestinians. But what's the worst, is the loss of Israeli trust to the Palestinians, especially the fact that the idea of a two-state solution has been questioned in Israel. The partial success that the Palestinians achieved by obtaining the status of an observer in the United Nations in 2012 does not balance the losses that the 2011–2018 period brought to the Palestinian cause. There are many indications that the Palestinian National Authority is at a crossroad, on the eve of changes that will have to take into account the changes that have taken place in recent years. Key words: Arab Spring, Palestinians, PLO, Hamas, military operations, Middle East conflict, two-state solution, UN

In the introductory remarks the author drafted a background of present-day social and constitutional shifts in Ukraine. Then he focused his attention on legal and political principles of formulation of Ukraine's foreign policy since gaining independence, analysing, first and foremost, the resolution enacted by the Verkhovna Rada of Ukraine entitled "On the main directions of Ukraine's foreign policy". He also studied legal and political ground of Ukrainian-Polish bilateral relations, pointing to a weighty role of the Treaty on Good Neighbourhood, Friendly Relations and Cooperation between the Republic of Poland and Ukraine. As well, he elucidated the activity of the Ukrainian-Polish bilateral institutions established for realization of the resultant tasks. The support of Ukraine's aspirations for deeper integration with Europe by Poland were accentuated in the article. An issue of the signing of the Ukraine-European Union Association Agreement is crucial from this viewpoint. In the last part of the paper the author indicate that Russia's aggression against Ukraine resulted in a revision of international accords and initiated a thorough changes in Ukrainians' identity. ; W uwagach wstępnych autor pokrótce naszkicował tło obecnych stosunków ukraińsko-polskich. Następnie skupił uwagę na prawno-politycznych zasadach formowania polityki zagranicznej Ukrainy od czasu zdobycia przez nią niepodległości, analizując przede wszystkim uchwałę Rady Najwyższej Ukrainy O głównych kierunkach polityki zagranicznej Ukrainy. Ponadto przestudiował prawno-polityczne podłoże ukraińsko-polskich stosunków międzypaństwowych, wskazując na doniosłą rolę Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą o dobrym sąsiedztwie, przyjaznych stosunkach i współpracy. Naświetlił również działalność ukraińsko-polskich instytucji międzypaństwowych, powołanych dla pełnienia powstałych zadań. W artykule podkreślono poparcie przez Polskę dążeń eurointegracyjnych Ukrainy. Kluczowym momentem z tego punktu widzenia jest kwestia podpisania umowy stowarzyszeniowej UE z Ukrainą. W ostatniej części artykułu autor wskazał, iż agresja Rosji skierowana przeciwko Ukrainie spowodowała rewizję umów międzynarodowych i była początkiem gruntownych zmian w świadomości Ukraińców. ; Во вводных замечаниях автор кратко изложил контекст нынешних польско-украинских отношений. Затем он сосредоточил свое внимание на юридических и политических принципах формирования внешней политики Украины после обретения независимости, анализируя прежде всего закон Верховной Рады Украины «О главных направлениях внешней политики Украины». Кроме того, он изучил юридическую и политическую основу украинско-польских межгосударственных отношений, указывая на важную роль Договора между Республикой Польша и Украиной о добрососедстве, дружественных отношениях и сотрудничестве. Автор также обратил внимание на деятельность украинско-польских межгосударственных учреждений, созданных для решения возникших задач. В статье подчеркнута поддержка Польшей евроинтеграционных стремлений Украины. Ключевым моментом с этой точки зрения является вопрос подписания Соглашения об ассоциации ЕС с Украиной. В последней части статьи автор показывает, что агрессия России, направленная против Украины, привела к пересмотру международных договоров и была началом кардинальных перемен в сознании украинцев.

Representation of interests of the region in international forums is an extremely important element in supporting and accelerating the development of local and regional communities. The cooperation of various entities, including cities and other territorial structures, contributes to overcoming the weaknesses of the various regions and the use of existing opportunities. Some regional and cross-border structures can cope fairly well and work out an effective model for the representation of common interests, while others have big problems. The main goal of the proposed analysis is to verify the thesis that the UBC (Union of the Baltic Cities, UBC) can effectively promote the interests of the Baltic region and contributes to overcoming the weaknesses of the region and using existing opportunities, through various joint actions. It is worth remembering that the UBC is an active cooperation network of over 100 member cities and was founded in order to develop cooperation and exchange of experiences between the member cities. The fundamental UBC goal is to strive for democratic, economic, social, cultural and environmental development of the Baltic Sea region. The UBC has been brought to life at the Founding Conference, held in Gdansk on 19-20 September 1991, during which representatives of 32 cities signed the Declaration expressing a wish to create an organization of Baltic cities. Long-term cooperation of this cross-border operating structure is, therefore, an excellent opportunity to try the assessment of its achievements. ; Reprezentacja interesów regionu na forum międzynarodowym jest niezwykle ważnym elementem wspierania i przyspieszania rozwoju społeczności lokalnych i regionalnych. Współdziałanie różnych podmiotów, w tym miast oraz innych struktur terytorialnych, przyczynia się do przezwyciężania słabości tkwiących w poszczególnych regionach i wykorzystywania istniejących szans. Niektóre struktury regionalne i transgraniczne radzą sobie dość dobrze i wypracowują skuteczny model reprezentacji wspólnych interesów, inne z kolei mają z tym spore problemy. Celem zasadniczym zaproponowanej analizy jest próba zweryfikowania tezy, iż Związek Miast Bałtyckich (Union of the Baltic Cities, UBC) pozwala skutecznie wspierać interesy regionu bałtyckiego i przyczynia się do przezwyciężania słabości tkwiących w tymże regionie oraz wykorzystywania istniejących szans, dzięki różnym wspólnym działaniom. Warto przypomnieć, że Związek Miast Bałtyckich jest aktywną siecią współpracy ponad 100 miast członkowskich, powstałą w celu rozwijania współpracy i wymiany doświadczeń pomiędzy miastami członkowskimi. Nadrzędnym celem ZMB jest dążenie do demokratycznego, gospodarczego, społecznego, kulturalnego, jak i przyjaznego dla środowiska rozwoju regionu Morza Bałtyckiego. Związek Miast Bałtyckich został powołany do życia na konferencji założycielskiej, która odbyła się w Gdańsku, w dniach 19-20 września 1991 roku, podczas której przedstawiciele 32 miast podpisali deklarację wyrażającą wolę utworzenia organizacji zrzeszającej miasta bałtyckie. Wieloletnia współpraca stanowi zatem doskonałą okazję do próby oceny dokonań tej struktury działającej ponad granicami państw.

Zamierzeniem autorki niniejszego artykułu jest naukowa analiza wpływu kultury i dyplomacji kulturalnej Unii Europejskiej na pobudzanie i stymulowanie procesu integracji Europy, który pozostaje dziś w nieustannym zaburzeniu i braku stabilności. Chodzi tu o problemowe podejście do unijnych strategii zmiany i rozwoju, w tym strategii "Europa 2020" - na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu, które zakładają realizację wielu nowych unijnych wspólnotowych inicjatyw i rozwiązań praktycznych, także tych dotyczących sektora kultury oraz sektora kreatywnego i audiowizualnego. Unia Europejska po roku 2020 zamierza być gotowa do osiągnięcia wysokiego stopnia zatrudnienia i wydajności oraz większej spójności społecznej. Aby to było realne Unia musi zapewnić bardziej atrakcyjne warunki ramowe dla innowacji i kreatywności. Pod tym względem sektor kultury oraz sektor kreatywny i audiowizualny są źródłem nowatorskich pomysłów, które mogą zamienić się w produkty i usługi przyczyniające się do wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy, pomagając stawić czoła kryzysowi i problemom społecznym. Kryzys gospodarczy i społeczny w Europie rozprzestrzenia się również na świat kultury. Identyfikujemy tu katalog trudno rozwiązywalnych problemów związanych z rozdrobnieniem sfery kultury i jego wytworów, globalizacją i digitalizacją, niedoinwestowaniem, niewłaściwą ochroną własności intelektualnej i praw autorskich oraz niewystarczającą międzynarodową współpracą kulturalną. ; The intention of the author of this paper is to present a scientific analysis of the influence of culture and the cultural diplomacy of the European Union on the animation and stimulation of Europe's integration process, which is in a constant state of perturbation and lack of stability. It examines the problem-related approach to the European Union's change and development strategy, including the "Europe 2020" strategy for smart, sustainable and inclusive growth, which envisages the implementation of many new communal initiatives and practical solutions introduced by the European Union, including ones that concern both the cultural sector and the creative and audiovisual sector. The European Union, from 2020 onwards, intends to be ready to reach a high level of employment and efficiency, and a higher level of social integration. To enable this, the European Union must ensure attractive framework conditions for innovation and creativity. In that respect, the cultural sector and the creative and audiovisual sector are the source of groundbreaking ideas which may develop into products and services that could contribute to economic growth and job creation, thereby fighting the crisis and social problems. The economic and social crisis in Europe has also been influencing the world of culture. A series of problematic issues associated with the fragmentation of culture and its inventions are identified, including globalisation and digitalisation, underinvestment, inadequate protection of intellectual property and copyright, and insufficient international cultural cooperation.