Bu tez çalışması Adalet ve Kalkınma Partisi'nin Sosyal İnşacılık Kuramı Bağlamında Dış Politika uygulamalarında Suriye Krizini değerlendirmek amacıyla hazırlanmıştır. Hazırlanan çalışmada literatür taraması yöntemi kullanılmıştır. Çalışmanın birinci bölümünde kuramsal açıdan dış politika kavramının gelişimi ve inşacılık kuramı ele alınmıştır. İkinci bölümde iki ülke arasındaki ilişkiler bağlamında Suriye krizi ele alınmıştır. Üçüncü ve son bölümde sosyal inşacılık kuramı bağlamında adalet ve kalkınma partisi dönemi Türk dış politikasının analizi yapılarak Suriye krizi değerlendirilmiştir. ; This thesis study was prepared to evaluate the Syrian Crisis in foreign policy applications in the context of Justice and Development Party's Social Construction Theory. The literature search method was used in the study. In the first part of the study, the development of the concept of foreign policy from the theoretical point of view and the theory of constructivism are discussed. The second part deals with the Syrian crisis in the context of relations between the two countries. In the third and last chapter, the Syrian crisis was evaluated by analyzing Turkish foreign policy in the context of justice and development party period in the context of social construction theory.
Modern devletin vazgeçilmez unsurlarından biri olan egemenlik anlayışı önemli bir dönüşüme uğramıştır. Bugün Jean Bodin'in kurumsallaştırdığı; mutlak, bölünemez ve sürekli olarak nitelendirilen klasik egemenlik anlayışından bahsetmemiz mümkün değildir. Klasik egemenlik anlayışının geçirdiği dönüşümün çeşitli sebepleri bulunmaktadır. Bu sebepleri hukuk devleti, insan hakları, kuvvetler ayrılığı prensibi ve uluslararası kuruluşlar olarak ifade etmemiz mümkündür. Özellikle Birinci ve İkinci Dünya Savaşı sonrasında ortaya çıkan uluslararası kuruluşlar devletlerin egemenliğine müdahale konusunda oldukça dikkat çekicidir. Egemenlik anlayışının geçirdiği bu dönüşüm sırasında dünya birçok katliama ve savaşlara tanıklık etmiştir. Bu doğrultuda da önce ad hoc mahkemeler kurulmuş ardından da Uluslararası Ceza Mahkemesi'nin kuruluşuna giden süreç başlamıştır. 17 Temmuz 1998 tarihinde kabul edilip, 1 Temmuz 2002'de yürürlüğe giren Roma Statüsü ile de Uluslararası Ceza Mahkemesi kurulmuştur. Devlet egemenliğine önemli bir müdahale anlamına gelen Uluslararası Ceza Mahkemesi'nin yargılama yetkisi konusunda tamamlayıcılık ilkesinin kabul edilmesiyle, devlet egemenliğine yapılan müdahalenin daha aza indirgenmesi amaçlanmıştır. Aynı zamanda da Statü'ye taraf olacak devlet sayısını arttırmak amaçlanmıştır. ; Our understanding of sovereignty, which is one of the essential factors of modern state, has undergone a significant transformation in time. Today, it is impossible to mention a classical understanding of sovereignty which was institutionalized by Jean Bodin as; absolute, indivisible and perdurable. There are various reasons that caused the transformation of classical sovereignty; it can be said that these reasons are constitutional state, human rights, principle of separation of powers and international organizations. The international organizations, especially established after the First and Second World Wars, are quite significant instruments in the process of intervening to the sovereignty of states. During the transformation of understanding of sovereignty, the world had witnessed numerous massacres and wars. In this respect, firstly ad hoc tribunals had been established, after that the process towards the establishment of International Criminal Court started. International Criminal Court was established with Rome Statute which was acknowledged on July, 17, 1988 and inured on July, 1, 2002. Through the acceptance of complementarity principle in terms of International Criminal Court's jurisdiction, it is intended to minimize the intervention to the sovereignty of states. Also, it is aimed to increase the number of states parties to the Statute.
Bu çalışmada, Orta Doğu gibi çatışmacı bir coğrafyada kendilerini seküler ve demokratik olarak tanımlayan ve bölgedeki Arap kimliğinden farklı etnik kökenlere sahip iki ülkenin ilişkileri AK Parti dönemi açısından ele alınmıştır. Çalışmada AK Parti dönemi Türkiye-İsrail ilişkileri üç bölümde değerlendirilmiştir. İlk bölümde, Yahudi tarihi ve Siyonizm hareketlerinden bahsedilerek, İsrail'in bugün Filistin topraklarında uyguladığı politikanın nedenlerine ışık tutulmak istenmiştir. Daha sonra 1945-2002 arası dönemde Türkiye'nin geleneksel güvenlikçi dış politikası ekseninde İsrail ile olan ilişkilere ve Filistin sorununa nasıl yaklaşıldığı açıklanmıştır. Çalışmanın ikinci bölümünde, AK Parti'nin ilk yıllarında İsrail ile karşılıklı ziyaretlerden bahsedilerek ilişkilerin normal seyrindeyken karşılıklı söylemlerin nasıl geliştiği analiz edilmeye çalışılmıştır. İkinci bölümde ayrıca Hamas iktidarına Türkiye'nin verdiği tepkiler ve 2006 Lübnan Savaşı ile 2007 Suriye-İsrail krizlerinde Türkiye'nin Ahmet Davutoğlu döneminde geliştirdiği pro-aktif diplomasi ve arabuluculuk gibi kavramların İsrail eksenindeki uygulama alanı anlatılmaya çalışılmıştır. Üçüncü ve son bölüm ise krizler dönemi olarak adlandırılmıştır. Bu bölümde Türkiye ve İsrail'in karşılıklı yaşadığı krizler ve İsrail'in Filistin konusunda attığı adımların Türk liderler ve Türk Dışişleri karar alıcılarının söylemleri bağlamında analiz edilmeye çalışılmıştır. ; In this study, we will investigate the relations between non-two Arab countries who define themselves as secular and democratic in an area full of conflict that is Middle East during AK Party Era. AK Party Turkey-Israel relations in the study period were evaluated in three parts. In the first chapter, Jewish history and Zionism movements are mentioned. It is aimed to shed light on the reasons behind Israeli response to Palestinian issue. Then, in the period between 1945-2002 approach towards the relationship with Israel and the Palestinian issue is explained based on Turkey's foreign policy as a traditional security guard. In the second part of the study, it is tried to be analyzed how mutual visits develops in the normal course of relations by mentioning mutual visits with Israel in the first years of AK Party. The second section has also attempted to describe the practice field at Hamas's response to Turkey's ruling and the 2006 Lebanon War and in 2007 the Syrian-Israeli crisis in Turkey's Ahmet Davutoglu period during which a pro-active diplomacy and mediation regarding the policy towards Israel has been developed. The third and the last part is named as the period of crises. In this chapter crises in Turkey and Israel's mutual relations and the steps taken by Israel on the Palestinian issue has tried to be analyzed in the discourse of Turkish leaders discourse and the Turkish foreign policy makers.
Ülkelerin ekonomik başarıya ulaşmalarında diyalog ve işbirliği büyük önem taşır. Sosyal diyalog, ortak hedeflere ulaşmak için politik ve ekonomik önem taşıyan sosyal grupların hareket biçimlerini, hükümetinkilerle uyumlu kıldığı bir koordinasyondur. Bu ilişkilerdeki uyum, kalkınmada çok hızlı bir itici güç sağlamakta, toplumun ekonomik ve sosyal gelişimini etkilemektedir. Uzlaşma olmadan, ayrı ayrı ortaya atılacak çözüm yollarının başarılı olması beklenemez. Değişen global ekonomik koşullarla bağlantılı olarak hükümetlerin rolleri de değişmiştir. Hükümetlerin yeni rolü, barışçı bir endüstri ilişkiler sisteminin oluşması için sosyal taraflarla "işbirliğine dayalı" bir yapıyı geliştirmek ve uygulamak olmalıdır. Bugün Uluslararası Çalışma Örgütü 'nün öncülüğünü yaptığı sosyal diyalog sistemli bir biçimde gelişmekte ve Avrupa 'nın sosyal politika alanındaki sorunlarına yanıt aramaktadır. Türkiye de gelişen koşullara uygun olarak hareket etmeye çalışsa da, sosyal diyalog alanında Avrupa'nın gerisinde kalmıştır. Bunun altında yatan nedenleri bulmak ve çözmek gereklidir. ; Dialogue and cooperation is very important for the countries to achieve economic success. Social dialogue is a coordination which harmonizes the government's and the politically and economically important social groups' acts to reach the main goals. The harmonization of these relations accelerates the development and affects the society's economic and social progress. It cannot be expected that different points of views can be successful without any consensus. Related to the changing global economic conditions the roles of the governments have changed, too. The governments' new role must be to develop and confirm a cooperation method with the social partners in order to form a peaceful endustrial relationship system. Today the social dialogue pioneered by the International Labour Organization is advances systematically and searches for solutions to Europe's social policy problems. Although Turkey tries to act according to the changing conditions, she is still behind Europe in the field of social dialogue. It is important to find out and solve the problems of this subject.
Türkiye'de temel yerel yönetim birimleri olarak belediyeler çeşitli hizmetler sunmaktadır. Türkiye'de belediyelerin sosyal politika uygulamaları ise "sosyal belediyecilik anlayışı" olarak adlandırılmakta, her geçen gün yaygınlaştıkları görülmektedir. Bu çalışmada öncelikle sosyal belediyeciliğin teorik temellerini ortaya koymak üzere sosyal politika ve yerel yönetimler ortaya konulmuştur. İkinci bölümde Avrupa Birliği'nde sosyal politika ve yerel yönetimler ile İngiltere, İsveç ve İspanya örneklerinde yerel sosyal politikalara değinilmiş, son bölümde ise Türkiye'de sosyal belediyecilik anlayışının gelişimi anlatılmıştır. Bu inceleme sonrasında sosyal yardımlar alanında yaşanan dönüşüm ortaya konularak, sosyal belediyeciliğin sosyal devlete bir alternatif olup olmadığı tartışılmaktadır. Çalışma, ağırlıkla literatür taramasına ve sosyal yardımlarla ilgili düzenlemelerin ve politikaların incelemesine dayanmaktadır. Çalışmanın temel araştırma konusu değişen sosyal devlet anlayışı ve sosyal belediyeciliktir. Yaptıkları hizmetler bakımından değerlendirildiklerinde sosyal devletten doğan açığı kapatmaya yönelik programlara dayanan sosyal belediyecilik anlayışının, Türkiye'de tam olarak uygulamaya geçirebilmesinde yeterli alt yapı, mali kaynak ve yetişmiş personel sahip olmadıkları saptanmıştır. Bunun yanında, sosyal yardımların, siyasi kayırmacılık içerdiği ve merkezi hükümetin etkisinde yürütüldüğü yönünde yaygın bir kanı ve bulgular olduğu saptanmıştır. Türkiye de sosyal belediyecilik olarak nitelendirilebilecek uygulamalar, 1970'lerden sonra hayata geçirilmeye başlamış ve 1990'lardan sonra artışa geçmiştir. Sosyal belediyecilik olarak nitelendirilebilecek hizmet düzeyinin Türkiye'de düşük olduğu, tüm dezavantajlı kesimleri içeren bir kapsayıcılıkta olmadığı görülmektedir. ; As basic units of local governments in Turkey, municipalities offers many services. Social policies of these municipalities are called as "social municipality approach" and these approach spread day by day. In this study firstly local government and social policy concepts has been presented to see social municipality in theory. After social policy and local governments in the European Union has been analysed in addition to local social policies in samples of England, Sweden and Spain, development of social municipality approach in Turkey has been examined. In this study, the transformation in social municipality has been presented, it has been discussed whether social municipality is an alternative to the social state in Turkey. The present study is mostly based on literature review and analysis of regulations and policies about social assistance. The main subject in the present study is changing social state concept and social municipality. It has been found out that there is lack of necessary background, financial sources and competent staff in the process of being able to apply the understanding of social municipality which compensates for the shortcomings stemmed from social state considering its services. In addition to these facts, it has been stated that there is a common belief and evidence about that social assistance includes political favoritism and it has been carried out under the pressure of the government. Turkey began to be implemented after the 1970s and increased after the 1990s's It is observed that the level of service that can be described as social municipality in Turkey is low and that it is not inclusive of all disadvantaged segments.
Bilindiği üzere 11 Eylül 2001'de dünya kamuoyu ABD'ye gerçekleştirilen terör saldırıları ile sarsılmıştır. Saldırılar sonrasında yapılan istihbarat çalışmaları neticesinde olayların Afganistan'da yönetimde yer alan Taliban ve El Kaide mensuplarınca yapıldığı ortaya çıkmıştır. Bu gelişmelerle birlikte ABD ve NATO'nun Afganistan'daki terör unsurlarını yok etmek üzere askeri operasyonları başlamıştır. Tamda bu dönemde Türkiye'de siyasi çalkantılar yaşanmaktayken 2002 yılında siyasi iktidar değişmiş ve günümüze kadar süren Ak Parti iktidarı dönemi başlamıştır. Bu kapsamda araştırmanın amacı Ak Parti dönemi Türkiye-Afganistan ilişkileri ve bu ilişkilerde ABD'nin etkisi şeklinde belirlenmiştir. Yapılan literatür araştırması neticesinde oldukça köklü bir geçmişe dayanan Türkiye Afganistan ilişkilerinin günümüze kadar olumlu fakat çalkantılı geçtiği söylenebilir. Özellikle Taliban yönetimi döneminde Türkiye Afganistan ile ilişkilerini askıya almıştır. Fakat 11 Eylül saldırıları sonrasında Türkiye'nin Afganistan'a askeri personel göndermesi sonrasında, gerek ekonomik, gerek askeri gerekse sosyo-politik ilişkilere önem verdiği bir dönem olmuştur. Taliban rejiminin devrilmesi ile farklı boyut kazanan Türk Afgan ilişkilerinde ABD'nin etkisine değinecek olursak genelde ABD'nin bu ilişkilerde olumlu yaklaşımının olduğunu söylemek mümkündür. ; On 11 September 2001, the terror attacks on USA was shaked the openion of public in the world. After the events of terror attacks and according to investigations of intelligence revealed that the events were conducted by al-Qaeda and Taliban members in Afghanistan. Therefore, The USA and NATO have begun their military operations in Afghanistan in order to destroying the teror element in Afganistan. So, it was the time that Turkey govenrnment was turmoil with its political crises and changing of the polıtical administration systim by AKP (Justic and development party) in 2002 which is still in power. The purpose of this research is the relationship between Turkey and Afghanistan during the ruling of AKP (Justic and development party) and the ingluence of USA regarding to this relationship. Accordıng to researches and conducted literature reviews; there is a positive relationship base of on a long relation between two countries. Except some turbulent especially during the rule of Taliban in Afghanistan which the Turkey has suspended theirrelation. After the 11 september events, the relation between Afghanistan and Turkey get an importance step which start by sending army troops, improving in many areas such as econumy socio- politics of the countries. İf we have a look to Turkish- Afgan relations and the US influence, its possible to say that the USA has a positive role after overthrowing of the Taliban regime in Afghanistan. Key words: Afghanistan, Turkey, United States of America, 11 September
Danışman: DR. ÖĞR. ÜYESİ ALİHAN LİMONCUOĞLU Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalı / Güvenlik Araştırmaları Bilim Dalı Konu: Uluslararası İlişkiler = International Relations ; PKK terör örgütünün, 1984-2018 yılları arasında Türkiye'de örgütsel yapılar oluşturarak cebir ve şiddet yoluyla terör eylemleri uyguladığı ve halen devam ettirdiği görülmektedir. PKK terör örgütünün ortaya çıkması ile eylemlerine başlaması dış ülkelerle ilişkilerin çok farklı düzeyde olup desteklerini aldığı görülmüştür. Toplumda terörün şiddet ve korku yaymasıyla birlikte tehdit eden bir yapıyla da karşımıza çıktığı görülmüştür. Bu oluşumun karşısında güvenlik güçleri terörizmle mücadelede etkili ve başarılı olup, birçok şehit vermiştir. Ayrıca terörle mücadelenin sadece askeri ve kolluk güçleriyle değil, toplumun her kesimiyle ortak hareket etme bilincine de sahip olması gerektiği görülmüştür. Terör ve terörizmle mücadelenin askeri, siyasi, kültürel, ekonomik, uluslararası diplomasi ve işbirliği ile sosyal olarak ele alınması önem arz etmektedir. Bu tez çalışmasının amacı, ilk bölümde terör, terör örgütü ve terörizmin anlaşılması konusu incelenmiştir. İkinci bölümde, PKK terör örgütü teşkilatının kurulmasının ardından dış bağlantılarla ilişkisi ve örgüt elebaşı kurucu üyesi Abdullah Öcalan'ın getirilmesi incelenmiştir. Son bölümde ise, terörün Türkiye'ye medya ve basın yayın yoluyla ülkemize sosyolojik ve psikolojik yönden etkilerinin yansıması analiz edilmiştir. Yapılan çalışma sonucunda, Terör örgütü eylemlerinin psikolojik savaş olarak topluma yansıması acıları da beraberinde getirmiş, sosyal problemler ve psikolojik problemler toplumu olumsuz yönde etkilediği görülmüştür. ; PKK terrorist organization has set up organizations in Turkey between 1984 and 2018. Violent terror attacks still continue today. PKK has managed gain support from foreign actors depending on its ability to form international bonds. It is obvious that society felt threatened by the actions of the terrorist group which used violence and intimidation as a tool. Security forces have fought a succesful battle against thi organization however has suffered many casualties. Moreover, fight against terror should not only be through the work of security forces but with the conciousness to act in unison with every layer of the society. It is important to take into consideration: military, political, cultural, economics, international diplomacy and social factor when dealing with terrorism. The aim of this work and explainining what terrorism is looked at in the first part of this work. In the second part, PKK's relationship with international actors and how Abdullah Ocalan, the leader of PKK, was brought to Turkey was examined. In the last part, terror's psychological and sociological effect on Turkey through media was looked at. In this study, it has been seen that the acts of terrorist organization as a psychological war have brought the pain to the society and social problems and psychological problems negatively affect the society.
Bu çalışma AK Parti'nin ?Muhafazakâr Demokrat? kimliğini sorgulamak gayesi gütmektedir. Bunun için öncelikle muhafazakârlık düşüncesinin teorik birikimi tarihsel süreç dikkate alınarak incelenmiş olup, geleneksel muhafazakâr düşünce ve en önemli temsilcisi Edmund Burke'ün görüşlerine yer verilmiş ve modern muhafazakâr düşünce akımları olan Yeni Muhafazakârlık ve Yeni Sağ'ın düşünsel temelleri açıklandıktan sonra Robert Nisbet'in muhafazakârlık ideolojisine değinilmiştir. Literatürde muhafazakâr demokrat kavramı bulunmadığından dolayı, muhafazakârlığın demokrasi ile olan ilişkisi, muhafazakârlık ve liberalizmin etkileşimleri bağlamında açıklanmaya çalışılmış ve Batı muhafazakârlığının liberalizm ile kurduğu süreç içerisindeki demokrasiye karşı olan tutumları ifade edilmiştir. Türkiye'de 3 Kasım 2002 seçimleriyle iktidara gelen AK Parti'nin, kendisini muhafazakâr kimlikle tanımlayan ilk parti olarak, muhafazakârlık temelinde hem Batı ile karşılaştırması yapılmış, hem de AK Parti'nin Türk Muhafazakârlığı ile süreklilikleri ve kesintileri tartışılmaya çalışılmıştır. AK Parti'nin muhafazakâr demokrat tanımlamasındaki demokrasi anlayışı açıklanırken, programı, seçim beyannamesi ve icraatları dikkate alınarak, AK Parti'nin demokrat kimliği irdelenmiştir. Anahtar Kelimeler: Muhafazakârlık, Liberalizm, Demokrasi, Muhafazakar Demokrasi, Adalet ve Kalkınma Partisi ; This study aims to cross-examine the ?Conservative Democrat? identity of Justice and Development Party (AK Party). Due to this, firstly the theoretical accumulation of thought of conservatism in attention of historical perspective is analyzed, the ideas of Edmund Burke as the most significant representative of traditional conservatism are mentioned and finally, after clarifying the ideological bases of new conservative approaches as New Conservatism and New Right, the conservative ideology of Robert Nispet is emphasized. Due to there is not any concept for conservative democrat in literature, the relation of conservatism with democracy, is tried to be explained in the sense of interaction between liberalism and conservatism and the attitudes of West Conservatism to democracy in the process of this relation is mentioned. In Turkey, AK Party which has come into power after the elections on 3th November 2002, as the first party defined himself by conservative identity, is compared with West on the bases of conservatism and also the continuities and discontinuities of AK Party with Turkish conservatism are tried to be argued. While the perception of democracy in AK Party?s definition of conservative democrat is explaining, the democrat identity of AK Party is explicated considering the program, declaration of election and performances. Key Words: Conservatism, Liberalism, Democracy, Conservative Democracy, Justice and Development Party.
ÖZETAvrupa Topluluğu'nun sosyal yönü, Avrupa entegrasyon sürecinin başlangıcından beri vardır. Ancak, Avrupa Topluluğu'nun temel amacı, Topluluk üyeleri arasında etkin bir ortak pazar oluşturarak ekonomik bütünleşmeyi sağlamak olduğundan sosyal politikanın genel Topluluk politikaları içindeki rolü küçüktü. Üye ülkeler arasında Topluluk'un sosyal alandaki rolü konusunda hiçbir zaman bir konsensüs oluşmadı. Ancak, zaman içinde, Topluluk üyeleri ekonomik bütünleşmesinin başarısı için etkin sosyal politikaların gerekliliğini kavradılar. Dolayısıyla, Toplululuk'un sosyal yönüne dikkat çekildi ve 1980'lerin sonlarında bu yönde adımlar atılmaya başlandı. Topluluk seviyesinde etkin bir sosyal politika 1980'lerin sonunda siyasi destek kazandı ve Avrupa entegrasyon süreci boyunca, birbiri ardına gelen Antlaşma revizyonlarıyla devam etti. AB sosyal politikasının bu tarihsel gelişme sürecine paralel olarak, Tek Avrupa Senedi (TAS) ile başlayarak, sosyal politikanın yasal ve yönetişim yönlerinde bir dönüşüm gerçekleşmiştir. AB'de sosyal politika alanı hala üye devletlerin yetkisinde olmasına rağmen, özellikle 1990'lardan itibaren, AB sosyal politikasının yönetişiminde hiyerarşik yapıdan hiyerarşik olmayan yapıya doğru bir gelişim olmuştur. Bu yönetişim yaklaşımında, AB'de değişik katmanlardan çok sayıda aktör, sosyal politika yapım sürecine dahil edilmiştir. AB sosyal politikasının geçirdiği bu gelişim süreci, Avrupa sosyal ortaklarının sosyal politika yapım sürecine katılmalarıyla sosyal diyaloğun yolunu açmıştır. Bu açıdan, Avrupa sosyal diyaloğu, 1985'te o günkü Komisyon Başkanı Delors'un başlattığı 'Val Duchesse' görüşmelerinden bu yana AB'nin gündeminde yer almaktadır. Avrupa sosyal diyaloğunun Maastricht ve Amsterdam Antlaşmaları'yla kurumsallaşmasıyla sosyal diyaloğun etkisi, bağlayıcı olmayan ortak görüşlerden, Komisyon tarafından denetlenen ve Konsey kararıyla uygulanan çerçeve anlaşmalara kadar ulaştı. Avrupa sosyal diyaloğunun bu aşamalı gelişiminde, sürecin temel aktörlerinden olan sosyal ortakların rolü ön plana çıkmıştır, çünkü bunların Avrupa seviyesinde temsili, sosyal diyaloğun Avrupa seviyesinde kurumsallaşması açısından önemlidir. Böylece, Maasricht Antlaşması'ndan beri, bir tarafta işçi sendikaları diğer tarafta işveren örgütlerini Avrupa seviyesinde temsil eden Avrupa sosyal ortakları, sosyal politika yapım sürecinde kurumsal bir role sahip olmuşlar, ve işgücü piyasası ile ilgili konularda yasal olarak bağlayıcı anlaşmaları görüşebilir duruma gelmişlerdir. Bu doğrultuda, sosyal ortakların gücü, sosyal ortaklara Laeken Avrupa Konseyi ile 'otonom çerçeve anlaşmalar' hazırlama ve uygulama yetkisinin verilmesi ile daha bağımsız bir rol verilerek arttırılmıştır.Bu bağlam içinde, çalışma Avrupa sosyal diyaloğunun ve sosyal ortakların rolünün AB sosyal politika yapım sürecindeki etkisini yönetişim yaklaşımı bağlamında araştırmaktadır. Avrupa sosyal diyaloğunun bağlayıcılığı olan çıktıları ve kapsamı kısıtlı olduğu görülmektedir. AB kurumsal yapısının sosyal diyalog üzerindeki etkisi de kısıtlıdır. Avrupa sosyal ortakların temsil yapılarında da eksiklikler mevcuttur. Ancak, bütün bunlara rağmen, Avrupa sosyal diyaloğu, AB sosyal politikasının meşruluğuna katkısı açısından AB sosyal politkasının önemli bir parçasıdır. Bu açıdan, Avrupa sosyal diyaloğu, sadece temelinde uzlaşma, konsensüs, işbirliği olan Avrupa sosyal modelinin önemli parçalarından biri olarak değil, aynı zamanda genel çerçevede Avrupa yönetişimin ve AB'deki demokratikleşmenin önemli bir mekanizması olarak karşımıza çıkmaktadır. ABSTRACTThe social dimension of the Community exists since the inception of the European integration process. However, as the primary rationale of the Community was economic integration among the member states in order to create an effective internal market within the Community in the initial phases, the role of social policy in overall Community policy was minor. There has never been consensus among the member states as to the role of the Community in the social field. However, in time, the member states of the Community perceived the necessity of effective social polices for the accomplishment of economic integration. Thus, increased attention was paid to the social dimension of the Community, with a clear commitment to its development from the late 1980s. This idea for an active social policy, which began to gain political support in the late 1980s, continued its progress with the successive Treaty revisions throughout the European integration process. In parallel to this progressive historical development of European Union (EU) social policy, there has been a transformation in the legal and governance aspects of social policy, starting with the Single European Act (SEA). Although the social policy field is still within the domain of the member states, especially in the 1990s, there has been a transformation in the governance of EU social policy from a hierarchical mode of governance to a non-hierarchical mode of governance, producing soft law rather than the regulatory mode of hard law. According to the governance approach, multiple actors at multiple levels of the EU are involved in the social policy-making process with deliberation and problem-solving efforts. This development of EU social policy paves the way towards the European social dialogue through the active involvement of the European social partners in the social policy-making procedure. In that regard, the European social dialogue has been on the EU's agenda since 1985, when it was initiated with the 'Val Duchesse' talks under the presidency of Delors. With the institutionalization of the European social dialogue process through the Maastricht and Amsterdam Treaties, the influence of the European social dialogue has increased from merely issuing non-binding joint opinions to the point where it now makes framework agreements implemented by Council decision and monitored by the Commission. In this incremental development of the European social dialogue, the role of the social partners as the core actors of the process has come to the fore, since their representation at European level is important for the institutionalization of the social dialogue at European level. Thus, since the Maastricht Treaty, the European social partners, which represent trade union and employer organizations, has enjoyed an institutional role in the policy-making process and can negotiate legally binding agreements on labour market issues. Moreover, the power of the social partners has been enhanced with the Laeken European Council, when they were granted greater independence in the preparation and implementation of 'autonomous agreements'. In this context, the study explores the extent of the influence of the European social dialogue and the role of the social partners in EU social policy-making procedure with reference to governance in the EU. It is notable that, despite the limited outcomes of the European social dialogue process regarding binding legislation, the limited scope of the European social dialogue, the limited influence of the EU institutional framework on the social dialogue, and the deficiencies in the representative structures of the social partners, the European social dialogue is a significant part of EU social policy in terms of its contribution to its legitimacy. In that regard, the European social dialogue has emerged not only as one of the vital parts of the European social model, which comprises the concepts of compromise, consensus, and cooperation, but also as an important mechanism in the general framework of European governance and democratization of the EU. Key Words:EU social policy, EU/ European social policy governance, European social dialogue, European social partners
Türkiye-Rusya ilişkileri 500 yıldan fazla bir geçmişe sahiptir. İnişli çıkışlı ve savaşlarla dolu bu iki ülke ilişkileri tarihinde 2000'li yıllar ile birlikte değişim yaşanmıştır. Bu makalede Türkiye-Rusya ilişkilerinin Ak Parti dönemindeki seyri incelenmiştir. İki ülke arasındaki ilişkilerde fırsatların ve krizlerin neler olduğu ve nasıl ortaya çıktığı ele alınmıştır. Yaşanan bölgesel ve küresel gelişmelerin iki ülke arasındaki ilişkilere ne yönde etki ettiği ve bu gelişmelere karşı iki ülkenin kendilerini nasıl konumlandırdığı incelenmiştir. Özellikle siyasi gelişmeler üzerinden bir değerlendirme yapılmış ve ekonomik ilişkilere değinilmemiştir. Son olarak bu makalede iki ülke ilişkilerindeki bu değişimin nedeni anlaşılmaya çalışılmış ve her iki ülkenin bölgesel gelişmelere karşı nasıl bir politika izlemesi gerektiği vurgulanmıştır. Anahtar Kelimeler: Türkiye, Rusya, Suriye Krizi, Enerji, Uçak Krizi ; Turkey-Russia relations have more than 500 years history. The history of these two countries, which are bumpy and full of wars, has changed with the years of 2000's. In this article Turkey and Russia relations were examined in the course of Justice and Development Party (JDP). What are the crises and opportunities and how they emerged in the relations between these two countries was discussed. It has been explored how regional and global events affect the relations between the two countries and how they have positioned themselves against these events. An assessment has been made especially on political developments and the economic relations have not been mentioned. Finally, this article tried to understand the reason for this change in relations and how the two countries should follow a policy towards regional incidents. Key Words: Turkey, Russia, Syrian Crisis, Energy, Warplane Crisis
Mitingler, [siyasal] katılımın en önemli enstrümanlarından biridir. Ancak Türkiye'de seçim mitinglerinin sosyopolitik açıdan irdelendiği başka bir çalışmaya rastlanmamış olması bu önemli alanın/aracın yadsındığı anlamına gelmektedir. Teorik ve ampirik iki bölümden oluşan çalışmanın ampirik kısmı, yerel seçimler öncesinde Adalet ve Kalkınma Partisi (Ak Parti) ile Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) mitingine katılan 300 seçmene anket kullanılarak yapılmıştır. Temel amaç siyasi mitinglere kimin, neden, hangi sıklıkla katıldığı gibi farklı değişkenleri belirlemek ve etkilerini irdelemek; katılanların ne kadarının seyirci, ne kadarının taraftar olduğunu anlamak; mitingdeki seçmenin ruh haline ilişkin psikopolitik bir tahlile ulaşmak ve neticede mitinglerin sosyopolitik analizini yapmaktır. Elde edilen verilerin bazılarına göre mitinge katılanların yarısından çoğu mitingin yapılacağı yer ve zaman gibi bilgileri televizyondan edinmektedir. İnsanlar, mitinglere, daha çok partisine destek vermek, partinin genel başkanını görmek, zaman geçirmek/merak gidermek için gitmektedir. Mitinge katılanlardan yaklaşık her yüz kişiden dördünün tercih ve kararları olumsuz yönde değişmiştir. Mitinglere il merkezinden kadınlar; merkez ilçe ve il dışından erkekler daha çok katılmaktadır. Erkekler, ileri yaştakiler ve eğitim seviyesi yüksek kimseler mitinglere daha fazla ve sık katılmaktadır. Mitinglere ev hanımları en az katılan meslek grubunu oluştururken, en çok katılanlar, kamu çalışanlarıdır. Ak Parti mitingine daha çok ev hanımları, MHP mitingine ise daha çok kamu personeli katılmıştır. MHP mitingine katılanların eğitim düzeyi daha yüksektir. MHP mitinginde taraftar; Ak Parti mitinginde ise izleyici oranı daha yüksektir. Katılımcılar AK parti mitingine daha çok genel başkanı görmek, MHP mitingine ise partisine destek vermek için katılmıştır. MHP mitingdekiler içinde bulundukları ruh halini daha çok öfkeli ve cesaretli; Ak Parti mitingindekiler ise umutlu ve gururlu şeklinde tarif etmiştir ; Rally is one of the most important instruments of the [political] participation. However, considering that it has not been found in another study in which the election rallies are examined sociopolitically in Turkey means that this important instrument/field is denied. The study consists of theoretical and empirical parts. The empirical part includes a questionnaire to 300 voters that attended to the rallies of Justice and Development Party and Nationalist Movement Party before local elections. The main purpose is to determine different variables involving those who attend to political rallies, why and how often; to examine their effects; to understand how much of them is spectator or supporter; to obtain a psycho- political analysis related to the mood of voters in rally and eventually to carry out a socio-political analysis of the rally. According to some of the obtained data, more than half of the attenders that attend to the rally obtain information about the rally place and the beginning time of it from televisions. People attend to the rallies mostly to give support to their parties, to see the party leader, to spend time or satisfy their curiosity. About four out of every hundred people who attended to the rally changed their preferences and judgments negatively. The attenders to the rallies are mostly women from city centres, and men from central district and outside the province. Men, elderly ones and those with high levels of education attend more and more often to the rallies. While the housewives attend to the rallies at the very least, the public employees are at the very most. The housewives attend mostly to the rallies of Justice and Development Party and the public employees mostly to those of Nationalist Movement Party. The education level of attenders for Nationalist Movement Party is higher. The rate of supporters is higher in the rallies of Nationalist Movement Party. However, it is the rate of spectators that is higher in the rallies of Justice and Development Party. The attenders took part in the rally of Justice and Development Party mostly to see the party leader; on the other hand , it was mostly to give more support to their party in the that of Nationalist Movement Party. Those in the rally of Nationalist Movement Party identified their mood mainly as angry and courageous. However, it was defined as happy and proud for those in the rally of Justice and Development Party
Geçmişten günümüze sosyal harcamalar, toplumların sosyal refah seviyelerini yakalamalarında devletlere yardımcı olmaktadır. Ancak sosyal devletler tarafından yapılan harcamaların hangilerinin sosyal harcamalar olduğu hususunda literatürde ortak görüş bulunmamaktadır. Sosyal politikaların gelişimi, ülkelerin kendi içlerinde farklı sosyal harcama uygulamalarına sebebiyet vermektedir. Sosyal devlet düzeninin aile, piyasalar ve devlet arasında bir döngüye sahip olduğu görülmektedir. Sosyal refah bu döngüde dağılarak bölüşülmektedir. Bu çalışmada, AB üye ülkelerinin ve Türkiye'nin sosyal politikaları ve sosyal harcamaları arasındaki ilişki araştırılmıştır. Ülkelerin sosyal politika faktörlerinin sosyal politika göstergesi üzerindeki etkileri incelenerek ülkeler arası karşılaştırmalı analiz yapılmıştır. Sosyal harcamalar ile sosyal politika göstergeleri arasındaki ilişki korelasyon analizi, sosyal politika göstergesini belirleyen faktörlerin etkisi de çoklu regresyon analizi ile incelenmiştir. Çalışmamızda sosyal politika başarısının sosyal harcama ile doğrudan ilişkili olmadığı, aralarındaki pozitif yönlü orta seviyeli ilişkiye bakarak söylenmektedir. Devlet tarafından yapılan sosyal harcamaların sosyal refah düzeyinde yüksek seviyeye ulaşmada doğrudan etkili olmadığı, sosyal politika başarısı yüksek olan ülkelerin daha az harcama ile sosyal politika göstergelerinde iyileşme sağladığı ve bu ülkelerin de sanayileşmesini tamamlayan ülkeler olduğu görülmektedir. Bununla birlikte, sosyal harcamaların doğru alanlara yapıldığında gelişmesini sürdüren ülkeler tarafından da sosyal politika gösterge puanlarına olumlu yansıyacağı düşünülmektedir. ; From past to present, social expenditure has helped guide the societies in achieving their welfare levels. However, there is no consensus in the literature about the expenditures made by the social welfare states. The development of social policies leads to different social expenditure practices within countries. The social state system seems to have a cycle between the family, markets and the state. Social welfare is dispersed and divided in this cycle.In this study, the relationship between EU member states and Turkey's social policies and social spending were investigated. The effects of the social policy factors of the countries on the social policy indicator were examined and a comparative analysis was conducted between the countries. The relationship between social expenditures and social policy indicators was analyzed by correlation analysis and the effect of factors determining social policy indicator was examined by multiple regression analysis. In our study, it can be said that the success of social policy is not directly related to social expenditure by looking at the positive middle level relationship between them. It is observed that the social expenditures made by the state do not have a direct effect on reaching the high level of social welfare, the countries with high social policy success have improved their social policy indicators with less spending and these countries have completed the industrialization. On the other hand, it is considered that the countries that continue to develop when social expenditures are made in the right areas have positive reflections on the social policy indicator scores.
En başından beri Sırpların çoğunluğu, Eski Yugoslavya için Uluslararası Ceza Mahkemesi'ni sadece Sırpları cezalandırmak için kurulmuş Sırp karşıtı bir mahkeme olarak değerlendirmişlerdir. Bu düşünce, doğal olarak mahkeme ile işbirliği konusunda ciddi bir dirence neden olmuştur. Buna ilaveten, Avrupa Birliği ve ABD'nin Sırplara milli kahraman olarak gördükleri kişileri bu mahkemeye teslim etmeleri yönündeki baskıları, Sırpların yine kurban edildikleri yönündeki tarihi inançlarının canlanmasını da beraberinde getirmiştir. Ancak savaş yorgunu Sırplar, o yıllarda ekonomik ve siyasi anlamda aşağılanmış, izole olmuş ve çaresiz durumda olduklarından; bu umutsuz vaziyetlerinden kurtulmak ve Avrupa'ya dönebilmek adına AB ile kurumsal ilişkiler kurmayı alternatifsiz ve hayati olarak görmeye başlamışlardır. Mahkeme ile işbirliği konusu ise, Sırpların karşısına AB tarafından çok net ve vazgeçilmez bir koşul olarak ortaya konmuştur. İlişkilerin sadece başlayabilmesi için bile bir ön şart niteliğinde olmuştur. Bu nedenle mahkemeyle işbirliği yapmamak yönündeki istikrarlı ve net duruş, zaman içerisinde değişmeye başlamıştır. Buna ilaveten, AB ile kurumsal ilişkilerin başlaması, Rasyonal Seçim Kurumsalcılarının öngörülerine uygun olarak, AB'nin Sırplar üzerindeki etki kapasitesini daha da arttırmıştır. Nihayetinde AB'nin çekim ve etki gücü, Sırpların direncini kırmayı başarmış ve birçoğunun eskiden kahraman olarak gördükleri kişilikleri Lahey'e teslim etmelerini sağlamıştır. ; From the very beginning, the majority of Serbs have evaluated the International Criminal Tribunal for the Former Yugoslavia (ICTY) both as anti-Serb and as an instrument created to punish Serbs only. This feeling created a strong resistance among them against cooperation with the Tribunal. Furthermore, the pressure from the European Union and the United States of America as well as the threats on Serbs to extradite their war heroes, revived the historic Serbian anti-West victim based feelings. However, since war-thorn Serbia was so humiliated and isolated both politically and economically that Serbs couldn't figure out any other alternative then to build institutional relations with the EU in order to get rid of this desperate situation and return back to Europe. Nevertheless, cooperation with the ICTY was put forward by the EU as a precise and indispensable condition for even the initiation of such relations. Therefore, both the Serbian public's and politicians' initial consistency on noncooperation started to change. Besides, in accordance with the rational choice institutionalists' assumptions, the building of institutional relations with the EU had even increased EU's impact capacity on Serbia. Ultimately, magnetic and transformative impact of the EU overcame and successfully convinced Serbia to extradite its most important leaders and former war heroes to The Hague.
Bu tez çalışması, 2018 Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı ve Genel Seçimleri'nde Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti) ve Cumhuriyet Halk Partisi (CHP)'nin Youtube'da yayınlanan reklamlarını kadın temsiliyeti açısından incelemektedir. İncelenen üç reklamda partilerin kadınları reklamda nasıl ve hangi mesajlarla gösterdiği göstergebilim yöntemiyle incelenmiştir. Üç bölümden oluşan çalışmanın birinci bölümü kavramsal çerçeve ve literatürdeki tartışmalardan oluşmaktadır. Medya, iktidar, ideoloji ve söylem arasındaki ilişki anlatılarak bu ilişkinin toplumsal cinsiyet kavramıyla reklamlar üzerinden bağlantısına değinilmiştir. Ayrıca ilk seçimlerden günümüze Türkiye'de siyasal yaşam ve siyasal iletişim kampanyalarına genel hatlarıyla yer verilmiş, daha sonra literatürdeki siyasal reklamlarda kadın temsiliyeti ile ilgili olan çalışmalara kısaca değinilmiştir. İkinci bölümde araştırmanın yöntemi, metodu, amacı ve kapsamı açıklanırken; bu çalışma ile hangi sorulara cevap arandığı ve çalışmanın önemi ortaya koyulmuştur. Üçüncü bölümde 2018 Cumhurbaşkanlığı ve Genel Seçim reklamları kapsamında seçilen AK Parti'nin "Birlik Hikâyemiz Yeniden Başlıyor", "Hazırız Türkiye!" ve CHP'nin "CHP "#Millet İçin Geliyoruz / Huzur İçinde Yaşamak, Zenginliğimizi Paylaşmak ve Hak Ettiğimiz Yarınlara Kavuşmak İçin Geliyoruz" isimli reklamlarının kadın temsiliyeti açısından göstergebilim yöntemiyle incelenişi yer almaktadır. Sonuç bölümünde incelemenin bulguları ortaya konularak seçilen 2018 Cumhurbaşkanlığı ve Genel Seçim reklamlarında iki partinin kadın temsiliyetine bakışı karşılaştırılmıştır. ; This thesis examines 2018 Presidential and General Elections in the Republic of Turkey Justice and Development Party (AK Party) and the Republican People's Party (CHP)'s of the ads posted on YouTube from the perspective of women's representation. In this three advertisements which examined, how and in which messages political parties showed women in the advertisement was analyzed by semiotics method. The first part of the study, which consists of three parts, consists of conceptual framework and discussions in the literature. The relationship between media, power, ideology and discourse is explained and the relation of this relationship with the concept of gender through advertisements is mentioned. Also, the first elections to the present day political life in Turkey and given a general outline of the political communication campaign, then briefly describes the work related to women's representation in political advertising in the literature. In the second part, while explaining the method, methodology, purpose and scope of the research; with this study, it was revealed which questions were answered and the importance of the study. Under the third section, the analysis of AK Party's advertisements which are "Birlik Hikâyemiz Yeniden Başlıyor", "Hazırız Türkiye!" and CHP's ads which is "CHP "#Millet İçin Geliyoruz / Huzur İçinde Yaşamak, Zenginliğimizi Paylaşmak ve Hak Ettiğimiz Yarınlara Kavuşmak İçin Geliyoruz" named selected within the scope of 2018 Presidential and General Election advertisements are analyzed by semiotics in terms of women's representation. In the conclusion section, the findings of the investigation were revealed and the views of the two parties on women's representation were compared in the 2018 Presidential and General Election advertisements.
Dünya siyaset tarihi içerisinde en fazla öne çıkan ve toplumun geneli tarafından kabul gören siyasal anlayışların başında, muhafazakâr düşünce sistemi gelmektedir. Bu düşünce sistemi kimi zaman iyi ve güzeli koruma, kimi zaman ise yeniliklere kapalı olma özelliği göstermiştir. Ancak bu düşünce sistemi özellikle demokrasi kültürünün tüm toplumlarda kabul görmesi ile birlikte bir kısım değişikliklere uğramıştır. Muhafazakâr düşüncenin demokrasi gibi önemli bir kavramı yok sayması mümkün olmamış ve neticesinde muhafazakâr demokrasi adı verilen ve hem muhafazakârlığı hem de demokratik unsurları içerisinde barındıran bir düşünce sistemi ortaya çıkmıştır. Tüm dünyada ilgi gören muhafazakâr demokrasi kavramı, ülkelerin kendi yönetim sistemleri ve kültür şekillerine göre olgunlaşmıştır. Bu bağlamda kimi ülkelerde muhafazakârlık kavramı ağır basmış iken bir kısım ülkelerde ise demokrasi kavramı güncelliğini korumuştur. Türkiye'de bu yeni kavrama kayıtsız kalmamış ve özellikle son yarım yüzyılda yeni sağ düşünce görüşüne uygun olarak muhafazakâr demokrasi kavramını savunan siyasal partiler ortaya çıkmıştır. Bu partilerden en önemlisi ve Türk siyasal yaşamına damgasını vuran parti ise AK Parti olmuştur. AK Parti kuruluşundan kısa bir süre sonra tek başına iktidara gelmesi ve halen daha bu vasfını devam ettirmesi nedeniyle Cumhuriyet tarihinin en önemli partileri arasında yer almıştır. Ayrıca benimsediği muhafazakâr demokrasi düşüncesi de büyük kitleler tarafından kabul görmüştür. Bundan sonraki dönemlerde yeniliklere uyum sağlayabildiği ölçüde toplum tarafından kabul görmeye devam etmesi beklenmektedir. ; One of the most prominent political approaches in the history of politics in the world is the conservative thought system. This system of thinking has been shown to be good and beautiful and sometimes closed to innovations. However, this system of thought has undergone some changes especially with the adoption of democracy culture in all societies. It was not possible for conservative thought to ignore an important concept like democracy, and as a result, a system of ideas, called conservative democracy, which contained both conservatism and democratic elements, emerged. The concept of conservative democracy, which attracts attention all over the world, has been matured according to the countries' own management systems and culture forms. In this context, while the concept of conservatism was dominant in some countries, the concept of democracy remained up to date. Turkey has not indifferent to this new grip, especially in the last half century, according to conservative views right new idea has emerged political parties advocating the concept of democracy. The most important of these parties and the party that marked the Turkish political life was the Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Party: Justice and Development Party). The AK Party has been one of the most important parties in the history of the Turkish Republic due to the fact that it came to power in a short period of time after its establishment and still has this characteristic. In addition, the idea of conservative democracy has been accepted by the masses. In the following periods, it is expected to continue to be accepted by the society to the extent that it can adapt itself to innovations.
